Short fic บันทึกของเสี่ยวฮัว[ฮัวเสีย]

[kampe]

ฟิคสั้น(มากๆ)ส่งเดลี่ค่ะ ไม่มีที่แปะเลยลงบอร์ดละกัน555555555555
ความจริงอยากแต่งฟิคลงมานานแล้วแต่หัวไม่ไปจริงๆค่ะ มาได้แค่นี้จริงๆ
ไม่ได้แต่งฟิคมานานพอสมควรแล้ว บรรยายแปลกๆก็ขออภัยค่ะ

-------------------------------------------------------------

         

          ภาพที่ปรากฏตรงหน้าผมตอนนี้คือนายน้อยสามแห่งตระกูลอู๋กำลังเมาเละเทะอยู่ในร้านของเจ้าตัว กระป๋องเบียร์กระจายอยู่เต็มโต๊ะมีทั้งกระป๋องเปล่าที่ดื่มหมดแล้วและอันที่ยังไม่เปิด ส่วนตัวการที่ทำให้ห้องนี้เต็มไปด้วยซากกระป๋องเบียร์กำลังเขวี้ยงเบียร์ที่ดื่มหมดไปแล้วเป็นกระป๋องที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ไปยังมุมหนึ่งของห้อง
     
         ถ้าถามว่าผมเข้ามาเห็นสภาพนี้ได้ไงจะขอบอกตรงๆเลยว่าเคยหลอกเอากุญแจไปปั๊มเก็บไว้ตอนอู๋เสียเมาเละแบบนี้นี่แหละ อันที่จริงตอนแรกผมก็ไม่รู้หรอกว่าเจ้าของฉายาเทียนเจินคนนี้แอบมานั่งเมาคนเดียวเป็นประจำ รู้สึกว่าจะเริ่มดื่มหนักหลังจากอู๋เสียตามคนใบ้จางไปฉางไป๋ซานคราวนั้นซึ่งนี่ก็ผ่านมาเป็นเวลาสองปีแล้ว
       
        สองปีนี้นายน้อยสามค่อยๆเปลี่ยนไปทีละน้อย เปลี่ยนไปแบบที่ผมไม่อยากให้เป็น ความจริงแล้วผมอยากให้เขากลับไปใช้ชีวิตธรรมดาอยู่ในโลกอันสวยหรูของเขามากกว่า แต่นเมื่อเจ้าตัวก้าวเท้าข้างหนึ่งเข้ามาในโลกอันดำมืดนี้แล้วก็ยากที่จะกลับออกไปยังโลกเดิมของเขาได้อีก
     
        เขาพยายามทำตัวให้เข้มแข็งขึ้นและเริ่มที่จะสะสมกำลังพลของตน จนตอนนี้ก็มีคนที่ภักดีต่อนายน้อยสามคนนี้จำนวนหนึ่งแล้ว นายน้อยสามเริ่มจะเป็นใหญ่ในหังโจว ทุกคนรู้ว่าอู๋เสียคนนี้เปลี่ยนไปแล้ว แต่คงมีแค่ผมคนเดียวล่ะมั้งที่รู้ว่าลับหลังลูกน้องที่กำลังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆนั้น เขาคนนี้มักจะมานั่งดื่มจนเมามายคนเดียว
       
        เพียงเพราะคนๆเดียว…
          รู้ตัวอีกทีผมก็มาดูเขาทุกอาทิตย์ซะแล้ว…
       
         “นายน้อยสาม นายเมาแล้วไปนอนพักเถอะ” ผมพยายามเรียกสติคนเมาตรงหน้า
       
         “เสี่ยวฮัวหรอ” อู๋เสียเงยหน้าขึ้นมามองผม เขาเลิกถามไปแล้วว่าผมมาหาเขาทุกสัปดาห์แบบนี้ได้อย่างไร เขาดื่มอีกอึกแล้วพูดว่า “ไม่ ฉันยังไม่นอน นั่งรอสักพักเดี๋ยวเสี่ยวเกอก็กลับมาแล้ว”
   
        “เขาคงไม่กลับมาแล้วล่ะ” ผมพูดพลางพยายามแย่งกระป๋องเบียร์จากมือเขา
     
       “กลับสิ! เดี๋ยวเสี่ยวเกอก็กลับมา” หมอนี่เริ่มโวยวาย “ทำไมหมอนั่นถึงชอบมองข้ามฉันแล้วทิ้งฉันไปอยู่เรื่อย” พอพูดประโยคนี้จบน้ำตาของนายน้อยสามก็ไหลออกมา จากนั้นก็ฟุบหลับไป
     
       ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่จากนั้นก็นั่งลงข้างเขาหยิบกระป๋องเบียร์มาเปิดดื่มบ้าง  “แล้วนายล่ะ ทำไมถึงชอบมองข้ามฉันอยู่เรื่อย หืม” ผมถามคำถามทั้งที่รู้ว่าเขาคงไม่ตอบผม เหมือนกับความในใจของผมที่ไม่เคยส่งไปถึงเขา
     
       ผมได้ยินเสียงฝนตกดังมาจากข้างนอกพร้อมกับสัมผัสเปียกชื้นที่หางตา บ้าจริงร้านนายน้อยสามหลังคารั่วงั้นหรือ









//แจวเรือฮัวเสียหนีอย่างรวดเร็ว

[meirong2810]

เสี่ยวฮัววว!!!! เรารักคู่นี้นะเเต่เเค่ว่ารักผิงเสียมากกว่า //โดนพลองฟาด
สงสารเสี่ยวฮัวอ่ะ TTT[ ]TTT

[leralalita]

เสี่ยวฮัวนี่พระรองจริงๆเลยค่ะ ฮือ ;; A ;; )
เห็นใจนายแง แต่คนที่จำอะไรไม่ค่อยได้นอกจากนายเมินคนนี้น่ะนะ โฮฮฮฮ
นายน้อยเอาตัวเองเข้าโลกของนายเมิน ส่วนเสี่ยวฮัวไม่ดึงตัวเองเข้าโลกนายน้อย เลือกที่จะเฝ้ามองแทน นายนี่มันน่ารักจริงๆเลยค่ะ T///T
พ่อพระรองคนดี รักน้า /กอดอิชๆ ขอบคุณสำหรับฟิคนะคะ >_<,,

[Narakas]

เสี่ยวฮัวนี่เสี่ยวฮัวจริงๆค่ะ... //อัลไล
พระรองอันดับหนึ่ง ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ

คนแต่งงงง อย่าเพิ่งแจวหนีค่ะ ไปด้วยยยยย ถถถถถถถถ

[uglygirl]

เสี่ยวฮัวคงได้แค่บทพระรองจริงๆสินะ
ไม่ว่ายังไง อู๋เสียก็เห็นแค่เสี่ยวเกอ
ส่วนเสี่ยวฮัวก็เลือกที่จะมองแค่อู๋เสียเหมือนกันแฮะ

[Naitear]

"แล้วนายล่ะ ทำไมถึงชอบมองข้ามฉันอยู่เรื่อย.." TT[]TT เลือดกระอักมาที่ปากค่ะ เสี่ยวฮัวววววววววววววว

การที่มานั่งดูคนที่ตัวเองชอบมาเมาอาละวาดอยู่เกือบทุกอาทิตย์เพราะ'คนคนเดียว'นี่ก็คงเฮิร์ทสินะคะ ฮือออ เสี่ยวฮัว ถ้าอยากได้อ้อมกอดอบอุ่นมาหาเรานะ T - T #โดนพลองฟาด

ขอบคุณสำหรับฟิคค่ะ!!

[tear]

คุณชายอย่าร้องค่ะ โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ มาให้ด้วงปลอบเถอะค่ะ แง้

ทำไมนายถึงมองข้ามฉัน >>> อ่านแล้วเจ็บจึ้ก พระรองก็แบบนี้ล่ะค่ะคุณชาย ฮือออ

[Mill]

โฮฮฮฮฮฮฮ
เสี่ยวฮัวไม่ร้องนะคะะะ ; ;
นายน้อยเมาหัวราน้ำทุกอาทิตย์จนต้องตามมาดูแล
สงสารเหลือเกิน T___T

[kukuri]

สงสารเสี่ยวฮัว ในสายตานายน้อยสามมีแต่นายเมินคนเดียว ฮือๆ

ชอบเสี่ยวฮัวแต่เป็นพระรองในในนายน้อยทุกที
ขอบคุณสำหรับฟิคค่า >///<