Countdown
We've been
togerther for
ค้นหา
Latest topics
Most active topics
#ซาไห่ Part 1 Chapter 14 ออกเดินทาง
+21
Rozenkreuz
FunnyLee
prince501
qiuyan_zhen
Dreamy
sagacity191
hnee
sinnerdarker
Yuwadee Wana
DuongHuen
Xiamouren
mikanchan
natsume
nimosyne
scuroluce
yakusoku
riprim
annminki
lady_marmalade
Malangporyim
anurakbeer
25 posters
หน้า 1 จาก 1
#ซาไห่ Part 1 Chapter 14 ออกเดินทาง
by anurakbeer Fri 12 Jun 2015, 15:15
Chapter 14
ออกเดินทาง
สองวันต่อมา หลีชู่ซึ่งกลับเข้าโรงพยาบาลใหม่ได้สองวันแล้วจึงเห็นหน้าเหลียงวานอีกครั้ง เพราะเรื่องที่เธอพาหลีชู่ออกจากโรงพยาบาลถูกจับได้ ทำให้ถูกตำหนิ หลีชู่จึงถูกย้ายไปอยู่ใต้การดูแลของหมออีกคน เป็นคุณหมอสวมแว่น เคร่งขรึม ไม่พูด ไม่ยิ้ม หลีชู่เกลียดคนอย่างนี้ที่สุด แต่เมื่อนึกขึ้นว่าหลังของตนยังต้องพึ่งพาเขา หากเขาคิดจะกลั่นแกล้งตน ก็เอาตนถึงตายได้ จึงไม่กล้าทำอะไร
หลีชู่กับเหลียงวาน ก็ยังไม่แจ้งความ หลีชู่ยกโทรศัพท์ขึ้นหลายครั้งแล้ว แต่ก็วางลงทุกครั้ง เขานึกถึงเมื่อตอนอีกฝ่ายจากไป แม้แต่คำขู่พวกเขาว่าอย่าแจ้งความก็ยังไม่พูด แสดงว่ามีความเชื่อมั่น ไม่รู้สึกกลัว เขาอยากจะลองปรึกษาเรื่องนี้กับพ่อ แต่ปรากฏว่า พ่อของเขาไม่ได้กลับบ้านเลย ส่วนแม่ของเขา เขาไม่อยากไปรบกวนอีกครอบครัวเลยจริงๆ
สิ่งที่เย้ายวนที่สุดก็ยังคงเป็นเงินสองแสนสองนั่น
หลีชู่ไม่ได้แตะต้องเงินที่ถอนจากเช็ค แต่ทิ้งมันไว้กับซูว่าน มันเป็นเงินก้อนใหญ่มาก หลีชู่เอาใส่ซองกระดาษมัดไว้ แล้วใส่กระเป๋าอีกชั้นหนึ่งมอบให้เขา นึกในใจว่า เผลอๆ อาจต้องใช้เงินก้อนนี้วานซูว่านช่วยไถ่ตัวเขาคืน หากไม่ได้กลับมาอีกแล้วจริงๆ ซูว่านก็ยังมีคำอธิบายกับทางบ้านเขา ซูว่านเห็นเงินก้อนนี้ก็ตาเหลือก สำหรับพวกเศรษฐีรุ่นสอง เมื่อเห็นว่าอยู่ๆ คนอย่างหลีชู่ก็มีเงินมากมายขนาดนี้ก็เกิดกลัว นึกว่าเขาไปปล้นธนาคารหรือขายไตได้มา หลีชู่ก็ไม่อธิบายอะไรมาก เขาอยากฝากเบาะแสไว้กับซูว่านจริงๆ หากตนไม่กลับมาแล้วก็ยังมีคำอธิบาย แต่สุดท้ายเขาก็เพียงทิ้งจดหมายฉบับหนึ่งไว้ให้เหลียงวาน เขาไม่อยากทำให้ซูว่านต้องเดือดร้อน หากอีกฝ่ายเป็นจอมวายร้ายจริงๆ เขาไม่อยากให้เพื่อนรักต้องมีเรื่อง
ได้เจอเหลียงวานคราวนี้ เธอมาพร้อมผลไม้ เหมือนมาเยี่ยมไข้ หลีชู่เห็นเธอชะโงกหน้าเข้ามาก่อน เมื่อเห็นว่าไม่มีพยาบาลและหมอ จึงแอบมุดเข้ามา แล้วปิดประตู
ในมือของเธอหิ้วกล้วยมาหวีหนึ่ง รูปทรงสีสันไม่ดีอีกด้วย เธอก็ไม่ได้ยื่นให้หลีชู่ เพียงวางไว้ข้างๆ เอง แล้วพูดกับหลีชู่ว่า “ฉันมีข่าวดีกับข่าวร้าย”
“หึหึ” หลีชู่แค่นหัวเราะหน้านิ่ง แสดงความเฉยเมย นึกในใจว่า ตอนนี้จิตใจของฉันเหมือนกับน้ำนิ่ง คุณอยากจะพูดอะไรก็พูดไปเถอะ “ดูเหมือนว่าเราจะไม่มีความเกี่ยวข้องกันแล้วนะ”
เหลียงวานกล่าว “ข่าวดีก็คือ ฉันรู้แล้วว่าภาพบนหลังของเธอมันคืออะไร”
“อ้อ คืออะไรรึ” หลีชู่ถามด้วยหน้านิ่ง
“เธอฟังข่าวร้ายก่อนดีกว่า” เหลียงวานกล่าว “เถ้าแก่อู๋คนนั้นเหมือนจะยังไม่รู้ว่าเธอเปลี่ยนหมอแล้ว เมื่อกี้นี้ส่งของมาทางฉัน ฉันเอามาให้นี่แล้ว”
หลีชู่มองไปที่กล้วยหวีนั้น “ไอ้นี่นะเหรอ ฝากขอบคุณเขาให้ผมด้วย แล้วก็ฝากยัดใบหนึ่งใส่รูตูดเขาด้วย”
“ไม่ใช่ เธออย่าหยาบคายอย่างนั้นได้ไหม” เหลียงวานหยิบซองเอกสารซองหนึ่งออกมาจากกระเป๋า “เธอเอาไปดูสิ”
หลีชู่เทสิ่งของในซองลงบนผ้าห่ม ข้างในเป็นของจุกจิกมากมาย เขาเริ่มจากหยิบสิ่งที่เหมือนหนังสืออนุญาต หยิบขึ้นมาดู ปรากฏว่าเป็นหนังสืออนุญาตทำงานสำรวจ เมื่อเปิดออกดู ข้างในเป็นรูปถ่ายติดบัตรของเขา
ชื่อ-แซ่ : หลีชู่
อายุ : 27 ปี
ตำแหน่ง : ช่างภาพประจำคณะ
ยี่สิบเจ็ดปี เขาลูบคางตัวเอง อายุยี่สิบเจ็ด? ฉันเหมือนคนอายุยี่สิบเจ็ดงั้นหรือ ช่างภาพประจำคณะคืออะไร
เขาพลิกต่อไป พบว่าใต้หนังสืออนุญาตเล่มนั้น ยังมีเอกสารยืนยันขนาดเล็กกว่าอีกฉบับหนึ่ง เป็นใบอนุญาตประกอบวิชาชีพถ่ายภาพ กับเอกสารยืนยัน ใบตรวจร่างกาย ใบอนุญาตขับขี่ ธนบัตรหนึ่งร้อยหยวนหนึ่งมัด (ราวๆ สามพันหยวน ยังมีพ็อกเก็ตมันนี่ให้อีก) ตั๋วเครื่องบินหนึ่งใบ บัตรประชาชนปลอมหนึ่งใบ และแฟ้มเอกสารที่รัดไว้ด้วยหนังยาง
เขาปาดเอกสารอื่นๆ ไปข้างๆ แกะแฟ้มที่รัดด้วยหนังยางออก พบว่าในแฟ้มมีแต่เอกสารชี้แจงเกี่ยวกับคณะสำรวจคณะหนึ่ง มีหน้าแนะนำตัวสมาชิก เส้นทาง แผนที่ ตารางบอกอุณหภูมิ เรื่องควรทราบ จำนวนมากมาย
กระดาษแผ่นสุดท้ายคือใบนัดเวลารวมพล : บ่ายสามโมงพรุ่งนี้ ประตู 10 เทอร์มินัล 3 สนามบินปักกิ่ง
เขาวางสิ่งของเหล่านี้ลง มองเหลียงวาน พลันรู้สึกว่า เรื่องนี้แม่งน่าสนใจซะแล้ว
“พรุ่งนี้ผมออกจากโรงพยาบาลได้หรือ” เขาถาม
เหลียงวานส่ายหน้า แล้วพูดต่อว่า “แต่เธอวางใจได้ คนที่ส่งของพวกนี้มาบอกกับฉันว่า ฉันต้องพาเธอไปส่งที่สนามบินตามนัดให้ได้ ไม่อย่างนั้นจะฆ่าฉันเสีย ดังนั้นฉันต้องหาวิธีเอาเธอออกไปจนได้”
วิธีที่เหลียงวานว่า ก็คือแอบแวบออกไปตอนกลางดึก คืนนั้น เหลียงวานช่วยแยกตัวพยาบาลเวรออกไป หลีชู่ก็แบกหลังที่เจ็บแสบเปลี่ยนชุดหนีออกจากโรงพยาบาล นอนอยู่บนโซฟาบ้านเหลียงวานหนึ่งคืน บ่ายวันรุ่งขึ้น เขาหาซื้อกางเกงในสองสามตัวมั่วๆ จากซูเปอร์มาเก็ต แล้วก็มาถึงเทอร์มินัล 3 สนามบินปักกิ่ง
ตรงประตู 10 มีคนรวมตัวกันอยู่สิบกว่าคนแล้ว หลีชู่มองเห็นหีบโลหะอัลลอยด์ขนาดใหญ่จำนวนมากกองอยู่บนรถเข็น เถ้าแก่อู๋อยู่ในนั้นด้วย ข้างๆ คือคนที่ชื่อหวังเหมิงคนนั้น แต่ไม่มีชายฉกรรจ์คนอื่นๆ ที่เจอในคืนนั้น
เหลียงวานมองส่งเขาลงจากรถแล้วก็จากไป คนมาส่งแขกที่สนามบินมีเยอะมาก ที่จอดรถเต็มแล้ว จอดรถไม่ได้ หลีชู่มือหิ้วถุงพลาสติกที่ใส่กางเกงในเอาไว้ เดินตรงเข้าไปสมทบ
เถ้าแก่อู๋กับหวังเหมิงมองมาทางหลีชู่ รอจนเขาเดินมาถึงตรงหน้า อู๋เสียจุดบุหรี่มวนหนึ่งยื่นให้ “ขึ้นเครื่องแล้วสูบไม่ได้ สักมวนไหม”
หลีชู่ส่ายหน้า นึกในใจว่า อย่าใช้แค่บุหรี่มวนเดียวก็จะแสร้งทำเป็นเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นนะ
คนอื่นๆ ที่กำลังยุ่งอยู่หันหน้ามาแล้วถามอู๋เสีย “เหล่ากวน นี่ใครรึ”
“ตากล้อง” อู๋เสียตอบโดยไม่หันไปมอง
หลีชู่พูดขึ้นทันควันว่า “ผมไม่ใช่ตากล้อง”
เขาอยากจะลองดูว่า หากเขาไม่ไว้หน้าอู๋เสีย อู๋เสียจะทำกับเขาอย่างไร หรือว่าพวกเขาจะตื่นตระหนกหรือไม่ นั่นช่วยให้เขารู้ว่า คนคณะนี้เป็นคนของอู๋เสียทั้งหมดหรือเปล่า เขาต้องการกำหนดจุดยืนของความเกี่ยวข้องระหว่างเขากับอู๋เสีย หลังจากยืนยันในเรื่องนี้
ตามความคิดของหลีชู่ คนกลุ่มนี้ไม่น่าจะเป็นคนของอู๋เสียทั้งหมด ไม่อย่างนั้นเขาก็ไม่จำเป็นต้องปลอมแปลงอายุของหลีชู่ให้เป็นยี่สิบเจ็ดปี
มิน่าล่ะ เขาถึงไม่อยากใช้วิธีการขู่บังคับเสียทีเดียว ที่แท้นี่ไม่ใช่คณะที่เขาควบคุมได้ งั้นจะกร่างทำเบื๊อกอะไร เมื่อสองสามวันก่อนควรจะคุกเข่าเลียนิ้วเท้าอ้อนวอนขอร้องฉันสิ ขณะนี้หลีชู่รู้สึกกระหยิ่มในใจ
อู๋เสียสีหน้าเรียบเฉย เพียงสูบบุหรี่หนึ่งที พูดกับเขาว่า “เธอรู้ไหมว่าเรื่องนี้สำคัญต่อฉันมาก”
หลีชู่ไม่ตอบ อู๋เสียกล่าวต่อไปว่า “ถ้าเธอทำเรื่องนี้พัง ก็จะทำลายสิ่งที่สำคัญมากๆ สำหรับฉันเสียหายมากมาย เว้นเสียแต่เธอบอกกับฉันตอนนี้ว่าเธอไม่กลัวตาย ไม่อย่างนั้น จงทำตัวดีๆ นิสัยของฉันไม่ได้ดีเหมือนอย่างเมื่อหลายปีก่อนแล้ว”
“ถ้าผมไม่สามารถพูดตามที่ตัวเองคิด แล้วจะแตกต่างอะไรจากการถูกคุณข่มขู่ คุณบอกว่าคุณจริงใจมากไม่ใช่หรือ คุณไม่ชอบใช้กำลังไม่ใช่หรือ” หลีชู่มองดูผู้คนรอบๆ พลันรู้สึกฮึกเหิม ขึ้นเสียงคาดคั้น
“พ่อของเธอไม่ได้กลับบ้านสักพักแล้วใช่ไหม” อู๋เสียพลันถาม “เธอไม่ห่วงเขาหรือ”
หลีชู่ชะงักงัน แล้วเต้นผางขึ้นมา “คุณ หรือว่าคุณ...”
“ไม่ใช่อย่างที่เธอคิด” อู๋เสียกล่าว “ฉันเล่นกลนิดหน่อย พ่อของเธอแค่ไปทำงานต่างถิ่นเท่านั้น ฉันพูดเรื่องนี้เพราะอยากบอกเธอว่า ฉันรู้เรื่องที่บ้านของเธอดี อย่ายั่วยุฉัน ฉันบอกแล้วว่าเรื่องนี้สำคัญต่อฉันมาก ฉันจะยอมเสี่ยงใดๆ ไม่ได้ ฉันเคยรับปากเธอไว้ว่า ถ้าเธอให้ความร่วมมือกับเราแต่โดยดี ไม่เพียงพวกเราจะได้กลับมาอย่างปลอดภัย เธอจะยังได้ค่าตอบแทนที่คุ้มค่า” อู๋เสียพ่นควันออกมา แล้วพูดต่อ “ตอนนั้นเธอเป็นคนรับปากเอง ถ้าเธอไม่รับปากในตอนนั้น ฉันไม่มีเหตุผลสำหรับขอให้เธอทำเรื่องใดๆ ทั้งสิ้น แต่เมื่อเธอรับปากแล้ว ก็ต้องรับผิดชอบคำพูดตัวเอง ไม่อย่างนั้น เท่ากับเธอมาทำลายงานของฉัน ถ้าฉันไม่มีเธอ อย่างมากก็แค่ลำบากกว่าเดิมหน่อย แต่ถ้าเธอมาสร้างความเสียหาย ฉันจะต้องฆ่าเธอเพื่อระบายแค้นอย่างแน่นอน ดังนั้น จงอยู่เงียบๆ เสียดีๆ ถือเสียว่าเป็นการไปเที่ยวก็แล้วกัน”
“ไปเที่ยว?” หลีชู่ฝ่อลงไปอีกครั้ง
อู๋เสียเตะหีบที่ข้างเท้าไปตรงหน้าหลีชู่ “นี่คือข้าวของเครื่องใช้ของเธอ ถูกต้อง ไปเที่ยว เมื่อก่อนอาสามของฉัน ก็หลอกฉันอย่างนี้เหมือนกัน”
ออกเดินทาง
สองวันต่อมา หลีชู่ซึ่งกลับเข้าโรงพยาบาลใหม่ได้สองวันแล้วจึงเห็นหน้าเหลียงวานอีกครั้ง เพราะเรื่องที่เธอพาหลีชู่ออกจากโรงพยาบาลถูกจับได้ ทำให้ถูกตำหนิ หลีชู่จึงถูกย้ายไปอยู่ใต้การดูแลของหมออีกคน เป็นคุณหมอสวมแว่น เคร่งขรึม ไม่พูด ไม่ยิ้ม หลีชู่เกลียดคนอย่างนี้ที่สุด แต่เมื่อนึกขึ้นว่าหลังของตนยังต้องพึ่งพาเขา หากเขาคิดจะกลั่นแกล้งตน ก็เอาตนถึงตายได้ จึงไม่กล้าทำอะไร
หลีชู่กับเหลียงวาน ก็ยังไม่แจ้งความ หลีชู่ยกโทรศัพท์ขึ้นหลายครั้งแล้ว แต่ก็วางลงทุกครั้ง เขานึกถึงเมื่อตอนอีกฝ่ายจากไป แม้แต่คำขู่พวกเขาว่าอย่าแจ้งความก็ยังไม่พูด แสดงว่ามีความเชื่อมั่น ไม่รู้สึกกลัว เขาอยากจะลองปรึกษาเรื่องนี้กับพ่อ แต่ปรากฏว่า พ่อของเขาไม่ได้กลับบ้านเลย ส่วนแม่ของเขา เขาไม่อยากไปรบกวนอีกครอบครัวเลยจริงๆ
สิ่งที่เย้ายวนที่สุดก็ยังคงเป็นเงินสองแสนสองนั่น
หลีชู่ไม่ได้แตะต้องเงินที่ถอนจากเช็ค แต่ทิ้งมันไว้กับซูว่าน มันเป็นเงินก้อนใหญ่มาก หลีชู่เอาใส่ซองกระดาษมัดไว้ แล้วใส่กระเป๋าอีกชั้นหนึ่งมอบให้เขา นึกในใจว่า เผลอๆ อาจต้องใช้เงินก้อนนี้วานซูว่านช่วยไถ่ตัวเขาคืน หากไม่ได้กลับมาอีกแล้วจริงๆ ซูว่านก็ยังมีคำอธิบายกับทางบ้านเขา ซูว่านเห็นเงินก้อนนี้ก็ตาเหลือก สำหรับพวกเศรษฐีรุ่นสอง เมื่อเห็นว่าอยู่ๆ คนอย่างหลีชู่ก็มีเงินมากมายขนาดนี้ก็เกิดกลัว นึกว่าเขาไปปล้นธนาคารหรือขายไตได้มา หลีชู่ก็ไม่อธิบายอะไรมาก เขาอยากฝากเบาะแสไว้กับซูว่านจริงๆ หากตนไม่กลับมาแล้วก็ยังมีคำอธิบาย แต่สุดท้ายเขาก็เพียงทิ้งจดหมายฉบับหนึ่งไว้ให้เหลียงวาน เขาไม่อยากทำให้ซูว่านต้องเดือดร้อน หากอีกฝ่ายเป็นจอมวายร้ายจริงๆ เขาไม่อยากให้เพื่อนรักต้องมีเรื่อง
ได้เจอเหลียงวานคราวนี้ เธอมาพร้อมผลไม้ เหมือนมาเยี่ยมไข้ หลีชู่เห็นเธอชะโงกหน้าเข้ามาก่อน เมื่อเห็นว่าไม่มีพยาบาลและหมอ จึงแอบมุดเข้ามา แล้วปิดประตู
ในมือของเธอหิ้วกล้วยมาหวีหนึ่ง รูปทรงสีสันไม่ดีอีกด้วย เธอก็ไม่ได้ยื่นให้หลีชู่ เพียงวางไว้ข้างๆ เอง แล้วพูดกับหลีชู่ว่า “ฉันมีข่าวดีกับข่าวร้าย”
“หึหึ” หลีชู่แค่นหัวเราะหน้านิ่ง แสดงความเฉยเมย นึกในใจว่า ตอนนี้จิตใจของฉันเหมือนกับน้ำนิ่ง คุณอยากจะพูดอะไรก็พูดไปเถอะ “ดูเหมือนว่าเราจะไม่มีความเกี่ยวข้องกันแล้วนะ”
เหลียงวานกล่าว “ข่าวดีก็คือ ฉันรู้แล้วว่าภาพบนหลังของเธอมันคืออะไร”
“อ้อ คืออะไรรึ” หลีชู่ถามด้วยหน้านิ่ง
“เธอฟังข่าวร้ายก่อนดีกว่า” เหลียงวานกล่าว “เถ้าแก่อู๋คนนั้นเหมือนจะยังไม่รู้ว่าเธอเปลี่ยนหมอแล้ว เมื่อกี้นี้ส่งของมาทางฉัน ฉันเอามาให้นี่แล้ว”
หลีชู่มองไปที่กล้วยหวีนั้น “ไอ้นี่นะเหรอ ฝากขอบคุณเขาให้ผมด้วย แล้วก็ฝากยัดใบหนึ่งใส่รูตูดเขาด้วย”
“ไม่ใช่ เธออย่าหยาบคายอย่างนั้นได้ไหม” เหลียงวานหยิบซองเอกสารซองหนึ่งออกมาจากกระเป๋า “เธอเอาไปดูสิ”
หลีชู่เทสิ่งของในซองลงบนผ้าห่ม ข้างในเป็นของจุกจิกมากมาย เขาเริ่มจากหยิบสิ่งที่เหมือนหนังสืออนุญาต หยิบขึ้นมาดู ปรากฏว่าเป็นหนังสืออนุญาตทำงานสำรวจ เมื่อเปิดออกดู ข้างในเป็นรูปถ่ายติดบัตรของเขา
ชื่อ-แซ่ : หลีชู่
อายุ : 27 ปี
ตำแหน่ง : ช่างภาพประจำคณะ
ยี่สิบเจ็ดปี เขาลูบคางตัวเอง อายุยี่สิบเจ็ด? ฉันเหมือนคนอายุยี่สิบเจ็ดงั้นหรือ ช่างภาพประจำคณะคืออะไร
เขาพลิกต่อไป พบว่าใต้หนังสืออนุญาตเล่มนั้น ยังมีเอกสารยืนยันขนาดเล็กกว่าอีกฉบับหนึ่ง เป็นใบอนุญาตประกอบวิชาชีพถ่ายภาพ กับเอกสารยืนยัน ใบตรวจร่างกาย ใบอนุญาตขับขี่ ธนบัตรหนึ่งร้อยหยวนหนึ่งมัด (ราวๆ สามพันหยวน ยังมีพ็อกเก็ตมันนี่ให้อีก) ตั๋วเครื่องบินหนึ่งใบ บัตรประชาชนปลอมหนึ่งใบ และแฟ้มเอกสารที่รัดไว้ด้วยหนังยาง
เขาปาดเอกสารอื่นๆ ไปข้างๆ แกะแฟ้มที่รัดด้วยหนังยางออก พบว่าในแฟ้มมีแต่เอกสารชี้แจงเกี่ยวกับคณะสำรวจคณะหนึ่ง มีหน้าแนะนำตัวสมาชิก เส้นทาง แผนที่ ตารางบอกอุณหภูมิ เรื่องควรทราบ จำนวนมากมาย
กระดาษแผ่นสุดท้ายคือใบนัดเวลารวมพล : บ่ายสามโมงพรุ่งนี้ ประตู 10 เทอร์มินัล 3 สนามบินปักกิ่ง
เขาวางสิ่งของเหล่านี้ลง มองเหลียงวาน พลันรู้สึกว่า เรื่องนี้แม่งน่าสนใจซะแล้ว
“พรุ่งนี้ผมออกจากโรงพยาบาลได้หรือ” เขาถาม
เหลียงวานส่ายหน้า แล้วพูดต่อว่า “แต่เธอวางใจได้ คนที่ส่งของพวกนี้มาบอกกับฉันว่า ฉันต้องพาเธอไปส่งที่สนามบินตามนัดให้ได้ ไม่อย่างนั้นจะฆ่าฉันเสีย ดังนั้นฉันต้องหาวิธีเอาเธอออกไปจนได้”
วิธีที่เหลียงวานว่า ก็คือแอบแวบออกไปตอนกลางดึก คืนนั้น เหลียงวานช่วยแยกตัวพยาบาลเวรออกไป หลีชู่ก็แบกหลังที่เจ็บแสบเปลี่ยนชุดหนีออกจากโรงพยาบาล นอนอยู่บนโซฟาบ้านเหลียงวานหนึ่งคืน บ่ายวันรุ่งขึ้น เขาหาซื้อกางเกงในสองสามตัวมั่วๆ จากซูเปอร์มาเก็ต แล้วก็มาถึงเทอร์มินัล 3 สนามบินปักกิ่ง
ตรงประตู 10 มีคนรวมตัวกันอยู่สิบกว่าคนแล้ว หลีชู่มองเห็นหีบโลหะอัลลอยด์ขนาดใหญ่จำนวนมากกองอยู่บนรถเข็น เถ้าแก่อู๋อยู่ในนั้นด้วย ข้างๆ คือคนที่ชื่อหวังเหมิงคนนั้น แต่ไม่มีชายฉกรรจ์คนอื่นๆ ที่เจอในคืนนั้น
เหลียงวานมองส่งเขาลงจากรถแล้วก็จากไป คนมาส่งแขกที่สนามบินมีเยอะมาก ที่จอดรถเต็มแล้ว จอดรถไม่ได้ หลีชู่มือหิ้วถุงพลาสติกที่ใส่กางเกงในเอาไว้ เดินตรงเข้าไปสมทบ
เถ้าแก่อู๋กับหวังเหมิงมองมาทางหลีชู่ รอจนเขาเดินมาถึงตรงหน้า อู๋เสียจุดบุหรี่มวนหนึ่งยื่นให้ “ขึ้นเครื่องแล้วสูบไม่ได้ สักมวนไหม”
หลีชู่ส่ายหน้า นึกในใจว่า อย่าใช้แค่บุหรี่มวนเดียวก็จะแสร้งทำเป็นเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นนะ
คนอื่นๆ ที่กำลังยุ่งอยู่หันหน้ามาแล้วถามอู๋เสีย “เหล่ากวน นี่ใครรึ”
“ตากล้อง” อู๋เสียตอบโดยไม่หันไปมอง
หลีชู่พูดขึ้นทันควันว่า “ผมไม่ใช่ตากล้อง”
เขาอยากจะลองดูว่า หากเขาไม่ไว้หน้าอู๋เสีย อู๋เสียจะทำกับเขาอย่างไร หรือว่าพวกเขาจะตื่นตระหนกหรือไม่ นั่นช่วยให้เขารู้ว่า คนคณะนี้เป็นคนของอู๋เสียทั้งหมดหรือเปล่า เขาต้องการกำหนดจุดยืนของความเกี่ยวข้องระหว่างเขากับอู๋เสีย หลังจากยืนยันในเรื่องนี้
ตามความคิดของหลีชู่ คนกลุ่มนี้ไม่น่าจะเป็นคนของอู๋เสียทั้งหมด ไม่อย่างนั้นเขาก็ไม่จำเป็นต้องปลอมแปลงอายุของหลีชู่ให้เป็นยี่สิบเจ็ดปี
มิน่าล่ะ เขาถึงไม่อยากใช้วิธีการขู่บังคับเสียทีเดียว ที่แท้นี่ไม่ใช่คณะที่เขาควบคุมได้ งั้นจะกร่างทำเบื๊อกอะไร เมื่อสองสามวันก่อนควรจะคุกเข่าเลียนิ้วเท้าอ้อนวอนขอร้องฉันสิ ขณะนี้หลีชู่รู้สึกกระหยิ่มในใจ
อู๋เสียสีหน้าเรียบเฉย เพียงสูบบุหรี่หนึ่งที พูดกับเขาว่า “เธอรู้ไหมว่าเรื่องนี้สำคัญต่อฉันมาก”
หลีชู่ไม่ตอบ อู๋เสียกล่าวต่อไปว่า “ถ้าเธอทำเรื่องนี้พัง ก็จะทำลายสิ่งที่สำคัญมากๆ สำหรับฉันเสียหายมากมาย เว้นเสียแต่เธอบอกกับฉันตอนนี้ว่าเธอไม่กลัวตาย ไม่อย่างนั้น จงทำตัวดีๆ นิสัยของฉันไม่ได้ดีเหมือนอย่างเมื่อหลายปีก่อนแล้ว”
“ถ้าผมไม่สามารถพูดตามที่ตัวเองคิด แล้วจะแตกต่างอะไรจากการถูกคุณข่มขู่ คุณบอกว่าคุณจริงใจมากไม่ใช่หรือ คุณไม่ชอบใช้กำลังไม่ใช่หรือ” หลีชู่มองดูผู้คนรอบๆ พลันรู้สึกฮึกเหิม ขึ้นเสียงคาดคั้น
“พ่อของเธอไม่ได้กลับบ้านสักพักแล้วใช่ไหม” อู๋เสียพลันถาม “เธอไม่ห่วงเขาหรือ”
หลีชู่ชะงักงัน แล้วเต้นผางขึ้นมา “คุณ หรือว่าคุณ...”
“ไม่ใช่อย่างที่เธอคิด” อู๋เสียกล่าว “ฉันเล่นกลนิดหน่อย พ่อของเธอแค่ไปทำงานต่างถิ่นเท่านั้น ฉันพูดเรื่องนี้เพราะอยากบอกเธอว่า ฉันรู้เรื่องที่บ้านของเธอดี อย่ายั่วยุฉัน ฉันบอกแล้วว่าเรื่องนี้สำคัญต่อฉันมาก ฉันจะยอมเสี่ยงใดๆ ไม่ได้ ฉันเคยรับปากเธอไว้ว่า ถ้าเธอให้ความร่วมมือกับเราแต่โดยดี ไม่เพียงพวกเราจะได้กลับมาอย่างปลอดภัย เธอจะยังได้ค่าตอบแทนที่คุ้มค่า” อู๋เสียพ่นควันออกมา แล้วพูดต่อ “ตอนนั้นเธอเป็นคนรับปากเอง ถ้าเธอไม่รับปากในตอนนั้น ฉันไม่มีเหตุผลสำหรับขอให้เธอทำเรื่องใดๆ ทั้งสิ้น แต่เมื่อเธอรับปากแล้ว ก็ต้องรับผิดชอบคำพูดตัวเอง ไม่อย่างนั้น เท่ากับเธอมาทำลายงานของฉัน ถ้าฉันไม่มีเธอ อย่างมากก็แค่ลำบากกว่าเดิมหน่อย แต่ถ้าเธอมาสร้างความเสียหาย ฉันจะต้องฆ่าเธอเพื่อระบายแค้นอย่างแน่นอน ดังนั้น จงอยู่เงียบๆ เสียดีๆ ถือเสียว่าเป็นการไปเที่ยวก็แล้วกัน”
“ไปเที่ยว?” หลีชู่ฝ่อลงไปอีกครั้ง
อู๋เสียเตะหีบที่ข้างเท้าไปตรงหน้าหลีชู่ “นี่คือข้าวของเครื่องใช้ของเธอ ถูกต้อง ไปเที่ยว เมื่อก่อนอาสามของฉัน ก็หลอกฉันอย่างนี้เหมือนกัน”
แก้ไขล่าสุดโดย anurakbeer เมื่อ Fri 12 Jun 2015, 15:57, ทั้งหมด 1 ครั้ง
anurakbeer- ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
- จำนวนข้อความ : 184
Points : 3943
Join date : 27/10/2014
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 14 ออกเดินทาง
by Malangporyim Fri 12 Jun 2015, 15:47
555555555 แง ไปเที่ยว อย่าโทษอาเลยอู๋เสีย นายขอไปเองชัดๆ *ทำหน้าหมาหน้าแมว*
หลีชู่นี่มีกึ๋นกว่าอู๋เสียสมัยเอ๊าะๆ เยอะเลย ชอบตอนเถียงทันที เพื่อดูว่าคนในคณะเป็นคนของอู๋เสียทั้งหมดหรือเปล่า น้องเท่จัง
ว่าแต่ จะเอากล้วยยัดตรูดเถ้าแก่อู๋เหรอคะ ระวังคนนั้นกลับมาแล้วโผล่มาจัดการเอาได้นะคะ แค่กๆ
แง กำลังคิดถึงซาไห่อยู่เลย โลกภายนอกช่างวุ่นวาย อยากอ่านอะไรสงบๆ (แต่อ่านจบตอนทีไรไม่เคยสงบเลย) พอดี ขอบคุณค่าาา
หลีชู่นี่มีกึ๋นกว่าอู๋เสียสมัยเอ๊าะๆ เยอะเลย ชอบตอนเถียงทันที เพื่อดูว่าคนในคณะเป็นคนของอู๋เสียทั้งหมดหรือเปล่า น้องเท่จัง
ว่าแต่ จะเอากล้วยยัดตรูดเถ้าแก่อู๋เหรอคะ ระวังคนนั้นกลับมาแล้วโผล่มาจัดการเอาได้นะคะ แค่กๆ
แง กำลังคิดถึงซาไห่อยู่เลย โลกภายนอกช่างวุ่นวาย อยากอ่านอะไรสงบๆ (แต่อ่านจบตอนทีไรไม่เคยสงบเลย) พอดี ขอบคุณค่าาา
- Spoiler:
- เจอพิมพ์ตกค่า
หลีู่ก็แบกหลังที่เจ็บแสบเปลี่ยนชุดหนีออกจากโรงพยาบาล
Malangporyim- ด้วงต้นไม้เทพเจ้า
- จำนวนข้อความ : 290
Points : 3789
Join date : 27/10/2014
ที่อยู่ : ทุ่งด้วงโฮโม
lady_marmalade- ด้วงฝึกหัด
- จำนวนข้อความ : 17
Points : 3500
Join date : 27/10/2014
Age : 39
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 14 ออกเดินทาง
by annminki Fri 12 Jun 2015, 15:53
ลาก่อนน้องหลี~~~~โชคดีค่าาาาาา
annminki- ด้วง
- จำนวนข้อความ : 46
Points : 3492
Join date : 30/11/2014
Age : 31
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 14 ออกเดินทาง
by riprim Fri 12 Jun 2015, 16:07
บ๊ายบายนะน้องหลี ขอให้เที่ยวให้สนุก ห้าเหอๆ
riprim- ด้วงฝึกหัด
- จำนวนข้อความ : 9
Points : 3279
Join date : 24/05/2015
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 14 ออกเดินทาง
by yakusoku Fri 12 Jun 2015, 17:08
บายจ้าน้องหลี เที่ยวให้เต็มที่เน้อ ก่อนที่จะไม่มีโอกาส อิอิ//รักนายน้อยค่าา
yakusoku- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 369
Points : 3839
Join date : 05/11/2014
ที่อยู่ : โลงในสุสานโบราณ
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 14 ออกเดินทาง
by scuroluce Fri 12 Jun 2015, 17:13
น้องหลีทำตัวดีๆ เถอะจ้ะ นายน้อยไม่ใจร้ายกับน้องหรอก เชื่อด้วงเถอะ
แต่ถ้าทำตัวไม่ดีระวังโดนลงโทษจริงๆ นะ อันนี้ด้วงไม่รู้ด้วย ไม่สามารถคาดคะเนได้ U.U
นายน้อยเขาบอกว่าอาสามหลอกพาไปเที่ยว เดี๋ยวสิ ไม่ใช่ว่าตัวเองขอไปเองหรอกเหรอ 55555555555
แต่ถ้าทำตัวไม่ดีระวังโดนลงโทษจริงๆ นะ อันนี้ด้วงไม่รู้ด้วย ไม่สามารถคาดคะเนได้ U.U
นายน้อยเขาบอกว่าอาสามหลอกพาไปเที่ยว เดี๋ยวสิ ไม่ใช่ว่าตัวเองขอไปเองหรอกเหรอ 55555555555
scuroluce- ด้วง
- จำนวนข้อความ : 38
Points : 3517
Join date : 27/10/2014
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 14 ออกเดินทาง
by nimosyne Fri 12 Jun 2015, 18:49
"... ไปเที่ยว เมื่อก่อนอาสามของฉัน ก็หลอกฉันอย่างนี้เหมือนกัน”
ประโยคสุดท้ายนี่ทำลั่นจริงๆ โอ้ย 5555555555555
อู๋เสียภาคซาไห่นี่เท่มาก เถ้าแก่อู๋ผู้ทรงอิทธิพล คือดีงาม .___.
น้องหลีนี่ดูมีสกิลการเอาตัวรอดดีกว่าอู๋เสียสมัยก่อนเยอะเลย
หวังว่าจะกลับจากการ "ไปเที่ยว" อย่างปลอดภัยนะคะ ถถถถถถถถถ
ขอบคุณสำหรับการแปลค่ะ
ประโยคสุดท้ายนี่ทำลั่นจริงๆ โอ้ย 5555555555555
อู๋เสียภาคซาไห่นี่เท่มาก เถ้าแก่อู๋ผู้ทรงอิทธิพล คือดีงาม .___.
น้องหลีนี่ดูมีสกิลการเอาตัวรอดดีกว่าอู๋เสียสมัยก่อนเยอะเลย
หวังว่าจะกลับจากการ "ไปเที่ยว" อย่างปลอดภัยนะคะ ถถถถถถถถถ
ขอบคุณสำหรับการแปลค่ะ
nimosyne- ด้วง
- จำนวนข้อความ : 28
Points : 3500
Join date : 03/11/2014
Age : 25
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 14 ออกเดินทาง
by natsume Fri 12 Jun 2015, 19:49
โถๆ... เจ็บแค้นจากอาสามมาก็อย่าไปลงกับเด็กสิคะนายน้อย //หลบทีน...
ตอนนั้นนายน้อยขอไปเองด้วยนะเออ 55555555
โชคดีนะน้องหลี = =" เจอดาร์กไซต์เทียนเจินเข้าไป ไม่สิ เรียกเทียนเจินไม่ได้แล้วนี่หว่า
โอย... อยากเจอเสี่ยอ้วนนนน ท่านประมุขลากเสี่ยมาที!!!
ไม่มีเสี่ยนายน้อยเข้าดาร์กไซต์ตลอดเลยอ่ะ แง...
ตอนนั้นนายน้อยขอไปเองด้วยนะเออ 55555555
โชคดีนะน้องหลี = =" เจอดาร์กไซต์เทียนเจินเข้าไป ไม่สิ เรียกเทียนเจินไม่ได้แล้วนี่หว่า
โอย... อยากเจอเสี่ยอ้วนนนน ท่านประมุขลากเสี่ยมาที!!!
ไม่มีเสี่ยนายน้อยเข้าดาร์กไซต์ตลอดเลยอ่ะ แง...
natsume- ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
- จำนวนข้อความ : 97
Points : 3529
Join date : 08/01/2015
ที่อยู่ : บนหลังกิเลน
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 14 ออกเดินทาง
by mikanchan Fri 12 Jun 2015, 23:06
อ่านบรรทัดสุดท้ายแล้วถึงกับลั่น 555555555555555 เมื่อก่อนอาสามก็หลอกฉันอย่างนี้เหมือนกัน เทียนเจินอู๋เสีย นี่มันเทียนเจินอู๋เสียชัดๆ
ปล.วันนี้ดูซีรี่ย์ บอกตรงๆ ไม่รู้เรื่องเลยค่ะ ฟังไม่รู้เรื่อง ฮา #ปาดน้ำตาเบาๆ แต่นายน้อยน่ารักมากเลยคอนใส่แว่น เสี่ยวเกอก็หล่อ -////////////-
ปล.วันนี้ดูซีรี่ย์ บอกตรงๆ ไม่รู้เรื่องเลยค่ะ ฟังไม่รู้เรื่อง ฮา #ปาดน้ำตาเบาๆ แต่นายน้อยน่ารักมากเลยคอนใส่แว่น เสี่ยวเกอก็หล่อ -////////////-
mikanchan- ด้วงฝึกหัด
- จำนวนข้อความ : 15
Points : 3375
Join date : 23/02/2015
Age : 27
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 14 ออกเดินทาง
by Xiamouren Sat 13 Jun 2015, 02:45
เอ่อ น้องหลีคะ ไม่รู้เหรอคะว่ายิ่งกล้วยงอมยิ่งมีสารอาหารมาก---- #ผิดแต่ถูก
อะแฮ่ม ! แอบขำนายน้อยค่ะ อาสามหลอกนายน้อยตอนไหนคะว่าจะพาไปเที่ยว มีแต่นายน้อยนั่นแหละหลอกอาสามว่าจะทำตัวเป็นเด็กดี... แล้วมุดกรวยตามเขาไปแบบตีเนียน 55555
บอกแล้วก็ไม่เชื่อนะหลีชู่ (หลีชู่ - หยั่งกะคำบอกหล่อนจะลอยเข้าหูฉันได้งั้นแหละ ;v; ) ว่าตามๆ นายน้อยไปเถอะน่า ตอนนี้โวยวาย เดี๋ยวสักพักเถอะจะมันส์จนถอนตัวไม่ขึ้น ฮุฮุฮุ
//โดนหลีชู่ดีดกลับลงถังกาว แอร๊
ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ค่าาา
อะแฮ่ม ! แอบขำนายน้อยค่ะ อาสามหลอกนายน้อยตอนไหนคะว่าจะพาไปเที่ยว มีแต่นายน้อยนั่นแหละหลอกอาสามว่าจะทำตัวเป็นเด็กดี... แล้วมุดกรวยตามเขาไปแบบตีเนียน 55555
บอกแล้วก็ไม่เชื่อนะหลีชู่ (หลีชู่ - หยั่งกะคำบอกหล่อนจะลอยเข้าหูฉันได้งั้นแหละ ;v; ) ว่าตามๆ นายน้อยไปเถอะน่า ตอนนี้โวยวาย เดี๋ยวสักพักเถอะจะมันส์จนถอนตัวไม่ขึ้น ฮุฮุฮุ
//โดนหลีชู่ดีดกลับลงถังกาว แอร๊
ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ค่าาา
Xiamouren- ด้วง
- จำนวนข้อความ : 30
Points : 3436
Join date : 28/01/2015
Age : 30
ที่อยู่ : แถวๆ ประตูสำริด ตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 14 ออกเดินทาง
by DuongHuen Sat 13 Jun 2015, 17:26
หลีซู่เอ๊ย ไปเถ๊อะ ยังไงก็ไม่พ้นกำมือนายน้อย คิดจะเอากล้วยยัดตรูดเหรอ แหมๆๆๆๆ
DuongHuen- ด้วง
- จำนวนข้อความ : 43
Points : 3402
Join date : 28/02/2015
Yuwadee Wana- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 352
Points : 3837
Join date : 27/10/2014
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 14 ออกเดินทาง
by sinnerdarker Sun 14 Jun 2015, 16:49
“นี่คือข้าวของเครื่องใช้ของเธอ ถูกต้อง ไปเที่ยว เมื่อก่อนอาสามของฉัน ก็หลอกฉันอย่างนี้เหมือนกัน”
....อ่านแบบกึ่งเครียดมาทั้งเรื่อง เจอคำนี้นี่หลุดขำเลยค่ะ แงงง555
....อ่านแบบกึ่งเครียดมาทั้งเรื่อง เจอคำนี้นี่หลุดขำเลยค่ะ แงงง555
sinnerdarker- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 343
Points : 4063
Join date : 27/10/2014
ที่อยู่ : บ้านสกุลหวัง
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 14 ออกเดินทาง
by hnee Mon 15 Jun 2015, 09:24
"ฝากยัดใบหนึ่งใส่รูตูดเขาด้วย" <-- คำพูดนี้ระวังจะเจอกิเลนเชือดทิ้งในภายหลังนะหลี่ซู่
"ไปเที่ยว เมื่อก่อนอาสามของฉัน ก็หลอกฉันอย่างนี้เหมือนกัน" เอิ่มมมคือ....ขอฮาแปบนะ 555555555555+
อาเสียขู่เด็กได้ตลอดจริงๆ แต่ไอ้ที่บอกว่าถ้าเกิดทำให้งานเสียหายขึ้นมาจะฆ่าทิ้งระงับความแค้น อันนี้ยังเชื่อถือว่าอาเสีนพูดจริง เพราะสิ่งที่อาเสียรับผิดชอบอยู่มันยิ่งใหญ่เกินไป พัวพันผู้คนมากมายเกินไป ไม่อาจผิดพลาดได้จริง
"ไปเที่ยว เมื่อก่อนอาสามของฉัน ก็หลอกฉันอย่างนี้เหมือนกัน" เอิ่มมมคือ....ขอฮาแปบนะ 555555555555+
อาเสียขู่เด็กได้ตลอดจริงๆ แต่ไอ้ที่บอกว่าถ้าเกิดทำให้งานเสียหายขึ้นมาจะฆ่าทิ้งระงับความแค้น อันนี้ยังเชื่อถือว่าอาเสีนพูดจริง เพราะสิ่งที่อาเสียรับผิดชอบอยู่มันยิ่งใหญ่เกินไป พัวพันผู้คนมากมายเกินไป ไม่อาจผิดพลาดได้จริง
hnee- ด้วงต้นไม้เทพเจ้า
- จำนวนข้อความ : 203
Points : 3683
Join date : 27/10/2014
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 14 ออกเดินทาง
by sagacity191 Sun 21 Jun 2015, 13:44
นิสัยของฉันไม่ได้ดีเหมือนอย่างเมื่อหลายปีก่อนแล้ว
เฮ้อออ เปลี่ยนไปแล้วจริงๆน้า
ก็ดูโตขึ้น ไม่ใสเกิน
ขอบคุณค่ะ
เฮ้อออ เปลี่ยนไปแล้วจริงๆน้า
ก็ดูโตขึ้น ไม่ใสเกิน
ขอบคุณค่ะ
sagacity191- ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
- จำนวนข้อความ : 53
Points : 3522
Join date : 06/11/2014
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 14 ออกเดินทาง
by Dreamy Fri 26 Jun 2015, 15:01
ฟฟหเสงง้กฟฤห แอร้ยยยยยยยย
เถ้าแก่มาเฟียยยยยย 55555+เป็นการเติบโตที่ราชินี-- แค่ก
ชอบตอนสุดท้ายที่แซะอาสามมากเลยค่ะ ฟฟฟฟฟ
ขอบคุณที่แปลมานะคะ
เถ้าแก่มาเฟียยยยยย 55555+เป็นการเติบโตที่ราชินี-- แค่ก
ชอบตอนสุดท้ายที่แซะอาสามมากเลยค่ะ ฟฟฟฟฟ
ขอบคุณที่แปลมานะคะ
Dreamy- ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
- จำนวนข้อความ : 124
Points : 3603
Join date : 27/10/2014
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 14 ออกเดินทาง
by qiuyan_zhen Tue 14 Jul 2015, 11:42
ขอบคุณค่าาาา ^^
อู๋เสียดาร์กขนาดนี้ขู่เด็กได้เนียนมากก ถ้าเจอเสี่ยอ้วนกับเสี่ยวเกอทั้งสองคนจะว่าไงน้าาา
ว่าแต่..นายน้อยเป็นคนล่อหลอกอาสามเพื่อจะตามไปไม่ใช่เหรอค้าาา อาสามไปหลอกนายตอนไหนค้าาา
อู๋เสียดาร์กขนาดนี้ขู่เด็กได้เนียนมากก ถ้าเจอเสี่ยอ้วนกับเสี่ยวเกอทั้งสองคนจะว่าไงน้าาา
ว่าแต่..นายน้อยเป็นคนล่อหลอกอาสามเพื่อจะตามไปไม่ใช่เหรอค้าาา อาสามไปหลอกนายตอนไหนค้าาา
qiuyan_zhen- ด้วงฝึกหัด
- จำนวนข้อความ : 9
Points : 3362
Join date : 02/03/2015
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 14 ออกเดินทาง
by prince501 Thu 30 Jul 2015, 10:07
ฝากยัดใบนึงใส่รูตูดเขาด้วย 5555555555+++ เอาจริงเหรอน้องหลี ถ้านายทำแบบนั้นรับรองศพไม่สวยแน่ กิเลนดำย่อมไม่ยอม
ไปเที่ยวทะเลทรายก็ดีนะน้องหลี เอกสารก็ปลอมให้เรียบร้อย ง่ายจะตายชีวิตไม่ลำบากเท่าไหร่นี่นา 555++
ไปเที่ยวทะเลทรายก็ดีนะน้องหลี เอกสารก็ปลอมให้เรียบร้อย ง่ายจะตายชีวิตไม่ลำบากเท่าไหร่นี่นา 555++
prince501- ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
- จำนวนข้อความ : 64
Points : 3274
Join date : 23/07/2015
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 14 ออกเดินทาง
by FunnyLee Sun 02 Aug 2015, 11:01
โอ้โห นายน้อยสาม กลายเป็นอาสามไปแล้วจริงๆ ความเทียนเจินหายปายหมดแล้ว มาสายโหดราชินีมาก
FunnyLee- ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
- จำนวนข้อความ : 88
Points : 3309
Join date : 12/07/2015
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 14 ออกเดินทาง
by Rozenkreuz Mon 03 Aug 2015, 21:21
วั้ยยย ท่านประมุขที่ชอบเล่นมุกใต้เข็มขัด ถถถถถ
หลี่ซู่คิดอะไรไม่ดีกับก้นนายน้อยฮะ!!นั่นน่ะกรรมสิทธิ์เสี่ยวเกอนะเว้ย
หลี่ซู่คิดอะไรไม่ดีกับก้นนายน้อยฮะ!!
Rozenkreuz- ด้วงอาณาจักรเจ้าแม่ซีหวังหมู่
- จำนวนข้อความ : 625
Points : 3857
Join date : 01/07/2015
Age : 31
ที่อยู่ : กองทัพผีเก็บเห็ดแห่งประตูสำริด
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 14 ออกเดินทาง
by nightsza Fri 07 Aug 2015, 01:08
นายน้อยโหดขึ้น แต่ยังคงความเทียนเจินเมื่อพูดถึงอาสาม
nightsza- ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
- จำนวนข้อความ : 51
Points : 3289
Join date : 28/06/2015
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 14 ออกเดินทาง
by meanato Fri 07 Aug 2015, 21:38
กล้วยยัดรูตูด....หลี่ชู่ระหวังสามีนายน้อยเชือดทิ้งหรอก รู้จักสองนิ้วสำรวจสุสานมั้ย?
อู๋เสีย...อย่าไปโทษอาสาม ลูกอ้อนนายเยอะเกิน
อู๋เสีย...อย่าไปโทษอาสาม ลูกอ้อนนายเยอะเกิน
meanato- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 487
Points : 3970
Join date : 27/10/2014
Age : 26
ที่อยู่ : หลังประตูสัมฤทธิ์
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 14 ออกเดินทาง
by arshura09 Thu 07 Jul 2016, 22:20
อ่านตอนนี้แล้วสัมผัสได้ถึงเงาอาสามในตัวนายน้อยในบัดดล
ดูแลเด็กทั้งคนต้องลงทุนขนาดนี้นี่ต้องยอมนับถือเถ้าแก่อู๋เสียหน่อยแล้วสินะ
ทว่าเจ้าเด็กนี่ดูจะแสบใช่น้อย
แม้ปากจะพูดจ้อยๆว่าคนในครอบครัวไม่สำคัญ
แต่พอโดนขู่มากๆเข้าก็เป็นอันเงียบลงได้อยู่ในที
ว่าแต่ของที่อยู่ในนั้นสำคัญกับเถ้าแก่อู๋ขนาดไหนกันล่ะนี่
รอลุ้นไปพร้อมหลีชู่ดีกว่า
ว่าแต่ซูว่าน.....
เงินมีเต็มกระเป๋าขนาดนั้น....
นายไม่สงสัยอะไรเลยรึ
ดูแลเด็กทั้งคนต้องลงทุนขนาดนี้นี่ต้องยอมนับถือเถ้าแก่อู๋เสียหน่อยแล้วสินะ
ทว่าเจ้าเด็กนี่ดูจะแสบใช่น้อย
แม้ปากจะพูดจ้อยๆว่าคนในครอบครัวไม่สำคัญ
แต่พอโดนขู่มากๆเข้าก็เป็นอันเงียบลงได้อยู่ในที
ว่าแต่ของที่อยู่ในนั้นสำคัญกับเถ้าแก่อู๋ขนาดไหนกันล่ะนี่
รอลุ้นไปพร้อมหลีชู่ดีกว่า
ว่าแต่ซูว่าน.....
เงินมีเต็มกระเป๋าขนาดนั้น....
นายไม่สงสัยอะไรเลยรึ
arshura09- ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
- จำนวนข้อความ : 118
Points : 3153
Join date : 14/01/2016
Re: #ซาไห่ Part 1 Chapter 14 ออกเดินทาง
by temslaw Wed 18 Jan 2017, 04:00
จะฮาหรือสงสารดีน้องหลี
นายน้อยนี่ก็โหด ไม่เอ็นดูเด็กบ้างรึ
แต่ฮาอะ จะเอากล้วยยัดตูดกันเลยรึน้องหลี
นายน้อยนี่ก็โหด ไม่เอ็นดูเด็กบ้างรึ
แต่ฮาอะ จะเอากล้วยยัดตูดกันเลยรึน้องหลี
temslaw- ด้วง
- จำนวนข้อความ : 33
Points : 3512
Join date : 27/10/2014
ที่อยู่ : ป่าท้อสิบลี้
Similar topics» #ซาไห่ Part 1 Chapter 20 สิ่งที่แตะต้องไม่ได้
» #ซาไห่ Part 1 Chapter 07 ความลับบนแผ่นหลัง
» #ซาไห่ Part 1 Chapter 21 ความทรงจำของหลีชู่
» #ซาไห่ Part 1 Chapter 22 สองสมมติฐานกับสามความเป็นไปได้
» #ซาไห่ Part 1 Chapter 09 เรื่องราวของอู๋เสีย (1)
» #ซาไห่ Part 1 Chapter 07 ความลับบนแผ่นหลัง
» #ซาไห่ Part 1 Chapter 21 ความทรงจำของหลีชู่
» #ซาไห่ Part 1 Chapter 22 สองสมมติฐานกับสามความเป็นไปได้
» #ซาไห่ Part 1 Chapter 09 เรื่องราวของอู๋เสีย (1)
หน้า 1 จาก 1
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ|
|
|
» [คู่มือด้วง] Keyword จีนสำหรับการขุด(แฟนดอม)สุสาน
» มังฮวาและภาคทิเบต
» [OS] Father is the best (ผิงเสีย)
» [Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC
» [OS] #dmbjdaily (จูปาจุ๊บ) Bittersweet [ผิงเสีย AU]
» [OS] #dmbjdaily "โทรศัพท์มือถือ" - no Pairing [All]
» [OS] #DMBJDaily (แว่น): ระยะที่มองไม่เห็น [ฮัวเสีย]
» [OS] #DMBJdaily (5.20) ท่านยอดฝีมือ [หวังเหมิง (+เหมิงเสีย)(+ผิงเสีย)]