[Drabble]#dmbjdaily 27 days left (Shampoo) อู๋เสียบาร์เบอร์ (ผิงเสีย)

by **The_Dark_Lady** Tue 21 Jul 2015, 21:46

ช่วงนี้เสี่ยวเกอมาพักที่บ้านของเขา…

...เห็นอีกฝ่ายเดินไปเดินมาด้วยเรือนผมสีดำที่เริ่มยาวเกะกะจนบังหูบังตาก็อดจะทักไม่ได้

“ตัดผมหน่อยมั้ย…เสี่ยวเกอ...”

อีกฝ่ายพยักหน้ารับด้วยใบหน้านิ่งๆ เขาจึงคว้ากระเป๋าสตางค์แล้วก็คว้าข้อมืออีกฝ่าย เตรียมไปร้านตัดผม

...แต่มือที่มีสองนิ้วยาวเป็นพิเศษกลับพลิกคว้าข้อมือเขาไว้ ส่ายหน้าน้อยๆก่อนจะพูดประโยคชวนช็อคออกมา

“ให้นายตัดให้…”

“หา…”

“ไม่ไปร้าน...อยากให้อู๋เสียตัดให้…”

“เอางั้นเหรอ…”

อดไม่ได้จะถามกลับ อีกฝ่ายดูจะไว้ใจเขาเกินไปหน่อยมั้ย ถึงกับขอร้องให้ตัดผมให้ เขาก็ใช่ว่าเป็นมืออาชีพเสียเมื่อไร แต่เห็นอีกฝ่ายทำหน้านิ่ง ไม่หือไม่อืออะไรแถมยังยืนนิ่งไม่ยอมขยับไปไหน เขาก็ได้แต่ถอนใจ

“ก็ได้...หมดหล่อขึ้นมาอย่ามาว่าก็แล้วกัน…”

จบคำ...คล้ายกับเห็นริมฝีปากของคนหน้านิ่งกระตุกขึ้นน้อยๆ

สุดท้าย จากที่จะไปร้านทำผมเลยกลายเป็นอู๋เสียไปเดินหาอุปกรณ์ตัดผมเสียแทน กลับมาจากซื้อของก็จับคนหน้านิ่งมานั่งหน้ากระจก เหน็บผ้าขนหนุคลุมตัวอีกฝ่ายไว้แล้วลงกรรไกรกับเรือนผมสีดำขลับนั้น

...ระหว่างสองคนมีเพียงความเงียบงัน...แต่ถึงกระนั้นก็ไม่ใช่ความเงียบที่น่าอึดอัด…

.
.

จางฉี่หลิงมองอู๋เสียที่กำลังตั้งอกตั้งใจตัดเล็มเรือนผมของเขาให้เป็นทรงผ่านกระจกเงา มือขาวเนียนนั้นหยิบอุปรณ์สลับไปมาทั้งกรรไกรตัดผมธรรมดา กรไกรสไลด์ผม หวี หวีใบมีดสไลด์ผมและปัตตาเลี่ยน

เฝ้ามองคนน่ารักที่กำลังตั้งอกจั้งใจจัดการทรงผมของเขา บ่อยครั้งเห็นเจ้าตัวขมวดคิ้ว จุ๊ปาก ทำหน้าตาลำบากใจ

...แต่ท้ายที่สุด ก็จบลงที่เรือนผมสีดำของเขาถูกตัดซอยให้สั้นลงแต่ยังคงแนวของทรงผมเดิมเอาไว้

แต่เขายังติดใจสัมผัสของมือนิ่มที่แตะต้องเส้นผม จึงเอ่ยปากขออีกสิ่ง...

.
.

อู๋เสียรู้สึกลำบากใจและไม่มั่นใจในทุกครั้งที่ลงกรรไกร หวั่นกลัวไปหมดว่าจะเผลอทำอะไรที่เป็นการทำร้ายรูปลักษณ์อันสมบูรณ์แบบของจางฉี่หลิง

...เขาอาจจะเคยตัดผมตัวเองบ้าง ตัดผมให้เพื่อนบ้างสมัยที่ไปเรียนอยู่มหาวิทยาลัยและอยากประหยัดค่าใช้จ่าย...แต่นั้นก็นานมาแล้ว และคนที่ถูกตัดให้ก็ไม่ได้ให้ความรู้สึกชวนเกร็งแบบจางฉี่หลิง

ดังนั้น เมื่อการตัดผมเสร็จสิ้นโดยที่ความหล่อเหลาของอีกฝ่ายไม่ได้ถูกลดทอนไปตามเส้นผมที่ถูกเขาตัดให้สั้นลง เขาจึงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

ขณะที่ปลดผ้าคลุมออก คนที่นั่งนิ่งมาตลอดก็พูดขึ้น

“สระผมให้หน่อย…”

“หะ…” อดไม่ได้จะอุทานออกมา จะเกินไปหน่อยแล้วมั้ง เห็นเขาเป็นร้านบาร์เบอร์หรือยังไงกัน

แต่พอดวงตาสีดำช้อนมองขึ้นมา เห็นเศษผมที่ติดอยู่ตามใบหน้าและเนื้อตัวอีกฝ่าย เขาก็เผลอพยักหน้ารับไป

อู๋เสียนั่งบนขอบอ่างอาบน้ำ ตรงหว่างขาคือร่างของเสี่ยวเกอซึ่งเปลือยเปล่ามีกางเกงขาสั้นปิดกายไว้เพียงชิ้นเดียว

ตอนแรกที่พากันเข้าในห้องน้ำ เขาเกือบจะกรีดร้องออกมาเมื่อจางฉี่หลิงค่อยๆถอดเสื้อผ้าของตัวเองเองออกด้วยท่วงท่าสุดแสนจะเรียกน้ำลาย เขาร้องห้ามแทบไม่ทันตอนที่อีกฝ่ายเตรียมจะรูดกางเกงชั้นในออกมาพร้อมๆกับกางเกงยีนส์ขายาวที่ใส่อยู่

อีกฝ่ายหันมาทำหน้างงใส่เขา ซึ่งหน้าร้อนจนแทบจะระเบิดแต่ก็ยอมเชื่อฟังโดยดีด้วยการถอดแค่กางเกงยีนส์ออกแล้วใส่กางเกงขาสั้นเอาไว้ พอเห็นอย่างงั้นเขาจึงถลกแขนเสื้อตัวเองขึ้น พับขากางเกงไปนั่งรออีกฝ่ายที่ขอบอ่างอาบน้ำ มือถือฝักบัวเตรียมพร้อมแล้วจึงกวักมือเรียกอีกฝ่ายให้เข้ามา

แอบเห็นดวงตาสีดำทอประกายบางอย่างที่อ่านไม่ออก ก่อนที่เจ้าตัวจะยอมลงมาแต่โดยดี เขาจึงเปิดน้ำราดรดเรือนผมสีดำ ซึ่งให้สัมผัสนุ่มนิ่มเหมือนขนแมว อดไม่ได้ที่จะอมยิ้มอย่างชอบใจ ขณะกดยาสระผมของเขาใส่อุ้งมือแล้วขยี้ลงบนศีรษะของอีกฝ่าย

ด้วยท่าทางแบบนี้ ระดับศีรษะของเสี่ยวเกอจะอยู่ประมาณใต้อกเขาพอดี ทำให้สะดวกต่อการสระผมให้อีกฝ่าย

นึกหมั่นไส้อยากจะทึ้งหนังหัวอีกฝ่ายแรงๆ แต่นึกถึงใบหน้าที่อ้อนขอให้เขาสระผมให้ ก็ได้แต่กดปลายนิ้วนวดคลึงหนังศีรษะให้อีกฝ่ายอย่างเบามือ พลางสางเส้นผมเปียกลื่นนั้นด้วยปลายนิ้ว

...ได้ยินเสียงครางในลำคออย่างพึงพอใจของอีกฝ่าย…

“เงยหน้าขึ้น หลับตา…”

ออกคำสั่ง อมยิ้มมองคนที่ทำตามอย่างว่าง่าย ก่อนจะสาดฝักบัวราดน้ำไล่กลุ่มฟองสีขาวออกจากเรือนผมนั้น จนกระทั่งสะอาดหมดจด กดยาสระผมอีกครั้ง ทำแบบเดิมซ้ำอีก

...กลิ่นหอมเย็นของเมนทอลในผลิตภัณฑ์สระผมสำหรับผู้ชายลอยอวลในห้องน้ำ…

“สะอาดแล้ว…”

อู๋เสียเอ่ย ละมือจากเรือนผมสีดำนั้น

“อย่าสะบัดสิ...มันเปียกนะ…”

บ่นออกมาเมื่ออีกฝ่าย สะบัดหัวไปมาทำหยดน้ำกระเด็นเปรอะไปทั่ว เสื้อผ้าเขาเปียกชื้นไปเกือบทั้งตัว เขาขยับเอื้อมไปปิดฝักบัวเตรียมจะลุกออกไป เอ่ยบอกกับอีกฝ่าย

“เดี๋ยวฉันออกไปเอาผ้าเช็ดหัวกับชุดให้...เดี๋ยวนายก็เปลี่ยนชุดในนี้เลย...เสร็จแล้ว ฉันจะได้อา...เฮ้ย…”

อู๋เสียอุทานลั่น เมื่อคนที่นั่งนิ่งมาตลอดจู่ๆก็ลากตัวเขามานอนแอ้งแม้งในอ่างอาบน้ำ ฝักบัวที่ยังไม่ได้ปิดหล่นอยู่ในอ่าง สาดน้ำใส่เขาทั้งคู่

เขาใส่เสื้อถังจวงสีขาวเนื้อบาง พอโดนน้ำเข้าก็แทบจะเห็นไปถึงไส้ กางเกงผ้าสีดำซึ่งพับขาเอาไว้ก็เปียกชุ่ม

“เปียกหมดแล้ว…”

อู๋เสียสะดุ้งเหมือนกับเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์จากคนที่ทำหน้านิ่ง

“เสี่ยวเกอ...ปิดฝักบัวก่อน…”

อีกฝ่ายทำหูทวนลม พริบตาเสื้อผ้าเปียกชื้นของเขาก็ถูกลอกออกไปจนหมด อู๋เสียขดตัวปิดบังร่างเปลือย แต่อีกฝ่ายขยับเข้ามาชิด

“เสี่ยวเกอ..ปล่อย…”

คนหน้าตายส่ายหน้าไปมาเบาๆ นิ้วเรียวยาวเอื้อมมาเกลี่ยเรือนผมสีน้ำตาลของเขา

“ไหนๆก็เปียกหมดแล้ว มาอาบน้ำด้วยกันเถอะ…”

เขาอ้าปากจะหวีดร้อง เตรียมสารพัดคำด่าทอ แต่ดูเหมือนจะโดนรู้ทัน จุมพิตร้อนแรงจึงตามมาทาบทับปิดริมฝีปากเขาในทันที

...หลังจากนั้น อย่าถามเลยว่าเกิดอะไรขึ้น...เอาเป็นว่าเขาแทบจะหมดแรงตายอยู่ในห้องน้ำ ให้อีกคนอุ้มเขาออกมาแล้วจัดการเช็ดเนื้อเช็ดตัวใส่เสื้อผ้าให้นั่นแหละ…

.
.

คราวหน้าแม่งจะไม่สระผมให้หมอนี่อีกแล้ว!!!

END

อยากจะเขียนโมเมนต์ละมุนละไม แต่สุดท้ายก็หื่นแตกอยู่ดี...//ร้องไห้หนักมาก
จะมีไหมที่เขียนเดลี่แล้วไม่หื่น ฮรุ่มมมม
มันเป็นเพราะหัวข้อเดลี่หรือเพราะเรากัน...//เพราะแกนั่นแหละว้อยยยย
ชื่อแม่งสิ้นคิดมาก...เนื้อเรื่องก็...สิ้นคิดยิ่งกว่า...
ฮรืออออ ให้อภัยเราด้วยเถอะ