[OS] SM (จางฉี่ซานxอู๋เหลาโก่ว) **คำเตือน** ฟิคนี้มีเนื้อหารุนแรงและหลุดคาแรกเตอร์ไปไกลโขค่ะ

[SilverCloud]

Title: SM
Pairing: จางฉี่ซาน x อู๋เหลาโก่ว
Rate: NC-18+ and SM
Warning: เป็น AU Fic นะคะ และผิดคาแรกเตอร์อย่างแรงค่ะ มีการใช้อาวุธกับเคะ ซึ่งอาจจะทำร้ายจิตใจคนอ่านได้โปรดระวังด้วยนะคะ

Ps. อนึ่งฟิคนี้ได้แรงบรรดาลใจมาจากรูปเซ็ทมาเฟียค่ะ ผิงเสียมันทำร้ายนายน้อยเกินไปเลยเอามาลงกับปู่แทน 555+ #โดนซันชุ่นติงงาบ



เสียงเอี๊ยดอ๊าดของเตียงกว้างคละเคล้าไปกับเสียงกระทบกันของสายโซ่ดังก้องไปทั่วห้องนอนใหญ่ กลิ่นแห่งเพศรสกำจายอยู่ในอากาศ สองร่างบนเตียงโรมรันขยับกระแทกเข้าหากันอย่างเร่าร้อน เสียงหอบสั่นพร่าสลับกับเสียงกรีดร้องสุขสมระคนเจ็บปวดราวดนตรีชั้นเลิศกล่อมบทเพลงรักนี้ให้ยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นกว่าเดิม



เขาจำไม่ได้แล้วว่าถูกร่วมรักมานานเท่าไหร่ ร่างสูงไม่พูดไม่จาเพียงแต่สอดแทรกกายเข้ามาไม่หยุดยั้ง ความพยายามที่จะดิ้นรนขัดขืนหมดไปจากความคิดเขานานแล้วได้แต่นอนอ้าขาปล่อยให้คนตรงหน้าทำจนกว่าจะพอใจ



กลิ่นคาวเลือดเจือจางแตะจมูก อา สงสัยตรงนั้นคงจะฉีกขาดอีกแล้ว รวมกับความบอบช้ำก่อนหน้าคงอีกนานกว่าแผลบนร่างกายนี้จะหายดี หรืออาจจะไม่มีวันนั้นตราบใดที่คนใจร้ายไม่คิดที่จะปล่อยเขาไป



ความผิดของเขาคืออะไร ทำไมถึงต้องมารับกรรมแบบนี้ ทนทุกข์กับการทรมานอย่างไร้เหตุผลในยามกลางวัน อ้าขาบำเรอกามในยามกลางคืน ซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนตอนนี้เวลาผ่านมานานเท่าไหร่แล้วเขาก็มิอาจรู้ได้แล้ว เพราะไม่เคยเลยที่จะได้ก้าวออกไปจากคุกสี่เหลี่ยมแคบๆ ที่เรียกว่าห้องนอนแห่งนี้เลยซักครั้ง



“อ๊ะ…”



เผลอครางแผ่วเมื่อความร้อนระอุถูกถอดถอนออกไปกลางคันทั้งที่ยังไม่ได้รับการปลดปล่อย สองขาหนีบเข้าหากันเสียดสีไปมา หวังบรรเทาความอัดอั้นตรงกลางตัว ก่อนที่มือใหญ่จะจับบังคับให้แยกออก ล็อกข้อเท้าข้างหนึ่งไว้กับเสาเตียงด้วยสายหนัง เปิดเปลือยช่องทางสีหวานฉ่ำเยิ้มไปด้วยของเหลวที่คนใจร้ายปลดปล่อยออกมา



“อยะ อย่านะ!!”



หวีดร้องตกใจเมื่อมือหยาบกอบกุมยังส่วนอ่อนไหวที่ชูชัน เขาคิดจะดิ้นหนีแต่ทันทีที่เงยสบลูกแก้วสีดำนั้น ราวกับรู้ใจมือใหญ่พลันบีบแท่งเนื้อในอุ้งมืออย่างแรง!



ความจุกแล่นริ้วขึ้นมาตามก้านสมอง เขาหมดแรงจะขัดขืนทันที ได้แต่นอนหอบหายใจ นัยตาพร่าเลือน หากแต่ดวงตาคู่นี้ก็ยังฝืนเบือนขึ้นสบท้าทายยังผู้คุมเกม ถึงร่างกายจะยอมจำนน แต่หัวใจและศักดิ์ศรีของเขาไม่มีวันลงให้คนไร้สัตย์อย่างคนตรงหน้าเป็นอันขาด

ไม่มีวัน!

↮↮↮↮↮↮↮↮↮↮↮↮↮

จางฉี่ซานมองร่างในพันธนาการด้วยสายตาว่างเปล่า อู๋เหลาโก่วในเวลานี้งดงามด้วยความปรารถนาที่อาบย้อม แผ่นอกขาวจัดถูกแต้มแต่งด้วยรอบจูบต่างสีปะปนจนแทบไม่มีที่ว่าง รอยกรีดมากมายบนผิวนวลหาได้ชวนขัดตาแต่กลับยิ่งเพิ่มความเย้ายวนให้แก่ร่างตรงหน้ามากยิ่งขึ้น นัยตาคู่นั้นแม้แต่ในเวลาที่ตกเป็นรองเช่นนี้ก็ยังไม่มอดแสง กลับกันมันยังคงเต็มไปด้วยความหยิ่งยโสไม่ต่างกับครั้งแรกที่ได้เจอ



เขากระชับสิ่งที่กอบกุมอยู่ แลเห็นร่างตรงนั้นสะดุ้งน้อยๆ พาให้ลอบแย้มยิ้ม ถึงจะยังทำเป็นเก่งแต่ที่เขาออกแรงไปเมื่อกี้คงทำอีกฝ่ายเจ็บมิใช่น้อย



หึ เขาล่ะอยากจะรู้นัก ว่าจะทำเก่งได้สักแค่ไหน


มือหยาบเริ่มขยับรูดรั้ง อู๋เหลาโก่วเกร็งตัวทันทีด้วยความเจ็บปวดจากเหตุการณ์เมื่อครู่ยังตรึงใจ หากแต่สัมผัสบางเบาที่เขามอบให้ จงใจไล้ปลายนิ้วสะกิดปลายยอดชวนให้เสียวสะท้านทำให้อีกฝ่ายเริ่มผ่อนคลายลงในที่สุด



เขาลอบยิ้มอย่างพึงใจเมื่อเห็นร่างข้างใต้ผ่อนความระวังลง มือข้างหนึ่งรูดรั้งประคองยังแก่นกายที่เริ่มแข็งชัน กดหนักสลับเบาวนไล้รอบจุดเสียวจนเริ่มมีน้ำปริ่มใส มืออีกข้างเอื้อมไปยังโต๊ะข้างเตียงหยิบของสิ่งหนึ่งขึ้นมาถือเอาไว้




กระตุ้นเร้าหยอกเย้าส่วนอ่อนไหวของร่างตรงหน้าอีกพักหนึ่งเขาก็ละมือออก อู๋เหลาโก่วที่ตอนนี้ใบหน้าแดงก่ำหอบน้อยๆ ริมฝีปากวาววามด้วยน้ำใสตรงมุมปาก ช้อนสายตาขึ้นมองเขาอย่างไม่พอใจ เขาจึงชูสิ่งที่อยู่ในมือให้เป็นคำตอบ



“นี่อะไร”



ทันทีที่เห็นของในมือเขาเต็มตา อีกฝ่ายก็ร้องลั่นทันที



“จะ เจ้า! นี่เจ้าคงไม่คิดที่จะ…!”



“ชู่ว.. อู๋เหลาโก่ว แค่ใบมีดใบน้อยคงไม่ทำให้เจ้ากลัวหรอกกระมัง”



ก้มลงกระซิบปลอบยังริมหู ใบมีดในมือแตะแนบลงบนแก้มนวล ให้ส่วนด้านที่ไม่มีคมหันเข้าหา สัมผัสเย็นเยียบชวนหวาดเสียว ร่างสูงขยับใบมีดเกลี่ยไปตามดวงหน้าราวกับการพรมจูบ ร่างบางเกร็งตัวขึ้นอย่างนึกหวั่นว่าจะได้เสียโฉมเพียงเพราะใบมีดใบน้อย



“โอ๊ย!”


มองเมินเสียงร้องของอีกฝ่าย ไล้เลียขบกัดติ่งหูนุ่มจนพอใจจึงผละออกมามองผลงานของตัวเอง ซึ่งใบหน้าชวนมองในขณะนี้ปรากฏรอยกรีดเล็กๆ พอเรียกเลือดบนเนินแก้ม อู๋เหลาโก่วทำหน้าตาราวกับสุนัขตัวน้อยขู่ขนพอง แยกเขี้ยวยิงฟันใส่เขาอย่างน่าขำ



“ท่านมันโรคจิต!”



“แล้วเจ้าจะได้รู้ ว่าเราทั้งคู่ก็เพียงกัน”



ไม่รอให้เข้าใจ มือที่ถือใบมีดไว้พลันแตะเบาๆ ลงบนยอดแก่นกายที่กำลังบวมพอง



ร่างบางสะดุ้งเฮือกพยายามดิ้นรนให้พ้นจากของมีคม ความเย็นสะท้านแล่นปราดขึ้นสู่สมองเมื่อรู้ตัวแล้วว่ากำลังจะโดนทำอะไร แต่ทันทีที่ผู้คุมบังเหียนเอียงใบมีดด้านคมลงแตะ อู๋เหลาโก่วก็ต้องจำยอมลงอย่างช่วยไม่ได้ ซึ่งเมื่อเห็นว่าร่างตรงหน้าไม่อาจขัดขืนได้แล้ว จางฉี่ซานก็เริ่มลงมือกลั่นแกล้งร่างบางทันที



ท่อนเนื้อที่น่าสงสารถูกมือใหญ่ข้างหนึ่งใช้ใบมีดคมกลิบลากไล้ สะกิดเขี่ยเย้าอย่างชวนหวาดเสียว ในขณะที่อีกมือหนึ่งเอื้อมลงกอบกุมยังก้อนกลมสองลูก กำขยำเคล้นคลึงหนักหน่วงชวนหอบสะท้าน ของมีคมในมือลากไล้ลงมาตามความยาว ก่อนจะวนมาหยอกเย้ายังส่วนปลายที่ตอนนี้มีของเหลวใสเอ่อล้นออกมาไม่หยุด



จางฉี่ซานมองร่างตรงหน้าที่ตอนนี้พยายามฝืนกลั้นความต้องการอย่างเต็มที่ ดวงหน้าบิดเบี้ยวด้วยแรงอารมณ์อย่างชวนมอง ปากอิ่มเผลอหลุดเสียงครางออกมาจนต้องขบกัดเอาไว้ แผ่นอกสะท้านขึ้นลงตามแรงหอบหายใจ



หึ ข้าบอกแล้ว ว่าเจ้าก็ชอบแบบนี้ไม่ต่างกัน

↮↮↮↮↮↮↮↮↮↮↮↮↮

กว่าชั่วยามแล้วที่ร่างสูงใช้ใบมีดบ้าๆ นั่นหยอกล้อเขา แก่นกายปวดตุบหากแต่ไม่ได้รับการปลดปล่อย ทุกครั้งที่รู้สึกถึงคลื่นอารมณ์ที่พุ่งสูงจนแตะปลายทาง มือหยาบนั่นก็จะเลื่อนของมีคมนั่นขึ้นมาสะกิดเย้าจนต้องคั่งค้างทุกครั้งไป



ถึงจะคิดว่าอีกฝ่ายคงถึงกับกล้าใช้มีดกรีดส่วนนั้นของเขา แต่ใครจะไปรู้ความคิดของคนเบื้องหน้าได้เล่า คนๆ นี้ความคิดความอ่านยากจะหยั่งถึง เพราะถ้าเขาหยั่งถึงแล้วละก็ คงไม่ต้องมาทนอยู่ในสภาพน่าอดสูเช่นนี้หรอก



“!!!”



คิดไม่ทันขาดคำพลันรู้สึกถึงความเจ็บแปลบตรงต้นขา เมื่อผงกหัวขึ้นมาดูถึงได้เห็นรอยกรีดตื้นๆ ที่ตอนนี้กำลังมีของเหลวสีสดหลั่งริน



เวรเอ้ย... เจ้านี่กรีดเขาอีกแล้ว



“อะ อาา”



ยังไม่ทันได้โวยวายก็ต้องเปลี่ยนเป็นหลุดครางแทน เมื่อร่างสูงก้มลงไล้เล็มยังเลือดตรงรอยแผล เสียงดูดดื่มราวกับกำลังดื่มกินเข้าไปจริงๆ นั้นช่างกระตุ้นอารมณ์ได้เป็นอย่างดี ความรู้สึกแสบสันระคนเสียวซ่านราวละรอกคลื่น ค่อยๆ ซัดสาดจนชายฝั่งแห่งความอดทนของเขาพังทลายลง



เรียวขาแยกออกอ้ากว้าง เปิดทางให้คนตรงหน้าเลียชิมได้อย่างถนัด ขาข้างที่เป็นอิสระเสียดสีบดเบียดเข้ากับเรือนผมนุ่มสีปีกกา สะโพกแอ่นขึ้นอย่างเชิญชวน ใช้สายตาจิกมองสบยังลูกแก้วนิลที่เงยขึ้นสบ ความหมายที่สื่อผ่านเรียกรอยยิ้มตรงมุมปากของร่างสูง



ไม่ต้องรอให้เอ่ยวจี จางฉี่ซานก็ตอบสนองต่อสายตาที่ส่งมาให้ทันที



โยนใบมีดซึ่งหมดประโยชน์แล้วลงบนพื้น หยัดกายขึ้น ใช้สองมือประคองสะโพกนุ่ม ก่อนจะสอดแทรกความร้อนเข้าไปทีเดียวจนสุด!



“อ๊าาาา”



เขาปลดปล่อยทันทีที่ปลายยอดร้อนกระทบเข้ากับจุดภายใน ช่องทางด้านหลังเต้นตุบตอดรัดสิ่งแปลกปลอมถี่รัว เมื่อได้สุขสมไปแล้วรอบหนึ่งหลังจากที่สะกดกลั้นมานาน ความต้องการของเขากลับยิ่งเพิ่มพูล เห็นได้จากแก่นกายที่กลับมาตั้งชันอย่างรวดเร็วอีกครั้ง



แขนแกร่งละจากสะโพกนวล สอดผ่านข้อพับเท้าลงยังพื้นเตียง เปิดเปลือยจุดที่เชื่อมโยงซึ่งกำลังดูดกลืนแท่งร้อนอย่างหิวกระหาย สะโพกสอบถอยออกจนเกือบสุดแล้วกระแทกกลับเข้าไป เติมเต็มจนลึดสุดโคน



“อ๊ะ.. อ๊ะ.. ฮะ”



เขาครางไม่เป็นภาษาเมื่อบทรักครั้งนี้ทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ กายแกร่งขยับสอดใส่เข้ามาราวกับจะฉีกร่างของเขา ทุกจังหวะสอดใส่ลึกล้ำเสียจนเขาแทบเสร็จอีกครา ผนังนุ่มภายในถูกเสียดสีเสียจนร้อนผ่าว รอยกรีดตรงขาด้านในเปิดออกมีเลือดไหลซึม หากแต่กลับยิ่งเพิ่มความหฤหรรษ์ให้แก่เขา



เอวบางแอ่นรับทุกแรงกระแทกที่ส่งมา ขยับสวนทางส่งแรงเข้าหาด้วยลีลาร้อนเร่า แผ่นอกแอ่นรับเรียวลิ้นที่ก้มลงมาดูดดึงเลาะเล็มอย่างกระหาย แรงบีบเค้นตรงก้นนุ่มยิ่งกระตุ้นความต้องการให้พุ่งสูง



การขยับกายรัวเร็วขึ้นเรื่อยๆ แรงที่ส่งมาไม่มีการผ่อนลงเลยแม้แต่น้อย เรียกให้ช่องทางบอบบางเริ่มมีเลือดไหลซึมออกมาปะปนกับของเหลวที่คั่งค้างอยู่ก่อนหน้า หากแต่ทั้งคู่หาได้สนใจ ในเมื่อกิจกรรมที่กำลังดำเนินอยู่ตรงหน้ามีความสำคัญกว่าบาดแผลเพียงเล็กน้อยนัก


“ฮะ… อะ อ๊าาา”



ถูกเบียดกระแทกอีกเพียงไม่กี่ครั้งเขาก็เสร็จสมอีกครา ร่างกายกระตุกถี่ๆ ปลดปล่อยออกมาเลอะหน้าท้องแกร่ง ในกายรู้สึกถึงน้ำรักร้อนๆ ที่ฉีดพ่นเข้ามาจนล้นปรี่ นอนหอบหายใจพักได้ไม่เท่าไหร่เขาก็ถูกจับเปลี่ยนท่าทางทั้งที่กายแกร่งยังเสียบค้างอยู่ในตัว



“อ๊ะ!”



ผ้าปูเตียงยับยู่ปรากฏในระดับสายตา สะโพกขาวถูกจับยกขึ้นสูงจนเขาต้องใช้ข้อมือสองข้างยันพื้นเตียงไว้อย่างยากลำบาก แรงรัดตรึงจากขาด้านที่ถูกผูกมัดเจ็บจนชา หากแต่ยังไม่ทันได้ปลดออกร่างเบื้องหลังก็เริ่มเคลื่อนไหวอีกครา



เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้อง หากตั้งใจฟัง ในทุกการขยับกายจะมีเสียงเฉอะแฉะชวนอายประกอบราวดนตรีบรรเลงประกอบเพลงรักบทนี้



กายบางขยับไถลไปตามแรงส่งจากร่างสูง จังหวะรักที่รุนแรงส่งผลให้แผลที่ต้นขาเริ่มเจ็บแสบจนปวดตุบ มือสองข้างในโซ่ตรวนสะบัดดึงรั้งตามแรงอารมณ์ที่ปั่นป่วน ก่อนจะได้ยินเสียงกริ๊กเบาๆ แล้วข้อมือสองข้างของเขาก็เป็นอิสระ



ยังไม่ทันที่จะได้เข้าใจอะไร จางฉี่ซานที่หยุดขยับกายไปแล้วใช้มือข้างหนึ่งกอบกุมข้อมือของเขา โน้มตัวลงมาจูบซับยังรอยช้ำที่ถูกพันธนาการ ขบกัดลงเขี้ยวจนเกิดรอยเลือด ก่อนจะจับวางลงยังพื้นเตียงอย่างทะนุถนอม



ก่อนจะทันได้เอ่ยปากเสียดสีพฤติกรรมแปลกๆ นั้น เขาก็ต้องกรีดร้องออกมาสุดเสียงเมื่ออีกฝ่ายใช้ดาบประจำตัวแทงลงมายังกลางฝ่ามือ ปักทะลุคากับพื้นเตียง!



“อ๊าาาาาาา!!”



ความเจ็บแล่นริ้วลามเลียขึ้นมาตามท่อนแขน ร่างบางทรุดฮวบซบลงกับเตียง น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่อาจห้าม ปวดจนแทบหมดแรงเพราะความยาวของดาบที่ปักลงไปนั้นช่างลึกเหลือเกิน ส่วนที่โผล่ขึ้นมาให้เห็นมีเพียงด้ามจับกับตัวเนื้อโลหะความยาวเพียงแค่หนึ่งฝ่ามือ



คนใจร้ายยังไม่สาแก่ใจ ท่อนเนื้อที่เสียบคาพลันเคลื่อนขยับอีกครั้ง ด้วยจังหวะและแรงส่งที่มากกว่าเดิมเป็นเท่าตัว!



การขยับไหวในแต่ละครา ส่งผลให้ส่วนที่ปักคาอยู่เสียดสีกับใบดาบจนเลือดไหลซึมออกมาไม่หยุด อาบย้อมผืนเตียงสีขาวจนชุ่มเป็นวงกว้าง



ความเจ็บปวดราวถูกกรีดซ้ำๆ ตรงมือ แรงสอดเสียดโหมใส่จากช่องทางหลัง การดูดกัดขบดึงของร่างสูงที่ประพรมไปทั่วแผ่นหลัง ทุกอย่างเมื่อประกอบรวมกับนำพาให้อารมณ์ของเขาพุ่งทะยายขึ้นสูงเรื่อยๆ



กลิ่นเลือดคาวคลุ้งฉุนจมูก สติของเขาเลือนลางลงทุกที ในตอนนี้มีเพียงความต้องการจากส่วนลึกเท่านั้นที่ขับเคลื่อนร่างนี้ รองรับสัมผัสจากร่างสูงอย่างเต็มใจ แม้จะมอบความเจ็บปวดให้ก็ตาม



ในช่วงสุดท้ายของบทรัก แรงกระแทกถี่รัวรุนแรงจนแทบบ้า มือหยาบเอื้อมมารูดรั้งบดขยี้แก่นกายของเขาจนเสียววาบไปทั่วช่องท้อง ผนังอ่อนตอดรัดถี่รัว ก่อนที่ทั้งสองจะปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน



เบื้องหน้าของเขาพลันพล่าเลือน ท่ามกลางแสงสีขาวที่ค่อยๆ มืดดับลงทีละน้อย เขาเหมือนจะแว่วได้ยินเสียงกระซิบกร้าวของคนใจร้านคนนั้น


“เจ้าเป็นของข้าแต่เพียงผู้เดียว อู๋เหลาโก่ว จงจำไว้”














Fin.

Talk: อย่าปากะละมัง ชาม ไห มาทางนี้นะคะ คนแต่งขอโทษเค้าผิดไปแล้ว ฮืออออ ดาเมจแค่ถาพเพียงภาพเดียวช่างน่ากลัวนัก (ความคิดแกนั่นแหละที่น่ากลัว) ทำปู่หลุดคาแรกเตอร์กระจุยเลยค่ะ แต่ในเมื่อพล็อตมันก็มาแล้วก็เลย... เอาวะ แต่งก็แต่ง แถมลงแล้วด้วย ก็ถือซะว่าอ่าน AU fic เรื่องนึงละกันนะคะ ฮาาา

[faliona01]

(ถือกะละมังเตรียมปา)

คนแต่งทำร้ายปู่อู๋!! เราจะไม่ปราณี!!!

ตามมาเสะถึงในบอร์ดเลยทีเดียว =.,= ดีงามอะไรเช่นนี้

ทำไมปู่จางนี้สาดิสได้ใจจริงๆ สงสัยแกติดใจสงครามมากเกินไปหรือเปล่า ถึงได้เล่นทัณทรมานแบบนี้
ดีงามเหลือเกิน!!

ข้าพเจ้าขอเป็นทาสรุ่นปู่ (ที่อวยผิงเสีย แต่รักเสี่ยวฮัว ถือหางแว่นดำเป็นพยาน)
เรารักรุ่นปู่ค๊า!!!!!

[mimky]

ณ ตอนนี้ พ่อพระใหญ่จาง กลายเป็น มารร้ายใหญ่จาง ไปแล้
ปู่อู๋ของหนูกำลังเจ็บ! กรี๊ด!//กำเดาไหล -?

[meanato]

เลือด... ขอเลือดด่วน//ชอบsmมี่สุดเลย

[Feran.FS]

//กรี๊ดในเฟซไปแล้ว แวะมากรี๊ดในนี้ต่อว์ อิอั๊งงงงงงง ปู่ขาาาาาา ปู่รุนแรงงงงงงง หมากระอักแล้วค่าาาาา *q*)))))

[Yuwadee Wana]

ปู่อู๋~~~~~~~

ปู่จางโหดจังเบยยยยยย แอบสงสารปู่อู๋
หลังงานนี้ ปู่จางรับผิดชอบปู่อู๋ด้วยนะคะ แต่งเข้าสกุลไปเลย อิอิ

[ryu77]

SM มันก๊าวมากเลยย พี่ซิน!!!!
เลือดไหลหมดตัวแล้วววว =,,=
ปู่จางนี่คงแบบ อยากผูกขาดความเป็นเจ้าของในตัวปู่อู๋สินะ เลยต้องบังคับอย่างนี้
แต่ปู่อู๋ก็เอ็มนิ ปู่จางก็เอส
สองคนนี้เข้ากันได้~

[SilverCloud]

SM มันก๊าวมากเลยย พี่ซิน!!!!

เดี๋ยวค่ะ เดี๋ยวๆ เราไม่ใช่คุณซินน้า รายนั้นภาษางามกว่านี้เยอะค่ะ ถถถถ

ปู่จางโหด ปู่จางเอสเพราะเข้าใจในความต้องการของปู่อู๋ค่ะ เลยสนองให้ ทุกคนไม่เห็นเหรอปู่อู๋ออกจะชอ---- (อู๋เหลาโก่ว: เอ็งแหกตาข้างไหนมองฟระ!!!)