#ซาไห่ Part 1 Chapter 08 ความจริงใจ

[anurakbeer]

Chapter 08
ความจริงใจ

อู๋เสียเห็นเขายังคงเงียบ คล้ายกับเริ่มรำคาญเช่นกัน ทำเสียงชิ แล้วพูดว่า “เอาอย่างนี้ละกัน ฉันขออธิบายให้ฟังอย่างนี้ สมมติว่าฉันไม่ได้มีความจริงใจ ฉันจะข่มขู่เธอตรงๆ ก็ได้ เธอก็ทำอะไรไม่ได้ ต้องตามฉันไปอยู่ดี ฉันไม่จำเป็นต้องพูดพล่ามอย่างนี้ ดังนั้น โดยแก่นแท้แล้ว ฉันยังคงเป็นคนที่ยึดถือความเที่ยงธรรมและไม่อยากทำร้ายใคร ฉันกำลังขอความช่วยเหลือจากเธอ เพราะธุระที่ฉันต้องทำชิ้นนี้ มีความสำคัญมาก”

หลีชู่มองตาของอู๋เสีย ถึงกับรู้สึกถึงความจริงใจบางส่วนอย่างคาดไม่ถึง แต่ในใจของหลีชู่ ยังคงรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่เข้าท่า รู้สึกว่าคนพวกนี้อันตรายมากทั้งนั้น แม้ค่าตอบแทนนั้นจะยั่วยวนใจ ในฐานะไอ้ยาจกคนหนึ่ง แทบจะทุบสลบได้แล้ว แต่สติก็ยังบอกกับเขาว่า เงินทองไม่ได้หากันง่ายๆ ขนาดนั้น ตนยังเป็นแค่นักเรียน ไม่มีความสามารถในการรับมือกับความเสี่ยงในนั้น ค่าตอบแทนที่สูงแค่ไหน ก็เป็นเพียงลมปาก

เขามองดูสีหน้าและท่าทางของอู๋เสีย รู้ว่าการส่ายหน้าของตนนั้นไม่มีความหมาย ที่แน่ใจได้คือ คนผู้นี้ไม่อยากใช้กำลังบังคับตน แต่ตนไม่ไปด้วยคือไม่ได้เด็ดขาด ดูจากท่าทางของอู๋เสีย อาจจะตื๊ออยู่ตรงนั้นได้ทั้งคืน ไม่ว่าตนจะปฏิเสธอย่างไร เขาก็จะขอร้องอยู่ตรงนั้น ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนกว่าตนจะตอบตกลง

นี่เป็นทำนองเดียวกันกับขุนนางที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าประตูเพื่อขอเข้าเฝ้าฮ่องเต้ จนกว่าฮ่องเต้จะทรงเรียกพบ ที่แตกต่างกันคือ อู๋เสียไม่ได้คุกเข่า แต่กำลังนั่งไขว่ห้างอย่างสบายใจ

จะให้เขาได้ดั่งใจไม่ได้ ฉันต้องไม่ตอบตกลง แต่จะไหลไปตามเกม ถูกเขาขยี้จนหมดแรงก็ไม่ได้อีก หลีชู่นึก ควรทำอย่างไรดี

ความจริงไอ้ข้อนี้ก็ทำอะไรเขาไม่ได้ แม้เขาจะอายุไม่มาก แต่การเผชิญกับเรื่องอย่างนี้ เขามีความฉลาดแกมโกงเป็นพรสวรรค์ เขาสูดลมหายใจทีหนึ่ง เพราะถึงอย่างไร เขาก็รู้สึกกลัว หากตนเริ่มใช้ลูกเล่นนี้กับอีกฝ่าย อีกฝ่ายจะโกรธไหม แต่เขายังคงตัดสินใจขัดขืน

หลีชู่ลูบหน้าตนเอง แล้วเงยหน้าขึ้น “จะให้ผมทำตามเงื่อนไขคุณก็ได้ แต่คุณต้องรับปากผมเรื่องหนึ่งก่อน มีแต่คุณตอบตกลงในข้อนี้ ผมถึงจะเชื่อในความจริงใจของคุณ”

อู๋เสียยิ้มๆ ทำมือบอกให้เขาพูด

หลีชู่เว้นช่วงครู่หนึ่ง เขาต้องเสนอข้อเรียกร้องที่อีกฝ่ายไม่มีวันยอมตกลง แต่สมเหตุสมผลกับสถานการณ์ เมื่อนั้นก็จะเป็นการโยนโจทย์ยากกลับไปให้อีกฝ่าย หากอีกฝ่ายเป็นอย่างที่พูด ว่าไม่ชอบใช้กำลัง โจทย์ยากข้อนี้จะทำให้อีกฝ่ายทนยื้อต่อไปไม่ได้ และตนก็มีข้ออ้างปฏิสธที่แข็งแรง หากอีกฝ่ายเพียงสวมหน้ากากทำเป็นสุภาพ ตนก็จะรับรู้ได้ทันที และสามารถเตรียมตัวรับมือล่วงหน้า เขาคิดครู่หนึ่ง แล้วจึงพูดออกมาช้าๆ ชัดๆ ทีละคำ “ผมต้องการรู้วัตถุประสงค์ของความต้องการนี้ของพวกคุณ จึงจะตามพวกคุณไป”

พูดจบเขาจ้องตาของอู๋เสีย เขารู้ว่า ตนสามารถจับความเปลี่ยนแปลงในเสี้ยววินาทีนั้น เพื่อรับรู้อารมณ์ของอีกฝ่ายได้

ไม่นึกว่าเมื่อเขาพูดจบเท่านั้น อู๋เสียถึงกับไม่ต้องคิด ก็พยักหน้าทันที “ตกลง ข้อนี้ไม่มีปัญหา”

“ไม่มีปัญหา?” ไม่มีปัญหาไม่ได้เซ่!

“เธอเห็นพวกเราเป็นคนชั่วช้าสามานย์ ที่มีความลับอันบอกใครไม่ได้จริงๆ ไปแล้วหรือ” อู๋เสียสูบบุหรี่ฟอดหนึ่ง “ฉันสามารถบอกวัตถุประสงค์ของฉันกับเธอได้ทันที ให้ฉันลงข่าวหนังสือพิมพ์หน้าหนึ่งด้วยก็ได้ แต่ฉันบอกแล้ว เธออาจไม่เชื่อ ซึ่งต้องตกลงกันก่อนว่า เมื่อฉันเล่าให้เธอฟังแล้ว เธอต้องติดตามฉันไป ห้ามเปลี่ยนใจ”

หลีชู่มองหน้าอู๋เสีย พลันรู้สึกว่า อีกฝ่ายอาจกำลังบลัฟเขา พนันว่าเขาจะไม่กล้าฟัง เพราะเมื่ออู๋เสียเอ่ยปากเล่าแล้ว ตนจะไม่มีข้ออ้างให้ปฏิเสธอีกเด็ดขาด

ดังนั้น หลีชู่พยักหน้า “เล่ามาสิ”

อู๋เสียอัดควันบุหรี่แรงๆ อีกหนึ่งที แล้วจึงดับมัน พูดว่า “เธอรู้ไหมว่า ในทะเลทรายปาตันจี๋หลิน มีสถานที่แห่งหนึ่งชื่อกู่ถงจิง”

หลีชู่ส่ายหน้า อู๋เสียพูดต่อไปว่า “สถานที่นี้ ก็คือที่หมายของการเดินทางของเราเที่ยวนี้ ฉันไปที่นั่น เพื่อคลี่คลายข้อสงสัยในใจของฉันเรื่องหนึ่ง”

จากนั้น อู๋เสียใช้เวลาครึ่งชั่วโมง บอกเล่าวัตถุประสงค์ของเขา หรือควรบอกว่า บอกเล่าต้นตอแห่งข้อสงสัยในใจของเขา สำหรับหลีชู่แล้ว เนื้อหาที่เขาเล่า แทบจะเป็นเรื่องราวสุดโต่งที่มีเฉพาะในนิยายเท่านั้น แต่อู๋เสียบอกเล่าออกมาอย่างไม่มีความลังเลใดๆ ทั้งสิ้น มันต้องไม่ใช่เรื่องที่แต่งขึ้นมาเฉพาะหน้าอย่างแน่นอน

หลีชู่ยังคงต้องการจับผิดจากเรื่องเล่า เพื่อบอกว่าอีกฝ่ายพูดโกหก แต่เขาพบว่า หากอีกฝ่ายตั้งใจโกหกเขา มันต้องเป็นกลโกงที่วางแผนเอาไว้ล่วงหน้า และตรวจสอบอย่างถี่ถ้วนแล้ว อย่างนับครั้งไม่ถ้วน

จริงอย่างที่อู๋เสียบอก หากต้องวางแผนเตรียมการอะไรสารพัดขนาดนี้ เพียงเพื่อให้เขายอมไปทะเลทรายด้วย พวกอู๋เสียก็คงจะกินอิ่มเกินไปหน่อยแล้ว ดังนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะอู๋เสียเป็นคนที่ไม่อาจใช้ตรรกะทั่วไปเป็นเกณฑ์วัด นั่นก็คือ เขาได้บอกเล่าความจริงกับตนจริงๆ



Talk:
ตอนนี้สั้นหน่อยนะครับ

วันนี้ไปงานเปิดตัวธุรกิจอาหารเสริมของพี่สาว แล้วต่อด้วยแว้บดู Tomorrow Land มา (สนุกมาก) ขากลับจากพระราม 9 รถติดมาก จึงเพิ่งมาอัพ (ปกติแปลในไอแพดจะติดตัวไปด้วย แต่ช่วงนี้ใช้คอมฯ จึงไม่คล่องตัวเท่าไหร่)

ที่จริงนึกว่าจะตุนอีกหน่อย แต่เห็นใน TL ถามหากัน จึงเกรงใจ ^^

อ้อ เริ่มลงมือเก็บงานที่จะออกใน dmbjonly แล้วหน่อยนึงด้วย

เพื่อนๆ เซอร์เคิลละครับ (ถามอะไรออกมา) :p

[Fenrir]

มาแล้วววววววววววววววววววววว นายน้อยยยยยยยย!!!! //วิ่งกรี๊ดสามบ้านแปดบ้าน
เซะกุซี่ แน่วแน่ ราชินีเหลือเกิน จะไม่ทน!!!!!

//สิ้นลมตอนถูกถามถึงเซอร์เคิล

[casey]

กรีดร้องคุงฉันจะบอกนายอย่างหนึ่ง
เถ้าแก่คนนี้ขี้ตื้อมาตั้งแต่สมัยหนุ่มแล้ว ระดับนายไม่อาจต่อกรได้

กรี๊ดดดดดดดดดดดด แงงงงงงงงงงงง เถ้าแก่ขราาาา
น่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักน่ารักเหลือเกิลลล ＿ﾉ乙(､ﾝ､)_

[Yuwadee Wana]

ขอบคุณสำหรับคำแปลค่ะ

ค้างมากมาย ตอนหน้าจะได้ยินเรื่องราวแบบไหนกันนะ

[hnee]

ขอขำแปบกับไอ้รำคาญจนทำเสียง "ชิ" หน่อยเถอะ 55555 อาเสียหนออาเสีย ถึงจะเติบโตขึ้นยังไงก็ยังน่ารักเหมือนเดิมอยู่ดีล่ะนะ ยังมี "อู๋เสียไม่ได้คุกเข่า แต่กำลังนั่งไขว่ห้างอย่างสบายใจ" อันนี้ฮามาก ฮาสุดๆ กร๊ากๆๆๆ อยากให้เสี่ยวเกอมาเห็นจริงๆ นี่ไงล่ะผลงานของการทิ้งอาเสียไว้ด้านนอก จากนายน้อยสามสกุลอู๋ กลายเป็นราชินีผู้ยิ่งใหญ่(แสนน่ารัก)ไปแล้วนะรู้มั้ย? แล้วก็....ถูกต้องที่สุด อาเสียน่ะไม่สามารถใช้ตรรกะธรรมดาสามัญใดมาคาดคะเนได้อย่างแน่นอน เอาไว้อยู่กับอาเสียนานกว่านี้ หลี่ซู่จะค้นพบได้เองว่าอาเสียคนนี้ เถ้าแก่อู๋สุดที่รักของใครหลายคนคนนี้ เป็นคนที่เกินกว่าการคาดเนใดถึงขนาดไหน และมีเสน่ห์ดึงดูดให้หลงใหลจนอดไม่ได้ที่จะยอมสยบให้แค่ไหน

[Roon]

ทำเสียงชิแล้วเริ่มบ่น 555 นิสัยคุณชายเอาแต่ใจแอบโผล่ แง้งงงงงงงง

ความเท่ขรึมของตอนที่แล้วหายไปไหนคะ นายน้อยยย เอามาดปิดไฟกอดอกขรึมกลับมาก่อนนนนนนน

[Malangporyim]

อู๋เสียคนขี้อวด ฟฟฟฟถถถถฟฟฟฟ เล่าเรื่องอะไรให้ฟังคะ เล่าเรื่องเลิฟสตอรี่สิบเล่มไม่จบสมัยละอ่อนให้เด็กฟังรึเปล่า

แอ๊ /ทึ้งหมอนนน

ฮือ ตอนนี้เถ้าแก่น่ารักจัง น่ารักจนไม่รู้จะน่ารักยังไงแล้ว แง ขี้ติ๊อ แง ///-/// อยากจับตีก้น

ขอบคุณสำหรับแปลนะคะ ตอนนี้น่ารักมากๆ คนแปลก็น่ารักมากๆ เช่นกันค่ะ แอร๊ย

[yakusoku]

นายน้อยของบ่าวเท่จริงๆเลยยยย//ฟิน

[cadifa]

นายน้อยขี้ตื้ออ่า น่ารักมากเลยอ่า นายน้อยแอบมาดราชินีนะคะรู้ตัวไหมมม?

[scuroluce]

นายไม่รู้เหรอหลีชู่ อู๋เสียคนนี้เขาขี้ตื้อมากกกกกก ขนาดตามตื้อผู้ชายไปถึงฉางไป๋ซานเชียวนะ!!!!!!!

อู๋เสียไม่ได้คุกเข่า แต่กำลังนั่งไขว่ห้างอย่างสบายใจ << อิแม่ เขาราชินีมากกกกกกกกก 5555555555555555555555555555555555555555555555

หนูอยากให้เสี่ยวเกอออกมาเห็นจัง 5555555555555555555555

[Oatokungz]

ขอบคุณครับ

[sagacity191]

หึหึหึ หลีชู่อึ้งไปเลยล่ะสิ
ต้องตามไปจริงๆนะยะ

ขอบคุณค่ะ

[nightsza]

ตื้อมาตั้งแต่ตอนอยู่กับเสี่ยวเกอแล้วววว

[prince501]

เทียนเจินผู้ชายขี้ตื้อผู้สยบจางฉี่หลิง 555 นั่งไชว้ห้างด้วย ดูเป็นนางพญามาก ชนะเลิศอะ ฮุฮุ หลีชู่ยอมแพ้เถอะ ถถถถถถ

[Rozenkreuz]

เขาจะไปตามหาเบาะแสสามีเขาน่ะลูก
แค่กๆๆๆๆ เทียนเจินจอมตื้อผู้สยบจางฉี่หลิง ถถถถถถถ ชอบบบ ประโยคนี้เด็ดมาก แอร๊
นั่งราชินีมากพะยะค่ะ //หมอบกราบ

[meanato]

ช่างเติบโตเป็นราชินีที่งดงามเหลือเกิน//ซับน้ำตา
หลีชู่เอ๋ย...พลังวัตรนายยังไม่มากพอ ขนาดอาสามกับเสี่ยวเกอยังสู้ไม่ได้555+

[arshura09]

มาดนิ่งอยู่ได้ไม่นานจริงๆเจ้าค่ะนายน้อย
ไม่ทันไร พอต้องให้ตัวเองต้องคอยคำตอบจากคนตรงหน้า
ก็พาให้กลายมาเป็นนายน้อยอู๋เสียที่ปราศจากแผนการอะไรไปเสียได้
กลายเป็นเด็กหลีชู่ที่กลับต้องมาระแวงระไว
แถมตกกระไดพลอยโจรโดยไม่อาจเลี่ยงไปได้เสียนี่

โธ๋เอ๋ย หลีชู่คนดี
งานนี้ยิ่งเลอะยิ่งได้ประสบการณ์แน่นอน

ว่าแต่เรื่องราวของนายน้อยนี่เป็นเรื่องอะไรกันนะ