Countdown
We've been
togerther for
ค้นหา
Latest topics
Most active topics
[Trans] 020 Trace Back #ตอนพิเศษ 2015
+7
fasai777
panadda_au
KANAE
DuongHuen
Yuwadee Wana
natsume
anurakbeer
11 posters
หน้า 1 จาก 1
[Trans] 020 Trace Back #ตอนพิเศษ 2015
ถังซ่งเลียนแบบผม ลูบผมของผมบ้าง "คุณพูดอะไรของคุณ กินของบูดมา สมองมีปัญหารึ ทำไมประเดี๋ยวก็ปกติ ประเดี๋ยวก็เพี้ยนล่ะ น่าสงสารจัง"
ผมปัดมือเธอออก เกลียดที่สุดคือคนที่ทำเป็นสนิท แต่ความรู้จักกันยังไม่ถึงวัน ผมพูดกับเธอว่า "คุณก็รู้ ฉันผ่านอะไรมาเยอะมากในทิเบต ฉันรู้จักศัตรูของฉัน พวกเขาไม่ใช่คนที่จะใส่ใจเรื่องชีวิตหรือความรู้สึกคน ถ้าพวกเขารู้ว่ามีกับดักอยู่ที่หนึ่ง เมื่อเข้าไปแล้วจะออกมาไม่ได้ พวกเขาจะไม่มัวลังเลอยู่ด้านนอก แต่จะส่งคนที่สามารถตัดทิ้งเข้าไปโดยตรง ใช้วิธีการบางอย่าง ส่งข้อมูลออกมา จากนั้นก็ทิ้งให้เบี้ยตัวนั้นอยู่ในกับดัก
แต่ฉันเชื่อว่า ไม่ใช่พวกเขาทุกคน จะไร้ความผูกพันต่อการมีชีวิตและโลกใบนี้ไปเสียหมด คนบางคนมีจิตใจอ่อนไหวตั้งแต่เกิด พวกเขาก็กลัวตายเหมือนกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อรู้ตัวว่าจะต้องถูกขังอยู่ในความมืดสนิทจนตาย ที่นี่มีเสบียงอาหาร แต่อาจต้องอาศัยอยู่ใต้ดินตัวคนเดียวเป็นสิบปี สุดท้ายสติแตกเป็นบ้าตาย นี่มันน่ากลัวยิ่งกว่าการตายธรรมดา"
ถังซ่งนิ่งงัน
"พวกเขาส่งหญิงสาวคนหนึ่งลงมา หญิงสาวคนนี้เมื่อลงมาถึง ความปรารถนาต่อการมีชีวิตอยู่ทะลุขีดจำกัดของการฝึก เธอเลือกเงียบหาย เธอไม่ส่งข้อมูลใดๆ กลับสู่ภายนอก ทำให้คนข้างบนนึกว่าเธอตายไปแล้ว จึงส่งคนอื่นลงมาอีก หญิงสาวคนนี้ ใช้พิกัดสร้างกับดักไว้ในห้องที่หนึ่ง แล้วฆ่าคนคนนี้ทิ้ง"
"หลังจากที่พรรคพวกหายตัวไปในกับดักถึงสองคนติดต่อกัน คนข้างบนก็ไม่กล้าบุ่มบ่ามวู่วามอีก สถานการณ์เริ่มลำบาก นับเวลาดูแล้ว พวกเราเริ่มย้ายโกดังกันเมื่อสามวันก่อน คนที่สองน่าจะลงมาในช่วงสามวันนี้ ในมือถือของเธอจึงมีรูปถ่ายของฉัน" ผมชี้ไปที่หน้าผากของเธอ "พวกเธอชินกับการปฏิบัติการโดยสวมหน้ากากหน้าคน แต่หน้ากากนี้เมื่อผ่านไปนานๆ จะเปลี่ยนสภาพ ข้างในนี้ร้อนมาก เธอเหงื่อออกมาก ดังนั้นใบหน้าของเธอ จึงประหลาดมาก"
ถังซ่งขบริมฝีปาก เริ่มถอยห่างจากผม
"ถังซ่ง ฉันรู้ว่านี่ไม่ใช่ชื่อจริงของเธอ เมื่อเธอเริ่มพูดพล่ามเพ้อเจ้อ ฉันก็เริ่มเพ้อเจ้อบ้าง การวิเคราะห์ของฉันทุกครั้ง จะหยุดลงตรงก่อนจะเปิดโปงคำโป้ปดของเธอเล็กน้อยเสมอ เพื่อให้เวลาเธอได้กลบเกลื่อน ทำให้เธอต้องช่วยฉันแต่งเรื่องที่ใหญ่โตแต่เต็มไปด้วยช่องโหว่ขึ้นมา" ผมกล่าว "เธอจะวนกลับไปยังเป้าหมายที่แท้จริงของเธอโดยไม่รู้ตัว เป็นอย่างนี้ทุกครั้งไป ฉันจึงรู้ว่า แท้ที่จริงเธอต้องการทำอะไรกันแน่ แต่ เธอไม่ทันสังเกตเห็นเรื่องหนึ่ง ทำให้ความพยายามทุกอย่างของเธอ กลายเป็นเรื่องตลก"
ถังซ่งเงยหน้าขึ้น "ว่าต่อไปซิ"
"ฉันกับเพื่อนของฉันปรากฏตัวขึ้นในห้องนี้แล้ว แต่ตอนนั้น บุคคลที่สองที่ถูกเธอฆ่าเพิ่งตกเข้าไปในกับดัก ด้วยความรีบร้อน เธอสั่งการกับดักอีกครั้ง คนคนนั้นติดอยู่ใต้กับดักนั่นเอง ยังตายไม่สนิท แต่เธอไม่มีเวลาตรวจสอบ และเธอก็ไม่ทันเห็น บนเก้าอี้เปียโน เธอผู้นั้นได้เขียนข้อความเลือดเปิดโปงเรื่องของเธอไว้"
สีหน้าของถังซ่ง เปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีก
"ความจริงเธอไม่รู้เลยสักนิดว่าพวกฉันเป็นใคร ถูกไหม" ผมกล่าว "เป็นเพราะเธอได้มือถือมา จึงรู้ฐานะของพวกฉัน"
ผมมองไปยังความมืดใต้บันได
"แต่เธอไม่ได้ขบคิดนานเกินไปนัก เธอทรยศต่อวงศ์ตระกูลของเธอแล้ว ดังนั้นไม่ว่าพวกฉันเป็นใคร ก็ไม่มีความหมายใดๆ สำหรับเธอ เธอต้องการฆ่าพวกเรา เธอพยายามชี้นำพวกเราไปแก้กลไก ออกไปจากที่นี่ และเมื่อเราแตะต้องกลไกใดๆ ก็ตามที่เธอว่า เราก็จะเป็นเหมือนคนคนแรกที่เธอทำร้าย แล้วติดอยู่ในนี้ตลอดไป"
"ทำแบบนี้แล้วฉันจะได้ประโยชน์อะไร" เธอแค่นเสียงเย็นเยียบ "ถ้าเป็นอย่างที่คุณว่า ฉันก็ยังถูกขังอยู่ในนี้เหมือนเดิม"
"ตราบใดที่เธอยังไม่บอกความลับในนี้กับผู้ใหญ่ในตระกูลของเธอข้างบน เธอจะมีโอกาสได้รับความช่วยเหลือเสมอ แต่ถ้าพวกเขาได้ข้อมูลในนี้แล้ว พวกเขาจะทิ้งเธอไว้ที่นี่จนกว่าจะตาย ดังนั้น ก่อนที่คนในตระกูลเธอจะพบวิธีช่วยเหลือเธอ เธอจะปล่อยให้ใครก็ตามที่เข้ามาแล้วรอดชีวิตออกไปไม่ได้" ผมกล่าว "ห้องสิบเอ็ดห้อง กลไกสิบเอ็ดอย่าง ทั้งหมดเป็นของปลอม กับดักสิบเอ็ดอย่างต่างหากที่เป็นของจริง เธอไม่ได้รู้วิธีออกไปจากที่นี่"
เธอมองผม ขอบตาเปลี่ยนเป็นสีแดง "ฉันไม่อยากติดอยู่ในนี้คนเดียว พวกเขาจะลืมฉันจนหมดสิ้นอย่างรวดเร็ว"
"ถังซ่ง ฉันชอบคนที่กระหายการมีชีวิตอยู่ ฉันมองเห็นคุณค่าของความเป็นคนมากมายในตัวของเธอ ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเธอบ้าง เธอแตกต่างไปจากคนอื่นๆ ในตระกูลของเธอที่ฉันเคยพบ บางทีอาจเป็นเพราะเธอตกหลุมรัก หรือเป็นเพราะเธออ่อนไหวกว่าคนอื่น" ผมกล่าว "แต่ฉันไม่ทำร้ายใครอย่างไร้ความหมาย"
เธอจ้องหน้าผม ผมพูดต่อไป "ความจริง ฉันรู้วิธีการออกไปจากที่นี่ แต่เราต้องมีข้อแลกเปลี่ยน"
เธอมองผมอย่างตกใจ ผมพูดว่า "ฉันบอกเธอไม่ได้ว่าทำไมจึงรู้ แต่ฉันบอกเธอได้ว่า ตั้งแต่ที่ฉันเริ่มต้นเข้ามาพัวพันกับเรื่องนี้ สิ่งสิ่งแรกที่อาสามสอนฉัน มีความเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้"
ผมลูบผมเธออีกครั้ง "ข้อแรก เพื่อนของฉันคนนั้น เขาพักผ่อนอยู่ตลอด เขาไม่เคยเห็นภาพภาพนี้ และไม่ได้ยินการสนทนาใดๆ ระหว่างเรา เมื่อเธอออกไปแล้ว เธอต้องปกป้องเขาต่อหน้าคนในตระกูลเธอ ฉันเชื่อว่าเธอทำได้ นี่คือข้อแลกเปลี่ยน เธอเอามือถือของฉันไป แล้วบอกกับพวกเขาว่า ภาพวาดนี่มันเป็นอย่างนี้ตั้งแต่แรกแล้ว" ผมหยุดเว้นครู่หนึ่ง "ฉันจะอยู่ในนี้ต่อ อีกสองอาทิตย์จึงจะไปจากที่นี่ เธอต้องเค้นสมองและทำทุกวิถีทาง ให้พวกเขาไม่คิดลงมือกับฉัน ไม่อย่างนั้น เรื่องที่เธอหักหลังพวกเขา พวกเขาจะต้องรับรู้ผ่านช่องทางต่างๆ"
"ฉันทำได้" เธอพยักหน้าอย่างหนักแน่น "ฉันจะบอกพวกเขาว่า คุณหลงทางอยู่ในนี้ อาจตายไปแล้ว"
ผมฉีกเสื้อตัวเอง ผูกตาของเธอ เธอพลันกอดผม กอดอยู่อย่างนั้นนานราวหนึ่งนาที จึงปล่อยมือ
"คุณอยากเห็นใบหน้าจริงๆ ของฉันไหม" เธอถาม
"ฉันไม่สนใจ" ผมตอบ
ผมจูงมือเธอ มาจนถึงช่วงกลางของชั้นบันได กลับไปยังทางเดินเส้นเดิม เสี่ยวฮัวก้าวออกมาจากความมืด แบกถังซ่งขึ้นหลัง ผมสื่อรหัสกับเขาด้วยภาษาปาก เสี่ยวฮัวพยักหน้า
"ลาก่อน" ถังซ่งสัมผัสถึงบางอย่าง เธอกล่าว
ผมหมุนตัว ถอยกลับเข้าไปในความมืด เสี่ยวฮัวกลับไปที่บันได วิ่งไปยังห้องชั้นล่างสุด ผมควบคุมกลไก กลับมายังห้องลับด้านบนระเบียงที่ถังซ่งซ่อนตัวอยู่ตอนแรก มองเห็นเครื่องรับวิทยุตัวนั้น ถูกวางอยู่บนโซฟา
ผมนั่งลง อ้ามือออก พบว่ามันเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ
Talk:
ตกลงมันเซอร์ไพรส์ไหมอ่ะ ไม่เซอร์ไพรส์เหรอ
งั้นตอนหน้าเซอร์ไพรส์ใหม่
ผมปัดมือเธอออก เกลียดที่สุดคือคนที่ทำเป็นสนิท แต่ความรู้จักกันยังไม่ถึงวัน ผมพูดกับเธอว่า "คุณก็รู้ ฉันผ่านอะไรมาเยอะมากในทิเบต ฉันรู้จักศัตรูของฉัน พวกเขาไม่ใช่คนที่จะใส่ใจเรื่องชีวิตหรือความรู้สึกคน ถ้าพวกเขารู้ว่ามีกับดักอยู่ที่หนึ่ง เมื่อเข้าไปแล้วจะออกมาไม่ได้ พวกเขาจะไม่มัวลังเลอยู่ด้านนอก แต่จะส่งคนที่สามารถตัดทิ้งเข้าไปโดยตรง ใช้วิธีการบางอย่าง ส่งข้อมูลออกมา จากนั้นก็ทิ้งให้เบี้ยตัวนั้นอยู่ในกับดัก
แต่ฉันเชื่อว่า ไม่ใช่พวกเขาทุกคน จะไร้ความผูกพันต่อการมีชีวิตและโลกใบนี้ไปเสียหมด คนบางคนมีจิตใจอ่อนไหวตั้งแต่เกิด พวกเขาก็กลัวตายเหมือนกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อรู้ตัวว่าจะต้องถูกขังอยู่ในความมืดสนิทจนตาย ที่นี่มีเสบียงอาหาร แต่อาจต้องอาศัยอยู่ใต้ดินตัวคนเดียวเป็นสิบปี สุดท้ายสติแตกเป็นบ้าตาย นี่มันน่ากลัวยิ่งกว่าการตายธรรมดา"
ถังซ่งนิ่งงัน
"พวกเขาส่งหญิงสาวคนหนึ่งลงมา หญิงสาวคนนี้เมื่อลงมาถึง ความปรารถนาต่อการมีชีวิตอยู่ทะลุขีดจำกัดของการฝึก เธอเลือกเงียบหาย เธอไม่ส่งข้อมูลใดๆ กลับสู่ภายนอก ทำให้คนข้างบนนึกว่าเธอตายไปแล้ว จึงส่งคนอื่นลงมาอีก หญิงสาวคนนี้ ใช้พิกัดสร้างกับดักไว้ในห้องที่หนึ่ง แล้วฆ่าคนคนนี้ทิ้ง"
"หลังจากที่พรรคพวกหายตัวไปในกับดักถึงสองคนติดต่อกัน คนข้างบนก็ไม่กล้าบุ่มบ่ามวู่วามอีก สถานการณ์เริ่มลำบาก นับเวลาดูแล้ว พวกเราเริ่มย้ายโกดังกันเมื่อสามวันก่อน คนที่สองน่าจะลงมาในช่วงสามวันนี้ ในมือถือของเธอจึงมีรูปถ่ายของฉัน" ผมชี้ไปที่หน้าผากของเธอ "พวกเธอชินกับการปฏิบัติการโดยสวมหน้ากากหน้าคน แต่หน้ากากนี้เมื่อผ่านไปนานๆ จะเปลี่ยนสภาพ ข้างในนี้ร้อนมาก เธอเหงื่อออกมาก ดังนั้นใบหน้าของเธอ จึงประหลาดมาก"
ถังซ่งขบริมฝีปาก เริ่มถอยห่างจากผม
"ถังซ่ง ฉันรู้ว่านี่ไม่ใช่ชื่อจริงของเธอ เมื่อเธอเริ่มพูดพล่ามเพ้อเจ้อ ฉันก็เริ่มเพ้อเจ้อบ้าง การวิเคราะห์ของฉันทุกครั้ง จะหยุดลงตรงก่อนจะเปิดโปงคำโป้ปดของเธอเล็กน้อยเสมอ เพื่อให้เวลาเธอได้กลบเกลื่อน ทำให้เธอต้องช่วยฉันแต่งเรื่องที่ใหญ่โตแต่เต็มไปด้วยช่องโหว่ขึ้นมา" ผมกล่าว "เธอจะวนกลับไปยังเป้าหมายที่แท้จริงของเธอโดยไม่รู้ตัว เป็นอย่างนี้ทุกครั้งไป ฉันจึงรู้ว่า แท้ที่จริงเธอต้องการทำอะไรกันแน่ แต่ เธอไม่ทันสังเกตเห็นเรื่องหนึ่ง ทำให้ความพยายามทุกอย่างของเธอ กลายเป็นเรื่องตลก"
ถังซ่งเงยหน้าขึ้น "ว่าต่อไปซิ"
"ฉันกับเพื่อนของฉันปรากฏตัวขึ้นในห้องนี้แล้ว แต่ตอนนั้น บุคคลที่สองที่ถูกเธอฆ่าเพิ่งตกเข้าไปในกับดัก ด้วยความรีบร้อน เธอสั่งการกับดักอีกครั้ง คนคนนั้นติดอยู่ใต้กับดักนั่นเอง ยังตายไม่สนิท แต่เธอไม่มีเวลาตรวจสอบ และเธอก็ไม่ทันเห็น บนเก้าอี้เปียโน เธอผู้นั้นได้เขียนข้อความเลือดเปิดโปงเรื่องของเธอไว้"
สีหน้าของถังซ่ง เปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีก
"ความจริงเธอไม่รู้เลยสักนิดว่าพวกฉันเป็นใคร ถูกไหม" ผมกล่าว "เป็นเพราะเธอได้มือถือมา จึงรู้ฐานะของพวกฉัน"
ผมมองไปยังความมืดใต้บันได
"แต่เธอไม่ได้ขบคิดนานเกินไปนัก เธอทรยศต่อวงศ์ตระกูลของเธอแล้ว ดังนั้นไม่ว่าพวกฉันเป็นใคร ก็ไม่มีความหมายใดๆ สำหรับเธอ เธอต้องการฆ่าพวกเรา เธอพยายามชี้นำพวกเราไปแก้กลไก ออกไปจากที่นี่ และเมื่อเราแตะต้องกลไกใดๆ ก็ตามที่เธอว่า เราก็จะเป็นเหมือนคนคนแรกที่เธอทำร้าย แล้วติดอยู่ในนี้ตลอดไป"
"ทำแบบนี้แล้วฉันจะได้ประโยชน์อะไร" เธอแค่นเสียงเย็นเยียบ "ถ้าเป็นอย่างที่คุณว่า ฉันก็ยังถูกขังอยู่ในนี้เหมือนเดิม"
"ตราบใดที่เธอยังไม่บอกความลับในนี้กับผู้ใหญ่ในตระกูลของเธอข้างบน เธอจะมีโอกาสได้รับความช่วยเหลือเสมอ แต่ถ้าพวกเขาได้ข้อมูลในนี้แล้ว พวกเขาจะทิ้งเธอไว้ที่นี่จนกว่าจะตาย ดังนั้น ก่อนที่คนในตระกูลเธอจะพบวิธีช่วยเหลือเธอ เธอจะปล่อยให้ใครก็ตามที่เข้ามาแล้วรอดชีวิตออกไปไม่ได้" ผมกล่าว "ห้องสิบเอ็ดห้อง กลไกสิบเอ็ดอย่าง ทั้งหมดเป็นของปลอม กับดักสิบเอ็ดอย่างต่างหากที่เป็นของจริง เธอไม่ได้รู้วิธีออกไปจากที่นี่"
เธอมองผม ขอบตาเปลี่ยนเป็นสีแดง "ฉันไม่อยากติดอยู่ในนี้คนเดียว พวกเขาจะลืมฉันจนหมดสิ้นอย่างรวดเร็ว"
"ถังซ่ง ฉันชอบคนที่กระหายการมีชีวิตอยู่ ฉันมองเห็นคุณค่าของความเป็นคนมากมายในตัวของเธอ ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเธอบ้าง เธอแตกต่างไปจากคนอื่นๆ ในตระกูลของเธอที่ฉันเคยพบ บางทีอาจเป็นเพราะเธอตกหลุมรัก หรือเป็นเพราะเธออ่อนไหวกว่าคนอื่น" ผมกล่าว "แต่ฉันไม่ทำร้ายใครอย่างไร้ความหมาย"
เธอจ้องหน้าผม ผมพูดต่อไป "ความจริง ฉันรู้วิธีการออกไปจากที่นี่ แต่เราต้องมีข้อแลกเปลี่ยน"
เธอมองผมอย่างตกใจ ผมพูดว่า "ฉันบอกเธอไม่ได้ว่าทำไมจึงรู้ แต่ฉันบอกเธอได้ว่า ตั้งแต่ที่ฉันเริ่มต้นเข้ามาพัวพันกับเรื่องนี้ สิ่งสิ่งแรกที่อาสามสอนฉัน มีความเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้"
ผมลูบผมเธออีกครั้ง "ข้อแรก เพื่อนของฉันคนนั้น เขาพักผ่อนอยู่ตลอด เขาไม่เคยเห็นภาพภาพนี้ และไม่ได้ยินการสนทนาใดๆ ระหว่างเรา เมื่อเธอออกไปแล้ว เธอต้องปกป้องเขาต่อหน้าคนในตระกูลเธอ ฉันเชื่อว่าเธอทำได้ นี่คือข้อแลกเปลี่ยน เธอเอามือถือของฉันไป แล้วบอกกับพวกเขาว่า ภาพวาดนี่มันเป็นอย่างนี้ตั้งแต่แรกแล้ว" ผมหยุดเว้นครู่หนึ่ง "ฉันจะอยู่ในนี้ต่อ อีกสองอาทิตย์จึงจะไปจากที่นี่ เธอต้องเค้นสมองและทำทุกวิถีทาง ให้พวกเขาไม่คิดลงมือกับฉัน ไม่อย่างนั้น เรื่องที่เธอหักหลังพวกเขา พวกเขาจะต้องรับรู้ผ่านช่องทางต่างๆ"
"ฉันทำได้" เธอพยักหน้าอย่างหนักแน่น "ฉันจะบอกพวกเขาว่า คุณหลงทางอยู่ในนี้ อาจตายไปแล้ว"
ผมฉีกเสื้อตัวเอง ผูกตาของเธอ เธอพลันกอดผม กอดอยู่อย่างนั้นนานราวหนึ่งนาที จึงปล่อยมือ
"คุณอยากเห็นใบหน้าจริงๆ ของฉันไหม" เธอถาม
"ฉันไม่สนใจ" ผมตอบ
ผมจูงมือเธอ มาจนถึงช่วงกลางของชั้นบันได กลับไปยังทางเดินเส้นเดิม เสี่ยวฮัวก้าวออกมาจากความมืด แบกถังซ่งขึ้นหลัง ผมสื่อรหัสกับเขาด้วยภาษาปาก เสี่ยวฮัวพยักหน้า
"ลาก่อน" ถังซ่งสัมผัสถึงบางอย่าง เธอกล่าว
ผมหมุนตัว ถอยกลับเข้าไปในความมืด เสี่ยวฮัวกลับไปที่บันได วิ่งไปยังห้องชั้นล่างสุด ผมควบคุมกลไก กลับมายังห้องลับด้านบนระเบียงที่ถังซ่งซ่อนตัวอยู่ตอนแรก มองเห็นเครื่องรับวิทยุตัวนั้น ถูกวางอยู่บนโซฟา
ผมนั่งลง อ้ามือออก พบว่ามันเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ
Talk:
ตกลงมันเซอร์ไพรส์ไหมอ่ะ ไม่เซอร์ไพรส์เหรอ
งั้นตอนหน้าเซอร์ไพรส์ใหม่
anurakbeer- ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
- จำนวนข้อความ : 184
Points : 3939
Join date : 27/10/2014
Re: [Trans] 020 Trace Back #ตอนพิเศษ 2015
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
//ดิ้น...
ปล่อยให้อยากแล้วจากไป...
แกล้งกันใช่ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ใกล้ไคลแม๊กซ์แล้วเป็นงี้ทุกที T^T
หลายตอนมานี้นายน้อยเ_ะราชินีขึ้นมากนะคะ... //โดนบุหรี่จี้...
//ดิ้น...
ปล่อยให้อยากแล้วจากไป...
แกล้งกันใช่ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ใกล้ไคลแม๊กซ์แล้วเป็นงี้ทุกที T^T
หลายตอนมานี้นายน้อยเ_ะราชินีขึ้นมากนะคะ... //โดนบุหรี่จี้...
natsume- ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
- จำนวนข้อความ : 97
Points : 3525
Join date : 08/01/2015
ที่อยู่ : บนหลังกิเลน
Re: [Trans] 020 Trace Back #ตอนพิเศษ 2015
ขอบคุณที่แปลมาให้อ่านนะคะ
นายน้อยเลเวลอัพแล้วดูเยือกเย็นแบบเหี้ยม ๆ ดีนะคะ ถึงจะดีใจที่นายน้อยเก่งขึ้น
แต่เทียนเจินของนู๋ล่ะ ได้โปรดเถอะ เทียนเจิน เอาเทียนเจินกลับมาาาาาา
นายน้อยเลเวลอัพแล้วดูเยือกเย็นแบบเหี้ยม ๆ ดีนะคะ ถึงจะดีใจที่นายน้อยเก่งขึ้น
แต่เทียนเจินของนู๋ล่ะ ได้โปรดเถอะ เทียนเจิน เอาเทียนเจินกลับมาาาาาา
Yuwadee Wana- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 352
Points : 3833
Join date : 27/10/2014
Re: [Trans] 020 Trace Back #ตอนพิเศษ 2015
นายน้อยอีกหน่อยจะกลายเป็นแบบเดียวกับอาสามไหมเนี่ย
ตกลงเลยไม่ได้เห็นหน้าที่แท้จริงของสาวน้อยคนนี้เลย เป็นใครหว่า?
ตกลงเลยไม่ได้เห็นหน้าที่แท้จริงของสาวน้อยคนนี้เลย เป็นใครหว่า?
DuongHuen- ด้วง
- จำนวนข้อความ : 43
Points : 3398
Join date : 28/02/2015
Re: [Trans] 020 Trace Back #ตอนพิเศษ 2015
นายน้อย... เติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้วจริงๆสินะ//น้ำตาไหล
แต่เหมือนนายน้อยยังมีปมหน่อยๆ ยังรอความเทียนเจินของนายน้อยอยู่นะคะ
ขอบคุณที่แปลให้อ่านค่ะ
แต่เหมือนนายน้อยยังมีปมหน่อยๆ ยังรอความเทียนเจินของนายน้อยอยู่นะคะ
ขอบคุณที่แปลให้อ่านค่ะ
KANAE- ด้วง
- จำนวนข้อความ : 37
Points : 3396
Join date : 21/02/2015
Re: [Trans] 020 Trace Back #ตอนพิเศษ 2015
ใบหน้าจริงของสาวน้อยนางนี้จะมามีบทบาทอะไรต่อมั้ยน้อออ
panadda_au- ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
- จำนวนข้อความ : 69
Points : 3544
Join date : 27/10/2014
Re: [Trans] 020 Trace Back #ตอนพิเศษ 2015
หืมมมมมมมมมมมมมมมมมม???????????????????? อู๋เสียตัวจริงรึนี่ แม่เจ้า! เปลี่ยนแปลงไปขนาดนี้แล้วรึนี่ เก่งกาจถึงขนาดที่เดาเรื่องทุกอย่างออกหมดเลย แถมยังเนียนทำตีหน้าซื่อเหมือนคนไม่รู้อะไร สุดยอดดดดดด ล้ำลึกๆข้าน้อยขอคาราวะ 1จอก สรุปนางใส่หน้ากากหรือนี่ชักอยากรู้แล้วสิว่าหน้าตาจริงๆเป็นยังไง
ปล.เพิ่งจะมีเวลาได้ตามอ่านบทแปลของคุณเบียร์ พรากกกกกกชีวิตมันไม่ค่อยจะว่างเลย อาจมาเม้นท์ช้าแต่ยังไงก็ตามมาอ่านแน่นอนคะ ไม่พลาดๆ ขอบคุณมากๆนะเซอร์ไพสจริงๆ
ปล.เพิ่งจะมีเวลาได้ตามอ่านบทแปลของคุณเบียร์ พรากกกกกกชีวิตมันไม่ค่อยจะว่างเลย อาจมาเม้นท์ช้าแต่ยังไงก็ตามมาอ่านแน่นอนคะ ไม่พลาดๆ ขอบคุณมากๆนะเซอร์ไพสจริงๆ
fasai777- ด้วง
- จำนวนข้อความ : 27
Points : 3502
Join date : 27/10/2014
Re: [Trans] 020 Trace Back #ตอนพิเศษ 2015
อาเสียตั้งใจจะทำอะไรต่อไป? สิ่งแรกที่อาสามสอนอาเสียคืออะไรหว่า? จำไม่ได้หรือไม่เคยรู้มาก่อนก็ไม่รู้แฮะ(ความจำยิ่งเลอะเลือน) ครั้งนี้สู้กันด้วยไหวพริบได้สุดยอดจริงๆระหว่างอาเสียกับศัตรู
hnee- ด้วงต้นไม้เทพเจ้า
- จำนวนข้อความ : 203
Points : 3679
Join date : 27/10/2014
Re: [Trans] 020 Trace Back #ตอนพิเศษ 2015
แหมๆ ทำเป็นถือตัว ไม่ชอบให้ใครที่ไม่รู้จักมาเล่นหัว แต่ตัวเองก็ไปลูบหัวผญ.ที่เพิ่งเห็นหน้ากันไม่ถึงวันเหมือนกันนี่ไม่ผิดเลยนะเนี่ยนายน้อยยย -w-
แต่ๆๆๆๆๆ ยัยสาวน้อยนี่เป็นคนของสกุลวังเหรอเนี่ย!!!
ความเอ็นดูเล็กๆหายไปในพริบตาเลย =_=
นายน้อยตอนนี้น่าประทับใจสุดๆนอกจากจะเอาตัวรอดเองได้แล้วยังสามารถปกป้องคนอื่นได้ด้วย (ทั้งเสี่ยวฮัวทั้งยัยหนูเลย) ปลื้มใจมากๆๆค่ะ
//แต่จริงๆแล้วนายน้อยแค่กำลังฝืนตัวเองอยู่รึเปล่า?? บรรทัดสุดท้ายที่มือชุ่มเหงื่อนี่คือจริงๆก็ยังกลัว ยังลังเลเหมือนเดิม แต่ตอนนี้พยายามข่มมันไว้ได้เท่านั้นเองรึเปลาคะ!? ด้วงอยากร้องไห้ ฮืออออ
แต่ๆๆๆๆๆ ยัยสาวน้อยนี่เป็นคนของสกุลวังเหรอเนี่ย!!!
ความเอ็นดูเล็กๆหายไปในพริบตาเลย =_=
นายน้อยตอนนี้น่าประทับใจสุดๆนอกจากจะเอาตัวรอดเองได้แล้วยังสามารถปกป้องคนอื่นได้ด้วย (ทั้งเสี่ยวฮัวทั้งยัยหนูเลย) ปลื้มใจมากๆๆค่ะ
//แต่จริงๆแล้วนายน้อยแค่กำลังฝืนตัวเองอยู่รึเปล่า?? บรรทัดสุดท้ายที่มือชุ่มเหงื่อนี่คือจริงๆก็ยังกลัว ยังลังเลเหมือนเดิม แต่ตอนนี้พยายามข่มมันไว้ได้เท่านั้นเองรึเปลาคะ!? ด้วงอยากร้องไห้ ฮืออออ
Starsong- ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
- จำนวนข้อความ : 86
Points : 3485
Join date : 13/01/2015
ที่อยู่ : ในถ้วยชาอารอง
Re: [Trans] 020 Trace Back #ตอนพิเศษ 2015
หัวนายน้อยมีไว้ให้เสี่ยวเกอลูบได้เท่านั้นเว้ย! //ดรอปคิกอีเจ๊
บังอาจนักกกกกก //ว่าแต่นายน้อยจะไปลูบหัวมันทำไมล่ะเฮ้ย
แง่ง นายน้อยแบบอัพเกรดแล้วดูควีนๆดี แต่ความเทียนเจินมันหายไปน้อ... เลือกไม่ถูก ชอบทั้งสองแบบ งืออออ
เอาเป็นว่าสงวนความเทียนเจินไว้ให้คนสำคัญเพียงไม่กี่คนพอเนอะ เลียนแบบเสี่ยวฮัวสิ!
บังอาจนักกกกกก //ว่าแต่นายน้อยจะไปลูบหัวมันทำไมล่ะเฮ้ย
แง่ง นายน้อยแบบอัพเกรดแล้วดูควีนๆดี แต่ความเทียนเจินมันหายไปน้อ... เลือกไม่ถูก ชอบทั้งสองแบบ งืออออ
เอาเป็นว่าสงวนความเทียนเจินไว้ให้คนสำคัญเพียงไม่กี่คนพอเนอะ เลียนแบบเสี่ยวฮัวสิ!
Rozenkreuz- ด้วงอาณาจักรเจ้าแม่ซีหวังหมู่
- จำนวนข้อความ : 625
Points : 3853
Join date : 01/07/2015
Age : 31
ที่อยู่ : กองทัพผีเก็บเห็ดแห่งประตูสำริด
Re: [Trans] 020 Trace Back #ตอนพิเศษ 2015
กลายเป็นว่ายัยหนูนี่ร้ายจนวินาทีสุดท้าย
เป็นคนของสกุลวังที่ถูกส่งมาจัดการบางอย่าง
เพื่อไม่ให้ถูกทิ้งไว้ ยัยหนูนี่เลยทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ออกไป
ทั้งทิ้งปริศนาเลือด ตัวอักษร ล่อลวงนายน้อยลงมา
เพียงเพื่อจัดการตามวัตถุประสงค์ที่ตัวเองจะได้รอดชีวิตกลับไป
และดูเหมือนนายน้อยจะอ่านออกทุกอย่าง
สร้างเรื่องราวมากมายเพื่อให้เธอเป็น"จดหมาย"มีชีวิต
ออกไปแจ้งข่าว"เท็จ"ให้ตระกูลของเธอ
ลบตัวตนของตัวเองโดยปกป้องเสี่ยวฮัวไปด้วยในตัว
แต่งานนี้ดูเจ้าตัวเองก็ยังกลัวอยู่นะ
แม้ว่าอาจจะรู้มาตั้งแต่เจอเสี่ยวฮัวแล้วก็ตาม
กระนั้นก็ใช่ว่าจะกลบตัวตนจริงๆของตัวเองได้
รอดูเซอร์ไพรซ์กันอีกรอบ
จะเกี่ยวอะไรกับหน้ากากของแม่หนูน้อยไหมน่อ
เป็นคนของสกุลวังที่ถูกส่งมาจัดการบางอย่าง
เพื่อไม่ให้ถูกทิ้งไว้ ยัยหนูนี่เลยทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ออกไป
ทั้งทิ้งปริศนาเลือด ตัวอักษร ล่อลวงนายน้อยลงมา
เพียงเพื่อจัดการตามวัตถุประสงค์ที่ตัวเองจะได้รอดชีวิตกลับไป
และดูเหมือนนายน้อยจะอ่านออกทุกอย่าง
สร้างเรื่องราวมากมายเพื่อให้เธอเป็น"จดหมาย"มีชีวิต
ออกไปแจ้งข่าว"เท็จ"ให้ตระกูลของเธอ
ลบตัวตนของตัวเองโดยปกป้องเสี่ยวฮัวไปด้วยในตัว
แต่งานนี้ดูเจ้าตัวเองก็ยังกลัวอยู่นะ
แม้ว่าอาจจะรู้มาตั้งแต่เจอเสี่ยวฮัวแล้วก็ตาม
กระนั้นก็ใช่ว่าจะกลบตัวตนจริงๆของตัวเองได้
รอดูเซอร์ไพรซ์กันอีกรอบ
จะเกี่ยวอะไรกับหน้ากากของแม่หนูน้อยไหมน่อ
arshura09- ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
- จำนวนข้อความ : 118
Points : 3149
Join date : 14/01/2016
Similar topics
» [Trans] 009 He Knows #ตอนพิเศษ 2015
» [Trans] 021 Here I Come #ตอนพิเศษ 2015
» [Trans] 008 I am Wu Xie #ตอนพิเศษ 2015
» [Trans] 010 Chaos #ตอนพิเศษ 2015
» [Trans] 014 The Bronze #ตอนพิเศษ 2015
» [Trans] 021 Here I Come #ตอนพิเศษ 2015
» [Trans] 008 I am Wu Xie #ตอนพิเศษ 2015
» [Trans] 010 Chaos #ตอนพิเศษ 2015
» [Trans] 014 The Bronze #ตอนพิเศษ 2015
หน้า 1 จาก 1
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
Fri 24 Jul 2020, 01:39 by gustoon
» [คู่มือด้วง] Keyword จีนสำหรับการขุด(แฟนดอม)สุสาน
Thu 21 Jun 2018, 00:29 by miskizfullmoon
» มังฮวาและภาคทิเบต
Thu 21 Jun 2018, 00:23 by miskizfullmoon
» [OS] Father is the best (ผิงเสีย)
Thu 03 Aug 2017, 16:12 by schneewittchen
» [Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC
Tue 01 Aug 2017, 12:30 by natsume
» [OS] #dmbjdaily (จูปาจุ๊บ) Bittersweet [ผิงเสีย AU]
Thu 06 Apr 2017, 15:58 by Zeth
» [OS] #dmbjdaily "โทรศัพท์มือถือ" - no Pairing [All]
Tue 04 Apr 2017, 22:27 by Zeth
» [OS] #DMBJDaily (แว่น): ระยะที่มองไม่เห็น [ฮัวเสีย]
Sat 01 Apr 2017, 16:55 by Zeth
» [OS] #DMBJdaily (5.20) ท่านยอดฝีมือ [หวังเหมิง (+เหมิงเสีย)(+ผิงเสีย)]
Thu 30 Mar 2017, 17:24 by Zeth