[OS] 'บอกรัก' (ฮัวเสีย :: เซี่ยอวี่ฮัว,อู๋เสีย)

by **velvetronica** Wed 20 May 2015, 02:21

[OS] 'บอกรัก' (ฮัวเสีย :: เซี่ยอวี่ฮัว,อู๋เสีย)

เซี่ยอวี่ฮัวนั่งเท้าคางอยู่ในห้องทำงานนั้นมาเกือบสองชั่วโมงแล้ว

"นายว่าเรื่องนี้เป็นยังไง..." กระดาษปึกหนึ่งถูกเลื่อนมาตรงหน้า "ฉันว่ามันมีอะไรไม่ชอบมาพากล"

ชายหนุ่มเหลือบมองก่อนจะพลิกอ่านคร่าวๆ แล้วก็วางลงไว้ที่เดิม...เอกสารกองนี้เคยผ่านตาเขามาแล้ว

"ต้องตรวจสอบ..." อีกฝ่ายยังคงพูดงึมงำต่อไปไม่ได้สนด้วยซ้ำว่าเขายังไม่ได้ตอบอะไรสักคำ

คุณชายสกุลเซี่ยปล่อยให้อีกฝ่ายบ่นนู่นนี่ไปตามประสา ขีดเขียนอะไรวุ่นวายไปหมดจนโต๊ะทำงานยุ่งเหยิงจนดูไม่ได้

อู๋เสียเริ่มเขียนบันทึกของเรื่องราวของตัวเองในช่วงที่ผ่านมา ซึ่งเซี่ยอวี่ฮัวเองก็ได้อ่านมันด้วย...ตรงนี้เองที่ทำให้พวกเขาเห็นปัญหาหลายอย่างในนั้น

ปู่ของเขาเคยว่าไว้ เรื่องบางเรื่องจะเห็นชัดแจ้งก็ต่อเมื่อเราถอยห่างออกมาแล้วมองมันด้วยสายตาของคนนอก

เมื่อถอยห่างออกมา...อะไรๆ ก็กระจ่างขึ้น

"ถ้าหมดหน้าหนาว...ฉันว่าจะลองไปที่ฉางไป๋ซานอีก"
"จะไปทำไม อีกตั้งเก้าปี"

อู๋เสียชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะทำเหมือนไม่ได้ยินประโยคนั้น

"ถ้าจะไปนายต้องไปได้ด้วยตัวเอง ถ้าคิดจะอยู่ในวงการนี้ นายต้องดูแลตัวเองได้"
"...นายก็เอาแต่พูดแบบนี้ แต่สุดท้ายนายก็ช่วยฉันอยู่ดี"

นายน้อยสกุลอู๋หัวเราะกลบเกลื่อน

"ใครกันที่บอกว่าอยู่กับฉันนายต้องดูแลตัวเอง...แต่ก็ไปด้วยกันกับฉันจนสุดทางที่ไปได้"

เซี่ยอวี่ฮัวฟังดังนั้นก็จ้องตาอีกฝ่ายนิ่ง เขามองรอยยิ้มที่ทาทับบนความเจ็บปวด ก่อนจะพูดออกมาสั้นๆ

"ฉันรักนาย"

เสียงปากการาคาแพงตกกระทบพื้นดังตามมาทันที พร้อมกับดวงตาที่เบิกกว้างและคำพูดซึ่งติดอยู่ในลำคอ

"นาย..."

เขายกยิ้มแล้วก้มลงไปเกี่ยวปากกากลับขึ้นมายัดใส่มือเจ้าของ

"นายน้อยสาม นายมันน่าเบื่อจริงๆ...วันนี้คือ 520* ไง"

ดวงตาใสซื่อกะพริบปริบๆ อีกสองสามทีถึงจะตามทันแล้วค่อยยิ้มออกมาอย่างโล่งอก

"จะเล่นมุกก็บอกกันก่--"
"ฉันอุตส่าห์มาถึงหังโจว...ใจคอจะให้มานั่งดูนายค้นเอกสารจริงๆ หรือไง"

คุณชายสกุลเซี่ยลุกขึ้นยืนแล้วจัดกระดาษบนโต๊ะอย่างรวดเร็ว...ใช้เวลาชั่วครู่ทุกอย่างก็เรียงตัวกันอย่างเรียบร้อยและง่ายต่อการหยิบใช้

"ค่าเรียงเอกสาร...พาฉันไปชมทะเลสาบซีหู ทำตัวเป็นเจ้าบ้านที่ดีหน่อยเร็ว"

อู๋เสียมองมือที่ยื่นมาตรงหน้าแล้วก็ส่งมือตัวเองให้ไปแบบไม่ทันตั้งตัว ก่อนจะโดนดึงให้ลุกขึ้น

ชายหนุ่มจูงมืออีกฝ่ายลากออกมานอกห้องทำงานอย่างรวดเร็วจนไม่สามารถปฏิเสธได้ อู๋เสียจึงได้แต่ปล่อยเลยตามเลย แล้วตามอีกฝ่ายไปต้อยๆ

เซี่ยอวีาฮัยกระชับมือที่จับเอาไว้แน่นอีกครั้ง

...หากก้าวถอยห่างแล้วจะเห็นได้ชัดขึ้น เขาก็ขออยู่ใกล้ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อไม่ต้องเห็นในสิ่งที่ตนไม่ต้องการ

::talk::

ขอบคุณที่ร่วมสนุกกับเรานะคะ~ (จากทวิต...จะเขียนฟิค ตัวละครในเมนชั่นที่1บอกรักตัวละครในเมนชั่นที่2)

มันเริ่มมาจากแพรวที่บอกว่าวันนี้เป็นวันหว่ออ้ายหนี่!! เลยอยากเล่นขึ้นมาเลยทีเดียว ฟฟฟฟฟฟฟฟ ขอบคุณแพรวและคุณกี้สำหรับเมนชั้นทั้งสองนะคะ

มันท้าทายมากๆ สำหรับเรา ไม่เคยเขียนฮัวเสียมาก่อนเลย หวังว่าจะถูกใจนะคะ ขอบคุณค่า