Countdown
We've been
togerther for
ค้นหา
Latest topics
Most active topics
[Drabble] #dmbjdaily 'Hide' : Hide and Seek [ฮัวเฮย]
+2
sha
asra
6 posters
หน้า 1 จาก 1
[Drabble] #dmbjdaily 'Hide' : Hide and Seek [ฮัวเฮย]
Hide and Seek
เฮยเสียจื่อและคนร่วมคณะกำลังเดินคลำทางอยู่ในความมืด อาศัยเพียงแสงไฟฉายกำลังสูงและแสงตะเกียงสำรวจเส้นทางเพื่อหาทางกลับไปรวมกลุ่ม
เขารับงานลงกรวยครั้งนี้เมื่อสองสัปดาห์ก่อน และดูเหมือนผู้ว่าจ้างจะประเมินกรวยใบนี้ต่ำเกินไป พวกเขาเสียลูกหาบและทีมสำรวจไปกว่าครึ่งทั้งๆ ที่เพิ่งผ่านมาเพียงหนึ่งในสามของสุสานเท่านั้น ตามด้วยเหตุการณ์ที่ทำให้พวกเขาต้องแตกกลุ่มกันไปคนละทิศคนละทาง
ร่างสูงในชุดสีดำที่เดินนำอยู่เบื้องหน้าลอบถอนใจอย่างแสนระอา เขาหยุดชะงักครู่หนึ่งเมื่อได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวแผ่วเบาก่อนออกเดินต่อโดยไม่มีใครทันสังเกต ดูเหมือนว่าในทางเดินสุสานแห่งนี้จะไม่ได้มีแค่พวกเขาเพียงลำพัง ยังมีอีกหนึ่งชีวิตที่เดินด้วยขา 4 ข้างแม้จะพยายามเดินเบาอย่างไร แต่ด้วยประสาทสัมผัสของเขาก็ยังพอได้ยิน
ดวงตาสีแปลกใต้แว่นดำเริ่มกวาดมองหาทางหนีทีไล่ เขารู้สึกขัดใจเพราะทางเดินแคบๆ วกวนคล้ายเขาวงกตนี้ไม่มีที่ไหนพอจะให้เขาซ่อนตัวได้
เสียงฝีเท้าหนักๆ เสียงลมหายใจฟืดฟาด และเสียงของเหมือนของแข็งๆ ครูดกับผนังหินเริ่มดังชัดขึ้น คราวนี้แทบทุกคนได้ยินเสียงพร้อมกัน ราวกับว่าอะไรบางอย่างที่สะกดรอยตามพวกเขาอยู่นั้น หมดความอดทนที่จะซ่อนตัวเสียแล้ว
พวกเขาทั้งสี่คนเริ่มเคลื่อนไหวเร็วขึ้นเพื่อหาทางออกจากจุดอับ เสียงรองเท้าบู้ทกระทบพื้นหินดังก้องทำให้เสียงลึกลับนั่นเงียบลง ในที่สุดพวกเขาทั้งหมดก็ทะลุออกสู่ห้องโถงกว้างทรงสี่เหลี่ยมห้องหนึ่ง ยังไม่ทันจะหายเหนื่อย เงาดำขนาดใหญ่ก็โฉบวูบเข้าใส่เพื่อนร่วมลงกรวยของเฮยเสียจื่อคนหนึ่ง
ตะเกียงที่ชายคนนั้นถืออยู่ดับลง ความมืดเข้าปกคลุมทั่วทั้งโถง ไฟฉายแรงสูงของพวกเขาส่องกวาดออกไปในความมืดแต่ก็ไม่พบอะไร
เฮยเสียจื่อพยายามใช้ประสาทสัมผัสที่ไวเป็นพิเศษของตนให้เป็นประโยชน์ เขาส่งสัญญาณให้กับเพื่อนร่วมงานไม่กี่วินาทีหลังจากนั้นปืนพลุก็ถูกยิงออกไป
แสงจากพลุไฟทำให้ชายแว่นดำเห็นตัวมันอย่างชัดเจน สิ่งมีชีวิตที่รูปร่างเหมือนเสือโคร่งตัวมหึมา ที่มีดวงตาสีเหลืองดุร้าย กำลังแยกเขี้ยวใส่เขา แต่พอสังเกตดีๆ เขาก็พบว่ามันไม่ใช่ ปลายหูที่แหลมชี้ และหางยาวเรียวนั่นเหมือนแมวมากกว่า
“ตัวบ้าอะไรวะ!!!” อีกสองคนนอกจากเขาสบถขึ้นแทบพร้อมกัน
ชั่วแว่บหนึ่งเฮยเสียจื่อนึกถึงรูปสลักหินนูนต่ำที่พวกเขาพบก่อนหน้า ภาพสลักของเด็กชายอ้วนท้วนบนตักมีแมวนอนคลอเคลียอยู่ เพียงแต่แมวตัวนี้ออกจะใหญ่ไปสักหน่อย นี่คงเป็นสัตว์ร้ายจากยุคโบราณที่ถูกใช้วิธีอะไรสักอย่างทำให้มันยังมีชีวิตอยู่จนถึงทุกวันนี้เพื่อเฝ้าสุสานผู้เป็นนาย
“ฮะๆ ดูเหมือนเจ้าแมวเหมียวกำลังหิวนะเนี่ย”
“แกยังจะมีอารมณ์หัวเราะอีกเรอะ!!” หนึ่งในสองคนที่เหลือร้องด่าลั่น พลางเปิดฉากยิงเข้าใส่แมวยักษ์ตัวโตแต่ก็พลาดเป้า เจ้าแมวคล่องแคล่วปราดเปรียวเกินไป มันหลบหนีแสงจากพลุไฟเข้าไปในช่องทางเดินคล้ายกับที่พวกเขาเพิ่งออกมาแต่อยู่คนละฝั่ง
ร่างสูงใช้โอกาสนี้รีบไปจุดตะเกียงที่ดับไป ใกล้ๆ กันมีร่างของคนที่โดนโจมตีคนแรกล้มคว่ำอยู่ ดวงตาสีแปลกใต้แว่นกันแสงมองแค่ปราดเดียวก็รู้ว่าตายสนิท
จากสถานการณ์ เฮยเสียจื่อกำลังคิดว่าหากยังต้องการมีชีวิตรอดเขาคงต้องเอาจริง
ริมฝีปากบางแสยะยิ้มเย็นกับตนเอง มือแกร่งเลื่อนปลดเป้หลังใบเขื่องทิ้งเพื่อความคล่องตัว มืออีกข้างยังคงกระชับปืนโคลท์ M4 ไว้แน่น ฉายาบอดดำเบอร์สองของวงการคว่ำกรวยของเขาไม่ใช่ได้มาเพราะโชคช่วย แม้สายตาของคนภายนอกจะเห็นว่าเขาดูเป็นคนไร้สาระบ้าๆ บอๆ แต่ไม่คิดกันบ้างหรือว่าถ้าเขาเป็นแบบนั้นจริงจะมีชีวิตอยู่รอดในวงการเส็งเคร็งแบบนี้มาได้อย่างไรหลายสิบปี
เขาตัดสินใจเล่นซ่อนหากับแมวยักษ์ตัวนั้น โดยใช้พวกเดียวกันเป็นเหยื่อล่อ จนในที่สุดสัตว์ร้ายจากสุสานก็ล้มลงขาดใจตายอยู่แทบเท้าเขา
เฮยเสียจื่อหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน แม้จะล้มแมวลงได้แต่เข้าก็บาดเจ็บหนักพอควร ร่างสูงในชุดสีดำฝืนเดินโซเซตามเสียงหายใจที่ขาดเป็นห้วงๆ ของเพื่อนร่วมทีมที่ถูกเขาใช้เป็นเครื่องมือ ชายวัยฉกรรจ์ตรงหน้ากำลังนอนสำลักเลือด สีหน้าของมันยามเห็นเขานั้นซีดเผือด พยายามลากตัวเองหนีเมื่อเห็นว่าเขาเล็งปืนไปยังมัน
“กะ...แก...มัน...ปี...ศา….ยะ...อย่าาา”
ปัง!!
"หึ..." เขาใช้ชีวิตคนเป็นผักปลาแบบนี้ คิดหรือว่าเขาจะปล่อยให้มีคนรอด ใช่แล้วในวงการคว่ำกรวย โดยเฉพาะอย่างยิ่งยามอยู่ในสุสานเขาก็เปรียบเหมือนปีศาจร้ายที่ซ่อนอยู่ในร่างคน
แต่ปีศาจอย่างเขาก็ใช่ว่าจะเป็นอมตะเสมอไป….
ทันทีที่ชีวิตสุดท้ายดับลง เฮยเสียจื่อก็ทรุดลงกับพื้น สำลักเลือดออกมาคำใหญ่ เขารู้ตัวเองดีว่าที่บาดเจ็บสาหัสขนาดนี้ เป็นเพราะอายุที่มากขึ้น แม้จะภายนอกจะไม่เปลี่ยนแปลง แต่ภายในเริ่มเสื่อมถอย ความว่องไวปราดเปรียวแบบคนหนุ่มเริ่มลดน้อยลง วูบหนึ่งเขาอยากพักผ่อน อยากหลับโดยไม่ตื่นขึ้นมาอีก แต่เขารู้ตัวดีว่าเขายังตายไม่ได้...
ร่างสูงลากตัวเองเข้าหาเป้สัมภาระ มือแกร่งสั่นระริกควานรื้อกระเป๋าของตนหาอุปกรณ์ปฐมพยาบาล เฮยเสียจื่อรีบห้ามเลือดตามบาดแผลบนร่างเพราะถ้าเลือดยังไหลไม่หยุดมีหวังว่าเขาได้ไปเฝ้ายมบาล ชายแว่นดำใช้เทปพันรอบขาเพื่อยึดไว้ไม่กระดูกเคลื่อนไปมากกว่าเดิม รีบทำทุกอย่างให้จบขณะที่ร่างกายยังคงชาไม่รับรู้ถึงความเจ็บปวดของบาดแผลทั่วทั้งตัว ตัดใจฉีดมอร์ฟีนให้กับตัวเองถึงเขาไม่ค่อยอยากใช้มันนักถ้าไม่จำเป็น หลังปฐมพยาบาลตัวเองเสร็จเขาจุดบุหรี่สูบอัดควันหนักๆ มองซากใหญ่โตของผู้พิทักษ์สุสานที่นอนนิ่งอยู่มุมหนึ่ง เลือดสีแดงสดอาบไปทั้งตัวจากรูกระสุนปืนและคมมีด จนภาพเบื้องหน้าเริ่มพร่าเลือน อนุสติสุดท้ายคล้ายได้ยินเสียงทุ้มนุ่มกระซิบเหี้ยมเฉียบขาดที่ริมหูก่อนที่เขาจะมาที่นี่
‘ชีวิตนายเป็นของฉัน เพราะฉะนั้นห้ามตาย นายไม่มีสิทธิตายถ้าฉันไม่สั่ง เข้าใจไหม...เฮยเสียจื่อ...’
เขายิ้มเมื่อนึกถึงใบหน้าเจ้าของเสียงนั้นก่อนสติจะดับลง
..
..
..
..
..
..
..
..
เฮยเสียจื่อ จิบกาแฟนมอุ่นๆ พลางถอนใจยาวเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสองเดือนก่อน
ตอนนั้น…. หลังจากเขาสลบเป็นตายอยู่ค่อนคืน พอฟื้นขึ้นมาได้ก็ใช้เวลาอีกหลายชั่วโมงเอาตัวเองออกมาจากสุสาน โดยโผล่ออกมาอีกทางหนึ่งของสันเขา
เขาพักฟื้นเรียกกำลังอยู่อีกหนึ่งวันหนึ่งคืนเต็มๆ ก่อนตัดสินใจกลับเข้าเมืองโดยไม่ย้อนไปรวมกับทีมผู้ว่าจ้าง เพราะเขาต้องการเวลา
เวลาที่จะรักษาบาดแผลและอาการบาดเจ็บที่เขาได้รับ เพราะขืนเอาสารรูปสะบักสะบอมยับเยินแบบนั้นกลับบ้านที่ปักกิ่งมีหวังไปไหนไม่ได้อีกเลยตลอดชีวิตที่เหลือ
ที่สำคัญที่สุด...
เขาไม่อยากให้คนๆ นั้นรู้ว่าตัวเขาเองยามนี้อ่อนแอลงมากแค่ไหน…
เขาต้องหาที่ซ่อนตัวสักที่ ที่พ้นหูพ้นตาคนๆ นั้น สุดท้ายเขาจึงเลือกที่จะบินข้ามทวีปมาพักฟื้นร่างกายที่ประเทศเยอรมนี โดยไม่บอกใคร
เสียงกดกริ่งหน้าบ้านดังขึ้น ตามด้วยเสียงเรียกเขาเป็นภาษาเยอรมันสำเนียงพื้นบ้าน ร่างสูงวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะ ส่งเสียงตอบกลับเป็นเป็นภาษาเยอรมันเช่นกัน ก่อนจะเปิดประตูบ้าน
ที่หน้าบ้านของเขาไม่มีคนเยอรมันท้องถิ่น…
ที่หน้าบ้านของเขามีชายชาวจีนผมสีน้ำตาลอ่อนในชุดสูทลำลองยืนอยู่…
และที่อยู่ตรงหน้าคือใบหน้าสวยๆ และดวงตาสีน้ำตาลคู่หนึ่งที่กำลังบ่งบอกอารมณ์หงุดหงิดเต็มกำลัง...
เฮยเสียจื่อหัวเราะฝืดๆ เบี่ยงตัวผายมือ เชื้อเชิญคนตรงหน้าเข้าบ้าน ก่อนจะปิดประตูลง
‘ดูเหมือนว่าเล่นซ่อนหากับแมวยักษ์ตัวนั้นยังง่ายกว่าเล่นซ่อนหากับคุณชายเก้า’
END
---------------------
ไม่มีอะไรมากค่า แค่อยากเขียนพี่เฮยโชว์เทพ สุดท้ายก็เขียนช่วงระหว่างสู้กับแมวเหมียวไม่ทัน จำต้องตัดทิ้ง ซิกๆ
เอ.... ว่าแต่ คนแพ้ในเกมเล่นซ่อนหาจะโดนอะไรบ้างน้อ เอิ๊กๆ
เฮยเสียจื่อและคนร่วมคณะกำลังเดินคลำทางอยู่ในความมืด อาศัยเพียงแสงไฟฉายกำลังสูงและแสงตะเกียงสำรวจเส้นทางเพื่อหาทางกลับไปรวมกลุ่ม
เขารับงานลงกรวยครั้งนี้เมื่อสองสัปดาห์ก่อน และดูเหมือนผู้ว่าจ้างจะประเมินกรวยใบนี้ต่ำเกินไป พวกเขาเสียลูกหาบและทีมสำรวจไปกว่าครึ่งทั้งๆ ที่เพิ่งผ่านมาเพียงหนึ่งในสามของสุสานเท่านั้น ตามด้วยเหตุการณ์ที่ทำให้พวกเขาต้องแตกกลุ่มกันไปคนละทิศคนละทาง
ร่างสูงในชุดสีดำที่เดินนำอยู่เบื้องหน้าลอบถอนใจอย่างแสนระอา เขาหยุดชะงักครู่หนึ่งเมื่อได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวแผ่วเบาก่อนออกเดินต่อโดยไม่มีใครทันสังเกต ดูเหมือนว่าในทางเดินสุสานแห่งนี้จะไม่ได้มีแค่พวกเขาเพียงลำพัง ยังมีอีกหนึ่งชีวิตที่เดินด้วยขา 4 ข้างแม้จะพยายามเดินเบาอย่างไร แต่ด้วยประสาทสัมผัสของเขาก็ยังพอได้ยิน
ดวงตาสีแปลกใต้แว่นดำเริ่มกวาดมองหาทางหนีทีไล่ เขารู้สึกขัดใจเพราะทางเดินแคบๆ วกวนคล้ายเขาวงกตนี้ไม่มีที่ไหนพอจะให้เขาซ่อนตัวได้
เสียงฝีเท้าหนักๆ เสียงลมหายใจฟืดฟาด และเสียงของเหมือนของแข็งๆ ครูดกับผนังหินเริ่มดังชัดขึ้น คราวนี้แทบทุกคนได้ยินเสียงพร้อมกัน ราวกับว่าอะไรบางอย่างที่สะกดรอยตามพวกเขาอยู่นั้น หมดความอดทนที่จะซ่อนตัวเสียแล้ว
พวกเขาทั้งสี่คนเริ่มเคลื่อนไหวเร็วขึ้นเพื่อหาทางออกจากจุดอับ เสียงรองเท้าบู้ทกระทบพื้นหินดังก้องทำให้เสียงลึกลับนั่นเงียบลง ในที่สุดพวกเขาทั้งหมดก็ทะลุออกสู่ห้องโถงกว้างทรงสี่เหลี่ยมห้องหนึ่ง ยังไม่ทันจะหายเหนื่อย เงาดำขนาดใหญ่ก็โฉบวูบเข้าใส่เพื่อนร่วมลงกรวยของเฮยเสียจื่อคนหนึ่ง
ตะเกียงที่ชายคนนั้นถืออยู่ดับลง ความมืดเข้าปกคลุมทั่วทั้งโถง ไฟฉายแรงสูงของพวกเขาส่องกวาดออกไปในความมืดแต่ก็ไม่พบอะไร
เฮยเสียจื่อพยายามใช้ประสาทสัมผัสที่ไวเป็นพิเศษของตนให้เป็นประโยชน์ เขาส่งสัญญาณให้กับเพื่อนร่วมงานไม่กี่วินาทีหลังจากนั้นปืนพลุก็ถูกยิงออกไป
แสงจากพลุไฟทำให้ชายแว่นดำเห็นตัวมันอย่างชัดเจน สิ่งมีชีวิตที่รูปร่างเหมือนเสือโคร่งตัวมหึมา ที่มีดวงตาสีเหลืองดุร้าย กำลังแยกเขี้ยวใส่เขา แต่พอสังเกตดีๆ เขาก็พบว่ามันไม่ใช่ ปลายหูที่แหลมชี้ และหางยาวเรียวนั่นเหมือนแมวมากกว่า
“ตัวบ้าอะไรวะ!!!” อีกสองคนนอกจากเขาสบถขึ้นแทบพร้อมกัน
ชั่วแว่บหนึ่งเฮยเสียจื่อนึกถึงรูปสลักหินนูนต่ำที่พวกเขาพบก่อนหน้า ภาพสลักของเด็กชายอ้วนท้วนบนตักมีแมวนอนคลอเคลียอยู่ เพียงแต่แมวตัวนี้ออกจะใหญ่ไปสักหน่อย นี่คงเป็นสัตว์ร้ายจากยุคโบราณที่ถูกใช้วิธีอะไรสักอย่างทำให้มันยังมีชีวิตอยู่จนถึงทุกวันนี้เพื่อเฝ้าสุสานผู้เป็นนาย
“ฮะๆ ดูเหมือนเจ้าแมวเหมียวกำลังหิวนะเนี่ย”
“แกยังจะมีอารมณ์หัวเราะอีกเรอะ!!” หนึ่งในสองคนที่เหลือร้องด่าลั่น พลางเปิดฉากยิงเข้าใส่แมวยักษ์ตัวโตแต่ก็พลาดเป้า เจ้าแมวคล่องแคล่วปราดเปรียวเกินไป มันหลบหนีแสงจากพลุไฟเข้าไปในช่องทางเดินคล้ายกับที่พวกเขาเพิ่งออกมาแต่อยู่คนละฝั่ง
ร่างสูงใช้โอกาสนี้รีบไปจุดตะเกียงที่ดับไป ใกล้ๆ กันมีร่างของคนที่โดนโจมตีคนแรกล้มคว่ำอยู่ ดวงตาสีแปลกใต้แว่นกันแสงมองแค่ปราดเดียวก็รู้ว่าตายสนิท
จากสถานการณ์ เฮยเสียจื่อกำลังคิดว่าหากยังต้องการมีชีวิตรอดเขาคงต้องเอาจริง
ริมฝีปากบางแสยะยิ้มเย็นกับตนเอง มือแกร่งเลื่อนปลดเป้หลังใบเขื่องทิ้งเพื่อความคล่องตัว มืออีกข้างยังคงกระชับปืนโคลท์ M4 ไว้แน่น ฉายาบอดดำเบอร์สองของวงการคว่ำกรวยของเขาไม่ใช่ได้มาเพราะโชคช่วย แม้สายตาของคนภายนอกจะเห็นว่าเขาดูเป็นคนไร้สาระบ้าๆ บอๆ แต่ไม่คิดกันบ้างหรือว่าถ้าเขาเป็นแบบนั้นจริงจะมีชีวิตอยู่รอดในวงการเส็งเคร็งแบบนี้มาได้อย่างไรหลายสิบปี
เขาตัดสินใจเล่นซ่อนหากับแมวยักษ์ตัวนั้น โดยใช้พวกเดียวกันเป็นเหยื่อล่อ จนในที่สุดสัตว์ร้ายจากสุสานก็ล้มลงขาดใจตายอยู่แทบเท้าเขา
เฮยเสียจื่อหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน แม้จะล้มแมวลงได้แต่เข้าก็บาดเจ็บหนักพอควร ร่างสูงในชุดสีดำฝืนเดินโซเซตามเสียงหายใจที่ขาดเป็นห้วงๆ ของเพื่อนร่วมทีมที่ถูกเขาใช้เป็นเครื่องมือ ชายวัยฉกรรจ์ตรงหน้ากำลังนอนสำลักเลือด สีหน้าของมันยามเห็นเขานั้นซีดเผือด พยายามลากตัวเองหนีเมื่อเห็นว่าเขาเล็งปืนไปยังมัน
“กะ...แก...มัน...ปี...ศา….ยะ...อย่าาา”
ปัง!!
"หึ..." เขาใช้ชีวิตคนเป็นผักปลาแบบนี้ คิดหรือว่าเขาจะปล่อยให้มีคนรอด ใช่แล้วในวงการคว่ำกรวย โดยเฉพาะอย่างยิ่งยามอยู่ในสุสานเขาก็เปรียบเหมือนปีศาจร้ายที่ซ่อนอยู่ในร่างคน
แต่ปีศาจอย่างเขาก็ใช่ว่าจะเป็นอมตะเสมอไป….
ทันทีที่ชีวิตสุดท้ายดับลง เฮยเสียจื่อก็ทรุดลงกับพื้น สำลักเลือดออกมาคำใหญ่ เขารู้ตัวเองดีว่าที่บาดเจ็บสาหัสขนาดนี้ เป็นเพราะอายุที่มากขึ้น แม้จะภายนอกจะไม่เปลี่ยนแปลง แต่ภายในเริ่มเสื่อมถอย ความว่องไวปราดเปรียวแบบคนหนุ่มเริ่มลดน้อยลง วูบหนึ่งเขาอยากพักผ่อน อยากหลับโดยไม่ตื่นขึ้นมาอีก แต่เขารู้ตัวดีว่าเขายังตายไม่ได้...
ร่างสูงลากตัวเองเข้าหาเป้สัมภาระ มือแกร่งสั่นระริกควานรื้อกระเป๋าของตนหาอุปกรณ์ปฐมพยาบาล เฮยเสียจื่อรีบห้ามเลือดตามบาดแผลบนร่างเพราะถ้าเลือดยังไหลไม่หยุดมีหวังว่าเขาได้ไปเฝ้ายมบาล ชายแว่นดำใช้เทปพันรอบขาเพื่อยึดไว้ไม่กระดูกเคลื่อนไปมากกว่าเดิม รีบทำทุกอย่างให้จบขณะที่ร่างกายยังคงชาไม่รับรู้ถึงความเจ็บปวดของบาดแผลทั่วทั้งตัว ตัดใจฉีดมอร์ฟีนให้กับตัวเองถึงเขาไม่ค่อยอยากใช้มันนักถ้าไม่จำเป็น หลังปฐมพยาบาลตัวเองเสร็จเขาจุดบุหรี่สูบอัดควันหนักๆ มองซากใหญ่โตของผู้พิทักษ์สุสานที่นอนนิ่งอยู่มุมหนึ่ง เลือดสีแดงสดอาบไปทั้งตัวจากรูกระสุนปืนและคมมีด จนภาพเบื้องหน้าเริ่มพร่าเลือน อนุสติสุดท้ายคล้ายได้ยินเสียงทุ้มนุ่มกระซิบเหี้ยมเฉียบขาดที่ริมหูก่อนที่เขาจะมาที่นี่
‘ชีวิตนายเป็นของฉัน เพราะฉะนั้นห้ามตาย นายไม่มีสิทธิตายถ้าฉันไม่สั่ง เข้าใจไหม...เฮยเสียจื่อ...’
เขายิ้มเมื่อนึกถึงใบหน้าเจ้าของเสียงนั้นก่อนสติจะดับลง
..
..
..
..
..
..
..
..
เฮยเสียจื่อ จิบกาแฟนมอุ่นๆ พลางถอนใจยาวเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสองเดือนก่อน
ตอนนั้น…. หลังจากเขาสลบเป็นตายอยู่ค่อนคืน พอฟื้นขึ้นมาได้ก็ใช้เวลาอีกหลายชั่วโมงเอาตัวเองออกมาจากสุสาน โดยโผล่ออกมาอีกทางหนึ่งของสันเขา
เขาพักฟื้นเรียกกำลังอยู่อีกหนึ่งวันหนึ่งคืนเต็มๆ ก่อนตัดสินใจกลับเข้าเมืองโดยไม่ย้อนไปรวมกับทีมผู้ว่าจ้าง เพราะเขาต้องการเวลา
เวลาที่จะรักษาบาดแผลและอาการบาดเจ็บที่เขาได้รับ เพราะขืนเอาสารรูปสะบักสะบอมยับเยินแบบนั้นกลับบ้านที่ปักกิ่งมีหวังไปไหนไม่ได้อีกเลยตลอดชีวิตที่เหลือ
ที่สำคัญที่สุด...
เขาไม่อยากให้คนๆ นั้นรู้ว่าตัวเขาเองยามนี้อ่อนแอลงมากแค่ไหน…
เขาต้องหาที่ซ่อนตัวสักที่ ที่พ้นหูพ้นตาคนๆ นั้น สุดท้ายเขาจึงเลือกที่จะบินข้ามทวีปมาพักฟื้นร่างกายที่ประเทศเยอรมนี โดยไม่บอกใคร
เสียงกดกริ่งหน้าบ้านดังขึ้น ตามด้วยเสียงเรียกเขาเป็นภาษาเยอรมันสำเนียงพื้นบ้าน ร่างสูงวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะ ส่งเสียงตอบกลับเป็นเป็นภาษาเยอรมันเช่นกัน ก่อนจะเปิดประตูบ้าน
ที่หน้าบ้านของเขาไม่มีคนเยอรมันท้องถิ่น…
ที่หน้าบ้านของเขามีชายชาวจีนผมสีน้ำตาลอ่อนในชุดสูทลำลองยืนอยู่…
และที่อยู่ตรงหน้าคือใบหน้าสวยๆ และดวงตาสีน้ำตาลคู่หนึ่งที่กำลังบ่งบอกอารมณ์หงุดหงิดเต็มกำลัง...
เฮยเสียจื่อหัวเราะฝืดๆ เบี่ยงตัวผายมือ เชื้อเชิญคนตรงหน้าเข้าบ้าน ก่อนจะปิดประตูลง
‘ดูเหมือนว่าเล่นซ่อนหากับแมวยักษ์ตัวนั้นยังง่ายกว่าเล่นซ่อนหากับคุณชายเก้า’
END
---------------------
ไม่มีอะไรมากค่า แค่อยากเขียนพี่เฮยโชว์เทพ สุดท้ายก็เขียนช่วงระหว่างสู้กับแมวเหมียวไม่ทัน จำต้องตัดทิ้ง ซิกๆ
เอ.... ว่าแต่ คนแพ้ในเกมเล่นซ่อนหาจะโดนอะไรบ้างน้อ เอิ๊กๆ
asra- ด้วง
- จำนวนข้อความ : 47
Points : 3563
Join date : 02/11/2014
Re: [Drabble] #dmbjdaily 'Hide' : Hide and Seek [ฮัวเฮย]
อ่านแล้วน้ำตาจะไหล ขอเงยหน้ามองท้องฟ้าเก็บอาการก่อนเลยค่ะ ฮือออ
ชอบโมเมนท์ที่เฮยไปต่อสู้จัง นี่สิ ถึงจะเป็นตัวนาย ไม่ไหวก็ไม่กลับค่ะ พี่แกก็เล่นหนี ไปซ่อนที่อื่น (ทิ้งให้คนที่อยู่ด้านหลังเป็นห่วงเข้าไปอีก โงยยย ทำตัวแบบนี้ถึงจะน่ารักในสายตาเรา แต่ดูเป็นคนหนีปัญหาในสายตาคุณชายเก้านะคะพี่)
อ่านแล้วติดใจจน สุดท้ายก็โดนตามเจอจนได้ เอาจริง ๆ แล้ว ลึก ๆ ก็อยากอ่านต่อค่ะ อยากรู้ว่าเรื่องจะเป็นอย่างไร ๕๕
ชอบโมเมนท์ที่เฮยไปต่อสู้จัง นี่สิ ถึงจะเป็นตัวนาย ไม่ไหวก็ไม่กลับค่ะ พี่แกก็เล่นหนี ไปซ่อนที่อื่น (ทิ้งให้คนที่อยู่ด้านหลังเป็นห่วงเข้าไปอีก โงยยย ทำตัวแบบนี้ถึงจะน่ารักในสายตาเรา แต่ดูเป็นคนหนีปัญหาในสายตาคุณชายเก้านะคะพี่)
อ่านแล้วติดใจจน สุดท้ายก็โดนตามเจอจนได้ เอาจริง ๆ แล้ว ลึก ๆ ก็อยากอ่านต่อค่ะ อยากรู้ว่าเรื่องจะเป็นอย่างไร ๕๕
sha- ด้วง
- จำนวนข้อความ : 35
Points : 3497
Join date : 18/11/2014
Re: [Drabble] #dmbjdaily 'Hide' : Hide and Seek [ฮัวเฮย]
โอ๊ยยยยพี่เฮยยยยยยคราวนี้ไม่น่าออกไปไหนไม่ได้สองเดือนนะคะะ น่าจะออกไปไม่ได้สองปีเลยมากกว่าาาาา ๕๕๕๕๕๕
พี่เฮยน่ารักไปแล้ววววววว ชอบจังเลยค่ะะะะ เอาอีกกก//เกาะแข้งเกาะขา
พี่เฮยน่ารักไปแล้ววววววว ชอบจังเลยค่ะะะะ เอาอีกกก//เกาะแข้งเกาะขา
tear- ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
- จำนวนข้อความ : 168
Points : 3671
Join date : 02/11/2014
ที่อยู่ : ใต้เตียงคุณชายฮัว
Re: [Drabble] #dmbjdaily 'Hide' : Hide and Seek [ฮัวเฮย]
โอยอยากขอเป็นศิษย์
คือเป้นอะไรที่เราอยากทำได้มั่งเลยคะ
แต่งพี่เฮยได้เท่ และแมนมาก แต่ในความแมนนั้นก็ยังคงเป็นพี่เฮยกวนๆ
แงงงงงกราบขอแบ่งขี้เล็บ
ตอนแรกกำลังลุ้นกับพี่เฮยคะ พอต่อมา อิแม่ พี่เฮยฉันดชคดีรอดมาได้ พอตอนคุณชายมาเคาะประตูนี่เราโครตก๊ากกกคะ
นายหนีไม่รอดแล้วเฮยเสียจื่อ คำนี้ผุดขึ้นมาเลยคะ
คุณชายลงโทษเบาๆน๊า เดี่ยวงูเจ็บแผล อิอิอิ
คือเป้นอะไรที่เราอยากทำได้มั่งเลยคะ
แต่งพี่เฮยได้เท่ และแมนมาก แต่ในความแมนนั้นก็ยังคงเป็นพี่เฮยกวนๆ
แงงงงงกราบขอแบ่งขี้เล็บ
ตอนแรกกำลังลุ้นกับพี่เฮยคะ พอต่อมา อิแม่ พี่เฮยฉันดชคดีรอดมาได้ พอตอนคุณชายมาเคาะประตูนี่เราโครตก๊ากกกคะ
นายหนีไม่รอดแล้วเฮยเสียจื่อ คำนี้ผุดขึ้นมาเลยคะ
คุณชายลงโทษเบาๆน๊า เดี่ยวงูเจ็บแผล อิอิอิ
kuramajoy- ด้วงต้นไม้เทพเจ้า
- จำนวนข้อความ : 206
Points : 3783
Join date : 27/10/2014
Re: [Drabble] #dmbjdaily 'Hide' : Hide and Seek [ฮัวเฮย]
พี่เฮยคะบำรุงร่างกายด่วนค่ะ
เดี๋ยวโดนพอโดนเด็กเอาเปรียบแล้วร่ายกายจะรับภาระหนักขึ้น 55555
พี่เฮยนางเป็นเคะที่แมนโคตรๆ ชอบอ่ะ ชอบเคะแมน 55555
เดี๋ยวโดนพอโดนเด็กเอาเปรียบแล้วร่ายกายจะรับภาระหนักขึ้น 55555
พี่เฮยนางเป็นเคะที่แมนโคตรๆ ชอบอ่ะ ชอบเคะแมน 55555
DarkAki- ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
- จำนวนข้อความ : 93
Points : 3483
Join date : 27/01/2015
Re: [Drabble] #dmbjdaily 'Hide' : Hide and Seek [ฮัวเฮย]
จริงๆแล้วคนที่เทพที่สุดคือคุณชายเก้าค่ะ ฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
ทำโทษแฟ- แค่กกก สัตว์เลี้ยง(?)เบาๆนะคะเสี่ยวฮัว งูยังไม่หายดีน้า~
ขอบคุณสำหรับฟิคค่ะ
ทำโทษแฟ- แค่กกก สัตว์เลี้ยง(?)เบาๆนะคะเสี่ยวฮัว งูยังไม่หายดีน้า~
ขอบคุณสำหรับฟิคค่ะ
polarzmw- ด้วง
- จำนวนข้อความ : 34
Points : 3426
Join date : 29/01/2015
ที่อยู่ : ในเสื้อฮู้ดของจางฉี่หลิง
Similar topics
» [Drabble] #dmbjdaily (Hide) : เจอ [ผิงเสีย]
» [Drabble] 'สัมผัส' #dmbjdaily [ฮัวเฮย]
» [Drabble] #dmbjdaily (ฝืน) It's Alright [ฮัวเฮย]
» [Drabble] 'สัมผัส' ...ดอกไม้... #dmbjdaily [ฮัวเฮย]
» [Drabble] #dmbjdaily (หมอน) ถวิล [ฮัวเฮย]
» [Drabble] 'สัมผัส' #dmbjdaily [ฮัวเฮย]
» [Drabble] #dmbjdaily (ฝืน) It's Alright [ฮัวเฮย]
» [Drabble] 'สัมผัส' ...ดอกไม้... #dmbjdaily [ฮัวเฮย]
» [Drabble] #dmbjdaily (หมอน) ถวิล [ฮัวเฮย]
หน้า 1 จาก 1
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
|
|
Fri 24 Jul 2020, 01:39 by gustoon
» [คู่มือด้วง] Keyword จีนสำหรับการขุด(แฟนดอม)สุสาน
Thu 21 Jun 2018, 00:29 by miskizfullmoon
» มังฮวาและภาคทิเบต
Thu 21 Jun 2018, 00:23 by miskizfullmoon
» [OS] Father is the best (ผิงเสีย)
Thu 03 Aug 2017, 16:12 by schneewittchen
» [Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC
Tue 01 Aug 2017, 12:30 by natsume
» [OS] #dmbjdaily (จูปาจุ๊บ) Bittersweet [ผิงเสีย AU]
Thu 06 Apr 2017, 15:58 by Zeth
» [OS] #dmbjdaily "โทรศัพท์มือถือ" - no Pairing [All]
Tue 04 Apr 2017, 22:27 by Zeth
» [OS] #DMBJDaily (แว่น): ระยะที่มองไม่เห็น [ฮัวเสีย]
Sat 01 Apr 2017, 16:55 by Zeth
» [OS] #DMBJdaily (5.20) ท่านยอดฝีมือ [หวังเหมิง (+เหมิงเสีย)(+ผิงเสีย)]
Thu 30 Mar 2017, 17:24 by Zeth