Countdown
We've been
togerther for
ค้นหา
Latest topics
Most active topics
[SF] - Memorial - 01 [เสี่ยวฮัว & อู๋เสีย]
4 posters
หน้า 1 จาก 1
[SF] - Memorial - 01 [เสี่ยวฮัว & อู๋เสีย]
.
Memorial
Daomu Biji fanfiction (盗墓笔记)
spoiler alert : vol.8+
pairing: 花邪 , 瓶邪
เซี่ยอวี่ฮัวไม่เข้าใจว่าทำไมท่านย่าฮั่วถึงให้เขาจับคู่กับนายน้อยสาม
บนรถบรรทุกคันเล็กที่ค่อยๆ เคลื่อนที่ออกจากเมืองเฉิงตูนั้น เขาเหลือบมองชายหนุ่มที่นั่งสัปหงกตรงหน้า สลับกับภาพของทิวทัศน์ธรรมชาติที่ผ่านไปนอกหน้าต่าง พลางคิดทบทวนถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาก่อนหน้านี้
ในบรรดาทั้งสามคนที่ท่านย่าเลือก อู๋เสียคือคนที่มีฝีมือน้อยที่สุด อ่อนแอที่สุด และไร้เดียงสาที่สุด อย่าว่าแต่จับสังเกตเขาที่ปลอมตัวเป็นซิ่วซิ่วเลย หมอนี่จำหน้าเขาไม่ได้ด้วยซ้ำ แถมยังเป็นคนที่คัดค้านการร่วมมือของพวกเขาตั้งแต่ต้น แต่สุดท้ายกลับตอบตกลงตามพวกพ้องมาอย่างง่ายดาย
จะบอกว่าแรงจูงใจของเขานั้นคือการได้ติดตามสองคนนั้นมาก็ไม่เชิง คลับคล้ายจะเป็นเพราะความอยากรู้อยากเห็นเสียมากกว่าด้วยซ้ำ
เนื้อไม่ได้กิน หนังไม่ได้รองนั่ง กลับเอากระดูกมาแขวนคอ...
พวกเขาเปลี่ยนรถอีกสองครั้ง ตามด้วยเดินเท้าต่อ จนในที่สุดก็มาถึงหน้าผาที่เป็นจุดหมาย เขาสังเกตเห็นสีหน้าของอู๋เสียเปลี่ยนไปขณะมองรอยตะปุ่มตะป่ำและหลุมบ่อบนหน้าผา อย่าบอกนะว่าหมอนี่กลัวกระทั่งโขดหินน่ะ
แต่เมื่อขึ้นไปถึงข้างบนยอดผาแล้ว สายตาของนายน้อยสามก็เปลี่ยนไป มันทอประกาย เต็มไปด้วยความตื้นตันที่มีต่อภาพตรงหน้า สายตานั่นเป็นเหมือนภาพสะท้อนจากตัวเขาเช่นกัน
ชั่วขณะหนึ่ง ความรู้สึกสงบอย่างประหลาดก่อตัวขึ้นในจิตใจของเขา
บางทีพวกเขาทั้งสองอาจจะมีบางสิ่งที่คล้ายคลึงกันอยู่ก็เป็นได้
ใช้เวลาไม่นานนัก เพียงสองวัน ทั้งคู่ก็พบกับถ้ำผ้าไหมจารึกที่เป็นเป้าหมาย หลังจากใช้แรงมากมายไปกับการทุบก้อนหินและทุบนิ้วกันเอง เหตุการณ์ก็พลันแปลกประหลาดพิศดารมากขึ้นเรื่อยๆ เลือดที่ผสมอยู่ในปูน ซากศพที่มีเส้นผมอัดแน่นอยู่ในกะโหลก ถ้ำที่เต็มไปด้วยผ้าไหมจารึกและก้อนผมปริศนา ทั้งหมดนี่หากเป็นคนปกติทั่วไปเจอเข้าคงได้เผ่นป่าราบกันไปหลายลี้แล้ว
เซี่ยอวี่ฮัวกำลังจะลองคลานเข้าไปดูในโพรงแต่อู๋เสียจับเขาไว้เสียก่อน หลังจากที่หารือกันสักพัก เขามองรูในผนังถ้ำแล้วหยิบไม้พลองออกมา ก่อนที่อู๋เสียจะทันได้พูดอะไร เขาก็พุ่งตัวเข้าไปในถ้ำด้วยวิธีใช้พลองค้ำถ่อเสียแล้ว
“เป็นไงบ้าง” เสียงของอู๋เสียสะท้อนก้องผ่านถ้ำเข้ามา ฟังดูแปลกหู
“ไม่ได้ยากอย่างที่ฉันคิด สบายๆ ก็ผ่านมาได้แล้ว!”
“สบายพ่องดิ แล้วฉันล่ะ” น้ำเสียงที่ตอบกลับมานั้นฟังดูหงุดหงิด แต่เซี่ยอวี่ฮัวแอบขำอยู่ในใจ
ยังไม่ทันได้คิดหาวิธีอื่นสายตาก็พลันเหลือบไปเห็นจานเหล็กที่อยู่กลางห้อง ของสิ่งนี้ดูเหมือนจะมีกลไกอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ เขาพบว่าตัวจานนั้นสามารถขยับได้เลยลองยกขึ้นดู ขณะเดียวกันอู๋เสียก็ตะโกนเรียกจากนอกถ้ำอย่างไม่หยุดหย่อน
“อะไรอีกล่ะ อย่ากั๊กได้ไหม”
จะอะไรนักหนาเล่าไอ้หมอนี่ แค่ปล่อยให้อยู่คนเดียวเข้าหน่อยก็ทนไม่ไหวแล้วหรือไง ตะโกนโหวกเหวกอยู่นั่น ทั้งที่เขากำลังต้องการสมาธิสนใจสิ่งที่อยู่ตรงหน้าแท้ๆ เซี่ยอวี่ฮัวนึกรำคาญในใจจึงนิ่งเฉย วินาทีนั้นเองที่เขาได้ยินเสียงเคาะโลหะดังออกมาจากด้านในช่องที่ยกจานขึ้นมา
“นายทำบ้าอะไรอยู่”
อู๋เสียยังไม่ลดละความพยายาม ถ้าหากว่ามีการจัดลำดับคุณชายจอมเซ้าซี้ขี้ตื๊อแห่งเก้าสกุลใหญ่แล้วล่ะก็ นายน้อยสามแห่งบ้านสกุลอู๋ย่อมได้ตำแหน่งนี้ไปครองอย่างแน่นอน เขาคิดในขณะที่พยายามส่องไฟฉายลงไปด้านล่าง
แต่ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด เขากลับสะกิดใจขึ้นมา ถ้าเพียงประโยคสั้นๆ จะทำให้คนข้างนอกนั่นคลายความกังวลไปได้ มันก็ไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไรไม่ใช่หรือ
ทว่าเมื่อคิดจะขานรับก็สายไปเสียแล้ว
ที่แห่งนี้มีปัญหา เขาไม่สามารถเปล่งเสียงใดๆ ออกมาได้เลย
เอาวะ ช่างแม่ง ตอนนี้เป้าหมายสำคัญกว่า เขาจะลงไปดูให้ชัดว่าในช่องนี้มีอะไรอยู่กันแน่ ที่เป็นต้นกำเนิดของเสียงเคาะปริศนานั่น
เรื่องที่ตามมานั้นทำให้เขาพบว่านี่เป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดที่สุด
มนุษย์เรานั้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม ย่อมต้องมีขีดเจำกัดของตนเองอยู่
แต่คนที่ซื่อบื้อได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุดแบบนี้ เกิดมาเขาก็เพิ่งเคยเจอ
เทียนเจินอู๋เสีย นี่นายกำลังทำบ้าอะไรอยู่เนี่ย?
เซี่ยอวี่ฮัวแทบอยากจะร่วงลงไปกองกับพื้นเดี๋ยวนั้นเลย เขาใช้เรี่ยวแรงมากมายไปกับการแบกเกราะเหล็กหนักอึ้งนี้ เลือดจากแผลก็ยังคงไหลออกมาไม่หยุดหย่อน ทำไมหมอนี่ยังต้องมาเพิ่มปัญหาให้เขาอีกด้วยนะ แค่ตามเข้ามาในนี้ก็แย่แล้ว ยังคิดว่าเขาเป็นสัตว์ประหลาดจนวิ่งหนีไม่คิดชีวิตเข้าไปอยู่ในไอ้ห้องบ้านั่นอีก ไอ้เกราะเวรนี่ก็หนักเหลือเกิน จนเขาแทบจะคลานเป็นหอยทากอยู่แล้ว แล้วต้าฮัวนั่นเรียกใครกันหา แม้แต่ชื่อเขาหมอนี่ก็ลืมไปแล้วเรอะ!
ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้สู้ฟาดให้สลบอยู่นอกถ้ำแต่แรกคงดี
เทียบกับตัวเขาเองแล้ว อู๋เสียคงไม่สามารถมุดลงช่องนั่นไปได้ง่ายๆอย่างแน่นอน แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่อยากเสี่ยงอยู่ดี สิ่งที่อยู่ในนั้นอันตรายเกินไป พอคิดถึงเสี้ยววินาทีที่โดนจู่โจมนั่นแล้วเขาก็เกิดรู้สึกเป็นห่วงอีกฝ่ายขึ้นมา รีบเร่งฝีเท้าตามกลับเข้าไปในห้อง กว่าจะจัดการพาออกมาได้นั้น ก็กินเวลาไปเกินครึ่งชั่วยาม ยังดีที่หมอนี่แม้จะซื่อบื้อยังไงแต่ก็ยังจำจังหวะกลองงิ้วได้อยู่
“นายโง่หรือเพี้ยนกันแน่ ทำให้ฉันเดินมาแล้วต้องเดินกลับไปอีกรอบ”
เขาพูดกับเจ้าแท่งเหล็กที่ส่งเสียงอู้อี้ตอบกลับมานั่น ก่อนจะบอกให้อีกฝ่ายถอดหมวกออก แล้วรีบมาจัดการเส้นผมที่เกาะเป็นก้อนตามตัวเขาอยู่
“ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆ ฉันต้องแบกไอ้ขยะนี่ไปมาเพื่อพานายกลับมา”
เสียงของเขาแหบพร่าจนน่ากลัว หากสูดก๊าซนั่นเข้าไปมากกว่านี้เส้นเสียงคงจะต้องพิการแน่ๆ นั่นจะเป็นปัญหาอย่างมากในการร้องงิ้วสำหรับเขา
เมื่อเสียงกลับคืนมาเขาก็เล่าสิ่งที่เกิดขึ้นให้อีกฝ่ายฟัง อู๋เสียขมวดคิ้วเล็กน้อยหลังฟังเรื่องราวทั้งหมดจบ ดูเหมือนว่าเขาจะตามเข้าไปด้วยความเป็นห่วงจริงๆ แม้จะรู้ว่าตนเองฝีมือไม่ถึง หรือต้องเจ็บตัวก็ตาม เซี่ยอวี่ฮัวไม่เคยร่วมงานกับคนแบบนี้มาก่อน จึงรู้สึกไม่คุ้นเคยและไม่เข้าใจ
แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องแย่อะไรหรอกนะ
ในตอนที่พบว่าเลือดของอู๋เสียมีคุณสมบัติพิเศษ เขาก็นึกได้ในทันทีว่านี่คงเป็นสาเหตุที่ท่านย่าฮั่วจับคู่พวกเขาไว้ด้วยกัน หมอนั่นยังคงบ่นกระปอดกระแปดเรื่องเลือดกับร่างกายของตัวเองอยู่ ขณะที่เขาใช้มีดจี้เอาเส้นผมออกมาจากเนื้อของอีกฝ่าย
ตอนนั้นเองที่เขานึกเรื่องสนุกๆ ขึ้นมาได้
“โทษที ฉันเผลอตัดโดนเส้นเลือดใหญ่นายขาดน่ะ”
เซี่ยอวี่ฮัวยิ้ม ส่วนอู๋เสียนั้นนิ่งค้างไปในทันที
บางทีการที่ท่านย่าฮั่วจับคู่ให้พวกเขาแบบนี้อาจจะเป็นเรื่องที่ไม่เลวอยู่เหมือนกัน
t a l k
อยากลองเขียนเรื่องด้วยมุมของเสี่ยวฮัวดูบ้างค่ะ 555 อาจจะผิดเพี้ยนไปบ้าง
คิดว่าจริงๆแล้วในหัวของคุณชายเก้าน่าจะมีเรื่องให้ขบคิดมากมายแน่ๆ นอกเหนือจากที่บรรยายไป
เราชอบความสัมพันธ์ของสองคนนี้ค่ะ รู้สึกว่าเป็นสองคนที่ทั้งเหมือนกันและต่างกันจริงๆ
เวลาอยู่ด้วยกันทั้งคู่คงได้ค่อยๆเรียนรู้จากอีกฝ่ายไปทีละนิดด้วย รู้สึกค่อยเป็นค่อยไป น่ารักดีค่ะ ヾ(*´∇`)ノ
ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตรงนี้นะคะ *โค้ง*
Memorial
Daomu Biji fanfiction (盗墓笔记)
spoiler alert : vol.8+
pairing: 花邪 , 瓶邪
เซี่ยอวี่ฮัวไม่เข้าใจว่าทำไมท่านย่าฮั่วถึงให้เขาจับคู่กับนายน้อยสาม
บนรถบรรทุกคันเล็กที่ค่อยๆ เคลื่อนที่ออกจากเมืองเฉิงตูนั้น เขาเหลือบมองชายหนุ่มที่นั่งสัปหงกตรงหน้า สลับกับภาพของทิวทัศน์ธรรมชาติที่ผ่านไปนอกหน้าต่าง พลางคิดทบทวนถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาก่อนหน้านี้
ในบรรดาทั้งสามคนที่ท่านย่าเลือก อู๋เสียคือคนที่มีฝีมือน้อยที่สุด อ่อนแอที่สุด และไร้เดียงสาที่สุด อย่าว่าแต่จับสังเกตเขาที่ปลอมตัวเป็นซิ่วซิ่วเลย หมอนี่จำหน้าเขาไม่ได้ด้วยซ้ำ แถมยังเป็นคนที่คัดค้านการร่วมมือของพวกเขาตั้งแต่ต้น แต่สุดท้ายกลับตอบตกลงตามพวกพ้องมาอย่างง่ายดาย
จะบอกว่าแรงจูงใจของเขานั้นคือการได้ติดตามสองคนนั้นมาก็ไม่เชิง คลับคล้ายจะเป็นเพราะความอยากรู้อยากเห็นเสียมากกว่าด้วยซ้ำ
เนื้อไม่ได้กิน หนังไม่ได้รองนั่ง กลับเอากระดูกมาแขวนคอ...
พวกเขาเปลี่ยนรถอีกสองครั้ง ตามด้วยเดินเท้าต่อ จนในที่สุดก็มาถึงหน้าผาที่เป็นจุดหมาย เขาสังเกตเห็นสีหน้าของอู๋เสียเปลี่ยนไปขณะมองรอยตะปุ่มตะป่ำและหลุมบ่อบนหน้าผา อย่าบอกนะว่าหมอนี่กลัวกระทั่งโขดหินน่ะ
แต่เมื่อขึ้นไปถึงข้างบนยอดผาแล้ว สายตาของนายน้อยสามก็เปลี่ยนไป มันทอประกาย เต็มไปด้วยความตื้นตันที่มีต่อภาพตรงหน้า สายตานั่นเป็นเหมือนภาพสะท้อนจากตัวเขาเช่นกัน
ชั่วขณะหนึ่ง ความรู้สึกสงบอย่างประหลาดก่อตัวขึ้นในจิตใจของเขา
บางทีพวกเขาทั้งสองอาจจะมีบางสิ่งที่คล้ายคลึงกันอยู่ก็เป็นได้
ใช้เวลาไม่นานนัก เพียงสองวัน ทั้งคู่ก็พบกับถ้ำผ้าไหมจารึกที่เป็นเป้าหมาย หลังจากใช้แรงมากมายไปกับการทุบก้อนหินและทุบนิ้วกันเอง เหตุการณ์ก็พลันแปลกประหลาดพิศดารมากขึ้นเรื่อยๆ เลือดที่ผสมอยู่ในปูน ซากศพที่มีเส้นผมอัดแน่นอยู่ในกะโหลก ถ้ำที่เต็มไปด้วยผ้าไหมจารึกและก้อนผมปริศนา ทั้งหมดนี่หากเป็นคนปกติทั่วไปเจอเข้าคงได้เผ่นป่าราบกันไปหลายลี้แล้ว
เซี่ยอวี่ฮัวกำลังจะลองคลานเข้าไปดูในโพรงแต่อู๋เสียจับเขาไว้เสียก่อน หลังจากที่หารือกันสักพัก เขามองรูในผนังถ้ำแล้วหยิบไม้พลองออกมา ก่อนที่อู๋เสียจะทันได้พูดอะไร เขาก็พุ่งตัวเข้าไปในถ้ำด้วยวิธีใช้พลองค้ำถ่อเสียแล้ว
“เป็นไงบ้าง” เสียงของอู๋เสียสะท้อนก้องผ่านถ้ำเข้ามา ฟังดูแปลกหู
“ไม่ได้ยากอย่างที่ฉันคิด สบายๆ ก็ผ่านมาได้แล้ว!”
“สบายพ่องดิ แล้วฉันล่ะ” น้ำเสียงที่ตอบกลับมานั้นฟังดูหงุดหงิด แต่เซี่ยอวี่ฮัวแอบขำอยู่ในใจ
ยังไม่ทันได้คิดหาวิธีอื่นสายตาก็พลันเหลือบไปเห็นจานเหล็กที่อยู่กลางห้อง ของสิ่งนี้ดูเหมือนจะมีกลไกอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ เขาพบว่าตัวจานนั้นสามารถขยับได้เลยลองยกขึ้นดู ขณะเดียวกันอู๋เสียก็ตะโกนเรียกจากนอกถ้ำอย่างไม่หยุดหย่อน
“อะไรอีกล่ะ อย่ากั๊กได้ไหม”
จะอะไรนักหนาเล่าไอ้หมอนี่ แค่ปล่อยให้อยู่คนเดียวเข้าหน่อยก็ทนไม่ไหวแล้วหรือไง ตะโกนโหวกเหวกอยู่นั่น ทั้งที่เขากำลังต้องการสมาธิสนใจสิ่งที่อยู่ตรงหน้าแท้ๆ เซี่ยอวี่ฮัวนึกรำคาญในใจจึงนิ่งเฉย วินาทีนั้นเองที่เขาได้ยินเสียงเคาะโลหะดังออกมาจากด้านในช่องที่ยกจานขึ้นมา
“นายทำบ้าอะไรอยู่”
อู๋เสียยังไม่ลดละความพยายาม ถ้าหากว่ามีการจัดลำดับคุณชายจอมเซ้าซี้ขี้ตื๊อแห่งเก้าสกุลใหญ่แล้วล่ะก็ นายน้อยสามแห่งบ้านสกุลอู๋ย่อมได้ตำแหน่งนี้ไปครองอย่างแน่นอน เขาคิดในขณะที่พยายามส่องไฟฉายลงไปด้านล่าง
แต่ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด เขากลับสะกิดใจขึ้นมา ถ้าเพียงประโยคสั้นๆ จะทำให้คนข้างนอกนั่นคลายความกังวลไปได้ มันก็ไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไรไม่ใช่หรือ
ทว่าเมื่อคิดจะขานรับก็สายไปเสียแล้ว
ที่แห่งนี้มีปัญหา เขาไม่สามารถเปล่งเสียงใดๆ ออกมาได้เลย
เอาวะ ช่างแม่ง ตอนนี้เป้าหมายสำคัญกว่า เขาจะลงไปดูให้ชัดว่าในช่องนี้มีอะไรอยู่กันแน่ ที่เป็นต้นกำเนิดของเสียงเคาะปริศนานั่น
เรื่องที่ตามมานั้นทำให้เขาพบว่านี่เป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดที่สุด
มนุษย์เรานั้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม ย่อมต้องมีขีดเจำกัดของตนเองอยู่
แต่คนที่ซื่อบื้อได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุดแบบนี้ เกิดมาเขาก็เพิ่งเคยเจอ
เทียนเจินอู๋เสีย นี่นายกำลังทำบ้าอะไรอยู่เนี่ย?
เซี่ยอวี่ฮัวแทบอยากจะร่วงลงไปกองกับพื้นเดี๋ยวนั้นเลย เขาใช้เรี่ยวแรงมากมายไปกับการแบกเกราะเหล็กหนักอึ้งนี้ เลือดจากแผลก็ยังคงไหลออกมาไม่หยุดหย่อน ทำไมหมอนี่ยังต้องมาเพิ่มปัญหาให้เขาอีกด้วยนะ แค่ตามเข้ามาในนี้ก็แย่แล้ว ยังคิดว่าเขาเป็นสัตว์ประหลาดจนวิ่งหนีไม่คิดชีวิตเข้าไปอยู่ในไอ้ห้องบ้านั่นอีก ไอ้เกราะเวรนี่ก็หนักเหลือเกิน จนเขาแทบจะคลานเป็นหอยทากอยู่แล้ว แล้วต้าฮัวนั่นเรียกใครกันหา แม้แต่ชื่อเขาหมอนี่ก็ลืมไปแล้วเรอะ!
ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้สู้ฟาดให้สลบอยู่นอกถ้ำแต่แรกคงดี
เทียบกับตัวเขาเองแล้ว อู๋เสียคงไม่สามารถมุดลงช่องนั่นไปได้ง่ายๆอย่างแน่นอน แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่อยากเสี่ยงอยู่ดี สิ่งที่อยู่ในนั้นอันตรายเกินไป พอคิดถึงเสี้ยววินาทีที่โดนจู่โจมนั่นแล้วเขาก็เกิดรู้สึกเป็นห่วงอีกฝ่ายขึ้นมา รีบเร่งฝีเท้าตามกลับเข้าไปในห้อง กว่าจะจัดการพาออกมาได้นั้น ก็กินเวลาไปเกินครึ่งชั่วยาม ยังดีที่หมอนี่แม้จะซื่อบื้อยังไงแต่ก็ยังจำจังหวะกลองงิ้วได้อยู่
“นายโง่หรือเพี้ยนกันแน่ ทำให้ฉันเดินมาแล้วต้องเดินกลับไปอีกรอบ”
เขาพูดกับเจ้าแท่งเหล็กที่ส่งเสียงอู้อี้ตอบกลับมานั่น ก่อนจะบอกให้อีกฝ่ายถอดหมวกออก แล้วรีบมาจัดการเส้นผมที่เกาะเป็นก้อนตามตัวเขาอยู่
“ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆ ฉันต้องแบกไอ้ขยะนี่ไปมาเพื่อพานายกลับมา”
เสียงของเขาแหบพร่าจนน่ากลัว หากสูดก๊าซนั่นเข้าไปมากกว่านี้เส้นเสียงคงจะต้องพิการแน่ๆ นั่นจะเป็นปัญหาอย่างมากในการร้องงิ้วสำหรับเขา
เมื่อเสียงกลับคืนมาเขาก็เล่าสิ่งที่เกิดขึ้นให้อีกฝ่ายฟัง อู๋เสียขมวดคิ้วเล็กน้อยหลังฟังเรื่องราวทั้งหมดจบ ดูเหมือนว่าเขาจะตามเข้าไปด้วยความเป็นห่วงจริงๆ แม้จะรู้ว่าตนเองฝีมือไม่ถึง หรือต้องเจ็บตัวก็ตาม เซี่ยอวี่ฮัวไม่เคยร่วมงานกับคนแบบนี้มาก่อน จึงรู้สึกไม่คุ้นเคยและไม่เข้าใจ
แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องแย่อะไรหรอกนะ
ในตอนที่พบว่าเลือดของอู๋เสียมีคุณสมบัติพิเศษ เขาก็นึกได้ในทันทีว่านี่คงเป็นสาเหตุที่ท่านย่าฮั่วจับคู่พวกเขาไว้ด้วยกัน หมอนั่นยังคงบ่นกระปอดกระแปดเรื่องเลือดกับร่างกายของตัวเองอยู่ ขณะที่เขาใช้มีดจี้เอาเส้นผมออกมาจากเนื้อของอีกฝ่าย
ตอนนั้นเองที่เขานึกเรื่องสนุกๆ ขึ้นมาได้
“โทษที ฉันเผลอตัดโดนเส้นเลือดใหญ่นายขาดน่ะ”
เซี่ยอวี่ฮัวยิ้ม ส่วนอู๋เสียนั้นนิ่งค้างไปในทันที
บางทีการที่ท่านย่าฮั่วจับคู่ให้พวกเขาแบบนี้อาจจะเป็นเรื่องที่ไม่เลวอยู่เหมือนกัน
t a l k
อยากลองเขียนเรื่องด้วยมุมของเสี่ยวฮัวดูบ้างค่ะ 555 อาจจะผิดเพี้ยนไปบ้าง
คิดว่าจริงๆแล้วในหัวของคุณชายเก้าน่าจะมีเรื่องให้ขบคิดมากมายแน่ๆ นอกเหนือจากที่บรรยายไป
เราชอบความสัมพันธ์ของสองคนนี้ค่ะ รู้สึกว่าเป็นสองคนที่ทั้งเหมือนกันและต่างกันจริงๆ
เวลาอยู่ด้วยกันทั้งคู่คงได้ค่อยๆเรียนรู้จากอีกฝ่ายไปทีละนิดด้วย รู้สึกค่อยเป็นค่อยไป น่ารักดีค่ะ ヾ(*´∇`)ノ
ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตรงนี้นะคะ *โค้ง*
Mill- ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
- จำนวนข้อความ : 190
Points : 3825
Join date : 27/10/2014
Re: [SF] - Memorial - 01 [เสี่ยวฮัว & อู๋เสีย]
เสี่ยวฮัวขี้แกล้งงงงงง! ระวังนายน้อยจะหนีไปนะคะ 555555555. //โดนพลองฟาดสลบ
ซึนไปงั้นแหละเสี่ยวฮัว! ฉันรู้ว่าจริงๆแล้วนายรักเฮียอู๋เสียมากๆ แบร่!
ซึนไปงั้นแหละเสี่ยวฮัว! ฉันรู้ว่าจริงๆแล้วนายรักเฮียอู๋เสียมากๆ แบร่!
Re: [SF] - Memorial - 01 [เสี่ยวฮัว & อู๋เสีย]
เสี่ยวฮัววววววววววว \(^________^)/ เสี่ยวฮัวน่ารักกกกกก #วิ่งเข้ามาถือป้ายชาบู
ชอบตรงที่บรรยายความรู้สึกของเสี่ยวฮัวที่มีต่อนายน้อยตอนแรกพบมากค่ะ ดูนายน้อยไม่ได้เรื่องไม่ได้ราวจริงๆ 55555555555
แต่ถ้ามีการจัดลำดับคุณชายจอมเซ้าซี้ขี้ตื้อจริง คิดว่าคนแรกที่เสนอชื่อนายน้อย นอกจากเสี่ยวฮัวแล้ว น่าจะมีอาสาม เสี่ยวเกอ บลาบลาบลา (นับไม่ถ้วน //ฮา))
ส่วนตัวชอบตอนต้าฮัวมากค่ะ นายน้อยสับสนเรื่องชื่อเสมอเลยน้า (ตั้งแต่เซี่ยจือหย่างแล้ว Y v Y)
ภาษาสวยมากๆ รอตอนต่อไปนะคะมิลซัง! ❤️ >w<
ชอบตรงที่บรรยายความรู้สึกของเสี่ยวฮัวที่มีต่อนายน้อยตอนแรกพบมากค่ะ ดูนายน้อยไม่ได้เรื่องไม่ได้ราวจริงๆ 55555555555
แต่ถ้ามีการจัดลำดับคุณชายจอมเซ้าซี้ขี้ตื้อจริง คิดว่าคนแรกที่เสนอชื่อนายน้อย นอกจากเสี่ยวฮัวแล้ว น่าจะมีอาสาม เสี่ยวเกอ บลาบลาบลา (นับไม่ถ้วน //ฮา))
ส่วนตัวชอบตอนต้าฮัวมากค่ะ นายน้อยสับสนเรื่องชื่อเสมอเลยน้า (ตั้งแต่เซี่ยจือหย่างแล้ว Y v Y)
ภาษาสวยมากๆ รอตอนต่อไปนะคะมิลซัง! ❤️ >w<
Naitear- ด้วงต้นไม้เทพเจ้า
- จำนวนข้อความ : 232
Points : 3903
Join date : 27/10/2014
Age : 27
ที่อยู่ : หลังผ้าม่านในห้องของคุณชายฮัว
Re: [SF] - Memorial - 01 [เสี่ยวฮัว & อู๋เสีย]
หลงรักคุณชายเข้าเต็มเปาจากประโยค “โทษที ฉันเผลอตัดโดนเส้นเลือดใหญ่นายขาดน่ะ” นี่ล่ะค่ะ
tear- ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
- จำนวนข้อความ : 168
Points : 3806
Join date : 02/11/2014
ที่อยู่ : ใต้เตียงคุณชายฮัว
Similar topics
» [SF] - Memorial - 02 - ดอกไม้ [เสี่ยวฮัว & อู๋เสีย]
» [OS] Sorry&Thanks [อู๋เสีย/เสี่ยวฮัว]
» [OS] สิบปี [เสี่ยวฮัว&อู๋เสีย]
» [Fan Vid][Trans] สิ่งเล็กๆ [เสี่ยวฮัว/อู๋เสีย]
» [OS] จางหาย2 (เซี่ยจื่อหยาง,อู๋เสีย)+เสี่ยวฮัว
» [OS] Sorry&Thanks [อู๋เสีย/เสี่ยวฮัว]
» [OS] สิบปี [เสี่ยวฮัว&อู๋เสีย]
» [Fan Vid][Trans] สิ่งเล็กๆ [เสี่ยวฮัว/อู๋เสีย]
» [OS] จางหาย2 (เซี่ยจื่อหยาง,อู๋เสีย)+เสี่ยวฮัว
หน้า 1 จาก 1
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
|
|
Fri 24 Jul 2020, 01:39 by gustoon
» [คู่มือด้วง] Keyword จีนสำหรับการขุด(แฟนดอม)สุสาน
Thu 21 Jun 2018, 00:29 by miskizfullmoon
» มังฮวาและภาคทิเบต
Thu 21 Jun 2018, 00:23 by miskizfullmoon
» [OS] Father is the best (ผิงเสีย)
Thu 03 Aug 2017, 16:12 by schneewittchen
» [Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC
Tue 01 Aug 2017, 12:30 by natsume
» [OS] #dmbjdaily (จูปาจุ๊บ) Bittersweet [ผิงเสีย AU]
Thu 06 Apr 2017, 15:58 by Zeth
» [OS] #dmbjdaily "โทรศัพท์มือถือ" - no Pairing [All]
Tue 04 Apr 2017, 22:27 by Zeth
» [OS] #DMBJDaily (แว่น): ระยะที่มองไม่เห็น [ฮัวเสีย]
Sat 01 Apr 2017, 16:55 by Zeth
» [OS] #DMBJdaily (5.20) ท่านยอดฝีมือ [หวังเหมิง (+เหมิงเสีย)(+ผิงเสีย)]
Thu 30 Mar 2017, 17:24 by Zeth