[OS] Call My Name [ฮัวเสีย]

[Cathareen]

“เสี่ยวฮัว”


เซี่ยอวี่ฮัวเงยหน้าขึ้นจากงานบนโต๊ะ หันเก้าอี้ไปทางคนที่กำลังก้าวเข้ามา หากยังไม่ทันจะได้เอ่ยอะไรกลับโดนพุ่งเข้ากอดเสียอย่างนั้น


“นายน้อยสาม?” เขามองคนที่ไม่พูดไม่จา จู่ๆก็พุ่งเข้ามากอดเอวอย่างแปลกใจ


เจ้าของชื่อไม่ตอบรับ เอาแต่ซุกหน้ากับเอวเขานิ่ง


....วันนี้มาแปลกแฮะ.....


“นายน้อยสาม.....” เซี่ยอวี่ฮัวเอ่ยเรียกอีกครั้ง ลูบเส้นผมสีน้ำตาลอย่างอ่อนโยนแล้วก้มลงไปกระซิบใกล้ๆ


.


.


.


.


“ถ้าจะขอยืมเงินไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้นะ”


“ไม่ได้มาขอยืมเงินเฟ้ย!!”


อู๋เสียกระเด้งตัวออก เถียงเสียงดังทันควัน


เซี่ยอวี่ฮัวหัวเราะร่วน มองนายน้อยสามที่ยืนกอดอกจ้องตาเขียวปั้ด


..อ่าวๆ นี่เขาทำอะไรผิดอีกละเนี่ย...


“แล้ว....มีอะไรล่ะ?”


“ไม่มีอะไร ไม่กวนนายทำงานแล้ว ไปล่ะ” อู๋เสียสะบัดหน้าหนี หันหลังกลับทำท่าจะออกไปจากห้อง


บทจะมาก็มา บทจะไปก็ไปดื้อๆ แต่ถึงขั้นนี้แล้วเขาไม่ยอมปล่อยอีกฝ่ายไปง่ายๆหรอก


หมับ


“เฮ้ย!”


ใช้เวลานิดเดียวในการลุกจากเก้าอี้ คว้าเอวที่เริ่มจะไม่บางนั้นไว้ แล้วกลับมานั่งที่เดิม


คนบนตักดิ้นขลุกขลัก โวยวายเสียงดัง


“ปล่อยนะ!”


“นายก็รู้ว่าถ้าเป็นนายละก็ ต่อให้กำลังลงกรวยอยู่ฉันก็สละเวลาให้ได้นะ....นายน้อยสาม”


อู๋เสียหันหน้าหนีไปอีกทาง ดิ้นอีกสองสามครั้งจนรู้ว่าคงหลุดไปไม่ได้ถึงหยุด


แก้มแดงๆทั้งสองนั้นพองนิดๆเหมือนไม่พอใจ


“แล้วสรุปนายน้อยสามของผมมีอะไรกันน้า.....วันนี้ถึงได้ถ่อมาหาโดยไม่บอกอย่างนี้” เซี่ยอวี่ฮัวเอ่ยเสียงนุ่มพลางจิ้มแก้มนิ่มนั้นเล่น


ดวงตาคนบนตักวูบไหวไปครู่หนึ่ง แน่นอนว่าไม่รอดพ้นสายตาของเขา


“อู๋เสีย....”


“เปล่า.....ไม่มีอะไร ก็แค่.......”


อู๋เสียเม้มปากแน่น ก่อนจะพลิกตัวมาโอบแขนรอบคอเขา


“ก็แค่....อยากเจอเฉยๆ....”


หัวใจเด้งขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้เมื่อได้ฟังคำนั้น เซี่ยอวี่ฮัวรู้ดีว่าจริงๆต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ แต่ถ้าอู๋เสียไม่อยากพูด เขาก็จะไม่เซ้าซี้


“อยากเจอเฉยๆเองเหรอ?”


“.......”


เขาแย้มยิ้มให้คนที่ซุกหน้ากับไหล่แน่น เตรียมจะพูดหยอกอีก แต่เสียงอู้อี้ก็ดังขึ้นก่อน


“อวี่เฉิน.....”


เซี่ยอวี่ฮัวรู้สึกได้ถึงจังหวะหัวใจตัวเองที่เปลี่ยนไปทันที เสียงจังหวะที่ดังมากอย่างไม่น่าให้อภัย


...นายน้อยสามช่างร้ายกาจจริงๆ...


“หืม มีอะไรเหรอครับนายน้อยสาม”


วงแขนที่โอบรอบคอรัดแน่นขึ้นอีก น่าเสียดายที่เขามองเห็นได้เพียงใบหูแดงของอู๋เสียเท่านั้น


“เสี่ยวฮัว....”


“จุ๊ๆ ไม่เอาชื่อนั้น......เรียกอีกชื่อสิ”


อู๋เสียนิ่งไปครู่ใหญ่ จนเขาคิดว่าอีกฝ่ายจะไม่ยอมพูดแล้ว


“นายน้อ—“


“อวี่เฉิน....”


เสียงแผ่วเบาดังขัดคำพูดที่เอ่ยออกไป ดวงตาที่มีน้ำใสคลอหน่วยเงยขึ้นสบ


“อวี่เฉิ—“


สิ้นสุดความอดทน เซี่ยอวี่ฮัวก้มลงปิดปากที่เอ่ยเรียกชื่อเขาแนบแน่น ........ริมฝีปากเดียวที่เขาอนุญาตให้เอ่ยชื่อนั้น


“อู๋เสีย”


เขาผละออกมา ให้โอกาสนายน้อยสามได้หายใจก่อนจะก้มลงไปอีกครั้ง


“ฮ...อ อวี่เฉิน”


หลังสิ้นเสียงเรียกครางหวานยามเขาสร้างร่องรอยความเป็นเจ้าของบนผิวคอขาว เซี่ยอวี่ฮัวก็ไม่สามารถหยุดตัวเองได้อีกแล้ว


.....อู๋เสีย....ครั้งนี้เป็นความผิดนายนะ....














“แล้วสรุปเกิดอะไรขึ้น?”


เซี่ยอวี่ฮัวเอ่ยถามขึ้น ขณะโอบกอดใครบางคนจากข้างหลัง


“......ก็บอกว่าไม่มีอะไรไง”


อู๋เสียยังคงปากแข็ง กระเถิบหนีไปจนสุดเตียง แต่ไปไหนไม่ได้เพราะเขาไม่ยอมปล่อย


“นายคิดว่าจะปิดฉันได้เหรอ นายน้อยสามที่รัก ฉันให้โอกาสอีกที ไหนตอบมาสิว่าเกิดอะไรขึ้น”


คนฟังสะอึกทันที เขาแย้มยิ้มกับอาการกลืนน้ำลายเหมือนคนโดนจับได้นั้น


สุดท้ายนายน้อยสามก็ถอนหายใจยอมแพ้แต่โดยดี


“ก็ได้....โดนเฮยเสียจื่อแกล้งมา”


“ก็แค่นั้นแหละ....”


เซี่ยอวี่ฮัวใช้เวลาพิมพ์ข้อความในโทรศัพท์ไม่ถึงสามสิบวิ ก่อนจะปิดเครื่อง ขว้างมันไปที่ไหนซักที่


“นายนี่ รักษาโทรศัพท์หน่อยสิ รู้ว่ามีหลายเครื่องแต่ถ้าพังบ่อยๆมันเปลืองนะ”


อู๋เสียพลิกตัวกลับมา เริ่มบ่นยาวตามประสาคนคิดมาก


“ก็ไม่อยากให้อะไรมาขัด เวลาฉันอยู่กับนายนี่”


เสียงบ่นเงียบลงทันที ตามมาด้วยใบหน้าที่เซี่ยอวี่ฮัวชอบเหลือเกินที่จะจ้องมองแล้วจ้องมองเล่าอย่างไม่รู้เบื่อ


“.....นายนี่มันแย่จริงๆ”


เขาหัวเราะกับคำว่านั้น รั้งร่างในอ้อมแขนเข้ามาชิดโดยไม่สนใจเสียงโวยวายของเจ้าตัวอีก







“เสี่ยวฮัว”


“หืม”


“เสี่ยวฮัว”


“อือหึ”


“เสี่ยวฮัว”


“ครับ”


อู๋เสียยกมือขยี้ตาน้อยๆ เอนหัวซบกับท่อนแขนของเขา


“ไม่มีอะไร....แค่อยากเรียกเฉยๆ....”


เซี่ยอวี่ฮัวแย้มยิ้ม


“ทำไมไม่เรียกอีกชื่อล่ะ”


คนที่กำลังจะหลับเปลี่ยนมาจ้องเขม็งทันที


“ถ้าเรียกชื่อนั้นเดี๋ยวนายจะไม่ปล่อยให้ฉันนอน”


พูดจบก็พลิกตัวหันหลัง หลับตาหนี


เซี่ยอวี่ฮัวหัวเราะกับท่าเขินน่ารักๆนั้น โน้มตัวไปจุมพิตหน้าผากมน


“ราตรีสวัสดิ์ อู๋เสีย”








END


***********************************************


มันเริ่มจาก อยากแต่งโมเม้นที่ใครซักคนเรียกใครอีกคนค่ะ ประมาณว่าที่เรียกซ้ำๆแค่อยากเรียกเฉยๆ ไม่ต้องตอบก็ได้ แค่อยากเรียกค่ะ

....แล้วก็เถลไถลกลายเป็นนายน้อยโดนแกล้งมา เลยมาอ้อนเสี่ยวฮัว 555555

ตอนแรกว่าจะแต่งผิงเสียค่ะ แต่รู้สึกว่าฮัวเสียเหมาะว่า เลยได้ลองฮัวเสียครั้งแรก /w/ ชักติดใจคุณชายไงไม่รู้

ไม่รู้ว่าตัวเองควรจะใช้ เซี่ยอวี่ฮัว หรือ เซี่ยอวี่เฉินดี แต่ตอนเริ่มแต่งใช้เซี่ยอวี่ฮัวไปแล้วก็เลยตัดสินใจใช้อันนี้

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ

[Tang_An-An]

อุ้กกกก น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกก>///<

[cadifa]

ฟินนนน นายน้อยสามน่ารักเกินไปปปป

[polarzmw]

"นายน้อยสามของผม"กับ"นายน้อยสามที่รัก"
โอ่ยยยยยยย ฟินตายไปปปปปปปป
ขอบคุณสำหรับฟิคค่ะ

[Dreamy]

ฮรือออออออออ ฮัวเสียยยยยยย คือดีงามมากเลย ขอบคุณที่เติมความกระชุ่มกระชวยให้เรือเรานะคะ (￣▽￣)