Countdown
We've been
togerther for
ค้นหา
Latest topics
Most active topics
[OS] จางหาย2 (เซี่ยจื่อหยาง,อู๋เสีย)+เสี่ยวฮัว
3 posters
หน้า 1 จาก 1
[OS] จางหาย2 (เซี่ยจื่อหยาง,อู๋เสีย)+เสี่ยวฮัว
[OS] จางหาย2 (เซี่ยจื่อหยาง,อู๋เสีย)+เสี่ยวฮัว
ปล. เมากาวหนักมาก ต่อจากเดรบเบิ้ลจางหายของเซี่ยจื่อหยางกับอู๋เสียนะคะ แต่งตามอารมณ์ล้วนๆ ผิดคาแรกเตอร์สุดๆ เค้าเตือนแล้วนะ
ตอนนี้เซี่ยอวี่เฉินนั่งอยู่บนรถส่วนตัว เขาเปิดโทรศัพท์ดูข้อมูลที่คนส่งมา หลังจากอ่านจนจบก็ชะงักค้างไปครู่หนึ่ง เขาเงยหน้าบอกคนขับรถ
"เปลี่ยนเส้นทางหน่อย ฉันจะไปสนามบิน"
...
..
.
ราวหนึ่งทุ่มกว่าอวี่เฉินมาถึงหังโจว เขาพาตัวเองไปยังร้านขายวัตถุโบราณอันคุ้นเคย เมื่อเปิดประตูเค้าไปก็พบลูกน้องหกร้อยหยวนที่อู๋เสียเคยพูดให้ฟังยืนรออยู่
หวังเหมิงไม่แสดงสีหน้าอื่นๆ เซี่ยอวี่เฉินมองหน้าเขาแล้วบอกได้คำเดียวคือว่างเปล่า
ว่างเปล่า คล้ายกับสิ่งสำคัญได้สูญหายไป
หวังเหมิงเชิญเขาเข้าไปในห้องรับรอง ด้านในเขาพบนายอ้วนหวังและจางฉี่หลิงเป็นอย่างแรก นายอ้วนหวังทำสีหน้าไม่เชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้น ส่วนจางฉี่หลิง แม้จะไม่ได้พูดอะไรเหมือนเดิมแต่เขาก็สัมผัสได้ถึงความผิดปกติ ตัวของผู้ชายคนนี้คล้ายแผ่รังสีแห่งความเศร้าโศรกออกมาไม่หยุด ตอนนั้นเขาอยากจะหัวเราะเยาะออกมาครั้งหนึ่ง แต่ก็หัวเราะไม่ออก
ถ้าอู๋เสียเพียงแค่หายตัวไปก็คงจะดี...
ลูกน้องเดินเข้ามาเสิร์ฟชา เซี่ยอวี่เฉินจิบไปคำเดียวก็วางลง ขมเหลือเกิน
ไม่นานนักฮั่วซิ่วซิ่วก็เดินเข้ามา ขอบตาเธอแดงก่ำ
ก่อนหน้านี้อู๋เสียดึงดันจะไปคว่ำกรวย สุดท้ายพาลูกน้องฝีมือดีไปสี่ห้าคน ทว่าเดือนหนึ่งผ่านไปก็แล้ว อู๋เสียก็ยังไม่กลับมา ในตอนนั้นทั้งเขาและคนที่รออยู่ต่างก็ร้อนใจ
ตอนนั้นอวี่เฉินงานยุ่ง จึงทำแค่จัดทีมส่งไปกับจางฉี่หลิงและนายอ้วนหวัง ทว่าสิ่งที่พบคือศพของลูกน้อง ทว่าร่างของอู๋เสียกลับไม่มี
สกุลฮั่วยึดติดกับคติที่ว่าเป็นต้องเจอตัว ตายต้องเจอศพ แม้จะกังวลใจแต่ก็ไม่มีใครคิดว่าเถ้าแก่สกุลอู๋จะเป็นอะไรไป...ไม่ ไม่ใช่ไม่คิด เพียงแต่ไม่กล้าคิดก็เท่านั้น
นับจากวันที่อู๋เสียไปตักทรายสองเดือน กลับมีผู้ชายคนหนึ่งมาที่หังโจว พร้อมกันกับอู๋เสีย
เถ้าแก่สกุลอู๋เหมือนแค่หลับไป ร่างกายก็ไม่มีบาดแผล เหมือนแค่หลับเท่านั้นจริงๆ ทว่าอู๋เสียกลับไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย
เซี่ยอวี่เฉินรีบร้อนมาที่หังโจว ฮั่วซิ่วซิ่วเดินมาเอาข้อมูลของผู้ชายที่พาอู๋เสียกลับมา เขาเปิดอ่านก่อนจะพบว่าเขาคือเพื่อนของอู๋เสีย อายุก็เท่ากับอู๋เสีย คนๆนี้เคยติดคุกสามปี เป็นคนที่ดูไม่เข้าร่องเข้ารอย แถมมีนิสัยพูดติดอ่าง เขาบอกว่าเขาพาเหล่าอู๋มาเยี่ยมบ้านตัวเอง
อวี่เฉินรู้สึกหนาวเยือกเมื่อได้ยินที่ผู้ชายคนนี้พูด ผู้ชายคนนี้ไม่เหมือนคนทั่วๆไป สัญชาติญาณของเขาร้องเตือน
เหมือนกับว่าเถ้าแก่อู๋นั้นแค่คิดถึงบ้าน ห่วงร้านก็เท่านั้น เซี่ยอวี่เฉินหัวเราะขมขื่น
ผู้ชายคนนี้จ้องมองมาที่เขา พร้อมเปิดปากอีกครั้ง "ฉันคิดว่าเหล่าอู๋น่าจะคิดถึงที่นี่ เลยจะพามาเยี่ยมก่อนที่ฉันจะพาเขากลับไปกับฉัน"
"อะไรนะ?"
ประโยคนี้อวี่เฉินไม่ได้เป็นคนพูด แต่เป็นนายอ้วนหวังที่มาได้ยิน
"เซี่ยจื่อหยาง ความจริงแล้วนายน่าสงสัยที่สุดด้วยซ้ำ จะมาพูดแบบนี้เพื่อยั่วโมโหเสี่ยอ้วนใช่ไหม!"
ผู้ชายที่ชื่อเซี่ยจื่อหยางหันมามองนายอ้วนหวัง สีหน้าเขาเรียบเฉย "ถ้าไม่มีฉัน ชาติหน้าพวกนายก็หาเหล่าอู๋ไม่เจอ...อ่า แต่อาจจะมีพี่ชายท่านหนึ่งที่หาเขาเจอ" เซี่ยจื่อหยางเหล่ดวงตาใต้เลนส์แว่นไปมองจางฉี่หลิงที่ยืนเงียบที่สุดวูบหนึ่ง จากนั้นจึงรั้งสายตากลับมา
นายอ้วนหวังกระโจนเข้าไปกระชากคอเสื้อจื่อหยางเต็มแรง เซี่ยจื่อหยางคนนี้สีหน้าไม่เปลี่ยนไปสักนิด เขายกมือง้างมืออีกฝ่ายออกง่ายๆเหมือนไม่ต้องใช้แรง ทว่าจู่ๆเซี่ยจื่อหยางก็ชะงัก พร้อมกับหันไปทางด้านขวา
จางฉี่หลิงยืนอยู่ตรงนั้นใช้สายตาเย็นเยียบมองเซี่ยจื่อหยาง
"สุดท้ายแล้วพวกนายก็ปกป้องเหล่าอู๋ไม่ได้ ถ้ารู้ว่าจะเป็นอย่างนี้ฉันพาตัวเขาไปตั้งนานแล้ว ไม่ว่าต้องใช้วิธีอะไรก็จะพาเขาไป ให้เขาอยู่กับฉัน อย่างน้อยก็ยังปลอดภัย ครั้งนี้ถ้าไม่ใช่เพราะฉันไปถึงเร็ว เขาก็จะเหมือนคนที่ลงไปกับเขาในครั้งนั้นแล้ว"
"นายมีอะไรมายืนยัน?" อวี่เฉินเอ่ยปาก แต่สิ่งที่คิดไม่ถึงคือคนพูดน้อยอย่างจางฉี่หลิงจะเอ่ยปาก
"เขาพูดจริง"
เมื่อจางฉี่หลิงเป็นคนเอ่ยปากเช่นนี้ นายอ้วนหวังก็ตกตะลึงก่อนจะเศร้าซึม
เซี่ยอวี่เฉินมองเซี่ยจื่อหยาง
เขากับผู้ชายคนนี้มีอะไรเหมือนกันอยู่อย่างหนึ่ง เป็นสิ่งที่คนอื่นนั้นไม่เข้าใจ เพราะมันทั้งเปราะบางและสัมผัสได้ยาก
"นี่..." เซี่ยอวี่เฉินเงียบไปครู่หนึ่ง สบตากับเซี่ยจื่อหยางตรงๆ ก่อนจะคลี่ยิ้มงดงามจับใจ "อู๋เสียหลับมานานเท่าไหร่แล้ว..."
เซี่ยจื่อหยางตื่นตะลึง ได้สติแล้วจึงแค่นยิ้มแล้วตอบกลับมา "เดือนกว่าแล้ว"
ในชีวิตเกิดมาครั้งหนึ่ง งมงายซักครั้งก็ถือว่าคุ้มค่ามากพอแล้ว
ผู้ที่รู้สึกเช่นเดียวกันย่อมเข้าใจกัน...อวี่เฉินไม่คิดว่าจะมีผู้งมงายโง่ๆแบบตนหลงเหลืออยู่อีก
"อาเฮียน้อยขี้เซาจริงๆ..."
**********
ปล. เมากาวหนักมาก ต่อจากเดรบเบิ้ลจางหายของเซี่ยจื่อหยางกับอู๋เสียนะคะ แต่งตามอารมณ์ล้วนๆ ผิดคาแรกเตอร์สุดๆ เค้าเตือนแล้วนะ
ตอนนี้เซี่ยอวี่เฉินนั่งอยู่บนรถส่วนตัว เขาเปิดโทรศัพท์ดูข้อมูลที่คนส่งมา หลังจากอ่านจนจบก็ชะงักค้างไปครู่หนึ่ง เขาเงยหน้าบอกคนขับรถ
"เปลี่ยนเส้นทางหน่อย ฉันจะไปสนามบิน"
...
..
.
ราวหนึ่งทุ่มกว่าอวี่เฉินมาถึงหังโจว เขาพาตัวเองไปยังร้านขายวัตถุโบราณอันคุ้นเคย เมื่อเปิดประตูเค้าไปก็พบลูกน้องหกร้อยหยวนที่อู๋เสียเคยพูดให้ฟังยืนรออยู่
หวังเหมิงไม่แสดงสีหน้าอื่นๆ เซี่ยอวี่เฉินมองหน้าเขาแล้วบอกได้คำเดียวคือว่างเปล่า
ว่างเปล่า คล้ายกับสิ่งสำคัญได้สูญหายไป
หวังเหมิงเชิญเขาเข้าไปในห้องรับรอง ด้านในเขาพบนายอ้วนหวังและจางฉี่หลิงเป็นอย่างแรก นายอ้วนหวังทำสีหน้าไม่เชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้น ส่วนจางฉี่หลิง แม้จะไม่ได้พูดอะไรเหมือนเดิมแต่เขาก็สัมผัสได้ถึงความผิดปกติ ตัวของผู้ชายคนนี้คล้ายแผ่รังสีแห่งความเศร้าโศรกออกมาไม่หยุด ตอนนั้นเขาอยากจะหัวเราะเยาะออกมาครั้งหนึ่ง แต่ก็หัวเราะไม่ออก
ถ้าอู๋เสียเพียงแค่หายตัวไปก็คงจะดี...
ลูกน้องเดินเข้ามาเสิร์ฟชา เซี่ยอวี่เฉินจิบไปคำเดียวก็วางลง ขมเหลือเกิน
ไม่นานนักฮั่วซิ่วซิ่วก็เดินเข้ามา ขอบตาเธอแดงก่ำ
ก่อนหน้านี้อู๋เสียดึงดันจะไปคว่ำกรวย สุดท้ายพาลูกน้องฝีมือดีไปสี่ห้าคน ทว่าเดือนหนึ่งผ่านไปก็แล้ว อู๋เสียก็ยังไม่กลับมา ในตอนนั้นทั้งเขาและคนที่รออยู่ต่างก็ร้อนใจ
ตอนนั้นอวี่เฉินงานยุ่ง จึงทำแค่จัดทีมส่งไปกับจางฉี่หลิงและนายอ้วนหวัง ทว่าสิ่งที่พบคือศพของลูกน้อง ทว่าร่างของอู๋เสียกลับไม่มี
สกุลฮั่วยึดติดกับคติที่ว่าเป็นต้องเจอตัว ตายต้องเจอศพ แม้จะกังวลใจแต่ก็ไม่มีใครคิดว่าเถ้าแก่สกุลอู๋จะเป็นอะไรไป...ไม่ ไม่ใช่ไม่คิด เพียงแต่ไม่กล้าคิดก็เท่านั้น
นับจากวันที่อู๋เสียไปตักทรายสองเดือน กลับมีผู้ชายคนหนึ่งมาที่หังโจว พร้อมกันกับอู๋เสีย
เถ้าแก่สกุลอู๋เหมือนแค่หลับไป ร่างกายก็ไม่มีบาดแผล เหมือนแค่หลับเท่านั้นจริงๆ ทว่าอู๋เสียกลับไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย
เซี่ยอวี่เฉินรีบร้อนมาที่หังโจว ฮั่วซิ่วซิ่วเดินมาเอาข้อมูลของผู้ชายที่พาอู๋เสียกลับมา เขาเปิดอ่านก่อนจะพบว่าเขาคือเพื่อนของอู๋เสีย อายุก็เท่ากับอู๋เสีย คนๆนี้เคยติดคุกสามปี เป็นคนที่ดูไม่เข้าร่องเข้ารอย แถมมีนิสัยพูดติดอ่าง เขาบอกว่าเขาพาเหล่าอู๋มาเยี่ยมบ้านตัวเอง
อวี่เฉินรู้สึกหนาวเยือกเมื่อได้ยินที่ผู้ชายคนนี้พูด ผู้ชายคนนี้ไม่เหมือนคนทั่วๆไป สัญชาติญาณของเขาร้องเตือน
เหมือนกับว่าเถ้าแก่อู๋นั้นแค่คิดถึงบ้าน ห่วงร้านก็เท่านั้น เซี่ยอวี่เฉินหัวเราะขมขื่น
ผู้ชายคนนี้จ้องมองมาที่เขา พร้อมเปิดปากอีกครั้ง "ฉันคิดว่าเหล่าอู๋น่าจะคิดถึงที่นี่ เลยจะพามาเยี่ยมก่อนที่ฉันจะพาเขากลับไปกับฉัน"
"อะไรนะ?"
ประโยคนี้อวี่เฉินไม่ได้เป็นคนพูด แต่เป็นนายอ้วนหวังที่มาได้ยิน
"เซี่ยจื่อหยาง ความจริงแล้วนายน่าสงสัยที่สุดด้วยซ้ำ จะมาพูดแบบนี้เพื่อยั่วโมโหเสี่ยอ้วนใช่ไหม!"
ผู้ชายที่ชื่อเซี่ยจื่อหยางหันมามองนายอ้วนหวัง สีหน้าเขาเรียบเฉย "ถ้าไม่มีฉัน ชาติหน้าพวกนายก็หาเหล่าอู๋ไม่เจอ...อ่า แต่อาจจะมีพี่ชายท่านหนึ่งที่หาเขาเจอ" เซี่ยจื่อหยางเหล่ดวงตาใต้เลนส์แว่นไปมองจางฉี่หลิงที่ยืนเงียบที่สุดวูบหนึ่ง จากนั้นจึงรั้งสายตากลับมา
นายอ้วนหวังกระโจนเข้าไปกระชากคอเสื้อจื่อหยางเต็มแรง เซี่ยจื่อหยางคนนี้สีหน้าไม่เปลี่ยนไปสักนิด เขายกมือง้างมืออีกฝ่ายออกง่ายๆเหมือนไม่ต้องใช้แรง ทว่าจู่ๆเซี่ยจื่อหยางก็ชะงัก พร้อมกับหันไปทางด้านขวา
จางฉี่หลิงยืนอยู่ตรงนั้นใช้สายตาเย็นเยียบมองเซี่ยจื่อหยาง
"สุดท้ายแล้วพวกนายก็ปกป้องเหล่าอู๋ไม่ได้ ถ้ารู้ว่าจะเป็นอย่างนี้ฉันพาตัวเขาไปตั้งนานแล้ว ไม่ว่าต้องใช้วิธีอะไรก็จะพาเขาไป ให้เขาอยู่กับฉัน อย่างน้อยก็ยังปลอดภัย ครั้งนี้ถ้าไม่ใช่เพราะฉันไปถึงเร็ว เขาก็จะเหมือนคนที่ลงไปกับเขาในครั้งนั้นแล้ว"
"นายมีอะไรมายืนยัน?" อวี่เฉินเอ่ยปาก แต่สิ่งที่คิดไม่ถึงคือคนพูดน้อยอย่างจางฉี่หลิงจะเอ่ยปาก
"เขาพูดจริง"
เมื่อจางฉี่หลิงเป็นคนเอ่ยปากเช่นนี้ นายอ้วนหวังก็ตกตะลึงก่อนจะเศร้าซึม
เซี่ยอวี่เฉินมองเซี่ยจื่อหยาง
เขากับผู้ชายคนนี้มีอะไรเหมือนกันอยู่อย่างหนึ่ง เป็นสิ่งที่คนอื่นนั้นไม่เข้าใจ เพราะมันทั้งเปราะบางและสัมผัสได้ยาก
"นี่..." เซี่ยอวี่เฉินเงียบไปครู่หนึ่ง สบตากับเซี่ยจื่อหยางตรงๆ ก่อนจะคลี่ยิ้มงดงามจับใจ "อู๋เสียหลับมานานเท่าไหร่แล้ว..."
เซี่ยจื่อหยางตื่นตะลึง ได้สติแล้วจึงแค่นยิ้มแล้วตอบกลับมา "เดือนกว่าแล้ว"
ในชีวิตเกิดมาครั้งหนึ่ง งมงายซักครั้งก็ถือว่าคุ้มค่ามากพอแล้ว
ผู้ที่รู้สึกเช่นเดียวกันย่อมเข้าใจกัน...อวี่เฉินไม่คิดว่าจะมีผู้งมงายโง่ๆแบบตนหลงเหลืออยู่อีก
"อาเฮียน้อยขี้เซาจริงๆ..."
**********
cadifa- ด้วงฝึกหัด
- จำนวนข้อความ : 24
Points : 3532
Join date : 17/03/2015
Re: [OS] จางหาย2 (เซี่ยจื่อหยาง,อู๋เสีย)+เสี่ยวฮัว
ง่า คุณชาย อ่านแล้วเศร้าใจ แต่ก็ดีใจที่อย่างน้อยนายน้อยก็ไม่ได้ตาย//โล่งอก
เรื่องนี้จะมีต่ออีกมั้ยคะ รออ่านโมเม้นของคนอื่นคะว่าจะคิดยังไง นายน้อยจะฟื้นขึ้นมามั้ย
เรื่องนี้จะมีต่ออีกมั้ยคะ รออ่านโมเม้นของคนอื่นคะว่าจะคิดยังไง นายน้อยจะฟื้นขึ้นมามั้ย
yakusoku- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 369
Points : 3977
Join date : 05/11/2014
ที่อยู่ : โลงในสุสานโบราณ
Re: [OS] จางหาย2 (เซี่ยจื่อหยาง,อู๋เสีย)+เสี่ยวฮัว
ฮืออออ นายน้อยสามมมมม อร้ายยย
meirong2810- ด้วง
- จำนวนข้อความ : 28
Points : 3640
Join date : 01/11/2014
Age : 23
ที่อยู่ : ในใจนายน้อยเทียนเจินอู๋เสีย วิ้วววว ♥️♥️♥️♥️
Similar topics
» [OS] แอร์ (เซี่ยจื่อหยาง,อู๋เสีย)
» [Drabble] ชีวิตไม่ดี (เซี่ยจื่อหยาง,อู๋เสีย)
» [Drabble] จางหาย (เซี่ยจื่อหยาง,อู๋เสีย)
» [OS] Sorry&Thanks [อู๋เสีย/เสี่ยวฮัว]
» [OS] สิบปี [เสี่ยวฮัว&อู๋เสีย]
» [Drabble] ชีวิตไม่ดี (เซี่ยจื่อหยาง,อู๋เสีย)
» [Drabble] จางหาย (เซี่ยจื่อหยาง,อู๋เสีย)
» [OS] Sorry&Thanks [อู๋เสีย/เสี่ยวฮัว]
» [OS] สิบปี [เสี่ยวฮัว&อู๋เสีย]
หน้า 1 จาก 1
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
|
|
Fri 24 Jul 2020, 01:39 by gustoon
» [คู่มือด้วง] Keyword จีนสำหรับการขุด(แฟนดอม)สุสาน
Thu 21 Jun 2018, 00:29 by miskizfullmoon
» มังฮวาและภาคทิเบต
Thu 21 Jun 2018, 00:23 by miskizfullmoon
» [OS] Father is the best (ผิงเสีย)
Thu 03 Aug 2017, 16:12 by schneewittchen
» [Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC
Tue 01 Aug 2017, 12:30 by natsume
» [OS] #dmbjdaily (จูปาจุ๊บ) Bittersweet [ผิงเสีย AU]
Thu 06 Apr 2017, 15:58 by Zeth
» [OS] #dmbjdaily "โทรศัพท์มือถือ" - no Pairing [All]
Tue 04 Apr 2017, 22:27 by Zeth
» [OS] #DMBJDaily (แว่น): ระยะที่มองไม่เห็น [ฮัวเสีย]
Sat 01 Apr 2017, 16:55 by Zeth
» [OS] #DMBJdaily (5.20) ท่านยอดฝีมือ [หวังเหมิง (+เหมิงเสีย)(+ผิงเสีย)]
Thu 30 Mar 2017, 17:24 by Zeth