[OS] หนึ่งวันของคุณชายเซี่ยอวี่ฮัว[AU]

by **Black_forest15** Sat 18 Apr 2015, 21:27

[AU] หนึ่งวันของคุณชายฮัว

ตีห้า เขาลืมตาตื่นตรงตามเวลา

ตีห้าครึ่ง อาบน้าเสร็จเรียบร้อย ลงมายืดตัวกลางลานบ้านก่อนจะออกกำลังกายและซ้อมร้องงิ้วตามปกติ จากนั้นเดินไปให้อาหารปลาที่สระบัวหลังบ้าน แล้วกลับไปอาบน้ำอีกรอบ หยิบชุดนักเรียนตัวแรกในตู้มาใส่

เจ็ดโมง ทานอาหารเช้าที่แม่บ้านคนสนิทเตรียมไว้ให้ หลังจากนั้นขึ้นไปหยิบกระเป๋านักเรียนบนห้องนอน ตรวจเช็คความเรียบร้อยของตัวเองอีกรอบ

สวมรองเท้านักเรียนก่อนเดินออกมาที่หน้าบ้าน พบรถยนต์สีดำสตาร์ทเครื่องรอไว้อยู่แล้ว เฮยเสียจื่อทักทายเขาอย่างเคย เขาพยักหน้ารับและขึ้นรถตรงไปโรงเรียน ระหว่างนั้นเฮยเสียจื่อพูดจ้อไปเรื่อยอย่างน่ารำคาญเหมือนทุกๆวัน

เจ็ดโมงห้าสิบนาที ถึงโรงเรียน เฮยเสียจื่อบอกลา เขาเพียงพยักหน้ารับรู้ แล้วตรงขึ้นไปหาอู๋เสียบนห้องเรียนระหว่างนั้นทักทายคนอื่นๆไปด้วย คุยเล่นกับอู๋เสียจนกระทั่งคุณครูเดินเข้ามาโฮมรูมมาจึงกลับไปนั่งที่ของตัวเอง

เขาตั้งใจเรียนอย่างเต็มที่ทุกคาบ แต่การหันไปคุยเล่นกับอู๋เสียบ้างนิดๆหน่อยๆก็ไม่เสียหายนัก ในคาบที่2 คุณครูเรียกให้เขาตอบคำถามที่ยากกว่าในบทเรียนอย่างที่คุณครูหลายๆคนชอบทำแต่เขาก็ตอบได้ถูกต้อง

เขาได้รับคำชื่นชมจากคุณครูและเสียงปรบมือเพื่อนทั้งห้อง แอบหันไปมองอู๋เสียที่นั่งเยื้องข้างหลังพบว่าเจ้าตัวส่งยิ้มกว้างมาให้พร้อมกับปรบมือแปะๆ ครั้งนี้เขารู้สึกพอใจกับเสียงชื่นชมจนยิ้มออกมา

พักกลางวัน เพื่อนในห้องชวนให้เขาไปทานข้าวด้วยกัน แต่เขาปฏิเสธไปทั้งหมด และเลือกไปทานอาหารกลางวันกับอู๋เสียเช่นเคย ระหว่างทางไปโรงอาหารมีเด็กผู้ชายใส่แว่นไม่คุ้นหน้าเข้ามาทักอู๋เสียและชวนไปทานอาหารด้วย ท่าทางไม่น่าไว้ใจเท่าไหร่ แต่ดูเหมือนอู๋เสียจะไม่รู้จักเลยปฏิเสธไปแล้วเดินหนีออกมา

วันนี้เขาเลือกก๋วยเตี๋ยวเป็นอาหารกลางวัน ส่วนอู๋เสียเป็นข้าวหน้าไก่ทอด ดูแล้วน่าอร่อยจึงขอชิมไปคำนึง
เขาใช้เวลาที่เหลือเดินเล่นย่อยอาหาร ก่อนจะกลับขึ้นไปเรียนคาบบ่าย

บ่ายสามโมง เลิกเรียน เขาเก็บของใส่กระเป๋าอย่างไม่รีบร้อน ก่อนจะเดินลงจากอาคารเรียนพร้อมกับอู๋เสีย ระหว่างนั้นอู๋เสียเกือบตกบันไดเพราะก้าวพลาด แต่เขาจับเอาไว้ทัน แล้วเตือนว่า'บอกแล้วใช่ไหม? ว่าให้ระวัง เวลาอยู่กับฉัน นายต้องดูแลตัวเอง'

คุณพ่อกับคุณแม่ของเขาไม่อยู่ทั้งสัปดาห์ มีแค่เขาอยู่ในบ้านคนเดียว เขาจึงคิดว่าวันนี้ไปเล่นที่บ้านอู๋เสียซะหน่อยแล้วกัน

ลงมาถึงใต้อาคาร พบเฮยเสียจื่อกับรถสีดำคันเดียวกับเมื่อเช้าจอดรออยู่อย่างตรงเวลา เขาบอกให้อู๋เสียรออยู่ตรงนี้ แล้วเดินไปที่บอกว่า'เย็นนี้จะไปเล่นที่บ้านอู๋เสีย' เฮยเสียจื่อร้องปฏิเสธว่า'ไม่ได้ๆ เย็นนี้คุณมีธุระต้องทำ' แต่เขารู้ว่าโกหก เขาเช็คตารางดูแล้ว เย็นนี้เขาว่าง หมอนี่คงวางแผนเอาคืนที่ถูกเขาแกล้งไปคราวก่อน

เขาทำท่าจะเดินหนีแต่ถูกเฮยเสียจื่อดึงมือเอาไว้ ระหว่างนั้นเห็นคุณครูจางกำลังเดินผ่านมาพอดี จึงสะบัดมือออก วิ่งไปหลบหลังคุณครูจางแล้วบอกว่า'ช่วยด้วยครับ! คุณลุงโรคจิตคนนั้นลวนลามผม!!' บีบน้ำตาเพื่อความสมจริงเล็กน้อยแต่ความจริงกลั้นขำจนน้ำตาไหล

เมื่อคุณครูจางเดินเข้าไปหา เขาแสยะยิ้มให้เฮยเสียจื่อที่ตอนนี้ถูกเด็กนักเรียนคนอื่นๆมองอย่างรังเกียจ คุยอะไรกันไม่รู้ เฮยเสียจื่อร้องเรียกเขาให้ช่วยอธิบายแต่เขาแกล้งทำตัวสั่นหันหน้าหนี สุดท้ายโดนคุณครูจางคีบคอเสื้อแล้วเหวี่ยงทิ้งออกไปนอกรั้วโรงเรียนอย่างไม่ไยดี เขาหัวเราะเยาะในใจก่อนจะขอบคุณคุณครูจาง
แม้จะรู้สึกไม่ค่อยชอบคุณครูจางเพราะอู๋เสียชอบอ้อนให้สอนการบ้านก็ตาม แต่ครั้งนี้ต้องขอขอบคุณ

สี่โมง คุณอาสามมารับอู๋เสียกับเขากลับบ้าน พ่อของเขาพาเขามาเล่นที่บ้านสกุลอู๋บ่อยครั้ง เขาจึงสนิทสนมกับครอบครัวนี้เป็นอย่างดี ใช้เวลาไม่นานก็มาถึง ทักทายคุณลุงกับคุณป้าเสร็จแล้วก็ขึ้นไปบนห้องของอู๋เสีย

เขาทำการบ้านและช่วยสอนให้อู๋เสียไปด้วยจนเสร็จเรียบร้อย จากนั้นออกไปเล่นกับอู๋เสียจนกระทั่งโพล้เพล้
คุณป้าชวนเขาให้ทานอาหารเย็นด้วยกัน เขาตอบตกลง เย็นนี้เขาจึงทานอาหารพร้อมกับครอบครัวสกุลอู๋

หกโมงครึ่ง เขารู้ว่าอีกไม่นานเฮยเสียจื่อจะมารับเขากลับบ้าน จึงบอกลาและขอบคุณ คุณลุงคุณป้าสำหรับอาหารมื้อนี้ ไม่นานก็เห็นรถยนต์สีดำมาจอดหน้าบ้าน เขาหันไปบอกลาอู๋เสีย อีกฝ่ายบอกเขาว่า'บ๊ายบาย วันหลังมาอีกนะ'แล้วโบกมือให้ เขายิ้มตอบ ก่อนจะขึ้นรถไป

เฮยเสียจื่อโอดครวญเรื่องถึงเรื่องเมื่อตอนบ่าย แต่เขาไม่สนใจ ทำเพียงมองด้วยสายตา'สมน้ำหน้า'แล้วหันออกไปมองนอกหน้าต่าง

หนึ่งทุ่มสิบนาที เขากลับถึงบ้าน เดินขึ้นห้องไปอาบน้ำ เลือกชุดนอนลายสนูปปี้มาใส่ จากนั้นเริ่มอ่านหนังสือทบทวนบทเรียน สักพักคุณพ่อคุณแม่ก็โทรศัพท์มาหา คุยกันเกือบครึ่งชั่วโมง เขาตัดสินใจไม่อ่านหนังสือต่อแล้ว เดินไปหยิบเครื่องpspสีชมพูมาเล่นบนโซฟาแทน

สามทุ่มห้าสิบนาที เขาเลิกเล่นเครื่องpsp เดินลงไปดื่มน้ำและหาผลไม้ในตู้เย็นทานรองท้องแล้วกลับขึ้นห้องนอน

สี่ทุ่ม เขาแปรงฟันอีกรอบ ปิดไฟในห้องเหลือเพียงโคมไฟที่หัวเตียง หยิบตุ๊กตาสนู้ปปี้ขนาดพอเหมาะกับอ้อมแขนตัวนึงมากอดแล้วผล็อยหลับไป
.
.
.
.
.
.
.

END
_______________________________________________________________

Talk : ตอนแรกตั้งใจว่าจะให้สั้นกว่านี้ แต่แต่งไปแต่งมางอกมาเยอะกว่าเดิมเยอะเลยค่ะ_(:3 JL)_
ในเรื่องคนแต่งคิดว่าเสี่ยวฮัวน่าจะอยู่ป.5-6 ดูโตไปรึป่าวคะ555555555
ตอนนี้รู้สึกเป็นภัยสังคมอย่างบอกไม่ถูก...........
แล้วก็ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตรงนี้เลยค่ะ!!!

ด้วยรักและนั่งแต่งจนเอวเดาะ_("[]"_/ L)_......