[Trans] 019 I already knew #ตอนพิเศษ 2015

[anurakbeer]

"11 กลไก ต้องตามลำดับด้วยไหม" ผมถาม
"ฉันไม่รู้ แต่ไปตามลำดับของพิกัดจะปลอดภัยกว่า" ถังซ่งตอบ
"ดังนั้น พิกัดบนเปียโนนั่น เธอเป็นคนเขียน?"
ถังซ่งพยักหน้า "ห้องห้องแรกมีไว้แยกคนออกจากกัน ถ้าใครก็ตามในหมู่พวกคุณแตะต้องกลไกตามพิกัดนั้น ห้องก็จะเกิดการเปลี่ยนแปลง พวกคุณสองคนยกเว้นจะกอดกันไว้ ไม่อย่างนั้นจะต้องถูกจับแยกแน่ ฉันพยายามแยกพวกคุณออกจากกัน"
ใช้ชีวิตกลางแจ้งกันนานๆ คนคณะนี้ปกติไม่แยกย้ายกันไปทำอะไรง่ายๆ
ผมคิดครู่หนึ่ง จุดบุหรี่อีกมวน "ช่วงแรกๆ ที่เธอเคลื่อนไหวอยู่ในนี้ ได้รับบาดเจ็บภายนอกอะไรหรือเปล่า"
เธอส่ายหน้า ทำท่าโชว์ความแข็งแรง พูดว่า "ฝีมือของฉันไม่เลวหรอกนะ"
ผมพยักหน้า ชี้ไปยังผนังรอบๆ "งั้นเธอช่วยฉัน ทำลายภาพวาดพวกนี้ให้หมด แล้วฉันจะบอกแผนของฉันให้เธอฟัง"
"คุณมีแผนแล้ว?" เธอประหลาดใจ ผมพยักหน้า "ฉันมีแผนที่รับประกันความสมบูรณ์แบบ เธอฟังแล้วต้องพอใจแน่ๆ"

พวกเราลงมาถึงห้องชั้นล่างสุด ก็คือโกดังชั้นในของเสี่ยวฮัว ดูจากแบบแปลนเมื่อครู่ ผมฟันธงไม่ได้ว่าห้องห้องนี้ตอนนี้อยู่ที่ไหน มันจมหายไปในเงามืดใต้แบบแปลนนั่น หรือมีกลบังตาอย่างอื่น แต่บ่อบันไดนี่เป็นของจริง ภาพวาดบนนั้นก็เป็นของจริง ต้องทำลายทิ้งก่อน
ชั้นหนังสือตามขอบบันไดไม่มีกลไก ค่อนข้างปลอดภัย พวกเราแกะเครื่องหมิง (สมบัติสุสาน) ที่ห่อด้วยผ้าขาวพวกนั้นออก ค้นหาเครื่องมือที่ใช้งานได้ ไม่นาน ผมก็ได้กระบี่โบราณมาเล่มหนึ่ง

อ่านจากบันทึกบนผ้าขาว กระบี่โบราณเล่มนี้ ได้จากก้นแม่น้ำเก่าแห่งหนึ่ง ทางตอนใต้ของทะเลทรายทาลามากัน ปรากฏอยู่ในหลุมสุสานไม้ของพ่อค้าวาฑิช ดูจากการแต่งกาย เป็นชาวจีนจงหยวน น่าจะเป็นพ่อค้าในยุคราชวงศ์ถังที่เสียชีวิตระหว่างทางแล้วคนในพื้นที่ช่วยกันฝัง สมบัติฝังร่วมเพียงชิ้นเดียว ก็คือกระบี่โบราณเล่มนี้ คมกระบี่นั้นทื่อมาก นี่อาจเป็นสาเหตุที่มันถูกทิ้ง
แต่คนตาดีเมื่อเห็นปุ๊บก็จะรู้ ด้ามกระบี่เหมือนกับรหัสวงแหวน หมุนห่วงบนนั้น ให้เครื่องหมายสัญลักษณ์แบบเดียวกันเรียงตัวเป็นแถว กลไกก็จะทำงาน ผมทำตามคำอธิบายบนผ้าขาว บิดหมุนห่วงรหัสบนนั้น คมมีดก็แทงออกมาจากอีกปลายของด้ามจับ
มันเป็นกระบี่กลับด้าน ยาวราวครึ่งเมตร ใบมีดเป็นเหล็กดามัสกัส (Damascus Steel) หลังจากเปิดการค้าขายกับแว่นแคว้นตะวันตก มักมีของเล่นประเภทนี้ปรากฏให้เห็น ส่วนมากเป็นงานอวดฝีมือของพวกนายช่าง ความจริงไม่มีมูลค่าทางประวัติศาสตร์มากนัก แต่ถ้าเป็นของโทน มีเพียงเล่มเดียวในประวัติศาสตร์ ก็สามารถปล่อยได้ราคาดี ในวงการนักสะสม
คมมีดจะต้องถูกปิดกั้นปกป้องไว้อย่างดี เมื่อคมมีดแทงออกมา รู้สึกได้ถึงไอเย็นบาดเฉือน เพียงแค่มองมันก็รู้สึกถึงอันตราย

ใช้ไอ้สิ่งนี่ทำลายภาพบนผนัง ผมคำนวณดูคร่าวๆ ต้องใช้เวลาราวสามวัน จึงจะทำให้ผิวผนังถูกทำลายจนดูแยกแยะไม่ได้

ผมชี้ไปยังตะเกียงแก๊สด้านนอก "ที่นี่มีตะเกียงแก๊ส ทุบฝาครอบทิ้ง ลากไส้ตะเกียงออกมา เผารมผนัง"
"งานช้างขนาดนี้ เราจะทำกันแค่สองคนหรือ เพื่อนเกลอของคุณล่ะ"
ผมตอบ "ให้เขาพักผ่อน อย่าไปรบกวนเขา เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเขาแต่แรกอยู่แล้ว"
ถังซ่งวิ่งออกไป ผมช่วยยันขาเธอไว้ ให้เธอเกี่ยวถึงตะเกียงแก๊ส เธอทุบฝาครอบ ดึงไส้ตะเกียงออกมา ท่อในนี้เป็นแบบเดินลอยทั้งหมด ตรงกลางบ่อบันไดมีท่อตรงดิ่งเส้นหนึ่ง ท่อของทุกชั้นต่อขยายออกมาจากท่อนี้
ท่อทุกเส้นใช้แหวนล็อกล็อกไว้กับผนัง เธอดึงท่อ แหวนล็อกก็หลุดออกจากปูน จากนั้น ผมให้ถังซ่งส่งข้อความถึงเสี่ยวฮัว บอกให้เขาเปิดสวิตช์ตะเกียงแก๊ส
ตะเกียงแก๊ซติดขึ้นทีละดวง การเปล่งแสงของตะเกียงแก๊สนั้น อาศัยฝาครอบทอเรียมไดออกไซด์ที่ถูกทำให้ร้อน เมื่อฝาครอบถูกถอด แสงของเปลวไฟจึงอ่อนมาก ผมหมุนปรับวาวล์ เร่งเปลวไฟให้แรงขึ้น แล้วบอกให้ถังซ่งไปเผารมผนัง ส่วนผมวิ่งขึ้นชั้นบนเพื่อจัดการกับตะเกียงแก๊สบนนั้นต่อ

ปล้ำกันอยู่สามสี่ชั่วโมง ตะเกียงแก๊สทั่วทั้งชั้นบันไดถูกผมดึงลงมาหมด ผนังถูกเผาไหม้รมควันจนดำไปทีละด้าน ผมกับถังซ่ง ต่างเหงื่อท่วมหัว
"เสร็จแล้วหรือ" เธอถามผม
ผมก็ไม่รู้ว่าเสร็จแล้วหรือเปล่า เพราะฝาครอบตะเกียงแก๊สถูกถอด แสงไฟแทบไม่ช่วยอะไร ผมดับมันไปหลายดวง ชั้นบันไดบางชั้นมืดสนิทแล้ว ในความมืดพอมองเห็นสีเรืองแสงอยู่บ้าง แต่แน่ใจได้ว่า เส้นขีดของมันถูกเผาจนไม่เป็นภาพอีกแล้ว
ต่อให้ยังมีตกหล่น ผมก็หมดแรงจัดการแล้ว พื้นที่ทั้งหมดร้อนระอุ เหลือแต่ภาพโครงสร้างเบื้องหลังประตูสำริดชั้นบนสุด ที่ผมเก็บคงไว้ พวกเรากลับขึ้นมาตรงหน้าภาพนั้นอีกครั้ง

"แล้วยังไงต่อ" เธอถาม บีบนวดสองมือไม่หยุด ขณะทำงานเมื่อครู่ พวกเราต่างถูกไฟลวกนิ้วไปตามๆ กัน
ผมดูมือถือ "ถ้าพวกเราแก้กลไกตอนนี้ วินาทีที่ออกไป ก็จะถูกจับทันที ก้าวแรกของเรา ก็คือให้พวกเขายอมทิ้งที่นี่ จะให้พวกเขายอมทิ้งที่นี่ มีสองปัจจัยหลัก หนึ่งคือพวกเขาได้ของที่ต้องการจากในนี้แล้ว สองคือคนที่สามารถคุกคามแผนการของพวกเขา ไม่มีวันกลับออกมา"

ผมใช้มือถือถ่ายรูปฝาผนังหนึ่งรูป "ภาพภาพนี้เปรอะเปื้อนเสียหายแต่ส่วนใหญ่ก็ยังพอมองเห็น พวกเขาน่าจะพอใจแล้ว" จากนั้นส่งมือถือให้เธอ "เธอเอามันไป"
ถังซ่งขมวดคิ้ว ไม่รู้ว่าผมคิดจะทำอะไร
"ฉันบอกกับเธอตลอดว่า ฉันจบสถาปัตย์ ภาพโครงสร้างเมื่อครู่นั้น บอกฉันชัดเจนว่าทำไมคนข้างนอกไม่กล้าเข้ามา" ผมมองบ่อบันได "เธอคิดดู แก๊สของตะเกียงแก๊สมาจากไหน"
เธอมองผม ผมกล่าวต่อไป "ในผนังของบ่อบันไดทั้งหมด มีถังแก๊สฝังไว้จนเต็ม ใครที่ใช้กำลังฝ่าเข้ามาหรือฝ่าออกไป ตูม!"

ในภาพแปลน ด้านในผนังนั้นมีแต่ราวชั้นและท่อ ถังแก๊สทั้งหมดสิบถังต่อหนึ่งดวง ตรงกลางเป็นรูคล้ายฟองน้ำอยู่เต็ม เพื่อให้แก๊ซกับอากาศผสมกันได้เต็มที่ เมื่อไหร่ที่วาวล์แก๊ซถูกเปิด จะมีเวลาหนีเพียงห้านาที ครบห้านาที บ่อบันไดนี่ก็จะกลายเป็นปืนใหญ่ยักษ์ ระเบิดพวกเราออกไป
เจ็ดนิ้วไม่ใช่คนเล่นกลไกเล็กๆ เขายังถนัดเรื่องจิตวิทยาสถาปัตย์ มีแต่การออกแบบเช่นนี้เท่านั้น จึงจะทำให้คนบ้านสกุลวังหวาดเกรง

"เธอคิดว่าการมีชีวิตเป็นเรื่องที่ดีงามไหม" ผมลูบผมของถังซ่ง ชูบุหรี่ขึ้นตรงหน้าเธอ "แสงแดด สายฝน อากาศอบอุ่น อากาศหนาว อาหารเช้า เบียร์ และสีสันต่างๆ เธอรู้สึกว่า สิ่งเหล่านี้มีคุณค่าสำหรับเธอไหม"


Talk:
แปลมาถึงบทนี้จึงพบว่า ก่อนหน้านี้แปล "ตะเกียงน้ำมันก๊าด" มันผิดนรก หากมีโอกาสจะกลับไปย้อนแก้นะครับ
ความจริงก็สะเพร่าเองแหละ ไม่ได้รีเช็ค ตามตัวอักษร มันก็เป็น "ก๊าซ" อยู่แล้ว เพียงแต่นึกภาพตะเกียงแก๊สไปอยู่ในพื้นที่อย่างนั้นไม่ถูก จึงทึกทักเอาเอง ไม่นึกว่าท่านประมุขจะใส่บทบาทให้มันสำคัญขนาดนี้ -"-

ส่วนข้อมูลเรื่อง ทอเรียม ไดออกไซด์ นี่ก็ยังดูขัดๆ ที่เสิร์ชหาข้างนอก (ดูเหมือนมันจะเป็นส่วนประกอบที่ใช้ทำไส้ตะเกียงเจ้าพายุมากกว่า) ยังไงก็ใช้วิจารณญาณในการอ่านนะครับ

ตอนหน้ามีเซอร์ไพรส์ ถ้าคุณไม่ถูกสปอยล์ไปแล้วเสียก่อน ตอนหน้าหน้าก็มีเซอร์ไพรส์ จงหลบสปอยล์ให้ดี

[feyralin]

อ่านๆแล้วสนใจกระบี่โบราณค่ะ ดูน่าสนุก(?) /นี่มันใช่ความสนใจของหญิงสาวเหรอ

เหมือนจะพูดหลายรอบแล้ว แต่นายน้อยตอนใช้สมองนี่มันเท่ดีจริงๆค่ะ //_\\
ที่จริงเราว่าถ้าตัดเรื่องสกิลทางกายภาพไป นายน้อยก็มีคุณสมบัติเหมาะกับการเป็นตัวเอกนิยายแนวผจญภัยไขปริศนามากอยู่นะคะ เพียงแต่คนรอบตัวสกิลบู๊เทพๆกันเกินไป เลยมองเหมือนนายน้อยอ่อน...แต่พอมาอยู่ในสถานการณ์ที่เอื้ออำนวยให้แสดงความสามารถ และมีเวลาให้คิดไตร่ตรอง นายน้อยก็ทำได้ดีนะ นึกถึงสำนวนที่ว่า Put the Right Man to the Right Job เลยค่ะ เหมาะกับนายน้อยมาก!!

ว่าแต่รู้สึกใจหายกับย่อหน้าสุดท้ายมากเลย ทำไมนายน้อยถามอย่างนั้นล่ะคะ
รู้สึกถึงความดาร์กถัดจากฉากกรีดแขนตัวเองยังไงไม่รู้

มองข้อความ..ไปๆมาๆจะกลายเป็นเม้นอวยนายน้อยซะแล้ว
อภัยให้แฟนกาวแค่ก--แฟนเกิร์ลไร้สติตัวนี้ด้วยค่ะ ฮือๆๆ #ร้องไห้หนักมาก

ขอบคุณคุณเบียร์สำหรับแปลค่า เห็นว่าวันนี้ไปผจญภัยมาหลายที่ ยังไม่ลืมมาลงเดลี่ เอ๊ย--ลงแปลให้ด้วงๆอ่าน รอตอนต่อไปนะคะ สปอยล์อะไรก็มาเถอะค่ะ เตรียมพุ่งชน

[kampe]

อ้าว นายน้อยไม่ได้เอาความรู้สมัยเรียนสถาปัตย์คืนอาจารย์ไปแล้วหรอคะ เห็นบ่นบ่อ--- แต่ตอนนี้รู้สึกว่าเท่ขึ้นและโหดขึ้นมาก ความเทียนเจินอยู่ไหนนน
ปล. เตรียมพร้อมกับเซอร์ไพรส์ตอนหน้าแล้วค่ะ

[DuongHuen]

ลูบผมบ่อยนะ นายน้อย
ลูบด้วยความเอ็นดู รึจะมีซัมติงในภายภาคหน้า

[JaaJidz]

อู๋เสียดูเก่งและโหดขึ้นเยอะเลยค่ะ กลับไปอ่านเล่มแรกๆแล้วมาอ่านตอนพิเศษนี่ราวกับคนละคนเลย
รอเซอร์ไพรส์ตอนหน้าค่ะ อิอิ

ขอบคุณคุณเบียร์มากค่ะ ^^

[Yuwadee Wana]

ขอบคุณค่ะ

นายน้อยเท่จังเลย หลงรักนายน้อยเป็นรอบที่ร้อย
love love รักนายน้อยที่สุด <3 <3 <3

[fasai777]

อืมที่แห่งนี้มันซับซ้อนและอันตรายแบบนี้นี่เอง นายน้อยก็ฉลาดไม่เบา ป่านนี้ทางฝั่งเสี่ยวฮัวมินอนหลับรอพวกนายน้อยไปแล้วรึ555 สปงสปอยล์อะไรยังไงไม่เคยรู้อะไรเลย ทุกวันนี้ก็ตามอ่านเท่าที่คุณเบียร์แปลให้นี่แหล่ะคะ555 (ขนาดสายฟิคยังไม่มีเวลาไปตามอ่านเลย ชีวิตมันยุ่งจริงอะรจริงT_T) ขอบคุณมากๆนะคะ

[panadda_au]

ขอบคุณที่แปลให้อ่านนะคะ
อ่านแล้วติดอ่ะ อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ

[Starsong]

ประทับใจนายน้อยมากๆ ตรงที่ตั้งใจจะจะการทุกอย่างเอง โดยไม่คิดให้เสี่ยวฮัวช่วย มีการให้เสี่ยวฮัวได้พักผ่อนด้วย นายน้อยโตขึ้นเยอะ เก่งขึ้นเยอะแล้วจริงๆ

แต่ความรู้ทางสถาปัตนี่ยังมีติดหัวอยู่จริงๆเหรอ เห็นในภาคหลักพูดบ่อยมากว่าคืนอาจารย์ไปหมดแล้วไม่ใช่เหรอคะนายน้อ--- //โดยเข่าลอยใส่ เอร็กก....

โมเมนต์ลูบหัวสาวน้อยนี่รู้สึกอบอุ่นดีจัง อยากให้นายน้อยมาลูบหัวมั่งจังค่า >////<

[hnee]

นั่นสินะอาเสีย ตอนนี้ชีวิตยังมีคุณค่าอย่างไรในสายตาอาเสียหนอ? มันคงต่างจากเดิมเมื่อเป็นหนุ่มน้อยอาเสียไม่ใช่น้อย

[Rozenkreuz]

ทำไมต้องไปลูบผมมันครับนายน้อย! //แต่ให้อารมณ์เหมืองตาลุงแก่ๆลูบหัวปลอบโยนลูกหลาน แค่กๆ
นั่นสิ ตอนแรกก็นึกภาพตะเกียงธรรมดาติดผนังธรรมดา จริงๆแล้วไม่ใช่ซะนี่

[arshura09]

ดูท่าเจ็ดนิ้วจะวางแผนไว้อย่างดีแล้วในกรณีที่เลวร้ายที่สุด
ก็คือจะระเบิดทำลายกับดักนี้กับภาพวาดของลู่ส่าทิ้งไปจนหมดด้วยแก็สที่วางท่อไว้ตามผนังไว้เป็นอย่างดี
ซึ่งตอนนี้นายน้อยสามผู้เติบใหญ่มาอย่างดี ได้จีดการทำลายทุกอย่างไปหมดแล้ว
แต่วิธีที่จะช่วยทุกคนให้รอดไปได้
แต่ไม่ไว้ใจประโยคที่ว่า"จีดการบุคคล"ที่พวกเขากลัวเลยจริงๆ
นายน้อย อย่าบอกนะว่าคุณคือคนคนนั้นน่ะ