Countdown
We've been
togerther for
ค้นหา
Latest topics
Most active topics
[OS] 'แผลเป็น' (พานจื่อ,เซี่ยเหลียนหวน,อู๋ซันเสิ่ง //PG-15?)
+2
SilverCloud
velvetronica
6 posters
หน้า 1 จาก 1
[OS] 'แผลเป็น' (พานจื่อ,เซี่ยเหลียนหวน,อู๋ซันเสิ่ง //PG-15?)
[OS] 'แผลเป็น' (พานจื่อ,เซี่ยเหลียนหวน,อู๋ซันเสิ่ง //PG-15?)
* ใครยังไม่เคยอ่านเรื่อง 'หมา' แนะนำให้อ่านก่อนนะคะ เพื่อความอิน 555555 >>> https://dmbjth.thai-forum.net/t415-topic *
ได้ยินมาบ้างเหมือนกัน...ว่าการแพทย์สมัยใหม่เคยบุกเบิกการผ่าตัดปลูกถ่ายใบหน้าให้คนที่เสียโฉมจากอุบัติเหตุ
แต่วิธีนี้ก็ถูกเก็บลงใส่ไว้เพียงแต่ในประวัติศาสตร์
เพราะท้ายที่สุด...ผู้รับใบหน้าของคนอื่นจะรับไม่ได้ที่สูญเสียตัวตนและรู้สึกผิดที่แย่งชิงตัวตนของผู้อื่น
สัมผัสร้อนลากผ่านแผ่นอกอย่างจาบจ้วงก่อนเลื่อนลงต่ำจนถึงจุดรวมความรู้สึก เสียงลมหายใจสั่นกระเส่าตามน้ำหนักที่ถูกกดย้ำลงมา
ร่างกำยำเคลื่อนตัวด้วยจังหวะที่ชวนขาดใจ แขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อยันตัวไว้ไม่ให้ทาบทับลงที่คนข้างล่างโดยตรง อุณหภูมิที่ไต่ขึ้นสูงไปพร้อมกับความต้องการที่ถูกเติมเต็มจนล้นทะลัก
ชายหนุ่มครางเสียงต่ำในลำคออย่างพอใจในที่สุด ก่อนจะผลักไหล่อีกฝ่ายให้ขยับออกไปแล้วพลิกตัวนอนตะแคง
"...ไปอาบน้ำก่อนไหมครับ"
แม้คนคนนี้จะนอนเฉยๆ ให้อีกฝ่ายบริการ แต่เม็ดเหงื่อและคราบไคลต่างๆ ก็ดูแล้วไม่ชวนให้สบายตัวสักนิด
พานจื่อมองคนที่นอนนิ่งไม่ตอบคำถามอย่างจนใจแล้วจึงลุกขึ้นหยิบเสื้อผ้ามาใส่ลวกๆ ก่อนจะเดินออกไปโดยไม่ลืมกดล็อคประตูให้
เมื่อเสียงลั่นกลอนดังและเสียงฝีเท้าห่างออกไป ร่างที่นิ่งราวกับคนหลับจึงขยับตัวมานอนหงายเหม่อมองเพดานห้องที่ทั้งเก่าทั้งเหลืองไม่น่าดูสักนิด
ชายหนุ่มผ่อนลมหายใจช้าๆ ในฐานะของอู๋ซันเสิ่งเขาไม่สามารถทำสีหน้าผ่อนคลายแบบที่เซี่ยเหลียนหวนชอบทำได้ แม้แต่ในยามหลับ...เขาก็ชินแล้วกับการเป็นพี่สาม
ลมเย็นๆ พัดเข้ามาทางหน้าต่างห้องที่ถูกเปิดทิ้งไว้...บางทีเซี่ยเหลียนหวนก็คิดว่ามันบ้าบอมาก แต่ก็เป็นตัวเขาเองที่จงใจเปิดมันทิ้งเอาไว้
...เพื่อบังคับให้อีกฝ่ายซึ่งกำลังซ่อนตัวในเมืองผีรับรู้สิ่งที่เกิดขึ้น
อู๋ซันเสิ่งจะรู้สึกอย่างไรกับเรื่องนี้...ที่เขาเอาตัวตนของหมอนั่นกับหมาตัวโปรดมาใช้
คำตอบคือ...ไม่รู้สึกอะไรเลย
อู๋ซันเสิ่งไม่รู้สึกอะไรเลย...แต่กลับเป็นตัวเขาเองที่แทบบ้าตอนที่พานจื่อเรียกเขาในจังหวะนั้นว่า 'พี่สาม'
...บ้าจนง้างมือฟาดหน้าอีกฝ่ายจนเลือดกลบปาก
ทั้งๆ ที่เอาตัวตนของอู๋ซันเสิ่งมาใช้ และฉวยโอกาสจากความภักดียิ่งกว่าชีวิตของพานจื่อ
ทั้งๆ ที่บอกตนเองนับล้านครั้ง...ว่าเราเป็นคนคนเดียวกัน แต่สุดท้ายเมื่อ'เซี่ยเหลียนหวน'กำลังจะเลือนหายไปจากคนคนนี้...เขากลับรับไม่ได้
เพราะพานจื่อรับรู้การมีอยู่ของเขา
แม้จะเป็น 'พี่สาม' เหมือนกัน เขาก็ยังแตกต่างกันอยู่ พี่สามของอู๋ซันเสิ่งเป็นคนดุร้าย ลงมือลงไม้ใส่ผู้อื่นแบบไม่มีออมแรงแม้กระทั่งพานจื่อ
ไม่เหมือนเซี่ยเหลียนหวนซึ่งเป็นพี่สามที่มีความคิดการอ่านลึกซึ้งกว่า ใจเย็นกว่า และมีวิธีที่น่ากลัวกว่าการใช้กำลัง
จุดต่างนี้ในสายตาคนทั่วไปคงไม่มีใครสังเกต และพวกเขาก็สับเปลี่ยนตัวตนกันบ่อยจนทุกคนคุ้นชินกับอารมณ์ไม่คงที่ของพี่สาม
แต่ไม่ใช่กับพานจื่อ...
เขาแน่ใจด้วยซ้ำว่าพานจื่อรู้นานแล้วว่าพี่สามมีสองคน
แต่ที่ทำให้แน่ใจจริงๆ คือครั้งแรกที่ลิ้นสากลากผ่านรอยแผลเป็นตรงหน้าท้อง
ใบหน้าท่าทางและทุกอย่างของเขากับอู๋ซันเสิ่งลอกเลียนกันมาทั้งหมดไม่แตกต่าง...แต่ร่องรอยตามตัวที่ได้จากการคว่ำกรวยแต่ละครั้งมันเลียนแบบกันไม่ได้ ทั้งคู่เลยได้แต่ระวังตัวที่จะเปลือยกายต่อหน้าผู้อื่น
เมื่อแรกสุดเขาคิดว่าตัวเองพลาดพลั้งครั้งยิ่งใหญ่ให้กับคนใกล้ตัว จนชั่ววูบของความคิดเกือบจะฆ่าอีกฝ่ายทิ้งเพื่อแผนการที่ต้องเป็นความลับ
แต่สิ่งที่หยุดทุกอย่างไว้คือแววตาของพานจื่อซึ่งเงยขึ้นมาสบโดยไม่หลบเลี่ยง ความซื่อสัตย์ที่ไร้เงื่อนไขไร้ข้อกังขาคือสิ่งที่หมาตัวนี้มอบให้กับเจ้าของ
เซี่ยเหลียนหวนปล่อยให้อีกฝ่ายเล็มเลียทุกรอยแผลเป็น เขาเข้าใจทุกอย่างอย่างชัดเจนจริงๆ เป็นครั้งแรก
หมาตัวนี้...ต่อให้เขาไม่ใช่เจ้านาย มันก็จะนอนหมอบต่อหน้าของเขาอย่างราบคาบเพื่อเจ้านายของมัน
เพื่ออู๋ซันเสิ่ง...เจ้านายของมัน
ชายหนุ่มหัวเราะเยาะเย้ยตนเอง
'ฉันแค่สงสัย...ว่าใครกันแน่ที่ล่ามมันเอาไว้'
อู๋ซันเสิ่งถามเขาในวันที่เห็นรอยช้ำจากน้ำมือเขาบนใบหน้าของหมาตัวโปรด
เขาตอบไม่ได้...
แต่ก็ปล่อยมือที่ยึดโซ่ล่ามนี้ไม่ได้จริงๆ
พานจื่ออาจจะเป็นคนเกือบสุดท้ายบนโลกใบนี้ที่รู้ว่ามีเขาอยู่ แม้จะหมาโง่ตัวนี้จะไม่รู้จักเซี่ยเหลียนหวน แต่ทุกสัมผัสที่ลากผ่านบ่งบอกว่ามันจำได้ทุกรอยแผลเป็น
นี่คือสิ่งสุดท้ายที่เหนี่ยวรั้งตัวตนของเขาเอาไว้
ต่อให้พานจื่อทำทุกอย่างเพื่ออู๋ซันเสิ่ง...แต่เขาก็มีสิทธิ์ที่จะฉวยโอกาสอันน้อยนิดนั้นเพื่อตนเองเช่นกัน
ในยามราตรีอันเงียบงัน ชายหนุ่มพิงหลังแนบกับประตูที่ตัวเองเป็นคนล็อค แล้วเงี่ยหูฟังว่าคนในห้องนอนหลับได้อย่างสงบหรือไม่
พี่สามคนนี้ต้องการการดูแลมากกว่า...ถึงจะแทบไม่เปิดช่องเลยก็ตาม
พานจื่อใช้เวลามากกว่าครึ่งชีวิตในการเอาชีวิตรอด เขาจึงไม่มีสมองส่วนคิดวิเคราะห์อะไรอย่างลึกซึ้งแบบนายน้อยอู๋เสีย...สิ่งที่เขามีคือตรรกะง่ายๆ กับสัญชาตญาณ
"จะคุณคนไหน...สำหรับผม คุณก็คือพี่สาม"
เพราะชีวิตนี้...เป็นของ'คุณ'
::talk::
สามพีนี้แซ่บยิ่งนัก //เดี๋ยวๆๆ
เราเป็นทีมนายเซี่ยค่ะ 5555555555 แงงงงงงงง รักดอกจึงรังแก รักดอกจึงแกล้งให้เจ็บช้ำ //เลิกรักกูเถอะ...เซี่ยเหลียนหวนกล่าว
ฮรือ ความสัมพันธ์ของสามคนนี้มันน่าล้วงลึกมากค่ะ อฟช.ไม่ระบุก็ขอมโนเองแล้วกัน แอร้
หวังว่าทุกคนจะได้สัมผัสความแซ่บของสามคนนี้นะคะ ขอบคุณค่าาาาา
(ว่าแต่...มันเรทเท่าไหร่ดีล่ะเนี่ย คือมันไม่มีอะไรเลยนะเนี่ย คือ ใสมาก 5555)
Edit :: กรี๊ซซซ เพิ่งเห็น ขอบคุณคุณmageนะคะ เราตกคำว่า ลืม ไปอ่ะค่ะะะะ จริงๆคือเป็น ไม่ลืมกดล็อค อุแง้ ขอบคุณนะคะะะ ขออภัยในความผิดพลาดค่ะ //ปิดหน้า
* ใครยังไม่เคยอ่านเรื่อง 'หมา' แนะนำให้อ่านก่อนนะคะ เพื่อความอิน 555555 >>> https://dmbjth.thai-forum.net/t415-topic *
ได้ยินมาบ้างเหมือนกัน...ว่าการแพทย์สมัยใหม่เคยบุกเบิกการผ่าตัดปลูกถ่ายใบหน้าให้คนที่เสียโฉมจากอุบัติเหตุ
แต่วิธีนี้ก็ถูกเก็บลงใส่ไว้เพียงแต่ในประวัติศาสตร์
เพราะท้ายที่สุด...ผู้รับใบหน้าของคนอื่นจะรับไม่ได้ที่สูญเสียตัวตนและรู้สึกผิดที่แย่งชิงตัวตนของผู้อื่น
สัมผัสร้อนลากผ่านแผ่นอกอย่างจาบจ้วงก่อนเลื่อนลงต่ำจนถึงจุดรวมความรู้สึก เสียงลมหายใจสั่นกระเส่าตามน้ำหนักที่ถูกกดย้ำลงมา
ร่างกำยำเคลื่อนตัวด้วยจังหวะที่ชวนขาดใจ แขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อยันตัวไว้ไม่ให้ทาบทับลงที่คนข้างล่างโดยตรง อุณหภูมิที่ไต่ขึ้นสูงไปพร้อมกับความต้องการที่ถูกเติมเต็มจนล้นทะลัก
ชายหนุ่มครางเสียงต่ำในลำคออย่างพอใจในที่สุด ก่อนจะผลักไหล่อีกฝ่ายให้ขยับออกไปแล้วพลิกตัวนอนตะแคง
"...ไปอาบน้ำก่อนไหมครับ"
แม้คนคนนี้จะนอนเฉยๆ ให้อีกฝ่ายบริการ แต่เม็ดเหงื่อและคราบไคลต่างๆ ก็ดูแล้วไม่ชวนให้สบายตัวสักนิด
พานจื่อมองคนที่นอนนิ่งไม่ตอบคำถามอย่างจนใจแล้วจึงลุกขึ้นหยิบเสื้อผ้ามาใส่ลวกๆ ก่อนจะเดินออกไปโดยไม่ลืมกดล็อคประตูให้
เมื่อเสียงลั่นกลอนดังและเสียงฝีเท้าห่างออกไป ร่างที่นิ่งราวกับคนหลับจึงขยับตัวมานอนหงายเหม่อมองเพดานห้องที่ทั้งเก่าทั้งเหลืองไม่น่าดูสักนิด
ชายหนุ่มผ่อนลมหายใจช้าๆ ในฐานะของอู๋ซันเสิ่งเขาไม่สามารถทำสีหน้าผ่อนคลายแบบที่เซี่ยเหลียนหวนชอบทำได้ แม้แต่ในยามหลับ...เขาก็ชินแล้วกับการเป็นพี่สาม
ลมเย็นๆ พัดเข้ามาทางหน้าต่างห้องที่ถูกเปิดทิ้งไว้...บางทีเซี่ยเหลียนหวนก็คิดว่ามันบ้าบอมาก แต่ก็เป็นตัวเขาเองที่จงใจเปิดมันทิ้งเอาไว้
...เพื่อบังคับให้อีกฝ่ายซึ่งกำลังซ่อนตัวในเมืองผีรับรู้สิ่งที่เกิดขึ้น
อู๋ซันเสิ่งจะรู้สึกอย่างไรกับเรื่องนี้...ที่เขาเอาตัวตนของหมอนั่นกับหมาตัวโปรดมาใช้
คำตอบคือ...ไม่รู้สึกอะไรเลย
อู๋ซันเสิ่งไม่รู้สึกอะไรเลย...แต่กลับเป็นตัวเขาเองที่แทบบ้าตอนที่พานจื่อเรียกเขาในจังหวะนั้นว่า 'พี่สาม'
...บ้าจนง้างมือฟาดหน้าอีกฝ่ายจนเลือดกลบปาก
ทั้งๆ ที่เอาตัวตนของอู๋ซันเสิ่งมาใช้ และฉวยโอกาสจากความภักดียิ่งกว่าชีวิตของพานจื่อ
ทั้งๆ ที่บอกตนเองนับล้านครั้ง...ว่าเราเป็นคนคนเดียวกัน แต่สุดท้ายเมื่อ'เซี่ยเหลียนหวน'กำลังจะเลือนหายไปจากคนคนนี้...เขากลับรับไม่ได้
เพราะพานจื่อรับรู้การมีอยู่ของเขา
แม้จะเป็น 'พี่สาม' เหมือนกัน เขาก็ยังแตกต่างกันอยู่ พี่สามของอู๋ซันเสิ่งเป็นคนดุร้าย ลงมือลงไม้ใส่ผู้อื่นแบบไม่มีออมแรงแม้กระทั่งพานจื่อ
ไม่เหมือนเซี่ยเหลียนหวนซึ่งเป็นพี่สามที่มีความคิดการอ่านลึกซึ้งกว่า ใจเย็นกว่า และมีวิธีที่น่ากลัวกว่าการใช้กำลัง
จุดต่างนี้ในสายตาคนทั่วไปคงไม่มีใครสังเกต และพวกเขาก็สับเปลี่ยนตัวตนกันบ่อยจนทุกคนคุ้นชินกับอารมณ์ไม่คงที่ของพี่สาม
แต่ไม่ใช่กับพานจื่อ...
เขาแน่ใจด้วยซ้ำว่าพานจื่อรู้นานแล้วว่าพี่สามมีสองคน
แต่ที่ทำให้แน่ใจจริงๆ คือครั้งแรกที่ลิ้นสากลากผ่านรอยแผลเป็นตรงหน้าท้อง
ใบหน้าท่าทางและทุกอย่างของเขากับอู๋ซันเสิ่งลอกเลียนกันมาทั้งหมดไม่แตกต่าง...แต่ร่องรอยตามตัวที่ได้จากการคว่ำกรวยแต่ละครั้งมันเลียนแบบกันไม่ได้ ทั้งคู่เลยได้แต่ระวังตัวที่จะเปลือยกายต่อหน้าผู้อื่น
เมื่อแรกสุดเขาคิดว่าตัวเองพลาดพลั้งครั้งยิ่งใหญ่ให้กับคนใกล้ตัว จนชั่ววูบของความคิดเกือบจะฆ่าอีกฝ่ายทิ้งเพื่อแผนการที่ต้องเป็นความลับ
แต่สิ่งที่หยุดทุกอย่างไว้คือแววตาของพานจื่อซึ่งเงยขึ้นมาสบโดยไม่หลบเลี่ยง ความซื่อสัตย์ที่ไร้เงื่อนไขไร้ข้อกังขาคือสิ่งที่หมาตัวนี้มอบให้กับเจ้าของ
เซี่ยเหลียนหวนปล่อยให้อีกฝ่ายเล็มเลียทุกรอยแผลเป็น เขาเข้าใจทุกอย่างอย่างชัดเจนจริงๆ เป็นครั้งแรก
หมาตัวนี้...ต่อให้เขาไม่ใช่เจ้านาย มันก็จะนอนหมอบต่อหน้าของเขาอย่างราบคาบเพื่อเจ้านายของมัน
เพื่ออู๋ซันเสิ่ง...เจ้านายของมัน
ชายหนุ่มหัวเราะเยาะเย้ยตนเอง
'ฉันแค่สงสัย...ว่าใครกันแน่ที่ล่ามมันเอาไว้'
อู๋ซันเสิ่งถามเขาในวันที่เห็นรอยช้ำจากน้ำมือเขาบนใบหน้าของหมาตัวโปรด
เขาตอบไม่ได้...
แต่ก็ปล่อยมือที่ยึดโซ่ล่ามนี้ไม่ได้จริงๆ
พานจื่ออาจจะเป็นคนเกือบสุดท้ายบนโลกใบนี้ที่รู้ว่ามีเขาอยู่ แม้จะหมาโง่ตัวนี้จะไม่รู้จักเซี่ยเหลียนหวน แต่ทุกสัมผัสที่ลากผ่านบ่งบอกว่ามันจำได้ทุกรอยแผลเป็น
นี่คือสิ่งสุดท้ายที่เหนี่ยวรั้งตัวตนของเขาเอาไว้
ต่อให้พานจื่อทำทุกอย่างเพื่ออู๋ซันเสิ่ง...แต่เขาก็มีสิทธิ์ที่จะฉวยโอกาสอันน้อยนิดนั้นเพื่อตนเองเช่นกัน
ในยามราตรีอันเงียบงัน ชายหนุ่มพิงหลังแนบกับประตูที่ตัวเองเป็นคนล็อค แล้วเงี่ยหูฟังว่าคนในห้องนอนหลับได้อย่างสงบหรือไม่
พี่สามคนนี้ต้องการการดูแลมากกว่า...ถึงจะแทบไม่เปิดช่องเลยก็ตาม
พานจื่อใช้เวลามากกว่าครึ่งชีวิตในการเอาชีวิตรอด เขาจึงไม่มีสมองส่วนคิดวิเคราะห์อะไรอย่างลึกซึ้งแบบนายน้อยอู๋เสีย...สิ่งที่เขามีคือตรรกะง่ายๆ กับสัญชาตญาณ
"จะคุณคนไหน...สำหรับผม คุณก็คือพี่สาม"
เพราะชีวิตนี้...เป็นของ'คุณ'
::talk::
สามพีนี้แซ่บยิ่งนัก //เดี๋ยวๆๆ
เราเป็นทีมนายเซี่ยค่ะ 5555555555 แงงงงงงงง รักดอกจึงรังแก รักดอกจึงแกล้งให้เจ็บช้ำ //เลิกรักกูเถอะ...เซี่ยเหลียนหวนกล่าว
ฮรือ ความสัมพันธ์ของสามคนนี้มันน่าล้วงลึกมากค่ะ อฟช.ไม่ระบุก็ขอมโนเองแล้วกัน แอร้
หวังว่าทุกคนจะได้สัมผัสความแซ่บของสามคนนี้นะคะ ขอบคุณค่าาาาา
(ว่าแต่...มันเรทเท่าไหร่ดีล่ะเนี่ย คือมันไม่มีอะไรเลยนะเนี่ย คือ ใสมาก 5555)
Edit :: กรี๊ซซซ เพิ่งเห็น ขอบคุณคุณmageนะคะ เราตกคำว่า ลืม ไปอ่ะค่ะะะะ จริงๆคือเป็น ไม่ลืมกดล็อค อุแง้ ขอบคุณนะคะะะ ขออภัยในความผิดพลาดค่ะ //ปิดหน้า
แก้ไขล่าสุดโดย velvetronica เมื่อ Sat 22 Nov 2014, 10:56, ทั้งหมด 1 ครั้ง (Reason for editing : แก้พิมพ์ตก)
velvetronica- ด้วงสุสานใต้สมุทรทะเลซีซา
- จำนวนข้อความ : 100
Points : 3659
Join date : 08/11/2014
Re: [OS] 'แผลเป็น' (พานจื่อ,เซี่ยเหลียนหวน,อู๋ซันเสิ่ง //PG-15?)
เลียแผล... เดี๋ยวนะคะ นี่อาเซี่ยกับเฮียพานมีความสัมพันธ์กันแบบนี้เองเรอะเนี่ย กรี๊ดดดดด
"จะคุณคนไหน...สำหรับผม คุณก็คือพี่สาม" << ชอบประโยคนี้มากเลยค่ะ มันแสดงให้เห็นถึงความรู้สึกที่ยิ่งกว่าซื่อสัตย์ของเฮียพานและความรู้สึกที่ไม่ใช่มีให้แค่อู๋ซันเสิ่งแต่รวมถึงเซี่ยเหลียนหวนด้วย ทำให้รู้สึกว่าอย่างน้อยถึงคนอื่นจะคิดว่าตายไปแล้ว แต่ก็ยังมีคนรับรู้ถึงตัวตนของอาเซี่ยอยู่อีกคน
"จะคุณคนไหน...สำหรับผม คุณก็คือพี่สาม" << ชอบประโยคนี้มากเลยค่ะ มันแสดงให้เห็นถึงความรู้สึกที่ยิ่งกว่าซื่อสัตย์ของเฮียพานและความรู้สึกที่ไม่ใช่มีให้แค่อู๋ซันเสิ่งแต่รวมถึงเซี่ยเหลียนหวนด้วย ทำให้รู้สึกว่าอย่างน้อยถึงคนอื่นจะคิดว่าตายไปแล้ว แต่ก็ยังมีคนรับรู้ถึงตัวตนของอาเซี่ยอยู่อีกคน
SilverCloud- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 433
Points : 3951
Join date : 27/10/2014
ที่อยู่ : ตู้เสื้อผ้าของอารอง
Re: [OS] 'แผลเป็น' (พานจื่อ,เซี่ยเหลียนหวน,อู๋ซันเสิ่ง //PG-15?)
อ่านจบแล้วนี่แบกขอนไม้ไปช่วยต่อแพสามพีเลยค่ะ ////
ตอนที่อ่าน"หมา" ประโยค 'ฉันแค่สงสัย...ว่าใครกันแน่ที่ล่ามมันเอาไว้'
ตอนแรกเราเข้าใจว่าอาสามจะบอกว่าเป็นพานจื่อต่างหากที่ล่ามตัวเองไว้ แต่จริงๆแล้วคือแบบนี่สินะคะ *q*
พี่สามคนนี้ต้องการการดูแลมากกว่า...ถึงจะแทบไม่เปิดช่องเลยก็ตาม << ชอบประโยคนี้มากเลยค่ะ อ่านแล้วกร๊าววว >///< เขินนนน เรามีความรู้สึกว่าเหลียนหวนต้องพยายามคนเดียวมาตลอดเพราะแทบไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นอาสามอีกคน และอาสามก็คงไม่เอาใจช่วยอะไรแน่ๆ (ฮา) เพราะงั้นพอเห็นพานจื่อคิดแบบนี้แล้วชอบมากเลยค่ะ
ส่วนอันนี้ขอทักนิดนึงค่ะ รู้สึกว่ามันขัดกัน ;//; ขอโทษนะคะ
>>
ตอนที่อ่าน"หมา" ประโยค 'ฉันแค่สงสัย...ว่าใครกันแน่ที่ล่ามมันเอาไว้'
ตอนแรกเราเข้าใจว่าอาสามจะบอกว่าเป็นพานจื่อต่างหากที่ล่ามตัวเองไว้ แต่จริงๆแล้วคือแบบนี่สินะคะ *q*
พี่สามคนนี้ต้องการการดูแลมากกว่า...ถึงจะแทบไม่เปิดช่องเลยก็ตาม << ชอบประโยคนี้มากเลยค่ะ อ่านแล้วกร๊าววว >///< เขินนนน เรามีความรู้สึกว่าเหลียนหวนต้องพยายามคนเดียวมาตลอดเพราะแทบไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นอาสามอีกคน และอาสามก็คงไม่เอาใจช่วยอะไรแน่ๆ (ฮา) เพราะงั้นพอเห็นพานจื่อคิดแบบนี้แล้วชอบมากเลยค่ะ
ส่วนอันนี้ขอทักนิดนึงค่ะ รู้สึกว่ามันขัดกัน ;//; ขอโทษนะคะ
>>
- Spoiler:
- เหมือนว่าข้างบนจะบอกว่าพานจื่อไม่ได้ล็อคประตู แต่บรรทัดถัดมาเป็นลั่นกลอน แล้วล่างสุดพานจื่อพิงแนบหลังกับประตูที่ตัวเองเป็นคนล็อคค่ะ
mage- ด้วงตำหนักหลู่หวังเจ็ดดารา
- จำนวนข้อความ : 60
Points : 3538
Join date : 15/11/2014
Age : 30
ที่อยู่ : บ่อปลาบ้านเซี่ย
Re: [OS] 'แผลเป็น' (พานจื่อ,เซี่ยเหลียนหวน,อู๋ซันเสิ่ง //PG-15?)
ฮือออออ ปวดใจมาตั้งแต่เรื่องน้องหมาแล้วค่ะ
แต่ก็ชอบ ฟิน...สามพี5555
เฮียพานคือที่สุด ทำไมถึงได้ภักดีขนาดนี้น้าา
ส่วนเซี่ยก็น่าสงสาร ถูกทุกคนมองว่าไม่มีตัวตน
รู้สึกอาสามจะไร้หัวใจสุดแล้วมั้ง
รอต่อไป..เผื่อจะมีของอาสาม อิอิ
แต่ก็ชอบ ฟิน...สามพี5555
เฮียพานคือที่สุด ทำไมถึงได้ภักดีขนาดนี้น้าา
ส่วนเซี่ยก็น่าสงสาร ถูกทุกคนมองว่าไม่มีตัวตน
รู้สึกอาสามจะไร้หัวใจสุดแล้วมั้ง
รอต่อไป..เผื่อจะมีของอาสาม อิอิ
Tang_An-An- ด้วงต้นไม้เทพเจ้า
- จำนวนข้อความ : 225
Points : 3704
Join date : 29/10/2014
Age : 26
ที่อยู่ : ร่อนเร่พเนจรไปตามท้องทุ่ง
Re: [OS] 'แผลเป็น' (พานจื่อ,เซี่ยเหลียนหวน,อู๋ซันเสิ่ง //PG-15?)
โอ๊ยยยยยยยยยย เฮียพานขราาาาาาาาาาา เฮียพานขราาาาาาาาาาาาาาาาาา//ดีดดิ้น
สามพีโอจี้คือล้ำค่าาาา
สามพีโอจี้คือล้ำค่าาาา
Feran.FS- ด้วงตำหนักทิพย์พิมานเมฆ
- จำนวนข้อความ : 457
Points : 3953
Join date : 27/10/2014
Age : 28
ที่อยู่ : ใต้เตียงนอนเซี่ยจื่อหยาง...
Re: [OS] 'แผลเป็น' (พานจื่อ,เซี่ยเหลียนหวน,อู๋ซันเสิ่ง //PG-15?)
lfkajdfsjfoawrjweiof
กรี๊ดร้องไม่เป็นภาษาแย้ว!!!
สงสารอาเซี่ยเหมือนกันน้า เอาเถอะให้เฮียพานทะนุถนอมดูแลไปแล้วกัน
ชอบคร่า!!!
กรี๊ดร้องไม่เป็นภาษาแย้ว!!!
สงสารอาเซี่ยเหมือนกันน้า เอาเถอะให้เฮียพานทะนุถนอมดูแลไปแล้วกัน
ชอบคร่า!!!
aiwendil- ด้วงฝึกหัด
- จำนวนข้อความ : 10
Points : 3454
Join date : 03/12/2014
หน้า 1 จาก 1
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
|
|
Fri 24 Jul 2020, 01:39 by gustoon
» [คู่มือด้วง] Keyword จีนสำหรับการขุด(แฟนดอม)สุสาน
Thu 21 Jun 2018, 00:29 by miskizfullmoon
» มังฮวาและภาคทิเบต
Thu 21 Jun 2018, 00:23 by miskizfullmoon
» [OS] Father is the best (ผิงเสีย)
Thu 03 Aug 2017, 16:12 by schneewittchen
» [Fic] สิ่งเล็กๆที่เชื่อมโลก5 [เมินโหยวผิง+อู่เสีย+เสี่ยอ้วน]+OC
Tue 01 Aug 2017, 12:30 by natsume
» [OS] #dmbjdaily (จูปาจุ๊บ) Bittersweet [ผิงเสีย AU]
Thu 06 Apr 2017, 15:58 by Zeth
» [OS] #dmbjdaily "โทรศัพท์มือถือ" - no Pairing [All]
Tue 04 Apr 2017, 22:27 by Zeth
» [OS] #DMBJDaily (แว่น): ระยะที่มองไม่เห็น [ฮัวเสีย]
Sat 01 Apr 2017, 16:55 by Zeth
» [OS] #DMBJdaily (5.20) ท่านยอดฝีมือ [หวังเหมิง (+เหมิงเสีย)(+ผิงเสีย)]
Thu 30 Mar 2017, 17:24 by Zeth