#ซาไห่ Part 1 Chapter 15 ปาตันจี๋หลิน

[anurakbeer]

Chapter 15
ปาตันจี๋หลิน

รถจิ๊ปขับพุ่งอยู่ในป่าหูหยางหลินรอบนอกปาตันจี๋หลิน เป็นเวลาเที่ยงตรง แสงแดดจัดจ้า ฝุ่นจากรถจิ๊ปคันข้างหน้าลอยตลบไปทั่ว

ทะเลทรายปาตันจี๋หลิน (Badain Jaran) ตั้งอยู่บนที่ราบสูงอาลาซ่านทางทิศตะวันตกของมองโกเลียใน เป็นทะเลทรายที่ราบสูง มีการเคลื่อนที่ของภูเขาทรายที่ถี่มาก ว่ากันว่าภูเขาทรายส่วนมากเป็นทรายเคลื่อนที่ ฝุ่นทรายฟุ้งกระจายเป็นประจำ

อู๋เสีย หวังเหมิง หลีชู่ กับคนอีกคนหนึ่งชื่อหม่าเย่อลา นั่งอยู่ในรถจิ๊ปคันเดียวกัน หลีชู่รู้สึกว่า ชื่อ "หม่าเย่อลา" แปลความได้หลายอย่าง บางคำแปลก็ตลกมาก

ระหว่างทาง อู๋เสียเริ่มเล่าโน่นเล่านี่ บอกข้อมูลบางอย่างที่ควรรู้กับหลีชู่ อย่างเช่น อยู่ในคณะนี้ อู๋เสียใช้ชื่อปลอมว่ากวนเกิน เขาปลอมตัวเป็นนักเขียนสารคดีท่องเที่ยว ส่วนหลีชู่เป็นผู้ช่วยด้านการถ่ายภาพของเขา หวังเหมิงใช้ชื่อจริง เป็นผู้ช่วยทั่วไป ส่วนหม่าเย่อลาเป็นล่ามและผู้ประสานงานกับคนอื่นๆ หม่าเย่อลาเป็นคนมองโกเลีย รู้ภาษาท้องถิ่นหลายภาษา

พวกเขาออกเดินทางจากปักกิ่ง เมื่อลงจากเครื่องก็ต่อรถ มีรถด้วยกันสามคัน รถคันหน้าของพวกเขา เป็นศาสตราจารย์คณะโบราณคดีสองสามคนกับนักศึกษา ส่วนรถคันหลังเป็นคนของนายทุนที่ลงทุนในโปรเจ็กต์ ข้างหน้ารถทั้งสามคัน ยังมีรถผู้ประสานงานกองทัพประจำท้องที่อีกหนึ่งคัน คาราวานรถสี่คัน ขณะนี้เข้าสู่เขตควบคุมพิเศษของรัฐบาลแล้ว ที่นี่เป็นเขตคุ้มครองพิเศษหูหยาง คนอื่นๆ เข้ามาตามใจชอบไม่ได้

พวกเขาจะไม่ได้ขับรถไปถึงที่หมายโดยตรง เนื่องจากบริเวณรอบนอกที่หมายห้อมล้อมไปด้วยเนินทรายจำนวนมาก พวกเขาต้องหาอูฐเอาจากค่ายทหารด้านหน้า หลีชู่ได้ยินพวกทหารพูดกันว่า ได้เตรียมอูฐไว้พร้อมแล้ว

หวังเหมิงอ่านข้อมูลพื้นฐานให้พวกเขาฟังไปตลอดทาง ไม่รู้ว่าเขารวบรวมมาจากเว็บไซต์เน่าๆ เว็บไหน เขาบอกว่า เอกลักษณ์ของทะเลทรายปาตันจี๋หลินคือภูเขาทรายสูงใหญ่ โดยทั่วไปจะสูงสองถึงสามร้อยเมตร อูจูมู่ ภูเขาทรายลูกที่สุงสุดมีความสูงถึงห้าร้อยยี่สิบแปดเมตร เป็นทะเลทรายที่มีภูเขาทรายสูงใหญ่ที่สุดในโลก พื้นที่ระหว่างภูเขาทรายสูงใหญ่ จะมีทะเลสาบบก หรือที่คนในพื้นที่เรียกว่า "ไห่จือ=ลูกทะเล" กระจายตัวอยู่หนึ่งร้อยสี่สิบกว่าแห่ง ทะเลสาบบกส่วนใหญ่เป็นน้ำเค็ม มีน้ำจืดบ้าง แต่ก็น้อยมาก ตรงจุดนี้หลีชู่ไม่เข้าใจอย่างยิ่ง รอบๆ ไห่จือจะมีหนองทุ่งหญ้าและแอ่งเกลือจำนวนมาก พื้นที่สีเขียวเหล่านี้ เป็นสถานที่เลี้ยงสัตว์และพักอาศัยสำคัญของชนเผ่าเลี้ยงสัตว์

ชนเผ่าเลี้ยงสัตว์ส่วนมากเป็นชาวเผ่าเอ๋อหลู่เท่อมองโกเลีย อันเป็นชนเผ่าพื้นเมืองที่ค่อนข้างเก่าแก่โบราณ 'ปาตัน' (Badain) คือชื่อของผู้ค้นพบทะเลทรายผืนนี้ ขณะที่ปาตันเข้ามาในทะเลทราย เขาพบทะเลสาบบกทั้งหมดหกสิบแห่ง 'จี๋หลิน' (Jaran) ในภาษามองโกลแปลว่าหกสิบ ดังนั้นภายหลังผู้คนจึงเรียกทะเลทรายผืนนี้ว่า "ปาตันจี๋หลิน" (Badain Jaran Desert)

ทะเลสาบบกของที่นี่ เป็นสิ่งมหัศจรรย์อย่างหนึ่ง บ่อยครั้งที่ทัศนวิสัยของนักเดินทางจะถูกปิดกั้นด้วยภูเขาทราย ดังนั้นเมื่อข้ามเนินทรายไปแล้วพบเจอทะเลสาบบกที่อยู่กลางอ้อมกอดของภูเขาทราย ผิวน้ำเป็นสีครามสวยอร่าม มักนึกว่าตนเห็นภาพมิราจ (ภาพลวงตาในทะเลทราย) แม้อยู่ในฤดูพายุทราย ท่ามกลางพายุจะมืดฟ้ามัวดินแค่ไหน ทะเลสาบบกที่มีภูเขาทรายล้อมไว้ ยังคงใสแจ๋ว ไม่ถูกเม็ดทรายกลบฝัง

คนจำนวนมากน่าจะเคยเห็นรูปภาพหนึ่งของระบบปฏิบัติการไมโครซอฟต์ เป็นภาพภูเขาทรายที่ถูกลมพัดเป็นทิวเขาสูงๆ ต่ำๆ เมื่ออยู่ใต้อุณหภูมิสีที่ต่างกัน ปรากฏเป็นก้อนสีเหลืองอ่อน เหลืองส้ม และแดงเพลิง สีสันจัดจ้าน และริ้วทรายที่เรียบลื่นดุจเกลียวคลื่น พลิกแพลงเป็นรูปภาพงดงามไม่ซ้ำแบบ ภายใต้แสงเงา บ้างเป็นภาพเทพธิดาลอยฟ้าแห่งตุนหวง บ้างเป็นพีระมิดแห่งอียิปต์ บ้างเหมือนเศียรพระพุทธรูปเงาคน บ้างเหมือนสิงสาราสัตว์ บ้างเป็นศิลปะเสมือนจริง บ้างเป็นศิลปนามธรรม ประดุจนิทรรศการภาพวาดที่รวมทุกสายเอาไว้ด้วยกัน ภายในนี้ ทะเลสาบเมี่ยวจือไห่ ทะเลสาบนั่วเอ่อร์ถูตรงใจกลางและภูเขาทรายรอบนอกของมัน ถูกขนานนามว่าสวยงามมหัศจรรย์ที่สุด (คำบรรยายข้างต้น คัดลอกมาจากอินเทอร์เน็ต)

แต่สถานที่ชื่อกู่ถงจิงที่พวกเขาต้องการไป เหมือนจะไม่เกี่ยวข้องใดๆ เลยกับสิ่งเหล่านี้ กู่ถงจิงเหมือนจะเป็นพื้นที่ที่ลี้ลับพิศวง ที่ชาวเอ๋อหลู่เท่อมองโกเลียเรียกว่า "ดินแดนของปีศาจ"

จากข้อมูลที่หลีชู่ได้อ่าน วัตถุประสงค์ของการเดินทางของพวกเขาครั้งนี้คือสำรวจทางโบราณคดีและธรณีวิทยา เห็นได้ว่า เมื่ออู๋เสียให้เขาปลอมตัวเป็นช่างภาพ ก็เพื่อเข้ามาปะปนในคณะได้สะดวก แผนการที่คนคนนี้วาง ชาญฉลาดมาก

ทะเลทรายมองไปไม่เห็นฝั่ง เขาไม่รู้ว่า ชะตากรรมที่รอคอยเขาอยู่คืออะไร

อากาศที่แห้งผากทำให้แผลที่หลังของหลีชู่คันยิบๆ ภาพประหลาดบนหลังของตน โจรขุดสุสานที่ปลอมปนเข้ามาในคณะสำรวจ ถ้อยคำที่ฟังดูร้ายแรงมากของอู๋เสีย ทั้งหมดนี้ทำให้เขารู้สึกกังวลใจขึ้นมาเป็นพักๆ

เจ็ดชั่วโมงต่อมา พวกเขามาถึงค่ายทหาร ด้วยความช่วยเหลือของทหาร พวกเขาจัดตั้งคาราวานอูฐขึ้นมาหนึ่งขบวน มีคนท้องถิ่นร่วมขบวนด้วย ช่วยบังคับอูฐให้พวกเขา

หลังจากขี่อูฐมุ่งหน้าเข้าสู่เขตทราย หลีชู่รู้สึกเบื่อมาก เป็นครั้งแรกที่เขารวบรวมความกล้า ถามคำถามหนึ่งกับอู๋เสีย "เจ้านาย ผมจะเชื่อฟังแล้ว ช่วยคุยกับผมหน่อยเถอะ บอกหน่อยว่า ทำไมคุณไม่มากันเอง แต่ต้องมากับคนคณะนี้"

"ก็แค่บังเอิญว่าคนพวกนี้จะเดินทางไปกู่ถงจิง ซ้ำยังไปเพื่องานสำรวจ ซึ่งจะช่วยให้ได้รับความช่วยเหลือจากท้องที่เป็นอย่างดี ฉันเข้าร่วมคณะพวกเขา สะดวกกว่าฉันเคลื่อนไหวด้วยตัวเอง" อู๋เสียกล่าว "ฉันย่อมเป็นสมาชิกคนหนึ่งของคณะ เพราะฉันรู้มากกว่าที่พวกเขารู้ อีกทั้งสิ่งที่ฉันต้องการ ไม่ได้ขัดแย้งกับพวกเขา มีคนคอยช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ย่อมเป็นเรื่องดี"

"แค่นี้เนี่ยนะ"

"ก็ไม่เชิง ในระดับหนึ่งแล้ว สิ่งที่พวกเขาตามหากับสิ่งที่ฉันตามหา มีความเกี่ยวโยงกัน ฉันติดตามพวกเขา ส่วนพวกเขาก็ต้องการให้ฉันช่วยคุ้มครองอย่างเต็มความสามารถ สถานที่ที่พวกเราต้องการไป มีอันตรายสูง ถ้าไม่รู้เรื่องอะไรเลย จะเกิดเรื่องได้ง่าย"

หลีชู่มองอู๋เสีย รู้สึกว่าคำพูดของเขาเป็นความจริง นี่เป็นความรู้สึกโดยสัญชาตญาณของเขา แต่สติของเขามักบอกเขาว่า อู๋เสียเก็บกั๊กบางสิ่งเอาไว้ โจรขุดสุสานเนี่ยนะจะคุ้มครองคณะสำรวจทางโบราณคดี เป็นไปได้ด้วยหรือ

"ฉันเป็นคนค้าขายโบราณวัตถุ ไม่ใช่โจรขุดสุสาน ฉันไม่เป็นโจรนานมากแล้ว" อู๋เสียกล่าว "ทรัพย์สินเงินทองมากมายแค่ไหน ก็ซื้อสิ่งที่ฉันต้องการไม่ได้" พูดจบก็ถอนหายใจ คล้ายกับเศร้าเสียใจยิ่ง

งั้นยังจะทรมานไปทำไม หลีชู่นึก ไม่เป็นโจรแล้วยังจะทรมานตัวเองทำไมอีก รีบๆ คิดให้ตกแล้วกลับกันเถอะ

"ฉันไม่ได้มาเพื่อเงิน เธอดูถูกฉันเกินไปหน่อย" อู๋เสียกล่าว "ฉันตามหาสถานที่แห่งนี้ เพื่อสิ่งอื่น"

"มันคืออะไร"

"อารมณ์ดีแล้วจะบอก" อู๋เสียมองหลีชู่ แล้วพลันเอื้อมมือมาแตะที่หลังเขา เขาเจ็บจนสะดุ้ง "เอาละ เปลี่ยนเรื่อง" อู๋เสียกล่าว

"คุณมีแผนไหม ผมรับเงินคุณฟรีๆ มันก็ไม่ดี ผมจะช่วยออกแรงในส่วนที่ผมทำได้ ไม่อย่างนั้นให้เดินทื่อๆ ไปตลอดวัน ไม่ต้องไปจนถึงกู่ถงจิง ผมก็เป็นบ้าก่อนแล้ว" หลีชู่รู้สึกเบื่อจริงๆ คนพวกนี้เวลาเดินทางไม่คุยกันเลยแม้คำเดียว แม้ . แต่ . คำ . เดียว

"แผนของฉัน..." อู๋เสียคิดครู่หนึ่ง แต่ก็ไม่พูดต่อ เขาเว้นช่วงเล็กน้อยจึงพูดว่า "รอให้ถึงจุดตั้งแคมป์แรก แล้วจะบอก เล่าสั้นๆ มันไม่จบ" พูดจบ อู๋เสียพลันมีสีหน้าเหน็ดเหนื่อย

นี่ทำให้หลีชู่รู้สึกอึดอัด เขารู้สึกรางๆ ว่า อู๋เสียคนนี้ ดูเหมือนใจเย็นแต่ข้างในใจเหมือนมีบางสิ่งกดทับ แน่นอน ด้วยสถานการณ์ของตัวเขาขณะนี้ ก็ไม่มีหน้าที่ไปห่วงเรื่องของคนอื่น เขาเห็นอู๋เสียเร่งความเร็ว ขี่อูฐแซงหน้าขึ้นไป เห็นได้ว่าไม่อยากคุยกับเขาต่อแล้ว



Talk:

เรียนพี่น้องสมาชิกที่รักกันทุกคน ^^

1. ซีรี่ส์ที่รอมาปีกว่า ในที่สุดก็ได้ฤกษ์ออนแอร์ ผมขอประกาศจุดยืนนะครับ ผม #ทีมนพซซ ประมุขฯ ว่าไงก็ว่าตามนั้น ไม่ใช่เพราะติ่งหรอกนะครับ แต่เพราะเชื่อใจครับ เชื่อว่าเขาได้หาบาลานซ์มาให้แบบสุดความสามารถแล้ว (เพื่อผ่านเซ็นเซอร์คือเหตุผลหนึ่ง)

2. ขอให้การวิจารณ์ใน "พื้นที่ส่วนรวม" เป็นไปอย่างมีสตินะครับ แฟนด้อมนี้เป็นพี่น้องกันทั้งนั้น ส่วนมากก็เคยเจอกันในมีตติ้ง โปรดให้เกียรติผู้อื่น เหมือนที่ผู้อื่นให้เกียรติเราเนอะ

3. หากเป็นไปได้ อยากให้ดูผ่านเว็บ iQiyi หรือผ่าน app iQiyi (หาโหลดได้จาก app store/ play store) เพื่อทำประโยชน์ให้กับทีมงานผู้สร้างครับ (เว้นเสียแต่จะมีซับไทยบนยูทูบ ก็อยากให้ดูจากผู้ทำซับโดยตรงนะครับ เพื่อเป็นกำลังใจ)

ทำงานสายนี้ ไม่มีอะไรสำคัญเท่ากำลังใจ เชื่อผม

4. ขอบคุณนักแสดงครับ เท่าที่ติดตามมาแต่ต้น ทุกคนทุ่มเทมากจริงๆ และผลที่ออกมาก็สมเป็นมืออาชีพครับ

5. การวิจารณ์ขอให้ "เพื่อความสนุก" นะครับ ไม่ต้องหวังผล "ติเพื่อก่อ" เพราะเมืองจีนไม่ได้มาอ่าน หวังผลจุดนี้ไม่ได้ มีแต่พวกเรานี่แหละที่อ่าน เดี๋ยวพาลจะกลายเป็น "ติเพื่อเกลียด" มากกว่า ดังนั้น ขอให้มีเจตนา "เพื่อความสนุก" นะครับ

6. ผมอ่านซาไห่นำไปจนถึงเกือบจบ Part 1 แล้ว เอาเป็นว่า ตามมานะ โฮะๆๆ

7. ผมบิวด์บ.ก.ทุกวัน ให้ซื้อมาแปล ไม่ต้องรอจบหรอก บ.ก.เริ่มหวั่นไหวแล้วครับ :p

8. โปรดกูเกิลหารูปประกอบ ด้วยคำว่า Badain Jaran Desert

[GhostInGrave]

คุณเบียร์สู้ๆ คุณเบียร์สู้ตาย บิวด์บ.ก.ให้สำเร็จนะคะ พวกเราจะส่งกระแสจิตไปช่วย

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่า ถ้าซาไห่ยังบรรยายโดยใช้มุมมองนายน้อยอยู่ นายน้อยคงพรรณาความอัดอั้นตันใจแบบยาวเหยียดมากแน่ๆ


ปล.พอได้ดูซีรีย์แล้วมาอ่านตอนนี้รู้สึกมโนหน้านายน้อยเป็นหน้าอี้เฟิงไปซะทุกชอตเลย >,<

[murasaki]

ขอบคุณ คุณเบียร์ที่แปลมาให้อ่านค่าาา งืออ่านซาไห่ทีไรก็คิดถึงสมัยเทียนเจินเอ๋อๆคนเดิมทุกที
เลย อยากให้บิวด์บ.กให้ยอมออกเล่มให้สำเร็จด้วยค่ะ >< แต่แบบนี้ถ้าออกซาไห่ก่อนจะงงมั้ยนิใจจริงอยากให้ออกธิเบตก่อนด้วย
นพซซ.เมื่อไหร่คุณจะลุยให้จบสักภาคสักทีน้า กลัว5ปีขึ้นมากๆกว่าจะได้อ่าน

[Malangporyim]

"ทรัพย์สินเงินทองมากมายแค่ไหน ก็ซื้อสิ่งที่ฉันต้องการไม่ได้" พูดจบก็ถอนหายใจ คล้ายกับเศร้าเสียใจยิ่ง

อัลลีัยยยยยย ต้องการอัลลัยคะนายน้อยสาม
ฮิ้ววววว ไม่ยอมตอบด้วงขอมโนแทนนะคะ ฮิ้ววววววววววว ฮิ้วววววววววว ♥

เขารู้สึกรางๆ ว่า อู๋เสียคนนี้ ดูเหมือนใจเย็นแต่ข้างในใจเหมือนมีบางสิ่งกดทับ

นายก็ดูออกสินะ แง ตอนอ่านคิดว่าคิดไปเองมาตลอดเลย จริงๆ นายน้อยในใจอาจจะกำลังด่าแรงมาก (แค่กๆๆๆ)

แง ตอนนี้มาสั้นแต่สนุกจัง ไม่รู้ทำไม แต่สนุก 5555

ขอให้คุณบอกอหวั่นไหวอีกเยอะๆ เลยนะคะ ว่างๆ ขอให้มาดูทวิตเตอร์ ด้วงกรีดร้องอยากอ่านฉบับไทยทุกวันเลยค่ะ *แค่กๆๆๆ*

แง ดีงามจังตอนนี้ ชอบ 5555

ขอบคุณสำหรับแปลนะคะคุณเบียร์ รอซื้อรอติดตามค่ะ

[tipapa]

งืออ เราว่าไม่ใช่น้องหลีคนเดียวคิดว่าชื่อนายหม่าเย่อลามันแปลแล้วตลก แงง เราก็ว่าตลกค่ะ (แต่ในบริบทเสียงภาษาไทยนะคะ TT)

อ่านตอนนี้แล้วชอบจังเลย ชอบการเดินทาง ชอบทะเลทรายเป็นทุนอยู่แล้วอะ มันเวิ้งว้างดูโล่งว่างแต่ไม่ใช่ความว่างที่ดูแล้วสบายใจอะค่ะ รู้สึกเหมือนที่น้องหลีว่านั่นแหละ ไม่เห็นปลายทาง เอ็นดูน้องหลีแรง ตรงที่เน้น แม้.แต่.คำ.เดียว 555555 คือน้องคงอึดอัดจริง ชวนเถ้าแก่คุยเถ้าแก่ก็ขี่อูฐหนีอีก ฮ่าาา

คือแอบติดตามอ่านอยู่เสมอนะคะ ลุ้นพลังจิตช่วยให้คุณบก.ยอมซื้อมาเร็วๆ รอตามอ่าน รอสอยเล่มมาอ่าน *v*

มโนเถ้าแก่ขี่อูฐ อูฐมันนั่งลำบากนะคะ เป็นห่วงสุขภาพบั้นเอวคุณจัง //ขอบคุณคุณเบียร์ค่า

[mama moosap]

ขอบคุณมากค่า

และก็ขอให้คุณบก.ยอมตกลงซื้อนะคะ เพี้ยงงง! << เเล้วจะรอสอยมาเก็บไว้ค่ะ

[yakusoku]

สิ่งที่เสี่ยวเสียต้องการคือเสี่ยวเกอใช่มั้ยคะ//โดนตบ
ขอบคุณคุณเบียร์มากนะคะที่แปลให้อ่านกัน//ก้มกราบ

[Xiamouren]

....หมะ... หม่าเย่อลา..... //พยักหน้า// จริงค่ะหลีชู่ ตลกไม่หยอกจริงๆ ด้วย (//เบลอภาษาไทยไป อันนั้นไม่เกี่ยวค่ะ!!)

จะว่าไปก็เพิ่งนึกขึ้นได้อีกรอบแฮะคะว่าน้องแกเพิ่งจะโดนเย็บแผลกลับไปสดๆ อื้อหือ... แผลลึกขนาดนั้นกับเหงื่อ //ร้องซี๊ดในคอหนักมาก

สู้ๆ นะกรีดร้องคุง ทนไม่ไหวก็ประท้วงด้วยการกรีดร้องสุดเสียงกลางทะเลทรายเลยค่-------- (โดนเถ้าแก่สามเก็บ)

ตอนหน้าจะได้ฟังแผนการของอู๋เสียไหมน้า... รอต่อไป !

ขอบคุณสำหรับตอนแปลอีกครั้งและอีกครั้งค่า

ปล. สู้ๆ ทั้งเรื่องการแปลต่อและการไซโคบก.ค่ะ เอาเข้ามาเลยกองทัพ(ด้วง)รออยู่ 555555

[DuongHuen]

ขอบคุณผู้แปลที่แปลมาให้อ่าน
และยังคอยบิวด์ บก. ให้หวั่นไหวอีก
ขอบคุณฮ๊าบบบบบ

[Erh]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก กระโดดกอดคุณเบียร์ เป็นนักแปลที่ทุ่มเทมากค๊า
ขอให้บิวท์บก.ให้สำเร็จนะคะ

รู้สึกว่าอ่านซาไห่แล้วนายน้อยกลายเป็นคนที่ผ่านอะไรมาเยอะมากจริงๆ แลดูมีอะไรในหัวให้ครุ่นคิดตลอดเวลา มีอะไรให้แบกรับมากมาย ถ้าเทียบกับตอนแรกที่เหมือนอาสามจะเป็นคนแบกรับอะนะ

[scuroluce]

ขอให้บิ้วด์ได้ในเร็ววันค่ะ อิอิ

"ทรัพย์สินเงินทองมากมายแค่ไหน ก็ซื้อสิ่งที่ฉันต้องการไม่ได้"

ประโยคนี้ของนายน้อยอ่านแล้วเจ็บจี๊ดยังไงก็ไม่รุ้ค่ะ อยากจะเข้าไปโอบกอด Y__Y

[natsume]

//กราบพี่เบียร์
ขอบคุณมากค่ะที่ช่วยไซโค เดี๋ยวด้วงจะระดมพลกันไปไซโคช่วยนะคะ 5555

ดูหนังแล้วค่ะ ชอบมาก ถึงเนื้อเรื่องเปิดจะไม่เหมือนในหนังสือก็เถอะค่ะ
แต่เเค่เห็นตัวละครของท่านประมุขเคลื่อนไหวได้ หนูก็น้ำตาจิไหลแล้วววว
//รอซับต่อไป คือไม่ไหวจะฟังจีนล้วนจริงๆ ได้แค่บางคำ

//กราบพี่เบียร์อีกที ที่แปลให้อ่าน ขอบคุณมากๆค่ะ

[hnee]

เอาใจช่วยคุณเบียร์บิวด์สำเร็จ คุณเบียร์สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

"คนพวกนี้เวลาเดินทางไม่คุยกันเลยแม้คำเดียว แม้ . แต่ . คำ . เดียว" <--- 5555 ขอขำแปบ เป็นไงล่ะ เบื่อใช่มั้ยหลีซู่ เจอกับคณะอาเสียเข้าไป นี่ยังดีนะไม่เจอจอมเงียบตัวจริงรับรองหนาวถึงขั้วหัวใจ

"ทรัพย์สินเงินทองมากมายแค่ไหน ก็ซื้อสิ่งที่ฉันต้องการไม่ได้" <-- เศร้าใจนักอาเสีย อย่าคิดมากเลยนะคนดี ความพยายามจะไม่สูญเปล่า เมื่อถึงเวลาทุกอย่างจะคลี่คลาย เป้าหมายที่ตั้งไว้ว่าจะทำให้สำเร็จมีคนคอยช่วยหนุนอีกมาก ทุกคนพร้อมที่จะเป็นกำลังให้

"เขารู้สึกรางๆ ว่า อู๋เสียคนนี้ ดูเหมือนใจเย็นแต่ข้างในใจเหมือนมีบางสิ่งกดทับ" เสี่ยวเสียใจเย็นก็แค่ภายนอกเท่านั้นแหละ ภายในซุกซ่อนความไม่สบายใจยิ่งใหญ่เอาไว้มากมายนัก แม้แต่หลีซู่มาอยู่ด้วยไม่นานก็ยังรับรู้ได้ไม่ยาก คิดถึงเสี่ยวเกอจริงๆเลย ฮือออๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[Mayao]

555555555555 เห็นน้องหลีเริ่มจับนิสัยอู๋เสียได้แล้วขรรมมมม 55555555 อยากจะเอานิยาย 10 เล่มแรกให้น้องเค้าอ่านเหลือเกิน ข้างในไม่ใช่บางสิ่งบางอย่างกดทับครับน้อง มันคือคำด่ายาวสามหน้ากระดาษจนบรรพบุรุษสะดุ้ง กรั่กๆๆๆๆๆๆ น้องหลีน่ารัก รุ้สึกตอนนี้ความหลอนแบบเต้ามู่เริ่มมาแล้ว โอ๊ยยยยยย จะติดตามนะคะ ขอขอบคุณคุณเบียร์มากๆเลยที่แปลให้อ่าน เอาใจช่วยให้บิ๊วบ.ก.ให้ได้นะคะ

[mikanchan]

โฮฮฮฮฮ คุณเบียร์ขาาาา ได้โปรดบอกให้บก.ซื้อลิขสิทธิ์มาสักทีเถอะค่ะ ใจจะขาดแล้วว #มาScreamอู๋เสียแล้วจากไป... //_\\ ขอบคุณที่แปลให้อ่านค่ะ

[Yuwadee Wana]

"ทรัพย์สินเงินทองมากมายแค่ไหน ก็ซื้อสิ่งที่ฉันต้องการไม่ได้"
หุหุ ไม่รู้ทำไม อ่านตอนนี้ แล้วชแบประโยคนี้มากๆ
ขอบคุณสำหรับคำแปลค่ะ

[sagacity191]

"ทรัพย์สินเงินทองมากมายแค่ไหน ก็ซื้อสิ่งที่ฉันต้องการไม่ได้"

นายร้อยต้องการอะไรคะ
บอกได้มั้ยยย

ขอบคุณค่ะ

[prince501]

ทรัพย์สินเงินทองมากมายแค่ไหนก็ซื้อสิ่งที่ฉันต้องการไม่ได้ ฟังดูเศร้าอะ นายน้อยต้องการอะไรค่ะ ต้องการเสี่ยวเก่อใช่ปะ อย่าคิดมากนะแบบต้องการเพื่อนคนนี้กลับมาไรงี้ เดาด้วยความไม่รู้ มโนคือชนะ 555

[FunnyLee]

รู้สึก นายน้อยมีเขี้ยวเล็บขึ้นกว่าแต่ก่อนมากเลยนะเนี่ย
ที่เศร้าเนี่ยเรื่องของเสี่ยวเกอหรือเปล่า สูดกาววว

[Rozenkreuz]

บิวต์ได้ผลแล้วสิครับ เห็นว่าออกเดือนตุลา แอร๊
เตรียมตังรอ //ไม่พอขายไต ถถถถถ

[nightsza]

สิ่งที่อู๋เสียต้องการคือเสี่ยวเกอใช่ไหมมมม

[meanato]

หลีชู่เริ่มหลงรั----//สัญญาณขาดหาย
#มาอ่านใหม่

[arshura09]

ความปรารถนาอันยิ่งใหญ่ที่เงินก็ซื้อไม่ได้
การเสี่ยงภัยที่นำมาซึ่งสิ่งที่คาดหมายโดยยอมลงทุนมากมายขนาดนี้
นายน้อยต้องการอะไรกันแน่เจ้าคะ

แต่ถือได้ว่านายน้อยพัฒนาขึ้นมากจริงๆ
ทั้งการวางแผน การปลอมแปลงเอกสาร
รวมถึงแผนการที่ซ่อนเอาไว้อย่างแยบยล
จะค้นเจอสิ่งที่ต้องการไหมนั้น
คงต้องเป็นกำลังใจให้นายน้อยต่อไป

หลีชู่ผู้ตกกระไดพลอยโจรจะได้ช่วยงานนายน้อยแค่ไหน
คงต้องรอติดตาม

[temslaw]

บทบรรยาย ที่ตัวดำเนินเรื่องเป็นหลีซู่ เราว่ามันดูฮาๆดีนะ อ่านดูนึกถึงความเบื่อของเด็กคนหนึ่งในกองคาราวานออกเลย

อย่างหลีชู่รู้สึกเบื่อจริงๆ คนพวกนี้เวลาเดินทางไม่คุยกันเลยแม้คำเดียว แม้ . แต่ . คำ . เดียว

แต่อ่านนี่มารู้สึกน้องหลีจะสายฮานะ