[Drabble] #dmbjdaily (ผ้าพันแผล) Scar Inside [ผิงเสีย]

[sinnerdarker]

[257 Days Left][Drabble] #dmbjdaily (ผ้าพันแผล) Scar Inside [ผิงเสีย]

++++++++++++++++++++

ตอนที่ตื่นขึ้นมา ก็เห็นเขานอนตะแคงท้าวแขนกับศีรษะมองผมอยู่

ผมถามไปว่ามีอะไร แต่ว่าเขาไม่ตอบ เมินโหยวผิงเพียงพลิกตัว จูบแผ่วเบาลงที่แผ่นอกเปลือยเปล่าของผม

ใบหน้าของผมพลันซับสีเลือด ขยับมือดันหน้าเขาออก ถามไปว่าจู่ๆทำไมถึงทำเช่นนี้

“…แผลของนาย หายดีหรือยัง”

ได้ยินเช่นนั้นผมก็พลันขมวดค้ว ก้มมองร่างกายของตน นอกจากบาดแผลที่แห้งเป็นรอยสิบแปดแผลที่แขนของตน ผมก็ไม่เห็นตัวเองจะมีรอยแผลที่ไหน

“ฉันไม่มีแผล”

“นายมี” เขาตอบผม “ตรงนี้”

เขาแตะลงที่ตำแหน่งหัวใจของผม พลันก็รู้ขึ้นมาว่าเขาหมายถึงสิ่งใด

ผมหรี่ตาลง ตอบไม่ถูก หัวใจของผมได้รับบาดแผลไปจำนวนมากจนแทบแหลกสลาย ยามนี้แม้ได้รับการฟื้นฟู ก็ยังคงมีรอยแผลที่ไม่อาจรักษาได้อยู่นับไม่ถ้วน

แต่แทนที่จะตอบเขาไป ผมกลับขยับมือแนบที่แผ่นอกเขา และถามกลับไปแทน “นายล่ะ แผลเป็นไงบ้าง”

เมินโหยวผิงหรี่ตาลง เขาคงเข้าใจนัยคำถามของผม เขาเองก็มีแผลในหัวใจไม่ต่างกัน เพียงแต่ว่าแผลของเรามีสาเหตุที่มาต่างกัน

แผลของผม..เกิดจากการสูญเสียผู้คนมากมายที่อยู่รอบกาย เกิดจากการสูญเสียเขาไป เกิดจากช่วงเวลาสิบปีอันหนาวเหน็บและเดียวดาย

แผลของเขา..เกิดจากช่วงชีวิตอันยาวนานจนไม่อาจนับได้ เกิดจากหน้าที่อันไม่อาจหลีกลี้หนีพ้น จนสุดท้ายก็ถูกทำให้เจ็บปวดจนชินชา

พวกเราต่างมีบาดแผลที่ไม่อาจรักษาได้ นอกจากรอให้มันฟื้นฟูขึ้นมาเอง

พอคิดแบบนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะขยับเข้าใกล้อีกฝ่าย จุมพิตลงที่ตำแหน่งหัวใจ แล้วแนบหูลงกับผิวร้อนผ่าว ให้สัมผัสถึงเสียงเต้นตุบของหัวใจ

เสียงของชีวิต

ผมคล้ายรู้สึกถึงอ้อมแขนของเขาที่โอบรัดเข้ามา ผิวเปลือยเปล่าของเราสัมผัสกัน ความอบอุ่นทำให้รู้สึกสบายใจ ดังนั้นจึงกระซิบบอกไปแผ่วเบา

“…แผลฉันยังไม่หาย เพราะฉะนั้น นายต้องมาเป็นผ้าพันแผลให้ฉัน เข้าใจไหม?” ผมงึมงำบอกเขา กอดรัดและซุกหน้าลงกับอกแกร่ง พอพูดอะไรแบบนั้นออกไปก็เกิดรู้สึกเขินอายขึ้นมา “แล้วถ้าไม่รังเกียจ ฉันก็จะเป็นผ้าพันแผลนายด้วย”

ผมไม่รู้ว่าเขาเข้าใจไหมว่าผมพูดอะไรออกไป แต่ยามอ้อมกอดยิ่งรัดแน่นขึ้นกว่าเก่า ก็คิดว่าเมินโหยวผิงคงเข้าใจถึงความนัย

หัวใจของพวกเราต่างมีบาดแผล และบาดแผลในหัวใจ บางครั้งไม่อาจหายสนิทได้ดังเช่นบาดแผลนอกกาย

แต่แม้กระนั้น เราก็ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป แบกรับบาดแผลนี้ไว้และเติบโตขึ้น

แต่ถึงอย่างนั้น ผมทราบดีว่าไม่ได้อยู่คนเดียว ที่ผ่านมาผมมีสหายคอยช่วยเหลือ และบัดนี้ได้เขากลับมาเคียงกาย






..และเราจะประคับประคองหัวใจไปด้วยกัน

END

บาดแผลภายนอก รักษาได้ง่าย หายได้ง่าย

บาดแผลในหัวใจ ได้รับเพียงครั้งเดียว ก็ยากจะฟื้นฟู

ได้แต่เติบโตโดยแบกรับมันไว้ตราบจนกว่าจะสิ้นลม

แต่อย่างน้อย ก็ขอให้มีใครซักคน ช่วยกันแบกรับบาดแผลนั้นไว้ ให้ความเข้าใจ พันบาดแผลเอาไว้ไม่ให้แย่ไปกว่าเดิม

และก้าวเดินไปด้วยกัน

ขอบคุณที่อ่านค่ะ <3

[Shiaeri]

ประคับประคองหัวใจไปด้วยกัน กหด่หกาด่หก้ ด่าหก้ด่ ห้่ด
โอ้ยยย อยากช่วยเสี่ยวเกอแห่ขันหมากไปขอจริงๆ QvQ

เป็นผ้าพันแผลให้กันและกันตลอดไป
แผลใจมันเยียวยายาก ถ้าไม่มีคนฟื้นฟู มันจะกลายเป็นแผลเก่า-----

[galu]

แงงงงง เป็นdrabble ที่เยียวยาาาาจังค่ะน้องซิน
เรื่องนี้แต่ละคน แผลใจดูสาหัสกว่าแผลภายนอกมากนะคะ
อ่านตามไปแล้วรู้สึกมีแผลใจตามม UwU
ชอบตรงคอนเซ็ปให้แต่ละคนเป็นผ้าพันแผลให้กัน
ฮ่อลลล อบอุ่น

[meanato]

กรีกรี๊ดดดดดดดดด มีคนรักษาแผลให้แล้วนะ

[Yuwadee Wana]

รู้สึกถึงความอบอุ่นที่ทั้งคู่ต่างมีให้กัน
คู่นี้มันช่าง soulmate แท้ ๆ
มีนายจึงมีฉัน มีฉันจึงมีีนาย
ถ้าหากไม่มีอีกฝ่ายคอยอยู่ประคับประคองกันและกัน
หัวใจสองดวงคงแตกสลายเป็นแน่

[kame_kazuha]

มียาใจแล้วว

เป็นยาใจให้กันละกันร

[Ak_Zokyo]

อื้อหือ อื้อหือ หวานเขิยบิดม้วนด้วยตัวเองดังกร๊อบแกร๊บเลย อื้อหือออออออออ ///////


จริงๆแล้ว เป็นโรคแพ้บทสนทนา(ไม่ว่าจะอยู่ในสภาพใดๆ)บนเตียง อะเฮื่อ... /กุมค่ะ คุณซินกำลังดำเนินนโยบายซีรี่ย์ฮันนีมูนผิงเสียจริงๆด้วย 55555555555555555

[zerin]

รู้สึกว่าเป็นฟิคที่สื่อความหมายดีจังเลยย แผลใจ ก็ต้องใช้หัวใจเยียวยาสิน้าา <3

[Naitear]

....................เขินตั้งแต่แผ่นอกเปลือยเปล่าค่ะ #มรั่ย

โฮ เป็นแดรบเบิ้ลที่เติมเต็มจริงๆค่ะ แต่ละคนก็มีแผลใจเป็นของตัวเองเนอะ จะรักษาได้ไหมก็ขึ้นอยู่กับว่าแผลนั้นลึกแค่ไหน ซึ่งวิธีรักษาก็ตามที่นายน้อยบอก... ขึ้นอยู่กาลเวลาและคนที่อยู่ข้างๆในตอนที่ล้มลงไป อาจจะรักษาได้ไม่หมดจดและทิ้งรอยแผลเป็นเอาไว้ แต่แค่มีคนมาช่วยแบกรับน้ำหนักที่มากเกินไปนั่น ก็เพียงพอแล้ว

ตามที่อัคคุงบอก ซีรี่ย์ฮันนีมูนผิงเสียจริงๆค่ะ กรั่กๆๆๆ //////// เขินมาก หวานมาก แต่อย่าเพิ่งลืมเสี่ยวหลิงกับเสี่ยวฮวานะคะ #อิย์ <3.

[velvetronica]

อื้อหือ นายน้อยคะ...อ้อนขนาดนี้ทำซะอยากขยำขยี้ผ้าพันแผลเลยค่ะ กรี๊ดดดดด //หล่อน...

ฮือ น่ารักอ่ะซิน อ่านแล้วเขิน พวกนายต้องหวานกันขนาดนี้เลยหรอออ แงงงงงงงงงง //จิกหมอนรัวๆๆ

ชอบที่เสี่ยวเกอไม่ได้ตอบแต่กอดแน่นกว่าเดิม แงงงง เสี่ยวเกออิียเสี่ยวเกอ แงงงงงงง //วิ่งเข้าไปกอดด้วย

ขอบคุณวำหรับฟิคก๊าวๆค่ะ แออออ

[MinMin]

ความสัมพันธ์แบบประคับประคองไปด้วยกันอย่างนี้มันผิงเสียจริงๆค่ะ!!!
สองคนนี้ต่างมีแผลที่หัวใจ...แผลที่ไม่มีวันหาย แต่เพราะพวกเขาไม่ได้อยู่คนเดียว แผลนนั้นอาจจะยังเจ็บอยู่ แต่จะค่อยๆจาง...จนเป็นรอยแห่งความทรงจำที่ไม่น่ากลัวอีกต่อไป

สักวันพวกเขาอาจจะไม่ต้องใช้ผ้าพันแผลปิดบังมันไว้ก็ได้...

[natsume]

แอบส่องฟิคคุณซินมานานและ ประเดิมที่อันนี้ละกัน...

มัน...จะว่าอบอุ่นหัวใจก็ไม่ใช่ แต่เราชอบอะไรที่ดูอบอุ่นแบบนี้นะ

ไม่ได้หยอดคำหวานพร่ำเพรื่อ แค่ปลอบซึ่งกันและกัน

ยอมรับในตัวตนอีกฝ่ายและก้าวไปพร้อมกัน

ถึงแผลจะไม่หาย อาจจะเหลือร่องรอย แต่สามารถเยียวยาได้

เป็นฟิคที่อบอุ่นจริงๆค่ะ (ใช้คำไม่ถูกแต่คิดว่าคำนี้โอเคสุดแล้ว 555)

[Starsong]

โมเมนต์(??)บนเตียงยังไงก็กินใจ>___<

ทั้งคู่ต่างก็มีแผลที่มองไม่เห็น แต่ก็ไม่มีวันหาย และทั้งคู่ต่างก็เป็นผ้าพันแผลให้กันและกัน
งดงามมากค่ะ ประทับใจจจ