#ซาไห่ Part 1 Chapter18 อีกคน

[anurakbeer]

Chapter 18
อีกคน

เมื่อเห็นผู้คนแยกย้าย อู๋เสียก็ส่งสายตาให้หวังเหมิง “รวบรวมรุ่นและจำนวนของกล้องทุกตัวมาให้ฉัน แล้วค้นเอาข้อมูลของคณะท่องเที่ยวทุกคณะที่เคยมาที่นี่ในช่วงหนึ่งปีออกมาด้วย”

“หนี่งปี ก็ไม่ใช่น้อยสิครับ”

“ใช้ไหวพริบหน่อย คณะท่องเที่ยวที่จะมากู่ถงจิง ไม่ว่าจะเป็นจำนวนหรือแผนการเดินทาง ต้องมีความพิเศษมาก มีไม่เยอะหรอก” อู๋เสียกล่าว

หลีชู่หดอยู่ข้างๆ ไม่รู้ว่าตอนนี้ตนจะกลับเป็นตัวเองได้หรือยัง อู๋เสียสูบบุหรี่มวนนั้นหมด ก็สูบต่ออีกมวน ขณะนี้ เขาจึงพบว่าหลีชู่ยังอยู่ข้างๆ จึงถาม “เป็นอะไร ไม่ได้อ่านข้อมูลเลยหรือ ถึงได้ถามอะไรก็ตอบไม่ได้”

“คุณน่าจะรู้ ผมไม่รักการอ่าน”

“แล้วเธอรักชีวิตไหม” อู๋เสียถามเขา “ถ้าพรุ่งนี้ยังเป็นอย่างนี้อีก ฉันจะไม่เกรงใจแล้ว เธอรู้สึกว่าฉันเป็นคนใจดีมากหรือยังไง โดยภายนอก ฉันจ้างเธอมาช่วยงาน แต่เธอก็ควรมีความรู้ตัวเองหน่อย ในฐานะของกึ่งตัวประกัน เมื่อถึงยามขัดสน เธอก็คืออาหารของพวกเรา เธอรู้จักทำให้ชีวิตตัวเองมีคุณค่าสักหน่อยได้ไหม เผื่อว่าในยามที่พวกเราหิวโซจะแย่แล้ว มีเหตุผลให้ไม่กินเธอ”

หลีชู่มองตาของอู๋เสีย รู้สึกว่าไอ้หมอนี่ไม่ได้กำลังพูดโกหก แววตาของคนคนนี้มีประกายอย่างหนึ่งที่คนอื่นไม่มี มันคือความมองหมิ่นจากจิตใต้สำนึก เห็นได้ว่า ไอ้หมอนี่จะต้องเคยเผชิญกับสิ่งที่ผู้คนทั่วไปไม่มีโอกาสเจอมามากเกินไป ดังนั้นเมื่อมองหลี่ชู่ เขาเหมือนกับกำลังมองสัตว์ชั้นต่ำกว่าอีกชนิดหนึ่ง สามารถกินเป็นอาหารได้

“คืนนี้ผมจะไปติวเข้ม” หลีชู่กล่าว “แต่ว่า เรื่องกล้องพวกนั้นล่ะ มันเป็นยังไง”

อู๋เสียมองดูรอบๆ จึงดึงกระดาษก้อนหนึ่งจากกระเป๋าส่งให้หลีชู่ หลีชู่รับมาเปิดดู พบว่ามันเป็นหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่ง ตรงขึ้นหัวคอลัมน์หนึ่งเขียนว่า “แอปเปิ้ลเดลี่ กวนเกินรายงาน”

“ยังจำคำถามที่เธอถามถึงวัตถุประสงค์ของฉันได้ไหม”

หลีชู่พลันกระจ่างแจ้ง “คุณหมายความว่า พวกคนที่ทำลายกล้องถ่ายรูป อาจเป็นเหมือนกับคนที่ชื่อเตาเตา กล้องถ่ายไม่ติดเหมือนกัน?”

“ใช่” อู๋เสียกล่าว “พอเห็นกล้องที่ถูกทำลายพวกนี้ เรื่องถ่ายไม่ติด อาจเป็นความจริง”

“แต่ว่า จะเป็นไปได้ยังไง นี่มันฝืนกฎฟิสิกส์นะ” หลีชู่กล่าว “เหตุที่คนมองเห็นวัตถุ กล้องถ่ายรูปสามารถสร้างภาพ เป็นเพราะมีวัตถุที่สามารถทำปฏิกิริยากับแสง แต่ว่า เป็นไปไม่ได้ที่จะมีวัตถุที่ดวงตาจับภาพได้ แต่กล้องจับภาพไม่ได้นี่นา”

“ความจริง คือเป็นไปได้” อู๋เสียกล่าว “ตอนแรก ฉันก็รู้สึกว่าคำพูดของหลานถิงมันไร้เหตุผล แต่ต่อมาเมื่อทบทวนดูแล้ว เหตุที่กล้องถ่ายภาพเตาเตาไม่ติด ความจริงมีความเป็นไปได้อยู่อย่างหนึ่ง”

“คืออะไร” หลีชู่นึกในใจว่าไม่มีทางเป็นไปได้

“เพราะไม่เคยมีเตาเตา เตาเตาไม่มีตัวตน” อู๋เสียอธิบาย “อาจเป็นไปได้ว่า เตาเตาเกิดอุบัติเหตุบางอย่างขึ้นที่กู่ถงจิง เธอไม่ได้กลับมาพร้อมกับคณะท่องเที่ยว ในคณะไม่ได้มีเตาเตาอยู่ด้วย แต่หลานถิงกลับเห็นภาพหลอน นึกว่าตัวเองเห็นเตาเตา เรื่องอย่างนี้ ไม่ใช่จะเป็นไปไม่ได้”

“นี่มันพล็อตเรื่องหนังเกรดบีของอเมริกา แต่สุดท้ายก็ยืนยันแล้วว่าเธอฆ่าตัวตายไม่ใช่หรือ”

“ฉันแค่อยากบอกกับเธอว่า บนโลกนี้ ไม่มีเรื่องอะไรที่เป็นไปไม่ได้ ไม่มีเรื่องอะไรที่อธิบายไม่ได้” อู๋เสียบอกกับหลีชู่ “บางที คำอธิบายของเธออาจไม่เกี่ยวข้องกันเลยกับความเป็นจริง แต่เมื่อมีคำอธิบาย ก็สำคัญกว่าไม่มีคำอธิบายเลย”

หลีชู่เหมือนเข้าใจแต่ก็เหมือนไม่เข้าใจ รู้สึกคล้ายกับว่าไม่ควรโต้แย้งกับคนอย่างนี้ จึงเปลี่ยนเรื่อง “คุณเป็นโจรขุดสุสานไม่ใช่หรือ ทำไมถึงเป็นช่างภาพให้นักเขียนสาว แล้วยังเขียนคอลัมน์”

“ฉันเป็นโจรขุดสุสานเพราะสายเลือด และเพราะคำสัญญาข้อหนึ่ง เป็นเพราะถ้าฉันผละไปจากวงการนี้เมื่อไหร่ มีธุระหลายเรื่อง ฉันจะไปทำไม่ได้ มีคนมากมาย ที่ฉันก็จะช่วยเหลือไม่ได้อีกแล้ว” อู๋เสียกล่าว “คนบางคนทำเรื่องชั่วร้ายเล็กๆ น้อยๆ เป็นเพราะเขารู้ว่า หากเขาทิ้งมันไป เรื่องชั่วร้ายเล็กน้อยพวกนี้อาจกลายเป็นเรื่องชั่วร้ายที่ใหญ่โต”

หลีชู่ก็ยังไม่เข้าใจ แต่เขารู้สึกว่า ท่าสูบบุหรี่ของอู๋เสียนั้นน่านับถือมาก หรือว่านี่แม่งก็คือเสน่ห์ของชายชาตรี

ขณะขบคิด หวังเหมิงกลับมาพร้อมข้อมูลเป็นตั้ง ในข้อมูลเป็นเรื่องคณะนักเดินทางที่เคยมาเยือนกู่ถงจิงในช่วงหนึ่งปี

คนทั้งสามนั่งลง หวังเหมิงถามอู๋เสีย “เจ้านาย จะเอาของพวกนี้ไปทำไม”

“เล่าให้ฟังพวกเธอก็จะเข้าใจ” อู๋เสียพลิกดูเอกสารเหล่านั้น ทุกฉบับล้วนมีรูปถ่าย เป็นรูปถ่ายรวมโดยหัวหน้าคณะ เมื่อคนพวกนี้มารวมพลกันที่สนามบิน ด้านหลังของพวกเขามีป้ายผ้าขึงไว้ว่า : คณะสำรวจ xxx รูปถ่ายใบนี้ นอกจากมีไว้เก็บลงแฟ้มประวัติ ยังมีไว้ขายทำเงินอีกด้วย

“พวกเธอสังเกตพวกคนในรูป สังเกตยี่ห้อ จำนวน ของกล้องถ่ายรูปพวกเขา ฉันเชื่อว่าเราสามารถวิเคราะห์ได้ว่าพวกคณะไหน ที่ทิ้งกล้องถ่ายรูปไว้ที่นี่” พูดพลางก็ส่งรูปถ่ายจำนวนหนึ่งให้หลีชู่

หลีชู่รับรูปถ่ายมา มองดูตัวเลขที่หวังเหมิงรวบรวมมา พบว่าส่วนที่มีจำนวนน้อยสุด คือกล้องเล็กแบนมีสีแบบธรรมดา ก็พูดว่า “ลองหากล้องถ่ายรูปที่มีสี เทียบรุ่นกับสีของมัน คณะท่องเที่ยวมีไม่ได้เยอะมาก โอกาสที่คนสองคณะจะพกกล้องสีเดียวกันรุ่นเดียวกันมีไม่มากนัก”

“อย่าด่วนสรุป” อู๋เสียกล่าว

หลีชู่มองดูเจ้านายน้อยคนนี้ รู้สึกว่าในคำพูดของเจ้านายน้อยคนนี้ เหมือนกำลังตักเตือนอะไรเขา เหมือนกำลังสอนเขาอยู่ตลอดเวลา ยิ่งรู้สึกแปลกใจขึ้นไปอีก

คนสามคนศึกษารูปถ่ายพวกนั้น ไม่นานนักพวกเขาก็ยืนยันคณะเดินทางเจ้าของกล้องได้สองคณะ แต่ก็ได้แค่สองเท่านั้น ซึ่งดูจากจำนวนกล้องที่ถูกทิ้ง เว้นเสียแต่ทั้งสองคณะนี้มีคนครึ่งหนึ่งที่พกกล้องมากกว่าสองตัว ไม่อย่างนั้น จะต้องมีอีกหนึ่งคณะที่ยังเทียบไม่เจอ

แต่ว่า ในคณะเดินทางเช่นนี้ โอกาสที่ลูกกลุ่มจะมีกล้องกันสองตัวขึ้นไปก็มีมาก เพราะกล้องเล็กกับกล้องซิงเกิลเลนส์ ก็มีสรรพคุณต่างกัน แต่เมื่อวิเคราะห์ตามหลักทั่วไปแล้ว โอกาสที่ยังมีอีกหนึ่งคณะยังหาไม่เจอจะมีมากกว่า

อีกอย่าง ยังมีอีกสาเหตุหนึ่ง มีความเป็นไปได้สูงว่า คณะเดินทางคณะนี้ ไม่มีคนพกกล้องเล็ก แต่เป็นกล้องมืออาชีพหมดทุกคน

พวกเขาค้นหาต่อไปตามข้อสันนิษฐานนี้ แต่แม้จะเป็นเช่นนั้น ก็ยังเป็นทางตัน เพราะในยุคสมัยที่ชีวิตความเป็นอยู่ร่ำรวยขึ้นทุกทีนี้ ออกไปเที่ยวทั้งที่ไม่แบกปืนใหญ่ไปด้วย แทบไม่นับเป็นการท่องเที่ยวแล้ว ดังนั้น ต่อให้เจอคณะที่ใช้กล้องซิงเกิลเลนส์มืออาชีพกันยกคณะ ก็ไม่ใช่จะเทียบหากันได้โดยง่าย นี่ไม่นับเป็นข้อสังเกตที่ดี

เมื่อเดินทางนี้ไม่รอด พวกเขาก็ลองสืบจากเงื่อนเวลา อู๋เสียรู้สึกว่า คณะทั้งสามคณะต้องเดินทางในช่วงเวลาเดียวกัน แต่ในข้อมูลของหวังเหมิง ไม่มีคณะที่เดินทางช่วงเดียวกัน

ในข้อมูลมีด้วยกันทั้งหมดสิบเอ็ดคณะ ขณะนี้เจอแล้วสอง หนึ่งมาจากชิงเต่า อีกหนึ่งมาจากปักกิ่ง คณะจากปักกิ่งก็คือคณะของหลานถิง พวกเขาเห็นหลานถิงและเตาเตาอยู่ในรูป ซึ่งช่วงเวลาที่ทั้งสองคณะนี้มาถึงกู่ถงจิง ห่างกันหนึ่งอาทิตย์ คณะอีกสองคณะที่อยู่ในช่วงเวลาใกล้กันมากที่สุด คณะหนึ่งห่างสองอาทิตย์ คณะหนึ่งห่างหนึ่งเดือน ช่วงเวลาดูเหมือนนานไปหน่อย อีกอย่าง หากเฉพาะคณะจากชิงเต่ากับปักกิ่งก็ยังเว้นช่วงจากกันแล้ว แสดงว่ากล้องที่นี่ไม่ได้ถูกทำลายในครั้งเดียว พวกนั้นเพียงใช้ที่นี่เป็นสถานที่ทิ้งทำลายเท่านั้นเอง

นอกจากนี้ ไม่ได้อะไรอีก

หวังเหมิงกล่าว “งั้นเราเริ่มสืบจากสองคณะนี้กันก่อนไหม”

อู๋เสียพยักหน้า ดูเหมือนไม่มีวิธีอื่นที่ดีกว่า ขณะนี้ หลีชู่พลันเห็นรูปถ่ายในมือตน มีใบหน้าของคนคนหนึ่ง ที่เขารู้สึกไม่สบายใจ

เขามองอู๋เสีย แล้วมองคนในรูป นึกแปลกใจอย่างมาก เพราะว่า คนหนุ่มคนหนึ่งที่ยิ้มหน้าบานอยู่ในรูป คนคนนี้ หน้าตาเหมือนกับอู๋เสียตรงหน้าของเขามาก ไม่สิ ไม่ใช่เหมือนมาก แต่ก็คือตัวอู๋เสียเลย

เจ้านายคนนี้ เคยติดตามคณะมาที่นี่มาก่อนงั้นหรือ

“เจ้านาย คุณดูนี่” เขาชี้ไปที่รูปถ่ายพลางจ้องหน้าอู๋เสีย “คนคนนี้ คุณว่าเหมือนใคร”

อู๋เสียรับไป หวังเหมิงพูดขึ้นข้างๆ ว่า “ไอ้ตัวประกัน แกมีสิทธิ์อะไรมาเรียกเจ้านาย อย่ามาทำเป็นตีสนิท”

“อะไรกัน ดีร้ายยังไงเจ้านายก็จ่ายเงินจ้างผมมานะ!” หลีชู่แอบไม่พอใจเล็กๆ กับคำเรียกว่าตัวประกัน

อู๋เสียไม่ไปสนใจพวกเขา เพียงแต่เพ่งดูรูปถ่ายในมือหลีชู่ เมื่อเห็นแล้ว เขาก็ขมวดคิ้ว

เขาสะดุดกึกในใจ ช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ เมื่อไหร่ที่สืบค้นเรื่องนั้น ทุกครั้งที่เห็นใบหน้านี้ หัวใจของเขาเป็นต้องกระตุกเสมอ

เดิมทีเขาคิดว่า ชั่วชีวิตนี้ไม่มีวันได้เจอคนคนนี้อีก แต่เห็นได้ว่า คนคนนี้ยังเคลื่อนไหวอยู่อย่างแข็งขัน ซึ่งหมายความว่า เรื่องที่เขานึกว่ามันจบไปแล้ว อาจยังไม่จบ

หวังเหมิงชะโงกหน้ามาดูรูปถ่ายแวบหนึ่ง พูดว่า “เจ้านาย เขาอีกแล้ว”

อู๋เสียพยักหน้า หลีชู่ถาม “นี่ไม่ใช่คุณหรือ”

อู๋เสียส่ายหน้า “ไม่ใช่ฉัน หรือไม่ก็คือ นี่จึงจะเป็นตัวฉันตัวจริง”



ป.ล.
ที่จริงตอนนี้ชื่อ "อู๋เสียอีกคน"
จีนนี่ตั้งชื่อตอนไม่ห่วงสปอยล์เลยนะ

อะไรนะ ยังไม่กลับจากเรื่อง "เจ้านาย" เหรอ อ้อๆ
โอเคๆ ไม่กวนๆ :p

[sagacity191]

ชอบอู๋เสียลุคนี้จริงๆ
ดูเด็ดขาดมาดแมนมาก

แต่ ใคร คือ อู๋เสียอีกคนกันแน่

ขอบคุณค่ะ
ูู^^

[The_Dark_Lady]

เถ้าแก่หล่อมาก คูลมาก เลิฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
ถึงตามปกติก็จะน่ารัก แต่แบบนี้ก็ดูดีมีออร่าจริงๆ //สยบแทบเท้า
อู๋เสียเหมือนซึนเลย ความจริงก็ห่วงน้องหลีที่โดนลากมา แต่ก็ไม่พูดเตือนน้องดี ใช้คำหมิ่นตลอดๆ
(แต่แบบนี้อาจจะดีแล้วก็ได้ แค่นี้น้องมันก็แทบจะถือเป็นไอดอลแล้ว ถ้าอู๋เสียพูดดีใส่นี่ น้องต้องเผลอตกหลุมแน่ๆ ไม่ดี...)

หลังจาก น้องหลีเห็นอะไร? มาตอนนี้ก็ตามด้วย อู๋เสียอีกคน? โอยย ลุ้น

PS.หวังเหมิงคะ นายน้อยไม่เห็นว่าอะไร ทำไมเธอออกตัวแรง

[Malangporyim]

ยังไม่กลับจาก "คำสัญญาข้อหนึ่ง" ต่างหากล่ะคะคุณเบียร์

แงงงงงง จ่อไมค์สัมภาษณ์ คุณเบียร์แปลตอนนี้ด้วยความรู้สึกยังไงคะ มีความสุขมากมั้ยคะ เห็นด้วงดิ้นๆๆๆๆ กรีดร้องๆๆๆๆ น้ำลายฟูมปากให้กับเจ้านายน้อยท่านนี้

โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ

ตอนนี้ดีเหลือเกิน ดีเหลือเกินนนน

สิบแปดตอนแล้วยังไปไม่ถึงกู่ถงจิงซะที แต่มันดีเหลือเกินนนน ;; 7 ;;

ขอบคุณสำหรับแปลนะค้า ซาไห่ยังจำเป็นมั่กๆ ค่ะ *นอนกระแด่วๆ มีความสุขให้ดูด้วยหน้าแบ๊วๆ แบบด้วงสติทช์*

[austravia]

อู๋เสียดูจิกกัดได้ตลอดจริงๆ แต่มาดนี้ดูเท่ขึ้นเยอะ//ผิดไหมถ้ามองหลีชู่ดูจะหลงเถ้าแก่ของเราขึ้นมานิดนึง
ขนาดจิกกัดแล้วนะ ถ้าพูดดีด้วยไม่อยากคิดจริงๆ

แต่ปริศนาเรื่องอู๋เสียอีกคนหนึ่งยังไม่เคลียร์สักที ได้แต่ตั้งสมมติฐานในใจเก็บรายละเอียดไปเรื่อยๆ

[yakusoku]

แหม น้องหลีตกหลุมรักเจ้านายแล้วสินะ
ส่วนหวังเหมิงหึงเหรอค่าา ออกแนวเจ้านายเป็นของผมคนเดียวสินะๆ//เมากาวมากมาย

[Yuwadee Wana]

หลีชู่ก็ยังไม่เข้าใจ แต่เขารู้สึกว่า ท่าสูบบุหรี่ของอู๋เสียนั้นน่านับถือมาก หรือว่านี่แม่งก็คือเสน่ห์ของชายชาตรี

อร้ายยยยยยย น้องหลีเริ่มหลงใหลในตัวเจ้านายน้อยท่านนี้ซะแล้ววววว ฟฟฟฟฟฟ
ด้วงน้ำลายฟูมปาก
แล้วอะไรคือ หวังเหมิงออกตัวแรง "นายมีสิทธิ์อะไรมาเรียกเจ้านาย" กร้าซซซซซซซ
หึงสินะ หึงสินะ หึงสินะ หึงสินะ หึงสินะ หึงสินะ

นายน้อยเลื่อนขั้นมาเป็นเจ้านายน้อยแล้ว หุหุ
#ซาไห่ยังจำเป็นนะค้าาาาาา

[scuroluce]

เจ้านายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ขอหนูเรียกบ้าง ตอนนี้เจ้านายหล่อมากกกกกกกกก >w<

หวังเหมิงก็แอบหวงเจ้านายเหมือนกันนะ ภาคซาไห่นี่ดีจริงๆ ค่ะ หวังเหมิงมีบทออกเยอะ ปลื้มใจจัง ;w;

น้องหลีเขาคิดว่านายน้อยมองน้องเหมือนสัตว์ชั้นต่ำ จริงๆ ในหัวนายน้อยอาจจะคิดว่าน้องหลีเป็นแมวจ้อมจุ้นขี้เกียจก็ได้ค่ะ 5555555555 แต่มันอะไรไอ้ที่บอกว่า ท่าสูบุหรี่น่านับถือมาก แม่งก็คือเสน่ห์ของชายชาตรี... คือนี่เริ่มหลงเขาแล้วล่ะซี่!!!

อ่านจนตอนจบนี่ถึงกับขนลุกซู่เลยค่ะ เขามาอีกแล้ว ร่างโคลนของนายน้อย งื้อออออ หวังเหมิงเองก็เหมือนจะรู้ด้วยว่ามีอู๋เสียอีกคน หวังว่าภาคนี้จะมีเฉลยซะทีนะ

[mikanchan]

ใครคืออู๋เสียอีกคนนนนนนน มาปล่อยระเบิดลูกใหญ่อีกแล้ว Q<-< #ดิ้นผล่าน

[DuongHuen]

อู๋เสียอีกคน ปริศนาจากภาค1
อยากรู้มานานแล้ว ว่านายคือใครกันแน่ ภาคนี้จะได้รู้ไหมเนี่ย..

[annminki]

"แม่งก็คือเสน่ห์ของชายชาตรี"

ใช่แร้วววววววววว น้องหลีเข้าใจถูกต้อง!!!!

อย่าหลงเสน่ห์เชียวนะ เดี๋ยวจะโดนกระบอกพุ่งชนกระบาลจากที่ห่างไกลเหลือเกิน~~~

[riprim]

อู๋เสียแม๊นแมน อ่านแล้วก็หลงรักไปอีกแบบ
แต่ยังไงก็คิดถึงเทียนเจินอู๋เสียคนเดิมมากกว่า T T
ว่าแต่ เรื่องอู๋เสียอีกคนนี่มีมาหยอดไว้ตลอด
พอความอยากรู้ใกล้ฝ่อก็มาหยอดใหม่ เป็นด้วงนี่ต้องอดทนจริงๆ ฮือ

[sereneer]

อีกหนึ่งปริศนาที่ค้างคาใจมานาน ค่อยๆแย้มพรายออกมาแล้วสิน้าา

[hnee]

เจ้านายน้อย....คำเรียกนี้ได้ใจเราไปเต็มๆ ฟังดูน่ารักซะไม่มี เหมาะสมกับอาเสียม๊ากมาก ว่าแต่อะไรของหลีซู่ล่ะนะ ไอ้ท่าสูบบุหรี่น่านับถือชายชาตรีไรนั่น ฮาไปมั้ยหนุ่มน้อย 5555 แอบหลงเจ้านายน้อยคนนี้เข้าบ้างแล้วสินะ แต่อาเสียเขามีลูกน้องคนสนิทจอมหวงเจ้านายอยู่ล่ะ จะไปตีซี้นี่ต้องผ่านด่านเยอะน๊าาาา หุหุๆๆ

ว่าแต่อาเสียพูดอย่างนั้นได้อย่างไรกัน? อู๋เสียตัวจริงจะเป็นใครอื่นไปไม่ได้ ไม่ว่าเสี่ยวเสียคนดีจะเปลี่ยนไปแค่ไหน แต่อู๋เสียเพียงหนึ่งเดียวนี้มีแต่เสี่ยวเสียเท่านั้นนะรู้มั้ย ไม่ว่าจะไปถามใครก็ต้องตอบอย่างนี้หมด นายอ้วน เสี่ยวฮัว หวังเหมิน และคนสำคัญของอาเสียอย่างเสี่ยวเกอ สำหรับคนเหล่านี้แล้ว ไม่มีใครแทนที่ตัวตนอาเสียได้หรอกนะ

[mama moosap]

คิดว่าที่เฮียพานห่วงอาสามนี่ก็หนักแล้ว มาเจอหวังเหมิงนี่ถึงกับพูดไม่ออก

นายจะหวงเจ้านายเกินไปไหมหา!? คนอ่านหัวใจจะวายแทบกระอักเลือดสีม่วงๆออกมาแล้ว...

อาสามที่ขี้โวยวายกับพี่พานหมาบ้ายังเเลดูน่ารัก
แต่อู๋เสียเวอร์ชั่นนี้กับหวังเหมิงลูกหมาเฝ้าบ้านนี่แลดูควีนเหลือเกิ--

อู๋เสียที่นายพูดเหมือนนายไม่ใช่ตัวจริงนี่ นายคงไม่ได้คิดว่าเพราะนายถูกเลี้ยงมาให้เหมือน 'เขา' ในรูปหรือเปล่า?

เหมือนภาคเเรก (จำไม่ได้ว่าเล่มอะไร) ที่มีอาสามหรือใครสักคน บอกนายว่านายถูกเลี้ยงมาโดยปลูกฝังเรื่องเล่าของฉีอี่(<<< เขียนแบบนี้รึเปล่านะ...ลืมอีกแล้วค่ะ)มาตั้งเเต่เด็ก ทั้งลายมือ แถมหน้าตาเหมือนกันด้วย
หรือว่าแค่พูดไปงั้นเอง...เพราะตัวเองเปลี่ยนไปมากกันเเน่?
^
^
^
(อย่าเอาอะไรจากสมองนังนี่ค่ะ ความจำสั้นๆพอๆกับเสี่ยวเกอและมโนหนักยิ่งกว่าอู๋เสีย)

น้องหลีคะ 'แม่งก็คือเสน่ห์ของชายชาตรี' << มันไม่จริงค่ะ มันเเค่ภาพลวงตา ในท่าสูบบุหรี่เท่ๆสมองเขาอาจจะจินตนาการอะไรเลอะเทอะก็ได้ค่ะ อย่าด่วนสรุป! <<โดนเถ้าแก่สั่งเก็บ

ฮื่อ เอาเป็นว่าน่าติดตามมากขึ้นทุกทีเลยล่ะค่ะ T^T

[gustoon]

สัญญาอะไรค่ะะะะะะต้องเป็นสัญญากับนายจา---แน่
อู๋เสียเท่จริมมม
แล้วไม่ใช่อู๋เสียแล้วเป็นใครกัน...

[qiuyan_zhen]

อู๋เสียอีกคนคือคนที่ในเล่มสิบปลอมตัวเป็นนายน้อยแล้วยังทำร้ายนายน้อยคนนั้นใช่ไหมคะ ตกลงว่านายคนนี้คือใครกันแน่น้า

[prince501]

ใครคืออู๋เสียอีกคน อยากรู้มากกกกกกกกกกก
ค้างคาใจสุดๆ

[FunnyLee]

อู่เสียอีกคนคือใครกันแน่
แต่ที่นายน้อยบอกว่ามีพันธะสัญญานี่ ใจนี่มีแต่เสียวเกอช่ายม้าาาาา อร๊ายยยยย

[Rozenkreuz]

คุณน้องหลี อย่ามาหลงเสน่ห์ท่าดูดบุหรี่ของเถ้าแก่อู๋นะเฟ้ยยยยย
คนนี้ไม่ว่างๆ //เบนสายตาไปหาหวังเหมิงซะตัวประกันคุง ถถถถ

[Nlm1122]

คนที่เนียนไปรับคำอธิบายจนอู๋เสียต้องรอเก้อคนนั้นรึเปล่านะ

[arshura09]

หนึ่งคำสัญญา หนึ่งสายเลือดที่ต้องรักษาหน้าที่
คงเป็นสิ่งที่เปลี่ยนนายน้อยให้มาเป็นเถ้าแก่อู๋ในวันนี้

สิ่งที่พร่ำสอนหลีชู่...
คงเหมือนอาสามที่เคยยืนอยู่เคียงข้างอยู่เคยสอนเขากระมัง

ความลับที่ถูกกลบฝัง
รูปถ่ายจากกล้องผุพัง
นำมาสู่ความลับอีกอย่าง

ว่าอู๋เสียนั้นมีสองคน

แต่คนไหนกันล่ะ ที่เป็นตัวจริง
(แถมนายน้อยยังพูดอีกแหนะ ว่าคนในรูปน่าจะเป็นตัวจริง)

ปริศนานี้ต้องมีการไข