Countdown
We've been
togerther for
ค้นหา
Latest topics
Most active topics
[OS] 開往明天的旅行 Towards Tomorrow’s Journey [ฮัวเสีย] สปอยล์เล่ม 10 + ตอนพิเศษ
+13
kaikaizt
tear
meanato
ginijiro
leralalita
Mill
Naitear
uglygirl
ami.de.alamode
karnalone
Narakas
meirong2810
uxmishi
17 posters
หน้า 1 จาก 1
[OS] 開往明天的旅行 Towards Tomorrow’s Journey [ฮัวเสีย] สปอยล์เล่ม 10 + ตอนพิเศษ
開往明天的旅行 Towards Tomorrow’s Journey
Pairing :: ฮัวเสีย
Story by :: CoffeeMate in D
Please listen to this song ::
พายุหิมะพัดอยู่สามวันสามคืนจึงหยุด
เทือกเขาสีขาวอันกว้างใหญ่อลังการเปิดกว้างให้เข้าไปแล้ว แต่เซี่ยอวี่ฮัวยังคงไม่ขยับเขยื้อน เขายืนพิงรถ ก้มหน้าเล่นเกมในโทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่ เวลาผ่านไปนาน....กว่าจะเห็นร่างของชายหนุ่มคนหนึ่งที่สภาพค่อนข้างอิดโรยเดินออกมาจากภูเขา คนที่ตอนขาเข้าเข้าไปสอง แต่ขากลับกลับออกมาเพียงหนึ่ง เขาเก็บมือถือลงในกระเป๋า สาวเท้าเข้าไปไกลจนกระทั่งหยุดยืนอยู่ตรงหน้าก่อนจะเอ่ยทัก
“ไง”
.
.
.
.
.
.
เหมือนหัวใจยังไม่กลับคืนที่
เขาเงยหน้ามองผมราวกับเป็นคนแปลกหน้า นัยน์ตาที่เคยเปล่งประกายสดใสอยู่เสมอแห้งผากราวกับปลาตาย ครู่ใหญ่กว่าผมจะมองเห็นจุดแสงแห่งการรับรู้ปรากฏขึ้นในดวงตาคู่นั้น ผมคว้าข้อมือเย็นชืดมากำไว้จนรอบ แค่ออกแรงดึงเบาๆ เขาก็เดินตามมาขึ้นรถอย่างว่าง่าย
เมื่อปิดประตูรถ ผมเปิดฮีตเตอร์ เอื้อมมือหยิบผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่หลังรถคลุมให้กับคนที่เสื้อผ้าเปียกชื้นจากหิมะ ผมชำเลืองมองใบหน้าด้านข้างของเขา เรือนผมสีน้ำตาลเอนแนบไปกับกระจกรถ น้ำตาของเขาไหลอยู่อย่างเงียบๆ หากไม่มีสักหนึ่งเสียงของเขาที่ดังออกมาให้ได้ยิน แม้แต่ตอนที่ผมเอื้อมมือไปสตาร์ทรถแล้วก็ตาม
.
.
.
.
.
.
อู๋เสีย......
เขาอาจไม่เคยรู้
แต่ครั้งหนึ่งในชีวิต ผมเคยเกลียดเขามาก
ผมเกลียดการใช้ชีวิตของเขา เกลียดสายตาของเขา เกลียดคำพูดของเขา
ผมเกลียดความซื่อบริสุทธิ์ของเขา....สิ่งที่ผมเองก็เคยมีแต่สูญเสียมันไป เกลียดที่เขาไม่เคยรู้จักความโหดร้ายของโลก การชิงดีชิงเด่น ฆ่าฟันกัน ความกดดันของคนที่ต้องแบกรับภาระหน้าที่ค้ำจุนตระกูลควบคู่ไปกับการต่อสู้แย่งชิงความเป็นใหญ่ที่ผมต้องเจออยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ทุกสิ่งทุกอย่างที่โหดร้ายนั่น ผมต้องรับรู้ แต่เขาไม่จำเป็น มีคนมากมายพร้อมจะกางปีกปกป้องความไร้เดียงสานั้น ไล่ตั้งแต่เตี่ยของเขาไปจนถึงอู๋เอ้อร์ไป๋คนที่เขาเรียกว่าอารอง หรืออู๋ซันเสิ่งคนที่เขาเรียกว่าอาสาม ผมเกลียดอิสระและความรัก....ที่เขามีแต่ผมไม่มี
แต่ความเกลียดชังนั่นก็เป็นเพียงแค่เรื่องสมัยเด็ก
เมื่อโตขึ้น ผมมีภาระยุ่งยากต้องทำมากกว่าจะมานั่งใส่ใจเรื่องของเขา ความรู้สึกเกลียดชังจึงค่อยลดลงไปบ้าง บางครั้งต่อให้บังเอิญเห็นเขาใส่เสื้อนักศึกษากลับมาจากมหาลัยในขณะที่ผมต้องฝึกวิชาอย่างเหน็ดเหนื่อยจนสายตัวแทบขาดก็ไม่ทำให้เกิดความรู้สึกไม่พอใจแต่อย่างใด
เพราะเป็นตระกูลที่เกี่ยวดองกัน ต่อให้ไม่สนใจจะอยากรู้ เรื่องราวของเขาก็ลอยมาเข้าหูของผมโดยตลอด ทั้งที่ความรู้สึกไม่พอใจในตัวเขามันเลือนหายไปนานแล้ว แต่เขาก็สามารถกวนตะกอนเหล่านั้นให้ขุ่นขึ้นมาใหม่ได้ด้วยข่าวคราวการคว่ำกรวยที่ตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
ผมไม่เคยเข้าใจในตัวอู๋เสีย เขาสามารถทำอะไรก็ได้ ล้างมือออกจากวงการนี้แล้วไปเป็นเถ้าแก่ร้านขายของเก่าธรรมดา หรืออาจจะเป็นสถาปนิกตามที่เขาร่ำเรียน ทั้งที่เขาทำอะไรก็ได้ที่อยากทำ แต่กลับกระโจนเข้ามาสู่เส้นทางที่เปื้อนเลือดนี้อย่างโง่เง่าที่สุด
หากอู๋เสียก็ยังคงเป็นอู๋เสีย
ต่อให้ตกอยู่ท่ามกลางสิ่งเลวร้ายแค่ไหนก็ยังมีใครต่อใครคอยปกป้อง องครักษ์ 2 คนของเขาที่ผมเคยเห็นในงานประมูลนั่นทำหน้าที่ของตัวเองได้ดีจนน่าขัน คนหนึ่งคือนายอ้วนหวังนักคลำทอง ส่วนอีกคนคือยอดฝีมือหน้าตายเมินโหยวผิง อาจเป็นเพราะการปกป้องดูแลแบบยอมตายแทนได้ของ 2 คนนั่น อู๋เสียจนยังคงความเป็นเทียนเจิน....ไร้เดียงสาได้จนถึงที่สุดแม้รอบกายจะเปื้อนไปด้วยคราบคาวโลหิตเท่าไหร่ก็ตาม
เพราะความหมั่นไส้ในเรื่องราวเหล่านั้น เมื่อย้อนกลับมาพบกันอีกครั้งหนึ่ง เรื่อยไปจนถึงต้องออกเดินทางด้วยกัน ผมจึงกล่าวกับตนเองว่าจะไม่มีทางทำอะไรเพื่อเขาเด็ดขาด เมื่อเขาเลือกเดินเส้นทางนี้ ก็สมควรรับรู้รสชาติความโหดร้ายที่เขาอย่างเต็มที่จึงจะถูก
‘เวลาอยู่กับฉัน นายต้องดูแลตัวเอง’
แม้จะเอ่ยคำพูดพรรค์นั้นออกมา แต่หลังจากนั้นไม่นานผมก็ค้นพบว่า ท้ายที่สุดแล้วผมก็กลายเป็นหนึ่งในหมู่ผู้คนที่คอยห้อมล้อมเพื่อปกป้องคุ้มครองเขาอยู่ดี
ปกป้องความไร้เดียงสา.....ที่ถูกทำลายลงจนสิ้นแล้วด้วยน้ำมือของใครบางคน
นับตั้งแต่วันที่ผมรับเขาออกมาจากฉางไป๋ซาน อู๋เสียไม่เคยร้องไห้อีกเลย เขาเปลี่ยนไปเป็นคนละคน....วิ่งตามบางอย่างที่มองไม่เห็นอยู่ตลอดเวลา ต่อหน้าเริงร่า แต่บางเวลาก็จะนิ่งเงียบ โดยเฉพาะเมื่ออยู่ตามลำพัง เขามักอิงสะโพกเข้ากับหน้าต่าง จุดบุหรี่ขึ้นสูบ ทอดสายตาไปไกล.....แม้ไม่มีจุดหมายชัดเจน แต่ในใจผมรู้อยู่เสมอว่า เขากำลังมองหาอะไร
ต้นฤดูใบไม้ร่วง.....30 สิงหาคม เมินโหยวผิงทิ้งเขาไป
4 กันยายน เขาถามผมว่าอนาคตอยู่ที่ไหน
เป็นห่วงเธอที่ยังไม่อาจหลุดพ้นจากบ่วงของความคิดถึง
เขาพาเธอผ่านประสบการณ์ท่องเที่ยวที่ยากจะลืม แต่สุดท้ายกลับทิ้งเธอไป
เธอเข้ามาอาศัยรถฉันอย่างไร้เรี่ยวแรง
ร้องไห้พร้อมมองดูกระจกที่เปียกปอนด้วยน้ำฝน
เธอเอ่ยถามฉัน.....ความรักนั้นอยู่ที่ใด
ใช้ทั้งชีวิต.....แลกกับสิบปีที่ไร้เดียงสาของอู๋เสีย
นั่นเป็นวิธีการปกป้องคนสำคัญของเมินโหยวผิง ผมรู้ดี แต่ 10 ปีที่หายตัวไป ไม่รู้เป็นตายร้ายดีอย่างไรในประตูสำริดนั่น คนที่ถูกทิ้งเอาไว้ข้างหลังล่ะ ใครจะเป็นคนดูแล
อู๋เสียหันกลับมาเพราะได้ยินเสียงฝีเท้าเข้ามาใกล้ มีเพียงไม่กี่คนที่กล้าขัดคำสั่งได้ในเวลาที่นายน้อยสามเอ่ยปากว่าต้องการอยู่ตามลำพัง ผมเอื้อมมือไปดึงบุหรี่ออกจากมือของเขา อู๋เสียหันมองแต่ไม่ได้เอ่ยปากว่าอะไร
ลมแรง....อากาศหนาว
ไหล่ของเขาที่สัมผัสกับไหล่ผมสั่นน้อยๆ ผมเอื้อมมือไปสัมผัสมือเขา ปลายนิ้วเย็นเฉียบจนน่ากลัวทั้งที่ครั้งหนึ่งมันเคยอุ่น ผมกระชับฝ่ามือเขาเอาไว้แน่น เรียกชื่อเขาเบาๆ
“เสี่ยวเสีย”
มือเย็นเฉียบค่อยๆ กระชับมือผมตอบ แม้ไม่มีน้ำตา แต่ผมรู้สึกราวกับว่าเขากำลังร้องไห้แทบขาดใจ
นี่เป็นการเดินทางสู่วันพรุ่งนี้.....
ติดตามฉันไป ครั้งนี้ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอหลงทางหรือทุกข์ใจ
วันวานเป็นเพียงทิวทัศน์ในกระจกมองหลัง ภาพเงาที่หายไปอย่างง่ายดายหลังเลี้ยวผ่านทางโค้ง
เปลี่ยนให้ฉันได้พาเธอไปเก็บเกี่ยวความทรงจำใหม่เถิด
จุดหมายปลายทางที่เธออยากไปที่สุด
เหลือระยะทางที่ไกลเท่าไหร่ ?
แม้จะรู้สึกเหนื่อยก็ไม่เป็นไร ฉันหยุดพักเติมความกล้าให้เต็มระหว่างทางได้
อย่าถามถึงจุดหมายปลายทางเลย
ให้ฉันเป็นฝ่ายพาเธอไป
ความจริงแล้วความรักนั้นอยู่ใกล้เหลือเกิน.....
ความสุขของเธออยู่ที่ฉันเอง.
.
.
.
.
.
ผมวางโทรศัพท์ลงหลังจากเขาตัดสาย รอบกายเต็มไปด้วยยอดฝีมือที่คัดมาเป็นอย่างดีนับร้อย คาราวานรถยาวเหยียด พร้อมออกเดินทางทันทีที่ถึงเวลา
10 ปี.....
วันนี้มาถึงในที่สุด
ไม่จำเป็นต้องออกเดินไปเพียงลำพังอีกแล้ว ปล่อยให้ผมได้ช่วยสอดมือประคองหัวใจที่แตกร้าวนั้นเถอะ หากมันว่างเปล่า ผมจะเติมให้มันเต็ม หากเหน็บหนาว ผมจะโอบกอดไว้ มือที่เย็นเฉียบคู่นั้นผมจะเป็นคนทำให้อุ่น จะไม่มีวันที่มือของเขาจะเย็นกว่ามือคู่นี้ของผมอีกต่อไป
จุดหมายปลายทางของเขา ไม่ว่ามันอยู่ที่ไหน หนทางจะยาวไกลเพียงใด ผมจะเป็นคนพาไปเอง
“ออกเดินทางได้ ปลายทางของเราคือฉางไป๋ซาน”
ความสุขของนายอยู่ที่ไหน...
ให้ฉันเป็นฝ่ายพานายไป
ไม่ต้องห่วงอะไรทั้งนั้น
เพราะการทำให้นายมีความสุข.....คือจุดหมายปลายทางของฉันเอง
END
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เอาจนได้ ฟฟฟฟ ทำอะไรลงไปก็ไม่รู้ ได้ข่าวว่าการบ้านของพรุ่งนี้ยังไม่ได้ทำ Speech ก็ยังไม่ได้ท่อง งานการมากมายกองเป็นภูเขา แต่ฮัวเสียก็ก๊าวจนทนไม่ไหวจริงๆค่ะ TT ฮืออออออออออ
ฟิคเต้ามู่เรื่องแรกในชีวิต ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ m(_ _)m
ขอบคุณคำแปลเพลงจาก yinru@Thaifans ค่ะ
Pairing :: ฮัวเสีย
Story by :: CoffeeMate in D
Please listen to this song ::
พายุหิมะพัดอยู่สามวันสามคืนจึงหยุด
เทือกเขาสีขาวอันกว้างใหญ่อลังการเปิดกว้างให้เข้าไปแล้ว แต่เซี่ยอวี่ฮัวยังคงไม่ขยับเขยื้อน เขายืนพิงรถ ก้มหน้าเล่นเกมในโทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่ เวลาผ่านไปนาน....กว่าจะเห็นร่างของชายหนุ่มคนหนึ่งที่สภาพค่อนข้างอิดโรยเดินออกมาจากภูเขา คนที่ตอนขาเข้าเข้าไปสอง แต่ขากลับกลับออกมาเพียงหนึ่ง เขาเก็บมือถือลงในกระเป๋า สาวเท้าเข้าไปไกลจนกระทั่งหยุดยืนอยู่ตรงหน้าก่อนจะเอ่ยทัก
“ไง”
.
.
.
.
.
.
เหมือนหัวใจยังไม่กลับคืนที่
เขาเงยหน้ามองผมราวกับเป็นคนแปลกหน้า นัยน์ตาที่เคยเปล่งประกายสดใสอยู่เสมอแห้งผากราวกับปลาตาย ครู่ใหญ่กว่าผมจะมองเห็นจุดแสงแห่งการรับรู้ปรากฏขึ้นในดวงตาคู่นั้น ผมคว้าข้อมือเย็นชืดมากำไว้จนรอบ แค่ออกแรงดึงเบาๆ เขาก็เดินตามมาขึ้นรถอย่างว่าง่าย
เมื่อปิดประตูรถ ผมเปิดฮีตเตอร์ เอื้อมมือหยิบผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่หลังรถคลุมให้กับคนที่เสื้อผ้าเปียกชื้นจากหิมะ ผมชำเลืองมองใบหน้าด้านข้างของเขา เรือนผมสีน้ำตาลเอนแนบไปกับกระจกรถ น้ำตาของเขาไหลอยู่อย่างเงียบๆ หากไม่มีสักหนึ่งเสียงของเขาที่ดังออกมาให้ได้ยิน แม้แต่ตอนที่ผมเอื้อมมือไปสตาร์ทรถแล้วก็ตาม
.
.
.
.
.
.
อู๋เสีย......
เขาอาจไม่เคยรู้
แต่ครั้งหนึ่งในชีวิต ผมเคยเกลียดเขามาก
ผมเกลียดการใช้ชีวิตของเขา เกลียดสายตาของเขา เกลียดคำพูดของเขา
ผมเกลียดความซื่อบริสุทธิ์ของเขา....สิ่งที่ผมเองก็เคยมีแต่สูญเสียมันไป เกลียดที่เขาไม่เคยรู้จักความโหดร้ายของโลก การชิงดีชิงเด่น ฆ่าฟันกัน ความกดดันของคนที่ต้องแบกรับภาระหน้าที่ค้ำจุนตระกูลควบคู่ไปกับการต่อสู้แย่งชิงความเป็นใหญ่ที่ผมต้องเจออยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ทุกสิ่งทุกอย่างที่โหดร้ายนั่น ผมต้องรับรู้ แต่เขาไม่จำเป็น มีคนมากมายพร้อมจะกางปีกปกป้องความไร้เดียงสานั้น ไล่ตั้งแต่เตี่ยของเขาไปจนถึงอู๋เอ้อร์ไป๋คนที่เขาเรียกว่าอารอง หรืออู๋ซันเสิ่งคนที่เขาเรียกว่าอาสาม ผมเกลียดอิสระและความรัก....ที่เขามีแต่ผมไม่มี
แต่ความเกลียดชังนั่นก็เป็นเพียงแค่เรื่องสมัยเด็ก
เมื่อโตขึ้น ผมมีภาระยุ่งยากต้องทำมากกว่าจะมานั่งใส่ใจเรื่องของเขา ความรู้สึกเกลียดชังจึงค่อยลดลงไปบ้าง บางครั้งต่อให้บังเอิญเห็นเขาใส่เสื้อนักศึกษากลับมาจากมหาลัยในขณะที่ผมต้องฝึกวิชาอย่างเหน็ดเหนื่อยจนสายตัวแทบขาดก็ไม่ทำให้เกิดความรู้สึกไม่พอใจแต่อย่างใด
เพราะเป็นตระกูลที่เกี่ยวดองกัน ต่อให้ไม่สนใจจะอยากรู้ เรื่องราวของเขาก็ลอยมาเข้าหูของผมโดยตลอด ทั้งที่ความรู้สึกไม่พอใจในตัวเขามันเลือนหายไปนานแล้ว แต่เขาก็สามารถกวนตะกอนเหล่านั้นให้ขุ่นขึ้นมาใหม่ได้ด้วยข่าวคราวการคว่ำกรวยที่ตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
ผมไม่เคยเข้าใจในตัวอู๋เสีย เขาสามารถทำอะไรก็ได้ ล้างมือออกจากวงการนี้แล้วไปเป็นเถ้าแก่ร้านขายของเก่าธรรมดา หรืออาจจะเป็นสถาปนิกตามที่เขาร่ำเรียน ทั้งที่เขาทำอะไรก็ได้ที่อยากทำ แต่กลับกระโจนเข้ามาสู่เส้นทางที่เปื้อนเลือดนี้อย่างโง่เง่าที่สุด
หากอู๋เสียก็ยังคงเป็นอู๋เสีย
ต่อให้ตกอยู่ท่ามกลางสิ่งเลวร้ายแค่ไหนก็ยังมีใครต่อใครคอยปกป้อง องครักษ์ 2 คนของเขาที่ผมเคยเห็นในงานประมูลนั่นทำหน้าที่ของตัวเองได้ดีจนน่าขัน คนหนึ่งคือนายอ้วนหวังนักคลำทอง ส่วนอีกคนคือยอดฝีมือหน้าตายเมินโหยวผิง อาจเป็นเพราะการปกป้องดูแลแบบยอมตายแทนได้ของ 2 คนนั่น อู๋เสียจนยังคงความเป็นเทียนเจิน....ไร้เดียงสาได้จนถึงที่สุดแม้รอบกายจะเปื้อนไปด้วยคราบคาวโลหิตเท่าไหร่ก็ตาม
เพราะความหมั่นไส้ในเรื่องราวเหล่านั้น เมื่อย้อนกลับมาพบกันอีกครั้งหนึ่ง เรื่อยไปจนถึงต้องออกเดินทางด้วยกัน ผมจึงกล่าวกับตนเองว่าจะไม่มีทางทำอะไรเพื่อเขาเด็ดขาด เมื่อเขาเลือกเดินเส้นทางนี้ ก็สมควรรับรู้รสชาติความโหดร้ายที่เขาอย่างเต็มที่จึงจะถูก
‘เวลาอยู่กับฉัน นายต้องดูแลตัวเอง’
แม้จะเอ่ยคำพูดพรรค์นั้นออกมา แต่หลังจากนั้นไม่นานผมก็ค้นพบว่า ท้ายที่สุดแล้วผมก็กลายเป็นหนึ่งในหมู่ผู้คนที่คอยห้อมล้อมเพื่อปกป้องคุ้มครองเขาอยู่ดี
ปกป้องความไร้เดียงสา.....ที่ถูกทำลายลงจนสิ้นแล้วด้วยน้ำมือของใครบางคน
นับตั้งแต่วันที่ผมรับเขาออกมาจากฉางไป๋ซาน อู๋เสียไม่เคยร้องไห้อีกเลย เขาเปลี่ยนไปเป็นคนละคน....วิ่งตามบางอย่างที่มองไม่เห็นอยู่ตลอดเวลา ต่อหน้าเริงร่า แต่บางเวลาก็จะนิ่งเงียบ โดยเฉพาะเมื่ออยู่ตามลำพัง เขามักอิงสะโพกเข้ากับหน้าต่าง จุดบุหรี่ขึ้นสูบ ทอดสายตาไปไกล.....แม้ไม่มีจุดหมายชัดเจน แต่ในใจผมรู้อยู่เสมอว่า เขากำลังมองหาอะไร
ต้นฤดูใบไม้ร่วง.....30 สิงหาคม เมินโหยวผิงทิ้งเขาไป
4 กันยายน เขาถามผมว่าอนาคตอยู่ที่ไหน
เป็นห่วงเธอที่ยังไม่อาจหลุดพ้นจากบ่วงของความคิดถึง
เขาพาเธอผ่านประสบการณ์ท่องเที่ยวที่ยากจะลืม แต่สุดท้ายกลับทิ้งเธอไป
เธอเข้ามาอาศัยรถฉันอย่างไร้เรี่ยวแรง
ร้องไห้พร้อมมองดูกระจกที่เปียกปอนด้วยน้ำฝน
เธอเอ่ยถามฉัน.....ความรักนั้นอยู่ที่ใด
ใช้ทั้งชีวิต.....แลกกับสิบปีที่ไร้เดียงสาของอู๋เสีย
นั่นเป็นวิธีการปกป้องคนสำคัญของเมินโหยวผิง ผมรู้ดี แต่ 10 ปีที่หายตัวไป ไม่รู้เป็นตายร้ายดีอย่างไรในประตูสำริดนั่น คนที่ถูกทิ้งเอาไว้ข้างหลังล่ะ ใครจะเป็นคนดูแล
อู๋เสียหันกลับมาเพราะได้ยินเสียงฝีเท้าเข้ามาใกล้ มีเพียงไม่กี่คนที่กล้าขัดคำสั่งได้ในเวลาที่นายน้อยสามเอ่ยปากว่าต้องการอยู่ตามลำพัง ผมเอื้อมมือไปดึงบุหรี่ออกจากมือของเขา อู๋เสียหันมองแต่ไม่ได้เอ่ยปากว่าอะไร
ลมแรง....อากาศหนาว
ไหล่ของเขาที่สัมผัสกับไหล่ผมสั่นน้อยๆ ผมเอื้อมมือไปสัมผัสมือเขา ปลายนิ้วเย็นเฉียบจนน่ากลัวทั้งที่ครั้งหนึ่งมันเคยอุ่น ผมกระชับฝ่ามือเขาเอาไว้แน่น เรียกชื่อเขาเบาๆ
“เสี่ยวเสีย”
มือเย็นเฉียบค่อยๆ กระชับมือผมตอบ แม้ไม่มีน้ำตา แต่ผมรู้สึกราวกับว่าเขากำลังร้องไห้แทบขาดใจ
นี่เป็นการเดินทางสู่วันพรุ่งนี้.....
ติดตามฉันไป ครั้งนี้ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอหลงทางหรือทุกข์ใจ
วันวานเป็นเพียงทิวทัศน์ในกระจกมองหลัง ภาพเงาที่หายไปอย่างง่ายดายหลังเลี้ยวผ่านทางโค้ง
เปลี่ยนให้ฉันได้พาเธอไปเก็บเกี่ยวความทรงจำใหม่เถิด
จุดหมายปลายทางที่เธออยากไปที่สุด
เหลือระยะทางที่ไกลเท่าไหร่ ?
แม้จะรู้สึกเหนื่อยก็ไม่เป็นไร ฉันหยุดพักเติมความกล้าให้เต็มระหว่างทางได้
อย่าถามถึงจุดหมายปลายทางเลย
ให้ฉันเป็นฝ่ายพาเธอไป
ความจริงแล้วความรักนั้นอยู่ใกล้เหลือเกิน.....
ความสุขของเธออยู่ที่ฉันเอง.
.
.
.
.
.
ผมวางโทรศัพท์ลงหลังจากเขาตัดสาย รอบกายเต็มไปด้วยยอดฝีมือที่คัดมาเป็นอย่างดีนับร้อย คาราวานรถยาวเหยียด พร้อมออกเดินทางทันทีที่ถึงเวลา
10 ปี.....
วันนี้มาถึงในที่สุด
ไม่จำเป็นต้องออกเดินไปเพียงลำพังอีกแล้ว ปล่อยให้ผมได้ช่วยสอดมือประคองหัวใจที่แตกร้าวนั้นเถอะ หากมันว่างเปล่า ผมจะเติมให้มันเต็ม หากเหน็บหนาว ผมจะโอบกอดไว้ มือที่เย็นเฉียบคู่นั้นผมจะเป็นคนทำให้อุ่น จะไม่มีวันที่มือของเขาจะเย็นกว่ามือคู่นี้ของผมอีกต่อไป
จุดหมายปลายทางของเขา ไม่ว่ามันอยู่ที่ไหน หนทางจะยาวไกลเพียงใด ผมจะเป็นคนพาไปเอง
“ออกเดินทางได้ ปลายทางของเราคือฉางไป๋ซาน”
ความสุขของนายอยู่ที่ไหน...
ให้ฉันเป็นฝ่ายพานายไป
ไม่ต้องห่วงอะไรทั้งนั้น
เพราะการทำให้นายมีความสุข.....คือจุดหมายปลายทางของฉันเอง
END
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เอาจนได้ ฟฟฟฟ ทำอะไรลงไปก็ไม่รู้ ได้ข่าวว่าการบ้านของพรุ่งนี้ยังไม่ได้ทำ Speech ก็ยังไม่ได้ท่อง งานการมากมายกองเป็นภูเขา แต่ฮัวเสียก็ก๊าวจนทนไม่ไหวจริงๆค่ะ TT ฮืออออออออออ
ฟิคเต้ามู่เรื่องแรกในชีวิต ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ m(_ _)m
ขอบคุณคำแปลเพลงจาก yinru@Thaifans ค่ะ
uxmishi- ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
- จำนวนข้อความ : 52
Points : 3554
Join date : 27/10/2014
Re: [OS] 開往明天的旅行 Towards Tomorrow’s Journey [ฮัวเสีย] สปอยล์เล่ม 10 + ตอนพิเศษ
เหม่ยไปด้วยยยยยยย เหม่ยจะไปฉางไป๋ซานกับเสี่ยวฮัวเเละนายน้อยยยยย
ไปเพื่อขอตบตีนายเมินซักทีสองทีเเล้วค่อยกลับ
//ไปทำเพื่อ????
ไปเพื่อขอตบตีนายเมินซักทีสองทีเเล้วค่อยกลับ
//ไปทำเพื่อ????
meirong2810- ด้วง
- จำนวนข้อความ : 28
Points : 3505
Join date : 01/11/2014
Age : 23
ที่อยู่ : ในใจนายน้อยเทียนเจินอู๋เสีย วิ้วววว ♥️♥️♥️♥️
Re: [OS] 開往明天的旅行 Towards Tomorrow’s Journey [ฮัวเสีย] สปอยล์เล่ม 10 + ตอนพิเศษ
ฟหกดฟหกดฟหกด
แอออออออ เสี่ยวฮัวนี่พระรองจริงๆ แงงงงงงงงงงงงง
แอออออออ เสี่ยวฮัวนี่พระรองจริงๆ แงงงงงงงงงงงงง
Narakas- ด้วงต้นไม้เทพเจ้า
- จำนวนข้อความ : 263
Points : 3853
Join date : 27/10/2014
ที่อยู่ : ทิเบต
Re: [OS] 開往明天的旅行 Towards Tomorrow’s Journey [ฮัวเสีย] สปอยล์เล่ม 10 + ตอนพิเศษ
เสี่ยวฮัวคะ...คุณชายเก้า...คุณเป็นคนที่มีใจที่ยิ่งใหญ่มาก มากจริงๆ
คือแบบอ่านแล้วมันรู้สึกถึงความเศร้าแต่สุขที่เก็บไว้เงียบๆ ของเสี่ยวฮัว
เป็นคนที่แสดงทำทุกอย่างตรงข้ามกับคำพูด คำว่า"ฉันช่วยนายได้แค่นี้จริงๆ"ของคุณชายมันมหาศาลมาก เสียใจแทนที่อู๋เสียไม่เห็นสิ่งนี้เพราะในสายตาหมอนั่นมีแต่จางฉี่หลิง
ทำโดยปริปาก เฝ้าอดทนรอไม่รู้เท่าไหร่ รอทั้งๆ ที่ไม่มีโอกาส แค่ให้ตัวเองมีความสำคัญต่ออีกคนก็นับว่าดีมากแล้ว ฟิคนี้สื่อให้เรารู้สึกว่าเสี่ยวฮัวรู้สึกแบบนี้จริงๆ ค่ะ
รอสิบปีว่ายาวนาน..แล้วคนที่รอมานานกว่านั้นล่ะ จะทรมานขนาดไหนกัน
ชอบประโยค "จะไม่มีวันที่มือของเขาจะเย็นกว่ามือของผมคู่นี้อีกต่อไป"
ชอบมาก ให้อารมณ์ไม่ว่ายังไงก็จะกางปีกปกป้องคนๆ นี้จนสุดความสามารถ
โอ๊ย ฟิคนี้ทำเอาบ้าฮัวเสียหนักกว่าเดิมไปอีกหลายขั้นค่ะ ชอบฟีลนี้่ของเสี่ยวฮัวมาก มันใช่มากๆ แต่งนะคะ จะติดตามค่ะ
คือแบบอ่านแล้วมันรู้สึกถึงความเศร้าแต่สุขที่เก็บไว้เงียบๆ ของเสี่ยวฮัว
เป็นคนที่แสดงทำทุกอย่างตรงข้ามกับคำพูด คำว่า"ฉันช่วยนายได้แค่นี้จริงๆ"ของคุณชายมันมหาศาลมาก เสียใจแทนที่อู๋เสียไม่เห็นสิ่งนี้เพราะในสายตาหมอนั่นมีแต่จางฉี่หลิง
ทำโดยปริปาก เฝ้าอดทนรอไม่รู้เท่าไหร่ รอทั้งๆ ที่ไม่มีโอกาส แค่ให้ตัวเองมีความสำคัญต่ออีกคนก็นับว่าดีมากแล้ว ฟิคนี้สื่อให้เรารู้สึกว่าเสี่ยวฮัวรู้สึกแบบนี้จริงๆ ค่ะ
รอสิบปีว่ายาวนาน..แล้วคนที่รอมานานกว่านั้นล่ะ จะทรมานขนาดไหนกัน
ชอบประโยค "จะไม่มีวันที่มือของเขาจะเย็นกว่ามือของผมคู่นี้อีกต่อไป"
ชอบมาก ให้อารมณ์ไม่ว่ายังไงก็จะกางปีกปกป้องคนๆ นี้จนสุดความสามารถ
โอ๊ย ฟิคนี้ทำเอาบ้าฮัวเสียหนักกว่าเดิมไปอีกหลายขั้นค่ะ ชอบฟีลนี้่ของเสี่ยวฮัวมาก มันใช่มากๆ แต่งนะคะ จะติดตามค่ะ
karnalone- ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
- จำนวนข้อความ : 115
Points : 3609
Join date : 27/10/2014
Re: [OS] 開往明天的旅行 Towards Tomorrow’s Journey [ฮัวเสีย] สปอยล์เล่ม 10 + ตอนพิเศษ
แต่งได้ดีมากค่ะ มากที่สุด ฮืออออ T__T
ปากก็บอกให้เสี่ยวเสียดูแลตัวเอง แต่เอาเข้าจริงก็นายดูแลหัวใจของเสี่ยวเสียด้วย
แล้วใครจะปกป้องหัวใจคุณชายเก้า T__T โอยยเจ็บปวด
เพราะการทำให้นายมีความสุข.....คือจุดหมายปลายทางของฉันเอง ชอบประโยคนี้มากค่ะ
จะรอฟิคต่อไปนะคะ
ปากก็บอกให้เสี่ยวเสียดูแลตัวเอง แต่เอาเข้าจริงก็นายดูแลหัวใจของเสี่ยวเสียด้วย
แล้วใครจะปกป้องหัวใจคุณชายเก้า T__T โอยยเจ็บปวด
เพราะการทำให้นายมีความสุข.....คือจุดหมายปลายทางของฉันเอง ชอบประโยคนี้มากค่ะ
จะรอฟิคต่อไปนะคะ
ami.de.alamode- ด้วงฝึกหัด
- จำนวนข้อความ : 22
Points : 3499
Join date : 03/11/2014
Re: [OS] 開往明天的旅行 Towards Tomorrow’s Journey [ฮัวเสีย] สปอยล์เล่ม 10 + ตอนพิเศษ
โฮฮฮฮ เสี่ยวฮัว
ยินยอมที่จะโดดเดี่ยวเพื่อเห็นอู๋เสียมีความสุข
ยอมที่จะเป็นคนพาอู๋เสียไปส่ง และเฝ้ามองให้เค้าเดินจากไปงั้นเหรอ?
แต่ถึงแบบนั้น ก็ยังพร้อมที่จะกุมมือไว้ในวันที่มือของอู๋เสียว่างเปล่าสินะ
ฮือออออ
ยินยอมที่จะโดดเดี่ยวเพื่อเห็นอู๋เสียมีความสุข
ยอมที่จะเป็นคนพาอู๋เสียไปส่ง และเฝ้ามองให้เค้าเดินจากไปงั้นเหรอ?
แต่ถึงแบบนั้น ก็ยังพร้อมที่จะกุมมือไว้ในวันที่มือของอู๋เสียว่างเปล่าสินะ
ฮือออออ
uglygirl- ด้วง
- จำนวนข้อความ : 43
Points : 3526
Join date : 27/10/2014
Re: [OS] 開往明天的旅行 Towards Tomorrow’s Journey [ฮัวเสีย] สปอยล์เล่ม 10 + ตอนพิเศษ
เสี่ยวฮัวววววววววววววววววว T_______________T
อ่านแล้วฟีลใช่มากจริงๆค่ะ ส่วนตัวรู้สึกว่ามันก็ต้องมีบ้างที่เสี่ยวฮัวจะอิจฉานายน้อยที่รอบข้างมีใครอยู่มากมาย ในขณะที่ตัวเองแทบไม่มีใครเลย สูญเสียความไร้เดียงสาไปจนหมด ถึงจะเกลียด ถึงจะอิจฉายังไง แต่สุดท้ายแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะปกป้องนายน้อยไว้อยู่ดี (ก็ผูกพันกันมาตั้งแต่เด็กอ่ะเนอะ แง)
แต่ฟีลที่เสี่ยวฮัวอดทนรอนายน้อยทั้งๆที่ไม่เคยจะอยู่ในสายตานายน้อยเลยนี่มันจุกจริงๆค่ะ (เมนเสี่ยวฮัวจุกมาก ฮือ) ถึงสุดท้ายเสี่ยวฮัวตัดสินใจที่จะปกป้องอู๋เสียไว้แม้มือตัวเองจะเย็นแค่ไหนก็ตาม แต่จะมีใครทำให้มือเสี่ยวฮัวหายเย็นซะทีล่ะ ; - ; แงแงแง
ติดตามพี่เมทมาตั้งแต่ฟิคอาคาฟุริแล้วค่ะ //ฮา ตอนเห็นพี่ลงฟิคฮัวเสียก็ร้องเฮ!! รีบวิ่งมาอ่านเลย 555555555555
ขอบคุณสำหรับฟิคนะคะ > w <
อ่านแล้วฟีลใช่มากจริงๆค่ะ ส่วนตัวรู้สึกว่ามันก็ต้องมีบ้างที่เสี่ยวฮัวจะอิจฉานายน้อยที่รอบข้างมีใครอยู่มากมาย ในขณะที่ตัวเองแทบไม่มีใครเลย สูญเสียความไร้เดียงสาไปจนหมด ถึงจะเกลียด ถึงจะอิจฉายังไง แต่สุดท้ายแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะปกป้องนายน้อยไว้อยู่ดี (ก็ผูกพันกันมาตั้งแต่เด็กอ่ะเนอะ แง)
แต่ฟีลที่เสี่ยวฮัวอดทนรอนายน้อยทั้งๆที่ไม่เคยจะอยู่ในสายตานายน้อยเลยนี่มันจุกจริงๆค่ะ (เมนเสี่ยวฮัวจุกมาก ฮือ) ถึงสุดท้ายเสี่ยวฮัวตัดสินใจที่จะปกป้องอู๋เสียไว้แม้มือตัวเองจะเย็นแค่ไหนก็ตาม แต่จะมีใครทำให้มือเสี่ยวฮัวหายเย็นซะทีล่ะ ; - ; แงแงแง
ติดตามพี่เมทมาตั้งแต่ฟิคอาคาฟุริแล้วค่ะ //ฮา ตอนเห็นพี่ลงฟิคฮัวเสียก็ร้องเฮ!! รีบวิ่งมาอ่านเลย 555555555555
ขอบคุณสำหรับฟิคนะคะ > w <
Naitear- ด้วงต้นไม้เทพเจ้า
- จำนวนข้อความ : 232
Points : 3768
Join date : 27/10/2014
Age : 27
ที่อยู่ : หลังผ้าม่านในห้องของคุณชายฮัว
Re: [OS] 開往明天的旅行 Towards Tomorrow’s Journey [ฮัวเสีย] สปอยล์เล่ม 10 + ตอนพิเศษ
โอ๊ยยยยย ไม่ไหวแล้วค่ะ ; ;
น้ำตาจะคลอเอา ฮืออ เจ็บปวดเหลือเกิน
ชอบความรู้สึกที่เคยเกลียดนายน้อยของเสี่ยวฮัวจังเลยค่ะ
เสี่ยวฮัวที่ไม่พูดอะไร แต่คอยอยู่ดูแลมาตลอดเวลาที่เหลืออยู่
และจะเป็นอย่างนั้นต่อไปแม้ในใจจะรู้ดีก็ตาม...
ไหนจะมือที่คอยยื่นมาหาเสมอนั่นอีก
นี่มันเศร้าเกินไปแล้วค่ะะ แม่ยกเสี่ยวฮัวใจจะขาดดดด
เขียนได้ดีจังเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับฟิคนะคะ U U
น้ำตาจะคลอเอา ฮืออ เจ็บปวดเหลือเกิน
ชอบความรู้สึกที่เคยเกลียดนายน้อยของเสี่ยวฮัวจังเลยค่ะ
เสี่ยวฮัวที่ไม่พูดอะไร แต่คอยอยู่ดูแลมาตลอดเวลาที่เหลืออยู่
และจะเป็นอย่างนั้นต่อไปแม้ในใจจะรู้ดีก็ตาม...
ไหนจะมือที่คอยยื่นมาหาเสมอนั่นอีก
นี่มันเศร้าเกินไปแล้วค่ะะ แม่ยกเสี่ยวฮัวใจจะขาดดดด
เขียนได้ดีจังเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับฟิคนะคะ U U
Mill- ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
- จำนวนข้อความ : 190
Points : 3690
Join date : 27/10/2014
Re: [OS] 開往明天的旅行 Towards Tomorrow’s Journey [ฮัวเสีย] สปอยล์เล่ม 10 + ตอนพิเศษ
ย้าาา T T )o เสี่ยวฮัววววว โอ้ยพ่อคนดีคนซึนของสังคมม ฮือออ
เจ็บปวดลึกๆในใจแทนจังค่ะแง ทั้งๆที่นายเองก็คงรู้สึกอยากจะร้องไห้ออกมาไม่ต่างจากคนอื่นเลยแท้ๆ แต่นายเลือกทางที่จะเดินไปกับเขา นายเลือกที่จะยอมไม่ร้อง และอยู่กับเขาเวลาเขาร้อง
อย่าบอกนะว่านายจะยอมเก็บน้ำตาไว้เองน่ะ! น่าตีตูดให้ลายจริงๆ ;; ดื้อเงียบเหรอเรา เขาบอกอยากอยู่เงียบๆคนเดียวแต่นายก็เลือกที่จะขัดแล้วเดินเอาไปอยู่ด้วย ฟกสวงว
เสี่ยวฮัววว สิบปีที่อยู่ข้างๆเขา สุดท้ายต้องพาเขาไปส่งถึงที่ ล แล้วที่บอกว่า "จะไม่มีวันที่มือของเขา จะเย็นกว่ามือของผมคู่นี้อีกต่อไป" นั่นมัน ฮือฮือฮืออ ไม่ว่ายังไงก็จะคอยดูแลปกป้องให้ได้สินะ
ชอบที่บอกว่าเคยเกลียดมากเลยค่ะ TT ถึงแม้จะบอกว่าเกลียด แต่เหตุผลหลายอย่างนั้นมันทำให้รู้สึกเอ็นดูว่าทั้งเกลียดทั้งห่วงรึเปล่านะ
แง ขอบคุณสำหรับฟิคมากๆนะค้า ;////; /โป้งชี้ก้อย
เจ็บปวดลึกๆในใจแทนจังค่ะแง ทั้งๆที่นายเองก็คงรู้สึกอยากจะร้องไห้ออกมาไม่ต่างจากคนอื่นเลยแท้ๆ แต่นายเลือกทางที่จะเดินไปกับเขา นายเลือกที่จะยอมไม่ร้อง และอยู่กับเขาเวลาเขาร้อง
อย่าบอกนะว่านายจะยอมเก็บน้ำตาไว้เองน่ะ! น่าตีตูดให้ลายจริงๆ ;; ดื้อเงียบเหรอเรา เขาบอกอยากอยู่เงียบๆคนเดียวแต่นายก็เลือกที่จะขัดแล้วเดินเอาไปอยู่ด้วย ฟกสวงว
เสี่ยวฮัววว สิบปีที่อยู่ข้างๆเขา สุดท้ายต้องพาเขาไปส่งถึงที่ ล แล้วที่บอกว่า "จะไม่มีวันที่มือของเขา จะเย็นกว่ามือของผมคู่นี้อีกต่อไป" นั่นมัน ฮือฮือฮืออ ไม่ว่ายังไงก็จะคอยดูแลปกป้องให้ได้สินะ
ชอบที่บอกว่าเคยเกลียดมากเลยค่ะ TT ถึงแม้จะบอกว่าเกลียด แต่เหตุผลหลายอย่างนั้นมันทำให้รู้สึกเอ็นดูว่าทั้งเกลียดทั้งห่วงรึเปล่านะ
แง ขอบคุณสำหรับฟิคมากๆนะค้า ;////; /โป้งชี้ก้อย
leralalita- ด้วง
- จำนวนข้อความ : 34
Points : 3516
Join date : 27/10/2014
Re: [OS] 開往明天的旅行 Towards Tomorrow’s Journey [ฮัวเสีย] สปอยล์เล่ม 10 + ตอนพิเศษ
เสี่ยวฮัวดูแลนายน้อยดีมาก ถึงจะรู้ว่าทำไปเท่าไหร่นายน้อย
ก็ยังมองหาแต่นายเมินสินะคะ
ดีเกินไปแล้วนะคะเสี่ยวฮัว...
เขียนแต่งได้อารมณ์มากเลยค่ะ
ก็ยังมองหาแต่นายเมินสินะคะ
ดีเกินไปแล้วนะคะเสี่ยวฮัว...
เขียนแต่งได้อารมณ์มากเลยค่ะ
ginijiro- ด้วงฝึกหัด
- จำนวนข้อความ : 2
Points : 3481
Join date : 30/10/2014
Re: [OS] 開往明天的旅行 Towards Tomorrow’s Journey [ฮัวเสีย] สปอยล์เล่ม 10 + ตอนพิเศษ
เสี่ยวฮัว นายหล่อมาก
ถ้าเสี่ยวเกอไม่กลับมาล่ะก็---
ถ้าเสี่ยวเกอไม่กลับมาล่ะก็---
meanato- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 487
Points : 3973
Join date : 27/10/2014
Age : 26
ที่อยู่ : หลังประตูสัมฤทธิ์
Re: [OS] 開往明天的旅行 Towards Tomorrow’s Journey [ฮัวเสีย] สปอยล์เล่ม 10 + ตอนพิเศษ
คุณช๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ฮืออออออออ คุณชายเป็นคนที่ยืนรออยู่ด้านหลังนายน้อยเสมอ
แม้ไม่อาจอยู่เคียงข้างแต่ก็จะคอยพยุงอยู่ด้านหลังเงียบๆ
ต่อให้ความรู้สึกจะไม่ได้รับการตอบแทน คุณชายก็จะยังอยู่ตรงนั้น ; ;
รักคุณชาย ฮือออออออ
แม้ไม่อาจอยู่เคียงข้างแต่ก็จะคอยพยุงอยู่ด้านหลังเงียบๆ
ต่อให้ความรู้สึกจะไม่ได้รับการตอบแทน คุณชายก็จะยังอยู่ตรงนั้น ; ;
รักคุณชาย ฮือออออออ
tear- ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
- จำนวนข้อความ : 168
Points : 3671
Join date : 02/11/2014
ที่อยู่ : ใต้เตียงคุณชายฮัว
Re: [OS] 開往明天的旅行 Towards Tomorrow’s Journey [ฮัวเสีย] สปอยล์เล่ม 10 + ตอนพิเศษ
เพราะการทำให้นายมีความสุข.....คือจุดหมายปลายทางของฉันเอง
//น้ำตาร่วง แงงงๆๆๆๆ นายน้อยสาม หันมามองคุณชายเก้าทีเถอะค่ะ
ฮืออ แต่คงยากมากจริงๆที่นายน้อยจะมองใครได้. ก็คุณเมินเล่นทำกับนายน้อยอย่างนั้น
เสี่ยวฮัวรู้ แต่ก็ยัง... ฮือออ
//น้ำตาร่วง แงงงๆๆๆๆ นายน้อยสาม หันมามองคุณชายเก้าทีเถอะค่ะ
ฮืออ แต่คงยากมากจริงๆที่นายน้อยจะมองใครได้. ก็คุณเมินเล่นทำกับนายน้อยอย่างนั้น
เสี่ยวฮัวรู้ แต่ก็ยัง... ฮือออ
Re: [OS] 開往明天的旅行 Towards Tomorrow’s Journey [ฮัวเสีย] สปอยล์เล่ม 10 + ตอนพิเศษ
อ่านแล้วร้องไห้ได้จริงๆ
เป็นฟิคที่ดีมาก ออกตัวไว้ก่อนว่าข้าพเจ้าจิ้นคสพ.ของสองคนนี้ต่างออกไปจากนี้นะ แต่อ่านแล้วฟิคนี้ดึงข้าพเจ้าไปได้ ให้เชื่อได้ว่าเสี่ยวฮัวในโลกนี้คนหนึ่ง คิดแบบนี้จริงๆ ฟิคที่ทำได้แบบนี้คือสุดยอดเลยค่ะ ; ;
จะไม่มีวันที่มือของเขาจะเย็นกว่ามือคู่นี้ของผมอีกต่อไป
ประโยคนี้สวยงามมากค่ะ สวยงามชัดเจนจนไม่รู้จะบรรยายยังไง อ่านแล้วใจสั่น เป็นชอทที่ทำให้ร้องไห้เลย ข้าพเจ้านั่งมองมันอยู่นานมาก เหมือนกับมองเห็นเสี่ยวฮัวที่นั่งยิ้มจางๆตรงนั้น จับมือนายน้อยเอาไว้ ระหว่างพวกเขา ไม่มีคำพูดอะไร
ประคับประคองจากวันที่เจ็บปวด สุดท้ายส่งคืนให้ไป บอกตรงๆนะเสี่ยวฮัว ฉันไม่รู้ว่านายทำได้ยังไงจริงๆ
รักนายนะเสี่ยวฮัว พระรองคนดี
ขอบคุณสำหรับฟิคเยี่ยมๆอีกเรื่องจ้า
เป็นฟิคที่ดีมาก ออกตัวไว้ก่อนว่าข้าพเจ้าจิ้นคสพ.ของสองคนนี้ต่างออกไปจากนี้นะ แต่อ่านแล้วฟิคนี้ดึงข้าพเจ้าไปได้ ให้เชื่อได้ว่าเสี่ยวฮัวในโลกนี้คนหนึ่ง คิดแบบนี้จริงๆ ฟิคที่ทำได้แบบนี้คือสุดยอดเลยค่ะ ; ;
จะไม่มีวันที่มือของเขาจะเย็นกว่ามือคู่นี้ของผมอีกต่อไป
ประโยคนี้สวยงามมากค่ะ สวยงามชัดเจนจนไม่รู้จะบรรยายยังไง อ่านแล้วใจสั่น เป็นชอทที่ทำให้ร้องไห้เลย ข้าพเจ้านั่งมองมันอยู่นานมาก เหมือนกับมองเห็นเสี่ยวฮัวที่นั่งยิ้มจางๆตรงนั้น จับมือนายน้อยเอาไว้ ระหว่างพวกเขา ไม่มีคำพูดอะไร
ประคับประคองจากวันที่เจ็บปวด สุดท้ายส่งคืนให้ไป บอกตรงๆนะเสี่ยวฮัว ฉันไม่รู้ว่านายทำได้ยังไงจริงๆ
รักนายนะเสี่ยวฮัว พระรองคนดี
ขอบคุณสำหรับฟิคเยี่ยมๆอีกเรื่องจ้า
aathewolf- ด้วง
- จำนวนข้อความ : 34
Points : 3524
Join date : 27/10/2014
Re: [OS] 開往明天的旅行 Towards Tomorrow’s Journey [ฮัวเสีย] สปอยล์เล่ม 10 + ตอนพิเศษ
เสี่ยวฮัวเป็นพระรองที่สุดยอดมากเลยค่ะ ไม่พูดความรู้สึกตัวเองออกไป แต่การกระทำแสดงออกหมด เทหมดหน้าตัก ไม่หวังได้รับกลับคืน ฟฟฟหกกดดด่าวงง อารมณ์นี้คือเจ็บปวดมากกก แต่ก็สวยงามมากๆเลยค่ะ T T
ผลักดันให้คนที่ตัวเองรักไปถึงจุดหมาย หลุดพ้นความทรมาน ยอมให้เป็นตัวเองที่เจ็บปวด
แต่อ่านไปอ่านมานี่แอบคิดว่า เสี่ยวฮัวอาจจะพอใจที่เป็นแบบนี้ก็ได้ เป็นคนที่คอยดูแลอู๋เสีย เพราะรู้อยู่แล้วว่าไม่มีทางเปลี่ยนความรู้สึกของอู๋เสียได้เลยยอมรับบทนี้ แค่ดด้ใกล้ชิดดูแลเขาผลักดันเขาไปข้างหน้าก็พอแล้วใช่มั้ยเสี่ยวฮัววว
บางอารมณ์อยากยกอู๋เสียให้เสี่ยวฮัวไปซะ พระเอกเมินเกิน แต่พระรองไม่เคยเมินนายน้อยนะ Y Y
ผลักดันให้คนที่ตัวเองรักไปถึงจุดหมาย หลุดพ้นความทรมาน ยอมให้เป็นตัวเองที่เจ็บปวด
แต่อ่านไปอ่านมานี่แอบคิดว่า เสี่ยวฮัวอาจจะพอใจที่เป็นแบบนี้ก็ได้ เป็นคนที่คอยดูแลอู๋เสีย เพราะรู้อยู่แล้วว่าไม่มีทางเปลี่ยนความรู้สึกของอู๋เสียได้เลยยอมรับบทนี้ แค่ดด้ใกล้ชิดดูแลเขาผลักดันเขาไปข้างหน้าก็พอแล้วใช่มั้ยเสี่ยวฮัววว
บางอารมณ์อยากยกอู๋เสียให้เสี่ยวฮัวไปซะ พระเอกเมินเกิน แต่พระรองไม่เคยเมินนายน้อยนะ Y Y
MaJAY- ด้วงฝึกหัด
- จำนวนข้อความ : 5
Points : 3420
Join date : 02/01/2015
Re: [OS] 開往明天的旅行 Towards Tomorrow’s Journey [ฮัวเสีย] สปอยล์เล่ม 10 + ตอนพิเศษ
ฮืออออออออออออ ฟิคนี้สสื่อความรู้สึกของเสี่ยวฮัวออกมาได้ดีมากเลย เหมือนรู้สึกได้ถึงความรักของเสี่ยวฮัวที่มีให้นายน้อย ให้ความรู้สึกเหงา อบอุ่นแล้วก็เศร้า เสี่ยวฮัวนี่พระรองชัดๆ พระรองผู้แสนดีที่คอยประคับประคองดูแลนายน้อยตั้งสิบปีแทนเสี่ยวเกอ แอร๊ ชอบฟิคมากเลยค่ะ ;3;
Dreamy- ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
- จำนวนข้อความ : 124
Points : 3606
Join date : 27/10/2014
Re: [OS] 開往明天的旅行 Towards Tomorrow’s Journey [ฮัวเสีย] สปอยล์เล่ม 10 + ตอนพิเศษ
ชอบตรงที่เสี่ยวฮัวเคยเกลียดเคยอิจฉาอู๋เสียในความไร้เดียงสาแบบนี้จังค่ะ แบบมันก็เป็นสิ่งที่ตัวเองเคยมีเหมือนกันแท้ๆแต่ก็สูญเสียไป ในช่วงเวลาที่ตัวเองต้องทุกข์ยากลำบากแต่อีกคนกลับไม่ต้องรับรู้อะไรเลย ถึงไม่อยากสนใจไม่อยากรับรู้ยังไงก็ยังได้รู้ข่าวกันอยู่ดี จะเหม็นขี้หน้าก็สมควรแล้วจริงๆเนอะคะ ;;v;;
แต่พอได้เจอ ได้มีโอกาสสัมผัสถึงตัวตนเค้าจริงๆ ก็ได้เข้าใจว่าทำไมใครๆถึงได้คอยดูแลปกป้องเค้ากันถึงขนาดนี้สินะคะ แสงสว่างที่อบอุ่นอ่อนโยน ความไร้เดียงสามองโลกในแง่ดีที่ตัวเองสูญเสียไป แต่ก็อยากให้เค้ายังคงรักษาเอาไว้ อาจเคยทุกข์ใจในเส้นทางที่ตัวเองต้องเดินแต่เมื่อเวลาผ่านไปก็เข้าใจและรับมันได้ แต่ก็ไม่อยากให้อู๋เสียต้องเป็นเหมือนอย่างตัวเอง คอยดูแลอยู่ห่างๆทั้งที่สายตาเค้ามองไปที่อีกคนนึงตลอดเวลา ถึงจะคอยอยู่เคียงข้างยังไงสุดท้ายก็ทำได้แค่ในช่วง10ปีที่รอเสี่ยวเกอเท่านั้นเอง
โอ้ยยย เพ้อมากค่ะ ชอบความอบอุ่นของคู่ผิงเสียมาก แต่ก็ชอบเสี่ยวฮัวที่เป็นแบบนี้มากๆๆเหมือนกัน ทั้งเจ็บ ทั้งขมขื่น แต่มันก็เป็นความปรารถนาดีต่อคนสำคัญในรูปแบบนึงเหมือนกัน ถึงแม้ว่าตัวเองจะไม่ได้อยู่ในใจเค้าก็ตาม ;;__;;
//อยากบอกว่าเห็นชื่อเมทซังแล้วถึงกับกรีดร้องเลย ดีใจเหลือเกินที่ได้อ่านฟิคเต้ามู่ของเมทซังด้วย ประทับใจมากมายมาตั้งแต่อากาฟุริแล้วค่า ฮือออ TTvTT
แต่พอได้เจอ ได้มีโอกาสสัมผัสถึงตัวตนเค้าจริงๆ ก็ได้เข้าใจว่าทำไมใครๆถึงได้คอยดูแลปกป้องเค้ากันถึงขนาดนี้สินะคะ แสงสว่างที่อบอุ่นอ่อนโยน ความไร้เดียงสามองโลกในแง่ดีที่ตัวเองสูญเสียไป แต่ก็อยากให้เค้ายังคงรักษาเอาไว้ อาจเคยทุกข์ใจในเส้นทางที่ตัวเองต้องเดินแต่เมื่อเวลาผ่านไปก็เข้าใจและรับมันได้ แต่ก็ไม่อยากให้อู๋เสียต้องเป็นเหมือนอย่างตัวเอง คอยดูแลอยู่ห่างๆทั้งที่สายตาเค้ามองไปที่อีกคนนึงตลอดเวลา ถึงจะคอยอยู่เคียงข้างยังไงสุดท้ายก็ทำได้แค่ในช่วง10ปีที่รอเสี่ยวเกอเท่านั้นเอง
โอ้ยยย เพ้อมากค่ะ ชอบความอบอุ่นของคู่ผิงเสียมาก แต่ก็ชอบเสี่ยวฮัวที่เป็นแบบนี้มากๆๆเหมือนกัน ทั้งเจ็บ ทั้งขมขื่น แต่มันก็เป็นความปรารถนาดีต่อคนสำคัญในรูปแบบนึงเหมือนกัน ถึงแม้ว่าตัวเองจะไม่ได้อยู่ในใจเค้าก็ตาม ;;__;;
//อยากบอกว่าเห็นชื่อเมทซังแล้วถึงกับกรีดร้องเลย ดีใจเหลือเกินที่ได้อ่านฟิคเต้ามู่ของเมทซังด้วย ประทับใจมากมายมาตั้งแต่อากาฟุริแล้วค่า ฮือออ TTvTT
Starsong- ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
- จำนวนข้อความ : 86
Points : 3492
Join date : 13/01/2015
ที่อยู่ : ในถ้วยชาอารอง
Similar topics
» [OS] คนโง่ทั้งหลาย [ฮัวเสีย/ผิงเสีย/ผิงเฮย/ฮัวเฮย] NC15 สปอยเล่ม 10 + ตอนพิเศษ
» [OS] Once you go [ผิงเสีย] สปอยล์เล่ม 10
» [OS] Scars [ผิงเสีย] *สปอยล์เล่ม 10*
» [OS] The missing piece [เสียผิง/ผิงเสีย] **สปอยล์เล่ม 10**
» [Drabble] #dmbjdaily (สัมผัส) สัมผัสสุดท้าย [ผิงเสีย] *สปอยล์เล่ม 10*
» [OS] Once you go [ผิงเสีย] สปอยล์เล่ม 10
» [OS] Scars [ผิงเสีย] *สปอยล์เล่ม 10*
» [OS] The missing piece [เสียผิง/ผิงเสีย] **สปอยล์เล่ม 10**
» [Drabble] #dmbjdaily (สัมผัส) สัมผัสสุดท้าย [ผิงเสีย] *สปอยล์เล่ม 10*
หน้า 1 จาก 1
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
|
|
Fri 24 Jul 2020, 01:39 by gustoon
» [คู่มือด้วง] Keyword จีนสำหรับการขุด(แฟนดอม)สุสาน
Thu 21 Jun 2018, 00:29 by miskizfullmoon
» มังฮวาและภาคทิเบต
Thu 21 Jun 2018, 00:23 by miskizfullmoon
» [OS] Father is the best (ผิงเสีย)
Thu 03 Aug 2017, 16:12 by schneewittchen
» [Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC
Tue 01 Aug 2017, 12:30 by natsume
» [OS] #dmbjdaily (จูปาจุ๊บ) Bittersweet [ผิงเสีย AU]
Thu 06 Apr 2017, 15:58 by Zeth
» [OS] #dmbjdaily "โทรศัพท์มือถือ" - no Pairing [All]
Tue 04 Apr 2017, 22:27 by Zeth
» [OS] #DMBJDaily (แว่น): ระยะที่มองไม่เห็น [ฮัวเสีย]
Sat 01 Apr 2017, 16:55 by Zeth
» [OS] #DMBJdaily (5.20) ท่านยอดฝีมือ [หวังเหมิง (+เหมิงเสีย)(+ผิงเสีย)]
Thu 30 Mar 2017, 17:24 by Zeth