[OS] #dmbjdaily 'Mistletoe' (15 :: จางฉี่ซานxอู๋เหลาโก่ว)

[velvetronica]

[OS] #dmbjdaily 'Mistletoe' (15 :: จางฉี่ซานxอู๋เหลาโก่ว)
*สปอยแปลเก้าสกุลค่ะ*


ลมหายใจอุ่นปะทะกับอากาศหนาวจนกลายเป็นไอฟุ้ง ชายหนุ่มกระชับเสื้อโค้ทให้แนบตัวมากขึ้นก่อนจะลากรองเท้าหนังอย่างระมัดระวังไปตามพื้นที่ลื่นจากแผ่นน้ำแข็ง
เขาไม่ชอบอากาศหนาว...แต่หากจะให้เอาแต่ซุกตัวอยู่ข้างเตาในบ้านก็คงผิดวิสัยชอบร่อนไปร่อนมาของตนเองเกินไป

เถ้าแก่หมาห้าในวันนี้เดินออกมาจากบ้านตามลำพังเพราะสงสารเจ้าเพื่อนตัวน้อยเกินกว่าจะลากมันออกมาจากกองผ้าห่มอันอบอุ่น
หิมะของฉางซาโปรยปรายสวยงามไม่หนักหนาเหมือนทางเหนือ แต่สำหรับคนชอบความอบอุ่นต่อให้เกล็ดน้ำแข็งงดงามเพียงใดเขาก็ชอบสีเขียวสดของฤดูใบไม้ผลิมากกว่าอยู่ดี

"เหลาอู่"

เสียงทุ้มนั้นทำให้เขาหันขวับไปทันที ก่อนจะเปิดยิ้มให้คนที่เพิ่งเดินออกมาจากโรงน้ำชาพร้อมกับผู้ติดตาม จางฉี่ซานโบกมือเป็นสัญญาณให้คนของตนกลับไปแล้วจึงสาวเท้าเข้ามาหาชายหนุ่มที่หนาวจนปลายจมูกแดง

"ท่านเสร็จงานแล้วหรือ"
"ออกมาเดินทำไมคนเดียวหนาวๆ"

ถามตอบกันไปคนละเรื่องจนฝ่ายถามก่อนโคลงศีรษะแล้วยอมเป็นคนตอบแทน

"หมาข้าก็ไม่ชอบอากาศหนาว แต่ข้าทนอุดอู้อยู่แต่ในบ้านไม่ไหวแล้ว"

จางฉี่ซานในชุดเครื่องแบบสีเข้มกับโค้ทตัวนอกสีดำสนิทพยักหน้ารับ ก่อนจะออกเดินช้าๆ เป็นสัญญาณว่าเขาจะเดินเล่นไปกับผู้นำสกุลอู๋
อู๋เหลาโก่วสงสัย แต่ก็ขี้เกียจจะถามซ้ำ หากพ่อพระใหญ่มีงานก็คงไม่มาเดินทอดน่องกับเขาแบบนี้...จะนับการกระทำนี้เป็นคำตอบให้ก็ได้

ระหว่างทั้งคู่ไม่มีบทสนทนาใดๆ มากเกินกว่าการถามสารทุกข์สุกดิบ ใบหน้าขึงตึงของผู้นำสกุลจางมีร่องรอยความเหนื่อยล้าแทรกอยู่ ยามสงครามกับหน้าหนาวอันโหดร้ายคือส่วนผสมของนรกที่เกิดขึ้นได้บนดิน จางฉี่ซานมีอำนาจมากแต่ก็รักและดูแลผู้ใต้บังคับบัญชาราวกับครอบครัว ในสภาวะนี้เขาย่อมมีเรื่องมากมายที่ต้องแบกเอาไว้
ผู้นำอายุน้อยของสกุลอู๋นึกอยากจะแสดงความช่วยเหลือ แต่ตัวเขาเองก็ยังต้องช่วยตนเองก่อน จึงได้แต่หวังว่าทางเอ้อร์เย่ว์หงและป้านเจี๋ยหลี่จะไม่ใจร้ายจนเกินไป...

จางฉี่ซานเหลือบมองคนข้างกายที่ดูจะตกอยู่ในหลุมความคิด ผิวหน้าของเด็กหนุ่มหนาวจนซีดแต่ปลายจมูกแดงเรื่อ คนคนนี้ไม่เหมาะกับหน้าหนาวเลยสักนิด...
พ่อพระใหญ่เอื้อมมือไปแตะไหล่ของอีกฝ่ายแผ่วเบา ก่อนจะชี้ขึ้นไปบนกิ่งไม้ไร้ใบเหนือหัว

"อ๊ะ"

เสียงอุทานแบบเด็กๆ ของอู๋เหลาโก่วดังขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มของเจ้าตัว บนต้นไม้ที่ผลัดใบจนเหลือแต่กิ่งไม้แห้งกลับมีหย่อมสีเขียวสดของพืชชนิดหนึ่งขึ้นอยู่ สีสันแห่งฤดูใบไม้ผลิชวนให้รู้สึกสดชื่นขึ้นท่ามกลางบรรยากาศสีขาวเทาของหน้าหนาว
จางฉี่ซานเผลอยิ้มตามรอยยิ้มและดวงตาเป็นประกายของอีกฝ่าย เถ้าแก่สกุลอู๋กระตุกแขนเสื้อเขาแล้วถามอย่างตื่นเต้นว่าพืชต้นนั้นมันยังอยู่ได้อย่างไร

"มันคงเป็นกาฝาก...ดูดน้ำดูดอาหารจากพืชใหญ่ จึงทำให้ยังเขียวสดอยู่ได้แม้ในยามนี้"

คำอธิบายนั้นทำให้คนถามหน้าเจื่อนลง ฝ่ายคนตอบจึงเลิกคิ้วกลับไป

"ก็...ถ้าเช่นนั้นต้นไม้ใหญ่คงน่าสงสารเกินไป ตัวเองเป็นฝ่ายยืนต้นแท้ๆ แต่ไม่ได้ผลิใบเอง กลับต้องเอาอาหารให้คนอื่นผลิใบแทนแบบนี้..."

อู๋เหลาโก่วคืออู๋เหลาโก่ว ผู้ที่ร่าเริงที่สุด เป็นมิตรที่สุด มองออกง่ายที่สุดในเก้าสกุล

จางฉี่ซานยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างเอ็นดู มือที่สากจากการทำงานหนักยื่นไปคว้าสองมือของคนขี้เป็นห่วงขึ้นมากุมไว้อย่างอ่อนโยน ก่อนจะก้มหน้าลงไปใกล้แล้วพูดเสียงเบา

"ต้นไม้ใหญ่ยินดีอย่างยิ่ง...แม้แต่จะต้องยืนต้นตาย ขอเพียงความสดใสของฤดูใบไม้ผลิยังคงอยู่ตลอดไป"

จางฉี่ซานเป่าลมหายใจอุ่นใส่มือที่เย็นเยียบของอีกฝ่าย ใบหน้าที่ขาวซีดพลันแดงก่ำขึ้นจนกลายเป็นสีเดียวกับปลายจมูก เจ้าบ้านสกุลห้าเม้มปากแน่นอย่างจนด้วยคำพูด

"มือเจ้าแตกขนาดนี้ ไม่มีขี้ผึ้งหรือ เจ้าตามมาเอาที่บ้านข้าดีกว่า"
"...มันเป็นของสิ้นเปลือง"
"สำหรับเจ้ามันไม่มีอะไรสิ้นเปลือง"

อู๋เหลาโก่วมองคนที่ลูบมือที่แตกจนเจ็บไปหมดของตัวเองอย่างอ่อนใจ จางฉี่ซานเคยชินกับการปกป้องคนอื่นมากเกินจนน่าจะลืมไปแล้วว่าเขาเองก็เป็นหนึ่งในผู้นำของเก้าสกุล

แต่มันก็ปฏิเสธไม่ได้เลย...ว่าความเป็นห่วงเป็นใยมันอุ่นใจกว่าอากาศในฤดูใบไม้ผลิเป็นไหนๆ



236 days left #dmbjdaily

::talk::

ปั่นไฟแลบ...ขออภัยในความเผาค่ะ ; w ;
แอออ เราต้องการ15หวานๆ เขียนเองเลยละกัน ฟฟฟฟฟฟ ไม่รู้ว่าที่จีนมีมิสเซิลโทมั๊ย จุดนี้ต้องขออนุญาตแถจริงๆ //กราบ
สำหรับฟิคเรื่องนี้จะเป็นหนึ่งในโปรเจคการฝึกเขียนฟิคหวานๆของเราค่ะ 5555555555 คิดว่าจะเขียนให้ครบ10หัวข้อที่ได้รับการชาเล้นจ์มา สำหรับหัวข้อวันนี้คือ 'กุมมือแล้วเป่า' ค่ะ เป็นกำลังใจให้เราเข็นออกมาให้ครบด้วยนะคะ ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
หวังว่าจะอบอุ่นหัวใจกับคืนคริสมาสอีฟนะคะ ขอบคุณค่า

[Snake_Blind]

อรั่คคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค

ประโยค "ต้นไม้ใหญ่ยินดีอย่างยิ่ง...แม้แต่จะต้องยืนต้นตาย ขอเพียงความสดใสของฤดูใบไม้ผลิยังคงอยู่ตลอดไป" นี่มันหวานจนไม่รู้จะหวานยังไง

ปู่อู๋ช่างมีจิตใจแข็งแกร่ง ไม่เขินจนเป้นลมล้มใส่ปู่จาง นับถือนับถือ

โอ๊ย ฟิคหวานๆของคุณเวลนี่ฆ่าด้วงได้ทั้งบางเลยค่ะ มาแล้วอีกบ่อยๆนะคะ ด้วงพลีตาย ตายแล้วฟื้น แฮ่กๆๆๆๆๆๆ

[Naitear]

โอ๊ยยยยยย //////////////// เขินบิดกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงเลยค่ะ หวานมาก น่ารักมาก โดนคุณเวลฆ่าด้วยปู่จางแอทแทค อั่ค O<---<

สารภาพว่าโมเอะตั้งแต่ที่เจ้าซันชุ่นติงและหมาน้อยตัวอื่นนอนอืดอยู่ในบ้านไม่ยอมออกมาเดินเล่นกับปู่อู๋ด้วยค่ะ น่าร้ากกกก ปู่อู๋ก็มีปราณีไม่ยอมลากออกมาเดินด้วยแหน่ะ 55555555 เหมือนเป็นโอกาสอันดีที่ปู่จางจะทำคะแนนเลยค่ะ ที่บังเอิญเจอนั่นวางแผนนั่งรออยู่ที่โรงน้ำชาอยู่แล้วรึเปล่าคะ ฮู่ว ///////

ชอบบรรยากาศที่เข้าใจกันโดยไม่ต้องใช้คำพูดว่าจะเดินเล่นไปด้วยกันมากเลยค่ะ แค่นี้ก็น่ารักแล้ว //////// ยิ่งดาเมจแอทแทคโดยความคิดปู่จางที่มองปู่อู๋และรอยยิ้มนั่นอีก แล้วสุดท้ายก็เหมือนโดนปืนใหญ่ซัดระเบิดโบ้มตรงคำพูดปู่จางค่ะ โง้ยยยยยยยยยย ////////// เก๊าโดนคุณเวลฆ่าตายทั้งเป็น เขินนนนนนน อย่างนี้แต่งงานกันไปเลยค่ะ /สับเปลี่ยนตอนท้ายที่เป่ามือกันให้กลายเป็นจุ๊บมือสวมแหวน /มั่ย

แต่เป่ามือมันอบอุ่นกว่าสินะคะ และคำห่วงใยที่บอกให้ทาขี้ผึ้งนั่นก็อบอุ่นกว่าอากาศในฤดูใบไม้ผลิอีก แต่แนะนำว่าถ้าปู่อู๋อยากร้อนลองไปที่บ้านปู่จางดูค่ะ ให้ปู่เจแต--- #แค่ก ไม่ก็มาเมืองไทยนะคะ อีกเดี๋ยวอากาศก็จะร้อนแล้ว O<--<

เอาใจช่วยคุณเวลให้เขียนครบค่ะ! นี่มันซีรี่ย์ฮันนีมูน!! สู้สู้นะคะ ~ #โบกปอมปอมเชียร์

[kokoro.drakon]

ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ กรี๊ดดดดดดดดด ฟินตัวแตกแล้วค่าาาาาาาาาา

ปู่จ๋าน่ารักจังเลยยยย รู้สึกคิดถูกที่เอาชาเลนจ์ไปยัดเยี----แค่กๆ เสนอให้คุณเวลลลลล เขียนให้ครบนะคะะะะะ //โบกธงอวยพั่บๆอยู่บนฉางไป๋ซาน

[SilverCloud]

กรี๊ดดดดดดด เขินนนน >///<
ปู่จางพูดได้โรแมนติกมากเค่อะ ด้วงจิละลายแทนปู่อู๋ ที่ว่าปกป้องจนเคยชินนี่หมายถึงใครโดยเฉพาะรึเปล่าคะเนี่ย

[Shiaeri]

"ต้นไม้ใหญ่ยินดีอย่างยิ่ง...แม้แต่จะต้องยืนต้นตาย ขอเพียงความสดใสของฤดูใบไม้ผลิยังคงอยู่ตลอดไป"
^
^
นี่ประโยคบอกรักปะคะ หรืออะไร ฟฟฟฟฟฟ โอ้ย เขินนนนนนนนนนนนนนนนนนน หวานละมุนมาก ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ

ชอบปู่จางแบบนี้มากเลยค่ะ โอ้ย อบอุ่นหัวใจ ฟฟฟฟ

[kame_kazuha]

หวานละมุนละไม อยู่ในทุกตอน

หวานสุดๆๆ

ปู่จางก็หวานเป็นนะ

[Tang_An-An]

อ่าาาา พ่อพระใหญ่หวานมากค่ะ เขิน//ม้วนตัว

[sinnerdarker]

ตายไปแล้วค่ะตายไปแล้วค่ะตายไปแล้วววว ฮรุมมมม แสดงว่าพ่อพระยินยอมเป็นต้นไม้ใหญ่ให้กาฝากเกาะกินแม้จะต้องแห้งตายสินะคะ กรี๊ดดดด หวานน่ารักจัง ฮรุมม บรรยากาศหนาวๆ เนี่ยดีงามจริงๆ T//T

"ต้นไม้ใหญ่ยินดีอย่างยิ่ง...แม้แต่จะต้องยืนต้นตาย ขอเพียงความสดใสของฤดูใบไม้ผลิยังคงอยู่ตลอดไป"

ตายกับคำนี้มากค่ะ หึยยย พ่อพระก็!!

[Ak_Zokyo]

"ต้นไม้ใหญ่ยินดีอย่างยิ่ง...แม้แต่จะต้องยืนต้นตาย ขอเพียงความสดใสของฤดูใบไม้ผลิยังคงอยู่ตลอดไป"

หูยยยยยยยยยยย มุกจีบ(?)ของผู้ใหญ่นี่เด็ดดวงจริงๆค่ะ /ลงไปย้วยกองเป็นของเหลวปริศนาแล้วโดนฟรีซเพราะไม่มีคนมากุมมือเป่าให้บ้าง แหมมมมม

ทำไมคิดว่าแค่เดินเล่นกันเฉยๆก็มิ้งแล้ว เห็นภาพปู่อู๋บ่นถึงหมา บ่นดินฟ้าอากาศ แล้วปูจางก็ลอบมอง แอบยิ้มไม่พูดอะไรนี่มันโงยมากค่ะ ขอบคุณสำหรับ15หวานนะคะ รอฟิคต่อไปในซีรี่ย์น้า

[ri0bik]

กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดเป็นลม#ฟิน

[MinMin]

ปู่จางคะ...วันนี้ไม่มีกอขอคอแล้วค่ะ...พาปู่อู๋ไปทาขี้ผึ้งที่มือจากนั้นลากเข้าห้องเลยค่ะ //ปู่อู๋ปล่อยหมามากัดหนทำไม

"ต้นไม้ใหญ่ยินดีอย่างยิ่ง...แม้แต่จะต้องยืนต้นตาย ขอเพียงความสดใสของฤดูใบไม้ผลิยังคงอยู่ตลอดไป"

ชอบประโยคนี้มากจริงๆค่ะ พ่อพระคะ~~~ แถวบ้านหนูเรียกประโยคนี้ว่าคำสารภาพรักนะคะ 555+

[meanato]

อบอุ่นจนอากาศหนาวไม่ย่างกรายแล้วค่ะ*หวานซ้าาา*

[MildLove]

ตายอย่างสงบเลยค่ะ >///<