[OS] Taste of warm (15 :: จางฉี่ซานxอู๋เหลาโก่ว ft.2 3 8 9)

[velvetronica]

[OS] Taste of warm (15 :: จางฉี่ซานxอู๋เหลาโก่ว ft.2 3 8 9)

*เรื่องนี้หนึ่งในโปรเจคคลายหนาว* (แต่ละเรื่องอ่านแยกกันได้ค่ะ)
1. กุมมือแล้วเป่า 'mistletoe' https://dmbjth.thai-forum.net/t802-topic


"อากาศหนาวๆ แบบนี้ชาร้อนนี่ถือเป็นของช่วยชีวิตทีเดียว"

เสียงรื่นเริงดังขึ้นจากศิลปินประจำวงน้ำชา เอ้อร์เย่ว์หงโปรยยิ้มหวานพลางเอื้อมมือไปรินชาเพิ่มให้ป้านเจี๋ยหลี่ซึ่งมองเฉยๆ แต่ก็รับถ้วยมาจรดริมฝีปาก ฝ่ายคนรินพอเห็นว่าหมดกาก็โบกมือเรียกเสี่ยวเอ้อร์ให้มาเสิร์ฟกาใหม่พร้อมกับหยอดคำหวานให้สาวเจ้าเขินม้วนกลับไป
จางฉี่ซานมองพ่อนางเอกคนดังทำกิริยาโฉบไปโฉบมาอย่างหมั่นไส้แต่ก็ชินอาการลมเพลมพัดอย่างมาก...หากจะเริ่มงานเริ่มการก็ต้องรอให้เจ้าบ้านสกุลสองพร้อมจะเริ่มเอง ไม่งั้นไอ้คนคนนี้ก็จะเอาแต่เล่นจนงานพังพินาศจนแม้แต่คนอย่างผู้นำสกุลสามยังต้องยอมรอ

"ชาร้อน ชาร้อน หนาวแบบนี้ใครจะปฏิเสธชาร้อนกัน" พึมพำหงุงหงิงในลำคอไปเรื่อยเปื่อย
"...ก็อาจจะมีอยู่คนหนึ่งนะ" เจ้าบ้านสกุลสามกระตุกรอยยิ้มชั่วพริบตาให้กับชายในเครื่องแบบทหาร
"ใครหรือ...อ้อ"

เอ้อร์เย่ว์หงลากเสียงยาวพร้อมกับหยิบพัดประจำตัวขึ้นมาเคาะเบาๆ ที่ริมฝีปาก ดวงตาเรียวสวยหรี่มองคนที่ยังคงนั่งเงียบอย่างครุ่นคิด

"อู่เย๋ชอบดื่มชา" ป้านเจี๋ยหลี่กล่าวเรียบๆ "แต่ในบ้านสกุลอู๋กลับไม่มีใบชาเก็บไว้เลย"
"ข้าเคยไปบ้านเหลาอู่แล้วเจ้าหนูนั่นยกชาเก่าเก็บเหม็นหืนมาให้" นางเอกคนดังแห่งฉางซาว่าพร้อมหัวเราะเสียงใส
"แปลก"
"นั่นสิ พ่อพระ...ท่านพอจะรู้สาเหตุไหม"

เอ้อร์เย่ว์หงโยนใส่นายทหารใหญ่อย่างจงใจ ใบหน้านิ่งของคนที่เก็บคำเงียบนั้นทำให้คนที่นั่งรถเข็นถึงกับต้องหันไปหัวเราะหึ
เมื่อเห็นว่าแหย่แล้วไม่ได้รับการตอบสนองใบหน้างดงามก็ยู่ปากเบาๆ แต่แล้วเสียงก้าวขึ้นบันไดพร้อมคนมาใหม่กลับจุดรอยยิ้มชั่วร้ายปรากฎขึ้นทันที ป้านเจี๋ยหลี่เห็นสีหน้านั้นจึงเอ่ยเรียกเพื่อนบ้านของตนอย่างคุ้นเคยทันที

"เสี่ยวจิ่ว"

ชายหนุ่มหน้าตาหมดจดหันมามอง ก่อนจะคำนับให้แล้วสาวเท้าเข้ามาหาพร้อมกับชายหนุ่มในชุดคลุมยาวอีกคน

"ซานเหย่ ท่านพี่เอ้อร์ พ่อพระ"
"เจ้ามาพอดีเลย เรากำลังพูดถึงอู๋เหลาโก่วกันอยู่" คำพูดนั้นทำให้คนมาใหม่ชะงักนิดๆ แล้วเหลือบตามองจางฉี่ซาน "เจ้าเป็นเพื่อนกับอู่เย๋มาตั้งแต่เด็ก คงรู้ใช่ไหมว่าทำไมเจ้าหนูถึงไม่มีใบชาเก็บไว้ในบ้าน"

เซี่ยจิ่วเย๋เลิกคิ้วเล็กน้อยอย่างแปลกใจ ก่อนจะจุดรอยยิ้มเล็กๆ แล้วว่าเสียงเรื่อย

"อู่เย๋นิยมชมชอบน้ำชาเลิศรสมาแต่ไหนแต่ไร แต่หลังจากที่สูญเสียการรับกลิ่น น้ำชาก็เป็นเพียงน้ำรสชาติขมๆ ขื่นๆ" คำตอบนั้นทำให้ยิ่งสงสัย
"แต่เวลาบอกว่ามีน้ำชาเลิศรสก็เห็นเจ้าหนูชอบมาจดๆ จ้องๆ"
"อู่เย๋ติดนิสัยทำตัวเหมือนปกติเวลาอยู่นอกบ้าน แต่พออยู่บ้านคงไม่เคยชงชาเองจึงไม่มีใบชาติดบ้านอย่างท่านว่า"
"อืม...สมกับเป็นเพื่อนสนิทกันมาแต่เล็กแต่น้อย รู้จักเหลาอู่ดีไปหมดจริงๆ นะเสี่ยวจิ่ว"

เซี่ยจิ่วเย๋ยิ้มรับคำของเอ้อร์เย่ว์หงที่ทำหน้าเข้าอกเข้าใจด้วยดวงตาพราวระยับ ป้านเจี๋ยหลี่จึงเปิดยิ้มขำบ้างแม้มันจะดูน่ากลัวอย่างยิ่งก็ตาม
แต่แล้วเสียงกระแอมของอีกคนที่เงียบมาโดยตลอดตั้งแต่ก้าวเข้าร้านมาก็ทำให้ทุกคนชะงัก

"เหล่าปา...มีอะไรรึ"

ยังว่าไม่ทันจบประโยคฝีเท้าที่กระทบบันไดก็ดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับการปรากฎตัวของคนที่ตกเป็นหัวข้อสนทนาในวันนี้ อู๋เหลาโก่วเลิกคิ้วเมื่อจู่ๆ ตนก็ตกเป็นเป้าสายตาของคนกลุ่มใหญ่ที่ยิ่งใหญ่สุดๆ ในฉางซา

"พวกท่านนัดสังสรรค์กันไม่ชวนข้า" ประโยคตัดพ้อแบบไม่จริงจังถูกส่งมาพร้อมรอยยิ้มกว้างขวาง
"หากชวนแล้วเจ้าจะมาหรือ หมาเจ้าไม่ยอมออกนอกบ้านทั้งที่หิมะยังตกหรอก" เซี่ยจิ่วเย๋ตอบเพื่อน
"โอ๊ะ ครั้งนี้เจ้าพลาดนะเสี่ยวจิ่ว" ชายหนุ่มขยับเสื้อนอกให้คลายออก แล้วใบหน้าน่ารักของเจ้าหมาน้อยก็ค่อยๆมุดออกมาจากสาบเสื้อตัวใน "ซันชุ่นติงยอมออกมาเดินเล่นกับข้าแล้ว"

ชายหนุ่มก้มลงไปคุยเจ้าตัวน้อยหงุงหงิง เป็นกิริยาที่ไม่ควรเกิดในชายวัยเกือบสามสิบ แต่กลับดูแล้วไม่ขัดตาเลยสักนิด

"เจ้ามาก็ดีอู่เย๋...สนใจชาเลิศรสไหม"

เอ้อร์เย่ว์หงกระแอมแล้วขยับกาให้เห็น พร้อมกับส่งสายตาล้อเลียนไปยังคนที่ยังคงตีหน้าขรึมนั่งนิ่ง

"ข้าอยากรู้ว่าเจ้าชอบเครื่องดื่มอะไรเป็นพิเศษ แต่ดูคนแถวนี้จะบอกอะไรไม่ได้เล..."
"ไว้ข้าจะส่งคนไปแจ้งเรื่องนัดหมายครั้งหน้า"

ในที่สุดจางฉี่ซานก็ตัดสินใจได้ว่าวันนี้ควรจะพอแค่นี้ก่อนที่จะเสียเวลาไปมากกว่าเดิมโดยที่ไม่ได้อะไร เขาลุกพรวดไม่ฟังคำตอบรับแล้วก็ก้าวยาวๆ ออกไป โดยไม่มองหน้าใครแม้แต่คนที่เพิ่งมาถึง
ดวงตาใสซื่อพิมพ์เดียวกับเจ้าหมาน้อยในเสื้อมองตามไปอย่างงุนงง แถมยังหันมาทำหน้าสงสัยใส่คนที่เหลือทำให้เอ้อร์เย่ว์หงไม่อาจกลั้นหัวเราะได้อีกต่อไป นางเอกคนดังของคณะงิ้วฉางซาปล่อยเสียงหัวเราะลั่นไปหมดทั้งชั้น

"อะไรกัน...ท่านพี่เอ้อร์ นี่มันเรื่องอะไร"

เซี่ยจิ่วเย๋เบือนหน้าไม่สบตาเพื่อนแล้วจึงเดินไปนั่งแทนที่ของพ่อพระข้างป้านเจี๋ยหลี่ที่เอาแต่ยิ้มหลอนๆ ...ทางนี้ก็ไม่มีคนตอบ อีกคนก็เอาแต่ขำตัวสั่นโบกพัดไปมา เห็นจะเหลือแค่คนเดียว...

"เหล่าปา..."

แต่พูดไปได้ครึ่งคำฉีเถียจุ่ยก็ยกมือห้ามอันเป็นท่าประจำที่ทำให้ต้องหุบปาก บนใบหน้านิ่งของเจ้าบ้านสกุลฉีมีรอยยิ้มน้อยๆ ที่หาได้ยาก ปลายนิ้วของอีกฝ่ายตวัดชี้ไปทางบันไดที่จางฉี่ซานเพิ่งเดินลงไปพร้อมคำประกาศิตแบบครึ่งคำอันเด็ดขาด

"ตาม ไป"

++++++

ชายหนุ่มกระชับเสื้อนอกแน่นพร้อมกับกระซิบปลอบใจเจ้าตัวน้อยในเสื้อเรื่องความอึดอัด อู๋เหลาโก่วบ่นในใจอุบอิบไม่หยุดเรื่องว่าแทนที่ตนจะได้หลบลมอยู่ในโรงน้ำชากลับต้องถูกอัปเปหิออกมาฝ่าหิมะตามคนเอาใจยากอย่างจางฉี่ซาน
แต่เมื่อเขาเดินมาถึงหน้าบ้านสกุลจางก็ต้องชะงัก เมื่อร่างสูงสง่าในชุดเครื่องแบบสีดำยืนเปิดประตูรออยู่ จางฉี่ซานเบี่ยงตัวให้คนขี้หนาวเดินเข้าไปก่อนแล้วจึงค่อยตามหลังปิดประตูไป

"ท่านยังไม่ชินกับท่านพี่เอ้อร์หรือ"

อู๋เหลาโก่วถามเมื่อเข้ามาถึงในตัวบ้าน นานๆ ครั้งการขี้เล่นลอยไปลอยมาของเอ้อร์เย่ว์หงก็จะทำให้จางฉี่โกรธได้บ้างเหมือนกัน ดูจากอาการรื่นรมณ์เสียขนาดนั้นของพ่อนางเอกคนดังก็คงจะไม่แคล้วว่านายทหารใหญ่โดนสหายแกล้งเอาเป็นเด็กๆ
จางฉี่ซานได้ยินดังนั้นก็ถอนหายใจพรืดเป็นคำตอบให้กับคนที่ไม่รู้เรื่องอะไรเอาเสียเลย ก่อนจะดันหลังให้แขกเข้าไปนั่งรอในห้อง ส่วนตัวเองเดินไปทางครัว

ผ่านไปไม่นานเจ้าของบ้านก็กลับมาอีกครั้งพร้อมถาดในมือ นายทหารเลื่อนถาดไปตรงหน้าเถ้าแก่สกุลอู๋แล้วรินชาใส่ให้ในถ้วย อู๋เหลาโก่วยื่นหน้าไปสูดไอกรุ่นของชาร้อน เขาไม่ได้กลิ่นอะไรเลย...แต่มันทำให้เขารู้สึกสบายจมูกยามที่อากาศหนาวเย็น
แต่ก่อนที่เขาจะได้ยกถ้วยชาขึ้นจิบ เจ้าบ้านสกุลจางก็ดึงมือเขาให้วางลงบนโต๊ะ ก่อนจะเปิดตลับขี้ผึ้งที่หยิบมาด้วยแล้วค่อยๆ ทาให้บนมือที่แตกจนเลือดออก

"ที่ให้ไปเจ้าไม่เคยใช้เลยหรือไง" คำดุนั้นทำให้คนเด็กกว่ายู่ปาก
"ทาแล้วมันเหนียวมือ...จับหมาทีขนก็ติดกันเป็นกระจุก" คำแก้ตัวที่สมกับเถ้าแก่หมาห้าแต่พ่อพระใหญ่ส่ายหน้าพรืด
"อย่างน้อยก่อนนอนก็ต้องทา ไม่ใช่ปล่อยจนเลือดออกขนาดนี้"
"นิดๆ หน่อยๆ ไม่เป็นไรหรอก" เขาแก้ตัวเสียงอ่อย
"ข้าไม่ชอบเห็นเจ้าเจ็บ" จางฉี่ซานว่าเสียงจริงจัง "แม้นิดเดียว...ข้าก็ไม่ชอบ"

อู๋เหลาโก่วกัดริมฝีปากล่างเบาๆ เขารู้สึกว่าหน้าเห่อร้อนแปลกๆ จางฉี่ซานแม้จะชอบออกคำสั่งชอบเผด็จการ แต่ก็เป็นพวกใจอ่อนขี้เป็นห่วงเกินใคร เรียกได้ว่าคนคนนี้มีพระเดชล้นเหลือและพระคุณเพียงพอที่จะทำให้ใครต่อใครเคารพรักยิ่งนัก

เมื่อทาให้อีกฝ่ายเสร็จนายทหารก็เช็ดมือกับผ้าแล้วยกชาร้อนขึ้นจิบ ปล่อยให้ชายหนุ่มมองมือเคลือบขี้ผึ้งของตนอย่างปลงใจ

"ข้าไม่ชอบทาเพราะมันทำให้ไม่กล้าหยิบจับอะไร"

อู๋เหลาโก่วได้โอกาสบ่นออกมาอีกคำ ก่อนจะเริ่มรู้สึกว่าตัวเองคิดผิด เพราะจางฉี่ซานได้ยินดังนั้นจึงคว้าถ้วยชาของเขาไปเป่าเบาๆ ทดสอบอุณหภูมิด้วยการแตะริมฝีปากแล้วยื่นมาจ่อให้ถึงปาก

"ม...ไม่ต้อง"
"เดี๋ยวมันไม่ร้อน"

เมื่อปฏิเสธไม่ได้จึงแตะปากจิบไปเข้าไป ความอุ่นร้อนไหลผ่านลำคอลงไปในท้องทำให้รู้สึกดี เขาเลียริมฝีปากเมื่ออีกฝ่ายถอนมืออกไป
อู๋เหลาโก่วชอบชา...แม้จะไม่ได้กลิ่นหอมเช่นเคย แต่รสขมของมันก็ทำให้เรารู้สึกชุ่มคอ

"เอาอีกไหม"
"ก็ดี" เขาตอบทันที แต่แล้วการกระทำตัวของคนตรงหน้าก็ทำให้เขาต้องร้องลั่น "ฮ...เฮ้..."

จางฉี่ซานยกถ้วยชาขึ้นดื่มก่อนจะหันมาประกบปากป้อนน้ำชาอุ่น กลีบเนื้ออ่อนถูกดูดเม้มเบาๆ แล้วลิ้นร้อนจึงแทรกเข้ามาในโพรงปาก มือแข็งแกร่งของนายทหารช้อนท้ายทอยของเขาเอาไว้จนทุกสัมผัสแนบชิดอย่างยิ่ง ชายหนุ่มนึกอยากจะผลักออกเพราะรสจูบร้อนแรงนี้ทำให้เขาใกล้จะขาดใจ...แต่มือทั้งสองที่เพิ่งทายาไว้ก็ทำให้ไม่กล้าแตะเสื้อผ้ามีราคาของอีกฝ่าย
การป้อนน้ำชาครั้งนี้ทำให้ร่างกายอุ่นจนร้อนได้ยิ่งกว่าเดิม ทั้งอุณหภูมิร่างกายของคนที่รั้งเขามานั่งบนตักและรสสัมผัสที่เร่งเร้าให้เกิดความรู้สึกบางอย่างในช่วงท้องน้อย อู๋เหลาโก่วเผลอตอบสนองอย่างลืมตัวจนมือที่รั้งท้ายทอยเอาไว้ค่อยๆ เลื่อนมาปลดเสื้อคลุมชั้นนอกช้าๆ...

"โฮ่ง!!"

เสียงนั้นทำให้จางฉี่ซานผละออกจากริมฝีปากรสหวานอย่างตกใจ เจ้าทิเบแทนสเปเนี่ยลตัวน้อยตะกายออกมาจากเสื้อตัวในของเจ้าของแล้วเอาหัวเล็กๆ ดันหน้าอกเขาสุดกำลังอย่างไร้ประโยชน์...
เถ้าแก่หมาห้าอ้าปากค้างก่อนจะปล่อยหัวเราะลั่นทั้งๆ ที่ลมหายใจยังไม่ปกติ พ่อพระใหญ่แห่งเก้าสกุลเอานิ้วคีบหลังคอเจ้าตัวปัญหาขึ้นมาอย่างอ่อนใจ แล้วเอาไปวางแปะบนโต๊ะให้เจ้าตัวน้อยส่งสายตากลมแป๋วสะบัดหางพั่บๆ ใส่

อู๋เหลาโก่วพยายามกลั้นหัวเราะให้กับบรรยากาศที่พังทลายอย่างยากลำบากแล้วจึงผละตัวกลับไปนั่งที่เก้าอี้ตัวเองเหมือนเดิม จางฉี่ซานเห็นดังนั้นก็ตัดสินใจยอมแพ้

"ข้าจะไปเอานมอุ่นให้ซันชุ่นติง"

เจ้าบ้านสกุลจางว่าแล้วก็ผละออกมา เหลือบมองผู้นำบ้านห้าเล่นกับเจ้าหมาคู่ใจอย่างน่ารัก

...ครั้งนี้เขาจะปล่อยให้ชายหนุ่มที่ทำตัวเด็กกว่าอายุลอยหน้าลอยตาไปก่อนสักครั้งก็ได้...

ผู้ยิ่งใหญ่แห่งฉางซาโคลงศีรษะแล้วเดินเข้าครัวไปหาอาหารมากำนัลแก่เจ้าสุนัขตัวร้ายอย่างจำยอม

++++++

หลายวันต่อมา เซี่ยจิ่วเย๋เดินทางมายังบ้านสกุลจางเพื่อธุระทางการทหารที่เป็นความลับ จางฉี่ซานต้อนรับเขาอย่างดีและยังคงเป็นพ่อพระใหญ่จางคนเดิมที่สุขุมอย่างยิ่ง

"เช่นนั้น...เรื่องนี้ข้าจะเป็นธุระให้ท่านเอง"

เขาทิ้งท้ายพร้อมกับการกล่าวลาประมุขแห่งเก้าสกุล แต่เมื่อกำลังจะก้าวพ้นเขตบ้านจริงๆ จางฉี่ซานกลับเรียกเขาไว้ด้วยประโยคที่ไม่เกี่ยวกับงานสักนิด

"เหลาอู่กินดื่มถ้วยเดียวกับหมาของเขา"

ผู้นำสกุลเซี่ยหมุนตัวกลับมามองคนพูดนิ่งๆ นายทหารใหญ่จุดรอยยิ้มที่มุมปากก่อนจะกล่าวต่อไป

"ซึ่งหมาของเหลาอู่ไม่มีกินชา...บ้านสกุลอู๋จึงไม่เก็บใบชา" เขาว่าเสียงเรื่อย "แต่หากเหลาอู่อยากกินชาเลิศรสเมื่อใด เขาจะมาที่บ้านสกุลจาง"

เซี่ยจิ่วเย๋ไม่ตอบแม้สักคำ ชายหนุ่มเพียงหมุนตัวกลับแล้วเดินออกไปอย่างสงบเช่นเคย...หากไม่สังเกตว่าฝีเท้านั้นลงน้ำหนักและความเร็วมากกว่าปกติ

จางฉี่ซานหัวเราะในลำคอ สำหรับสามสกุลบนอู๋เหลาโก่วกับเซี่ยจิ่วเย๋เป็นแค่ไอ้หนูอย่างที่ป้านเจี๋ยหลี่ชอบพูดจริง

กับอู๋เหลาโก่ว เขาจะปล่อยๆ ให้ลอยหน้าลอยตาไปบ้าง
...แต่เซี่ยจิ่วเย๋...มันเป็นคนละกรณีกัน




//จบเถอะ ฟฟฟฟ



::talk::

มันจะหวานมั๊ย...orz
อันนี้คือซีรี่ส์คลายหนาวหัวข้อ 'ดื่มเครื่องดื่มร้อนๆ' ค่ะ แต่รู้สึกล้มเหลวมาก 55555555555 แงงงงงง โดนเก้าสกุลแย่งชิงพื้นที่ทางการตลาด เขียนตัวละครหลายตัวในเซตติ้งเดียวกันมันยากมากแต่ก็เพลินมาก หงิง...
ตอนแรกก็เริ่มจากชา...แต่มันมาถึงจุดนี้ได้อย่างไร orz
สงสารปู่เซี่ยนิดๆ เราเชียร์39ดีไหมนะ ฟฟฟฟฟ แต่เขียนๆไป32ก็น่าสนมาก //โดนฮูหยินทั้งสองหักคอ
ฮรุมมมมมม หวังว่าจะเฮฮาไปกับปู่ๆทั้งหลายนะคะ ขอบคุณค่า

[fay_13]

ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ

ปู่จางคะนี่เค้าเรียกว่าเอาคืนสินะคะ

ปู่อู๋นี่เสน่ห์แรงจริงๆ เล้ยยยย แต่น่ารักมากกก เทียนเจินตั้งแต่รุ่นปู่ยันรุ่นหลานเลย น่าร้ากกๆๆๆ

ชอบฟิคนี้ค่ะ อ่านแล้วยิ้มเลย

[ผ้าแพรผืนใหญ่ๆ]

สำหรับสามสกุลบนอู๋เหลาโก่วกับเซี่ยจิ่วเย๋เป็นแค่ไอ้หนูอย่างที่ป้านเจี๋ยหลี่ชอบพูดจริง:

ดีดดิ้นเจ้าบ้านเก้าเด็กน้อยแปป ร้ายกาจยังไงท่านยังเป็นแค่เด็กน้อยสำหรับสามผู้ยิ่งใหญ่อยู่ดีสินะ//แก นี่มันฟิค15

วิธีป้อนชาเร้าใจมากค่ะ ถึงจะโดนซันชุ่นติงขัดก็ยังฟินอยู่ดี ความน่ารักชดเชยได้ทุกอย่าง>///<

[ri0bik]

รักคู่นี้15 15 15 15

[BleuOnMine]

ถ ถ้าบอกว่าเผลอโฟกัสไปที่ปู่เซี่ยจะโดนว่ามั้ยคะ...? ;///;
โอยยย ปู่น่ารักมากกกก //โดดฟัดปู่เซี่ย ถึงปู่เซี่ยจะสุขุมนุ่มลึกเจ้าแผนการแค่ไหนแต่เมื่อมองจากสายตาคนแก่--- ยังไงก็เป็นแค่เด็กน้อยค่ะ! //หลบปู่จางแปบ
ส่วนอีกคนที่เผลอโฟกัสก็ปู่เอ้อร์ค่--- //พอได้แล้วเอ็ง

เข้าเรื่องคู่ 15 ค่ะ ก่อนจะสครีมปู่เซี่ยทั้งเม้น ...
คิดไปเองรึเปล่าคะว่าปู่จางดูเนียนฉวยโอกาส? //มอง
ดุนู่นดุนี่แล้วอยู่ๆก็เนียนป้อนชาปู่อู๋หน้าตาเฉยเลย ไม่ค่อยค่ะไม่ค่อย ไม่กลัวโดนปู่ๆคนอื่นส่องบ้างหรอคะ?
ส่วนปู่อู๋ก็ใสซื่อเกินค่ะ ฮึ่มม ใสซื่อจนไม่รู้จะบรรยายยังไงดีเลยค่ะ ความเทียนเจินมันถ่ายทอดทางพันธุกรรมได้จริงๆค่ะ

ส่วนเรื่องเจ้าตะปูสามหุน ปู่จางไปหาอะไรดีๆมาให้มันกินเดี๋ยวมันก็แปรพักตร์แล้วค่ะ! #เอ๊ะ??

[Tang_An-An]

ปู่อู๋น่ารักกกกกกกกก
โอ้ย พ่อพระใหญ่นี่เนียนนะคะ เนียนเกินไปแล้วววววววว
โรคเนียนนี่ถ่ายทอดทางพันธุกรรมสินะ
แอบโฟกัสไปที่ปู่เอ้อร์กับปู่เซี่ยเบา ๆ
ปู่เอ้อร์นี่น่าหมั่นเขี้ยวจริง ๆ แกล้งคนอื่นเอาไว้ระวังจะโดนเอาคืนนะ
ปู่เซี่ยแอบบสงสาร ทำไมตระกูลเซี่ยต้องเป็นพระรองตลอด โฮฮฮฮ
ว่าง ๆ น่าลอง 95 เหมือนกันนะคะ แอบเชียร์5555

[kame_kazuha]

แค่ก แค่ก อยากดื่มน่ำชาขึ้นมาเลย

[Naitear]

ฟืดดดดดดดดดดด อื้อหือ ตายและดาเมจมากค่ะ ฟืดดดดดดด โฮกกกกกกกกกกก ง่ากกกกกกกก T////T #มุดไปใต้แขนเสื้อปู่อู๋สงบสติแปปค่ะแง

มันแย่มากที่เรานั่งเขินปู่เอ้อร์ตอนช่วงแรกมากๆค่ะ ชอบที่ฮีแกล้งคนอื่นไปมาอย่างนี้ คือทุกคนรวมกันแกล้งด้วยนะ! มีไปจี้แผลใจปู่จางด้วยการไปถามปู่เซี่ยด้วย แงงงงงงงง แงงงงงงงงงง มีลากเสียงยาวตอนพูดถึงปู่อู๋ด้วย มีแกล้งถามปู่จางด้วย โง้ยยยย น่ารักกกก T/////T น่ารักกกกกกกกก (นี่ยังสติแตกอยู่) สุดท้ายปู่จางก็ลุกไปเลยอ้ะกลางวง โดยเฉพาะตอนปู่อู๋มาด้วย ซันชุ่นติงงง ซันชุ่นติงงงงงงงง #นี่ 5555555555

เฮียฉีเท่มากค่ะ มาบทเดียวแต่กินขาด 555555555555555555 อะไรคือเขาเพิ่งมาแต่ไล่ให้ตามปู่จางไปเลยคะ 555555555555555 แต่ดีงามค่ะ * q * ชอบฉากทาขี้ผึ้งให้กันจัง ปู่จางไม่ชอบให้ปู่อู๋เจ็บเนอะ ดังนั้นตอนนั้นก็ทำเบาๆนะคะ #ตอนไห---

มาฟิคนี้ซันชุ่นติงแย่งบททุกคนได้ดีเยี่ยมจริงๆค่ะ แหม่ ////// กำลังหวานๆกันเลยยย คราวหลังคงต้องจับซันชุ่นติงให้ไปวิ่งเล่นด้านนอกก่อนแล้วนะคะ แต่ตอนวางเจ้าหมาน้อยลงบนโต๊ะน่าร้ากกก มีมองตาแป๋วกระดิกหางใส่ด้วย ////// จะฟัดดดดดดด

ตอนท้ายปู่จางเอาคืนปู่เซี่ยได้แสบจริงๆค่ะแงง 55555555555 ชอบบบบบบ ปู่เซี่ยไม่กระทืบเท้าแบบปู่อู๋บ้างเหรอคะ #โดนตี 5555555555 สำหรับปู่อู๋และปู่เซี่ยเป็นคนละกรณีกันเนอะ ก็อีกคนนึงเขาเป็นเมี------- #หมากัด

โอ๊ยเขินสติแตกมากจริงๆค่ะพี่เวล //////// ชอบเซตนี้มาก รอมาต่อนะคะ <3

[MinMin]

ตอนแรกก็เห็นใจปู่จางนะคะ โดนรุม 55+ แต่พอปู่อู๋โผล่มพร้อมซันชุ่นติ่งนี่คือโฟกัสกระเด็งไปหาปู่อู๋เลยค่ะ! ผู้ชายอะไรน่ารักโมเอ้ขนาดนี้ โฮกกกกกกกกกกกกกก ขอกลับบ้านได้มั้ยยยยยยย //โดนปู่จางยิง

ปู่จางคะ...เอาเรื่องน้ำชามาเป็นข้ออ้างหรือเปล่าคะ จริงๆอยากทำอะไร ด้วงรู้ด้วงเห็นนะคะ 555+ แต่จากวันนี้ปู่ต้องระวังนะคะ คราวหน้าต้องเก็บซันชุ่นติงออกไปก่อนนะคะ การงานถึงจะราบรื่น(?)

[gustoon]

เหตผลของปู่อู๋นี่น่ารักจริงงงง
ปู่จางเจ้าเล่เหลือเกินเนียนด้วย(น่าจะทั้งสกุล5555)
สกุลจางกับสกุลเซี่ยเนี่ยกัดกันมานานแล้วแถมยังชอบสกุลอู๋เหมือนกันอีกก

[schneewittchen]

น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!
รู้สึกว่ารุ่นปู่มุ้งมิ้งแล้วออร่ากระจายมากค่ะ ถถถถถถถถ

[MildLove]

ความเทียนเจินมีมาตั้งแต่รุ่นปู่สินะคะ คงจะถ่ายทอดจากสายเลือด.. 55555
ปู่จาง แบบเอาคืนสินะคะ แบบนี้นะ เหมือนแกล้งเด็กเลย ><