[OS] จางหาย2 (เซี่ยจื่อหยาง,อู๋เสีย)+เสี่ยวฮัว

[cadifa]

[OS] จางหาย2 (เซี่ยจื่อหยาง,อู๋เสีย)+เสี่ยวฮัว

ปล. เมากาวหนักมาก ต่อจากเดรบเบิ้ลจางหายของเซี่ยจื่อหยางกับอู๋เสียนะคะ แต่งตามอารมณ์ล้วนๆ ผิดคาแรกเตอร์สุดๆ เค้าเตือนแล้วนะ




ตอนนี้เซี่ยอวี่เฉินนั่งอยู่บนรถส่วนตัว เขาเปิดโทรศัพท์ดูข้อมูลที่คนส่งมา หลังจากอ่านจนจบก็ชะงักค้างไปครู่หนึ่ง เขาเงยหน้าบอกคนขับรถ

"เปลี่ยนเส้นทางหน่อย ฉันจะไปสนามบิน"

...
..
.

ราวหนึ่งทุ่มกว่าอวี่เฉินมาถึงหังโจว เขาพาตัวเองไปยังร้านขายวัตถุโบราณอันคุ้นเคย เมื่อเปิดประตูเค้าไปก็พบลูกน้องหกร้อยหยวนที่อู๋เสียเคยพูดให้ฟังยืนรออยู่


หวังเหมิงไม่แสดงสีหน้าอื่นๆ เซี่ยอวี่เฉินมองหน้าเขาแล้วบอกได้คำเดียวคือว่างเปล่า

ว่างเปล่า คล้ายกับสิ่งสำคัญได้สูญหายไป

หวังเหมิงเชิญเขาเข้าไปในห้องรับรอง ด้านในเขาพบนายอ้วนหวังและจางฉี่หลิงเป็นอย่างแรก นายอ้วนหวังทำสีหน้าไม่เชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้น ส่วนจางฉี่หลิง แม้จะไม่ได้พูดอะไรเหมือนเดิมแต่เขาก็สัมผัสได้ถึงความผิดปกติ ตัวของผู้ชายคนนี้คล้ายแผ่รังสีแห่งความเศร้าโศรกออกมาไม่หยุด ตอนนั้นเขาอยากจะหัวเราะเยาะออกมาครั้งหนึ่ง แต่ก็หัวเราะไม่ออก


ถ้าอู๋เสียเพียงแค่หายตัวไปก็คงจะดี...


ลูกน้องเดินเข้ามาเสิร์ฟชา เซี่ยอวี่เฉินจิบไปคำเดียวก็วางลง ขมเหลือเกิน


ไม่นานนักฮั่วซิ่วซิ่วก็เดินเข้ามา ขอบตาเธอแดงก่ำ


ก่อนหน้านี้อู๋เสียดึงดันจะไปคว่ำกรวย สุดท้ายพาลูกน้องฝีมือดีไปสี่ห้าคน ทว่าเดือนหนึ่งผ่านไปก็แล้ว อู๋เสียก็ยังไม่กลับมา ในตอนนั้นทั้งเขาและคนที่รออยู่ต่างก็ร้อนใจ


ตอนนั้นอวี่เฉินงานยุ่ง จึงทำแค่จัดทีมส่งไปกับจางฉี่หลิงและนายอ้วนหวัง ทว่าสิ่งที่พบคือศพของลูกน้อง ทว่าร่างของอู๋เสียกลับไม่มี


สกุลฮั่วยึดติดกับคติที่ว่าเป็นต้องเจอตัว ตายต้องเจอศพ แม้จะกังวลใจแต่ก็ไม่มีใครคิดว่าเถ้าแก่สกุลอู๋จะเป็นอะไรไป...ไม่ ไม่ใช่ไม่คิด เพียงแต่ไม่กล้าคิดก็เท่านั้น


นับจากวันที่อู๋เสียไปตักทรายสองเดือน กลับมีผู้ชายคนหนึ่งมาที่หังโจว พร้อมกันกับอู๋เสีย


เถ้าแก่สกุลอู๋เหมือนแค่หลับไป ร่างกายก็ไม่มีบาดแผล เหมือนแค่หลับเท่านั้นจริงๆ ทว่าอู๋เสียกลับไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย


เซี่ยอวี่เฉินรีบร้อนมาที่หังโจว ฮั่วซิ่วซิ่วเดินมาเอาข้อมูลของผู้ชายที่พาอู๋เสียกลับมา เขาเปิดอ่านก่อนจะพบว่าเขาคือเพื่อนของอู๋เสีย อายุก็เท่ากับอู๋เสีย คนๆนี้เคยติดคุกสามปี เป็นคนที่ดูไม่เข้าร่องเข้ารอย แถมมีนิสัยพูดติดอ่าง เขาบอกว่าเขาพาเหล่าอู๋มาเยี่ยมบ้านตัวเอง


อวี่เฉินรู้สึกหนาวเยือกเมื่อได้ยินที่ผู้ชายคนนี้พูด ผู้ชายคนนี้ไม่เหมือนคนทั่วๆไป สัญชาติญาณของเขาร้องเตือน


เหมือนกับว่าเถ้าแก่อู๋นั้นแค่คิดถึงบ้าน ห่วงร้านก็เท่านั้น เซี่ยอวี่เฉินหัวเราะขมขื่น


ผู้ชายคนนี้จ้องมองมาที่เขา พร้อมเปิดปากอีกครั้ง "ฉันคิดว่าเหล่าอู๋น่าจะคิดถึงที่นี่ เลยจะพามาเยี่ยมก่อนที่ฉันจะพาเขากลับไปกับฉัน"


"อะไรนะ?"


ประโยคนี้อวี่เฉินไม่ได้เป็นคนพูด แต่เป็นนายอ้วนหวังที่มาได้ยิน


"เซี่ยจื่อหยาง ความจริงแล้วนายน่าสงสัยที่สุดด้วยซ้ำ จะมาพูดแบบนี้เพื่อยั่วโมโหเสี่ยอ้วนใช่ไหม!"


ผู้ชายที่ชื่อเซี่ยจื่อหยางหันมามองนายอ้วนหวัง สีหน้าเขาเรียบเฉย "ถ้าไม่มีฉัน ชาติหน้าพวกนายก็หาเหล่าอู๋ไม่เจอ...อ่า แต่อาจจะมีพี่ชายท่านหนึ่งที่หาเขาเจอ" เซี่ยจื่อหยางเหล่ดวงตาใต้เลนส์แว่นไปมองจางฉี่หลิงที่ยืนเงียบที่สุดวูบหนึ่ง จากนั้นจึงรั้งสายตากลับมา


นายอ้วนหวังกระโจนเข้าไปกระชากคอเสื้อจื่อหยางเต็มแรง เซี่ยจื่อหยางคนนี้สีหน้าไม่เปลี่ยนไปสักนิด เขายกมือง้างมืออีกฝ่ายออกง่ายๆเหมือนไม่ต้องใช้แรง ทว่าจู่ๆเซี่ยจื่อหยางก็ชะงัก พร้อมกับหันไปทางด้านขวา


จางฉี่หลิงยืนอยู่ตรงนั้นใช้สายตาเย็นเยียบมองเซี่ยจื่อหยาง


"สุดท้ายแล้วพวกนายก็ปกป้องเหล่าอู๋ไม่ได้ ถ้ารู้ว่าจะเป็นอย่างนี้ฉันพาตัวเขาไปตั้งนานแล้ว ไม่ว่าต้องใช้วิธีอะไรก็จะพาเขาไป ให้เขาอยู่กับฉัน อย่างน้อยก็ยังปลอดภัย ครั้งนี้ถ้าไม่ใช่เพราะฉันไปถึงเร็ว เขาก็จะเหมือนคนที่ลงไปกับเขาในครั้งนั้นแล้ว"


"นายมีอะไรมายืนยัน?" อวี่เฉินเอ่ยปาก แต่สิ่งที่คิดไม่ถึงคือคนพูดน้อยอย่างจางฉี่หลิงจะเอ่ยปาก


"เขาพูดจริง"


เมื่อจางฉี่หลิงเป็นคนเอ่ยปากเช่นนี้ นายอ้วนหวังก็ตกตะลึงก่อนจะเศร้าซึม


เซี่ยอวี่เฉินมองเซี่ยจื่อหยาง


เขากับผู้ชายคนนี้มีอะไรเหมือนกันอยู่อย่างหนึ่ง เป็นสิ่งที่คนอื่นนั้นไม่เข้าใจ เพราะมันทั้งเปราะบางและสัมผัสได้ยาก



"นี่..." เซี่ยอวี่เฉินเงียบไปครู่หนึ่ง สบตากับเซี่ยจื่อหยางตรงๆ ก่อนจะคลี่ยิ้มงดงามจับใจ "อู๋เสียหลับมานานเท่าไหร่แล้ว..."



เซี่ยจื่อหยางตื่นตะลึง ได้สติแล้วจึงแค่นยิ้มแล้วตอบกลับมา "เดือนกว่าแล้ว"



ในชีวิตเกิดมาครั้งหนึ่ง งมงายซักครั้งก็ถือว่าคุ้มค่ามากพอแล้ว


ผู้ที่รู้สึกเช่นเดียวกันย่อมเข้าใจกัน...อวี่เฉินไม่คิดว่าจะมีผู้งมงายโง่ๆแบบตนหลงเหลืออยู่อีก



"อาเฮียน้อยขี้เซาจริงๆ..."




**********

[yakusoku]

ง่า คุณชาย อ่านแล้วเศร้าใจ แต่ก็ดีใจที่อย่างน้อยนายน้อยก็ไม่ได้ตาย//โล่งอก
เรื่องนี้จะมีต่ออีกมั้ยคะ รออ่านโมเม้นของคนอื่นคะว่าจะคิดยังไง นายน้อยจะฟื้นขึ้นมามั้ย

[meirong2810]

ฮืออออ นายน้อยสามมมมม อร้ายยย