[os]ร้อนรักอาจารย์ห้องพยาบาล(ฮัวเฮย)(nc18)

[kuramajoy]

ร้อนรักอาจารย์พยาบาล (<สาบานว่าชื่อ)

Fic บันทึกจอมโจรแห่งสุสาน

คู่ เซี่ยอวี้ฮัว Xเฮยเสียจื่อ

เป็น Au นะคะ เนื้อเรื่องไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริง

โรงเรียนมัธยมซันซุ่งติ่งเป็นโรงเรียนมัธยมที่มีชื่อเสียง มีทั้งระดับมัธยมต้นและมัธยมปลายถือกำเนิดมาด้วยชายผู้คิดว่าสุนัขและการเรียนรู้เป้นสิ่งสำคัญ ใช่แล้วฟังไม่ผิดหรอก...สุนัข

ชื่อของโรงเรียนแห่งนี้ก็ตั้งเอาตามหมาสุดรักของผู้ก่อตั้ง ซันซุ่งติ่ง ชายผู้ร่ำรวยจากการค้าขายในตลาด ปัจจุบัยได้ล้างมือจนขาวสะอาดทำอาชีพสุจริตโดยการมาเป็นผอ. ที่แสนใจดีกับนักเรียน

หลังจากที่อายุมากขึ้น ผอ. ผู้แสนใจดีไม่อาจดำรงตำแหน่งได้อีกต่อไปจึงยกโรงเรียนอันเป็นสมบัติให้กับลูกชายคนโตผู้ใสซื่อราวกับผ้าสีขาวพิสุทธิ์

ใช่ใสซื่อสะอาดบริสุทธิ์เพราะมี ลูกคนที่สองและคนที่สามปกป้องดั่งไข่ในหิน ลูกชายคนโตนั้นดำรงเป็นผอ โรงเรียนท่ามกลางการสนับสนุนจากเจ้าพ่อมาเฟียน้องชายของตนเองทั้งสอง ปัญหาใดๆไม่เคยย่ำกรายมาถึงเขาได้แต่นั่งยิ้มราวกับคนบ้าไปวันๆ

พี่ชายคนโตนั้นได้ตกแต่งเมีย (ที่ยังคลางแคลงใจจนถึงทุกวันนี้โดนภรรยาข่มขืนหรือเปล่า เพราะใสซื่อจนเกินไป) และมีลูกชายคนหนึ่ง ชื่อว่าอู๋เสีย หรือเรียกกันเล่นๆว่า นายน้อยสาม แห่งตระกูลอู๋

และเขานี่ละที่ทำให้ผมต้องมายืนอยู่ที่แห่งนี้

ด้วยคำสั่งเปรี้ยงของลูกชายคนที่สองแห่งตระกูลทำให้ผมจากบอดี้การด์รับจ้างกลายเป็นครูอาจารย์ห้องพยาบาล ถอดชุดหนังประจำวางปืนที่เป็นอาวุธ มาใส่เสื้อเชิ้ตสีดำกับเสื้อกราวถือพลาสเตอร์และแย้มยิ้มปัญญาอ่อนให้กับเด็กนักเรียน

‘ฉันขอจ้างนายอย่าให้ใครมาเกาะแกะหลานฉันแม้แต่คนเดียว’

คุณชายรองแห่งตระกูลอู๋นั้นเป็นบ้าไปแล้ว บ้าหวงหลานอะไรจะขนาดนั้น นั่นมันหลานผู้ชายนะคร๊าบจะเกิดอะไรในโรงเรียนชายล้วนได้ ความจริงผมไม่อยากรับแต่คุณชายผู้นี้น่ากลัวยิ่งนัก อุปนิสัยราวกับฮ่องเต้ในยามที่พิโรธขึ้นมาเกรงว่าหัวของผมจะหลุดจากบ่า ในเมื่อเหล่าบอดี้การด์รับจ้างในยามนั้นมีแต่หน้าบาก ไม่ก็ตัวหมีควายเอาเข้ามามีแต่นักเรียนวิ่งหนี สุดท้ายจึงเหลือแต่สุดหล่ออย่างผม

แหมเกิดเป็นคนหล่อนี่ลำบากเสียจริง

พูดก็พูดเถอะเมื่อครั้งแรกที่ผมมายังโรงเรียนนี้และเห็นยังนายน้อยสาม ผมก็เข้าใจอารมณ์อาหวงหลานได้ถนัดตา ...ใสซื่อ เทียนเจินซะนี่ ถ้าผมไม่เคยดูเอาไว้คงจะโดนเด็กนักเรียนลากไปเสียแล้ว ให้ตายเถอะระวังตัวมั่งซี่มันเพิ่มงานฉันนะ

บ่นก็ส่วนบ่น งานก็ส่วนงาน ผมคืออาจารย์ห้องพยาบาลและบอดี้การด์ลับๆของนายน้อยสามดังนั้นผมต้องทำงานห้องพยาบาลโดยที่ยังงานหลักด้วยได้ โชคดีที่ผมพอจะมีฝีมือสามารถแอบฝังเครื่องดักฟังไว้ตามนาฬิกา หรือรองเท้าของเขา ทำให้ผมสามารถเฝ้าห้องพยาบาลได้ทั้งวันโดยต่อหูฟังอีกข้างเข้ากับ Mp3 ที่ดัดแปลงไว้เป็นตัวรับสัณณาน

ไหนๆอาจารย์ห้องก็ออกจะเถื่อนดิบขนาดนี้จะเพิ่มนิสัยฟังเพลงเข้าไปนักเรียนคงไม่สนใจหรอกนะ..ผมเหลือบมองไปยังกระจกที่อยู่ค่อนข้างไกล มองรูปลักษณ์ของตนเองในวันนี้ เรือนร่างสูงถูกทาบทับด้วยเสื้อเชิ้ตสีดำที่ปลดกระดุมลงไปถึง 4 เม็ดเปยให้เห็นกล้ามเนื้อถึงช่วงท้อง ใส่กางเกงผ้าสีดำพอดีขา ความจริงผมชอบยีสต์มากกว่าแต่เดี่ยวจะไม่สุภาพ สุดท้ายผมก็ใส่กราวไว้หลวมๆ มันชอบจะเลื่อนตกไหล่ทุกทีสิน่า

น่าเบื่อที่สุด...

“เด็กๆมันดีจังเลยน๊า” ผมครางในยามที่นั่งข้างหน้าต่างมองผ่านเห็นเด็กหนุ่มวัยขบเผาะเล่นฟุตบอลที่สนามโรงเรียน กลิ่นยาฉุนจมูกคละเคล้าไปกับกลิ่นของแอลกอฮอล์ ลมเย็นพัดผ่าหน้าต่างเพียงบานเพียงหอบเอาความง่วงนอนเข้ามา ผมเหลือบมองไปยังเตียงของห้องพยาบาล

ใช่แล้วที่นี่ห้องพยาบาลผมเดาะลิ้นอย่างหงุดหงิดตบอกเสื้อที่ว่างเปล่าก่อนหน้านั้นไม่กี่ชั่วโมงมันเคยมีบุหรี่ยี่ห้อโปรดอยู่

โอยอยากสูบชะมัด เพราะเจ้าเด็กนั้นแท้ๆ

‘อาจารย์ควรเป็นตัวอย่างของนักเรียน ไม่ควรสูบบุหรี่’ ประธานนักเรียนสุดสวยตรวจของผมแต่เช้า ..เฮ้ๆ...นายควรตรวจแต่นักเรียนไม่ใช่หรือแถมอาจารย์คนอื่นก็ไม่โดน สุดท้ายเถียงกับเขาไปได้สองสามประโยคเขาก็คลี่ยิ้มสวยงามและย้ำคำเดิมผมขี้เกียดมีเรื่องกับเด็กสุดท้ายจึงยอมอดบุหรี่หนึ่งวัน

รู้สึกเหมือนโดนแกล้งแปลกๆ...

ผมเบ้ปากยามที่นึกถึงประธานนักเรียนดาวเด่นของโรงเรียน ...เซี่ยอวี้ฮัว คุณชายเก้าแห่งตระกูลเซี่ย ทั้งรูปงามและพร้อมไปด้วยทรัพย์สมบัติแถมยังสอบได้ถึงที่หนึ่งของโรงเรียนเสมอมา ทั้งยังเป็นสุภาพบุรุษไม่ว่าจะมองยังไงก็เป็นชายหนุ่มรูปงามที่เพียบพร้อมตามปกติคนที่เป็นเช่นนี้มักจะเป้นที่ถูกใจของสาวๆ แต่น่าเสียดายยิ่งนักที่นี่มันโรงเรียนชายล้วน แถมยังเป็นโรงเรียนประจำมีหอพักในรั้วโรงเรียนพร้อมสรรพ นักเรียนชายจะออกไปหาสาวที่ไหนได้ละว้อย!

เหล่าชายหนุ่มวันรุ่นที่ต้องการหาทางออกทางเพศสุดท้ายได้แต่ตกกับของสวยๆงามๆของโรงเรียน อย่างอู๋เสีย หรือเซี่ยอวี้ฮัว พูดก็พูดเถอะเร็วๆนี้ผมแอบไปดูอันดับในชุมนุมลับของพวกนักเรียนชายกลัดมัน เซี่ยอวี้ฮัวกับอู๋เสียสูสีชายหนุ่มที่อยากกอดกันอย่างไม่ตกอันดับเชียว

ให้ตายเถอะคุณชายรองแห่งตระกูลอู๋เอ๋ยถ้าไม่อยากให้หลานนายเสียพรจรรย์ประตูหลังละก็นายควรเปลี่ยนเป็นโรงเรียนสห ลดความโหยหาของนักเรียนบ้างนะ

“เอาเถอะสงบสุขก็ดีแล้ว” ผมขยับตัวเมื่หูข้างซ้ายที่ต่อเข้ากับเครื่องดักฟังได้ยินว่า อู๋เสียผู้น่ารักคนนั้นต้องไปสอนตัวต่อตัวกับนักเรียนชายที่ขอให้เขาอยู่หลังเลิกเรียน
ฮีโร่ต้องไปแล้วสินะ

ผมสะบัดตูดออกจากเก้าอี้นั่งอย่างเสียดายทั้งที่บรรยากาศน่านอนแท้เนื่องจากไม่ได้ทิ้งของมีค่าเอาไว้ผมจึงไม่ล็อกประตูห้องพยาบาลเดินไปยังห้องพักครูที่ 4 เนื่องจากโรงเรียนนี้เป้นโรงเรียนขนาดใหย่จึงมีห้องพักครูหลายห้อง ตอนนี้เป้นช่วงเลิกเรียนนักเรียนต่างกลับบ้านไม่ก้ทำกิจกรรม คุณครูก็พากันกลับหมดจะเหลือแค่ไม่กี่คน

เป็นช่วงเวลาที่ดีจะได้แอบหลอกครูไปกดละนะ..

“คุณครูผมมีเรื่องจะบอกครับ” เสียงดังฟังชัดลอดออกมาหน้าประตูยามที่ผมเดินมาถึงผมหัวเราะเมื่อคิดว่า โธ่เด็กเอ๋ยเด็กน้อยถ้าจะข่มขืนครูก็ให้เบากว่านี้สิ ผมยิ้มกริ่มนึกออกเลยว่าฉากต่อไปต้องเป็นฉากสารภาพรักแล้วหลังจากนั้นก็ได้ข่มขืนครูหนุ่มเป็นแน่แท้ มือของผมจับลูกบิดประตุยังไม่ได้หมุนกลับมีเรือนร่างปราดเปรียวหนึ่งชิงตัดผมเท้าคู่งามถีบประตูจนลงไปนอนกลิ้ง

ท่าทางสง่างาม ...ไม่สิ แรงควายชะมัด

“เสี่ยวเกอ” นายน้อยเทียนเจินที่อยู่ใต้ร่างของเด็กนักเรียนร้องขึ้น โถๆนายน้อยอยู่ใต้ร่างเขาแล้วยังทำท่ามึนงงได้อีก...

“อู๋เสียกลับบ้าน” เสียงนุ่มของชายหนุ่มผู้จัดได้ว่ารูปงาม เขาไม่ได้สวยงามเหมือนหญิงสาวเช่นคุณชายเก้าทว่ากลับเป็นความงดงามที่แฝงไปด้วยความแข็งแกร่งเหมือนเสือดำ

อุ๋ย...ท่าทางว่าผมคงไม่ต้องช่วยแล้วทั้งเนี่ย ผมมองมือแกร่งของนักเรียนห้อง 7 จางฉี่หลิงฉุดรั้งอาจารย์หน้ามึนขึ้นมา สายตาเย็นๆหันไปปรายใส่นักเรียนผู้โชคร้ายแล้วทั้งสองก้พากันไปราวกับหนีตามกัน ทอดทิ้งประตูห้องและตัวประกอบอย่างผม

ท่าทางว่าโอกาสเสียพรมจรรย์นายน้อยสามคงอยู่ไม่ไกล ในเมื่อมีคู่แท้อยู่แบบนี้ แล้วจะจ้างผมมาทำไมฟระ

ผมมองประตูห้องสลับกับนักเรียนผู้โชคร้ายสุดท้ายต้องสวมบทเป็นครูพยาบาลแสนใจดีลูบหัวหางปลอบใจเด็กน้อย ก่อนที่จะเก็บประตูยัดๆใส่ช่องแน่นอนว่ามันไม่เข้าหรอก ผมต้องไปหอบเอาตะปูมาตอกมันแก้ขัดไปก่อนกว่าจะทำอะไรเสร็จก็ล่วงเลยมาถึงเกือบหนึ่งทุ่มสำนึกได้ว่าตนเองยังไม่ได้ปิดประตูห้องพยาบาลจึงวกกลับมาที่ห้อง
ใครจะไปรู้ไปหาแฮมเตอร์ตัวน้อยกลับมาจะเจอเข้ากับเจ้าหญิงนินทราแสนงดงาม

ผมเดินเข้ามาในห้องพยาบาลก่อนที่จะพบความผิดปกติเมื่ออุปกรณ์ทำแผลของผมนั้นถูกเปลี่ยนที่ มันเคยอยู่บนชั้นที่สามทว่าในยามนี้มันกลับถูกวางไว้บนโต๊ะของในนั้นถูกรื้ออกมา ...ขวดแอลกอฮอล์ของผมหายไป

ผมจับสัมผัสของคนได้พาให้ประสาทตื่นตัวแม้ที่โรงเรียนจะสงบสุขกว่าสนามรบแต่ก็ใช่ว่าจะปลอดภัยผมเดินไปอย่างเงียบกริบจนกระทั่งพบกับคน

ไม่สิต้องบอกว่าเจ้าหญิงนินทราผู้เลิฉมกำลังหลับใกลอยู่บนเตียงนุ่ม

ประธานนักเรียนกำลังนอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงห้องพยาบาล เขาไมได้ปิดม่านกั้นทำให้ผมสามารถพบได้โดยง่าย ผมขยับยิ้มเมื่อมองยังความงดงามตรงหน้า
หน้าตาดีชะมัดไม่ว่าจะมองมุมไหนก้สวยจังเลยน๊า มิน่าละพวกนักเรียนถึงได้หลงใหลกัน

หากอู๋เสียคือเจ้าหญิงน้อยของโรงเรียน เซี่ยอวี้ฮัวก็คือราชินีคนงาม ทว่าเขาคือราชินีหัวใจที่เผด็จการเหลือเกิน ผมเหลือบตามองยังซองบุหรี่ของตนเองที่อยู่บนกระเป๋าเสื้อนักเรียนซองสีเงินโผล่พ้นขึ้นมาเล็กน้อย

ให้ตายเถอะบอกคนอื่นอย่าสูบแต่นายกลับพกประเจิดประเจ้อแบบนี้นะ

ผมส่ายหน้าก่อนที่จะเอื้อมมือไปแตะต้องมันเพียงชั่วพริบตาที่ปลายนิ้วจะสัมผัสโดนข้อแขนกลับถูกจับเอาไว้อย่างแน่นหนาแรงเหวี่ยงเกินขึ้นอย่างไม่ทันตัวแม้จะออกแรงขืนแต่กลับไม่เป็นผล

พระเจ้าผมเพิ่งเคยรู้ว่าคนสวยๆนี่แรงเยอะขนาดนี้

“โอ๊ะ อาจารย์เองหรือ” เซี่ยอวี้ฮัวเหมือนลืมตาตื่นเขาคร่อมทาบทับผมเอาไว้ใต้ร่างกระพริบแพขนตาสวยครั้งหนึ่งก่อนที่จะเห็นว่าเป็นผม

“แหมคนสวยรุนแรงจังเลย ปกติทำแบบนี้กับผู้ชายคนอื่นหรือเปล่านะ มาถึงก็จับคนอื่นกดกันเลย ร้อนแรงไม่เบา” ผมหยอกเย้าคนงามเซี่ยอวี้ฮัวหัวเราะในลำคอ

“ก็บ่อยๆแต่ปกติผมจะตามด้วยพลองยาวกระทุ้งให้เลือดอาบด้วย เสียดายที่วันนี้มันโชกเลือดไปหมด” คนงามหัวเราะอย่างร้ายกาจท่าทางคนที่รื้ออุปกรณ์ทำแผลของผมคงจะเป็นเขา “อ้อขอโทษนะครับที่ผมทำขวดแอลกอฮอล์แตก”

“ไม่เป็นไรหรอกแค่นั้นเองเพื่อคนสวยอาจารย์ไม่ถือ” ผมแลบลิ้นซุกซนให้กับเขาหรี่นัยน์ตาออดอ้อน “แหมคนสวยใจดีเหลือเกินทุบจนเละแล้วก็ทำแผลให้ความจริงเรียกอาจารย์ก็ได้นะจ๊ะ อาจารย์พร้อมบริการ”

“แหมเห็นอาจารย์กำลังยุ่งตามหาหัวใจผมเลยไม่อยากเพิ่มภาระเลยจัดการเก็บกวาดเองไปแล้ว” นัยน์ตาคู่สวยตวัดวูบเมื่อพูดคำว่าเก้บกวาด อื้อหือ โฉด ชั่ว สมเป็นลูกหลานตระกูลเซี่ยที่อยู่ในวงการมืดดีแท้

“โอ๋ช่วยไม่ได้นะจ๊ะ เห็นแฮมเตอร์น้อยน่ารักวิ่งไปมาอาจารย์ก็อดรนทนไม่ไหวรู้ตัวอีกทีก็ตามก้นน่ารักๆนั้นไปแล้วจ๊ะ” ผมขยับตัวพลักคนงามให้พ้นแต่อีกฝ่ายกลับไม่ยินยอม “อื้อหือตอนนี้กำลังนิยมออนท็อปหรือจ๊ะ แต่ว่าครูนั้นไม่อยากให้มีเรื่องอื้อฉาว แม้ว่าคนงามแห่งโรงเรียนจะอยากขย่มกรีดร้องบนตัวครูแต่ด้วยจรรยาบรรณ ครูคงไม่สามารถให้ทำได้นะจ๊ะ “

“ฮะ ฮะ พูดจาน่ารักดีนี่ครับอาจารย์” แม้แต่เสียงก็ยังน่าฟัง ฮึ้ยคนงามนี่งามไปทุกสัดส่วนยกเว้น...จิตใจ

“ถ้ารู้ว่าครูมีคนที่รักแล้วหนูก็ลงไปสิจ๊ะ มาขย่มครูแบบนี้เดี๋ยวครูเกิดจับก้นหนูมากระแทกจะผิดศีลธรรมเอา” ผมขยับตัวให้พ้นจากมือที่เหมือนกับคีมเหล็กรู้แล้วว่าทำไมคนงามถึงเรียนนมา 4 ปีโดยไม่โดนเพื่อนนักเรียนลวนลาม

แม่จ้าวววสมแล้วที่เป็นคนตระกูลเซี่ย

ว่าแต่ผมยังไม่ได้ไปทำอะไรเขาเลยนี่...แล้วจะมาจับทำไมพ่อคุณ

“งั้นข่าวลือนั้นก็ถูกสินะที่อาจารย์เฮยชอบอาจารย์อู๋ ทำแบบนี้ระวังจะโดนตัดเงินเดือนและเป็นศัตรูกับนักเรียนทั้งโรงเรียนนะครับ” มือของเขาละจากผมพาให้ผมใช้ช่องว่างเพียงเสี้ยวนาทีหลุดลอดจากนั่งลงตรงข้ามเตียง

โอยหัวใจลูกพ่อ เมื่อกี้มันเกือบกระเด้นออกมาแล้วไง

“แหมอาจารย์อู๋เป็นคนน่ารักใครๆก็รัก คนสวยอย่างคุณหนูน่าจะมีคนฝากหัวใจให้มากกว่านะ” ผมขยิบตายั่วยวนก่อนที่จะเอื้อมมือไปเชยคางสวยนั้นอย่างไม่กลัวตาย “แหมคนงามอย่างราชินีแห่งโรงเรียนชายล้วนเกิดเหงาขึ้นมาหรือไง”

“อาจารย์เองก็เป้นที่นิยมนะครับ ในอันดับหนุ่มฮอตอาจารย์ติดเป้นอันดับต้นๆเลย”

“ฮะๆ คงแพ้จางฉีหลิงสินะ เขาหล่ออย่างร้ายกาจเลยนะ “ผมแลบลิ้นให้กับประธานนักเรียนที่ยิ้มกรุ่มกริ่บเหลือบมองยังซองบุหรี่ที่อยู่บนกระเป๋าเสื้อของเขา “ไหนๆแล้วหนูจ๋าครูว่านะครูบรรลุนิติภาวะแล้วช่วยคืนบุหรี่ให้ครูที บางครั้งผู้ใหญ่ก็มีความเครียดที่ต้องระบายเหมือนกัน”

ไม่ให้คนติดนิโคตินสูบบุหรี่โหดไปแล้ว...

“ก็อาจารย์ไม่ได้สูบที่จุดให้สูบนี่ครับ กลับแอบสูบในห้องพยาบาล” ปรานนักเรียนคนสวยแตะลงยังซองบุหรี่ที่อยู่ตรงหน้าอกของเขา ในยามที่มีเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวบางๆตัวเดียวเมื่อดึงให้ตึงทำเอาเห็นหัวนมสีชมพูของเขา

แม่จ้าววว น่ากดจริงๆนั่นละ

“แหมประธานคนงามคิดไปหรือเปล่า กลิ่นในห้องนี้ก็ไม่มี มีแต่กลิ่นยาจนฉุนจมูกของปรานอาจจะผิด” ผมนั่งบนเตียงเหลือบตามองเขาที่ลุกยืนขึ้น ท่วงท่าขยี้ตาราวกับเพิ่งตื่นเหมือนลูกแมวตัวน้อย แต่เป็นเสือในคราบลูกแมว..

“ไม่มีกลิ่นบุหรี่ก็จริง แต่มีเศษขี้เถ้าหลงเหลือที่ขอบหน้าต่าง 1 มิลลิเมตรนะครับ” ครั้นได้ยินที่เขาพูดผมก็ชะงัก...

เมื่อสูบบุหรี่ผมจะกำจัดกลิ่นและตะกอนจนหมดไม่มีใครรู้ว่าผมสูบที่นี่ แต่ปรานคนสวยกลับล่วงรู้นั่นหมายความว่าเขาไม่ใช่นักเรียนธรรมดาเพียงแค่เศษขี้ฝุ่น 1 มิลเขาก็จับผมได้แล้ว ผมพลาดเองที่ระวังตัวไม่พอไม่คิดว่าในโรงเรียนที่สงบสุขจะมีตัวอันตรายแฝง

“โอเค ครูผิดเองต่อไปครุจะไปสูบในที่ควรสูบงั้นขอด้วยนะ” เซี่ยอวี้ฮัวยิ้มยื่นซองบุหรี่ ผมเกาหัวรู้สึกว่ายุ่งยากชะมัดเอื้อมมือไปจับซองบุหรี่ก่อนที่จะรู้สึกจตัวว่าโลกหมุนอีกครั้ง คราวนี้เขาไม่ยินยอมให้ผมตั้งตัวข้อมือถูกรัดด้วยเข็มขัดนักเรียนว่องไวยิ่งกว่ามืออาชีพ

“เฮ้ย ...นี่นายจับคนอื่นบ่อยใช่ไหม!” ผมกรีดร้องก่อนที่จะได้ยินเสียงหัวเราะของคนสวย

“ก็ไม่บ่อยแค่ต้องกำจัดวัชพืชทุกวัน” เซี่ยอวี้ฮัวดึงบุหรี่ออกจากมือของผมซุกลงยังกระเป๋าเสื้อตามเดิมผมเงื้อขาถีบเขาแต่กลับถูกจับได้ มือนั้นบีบข้อขาจนเจ็บพาให้ผมยิ้มแห้ง

“โถประธานคนสวยเกิดตกมันขึ้นมาหรือไง ทำร้ายครูบาอาจารย์แบบนี้ไม่ดีนะ”

ถ้าเกิดอารมณ์ก็ไปชักว่าวที่ห้องไป...อย่ามารังแกครูแบบนี้

“ไม่เห็นเป็นไรนี่ในเมื่อคุณไม่ใช่ครูเสียหน่อย จริงไหมเฮยเสียจื่อ นักรับจ้างอย่างคุณมาทำที่โรงเรียนนี้” ผมสูดหายใจดอกไม้ตรงหน้านี้ช่างเป็นดอกกินแมลงเสียจริง แม้แมลงจะไม่วิ่งเข้าหามันแต่มันก็คืบคลานเข้ามาจับได้อย่างอยู่หมัด

ความแตกแล้วงั้นหรือ แต่กฎเหล็กของนักรับจ้างไม่ว่าจะชั่วช้าเลวแค่ไหนคือรักษาความลับของผู้ว่าจ้าง...แม้มันจะเป็นความลับที่ไม่น่ารักษาเอาเสียเลย

เชี่ยไหมละ ....ถ้าเกิดต้องตายเพื่อรักษาว่าถูกจ้างมาปกป้องก้นผู้ชายคนหนึ่งต่อให้ตายก็ตายตาไม่หลับเฟ่ย!

“คุณเข้าใกล้อู๋เสียเพื่ออะไร” มือเรียวเชยคางของผมรู้สึกแพ้หมดท่า ประมาทไปจริงๆไม่คิดว่านักเรียนม.ปลายมันจะทำได้ขนาดนี้ ..

โดนถอนหงอกแล้วไหมละ

“เพราะรักไงจ๊ะ แหมก้นของอาจารย์เทียนเจินมันเด้งดึ๋งนุ่มนิ่มน่ากระแทกจะตาย ฉันเองก็หล่อเหลาอยากจะหาคู่สักที ประธานคนงามคิดมากไปนะ” ผมหัวเราะท่ามกลางความเงียบในยามดึกจะมีเพียงแค่ครูเวรต่อให้มีเสียงอะไรเขาก็จะนึกว่าผีไปเสียหมด อืมนี่ถ้าผมเกิดโดนฆ่าในห้องนี้จริงจะกลายมาเป็นเรื่องเล่าอันดับที่ 7 ของโรงเรียนไหม

“โกหก!” คนสวยไม่รับมุขผมเอาเสียเลยมือเรียวแตะที่ข้างหูของผมกระชากหูฟังและเครื่องเล่น Mp3 ออกมาแกะออกก่อนที่จะโยนทิ้ง

โอ๊ยปวดใจไอ้นั่นนั่งทำตั้ง 3 วันเลยนะ

“แหมรักมากจนเป็นสต็อกเกอร์ไม่เคยได้ยินหรอ ช่วงนี้ฉันก็เข้าไปช่วยอาจารย์อู๋เสียทันก่อนเขาจะโดนข่มขืนไม่ใช่หรือ เฮยเสียจื่อสุดหล่อในปฐพีคนนี้ทำเพื่อคนน่ารักอยู่แล้ว” ผมบิดตัวแสแสร้งทำท่าน่าอายพาให้มือสวยทุบหัวไปหนึ่งที

อูยเจ็บชะมัดคนงามมือหนักงะ

“ก็จริงของนายแต่นายมาเพื่ออะไรกันแน่” สายตาคมกริบของเขาทอดมองผมเรือนร่างวสวยงามอยุ่บนร่างกายผมพาให้เกือบคิดอกุศล

โทษทีช่วงนี้ไม่ได้ไปอาบอบนวดเลยมีคนงามมานั่งคร่อมผมละอยากจะจับก้นนั้นมากระแทกเสียจริง

“บอกแล้วไงครับมาตามหารัก “ ผมหัวเราะแลบลิ้นยียวนคนตรงหน้า “หรือว่าท่านประธานยังไม่เชื่อในรักผมก็พิสูจน์โดยขย่มไหมละ ออนท็อปก็ไม่เลวนะครับ”

“ก็ไม่เลวนะ แต่ฉันว่านายแก่แล้วสมควรทำบนเตียงมากกว่า”

ชิบหาย!

“คุณประธานแสนสวยคร๊าบเมื่อกี้เกล่ากระผมพูดเล่นนิดหน่อยเอง ช่วยกลับไปชักว่าวที่บ้านเถอะครับ” ยังพูดไม่ถูกมือร้อนผ่าวของคนสวยก้สอดเข้ามาใต้เสื้อผ้าของผมลูบไล้กล้ามเนื้อสวย หนอกล้อกับติ่งที่เริ่มชูชันเพราะถูกปลุกเร้า

เดี๋ยวววววว ตามพล็อตหนังเอวีเด็กน้อยต้องถูกระทำไม่ใช่หรอเฮ้ยหรือเดี๋ยวนี้เขาหันมานิยมกินครูกันแทนเด็กๆแล้ว..

“ง่า ...ผู้ชายกับผู้ชายไม่ดีมั้งครับ แม้ผมจะชอบก้นของอู๋เสียน้อยแต่ไม่ได้ชอบจะตกเป้นฝ่ายถูกกระแทกเองนะ” ผมขยับข้อแขนแต่กลับถูกมัดเอาไว้แน่น ...มีดพกอยู่ที่กระเป๋ากางเกงหลัง ..แม่ง...ประมาททีเดียวถึงตายจริงๆ

พรมจรรย์ประตูหลังที่อุตส่าห์เก็บมานานแสนนาน...มัวแต่ห่วงตูดคนอื่นลืมดูตูดตัวเอง

ชิบ!

“อื้อ” รสจูบหวานถูกมอบให้ในทันทีที่ผมอ้าปากจะโวยวาย ริมฝีปากนุ่มนาบทับเข้ามาก่อนก่อนที่ลิ้นร้อนจะได้สอดแทรกผมก็อ้าปากมอบรสเลือดกลับไปให้

“ก็ไม่เลว” เซี่ยอวี้ฮัวปาดริมฝีปากเปื้อนเลือดด้วยนิ้วโป้ง เลียริทฝีปากด้วยท่วงท่าเย้ายวนใจชายหนุ่ม อื้อหือผมว่านอกจากเขาจะเป้นคนสวยแล้วยังรู้จักการวางตัว
แต่คนสวยแบบนี้สมควรเป็นฝ่ายรับสิฟระ!

“อื้อหือนักเรียนที่เคราพรักจ๋า ครูเป็นคนนะจ๊ะไม่ใช่แป้งถึงได้เคล้นเอา นวดเอาแบบนี้”ผมประท้วงในยามที่นิ้วเรียวสวยคู่นั้นลากไล้ไปทุกสัดส่วนของร่างกายเพียงชั่วพริบตาเสื้อผ้าของผมก็ถูกถอดออกจนหมดโยนทิ้งไว้ข้างเตียง ผิวกายร้อนรุ่มเนียนนุ่มของคนงามแนบชิดเข้ามาพาให้ใจสั่น ผมขยับตัวหนีแต่สะโพกกลับถูกยึดเอาไว้อย่างแน่นหนา

“นั่นสินะอาจจะเป็นแป้งก็ได้ ก็นวดไปนวดมามันถึงได้อ่อนยวบยาบแบบนี้” คนงามหยอกเย้าแลดูติดตลอกแต่คนที่กำลังจะเสียอธิปไทยนั้นย่อมไม่ตลกด้วย ผมเหยียดรอยยิ้มแห้งให้กับเขา

“ครูไม่ชอบขนมหวานนะจ๊ะนักเรียนจ๋า อย่ารังแกครูเลย ครูแก่แล้ว” ผมยื้อหยุดเส้นด้ายสุดท้ายเอาไว้ผิวกายถูกเขาทอดทิ้งริ้วรอยเป็นจ้ำแดงตามริมฝีปากที่ดูดกัดไปทั่วแรงกดที่รั้งสติพร้อมกับนิ้วร้อนผ่าวที่ลูบไล้ต้นขาอ่อน ยั่วเย้าวนเวียนอยู่ท้องน้อยอย่างจงใจทำให้ตัวของผมสะดุ้ง

ช่วยไม่ได้ผมเป็นผู้ชาย โดนเล้าโลมถึงขนาดนี้หากไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองสิตายด้าน

แต่ไหนแต่ไหนเคยแต่เล้าโลมสาวอกสะบึม ทว่าในยามนี้กลับต้องทอดกายให้คนอื่นเล้าโลม โลกนี้มันเปลี่ยนไปแล้วหรือไรทำไมหนุ่มๆหน้าสวยถึงได้เป้นเมะกันไปหมด เฮ้ มันต้องเคะสิ

“อ๊ะ!” คิดอะไรเพลินๆกลับต้องกรีดร้องสุดเสียงเมื่อฝ่ามืออุ่นกำรอบเฮยเฮยน้อยของผม นิ้วเรียวทั้งห้ารั้งรูดชักเข้าออกพาให้รู้สึกเสียวซ่านจนร่างกายบิดเร้าผสานไปกับเสียงจูบเปียกชื้นตามท้องอ่อน มืออีกข้างของคุณชายเก้าแตะวนเล่นบริเวณกลีบทางเข้าที่ยังไม่เคยมีผู้มดรุกราน

“ดะ..อึ่ก!” ยังพูดไม่ถึงครึ่งคำกลับต้องกัดริมฝีปากตนเองเมื่อความอึดอัดจู่โจมเข้ามาในทันทีพร้อมกับความเจ็บปวด

“อ้าวคุณครูไม่พุดต่อแล้วหรือครับ เห็นเอาแต่จ้อไม่หยุด” ใบหน้าสวยงามของประธานนักเรียนมองผมที่อยู่ใต้ร่างของเขา ผมหัวเราะให้เขาก่อนที่จะแลบลิ้น

“เอ...เพราะคุณมันห่วยมั้ง”

“หืม” ประธานนักเรียนคนงามเหลือบตาก่อนที่จะชักนิ้วออกพาให้ผมถอนหายใจอย่างโล่งอกก่อนที่จะต้องกรีดร้องสุดเสียงเมื่อความใหญ่โตร้อนระอุแทรกสอดเข้ามากระแทกทีเดียวจนสุดด้าม

“อ๊ากกก!” ความรู้สึกเหมือนร่างกายกำลังจะฉีดขาดอย่างเชื่องช้าพาให้ผมเผลอกรีดร้องความอึดอัดผสานกับคลื่นไส้จู่โจมเข้าอย่างฉับพลันพาให้ผมนิ่วหน้ารู้สึกเหมือนอยากจะอ้วก

เล่นเข้ามาโดยไม่เตรียมความพร้อมอีกฝ่ายก่อนนิสัยแย่ชะมัด ตามปกติเวลามีเซ็กส์ปมค่อนข้างจะเอาใจใส่การเล้าโลมเพื่อให้ฝ่ายหญิงมีอารมณ์ร่วมสนุกไปกับเขาแต่คุณชายเก้ากลับตักตวงเอาจากผมเพียงฝ่ายเดียว

“อ๊ะ...อ๊า” ผมกัดริมฝีปากในยามที่ความเจ็บปวดกระแทกเข้ามาได้กลิ่นเลือดคละเคล้าไปกับบรรยากาศ

บ้าเอ้ย....

“ว่าไงคุณครูไม่พุดต่อแล้วหรือ” มือเรียวบีบคางของผมบังคับให้หันมาเหชิญหน้า ความรวดร้าวยังคงเสียดแทงเข้ามาในร่างกายพร้อมกับแรงสั่นสะเทือนที่ฉีดทั้งร่าง
“....”ผมสะบัดใบหน้าหนีออกจากเขากัดฟันแน่นรู้สึกเหมือนกำลังจะตายแต่งานของผู้ว่าจ้างห้ามแพร่พรายทั้งสิ้น

“ดื้อจังเลยนะคุณครู เป็นแบบอย่างที่ไม่ดีเอาเสียเลย” เขาต่อว่าผ่อนการกระแทกยังผนังอ่อนนุ่มที่ฉีดขาดผมอ้าปากหอบหายใจในยามที่ได้พัก

“ผ่อนคลายหน่อยดีไหม” เซี่ยอวี้ฮัวเอื้อมมือมาปลุกเร้าแก่นกายที่ยังคงชูชัน ปรนเปรอด้วยอารมณ์พิศวาสก่อนที่ริมฝีปากนุ่มจะจูบซ้ำลงยังพวงแก้มใสไล้ไปยังจมูกโด่งสันก่อนที่จะวนบรรจบมาที่ริมฝีปากของผม

ครานี้ผมไม่ได้ขัดขืนเขาอีกต่อไปยินยอมรับลิ้นนุ่มที่สอดแทรกเข้ามาหาความหอมหวานลิ้นร้อนของเขาพัวพันผมแม้ว่าผมจะไม่ได้ขัดขืนแต่ก็ไม่ตอบสนองกับเขาราวกับจะประท้วงว่า ผมไม่เล่นด้วย

“อือ” เผลอครางในลำคอยามที่ลิ้นนุ่มควานพัวพันดึงดูดกับลิ้นของผมให้ตายนี่คือปรานนักเรียนดีเด่นจริงหรือ เสือผู้หญิงชัดๆ...ในยามที่กำลังเพลิดเพลินกับรสจูบที่พาให้เคลิบเคลิ้นแรงบีบดรัดจากปลายนิ้วกดยังส่วนอ่อนไหวเรียกสติทั้งหมดของผม ความรันจวนก่อเกิดอย่างเชื่องช้าก่อนที่จะแปรเปลี่ยนเป็นตัณหาความโหยหาในยามที่มือแสนช่ำชองโอบรัดบีบเคล้นปรนเปรอจนเกือบขึ้นสวรรค์

“อ๊ะ...” ผมร้องในยามที่เกือบจะไปแล้วถูกผละออกเซี่ยอวี้ฮัวเหยีดยยิ้มก่อนที่จะกระแทกสิ่งที่ค้างคามานาน ความเจ็บปวดแล่นริ้วขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับฝ่ามือร้อนที่ปรนเปรอเจ้าหนูของผม ความรวดร้าวที่ผสมผสานไปกับความเสียวซ่านระคนรู้สึกดีพาให้สติของผมแทบมลายหายไปกับเซ็กส์อันร้อนแรง

“หึหึ” ผมหัวเราะยามที่รสหวานของจูบล้ำเลิศผละจากไปกายอ่อนนุ่มที่เสียดสีกันอย่างเร่าร้อนพาให้ตัวตนของเราทั้งคู่เหมือนกับถูกไฟแผดเผา

ร้อน ร้อนเหลือเกิน

ผมอ้าปากงับลงซอกคอระหงในยามที่ร่างงดงามกดกายเข้ามาในร่างของผมจนสุดเซี่ยอวี้ฮัวหัวเราะกับการกระทำนั้นเขาเอื้อมมือมาปลดเชือกจากมือของผมออก

“ช้าไปแล้ว” ผมต่อว่าพลางโอบรัดรอบคอกระชับร่างกายให้แนบแน่นความรันจวนที่พุ่งขึ้นสูงในกายเรียกร้องให้ทำตามความต้องการของร่างมากกว่าสมอง
ทั้งที่รู้ดีว่ากำลังเล่นกับของอันตราย ดอกไม้พิษแสนงดงาม

“อ๊ะ..อ๊า” ผมกรีดร้องระเส่าในยามที่แก่นกายอ่อนนุ่มกระแทกเข้ามาอย่างเชื่องช้าในคราแรก มือของเขารั้งรอบแก่นกายอ่อนไหว ผมรั้งคอของเขาเข้ามาพัวพันลิ้นดูดดื่มเสียกเปียกชื้นดังขึ้นข้างหูคละเคล้าไปกับเสียงกรีดร้องแหบพร่า หยาดหยดเหงื่อของเราผสมหสานกันราวกับเป็นหนึ่งเดียว

ผมหอบหายใจในยามที่ร้อนจนหาทางระบาดไม่ออได้แต่กอดเขาเอาไว้จนแน่นจิกเร่งเร้าให้มันเข้ามาจนสุดพวกเรากอดก่ายรัดกันราวกับสัตว์ป่าหลงลืมสิ้นยังหน้าที่และอำนาจที่ตนได้ถือครองเอื้อมมือเข้าหากันและกัน จูบแลกเปลี่ยนน้ำลายจนปากเยิ้มก่อนที่จะเสียงเอี้ยดอ๊าดของเตียงจะดังลั่น

“อ๊า...อ๊ะ ตรงนั้น” ผมร่ำร้องในยามที่รู้สึกเหมือนจะถึงความร้อนระอุที่คับคายังช่องทางที่ไม่เคยใช้งานในครานี้มันกลับแปรเปลี่ยนเป็นความกระเส่า รู้สึกต้องการอีกไม่ว่าเท่าไรก็ไม่เคยพอ ท่ามกลางพายุรักที่ถาโถมพวกเราทั้งคู่ผมคล้ายจะได้ยินเสียงเขาเรียกชื่อที่แท้จริงของผม

อา แต่ผมคงคิดไปเองเพราะเขาไม่ได้รู้จักผมนี่

“อ๊า...!” ผมแหงกหน้ากรีดร้องเสียงลั่นในยามที่การกระแทกครั้งสุดท้ายพวกเราปลดปล่อยแทบจะพร้อมกัน หยาดหยดสีขาวขุ่นของหยาดอารมณ์เปรอะเปื้อนทั่วผ้าปูที่นอนและเรือนกายของผม ลามไปยังขาอ่อนและท้องน้อยของคุณชาย ผมเปลอมองเรือนร่างดงามที่ประดับด้วยครีมเหลวข้นจนเกือบเกิดอารมณ์อีกรอบ

เซ็กซี่ไปแล้ว...อา

ผมยอมรับว่ารอบแรกนั้นไม่ได้สมยอมแต่ในรอบที่สอง สาม ผมกลับเป็นฝ่ายกอดรัดเขา นำพาทุกอย่างไปตามอารมณ์พวกเรากอดก่ายกันเสียงเปียกชื้นดังสลับไปกับเสียงหอบหายใจ ท่ามกลางห้องพยาบาลที่คุกกรุ่นไปกับกลิ่นของยาฆ่าเชื้อผมกลับตกอยู่ในอ้อมกอดหอมหวานของดอกไม้งาม สุดท้ายกลับปล่อยไปตามอารมณ์บทรักที่ถาโถมเข้าใส่กันเสียเตียงลั่นเอี้ยดอ๊าด

หวังว่ามันคงไม่พังเอานะ..

พวกเราขยับกายเข้าหากันราวกับบ้าคลั่ง ต่างคนต่างปลดปล่อยทุกสิ่งทุกอย่างราวกับสัตว์ ทอดทิ้งความเป็นมนุษย์ในยามที่มอบรักจอมปลอม

ช้านานกว่าที่เวี่ยอวี้ฮัวจะพึงพอใจละจากร่างกายบอบช้ำเล่นเอาผมขยับตัวไม่ไหวได้แต่นอนแผ่บนเตียงกว้าง คราบน้ำกามที่เกิดจากกิจกรรมของเราทั้งคู่เปรอะเปื้อนไปทั่วฟูกนอนและเรือนร่างของผม ผมพลิกใบหน้าซุกลงกับหมอนรู้สึกเหน็ดเหนื่อยเกินกว่าจะได้

“อะไรอีกละประธานคนงามถ้ายังไม่พอช่วยกลับไปชักว่าวเองเถอะครับ สะโพกคนแก่รับไม่ไหวแล้ว” ผมท้วงในยามที่มือเรียวคู่นั้นจับใบหน้าซุกหมอนผมให้พลิก เซี่ยอวี้ฮัวหัวเราะก่อนที่จะหยิบเอาซองบุหรี่ออกมาดึงบุหรี่มวลหนึ่งออกมายัดใส่ปากของผม เขานั่งลงข้างเตียงคว้าเอาไฟแช็กจากกางเกงที่กระเด็นลงพื้นของผมขึ้นมาเอี้ยวตัวลงที่ริมฝีปากของผมจุดไฟให้อย่างเชื่องช้า

ผมสูดนิโคตินพาให้หัวสมองโล่งสบาย ทว่ามันไม่ได้โล่งเท่ากับตอนที่ถึงจุดสูงสุดครั้งแล้วครั้งเล่ากับร่างงาม นัยน์ตาคู่งามของประธานนักเรียนเหลือบมองผม
“ใจดีจังเลยนะคุณประธาน” ผมกัก้นกรองบะหรี่น้ำลายเยิ้มอย่างช่วยไม่ได้เมื่อมองริมฝีปากสวยคู่นั้นสมองกลับจำรสจูบหวาน รสชาติที่พาให้อยากละทิ้งบุหรี่ในปาก

“ฉันยังไม่เลิกสืบหาความจริงหรอกนะ” คำประกาศกร้าวของเขาพาให้ผมหัวเราะ หยิบบุหรี่ออกจากปาก

“โฮ่ คุณสืบไปจนส่วนลึกของผม กระแทกซ้ำจนข้างในผมบวมช้ำยังไม่พอ หื่นจังนะ” ผมขยิบตายั่วเย้าทั้งที่ตนเองไร้เรี่ยวแรง

ก็เขาน่าหยอกจะตาย...แต่ผลลัพธ์นั้นอาจมาพร้อมกับสะโพกคราก..

“หึหึ” เซี่ยอวี้ฮัวหัวเราะในลำคอดึงบะหรี่ออกจากปากของผมแทนที่ด้วยจูบรสหวานที่พาให้ลืมเลือนรสชาติของบุหรี่...ยาเสพติดที่ยิ่งกว่านิโคติน ริมฝีปากบางอ้อนอิ่งอยู่บนปากผมครู่หนึ่งจึงยอมละไปมือเรียวคีบบุหรี่คืนลงสู่ปากของผมพาให้หัวเราะ

“ทำไมติดใจหรือไงครับประธานคนสวย ครูรู้ตัวว่าเป็นหนุ่มหล่อสะท้านใจแต่เกรงกลัวแฟนคลับของคุณราชินี ต่อไนปี้เราอย่าพบเจอกันอีกเลย”

“นายติดบุหรี่ไปแล้ว” เขากลับพูดในเรื่องอื่นเสียงั้นพาให้ผมงุงงงอยู่ครู่หนึ่ง “ต่อไปนี้ถ้าจะสูบก็ให้มาหาฉันละกัน”

“...” ผมรู้สึกเหมือนเดรกจุดเมื่อมองซองบุหรี่ในมือประธาน ไม่รู้ว่าการติดนิโคตินกับเซ็กส์อันไหนแย่กว่ากันแต่ที่แน่ๆตอนนี้ผมกำลังทำผิดจรรยาบันครั้งใหญ่ไม่สิ ผมโดนผู้เยาว์พรากนี่หว่าแบบนี้โดนตำรวจจับไหมเนี่ย

“ขอตัวไปก่อนนะครับอาจารย์เฮยเสียจื่อ หรืออยากให้ผมช่วยทารักษาบาเจ็บภายใน”

“ช่วยกลับไปชักว่าวที่ห้องเถอะครับ ผมกราบ..” แม้ว่าการร่วมเซ็กส์ครั้งนี้จะดูสนุกสุดเหวี่ยงแถมรู้สึกดีกว่าที่เคยทำกับผู้หญิงแต่ไอ้อาการขยับไม่ได้ ปวดไปทั้งสะโพกแบบนี้มันเหลือจะรับผมนอนสูบบุหรี่บนเตียงนอนซุกหมอนหนีเขาก่อนที่จะสัมผัสได้ถึงสัมผัสลื่นของผ้า ครั้นเงยหน้าขึ้นก็พบเข้ากับเสื้อกราวสีขาวของตนเองพร้อมกับประตูห้องพยาบาลที่ปิดลง

พรุ่งนี้ผมต้องเจอกับเขาอีก คงต้องไปซื้อบุหรี่ซองใหม่ด้วยแต่เจ็บชะมัดยากเจ้าหนูนั่นไม่ออมแรงสักนิด

เด็กเวร...

ลาออกตอนนี้ทันไหมนะ...