[OS] #dmbjdaily (ชุดกะลาสี) See you at the Sea [ผิงเสีย]

[sinnerdarker]

AU นายน้อยกะลาสีเรือต๊อกต๋อย กับเสี่ยวเกอนายเงือกค่ะ ถถ

+++++++++++++++

"อู๋เสีย จะไปไหน!!" นายอ้วนเรียกผมที่กำลังวิ่งออกมาพร้อมกับกล่องขนม ผมเลยหันกลับไปตะโกนบอกเขา

"จะไปที่ชายหาดแป๊บนึง เย็นๆจะกลับมา!" เอ่ยจบ ผมก็รีบวิ่งจากไป เหมือนจะได้ยินเขาบกให้รีบมาเข้าเวรไม่งั้นกัปตันจะดุ ผมมองนาฬิกาแล้วจำได้ว่าตนมีเวรราวๆสามทุ่ม ยังมีเวลามากพอที่จะวิ่งไปเข้าเวรนั้น

ผมเป็นกะลาสีเรือของกองทหารเรือลำหนึ่ง ความจริงที่ไม่มีใครรู้คือผมเป็นหลานชายของกัปตัน แต่เพราะอยากจะผจญภัย จึงขอให้อาสาม..กัปตันปิดบังตัวตนของผม การที่ปิดบังแบบนั้นทำให้เด็กใหม่อย่างผมถูกจิกหัวใช้ไม่เลิกรา แต่ก็สนุกเหมิอนกัน ถึงจะเหนื่อยบ้างก็ตามที

อีกอย่างผมก็มีสิ่งที่ทำให้หายเหนื่อยอยู่แล้ว

ผมรีบวิ่งไปที่ชายหาด แสงอาทิตย์ยามเย็นส่องสะท้อนเม็ดทรายระยิบระยับในขณะที่ค่อยๆร่วงดิ่งลาลับขอบฟ้า ทะเลสีครามในยามกลางวันบัดนี้ถูกอบย้อมเป็นสีส้มประกายของสนธยา

ผมซึมซับความงามนั้นครู่หนึ่ง ก่อนจะเดินเข้าไปในถ้ำลับ ลากเรือแจวลำหนึ่งออกมา แล้วดันมันลงไปในทะเล พร้อมกับรีบปีนขึ้นไปบนนั้น และจ้ำพายออกไป



พอไกลจากฝั่งพอสมควรแล้ว ผมก็ตะโกนเรียกชื่อของเขาออกไป

"จางฉี่หลิง!!"

เสียงของผมสะท้อนก้องในความว่างเปล่า ผิวทะเลยังคงนิ่งสงัดจนผมใจหาย ทว่าไม่นานนัก ผิวน้ำตรงหน้าก็เคลื่อนไหว แล้วอะไรบางอย่างก็พุ่งพรวดขึ้นมาหาผม ดึงลงไปในน้ำอย่างรวดเร็ว

ซู่ม!

"อึก!!" ผมอุทาน กลั้นหายใจแทบไม่ทัน น้ำทะเลเย็นเฉียบสัมผัสร่างผมในวินาทีที่เสียงน้ำกระเซ็นดังขึ้น

ผมลืมตาขึ้นในน้ำ พลันเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยจดจ้องมองมา ใบหูของเขามีลักษณะเป็นพังพืด ฝ่ามือเองก็เช่นกัน

เขาจดจ้องมองผม ร่างกายส่วนล่างที่มีลักษณะคล้ายหางปลาสะบัดเล็กน้อย ก่อนจะแนบริมฝีปากเย็นเฉียบลงมาแผ่วเบา

แล้วผมก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากหลับตาลง รับสัมผัสของเขาอย่างอ่อนใจ

ซ่า!!



"ฮ่า!!"  ผมโผล่หน้าขึ้นมาจากผิวน้ำ สะบัดศีรษะเปียกชื้นของตน แตะมือลงบนหัวก็พบว่าหมวกกะลาสีหายไปซะแล้ว "ตายละวา!"

ปรากฏว่าบ่นไปได้ครึ่งคำ หมวกเปียกๆ ชุ่มน้ำก็แปะลงบนหัว และถึงเห็นอีกฝ่ายโผล่หน้าขึ้นมาเช่นกัน

"เล่นอะไร เปียกแบบนี้ฉันจะกลับเข้าฝั่งยังไง" ผมบ่นใส่เขา ก่อนจะปีนขึ้นเรือไป ส่วนอีกฝ่ายยังคงเงียบ ไม่ยอมตอบอะไร

ผมประคองตัวเองขึ้นเรือไป นั่งขัดสมาธิมองหน้าอีกฝ่ายกึ่งโกรธ ทว่าชายหนุ่มที่ยังคงอยู่ในน้ำกลับมองผมด้วยสายตาเรียบนิ่ง สุดท้ายเลยต้องยอมแพ้ แล้วเอ่ยถามออกไป “นายไม่เห็นต้องดึงฉันลงน้ำ โผล่มาดีๆ ก็ได้

"…" จางฉี่หลิงยังคงเงียบใส่ผม..ร่างตรงหน้าเป็นชายหนุ่มรูปร่างสมส่วน ศีรษะปกคลุมด้วยเส้นผมสีดำสนิท สีเดียวกับดวงตาราบเรียบที่จดจ้องผม ร่างเบื้องบนของเขาเปลือยเปล่า เต็มไปด้วยกล้ามสมส่วนที่เปียกหยาดน้ำทะเล ส่วนล่างเป็นหางปลา กำลังสะบัดครีบบนผิวน้ำอย่างที่แสดงออกว่าหงุดหงิดเพียงใด

ใบหน้าไม่เคยแสดงออกอะไร แต่ครีบนั่นบอกผมเสมอว่าจางฉี่หลิงกำลังรู้สึกอะไรอยู่ และตอนนี้ เขาคงกำลังโกรธที่ผมถ่อพายเรือออกมาตอนย่ำเย็นเช่นนี้..ช่วยไม่ได้ ก็นอกจากช่วงเย็นแล้วผมไม่ว่างเลยนี่นา

ผมเจอกับจางฉี่หลิงเมื่อหลายเดือนก่อน ตอนที่ซุ่มซ่ามตกจากเรือลงน้ำแถมเป็นตะคริว เขาช่วยลากผมไปส่งที่เรือ อยู่รอกระทั่งอาสามส่งเรือลงมาช่วยแล้วพาขึ้นไป แน่นอนว่าไม่มีใครเห็นเขา แต่ผมที่ถูกช่วยไว้ย่อมปักใจเชื่อว่าอีกฝ่ายมีจริง ตั้งแต่นั้นมาก็เลยชอบออกเรือมาหาจางฉี่หลิงเสมอ ช่วงแรกๆ ก็ยังไม่พบเขา ได้แต่ตะโกนเรียกโดยที่มีเพียงความว่างเปล่าตอบรับ

กระทั่งวันที่พายุโหมกระหน่ำจนเรือแจวของผมล่ม จางฉี่หลิงก็โผล่มาช่วยผมอีกครั้ง

‘นายทำแบบนี้ทำไม’

‘ยังไง?’

‘ออกมาตามหาคนที่นายเจอครั้งเดียว ไม่สิ ไม่ใช่คน...’ เขาเงียบไป อุ้มผมขึ้นไปนั่งบนโขดหินโสโครก “ฉันคิดว่านายน่าจะรู้’

‘..ฉันอยากขอบคุณ แล้วก็อยากรู้จักนาย ไม่ได้เหรอ?’ ผมบอกเขาไปอย่างใสซื่อ

‘แค่นั้น?’

‘แค่นั้น’

เขาเงียบไปนานมาก ถามว่ารู้สึกยังไงกับครีบนี้ ผมเลยบอกไปตามตรงว่าก็สวยดี

จากนั้น เขาก็บอกชื่อกับผม และพูดว่าเมื่อไหร่ที่อยากเจอให้ออกเรือออกมาห่างทะเลเล็กน้อย เรียกชื่อของเขา จากนั้นไม่ว่าอยู่ที่ไหน ก็จะมาหาผมทันที

แต่คราวนี้มาหาแบบทำหัวใจวายนิดหน่อย เล่นดึงผมลงน้ำไปจูบแบบนั้น

"..ทะเลยามค่ำอันตราย ทำไม่มาให้เร็วกว่านี้” เขากล่าวพร้อมมองผมเชิงตำหนิ ทำเอาขนลุกเกรียว

“ก็ฉันว่างแค่ช่วงเย็นนี่!”

“งั้นก็ควรมาพรุ่งนี้”

“ไม่ได้”

“ทำไม”

ผมหยุดไปนิดหนึ่ง ไม่รู้ควรบอกออกไปดีไหม นิ่งเงียบใส่กันครู่ใหญ่ ถึงกล้าพูดออกมา “วันไหนไม่ได้เจอนายแล้วมัน…รู้สึกเหมือนชีวิตไม่เต็ม..”

ผมพึมพำบอกเขา แล้วก็เอาหมวกกะลาสีลงมาปิดใบหน้าแดงๆ ของตน

“……ถึงอย่างนั้นก็ไม่ควรออกทะเลยามดึกคนเดียว” เสียงทุ้มต่ำบอกผม ใบหน้าที่แอบเห็นผ่านหมวกที่ปิดหน่าตัวเองไว้ยังคงราบเรียบ แต่ผมแอบเห็นว่าเขาดีใจจากหางที่สะบัดไปมานั่น

“ไม่เห็นเป็นไร…นายปกป้องฉันอยู่แล้วนี่ เหมือนทุกที”  ผมเอ่ยบอกแล้วยิ้มเผล่ ก่อนจะโน้มตัวลงนิดๆ เช่นเดียวกับที่เขาโน้มตัวขึ้นมา

แล้วริมฝีปากของเราก็สัมผัสกัน

.

.

.

และนี่คือชีวิตประจำวันของกะลาสีเรืออู๋เสียกับนายเงือกจางฉี่หลิงของเขา

END

ปั่นแบบไร้สติมากค่ะ ไอ้บ้าหน้าไหนบอกว่าตัวเองติดสอบนะคะ โฮวววว

แบบ วอนท์มากจริงๆ แต่แต่งได้แค่นี้จริงๆ ต้องกลับไปอ่านสอบแล้ว ซักวันจะเกลานะคะ ฮือออ

ขอบคุณที่อ่านค่ะ!! #จูบคนอ่านทุกคน

[geminoon]

น่ารักกกกกกกกก

[Ak_Zokyo]

แค่เรียกชื่อก็จะลากเค้าลงไปกินในน้ำแล้วเหรอพ่อเงือกหนุ่-- #แค่ก ความคิดแรกคือนี่เลยค่ะ แต่ไม่สินะ ใสๆเนอะ ใสๆ

โอย นี่นึกภาพหน้ามึนๆ ครึ่งบนกล้ามแน่นๆ แต่มีหาวแสดงอารมณ์แล้วโมเอะอ่ะ -////- นายน้อยก็จริงๆเลย ใช้ชีวิตตัวเองขู่เค้าตลอดดด #ละได้ผลมั้ย #ได้ (....)

[Duke_of_Florence]

“วันไหนไม่ได้เจอนายแล้วมัน…รู้สึกเหมือนชีวิตไม่เต็ม..” รู้สึกฟินประโยคนี้

เย็นย่ำค่ำมืดแล้วก็ยังจะออกมาตามหาเสี่ยวเกอ ยังไงก็ขอให้ได้เห็นหน้า เสี่ยวเกอเองก็ดีใจ ถึงจะเป็นห่วงอู๋เสียแต่จริงๆแล้วก็อยากเจอเหมือนกันนี่นา นึกภาพเสี่ยวเกอดีใจแล้วครีบหางสะบัดไปมา เสี่ยวเกอคงเป็นนายเงือกที่โมเอ้ที่สุดในสามโลก น่าร้ากกกกกก ชอบคำบรรยายจัง

เป็นฟิคตอนสั้นๆที่น่ารักดีค่ะ ชีวิตประจำวันที่เรียบง่ายและอบอุ่นของพวกเขาสองคน ไม่มีบรรยากาศดราม่า สารภาพว่าตอนอ่านอมยิ้มตลอด ช่วยเยียวยาจิตใจจากบรรยากาศเศร้าๆ ซึมๆ ได้เยอะเลย ขอบคุณสำหรับฟิคนะคะ

[Narakas]

น่ารักค่ะ แงงงงง
อยากอ่านแบบฟิคยาวจังค่ะ ถถถถถถ

[ri0bik]

น่ารัก555555555555555555555555
เงือกหางแสดงอารมณ์ได้ด้วย!!น่าจะอ่านทางง่ายนะนายน้อย♡

[SilverCloud]

โอ๊ยยย หนุ่มเงือกสุดมึนกับกะลาสีเทียนเจินนี่มันก๊าวใจ นายน้อยขาด้วงแนะนำว่าควรจะไปขออาสามเลี้ยงปลาซักตัวนะคะ ออกทะเลค่ำมืดมันอันตราย เดี๋ยวผีทะเลฉุดเอานะคะ ถถถถ

[iarladiel]

รู้สึกว่าเวลาสะบัดหางนี่เงือกหนุ่มโมเอ้มากกก แอรรรรรร

[Tang_An-An]

บอกได้คำเดียวเลย
น่ารักอ่ะ...
>///<

[zerin]

แล้วเงือกหนุ่มจางฉี่หลิง ก็ได้ไปขอพรกับเจ้าสมุทรว่านหนูเพื่อให้ตนกลายเป็นคน-----

น่ารักกก นึกภาพเงือกหนุ่มเสี่ยวเกอแล้วอยากอ่านตอนต่อเลยค่า 55555

[Dreamy]

น่ารักกกกกกกกกกกกกก ><
หนุ่มกะลาสีกับเงือกน้อยเสี่ยวเกอ the little กิเลน #แค่กๆ

[Yuwadee Wana]

อร้ายยยย ไม่ไหวแล้วค่ะ อมยิ้มจนแก้มจะแตกอยู่แล้ว
อู๋เสีย นายมันช่าง น่ารักจริง ๆ
จางฉี่หลิงก็ช่างสุดซึนได้ใจ
>////<

[Rozenkreuz]

โอ้ยย อยากได้หางปลาบอกความรู้สึก ให้ความรู้สึกเหมือนหูแมว ถถถถ
หน้านิ่งแต่หางสะบัดอ่ะ งื้ออออ