[OS] เหยื่อ [ผิงเสีย]

[Cathareen]

ผมฝัน ฝันแปลกประหลาด


ฝันว่าวิ่งวนไปวนมาอยู่ในเขาวงกต วิ่งหนีตัวอะไรบางอย่าง


แต่ทั้งๆที่ควรจะกลัว....ในใจกลับหวานไหวไปหมด


ร่างกายสั่งให้วิ่งหนี หากจิตใจพยายามถ่วงตัวเองให้ช้าลง


....เหมือนกับอยากให้ตนถูกจับได้.....


สุดท้ายก็มาถึงทางตัน ไม่มีทางไปต่อแล้ว


หันหลังชนฝา เมฆหมอกที่ไม่รู้มาตั้งแต่เมื่อไหร่บดบังทัศนวิสัยเสียสิ้น


เสียงฝีเท้าย่ำเข้ามาใกล้เรื่อยๆ


ผมสั่น ใจสั่นไปหมด แต่ไม่ใช่ความกลัว นึกแปลกใจที่มันสั่น....คล้ายจะยินดี?


ยิ่งเห็นเงาดำเคลื่อนใกล้เข้ามา ยิ่งหอบหายใจจนเหมือนครางเรียกสิ่งนั้นเสียเอง


ในที่สุดสิ่งมีชีวิตนั้นก็ก้าวพ้นหมอกขาวออกมา


.......มันคือกิเลนสีดำสนิท เขายาวโค้งดูทรงพลังน่าเกรงขาม ดวงตาสีดำนั้นคล้ายมีเวทมนต์ เมื่อสบตาแล้วผมไม่สามารถเบนไปมองอย่างอื่นได้อีก


มันจ้องผม ก้าวเท้าเข้ามาช้าๆ.....เหมือนแน่ใจแล้วว่าเหยื่อตรงหน้าไม่มีทางหลุดรอดไปได้


....ไม่สิ มันแน่ใจแต่แรกแล้วต่างหากว่าจะจับผมได้แน่นอน...


ผมเบียดตัวเข้าหากำแพง ทุกย่างก้าวของมันสูบเอาเรี่ยวแรงไปทีละนิด ดวงตาพร่ามัว ขาเริ่มสั่น ผมสามารถทรุดลงได้ทุกเมื่อ


ทว่าก้าวต่อมาของกิเลนดำเกิดความเปลี่ยนแปลงขึ้น ด้วยสายตาเบลอมัวขณะนี้ เห็นเพียงแค่มันกำลังเปลี่ยนร่าง.....


..........กลายเป็นมนุษย์ผู้หนึ่งซึ่งมีรอยสักกิเลนคุ้นตา


‘เสี่ยวเกอ?’ ผมขยับปากแผ่วเบาแทบไม่มีเสียง


เสี่ยวเกอตรงหน้ากำลังแย้มรอยยิ้มบาง....แววตาที่คุ้นเคย.....แต่แตกต่างไปจากเดิมเล็กน้อย


ทำไมนะ......ทั้งรอยยิ้มและดวงตาของคนตรงหน้าทำให้ผมนึกถึงผู้ล่าที่กำลังจะขย้ำเหยื่อของมัน....


จางฉี่หลิงสาวเท้าเข้ามาอีก ผมทรงตัวไม่ไหวแล้ว ร่างทรุดหวบลงไป


สัมผัสได้เพียงวงแขนแกร่งที่เข้ามาโอบอุ้ม ลมร้อนที่เป่ารดผิวคออย่างไม่ปราณี และเสียงที่ทำให้หัวใจสั่นกระตุกจนเผลอร้องคราง


“....จับได้แล้ว”











....ต้องเป็นเพราะก่อนนอนกินไอติมเยอะเกินไปแน่ๆ....


ผมพยายามกดความรู้สึกหวานประหลาดจากในฝันนั้นลงแล้วหันมาสนใจช่องรายการทำอาหารในทีวี


ยังดีที่นายจางฉี่หลิงที่นั่งข้างๆไม่ได้สังเกตอาการแปลกๆของผม สายตาเขาทอดมองทีวีอย่างเหม่อลอยเหมือนทุกครั้ง


..เลิกคิดมากได้แล้วอู๋เสีย..ก็แค่วิ่งไล่จับในความฝันไม่เห็นจะมีอะไร.. ลูบหน้าเรียกสติหลายๆที มือหยิบรีโมตมาหวังจะเปลี่ยนเป็นช่องที่น่าสนใจกว่านี้


‘ถึงแม้จะจับเหยื่อได้แล้ว แต่บางครั้งเสือดาวก็จะไม่ฆ่ามันในทันที นั่นเป็นเพราะมันยังไม่หิว.......’


...เชี่ย! ทำไมกดมาเจอช่องสารคดีสัตว์โลกวะ!


ผมมือสั่น มองเสือดาวในทีวีกำลังเล่นกับลูกกวางน้อยที่น่าสงสาร ภาพรอยยิ้มในความฝันเมื่อคืนย้อนกลับมาอีก


รีบหลับตาปี๋เรียกสติแรงๆทีหนึ่ง เลื่อนนิ้วจะกดเปลี่ยนช่อง


แต่รู้ตัวอีกที รีโมตในมือก็ถูกนายเมินโหยวผิงคว้าไปกดปิดทีวีเรียบร้อยแล้ว


เขาหันมามองหน้าผม ใบหน้าเรียบเฉยเหมือนเคย


“นายเป็นอะไร”


“หะ ห๊า ฉัน ฉันเป็นอะไร?”


ผมลนลานตอบตะกุกตะกัก จางฉี่หลิงหรี่ตาลงเล็กน้อย


“.....วันนี้นายแปลกๆมาตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว.....”


ผมกลืนน้ำลาย พยายามนึกว่าทำอะไรตอนไหนที่มันแปลกไปจากเดิม แต่ก็นึกไม่ออก


“แปลกยังไง?”


คราวนี้เขาไม่ตอบ เอาแต่จ้องหน้าผมลูกเดียวจนสุดท้ายผมก็ทนไม่ไหว


“ท ที่จริงมันก็ไม่มีอะไรมากหรอก...แค่เมื่อคืนฉันฝันแปลกๆ...” จากนั้นก็เล่าความฝันให้เขาฟัง ตัดความรู้สึกของตัวเองกับส่วนที่ดูล่อแหลมออก


พอฟังจบเขาก็ถามผมต่อ


“นายรู้สึกยังไง”


ผมนิ่งอึ้ง อุส่าไม่พูดถึงแล้วแท้ๆยังจะถามอีก


“อ่า.....ก็....ก็ไม่ได้กลัว”


“........”


“เอ่อ....ก็รู้สึกว่า.......นายในฝันหล่อดี”


“........”


“........”


หมอนี่ต้องการอะไรจากผมฟะ!! เลิกจ้องได้แล้ว!


จางฉี่หลิงเหมือนจะได้ยินความคิดของผม เขาเลิกจ้อง แต่เอื้อมมือมาแตะที่หน้าอก ตรงที่หัวใจของผมเต้นอยู่


“....หัวใจนายเต้นแรงบ่อย...ตั้งแต่เมื่อเช้า...” พูดจบแล้วก็เงยหน้าสบตาผม มุมปากยกยิ้มบาง โน้มตัวเข้ามากระซิบข้างหู


“.....วิ่งสิ.....อู๋เสีย....”


ผมตัวแข็งค้าง สมองเหมือนหยุดทำงานไปชั่วขณะ นายเมินโหยวผิงเห็นผมนิ่งไปก็พูดซ้ำอีก


“....วิ่งสิ.....” เสียงหัวเราะแผ่วเบาในลำคอทำเอาผมหน้าแดงขึ้นมาเป็นริ้ว รีบผลักเขาออกแล้ววิ่งหนีลงไปชั้นหนึ่ง


...ว้ากกกกกกกกกกกกกกก...เดี๋ยวสิ..แล้วนี่ผมจะวิ่งตามที่เสี่ยวเกอบอกทำไมเนี่ย!


วิ่งลงมาถึงหน้าประตูบ้านแล้วก็นึกได้ว่าสภาพตัวเองตอนนี้ไม่สมควรเสนอหน้าออกไปนอกบ้านเสียเท่าไหร่ ทั้งตัวมีแค่กางเกงบ็อกเซอร์กับเสื้อยืดเก่าๆ


พอหันหลังกลับมาก็เห็นเสี่ยวเกอกำลังย่างสามขุมลงจากบันไดแบบไม่รีบร้อน ใบหน้าเขาปรากฏรอยยิ้มกับแววตาที่ทำให้ผมอยากจะละลายแล้วยอมให้เขาจับเสียตรงนั้น


..มะ ไม่ได้! ยอมให้จับง่ายๆก็เสียชื่อสกุลอู๋สิ!


ผมวิ่ง วิ่งอ้อมโต๊ะเป็นวงกลมกลับขึ้นไปชั้นสองอีกครั้ง ระหว่างหันซ้ายหันขวาจะหาที่ซ่อนก็รู้สึกได้ว่ามีอะไรบางอย่างกำลังจะประชิดหลัง


ผมรีบเผ่นไปที่ทางขึ้นบันไดชั้นสาม เหลียวหลังกลับไปเห็นนายเมินโหยวผิงกำลังยกมือกอดอากาศ ดูตลกชะมัด


ส่งเสียงหัวเราะได้เพียงนิดเดียวคนที่ทำตัวเชื่องช้าเมื่อครู่ จู่ๆก็พุ่งเข้าใส่จนผมสะดุดขั้นบันไดหงายหลังล้ม


เสี่ยวเกอเห็นผมล้มก็กลับมาก้าวเท้าช้าๆอีกครั้ง ผมสบโอกาสรีบตะกายขึ้นชั้นสาม วิ่งเข้าห้องที่ใกล้ที่สุดแล้วปิดประตูลงกลอน


...นี่มัน...แกล้งกันชัดๆเลยนี่หว่า! ฝีมือระดับนายเมินโหยวผิง ถ้าตั้งใจผมคงไม่รอดตั้งแต่โซฟาแล้ว นี่แสดงว่าเขาแกล้งปล่อยให้ผมหลุดมือ พอใกล้จะจับได้ก็ทำเป็นช้า ให้โอกาสผมวิ่งหนีต่อ...


...เหมือนผู้ล่าที่กำลังเล่นกับเหยื่อของมัน......มะ เหมือนเหตุการณ์ในฝัน.....


คิดได้อย่างนั้นผมก็เริ่มหน้าแดงขึ้นอีก หัวใจเต้นถี่รัวแทบระเบิด ความรู้สึกหวานไหวเหมือนในฝันทำให้เผลอหอบหายใจแรงทั้งๆที่ออกแรงวิ่งแค่นิดเดียว


เสียงบิดกลอนประตูเรียกสติผมให้กลับมา รีบหันซ้ายหันขวาหาทางหนีต่อ แต่ก็พบกับความจริงที่ทำให้อยากทึ้งหัวตัวเองนัก


..ชั้นสามเป็นชั้นบนสุด มีห้องแค่ห้องเดียว และนี่ก็เป็นห้องนอนที่ผมกับเสี่ยวเกอนอนด้วยกันประจำ...


ได้แต่ร้องเชี่ยในใจ นี่ผมหนีมาติดกับเองเลยนี่หว่า อู๋เสียทำไมนายโง่อย่างนี้


บานประตูเปิดออกในที่สุด ผมทรุดนั่งลงบนพื้นไม้ ถอยหลังชนปลายเตียง


..ยะ อย่างน้อยก็ไม่ล้มบนเตียงรอให้นายเชือดหรอกเฟ้ย!


จางฉี่หลิงก้าวเข้ามา เห็นหน้าตื่นๆของผมก็ยิ่งคลี่ยิ้ม เขาปิดประตูลงกลอนอย่างแผ่วเบา


ผมถอยหลังเบียดปลายเตียงเข้าไปอีกทั้งๆที่ถอยไม่ได้แล้ว รู้ว่าหนียังไงก็หนีไม่พ้น ได้แต่ชันเข่า ยกแขนขึ้นกันเหนือหัว


เสี่ยวเกอไม่ได้จับผมในทันที เขาใช้แขนยาวๆนั่นถอดเสื้อยืดสีดำที่ใส่อยู่ช้าๆ....สายตาไม่ได้ละจากใบหน้าของผม


ผิวหนังที่โผล่พ้นขอบเสื้อมาทีละน้อยกับแววตากระหายนั่นทำให้หัวใจผมสะดุด ส่งเสียงครางแผ่วในลำคออย่างไม่รู้ตัว


รอยกิเลนบนตัวปรากฏขึ้นจางๆ แสดงว่าอุณหภูมิของเขาในตอนนี้สูงกว่าปกติ ผมคงไม่ต้องเดาว่าทำไม


เขาปล่อยเสื้อตัวนั้นให้ร่วงผล็อยลงข้างๆ สืบเท้าเข้ามาชิด ผมหลับตาลงอย่างยอมรับชะตากรรม


วงแขนอุ่นโอบรอบตัวเหมือนในความฝัน แตกต่างกันที่ผมถูกยกขึ้น แล้วแผ่นหลังก็สัมผัสกับผ้านุ่มของเตียง


ผมปรือตาขึ้นมองคนเบื้องบนเล็กน้อย เขาขยับยิ้ม...เป็นรอยยิ้มของนักล่า


“....จับได้แล้ว....อู๋เสีย”


แล้วผมก็โดนกิเลนในร่างคนทรมาณเสียจนเสียงแหบ ก่อนจะโดนกินทั้งเป็น......








END

***************************


///w//// อ๊า เขินจัง ฟิคนี้ได้แรงบันดาลใจมาจากฝันเราเองค่ะ 5555 /ดูโรคจิตชะมัด

เหมือนจะทำเสี่ยวเกอหลุดคาร์ ยิ้มบ่อยไปหน่อย ขอโทษด้วยนะคะ

ประมาณว่าเสี่ยวเกอได้ยินนายน้อยเล่าให้ฟัง เลยบ้าจี้อยากทำตามบ้างค่ะ =/w/=

ตั้งใจจะเน้นความรู้สึกของเหยื่อที่หนีไม่พ้น ประมาณนั้นค่ะ แต่ตัวเองก็เขียนสื่อออกมาไม่ดีเท่าไหร่ แฮะๆ

ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้ค่ะ

[yakusoku]

เออ สองคนนี้เล่นวิ่งไล่จับกันอยู่เหรอค่า แอบฮาอ่ะคะ
ตาเสี่ยวเกอแอบดูร้ายลึกยังไงก็ไม่รู้ อิอิ

[Duke_of_Florence]

เสี่ยวเกอเจ้าเล่ห์ร้ายมาก ค่อยๆไล่ล่าให้เหยื่อวิ่งไปติดกับเอง อู๋เสียนี่ก็ซื่อน่าดู วิ่งไปไหนไม่วิ่ง วิ่งไปห้องนอน ทำดีมากค่ะ สุดท้ายก็โดนกินไม่เหลือ สงสัยเสี่ยวเกอจะสนุกกับการไล่ล่าครั้งนี้น่าดู เหยื่อเทียนเจินซะขนาดนั้น รึเปล่า?

ไม่ค่อยเห็นเสี่ยวเกอในมาดนี้เท่าไหร่ รู้สึกแปลกใหม่ดี ขอบคุณสำหรับฟิคค่ะ ^^

[Bacioxxx]

เป็นฟิคที่เลอค่ามากเลยค่ะ คืออ่านแล้วเขินจริงยิ่งนายน้อยบอกในฝันนายหล่อดี //ด้วงกริบเลยค่ะ... อู๋เสียนายอยากโดนจับกินใข่ไหม ตอบบบบบบ!!!!
โอ้ย แต่มโนรอยยิ้มนั้นของเสี่ยวเกอเราก็แทบจะละลายไปกับความคิดแล้วด้วย เชัยร์ให้เสี่ยวดกอจับอู๋เสียกินอย่างสุดใจ!! //ด้วงก้าวร้าว

เป็นอะไรดีวินวินมากค่ะ //ก้มกราบงามๆ

[faliona01]

คนแต่งกำลังฆาตกรรมคนอ่านเสียเเล้ว โฮๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (โหยหวน)
เราชอบแนวนี้มากๆเลยคะ เปิดตัวได้ระทึกใจมากๆคะ กิ๊วก๊าว วาบหวาม และหวานล้ำ เหมือนกำลังชิมผลแอปเปิ้ลของอีฟกับอดัมก็มิปาน (ดีดดิ้น)

ชอบตรงที่มันเป็นความฝันนี้ละคะ มันคงเป็นอะไรที่ระทึกมากใช่ไหมละคะ การวิ่งในความฝันเนี้ย!!!
แต่สุขใดไม่เท่ารู้ว่าฝันเเล้วคุมมันได้นี้สิคะ ทีนี้ก็จ๊ะเอ๋เลย...........
กิ๊วก๊าวมากๆกับอู๋เสียของเรา วิ่งหนีกิเลนดำดูเป็นอะไรที่มันมีพาวเวอร์มากๆคะ

กำลังนึกถึงนายน้อยเวอร์ฉันเทียนเจินที่วิ่งหนีจนแก้มเเดงหอบหายใจน้อยๆครางอ่อนๆเเล้ว... อร๊าง.....!!!
รู้สึกฟินเหลือเกิน!!!

แล้วที่สำคัญมันมีจุดพีคคือกิเลนคะ!!! ขอสครีมลั่นๆนะคะ เอ้า! กร๊ีดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เปิดตัวได้แบบ... โอ๊ย!!! เจิดจรัส พิมพ์ไรดีเนี้ย 5555 โอ๊ย! ชอบมาก!!!
นึกถึงอู๋เสียค่อยๆจะถูกกิเลนที่โผล่มาจากสายหมอกค่อยๆงาบเนี้ย เป็นอะไรที่ระทึกใจมากๆเลยคะ
ตื่นเต้นๆๆๆ

เสี่ยวเกอนายแน่มาก แกล้งอู๋เสียขนาดนี้ ว่าแต่นายน้อยคะ ระทึกใจขนาดนี้ตัวเองก็แอบชอบสินะคะ!!!
เปลี่ยนบรรยากาศด้วย หึหึหึ -.,-

วิ่งรอบบ้านเลย ดีนะคะไม่เปิดประตูออกไป นายน้อยเอ๋ย ไม่งั้นคง อ๊าย! อาย..... (หัวเราะ)
แข่งวิ่งกับเสี่ยวเกอ ไม่สิ ไม่ใช่แข่งวิ่ง ต้องเรียกว่าวิ่งหนีคนเดียวต่างหาก!!!
ฟินเวอร์ก็อิตรงนายน้อยหัวเราะเเล้วเสี่ยวเกอพุ่งมาจับนี้ละคะ อิแม่แก้ว!!!!!!!!! เอาโล่ไปเลย!!!
(ยกถ้วยๆ)

หนูชอบแบบนี้ๆๆ จะเอาอีกๆๆๆ (เอาปืนยิ่งหัวตัวเองแล้วบอกว่า นี้มัน OS ดีออก........... 5555555)

[SilverCloud]

แนวเรื่องแบบผู้ล่ากับผู้ถูกล่านี่มันให้ความรู้สึกฟินดีจริงๆ นายน้อยแอบหื่นอะไร ฝันซะวาบหวิวเชียว เสี่ยวเกอเองก็นะ แหม ชอบล่ะสิอู๋เสียเวอร์ชั่นเหยื่อตัวน้อยรอให้กิเลนมางาบน่ะ ถถถถ คาดว่าพรุ่งนี้เช้านายน้อยคงไม่ได้ไปทำงานแน่ๆ สะโพกยังอยู่ดีมั้ย

[Tang_An-An]

เออะ นายน้อยนี่ทำให้นึกถึงกระต่ายตัวน้อย ๆ โดนมหมาป่าเขมือบเลยค่ะ
สะโพกครากไหม เทียนเจิน//โดนฟาด

[Naitear]

วี๊ดดดดดดดดดดดดดด /////// q /////// อ่านกี่ทีก็ยังฟินอยู่ค่ะ ชอบมากๆเลยแนวแบบนี้ เมินโหยวผิงผู้ล่าและอู๋เสียเหยื่ออันไร้ทางสู้ของเขา กินอร่อยเลยสินะคะเสี่ยวเกอ กรั่กๆๆๆ

อยากแซะตั้งแต่เริ่มอ่านแล้วค่ะว่าที่นายน้อยฝันแบบนี้เพราะตัวจริงโดนตะครุบจับไปหลายรอบแล้วรึเปล่า #เอ๊ะ แบบว่าเห็นกิเลนบ่อยไปเลยจับไปฝันซะเลย แล้วในฝันตัวเองก็โดนกินด้วยซะอีกแหน่ะ #ว๊อท แต่พอตื่นมาก็ยังทำท่าทีแปลกๆให้เขาจับได้ด้วยอีกนะคะ เทียนเจินจริงๆเลยย ชอบที่ได้เห็นเมินโหยวผิงแกล้งนายน้อยแบบนี้จังค่ะ โดยเฉพาะประโยค 'วิ่งสิ อู๋เสีย..' นี่ลงไปดิ้นพราดๆ...

ว่าแต่ไม่มีฉากอู๋เสียโดนทรมานโดนกินบนเตียงมาให้อ่านหน่อยเหรอคะ คนอ่านต้องกา--- #แค่ก

[kame_kazuha]

จับกินแบบนี้ไม่ตายนะ ไม่ตาย 555

หลอกให้ตายใจแล้วจับกินอย่างอรอยเลย


><

[wayamin]

สุดท้ายก็โดนจับกินบนเตียงอยู่ดีอ่ะนายน้อย >////< (ปิดตาเขิน)
"วิ่งสิ อู๋เสีย" นี่มันกระแทกมากค่ะ เสี่ยวเกอร้ายอ่ะ อยากเห็นอู๋เสียหน้าตื่นวิ่างหนีตัวสั่นเหมือนกัน ปลุกสัญชาตญาณนักล่าสินะเสี่ยวเกอ หุหุ

ขอประกาศไว้นะที่นี้ว่าฟินมากคร่าาาาา

ป.ล. โดนจับกินบ่อยๆ นะคะเทียนเจิน 555+

[Cathareen]

=///w///= แฮก ขอบคุณทุกคอมเม้นมากค่ะ /กราบ

[natty.poko]

วิ่งสิ อู๋เสีย วิ่งงงงงงงงงงงง

เหงื่อออกเยอะๆ หน้าจะได้แดงๆ ลดพุงอีกต่างหาก ประโยชน์เยอะขนาดนี้ ต้องเล่นวิ่งไล่จับบ่อยๆ นะ //ด้วงตัวนี้จะได้ตั้งกล้องรอ

[gustoon]

นายน้อยวิ่งสิค่ะวิ่งงง ในฝันนี่อยากให้โดนจับเป็นไงล่ะเจอของจริงโดนจับกันเลย5555
เสี่ยวเกอช่างแกล้งงงงง(อยากเห็นหน้าตอนกอดอากาศจะเป็นไง)

[28016]

กรี๊ดดดดดดดดดดด เขินมากกกกก //ระเบิดตัวตาย
ตอนบอก วิ่งสิ อู๋เสีย คือหน้าเสี่ยวเกอยิ้มเจ้าเล่ห์ลอยมาเลย
นายน้อยฝันหมกมุ่น เสี่ยวเกอก็ขี้แกล้ง ชอบบบ

[Ployrinn]

อุ๊ย หนูชอบอ่ะ มันดูตื่นเต้นดีแปลกๆ (ถึงจะรู้อยู่ว่านายน้อยต้องโดนจับกินอยู่แล้ว) 555555
หลุดคาแล็คเตอร์ไปบ้าง ไม่เป็นไรค่ะ ให้อภัยตรงที่เสี่ยวเกอยิ้มแล้วหล่อละลาย นึกภาพตอนเสี่ยวเกอยิ้มเจ้าเล่่ห์นิดๆ แล้วเขิน >///<
ชอบเสี่ยวเกอลุคนี้นะ วลีเด็ด "วิ่งสิ...อู๋เสีย" เสี่ยวเกอดูเซ็กซี่ขยี้ใจด้วงมาก!!! และก็ลายสักกิเลนนี่มันฆ่ากันเลยชัดๆ อยากจะระทวย TT///TT //ข้ามเม้นนี้ไป//

ผ่านค่ะ เราให้คุณสามผ่านค่ะ!!!

[gginggong]

นายน้อยนั่นนะเรียกว่าฝันบอกเหตุ อีกอย่างในฝันมันคือจิตใต้สำนึกนะคะ ////7////

ชอบตอนเสี่ยวเกอบอกให้วิ่ง มันก้าวใจมากเลย ไหนจะตอนล่าเหยื่ออีก

และแล้วนายน้อยก็ถูกกิน

[Starsong]

วิ่งวิ...อู๋เสีย อะไรกันคะเสี่ยวเกออออออ //สครีมรัวๆๆๆๆ ////////3////////

คือให้วอร์มร่างกายให้พร้อม(?) ก่อนเริ่มเกมส์ (?) รึไงค๊าาาาาาา //พบด้วงตายแถวนี้1ตัว 0]-[

[feyralin]

“.....วิ่งสิ.....อู๋เสีย....”

ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ ประโยคนี้คืออัลไลกันค๊าาาา แงงงง //ด้วงกระอักเลือดตายไปเป็นผีแม่ย่าสตอล์กนายน้อย อ่อก
ชอบตอนเสี่ยวเกอแกล้งหยอกนายน้อยทั้งหน้านิ่งๆนี่แหละค่ะ แอออ นายน้อยก็ดันบ้าจี้วิ่งตามอีก
ที่จริงที่ฝันนี่เพราะอยากได้โมเม้นต์นี้ในความจริงด้วยสินะคะ วิ่งไปให้กระชุ่มกระชวยตอนโดนกินจะได้เนื้อเด้งๆ //เอ็งพิมอัลไล

[XiaoXian]

อู๋เสียเอ๋ย ถ้านายเมินคิดจะเอาจริงนายไม่ทันได้ก้าวขาหรอก ถูกกิเลนกินไม่เหลือแม้แต่กระดูกแล้ว

เสี่ยวเกอก็อยากเล่นกับนายน้อยสินะ  กิเลนเจอเหยื่อที่ถูกใจคงไม่ปล่อยง่ายๆหรอกนายน้อย 5555

[Rozenkreuz]

แหะๆๆๆ แมวพอจับเหยื่อได้แล้วมันไม่กินทันทีหรอกเน้ออออออ
แฮ่ๆๆๆๆๆๆ ต้องค่อยๆแหย่ ละเลียด ชิม แล้วถึงลงมือเสี--- //โดนดาบดำปักหัว