[Trans] 014 The Bronze #ตอนพิเศษ 2015

[anurakbeer]

"งานออกแบบของปีศาจ?" ผมมองดูหญิงสาวคนนี้ เธอยิ้มอย่างกระหยิ่มใจ เสียงรอบตัวๆ ค่อยเบาลง แล้วหายไป รอยยิ้มของเธอ ผมมองเห็นความตื่นกลัวเล็กน้อย เห็นได้ว่าเธอมีความหวาดกลัวต่อเสียงเมื่อครู่
"ใกล้เกินไปแล้ว" เธอกล่าว "เป็นเพราะพวกคุณสองคนแท้ๆ ถ้ามันหาพวกเราเจอ ไม่รู้จะเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง"

ผมไม่รู้จริงๆ ว่าเธอพูดเรื่องอะไร ความจริงเธอยังคงอยู่ในตำแหน่งผู้ชี้นำ ไม่ว่าจะทางอารมณ์ หรือคำพูด ผมหันไปมองเสี่ยวฮัว เสี่ยวฮัวก็มองผม คล้ายกับอยากดูว่าผมจะจัดการยังไง
นับตั้งแต่นายบอดประกาศกับคนอื่นๆ ว่าจะสอนอะไรผมบ้าง ทุกคนต่างก็มองผมด้วยสายตาเฉกผู้เป็นครู คล้ายกับผมเป็นคนที่ใครก็มาสอนได้ ไม่สั่งสอนอะไรผมสักหน่อย ไม่นับเป็นบุคคลในชนชั้นสูงอย่างไรอย่างนั้น ทำผมหงุดหงิดมาก แต่ผมก็จนปัญญากับหญิงสาวคนนี้จริงๆ
นายอ้วนถนัดรับมือกับเหตุการณ์อย่างนี้ที่สุด เสียดายที่เขาไม่อยู่

"เอาอย่างนี้ละกัน" หญิงสาวมองเสี่ยวฮัวแวบหนึ่ง แล้วพูดกับผมว่า "คุณให้เพื่อนของคุณรออยู่ที่นี่ ฉันจะพาคุณไปที่ที่หนึ่ง เล่าเรื่องให้คุณฟัง แล้วพวกคุณก็รีบไปซะ"
ผมมองเธอ เธอมองผม ผมกล่าว "ฟังดูเหมือนเธออยากเล่นตุกติก"
"คุณมัดฉันไว้ก็ได้ ไหนๆ ก็มัดได้สบายตัวดี" เธอกล่าว "คุณคงไม่ใช่ขนาดนี้ก็ยังไม่กล้าหรอกนะ"
ผมก็ไม่กล้าจริงๆ นั่นแหละ นึกในใจว่า ถ้าเธอหนีไปได้ฉันจะแก้ตัวกับเสี่ยวฮัวยังไงล่ะ ไม่นึกว่าเสี่ยวฮัวก็ทำสีหน้าสนับสนุนด้วยอีกคน

"เราไม่มีเวลาให้ผลาญเล่นกับเธอ ฉันจะอยู่ตรวจดูมือถือของเธอที่นี่ แล้วฉันค้นตัวเธอแล้ว ไม่มีอาวุธ นายทำความคุ้นเคยกับสถานการณ์อย่างนี้ไว้บ้างก็ดี วันหลังก็ต้องเจอ"

ผมมองเสี่ยวฮัว เสี่ยวฮัวทำหน้าบางอย่างกับผม คล้ายกับแฝงความหมายอื่น แต่ผมเดาไม่ออก
ในเมื่อเสี่ยวฮัวว่าอย่างนั้น ผมจะบ่ายเบี่ยงอีกก็ไม่เหมาะ ผมแขวนเธอไว้กับตัว (ขออภัย ถอดความได้ประมาณนี้...) แล้วใช้รอกไฟฟ้าปล่อยเชือก กลับลงไปยังทางเดินข้างล่าง หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองไปบนเชือก เสี่ยวฮัวไม่ได้ตามลงมา เธอถอนหายใจอย่างโล่งอก
เธอเอียงคอมองผม ผมเอียงคอมองเธอ เธอสูดน้ำมูกทีหนึ่ง "ไปกันเถอะ"
"อย่าลูกเล่นนะ" ผมเสียงแข็ง
"คุณจะเลิกลำใยสักทีได้ไหมนะ ไม่เคยเห็นผู้ชายอย่างคุณนี่เลย ถ้าไม่ใช่เพราะวิ่งเร็วพอตัว ฉันจะว่าคุณมันไม่เอาถ่านอยู่แล้ว" เธอใช้คางมองผม
หน้าจอมือถือสว่างขึ้น ผมเห็นข้อความที่ส่งมาจากหมายเลขภาษาต่างดาวอีกครั้ง คราวนี้ไม่ใช่ฝีมือของเธอแน่ แต่เสี่ยวฮัวเป็นคนส่งมา

"แก้เชือกให้เธอ ไม่ต้องอธิบายอะไร ถ้าเธอหนี แสดงว่าเธออยากหนีอยู่แล้ว ฉันมองนายอยู่ข้างบน เธอหนีไม่รอด ถ้าเธอไม่หนี แสดงว่าเธอมีข้อมูลจะบอกนายจริงๆ---เซี่ย"

ผมเก็บมือถือ แกะเชือกให้กับเธอ หญิงสาวทำท่าแปลกใจ สะบัดแขน "ทำอะไรน่ะ"
ผมไม่สนเธอ ทำท่าบอกให้เธอเดินต่อ
"คุณไม่กลัวฉันหนีเหรอ" เธอกะพริบตาปริบๆ
"ฉันรีบ" พูดพลางก็เดินนำไปก่อน ส่วนเธอทำปากจู๋แล้วก็ตามมา

ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง ผมแอบทึ่ง วิธีรับมือกับผู้หญิงคือ 'จะจับแต่ทำเป็นปล่อย'?

พวกเรามาถึงทางลับเมื่อตอนขาเข้า เมื่อมองจากด้านใน กลไกนี้ไม่ได้วิเศษวิโสขนาดนั้น เพียงเสริมความหนาของบันไดชั้นหนึ่งให้มากขึ้น จัดระยะแสงสว่างของตะเกียงน้ำมันให้ลักหลั่น ซ่อนความหนาเอาไว้ ผมปีนออกไป ผลักขั้นบันไดออก ก็กลับมาถึงนอกบันได

ความจริงนับจากผมเริ่มไล่กวดเธอจากตรงนี้ ก็แค่หนึ่งชั่วโมงกว่า แต่กลับมาอีกครั้งเหมือนเวลาผ่านไปเป็นชาติ

"บ่อบันไดนี้มีไว้ทำอะไรกันแน่"
"ที่นี่เป็นรังของปีศาจร้าย" เธอกล่าว "บอกให้เพื่อนของคุณพิมพ์คำว่า #deck – room all – c # ลงมือถือ ส่งไปที่ 03498" ผมพิมพ์ข้อความตามที่เธอบอก
"ฉันจะแสดงให้ดู ว่าทำไมฉันจึงเรียกเขาว่าปีศาจร้าย"
เสี่ยวฮัวตอบกลับมาว่า OK หนึ่งวินาทีต่อมา ซื่อ ซื่อ ซื่อ ซื่อ ตะเกียงน้ำมันก๊าดตามชั้นทยอยดับไปทีละดวง รหัสเมื่อครู่น่าจะเอาไว้ควบคุมตะเกียงของที่นี่

ชั้นบันไดทั้งหมดจมหายไปในความมืดสนิท เหลือแต่เพียงแสงสว่างจากจอมือถือ
จากนั้นช้าๆ ในที่มืดเริ่มปรากฏสีเรืองแสงขึ้นมา บนผนังปูน เริ่มมีเส้นขีดปรากฏขึ้นทีละเส้น ริบหรี่มาก แต่ท่ามกลางความมืดสนิท ก็ยังนับว่าชัดเจน ผมขยี้ตา บังแสงหน้าจอเพื่อให้มองเห็นชัดขึ้น จากนั้นช้าๆ ช้าๆ ผนังบ่อบันไดทั้งหมด เริ่มปรากฏภาพทรงเรขาคณิตนานาชนิดขึ้นมา
ผมชะโงกเข้าไปดู ตกใจที่พบว่า ทั้งหมดนี้เป็นภาพแบบแปลน บนผนังปูนรายรอบ ใช้ปากกาเรืองแสงวาดเขียนภาพผังชนิดต่างๆ เอาไว้จนเต็ม

"ตอนที่ปู่ของฉันออกแบบที่นี่ เป็นเพราะสถานการณ์กับโซเวียตกำลังตึงเครียด เตรียมหลบภัยอยู่ในนี้ จึงสะสมเสบียงเอาไว้เยอะมาก แต่ตอนหลังสถานการณ์ไม่ได้เลวร้ายขึ้น ที่นี่จึงถูกทิ้งร้าง เมื่อนานมาแล้ว อยู่ๆ ก็มีคนบ้าคนหนึ่งเข้ามาโดยบังเอิญ ตอนนั้นที่นี่มีสภาพมืดสนิท ไม่มีใครรู้ว่าเขาเข้ามายังไง เขาใช้ชีวิตอยู่ในนี้ในสภาพเกือบบอดสนิทถึงสิบสี่ปี ทั้งหมดนี้เป็นฝีมือวาดของเขา ปู่ฉันเคยวิเคราะห์ภาพแปลนพวกนี้ เขาบอกว่าช่วงเริ่มต้น คนบ้าพยายามวาดภาพแผนผังโครงสร้างดั้งเดิมของสถานที่นี้ สองปีต่อมา ในที่สุดเขาก็ทำสำเร็จ แต่ตอนนั้นเขามีสภาพเป็นบ้าโดยสมบูรณ์แล้ว เขาไม่ได้ไปจากที่นี่ แต่วาดภาพต่อไปโดยต่อยอดจากแผนผังโครงสร้างเดิมของคุณปู่ จนกลายเป็นภาพแบบแปลนพวกนี้ แล้วยังเริ่มวาดโครงสร้างภายในของสิ่งปลูกที่แม้แต่คุณปู่ของฉันยังไม่กล้าคิด"

คนบ้าคนหนึ่งเข้ามาโดยบังเอิญ? หมายถึงลู่ส่า?

ภาพเรืองแสงของบ่อบันไดแห่งนี้สว่างขึ้นเรื่อยๆ ปรากฏลายเส้นและตัวเลขอันซับซ้อนนับไม่ถ้วน ผมพูดทื่อๆ "ทำไมใช้สีเรืองแสง"
"นี่ไม่ใช่สี แต่เป็นเลือด ผ่านกระบวนการทำให้เรืองแสงแล้วจึงเก็บรักษาเอาไว้ได้"
ผมนั่งลง มองดูพื้นที่อันห้อมล้อมด้วยแสงฟุ้งที่ซับซ้อน
ที่นี่คือหอคอย ขั้นบันไดพาดวนไต่ขึ้น ตรงกลางบ่อบันไดกว้างหนึ่งช่วงผนัง สถานที่ทั้งหมดเทขึ้นด้วยปูน เห็นได้ว่าสร้างไว้นานแล้ว ราวเหล็กผุกร่อนเป็นช่วงๆ
ไม่มีจุดเด่น ไม่มีการตกแต่ง ไม่มีความสวยงามใดๆ ทั้งสิ้น สิ่งประดับเพียงหนึ่งเดียว คือบนผนังบ่อบันไดของที่นี่ คนบ้าคนหนึ่งใช้ความคิดอยู่ในความมืดสิบกว่าปี ใช้เลือดป้ายละเลงโครงสร้างขนาดยักษ์ที่อยู่ในหัว

"ปู่ฉันเริ่มต่อเติมสถานที่นี้ตามแบบแปลนพวกนี้ จากนั้น เขาก็หายตัวไป" หญิงสาวกล่าว "ตอนก่อสร้างได้ครึ่งหนึ่ง เขาเข้าไปในสิ่งปลูกสร้างหลังนี้ แล้วไม่กลับออกมาอีกเลย มานี่สิ ฉันจะให้คุณดูอะไรอย่างหนึ่ง คุณต้องสนใจแน่ๆ"

ในความมืด เธอจูงผมขึ้นไปยังชั้นบนสุดของบ่อบันได ชั้นบนสุดของบ่อบันไดมีฝาผนังเกลี้ยงๆ อยู่บานหนึ่ง ผมมองเห็นบนนั้น วาดแบบแปลนขนาดยักษ์ผืนหนึ่ง ที่สูงเท่าตัวคน ด้วยงานฝีมือที่หยาบมาก
มันเป็นแบบแปลนของสถานที่ขนาดใหญ่อันซับซ้อน ซับซ้อนมากๆ เหมือนกับแผงวงจรไฟฟ้าแรงสูง บริเวณปลายสุดของมัน ผมมองเห็นภาพวาดของประตูบานหนึ่ง
แม้มีขนาดเล็กมาก แต่ผมตระหนักได้ทันที นี่ก็คือประตูสำริดบานนั้น
ผมถอยหลังหนึ่งก้าว เกือบตกลงไปตรงกลางบ่อบันได
นี่เป็นแบบแปลนพื้นที่หลังประตูสำริด

"ฉันไม่ได้โกหกคุณจริงไหม" เธอกล่าว


Talk:
ไม่มีอะไรจะทอล์ก นอกจากท่านประมุขได้ปล่อย 017 ออกมาแล้ว
แล้วก็ iPad แบตหมดกลับบ้านทุกวันเลย...

[scuroluce]

"ไม่เคยเห็นผู้ชายอย่างคุณนี่เลย ถ้าไม่ใช่เพราะวิ่งเร็วพอตัว ฉันจะว่าคุณมันไม่เอาถ่านอยู่แล้ว"

//เช็ดน้ำตาให้นายน้อย โดนผู้หญิงดูถูกสารพัด แต่มันขำตรงวิ่งเร็วนี่แหละ เป็นความสามารถเฉพาะตัวเอาไว้วิ่งหนี 555555555555 XD

ท่านประมุขพักนี้ขยันจริงๆ แฮะ
ขอบคุณคุณเบียร์ที่แปลให้อ่านค่า >w<

[I'm Por]

ขอบคุณค่ะคุณเบียร์ที่แปลให้ได้อ่านค่ะ

[fasai777]

โอ้ว ยิ่งอ่านก็ยิ่งทึ่งบวกงง ประตูสำริดมาโผล่ได้ไง คนบ้าคนนั้นคือใคร ถ้าไ่ม่ได้คุณเบียร์ยอมเปลืองแบตไอแพต มีหวังคงไม่ได้อ่านแน่ๆเลย ชอบคุณมากๆนะคะ สู้ๆน๊าอย่ายอมแพ้ท่านประมุข

[ziaziany]

555555 ลำใยนี่แปลว่าอะไรเหรอคะ (ไม่ค่อยแน่ใจแต่ก็ขำไปแล้ว)
นายน้อยช่างโดนสาวๆด่าหรือหักหน้าบ่อยเหลือเกิน โอ๋ๆนะ
เสี่ยวฮัวร้ายมากค่ะ ชอบจัง /เทคะแนนให้คุณชายเก้ารัวๆ
ส่วนเรื่องปริศนาก็.....ไม่มีอะไรจะกล่าวค่ะ 55

ขอบคุณคุณเบียร์มากๆเลยนะคะ แปลมาให้อ่านทุกวันเลย

[Duke_of_Florence]

เห็นประตูสำริดโผล่มาทีไรก็ชวนให้คิดไปถึงปริศนาหลังประตูทุกที นี่คิดไปถึงเรื่องขั้วสุดท้ายแล้วค่ะ ไม่ใช่ว่าในอนาคตนายน้อยอู๋เสียจะต้องไปผจญภัยยาวๆหลังประตูอีกนะ นิยายของคุณหนานไพ่นี่มีไว้ให้คนอ่านขี้สงสัยได้เดามั่วไปเรื่อยจริงๆ ฮา

ขอบคุณคุณเบียร์มากที่แปลให้อ่าน ทางนี้ก็อดใจไม่ไหวไปส่องถึงตอนที่ 017 เหมือนกัน ใช้อากู๋แปลเอา รู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง แล้วก็พลันรู้สึกว่าอ่านฉบับแปลของคุณเบียร์นี่แหละรู้เรื่องที่สุดแล้ว 555+

ตอนแรกก็สงสัยว่าทำไมตอนพิเศษถึงมีหลายตอนจัง แต่เท่าที่อ่านแบบมั่วๆเอาเองถึงตอนล่าสุด ชักจะเริ่มคิดแล้วว่า ตอนพิเศษพวกนี้เป็นเหตุการณ์ช่วงรอยต่อก่อนภาคทะเลทรายหรือเปล่า คุณเบียร์สู้ๆ รอติดตามอย่างใจจดใจจ่อค่ะ

[cronflag]

กร๊ากกกกกก นายน้อยนะนายน้อย ขนาดผู้หญิงยังไม่ไว้หน้าคุณเลยค่ะ สมกับเป็นนายน้อยจริงๆ
อ่านเรื่องนี้มีแต่ปม ปม และปม ช่วยคลายเพื่อความสบายใจของด้ววงซักนิดได้ไหมคะท่านประมุข
ปมเก่ายังไม่คลายปมใหม่มาอีกแล้ว

ขอบคุณคุณเบียร์มากเลยค่ะ

[Starsong]

นับตั้งแต่นายบอดประกาศกับคนอื่นๆ ว่าจะสอนอะไรผมบ้าง ทุกคนต่างก็มองผมด้วยสายตาเฉกผู้เป็นครู คล้ายกับผมเป็นคนที่ใครก็มาสอนได้ ไม่สั่งสอนอะไรผมสักหน่อย ไม่นับเป็นบุคคลในชนชั้นสูงอย่างไรอย่างนั้น…… และแล้ววันนี้ ก็ได้เรียนเพิ่มอีก 1 บทจากคุณครูเซี่ยอวี่ฮัวสินะ ซับน้ำตานายน้อย ;;v;;

แต่ๆๆๆนี่มันอะไรกัน ทำไมมีแบบแปลนพื้นที่หลังประตูสำริดด้วย!!!!! คนที่เขียนเป็นใคร???? ภารโรงที่หายไปคนนั้นแน่นะ ได้ไง!! นี่มันเป็นไปไม่ได้!!!! //ตกใจมากๆๆ ปริศนายิ่งทียิ่งซับซ้อน!! ช็อคหลายรอบจนไม่รู้จะช็อคอยังไงแล้วค่า

ขอบคุณคุณเบียร์สำหรับคำแปลด้วยค่า
ช่วงนี้น.พ.ซ.ซ.ช่างขยันปล่อย คุณเบียร์ก็ขยันแปล ฮูเร่บันไซซซซ \>___</
//ส่วนไอแพดก็อดทนไว้นะ ;v;

ปล. ไม่เก็ตว่าลำไยแปลว่าอะไร ประมาณโง่วๆบื้อๆไรงี้รึเปล่าอ่ะค่ะ ;;__;;???

[Yuwadee Wana]

"คุณจะเลิกลำไยสักทีได้ไหมนะ">>>เจอประโยคนี้เข้าไป ขำกร๊ากไม่หยุด
คุณเบียร์ใช้ศัพท์ได้วัยรุ่นมาก ๆ ค่ะ 5555

อ่านไปๆ ขนลุกซะงั้น ปมปริศนาเยอะขึ้นทุกที อ๊ากก

[souless_angel]

5555555555555555 ตอนที่แล้วด่าผู้หญิงไว้

แล้วตอนนี้มาโดนผู้หญิงด่ากลับ แงงงง สงสารนายน้อยยยยย

อาจารย์เฮยเสียจื่อคงภูมิใจจจจจจจ ถถถถ

แหม เจอแปลนประตูสำริดนี่แทบตกบันไดเลยหราาาา

อยากรู้เรื่องประตูสำริด แงงงง มาอ่อยๆ ให้อยากละจากอีกแล้ว ทั่นประมุขขขข

T_____T

[panadda_au]

ขอบคุณที่แปลมาให้อ่านนะงับ

[hnee]

อาเสียโดนสาวดูถูกอย่างมาก 55555
ภาพประตูสำริดทำเอาใจสั่นวูบขึ้นมาได้ทันทีเลย

ขอบคุณสำหรับคำแปลค่ะ ^^

[Rozenkreuz]

หนอยยย นางนี่ช่างดูถูกเทียนเจิน (ก็ถูกจริงๆ...)
แค่กๆๆ ไม่รู้อะไรเพราะไม่เอาถ่านนี่แหละถึงเป็นที่รักขนาดนี้ ถถถถ
นี่ไล่ตามได้ขนาดนี้เพราะแรงฮึดเพื่อเสี่ยวเกอแน่ๆ

[arshura09]

สาวน้อยคนนี้ปากจัดใช่เล่น เล่นลิ้นก็พอตัว
ดูนายน้อยจะไม่ถนัดรับมือผู้หญิงจริงๆนะนี่
แต่เสี่ยวฮัวดูเชี่ยวเอามากๆ
"วิธีรับมือผู้หญิง คือจะจับแต่ให้ปล่อย"
แหมะ ใช้ได้ผลจริงๆเสียด้วย
ยัยหนูเลยเล่าให้ฟังทุกอย่าง
แต่งานนี้คนบ้าคนนั้นน่าจะทิ้งอะไรไว้มากมายจริงๆ
ไม่ว่าจะเป็นแผนผังเลือด ที่ทำให้ทางลับธรรมดาเป็นทางลับพิศวง
แถมยังรู้ทางกลเข้าสู่ประตูสำริดบานนั้นที่จะนำไปหาเสี่ยวเกออีก
คนบ้าคนนี้เป็นใครกันล่ะนี่
แต่ทำไมไม่รู้ รู้สึกไม่ไว้ใจยัยหนูนี่เบย
นางต้องมีแผนอะไรแน่ๆ
ขอบคุณคุณเบียร์มากค่ะ ^^