[SF] 54 days left : Candy: เยลลี่เม็ดทุกรส AU (ผิงเสีย)

[sakitama]

54 days left : Candy
(เรื่องแรกที่ลงบอร์ด ขอฝากตัวกับชาวด้วงทุกคนด้วยนะคะ /โค้งอ่อน)


[AU Hogwarts] เยลลี่เม็ดทุกรส

เพดานห้องโถงวันนี้ฉายแสงสดใสจัดจ้า ท่ามกลางเสียงพูดคุยจอแจ ผมใช้ขนมปังปาดซุปฟักทองหยดสุดท้ายออกจากชาม ดื่มน้ำส้มคั้นจนหมดแก้วก่อนอาหารจานสุดท้ายจะหายวับไปจากโต๊ะ เรอออกมาอย่างแรงจนนายอ้วนที่นั่งข้างกันหันมาย่นหน้าใส่

"เสี่ยวอู๋ พูดตามตรงนะ ทุเรศจัง" พูดตามตรงจบ เขาที่ฟาดเป็ดปักกิ่งไปทั้งถาดก็เรอออกมาชุดหนึ่งเหมือนกัน ความทุเรศมิได้ยิ่งหย่อน

ผมยังคงนึกสงสัยอยู่ ว่านายอ้วนไปแอบติดสินบนอะไรเอลฟ์ประจำบ้านบ้างหรือเปล่า เขาจึงได้มีเมนูเป็ดปักกิ่งเป็นอาหารเช้าทุกเช้า แถมมันยังถูกส่งขึ้นมาพอดีในจานอาหารของเขาอีกด้วย ใครมือไวเท่าไหร่ก็คว้าแย่งไปไม่ทัน และหากใครบังเอิญแย่งไปได้ มันก็จะหายไปจากจานของคนคนนั้น ไปปรากฏบนจานของนายอ้วนอีกทุกครั้งไปราวเล่นกล

"ของแบบนี้ มันเป็นเรื่องทางเทคนิค" นายอ้วนเคยกล่าวไว้

ขณะผมและนายอ้วนหอบตำราเรียนเตรียมออกไปจากห้องโถงเพื่อไปเข้า สายฟ้าสีน้ำเงินเส้นหนึ่งวาบเข้ามาผ่านหน้าเราทั้งคู่ เมื่อสายฟ้าดังกล่าวหายไป ก็มีห่อกระดาษเล็กๆ วางอยู่ในอุ้งมือของผมแล้ว



"เอ๋? อะไรน่ะ" นายอ้วนถามขึ้น ผมเองก็สงสัยเหมือนกัน มองจากรูปร่าง มันคือขนมที่มีชื่อเสียงอย่างมากในโลกผู้วิเศษ หีบห่อและการออกแบบอันเป็นเอกลักษณ์ มันคือสิ่งที่เรียกว่า เยลลี่เม็ดทุกรสของเบอร์ตี้บอตต์ ที่ว่าทุกรส นั้นหมายความตามตัวอักษรว่า มีทุกรสจริงๆ และนั่นหมายถึงคุณต้องเตรียมใจอย่างใหญ่หลวงว่าชิ้นที่คุณหยิบได้นั้นมีรสอะไร

ผมทบทวนความทรงจำ พักนี้กระแสมอบเยลลี่เม็ดทุกรสให้คนที่แอบชอบกำลังมาแรง โดยถือโชคลางกันว่า หากชิ้นที่มอบให้กับคนที่ชอบไปนั้นเป็นชิ้นที่มี รสชาติอร่อย จนถึง สุนัขก็ไม่รับประทาน นั้นหมายถึงนิมิตรหมายของความสัมพันธ์ในภายภาคหน้า ผมไม่รู้ว่าธรรมเนียมบ้าบอชนิดต้องเอาทางเดินอาหารตัวเองมาเสี่ยงนั้นเกิดขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ และโดยใคร

สิ่งที่แน่นอนอย่างหนึ่ง ดูเหมือนผมเพิ่งถูกใครสักคน สารภาพรักด้วยเยลลี่เม็ดทุกรสของเบอร์ตี้บอตต์

ดังนั้นผมจึงจ้องมองมันด้วยแววตาหวาดผวา ให้ตายเถอะ อีแบบนี้ไม่ต้องรักฉันก็ได้

"ดูเหมือนสายฟ้าสีน้ำเงิน จะวาร์ปมาเพื่อสารภาพรักนายนะ" นายอ้วนพูดออกมาอย่างใคร่ครวญ พลางใช้สองนิ้วที่อวบเท่าๆ กับนิ้วที่เหลือคีบเยลลี่เม็ดนั้นขึ้นมาพินิจระยะใกล้ "น่าลุ้นจริงๆ ว่ามันจะเป็นรสชาติของความรักหรือความเกลียดชัง"

ผมทำหน้าอึน ตัวเองก็ไม่กล้าลอง ทว่าก็ไม่กล้าทิ้งเยลลี่เม็ดนั้นไป เพราะสายฟ้าสีน้ำเงินนั้นน่าสงสัยเหลือเกิน ผมชักจะอยากรู้ตัวจริงของเจ้าของเยลลี่เม็ดนี้ขึ้นมาอย่างไร้เหตุผล ดังนั้นจึงหย่อนมันลงกระเป๋าเสื้อคลุม

"จะรสอะไรก็ช่างเถอะ แต่พวกเรากำลังจะไม่ทันเช็คชื่อวิชาปรุงยา บอกไว้ก่อนว่าศาสตราจารย์เอ้อร์ไป๋ไม่ใช่คนที่จะสนเรื่องสายเลือดเวลาอยู่ในที่ทำงานหรอกนะ"



หลายวันผ่านไป ชีวิตของผมไม่สงบดังเคยผ่านมา ทุกๆ เช้า ผมจะได้รับเยลลี่เม็ดทุกรสเม็ดใหม่ วางอยู่ที่โต๊ะกินข้าว เงียบเชียบ ไร้ร่องรอยผู้ให้ ทุกอย่างกลายเป็นปริศนาเงียบงัน เสมือนการเล่นสงครามประสาท นึกเห็นภาพคนก่อเรื่องเป็นสายฟ้าสีน้ำเงินวาร์ปไปวาร์ปมา ทว่านึกใบหน้าไม่ออก และผมก็ยังคงเก็บมันลงกระเป๋าเสื้อคลุม

เยลลี่ปริศนาจากบุคคลปริศนานั้นทุกๆ ผมเก็บไว้บนหัวนอนของเตียงสี่เสา ห่อไว้ในกระดาษไขกันชื้น ทุกคืนก่อนนอนผมจะหยิบมันขึ้นมาดู พยายามดมกลิ่น แต่ไม่รู้สึกถึงสิ่งใด ของพรรค์นี้ดูเหมือนต้องแกะออกเคี้ยวสัมผัสลิ้นเท่านั้น ซึ่งนั่นคือความหมายของหายนะ ผมเคยลองซื้อกินหนหนึ่งด้วยความอยากรู้อยากเห็น พบว่านั่นคือความหมายของนรกเพราะผมดันสุ่มได้รสไข่เน่า รสชาติที่เหมือนตดก้อนนั้นติดปากอยู่ครึ่งวันและทำเอาผมไม่กล้าพูดกับคนอื่นเลย

พอลองทบทวนเรื่องนี้อีกที ผมดันจำได้ขึ้นมาอีกว่าอาสามเองก็เคยยื่นเยลลี่รสไส้เดือนให้ผมครั้งหนึ่งในสมัยที่ผมยังหลอกง่ายกว่านี้ รสชาติอย่าให้อธิบาย มันร้ายกาจมากๆ เป็นเรื่องเลวร้ายที่สุดที่คนเป็นอาจะทำต่อหลานตัวเองได้

ผมยกแขนก่ายหน้าผาก เสียงนายอ้วนกรนดังเหมือนผ่านลำโพง ผมมั่นใจเลยว่าเสียงกรนระดับนั้นต้องมาจากการเค้นพลังจากช่องท้องสะเทือนแรงผ่านลิ้นไก่ กลายเป็นเสียงคำรามดังสนั่น ผมลืมตาโพลง ยกหมอนบีบอัดขมับสองข้าง พยายามหลับอย่างยากลำบาก




กระแสเสี่ยงทายรักด้วยเยลลี่เม็ดทุกรสเริ่มซาไป ขณะที่ผมกำลังโล่งใจ เพราะสองสามวันมานี้ไม่มีเยลลี่เม็ดวางอยู่ที่โต๊ะกินข้าวของผมอีกแล้ว ทว่ามันก็เหมือนคลื่นลมสงบสงัดก่อนพายุพัดโหมนั่นแหละ เมื่อวันหนึ่งหลังกลับจากซ้อมควิดดิช ผมกลับเปิดพบเยลลี่กล่องใหญ่ที่สุดอยู่ในล็อกเกอร์ที่ชมรมควิดดิช เส้นประสาทของผมขาดผึง ใครกันกล้ามาทำเรื่องล้อเล่นแบบนี้

ผมหมุนตัวมองไปรอบๆ ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า มีแต่พวกผู้ชายทีมควิดดิชตัวเถื่อนๆ โตๆ ทั้งนั้น ไร้เงาของคนที่น่าจะเป็นประกายสีน้ำเงินคนนั้น ผมได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจ ทว่าในตอนนั้นเอง สายฟ้าสีน้ำเงินเส้นหนึ่งก็วาบผ่านหางตา ผมหันขวับไปมองทันเห็นหลังของอีกฝ่ายไวๆ รีบวิ่งตามออกไปทันที ถึงเรื่องอื่นผมจะทำได้ไม่ดีนักแต่เรื่องความเร็วไม่ว่าบนไม้กวาดหรือบนฝ่าเท้านี่ขอให้บอก

พอวิ่งออกไปพ้นเขตปราสาทที่มีสนามหญ้าแคบๆ เชื่อมกับเขตป่า ผมเห็นเงาร่างสีน้ำเงินร่างหนึ่งยืนอยู่ตรงโคนต้นวิลโลว์ ร่างนั้นสูงโปร่ง สวมฮู้ดสีน้ำเงินปกคลุม ผมหยุดยืนเยื้องไปข้างหลัง กำลังหอบน้อยๆ จังหวะที่อีกฝ่ายค่อยๆ หันหน้ามานั้น ผมรู้สึกราวกับหัวใจของตนที่กำลังเต้นรัวคล้ายจะหลุดออกมานอกอก และเมื่อเห็นใบหน้านั้นชัดเจน กรามล่างของผมก็แทบหล่นกระทบพื้น


นั่นมัน….


“น้ำใจจากฉัน ช่วยรับไว้ด้วย”


…จางฉี่หลิง! อย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด


เขาใช้สองมือประคองกล่องเยลลี่เม็ดทุกรสของเบอร์ตี้บอตต์ กล่องใหญ่ที่สุด หลากรสที่สุด และราคาแพงที่สุด ส่งให้ผม เห็นได้อย่างชัดเจนว่ามือคู่นั้นสั่น เขาเสมองไปอีกทาง ไม่แม้แต่จะสบตาผมด้วยซ้ำ ผมยกมือตบหน้าผากแรง ส่ายหัวอย่างอ่อนใจ


“เอาล่ะ สารภาพมาดีๆ ว่าไปถูกใครหลอกอะไรมาอีก”ผมถามเสียงเข้ม อีกฝ่ายขมวดคิ้ว ยอมมองหน้าผมเสียที ผมยกมือเท้าเอวอย่างอ่อนใจ พูดช้าๆ เหมือนพูดกับเด็กตัวเล็กๆ ทั้งที่เขาตัวโตกว่าผมเสียอีก


“สนุกพอแล้วจางฉี่หลิง นี่เชื่อเรื่องเยลลี่ทำนายรักอะไรนั่นด้วยใช่ไหม เอาล่ะ ฉันจะยอมกินแล้วกัน” ผมว่าแล้วดึงกล่องเยลลี่มาจากมือของเขา ขณะตั้งท่าจะเปิดกินจางฉี่หลิงก็ใช้ฝ่ามือที่ว่องไวดุจสายฟ้าของเขาเข้ามาแย่งเอาไป หลังจ้องตากันในความเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ผมก็ยอมแพ้


“โอเค ลองกันคนละเม็ด ไหนๆ นายก็อุตส่าห์สวมบทเป็นสายฟ้าสีน้ำเงินนิรนาม ลอบมอบเยลลี่เสี่ยงทายให้ฉันทุกๆ วันอย่างนี้ จะบอกว่าที่ยอมเล่นด้วยเพราะกลัวนายหน้าแตกหรอกนะ เอาล่ะ เรามาลองเสี่ยงทายกันดูไหม ว่าความสัมพันธ์ของเราสองคนจะเป็นรสชาติของสวรรค์หรือนรก”

อู๋เสียเปิดกล่อง สุ่มหยิบเยลลี่หลากสีขึ้นมาเม็ดหนึ่ง เยลลี่เหล่านี้แม้เคลือบหลากสี ทว่าจะอนุมานรสชาติของเยลลี่ห่าเหวนี่จากสีสันไม่ได้เลย จางฉี่หลิงเองก็จ้วงนิ้วลงมาคีบไปเม็ดหนึ่งเหมือนกัน เขายื่นเยลลี่เม็ดนั้นมาจ่อที่ปากของผม แล้วพยักพเยิดให้ผมจ่ออีกเม็ดที่ริมฝีปากของเขา


เรากลืนกินเยลลี่เม็ดของกันและกัน


รสชาตินั้นสุดจะบรรยายด้วยตัวอักษร ผมพยายามเก็บสีหน้าที่จะแสดงถึงรสชาติของเยลลี่เม็ดนั้นไว้อย่างสุดชีวิต ส่วนเขานั้น ตามความรู้ของผมดูเหมือนเขาไม่เคยใส่ใจในรสชาติของอาหารอยู่แล้ว ให้ตายผมก็ไม่มีวันให้เขารู้ว่าผมสุ่มหยิบได้รสอะไร


วินาทีนั้นเอง จางฉี่หลิงก็คลี่ยิ้มที่ไม่ค่อยได้เห็นบ่อยนักขึ้นมา ผมเนื้อเต้นรุบๆ เพราะรอยยิ้มเช่นนั้นมันเป็นรอยยิ้มของแกะเจ้าเล่ห์ชัดๆ ได้แต่ฮึดฮัดอยู่คนเดียว คนคนนี้ ถ้าไม่คิดจะบอกเองต่อให้เค้นถามไปเท่าไหร่ก็ไม่มีผล ผมทำได้เพียงยกนิ้วชี้หน้าคาดโทษเขาเท่านั้น พลางกลั้นกระแสของเหลวที่พยายามดันตัวผ่านหูรูดหลอดอาหารขึ้นมา





-END-

----------------------------------------------------------------



ตอนแรกที่ตั้งใจไว้ไม่ใช่แบบนี้ แต่ไหนๆ ก็ออกมาเป็นแบบนี้แล้ว <-- งือ แคนดี้ เยลลี่ หยวนๆ กันได้มั้งคะนะ//__\\

[The_Dark_Lady]

บอกมาเดี๋ยวนี้นะ ทั้งคู่เลย! ได้รสอะไรกัน บอกม๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา
//ต่อมอยากเผือกทำงานหนักมาก

มันน่ารักมากอ่ะ ชอบบบบบบ พ่อสายฟ้านิรนาม
อู๋เสียเวอร์นี้ดูซึนๆแต่น่ารักมากเลย ขอได้ไหม...//โดนสายฟ้านิรนามผ่า

[Xiamouren]

โอ๊ยกรี๊ดดดดดด //สครีมเหมือนโดนน้ำร้อน// เราชอบทั้งแฮร์รี่ทั้งเต้ามู่ มาเจอ AU ฮอกวอตส์แบบนี้ ด้วงเซี่ยจะไม่ทนค่ะ!!!!

โอ๊ยน่าร๊ากกกกกก !!! สายฟ้าสีน้ำเงินคือมาได้น่ารักมากค่ะ โถกิเลนขี้อาย นายทำแบบนี้ด้วงเขินแทนนะคะะะ //บิดตัวแรงมาก #กร๊อบ!!!!!

ตอนแลกกันกินเยลลี่คือ เราเห็นเหมือนพิธีแต่งงานของจีนที่มีการแลกจอกเหล้าเลยค่ะ !!! #ด้วงเซี่ยติ่งแตกกรี๊ดหนักมาก ฮือชอบบบบบบบบ ชอบมากกกก คลั่งงงงงงงงงง

แต่สุดท้าย เอิ่ม นายน้อยคะ....

อ้วกพุ่งกันเลยทีเดียว..... //เหงื่อแตก// อยากรู้เลยค่ะว่ารสอะไร

//มองอากงยืนเนียนๆ คนนั้นนะ.... รสอะไรคะจางอากง ตอบ!!!!

โอ๊ยยยย ฮืออออ ขอบคุณสำหรับฟิคค่ะ ติ่งแตกมาก คลั่งมาก แงงงงง //เสียสติไปแล้ว

[yakusoku]

เสี่ยวเกอน่าจะได้รสที่มันอร่อยนะ//เดา
ส่วนนายน้อยไปอ้วกเถอะคะ
ป.ล.เสี่ยวเกอขี้อายนะเนี่ย ไม่กล้าบอกเขาตรงๆ

[mama moosap]

เสี่ยวเกอที่ฮิตอะไรตามแบบชาวบ้านเขาแถมยังดูมีความสุขที่ผล(ของตัวเอง)ออกมาดี
ลูกอมท่าจะอร่อย...
ส่วนนายน้อยช่างน่าสงสาร เห็นทีอีแบบนี้คนที่มีความสุขกับความรักคงเป็นเสี่ยวเกอคนเดีย--
ไม่เป็นไรนะ เขาให้มาเยอะ อันก่อนๆที่เขาให้นายยังไม่ได้กินไปลองกินซะเผื่อว่าจะเจอรสที่มันอร่อยก็ได้...//ยิ้มอ่อน

[Rozenkreuz]

เดี๋ยวนะ ช็อตตรงอารองคือสเนป... ห้ะ!!
ตอนเป็นสายฟ้าสีน้ำเงินแอบนึกถีงแฟลชเบาๆ ถถถถถ
อยากลองกินกับเสี่ยวเกอบ้างอ่ะ //โดนนายน้อยตบ