[OS] #dmbjdaily (Chupa Chups) ก้อนหินก็ใช่ว่าจะหื่นไม่เป็น [ผิงเสีย/NC-18]

[sinnerdarker]

[260 Days Left][OS] #dmbjdaily (Chupa Chups) ก้อนหินก็ใช่ว่าจะหื่นไม่เป็น  [ผิงเสีย/NC-18]

++++++++++++++

ผมไม่เคยคาดคิดเลยว่า จูปาจุ๊ปอันเดียว จะทำให้ก้อนหินแปลงร่างเป็นสัตว์ร้ายป่าเถื่อนได้

ผมนอนหอบอยู่บนเตียงแคบๆ ของตัวเอง บนร่างเหนียวเหนอะหนะไปด้วยหยาดเหงื่อเกาะพราว เสื้อยืดยู่ยี่ถูกเลิกขึ้นมาจนถึงลำคอ เผยแผ่นอกเปลือยเปล่าที่เต็มไปด้วยรอยช้ำแดง

เบื้องล่างลงไปนั้น ผมถูกบังคับให้อ้าขาออกอย่างไร้ยางอาย บนหน้าท้องเประเปื้อนไปด้วยคราบสีขาวโพลนเหนอะหนะ ส่วนสัดอ่อนไหวยังคงระริกชูชันทั้งที่เพิ่งปลดปล่อยความปรารถนา

ดวงตาผมกรอกออกไปที่หน้าต่างซึ่งมีสายลมพัดผ่านเข้ามาบางเบา ก่อนจะกรอกมามองคนที่กำลังจดจ้องผม ใบหน้าพลันร้อนวูบยามสบสายตาร้อนแรงของเขา รู้สึกอายกับสภาพของตนตอนนี้

ผมพยายามจะหนีบต้นขาทั้งสองข้างเข้าด้วยกัน  หลบหนีความเขินอายนี้ ทว่ากลับถูกขวางกั้นด้วยตัวของเขา เรียวขาเปลือยเปล่าถูกวางพาดไว้บนตักของคนที่นั่งอยู่ตรงหน้า ตลอดบริเวณขาอ่อนเต็มไปด้วยรอยขบกัดสีแดงเรื่อ

ผมจ้องมองดวงตาเขาด้วยความหวาดหวั่น เขาเองก็จดจ้องมองกลับมา ในนั้นเต็มไปด้วยเปลวเพลิงไฟราคะที่คุหรุ่นเฝ้ารอจะแผดเผาสิ่งที่เข้าใกล้

“อื้อ…อย่า…!”ผมครางแผ่วเบา รู้สึกถึงบางสิ่งที่ค่อยๆเลื่อนไถลเข้ามาในร่างตน สิ่งนั้นแข็ง มีทรงกลม ผมรุ้ทันทีว่ามันไม่ใช่นิ้วหรือส่วนใดส่วนหนึ่งในร่างกายของเขา..แต่เป็นจูปาจุ๊ปที่เป็นต้นเหตุของเรื่องราว

เขาใส่มันเข้ามาเพียงครึ่งทาง ก็คล้ายช่องทางของผมพลันดูดกลืนมันเข้าไป  ผมสะท้านเฮือก รู้สึกถึงสัมผัสเหนียวเหนอะของอมยิ้มทรงกลมที่กำลังละลายเพราะความร้อนภายในร่าง

กล้ามเนื้อในช่องทางนั้นพลันขยับอัตโนมัติ ก้านที่ยังคงเชื่อมต่ออยู่ภายนอกจึงขยับไหวสัมผัสปากทางอ่อนนุ่มให้ผมสะท้านเฮือก ฝ่ามือของผมข้างหนึ่งจิกผ้าปูเตียง ริมฝีปากกัดแน่นหยุดเสียงครางที่กำลังเล็ดรอดออกมา น้ำตาคลอออกมาเล็กน้อยเพราะแรงอารมณืที่ทะลักขึ้นมาจนแทบจม ก่อนจะปรายตามองร่างที่จดจ้องมองผมด้วยสายตาร้อนเร่าจนเหมือนจะเผาผมให้มอดไหม้ไปด้วย

ผมอยากสบถซักร้อยรอบกับสถานการณ์ที่เจออยู่ตอนนี้

…ใครแม่งจะคิดว่ากินจูปาจุ๊ปอยู่ดีๆ จะทำก้อนหินหื่นขึ้นมาได้!!!!



.

.

.






หากถามว่าเหตุการณ์เกิดขึ้นที่ไหน ค่อนข้างเล่ายาก

ผมได้จูปาจุ๊ปมาอันหนึ่ง เด็กมหาวิทยาลัยแจกมาเป็นตัวอย่างสินค้ารสใหม่ ปกติผมไม่ชอบของหวานแต่หากเป็นของฟรีก็อีกเรื่อง จึงถือติดมือมาจนถึงที่บ้าน

พอถึงบ้าน ผมก็เจอเมินโหยวผิงที่โดนนายอ้วนเอามาทิ้งไว้ที่บ้านตามเคย ผมเอ่ยทักเขา คุยสัพเพเหระ แล้วก็หยิบจุปาจุ๊ปขึ้นมากิน

ผมแกะมันออก ข้างในเป็นลูกอมกลมๆ ทั่วไป พิจารณามันครู่หนึ่งจึงแลบลิ้นออกมาเลียลิ้มรสหวานของมัน พอเลียแล้วก็รู้สึกแปลกๆ รสชาติค่อนข้างถูกจริตผม คือไม่หวานมากเกินไป

ผมยังไม่ค่อยอยากเอาเข้าปากทั้งอันเท่าไหร่ เลยแลบลิ้นเลียผิวมันไปเรื่อยๆ ให้ผิวแห้งผากของมันชุ่มฉ่ำซักหน่อย พอรู้สึกว่ามันเปียกได้ทีแล้ว ก็ค่อยๆ เอาเข้าปาก พลันก็รู้สึกถึงรสหวานอ่อนๆกระจายไปทั่วปาก

“ฮืม..”ผมเผลอครางออกมานิดหน่อย นึกในใจว่าจูปาจุ๊ปรสชาติใหม่นี่ใช้ได้เอาการ ปรากฏว่าพอเอาจูปาจุ๊ปออกจากปากแล้วกลืนรสชาตินั้นลงไป เมินโหยวผิงก็เดินมาเข้าใกล้ม จ้องมองด้วยสายตาที่น่ากลัวมาก

“…มะ..มีอะไร..เสี่ยวเกอ….”ผมถามเขาเสียงตะกุกตะกัก พลันเขาก็กุมข้อมือข้างที่ถือจูปาจุ๊ปของผมไว้ ดึงไปแลบเลียโดยไม่คิดจะขออนุญาตผม

ตอนแรกผมกะจะโวยวายที่เขาเสือกมากินต่อจากผม ต่อพอเห็นท่ากินของเขา ไม่รู้จู่ๆ ทำไมถึงได้รู้สึกเขินขึ้นมา

เมินโหยวผิงไล้เลียลูกอมอย่างเชื่องช้า ดวงตาคมปราดคู่นั้นจดจ้องผมจนรู้สึกร้อนวาบ ผมพยายามขืนมือดึงจูปาจุ๊ปออก แต่เขากลับจับแขนผมไว้แน่น แลบเลียอมยิ้มต่อไปโดยไม่สะทกสะท้านต่อเรี่ยวแรงของผม

“เสี่ยวเกอ..!!ปล่อย..!!”ผมกัดฟันพูด รู้สึกว่าวามรู้สึกบางอย่างเร่มคืบคลานขึ้นมา ทว่าเขากลับเปลี่ยนจากอมยิ้ม ไล้เลียลงมาที่ปลายนิ้วของผม

ผมสะท้านเฮือก ขืนเอามือออก ทว่าอีกฝ่ายกลับยังคงไล้เลียข้อนิ้วผม ขบกัดเบาๆ แลบลิ้นเปียกแฉะสัมผัสหยอกล้อบนมือผม

“…เสี่ยว..เกอ…!!”ผมกัดฟันกรอดเรียกเขา ก้มหน้ามองพื้นเพราะรู้ว่าสีแดงกำลังเห่อร้อนพุ่งขึ้นบนใบหน้า แต่แล้วสัมผัสสากแฉะก็ละไปจากมือ เปลี่ยนมาที่ริมฝีปากแทน

ผมขมวดคิ้วเล็กน้อย ครางอือในคอ เรียวลิ้นของเขาดุนดันให้ผมเผยอริมฝีปากออก เมื่อมันรุกรานเข้ามาในโพรงปาก ก็รู้สึกถึงรสหวานที่ติดอยู่บนปลายลิ้นเขา

เมินโหยวผิงบดเบียดริมฝีปากของผม มือข้างหนึ่งสัมผัสท้ายทอยขยับปรับมุมให้ริมฝีปากเราสัมผัสแนบชิดขึ้น ตักตวงความหอมหวานและอากาศของผมไปจนหมดสิ้น

ผมเริ่มหอบหายใจ ร่างกายอ่อนแรง มือทั้งสองจึงจำต้องขยับดึงรั้งแขนเขาไว้  จูปาจุ๊ปในมือหล่นร่วงลงไปเรียบร้อยแล้ว

ผมคิดแบบนั้น แต่ปรากฏว่ากลับไปเห็ฯมันอยู่ในมือของเขา พอคิดจะประท้วง ก็พลันต้องสะดุ้งยามเบาบดเบียดสัโพกเข้าหา รู้สึกถึงความโป่งพองที่กึ่งกลางลำตัวของเราสองคน

“….เสี่ยวเกอ นาย มาตื่นอะไรตอนนี้!!”ผมสบถใส่เขาเมื่ออีกฝ่ายผละออกไปริมฝีปากยังเต้นตุบบวมช้ำและถูกเคลือบด้วยของเหลวชื้นแฉะ

“นายเริ่มก่อน”เขาเอ่ยตอบ หอบพร่า ในดวงตามีเปลวไฟลุกโชติช่วง สายตาผมเลื่อนไปที่แขนเขา พลันเห็นลวดลายกิเลนปรากฏขึ้นผิวกายที่แผ่ขยายไปทั่ว

เพียงแค่นี้ผมก็รู้แล้วว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป……

จะว่าไปแล้ว ผมไปเริ่มก่อนอะไรตอนไหน!!?

ผมกำลังจะอ้าปากถามเขา ก็พลันถูกฉกจูบลงมา และถูกอุ้มพาดไหล่ไปโยนลงเตียงตั้งแต่เมื่อใดไม่ทราบ

.

.

.



แล้วสถานการณ์ก็เป็นอย่างที่เป็นตอนนี้

น้ำตาผมคลอหน่วงในเบ้า ไม่ใช่ด้วยความเจ็บหรือความกลัวแต่เป็นความหฤหรรษ์ที่มากไป บางทีผมก็ชักรู้สึกว่าตัวเองบ้า มาตื่นเต้นอะไรกับสิ่งที่กำลังอยู่ในร่างตัวเอง

เมินโหยวผิงขยับร่างขึ้นมาเล็กน้อย ทำให้ขาของผมที่วางบนตักเขาถูกยกขึ้นพร้อมสะโพกที่ลอยขึ้นมาเล็กน้อย ผมพลันรู้สึกว่าเจ้าจุปาจีปเวรนั้นหลุดไหลเข้ามาภายในจนสะดุ้ง ทว่าไม่ทันทักท้วงเขาก็ฉกริมฝีปากของผมอีกครั้ง

เขาจุมพิตผม ก่อนจะละออก และขยับขึ้นไปจูบที่เปลือกตา ปลายจมูก ก่อนจะไล้เรื่อยลงมาที่พวงแก้ม และเลื่อนต่ำลงไปที่ลำคอ

เขาขบกัดลำคอผม แลบเลียแอ่งไหปลาร้า ฝ่ามือขยับลูบไล้วนบนแผ่นอก กระทั่งปาดผ่านยอดไตระเรื่อชูชันของผม

ผมสะดุ้งเฮือก  เผลอเกร็งปลายขา เมินโหยวผิงเองก็เหมือนนกรู้ เขาลากฝ่ามือร้อนผ่าวหยาบกร้านขึ้นมาที่แผ่นอกผมอีกครั้ง ก่อนขยับปลายนิ้วบดบี้ยอดอกของผม

“อือ..ไม่เอา..เสี่ยวเกอ..”ผมครางแผ่วเบา พยายามดันมือเขาออก ก่อนจะชะงักเฮือกเมื่อรู้สึกถึงความเจ็บที่ต้นคอ เขาขบกัดผม สร้างรอยจูบขึ้นอีกแล้ว

เมินโหยวผิงซุกไซ้รที่ลำคอผม สูดดมและลิ้มลองอย่างตะกละตะกลาม ปลายนิ้วทั้งสองข้างของเขาขยับลูบแผ่นอกของผม ไล้เรื่อยลงไปผ่านแผ่นอก หน้าท้องแบนราบ ไปถึงต้นขา ทิ้งผ่านร่องรอยแห่งความร้อนผ่าวไว้ตลอดเส้นทาง

ฝ่ามือเขายังไล้ลงไปเร่อย ถึงต้นขาของผมสะโพกที่ถูกยกขึ้น..นี่แม่งกะจะให้ผมละลายเป็นน้ำตรงนี้ใช่ไหม….

“เสี่ยวเกอ…ฟังหน่อยได้..ไห..ม…”ผมกล่าวเสียงพร่า ใกล้สำลักคลื่นอารมณ์ตาย ทว่าฝ่ามือของเขากลับเปลี่ยนเส้นทางขยับไปเวียนวนอยู่ที่ช่องทางด้านหลังของผม

ผมพลันสะดุ้งเกร็ง ในขณะที่เขาขยับขึ้นไปนั่งอีกครั้ง ลายกิเลนบนร่างสมส่วนยิ่งทียิ่งชัดเจน ประดับบนกายของเขาอย่างงดงาม

แต่เคลิบเคลิ้มได้ไม่เท่าไหร่ ก็รู้สึกถึงสัมผัสร้อนผ่าวที่กอบกุมบนส่วนสัดอ่อนไหว รูดรั้งแผ่วเบา ทว่าชำนิชานาญ แต่ที่สำคัญที่สุด ผมพลันรู้สึกถึงสิ่งที่อย่ภายในตัวอีกครั้ง…และกำลังขยับสัมผัสพื้นที่ภายในด้วยฝีมือคนตรงหน้า

เมินโหยวผิงแม่ง…!!!

ผมสบถลั่นในใจ แต่ทำอะไรไม่ได้ ผมไม่เหลือเรี่ยวแรงแม้แต่จะตะโกนด่าเขา ได้แต่ยกมือกลั้นเสียงครางผะแผ่วของตัวเอง

ผมหลับตาลง แต่นั่นทำให้สิ่งสัมผัสถึงสิ่งที่ขยับอยู่ภายในเส้นทางร้อนฉ่าของตน เสียงหอบหายใจดังแผ่วเบา ก่อนที่ผมจะสะดุ้งเมื่อปลายนิ้วของเขาขยับเข้ามา สัมผัสพื้นที่นุ่มของผมโดยที่ยังไม่ได้เอาเจ้าจูปาจุ๊ปเวรนั้นออกไป

ผมอยากตะโกนด่าเขา แต่แค่กลั้นเสียงครางก็เต็มแก่แล้ว ปลายนิ้วของเขาขยับลึกเข้าไปภายใน เพิ่มจากหนึ่งเป็นสอง ความเหนียวหนืดจากจูปาจีปที่ละลายออกมาไม่ได้ช่วยหล่อลื่นช่องทางของผมแม้แต่น้อย กลับกัน กลับยิ่งทำให้แรงเสียดทานเพิ่มความหมายของมันขึ้น ส่งคลื่นกระแสแล่นปราดขึ้นมาตามสันหลัง ยิ่งปลายน้วของเขาขยับลึกเข้าไปภายใน ความเสียวว่านก็ยิ่งทะยานสูงขึ้น ขมวดปมที่ปลายสุดแห่งความปรารถนา

ที่หนักหนาสาหัสกว่านั้น…คือปลายนิ้วทั้งสองของเขายาวกว่าคนทั่วไป ยามสอดลึกเข้ามาจนสุด จึงสัมผัสกวาดพื้นที่ได้มากกว่าปกติ

ผมบิดเร่าเมื่อเขาสัมผัสจุดหนึ่งภายใน ส่งคลื่นชาวาบไปจนถึงปลายนิ้ว เสียงครางที่สู้อุตส่าห์ปิดไว้หลุดลอยออกมา ความวาบหวามแผ่ซ่านไปทั้งตัว

ครู่หนึ่ง เขาก็ขยับปลายนิ้วเข้าออก เสียดสีช่องทางที่รุกรานอยู่ ผมสะดุ้งเกร็ง รู้สึกคล้ายขมวดปมของตนใกล้สิ้นสุดขึ้นทุกที

ทว่าคลื่นก็ยังซาซัดไปไม่ถึง

มันยังไม่พอ……

ยังไม่พอ…..

ผมเริ่มขยับสะโพกตอบรับนิ้วที่เคลื่อนไหวของเขา ทว่ารู้ตัว สิ่งนี้ไม่มีวันทำให้สิ่งที่ระริกชูชันของผมได้รับความพอใจได้

..ผมไม่ไหวแล้ว..

ผมกะพริบตาไหลหยาดของเหลวที่คลอหน่วง ขยับฝ่ามือขึ้นจับแขนของเขา “เสี่ยวเกอ..ฉันไม่ไหวแล้ว..”

“อะไรไม่ไหว?” เขาถามผมเสียงพร่า ดวงตาที่จดจ้องลงมาคุโชนด้วยความปรารถนา

“….เอาออกไป” ผมขยับสะโพกเล็กน้อย ชะงักแผ่นหลังยามเสียดสีนิ้วทั้งสองของเขาและจูปาจุ๊ปที่อยู่ภายใน

“เอาอะไรออกไป….”

“…นิ้วของนาย กับจูปาจุ๊ปนั่น..”ผมตอบเขาไปเสียงแผ่ว รู้สึกว่าใบหน้าเริ่มเห่อร้อนขึ้นทุกที

“ฉันไม่ได้ยิน”

“..เอามันออกไปซะที!!”

“ทำไม?”

ยังจะมีหน้ามาถามอีก!!!!!

ผมสบถลั่นในใจ ก่อนจะตัดสินใจทิ้งความอายไปจนหมดสิ้น

“…ฉันต้องการของนาย ใส่เข้ามาซะที!! เอามันออกไปได้แล้ว!!” ผมพูดอย่างลืมอาย ใช้มือยกขาของตนขึ้น แยกออกให้เขารับรู้ว่าผมต้องการอะไร ใบหน้าผมแดงเรื่อ ทว่าความปรารถนาคล้ายจะกลบสิ่งเหล่านั้นซะมิด

ผมต้องการเขา

…แม่งเอ๊ย เชี่ย แล้วทำไมต้องเสือกยิ้มใส่เอาเวลาแบบนี้ด้วย!!!

ผมหน้าแดงเถือก มองรอยยิ้มบนใบหน้าของนายเรือพ่วงน่าเบื่อที่ปรากฏไม่บ่อยนัก ก่อนที่ปลายนิ้งของเขาจะถูกถอนออกพร้อมกับจูปาจุ๊ปที่ละลายเล็กน้อยจนเหนอะหนะ

เมินโหยวผิงมองจูปาจุ๊บอันนั้นเล็กน้อย

ก่อนจะแลบลิ้นเลีย

ผมพลันรู้สึกวูบไหว ชาไปทั้งตัว ทั้งเขินทั้งรู้สึกประหลาด ช่องทางนุ่มร้อนยามนี้เต้นตุบอย่างน่าสมเพช เฝ้ารอสิ่งที่จะสอดใส่รุกรานเข้าไป

ผมปรือตาเล็กน้อย มองเขาขยับร่างกาย ปลดปล่อยสัดส่วนร้อนผ่าวออกมาแก่สายตา

หัวใจของผมเต้นรัวเร็ว ฝ่ามือสั่นระริก ขาทั้งสองถูกยกขึ้นจนสะโพกลอย ในขณะที่สิ่งนั้นดุนดันอยู่ที่ปากทางของผม และค่อยๆกดลงมา

วินาทีที่มันแทรกสอดเข้ามาภายใน ผมเผลอกัดริมฝีปากโดยไม่รุ้ตัว ความเหนอหนะที่อมยิ้มทรงกลมนั้นทิ้งไว้ทำให้ผิวของผมและของเขาเสียดสีกัน ส่งทั้งคลื่นความเจ็บปวดและคลื่นกระสันต์แล่นปราดขึ้นมาในเวลาเดียวกัน ผสมปนเปจนไม่อาจแยกออกอีกต่อไป

เสียงหอบหายใจของเราประสานกันในความเงียบงัน บนร่างเขาเริ่มมีหยดเหงื่อไหลลงมา ใบหน้านิ่งสงบมีรอยบิดเบี้ยวของราคะ ทั้งงดงามและแปลกตา

…และทำให้ผมรู้สึกรุ่มร้อนขึ้นอย่างประหลาด

“..อู๋เสีย ขอโทษนะ”

“อะไ…อุก!!”ไม่ทันจะถามว่าขอโทษเรื่องอะไร เขาก็กระโจนพรวดเข้ามาในร่างผมจนสุดทาง ผมจุกจนแทบหายใจไม่ทัน กระทั่งเขาหันใบหน้าของผมไปจูบ ปรนเปรอจนเริ่มหายตระหนก

ตอนนั้นถึงรู้สึกถึงสิ่งที่เต้นตุบ สอดแทรกอยู่ภายใน เติมเต็มผมไว้อย่างพอดิบพอดี

…บางครั้งก็เหมือนจะเข้าใจขึ้นมา ร่างกายผมอาจจะจดจำเขาได้แล้วกระมัง

 ผมหลับตาลง สัมผัสถึงสิ่งนุ่มร้อนที่บดเบียดแนบชิดกับกล้ามเนื้อนุ่มภายใน แต่ผ่อนคลายได้ไม่เท่าไหร่ เขาก็ขยับกาย เสียดสีผิวสัมผัสภายในให้คลื่นกระสันต์แล่นปราดอีกครา

เขาถอนออกไปจนเกือบสุด ก่อนจะกระแทกกายเข้ามาอีกครั้ง และถอนออกไป เคลื่อนไหวกายเร็วรี่ ผิวสัมผัสภายในที่ถูกเสียดสีร้อนจนชา พร้อมคลื่นความรู้สึกที่แล่นปราดไปทั้งกายโดยไม่อาจฉุดรั้งได้อีกต่อไป

ผมครางออกมาอย่างสุดทน พร่ำเพ้อเรียกชื่อเขา สองแขนขยับโอบลำคอเขาลงมา มอบจุมพิตให้อย่งาลืมตัว

แน่นอน เขาย่อมจูบตอบ แต่ในขระเดียว สิ่งที่อยู่ภายในก็คล้ายขยายใหญ่ขึ้น และความเคลื่อนไหวของเขาก็เกรี้ยวกราดขึ้นด้วยเช่นกัน

เขาเคลื่อนไหวกายรุนแรง ริมฝีปากที่แนบชิดแลกเปลี่ยนจูบจนแทบหายใจไม่ทัน มือที่คล้องคอเขาอยู่จึงเปลี่ยนเป็ฯจิกครูดลงบนแผ่นหลัง  ฝ่ามือที่บีบขาผมอยู่ก็คล้ายจะไม่อาจควบคุมได้เช่นกัน

บัดนี้เราต่างถูกซัดกระหน่ำด้วยคลื่นโหมจนไม่อาจควบคุมตัวตนได้อีกต่อไป

ขมวดปมแห่งความปรารถนานิ่งทียิ่งตึงแน่น กระทั่งในที่สุด เขาก็ขยับเคลื่อนเข้ามาจนสุดทาง ปลดปล่อยความปรารถนาของตนเข้ามาในตัวผม พร้อมกับที่ผมเองก็ปีนไปถึงจุดสูงสุดของเกลียวคลื่น และถูกซัดถล่มลงมาในพริบตา

ของเหลวสีขาวเประเปื้อนหน้าท้องของผม เลอะเทอะนน่าอดสู ในขณะเดียวกันก็คล้ายรู้สึกถึงของเหลวร้อนผ่าวที่เอ่อล้นในร่างกาย ..นี่เดี๋ยวต้องไปทำความสะอาดอีกแล้วสินะ

ผมหอบหายใจแผ่วเบา ปล่อยปลายนิ้วที่จิกบนแผ่นหลังออก นอนแผ่บนเตียงอย่างหมดแรง

“อู๋เสีย” เขาเอ่ยเรียกผมเสียงแผ่ว

“อะ..อุ..!”ผมสะดุ้งเมื่อเขาแนบจูปาจุ๊ปกับริมฝีปากผม ดวงตาคู่นั้นคล้ายจะบอกให้แลบเลีย ผมรู้สึกแปลกๆ นิดหน่อย แต่ก็ยอมแลบเลียมัน

ฉับพลัน ผมก็รู้สึกคล้ายสิ่งที่ยังติดค้างอยู่ภายใน พลันตื่นตัวขึ้นอีกครา

ผมเงยหน้าจะด่าว่าเขาหื่น ทว่ายามเขาขยับแลบลิ้นเลียจูปาจุ๊ปอันเดียวกันทั้งที่ผมยังไม่ได้ละออก..อีกทั้งมองด้วยสายตาเช่นนั้น…..อืม..ก็เหมือนตัวเองจะตื่นขึ้นบ้างเหมือนกัน

เอาเถอะ ถ้าเขาไหวก็ตามใจเขาแล้วกัน…..กิเลนตัวนี้จะทำอะไร ผมก็คงได้แต่ยอมตาม

จะทำอย่างไรได้ ในเมื่อผมดันทำให้ก้อนหินกลายเป็นสัตว์ร้ายเอง..

..และบางครั้ง จูปาจุ๊ปก็ไม่เลว

END

[Yuwadee Wana]

จูปาจุ๊ฟทำด้วงเลือดกำเดากระฉูดซะแล้ว

>\\\\<

[zerin]

ประโยคสุดท้าย นายน้อยคะ นายติดความโรคจิตจากเสี่ยวเกอไปแล้วสินะะะ5555
บ้าจริง คราวหลังก็ขอหยิบฟรีมาหลายๆอัน! จะได้ใส่เพิ----จะได้แบ่งกันกิน ไม่ต้องแย่งกินอันเดียวกัน!//คุณซินต่อยออกนอกฟิค

[Duke_of_Florence]

ไม่รู้เป็นไร อ่านฟิคเรทคู่นี้ทีไรแล้วเขินทุกที
เสี่ยวเกอของขึ้นเพราะเห็นอู๋เสียเลียจูปาจุ๊บแท่งนั้นใช่มะ
รอยยิ้มนั่นน่าหมั่นไส้ชะมัด ทำเป็นไม่เข้าใจ แกล้งอู๋เสียอยู่สินะ
จูปาจุ๊บแท่งเดียว ทำเอากิเลนตกมันขึ้นมาซะได้ อู่เสียก็ยังคงเทียนเจิน ผมไปเริ่มอะไรตอนไหน
แต่ดูท่าทางนายน้อยเหมือนจะชอบนะคะ จูปาจุ๊บก็ไม่เลวเหมือนกัน

[kame_kazuha]

จุปาจุ๊ปติดเรท

เลือดพุ่ง ขอเติมเลือดด่วน

เขาเอาอะไรใส่ไว้ในจุปาจุ๊ปกันน้า ได้แต่คิดแล้วก็สงสัย

[SilverCloud]

เสี่ยวเกอคะ แค่ท่ากินนายน้อยก็ทำนายกิเลนขึ้นได้เรอะ แบบนี้มันยิ่งกว่าหื่นแล้ว!!!

[Naitear]

อื้อหืออออออออออออ /////////////////// คุณซินนนนนนนนนน อื้อหือออออออออ ฟฟกกฟฟฟหฟฟฟฟฟฟหฟ #ตายอยู่ใต้เตียงเสี่ยวเกอกับนายน้อย---- #มรั่ยชรั่ย

สารภาพว่าเห็นในเฟสตั้งแต่เมื่อเช้าแต่เพิ่งจะได้มาอ่านค่ะ (เพราะรู้ว่าล้ำค่ามากแน่ๆเลยมุบมิบไว้ก่อน ก๊ากกกกกกก) พออ่านแล้วก็โหยยย //////// หมอนข้างๆกระจุยไปเมื่อไหร่ไม่รู้วว นี่คือผลล่อลวงให้วกกลับเข้าเรือใหญ่ใช่ป่ะคะคุณซิน ฟกดกฟฟฟฟ คุณซินร้ายกาจจจ ฟฟกดหฟหกฟฟฟ #คอมเมนท์แสปมมาก 555555555555

นายน้อยคะ นายน้อยกินจุปาจุ๊ปยั่วขนาดนั้นก็ต้องรับผลการกระทำนะคะ ฟฟฟฟฟฟฟฟฟ กิเลนสวยเนอะ ต้องปลุกให้ตื่นขึ้นมาบ่อยๆ ก๊ากกกกกก #นายน้อยตี นายเมินเองก็นะ อย่ารังแกนายน้อยมากสิรู้ไหมด้วงขาดเลือด ไม่สิ ขาดตั้งแต่เรทนีไฮสองเรื่องเมื่อวานแล้ว เอื้อห์ O<--<

เห็นคุณซินลงเรทสองวันติดแล้วกระชุ่มกระชวยค่ะ #ก๊าก ไม่ได้ด้วงไปวันนึงแล้วรู้สึกขาดแคลนพลังงานชีวิตยิ่งนัก พอได้แหล่งพลังงานอย่างนี้ช่างเลอค่า ขอบคุณสำหรับฟิคเพิ่มพลังค่ะ ฮรุ่ม //////////

[susuwatari]

มะ...ไม่เลวจริงๆค่ะ คราวหลังขอจุปาจุ๊บมาอีกซักกำนะคะนายน้อย คงมัน-/โดนบี้ติดฝา
ลูกกวาดทำให้เสี่ยวเกอหื่นได้ จริงๆอะไรของนายน้อยก็ทำให้เสี่ยวเกอหื่นได้ทั้งงั้นแหละค่ะ ฮาาา

[kuramajoy]

นายน้อยคะ ...หลังจากกิเลนขย้ำนี่แอบติดใจละสิ
เอาอีกอันไหมคะ
ว่าแต่ลุกไหวไหม

[Amzinas]

อือหืออออ ขอทิชชู่ก่อนนะ /กำเดาไหล

นายน้อยคะ เรารู้ว่านายน้อยติดใจ ให้เหมาโหลไปให้มั้ย 5555
(หรือไม่เสี่ยวเหออาจจะเป็นคนเหมาเอง ถถถถ)

[Shiaeri]

ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ โอย จูปาจุ๊บหื่นมากค่ะ Q////////Q

ทำไมจูปาจุ๊บมันหื่นแบบนี้ ฮือ 5555555555555555555
สักวันจะซื้อยกกล่องส่งไปให้นะคะ /เอ๊ะหรืออยากได้อย่างอื่-----------

[gustoon]

เสี่ยวเกออออออโคตรหื่นเลยยย
อู๋เสียยายก็ยั่วตลอดเวลาแหละะ

[Tang_An-An]

ขอเลือดวายด่วนเจ้าค่ะ//จมเลือดกำเดาตาย

[Ak_Zokyo]

/เดินไปขอรับบริจาคเลือดกรุ๊ปBอีกรอบก่อนจะกลับมาคอมเม้นท์ใหม่ อะเฮื่อ เอื้อ ฟินมาก //////// คุณซินร้ายกาจ ตบด้วงลงเรือหญ่ายยย รว้ายยยยยยย

ชอบมากค่ะ พวกฟิคที่เสี่ยวเกอโม่ยหน้าตาย ส่วนนายน้อยโวยวายในใจแทบตายสุดท้ายก็ไม่รอดเนี่ย กรั่กๆๆ โมเอะพ้อยท์ของNCคู่นี้แบบมุ้งมิ้งไม่ดราม่าเลย ชอบค่ะชอบ โอย เอาอีกกกกกกก55555555555555555555

โอย แย่อ่ะ แย่ ตอนเอามันออกไป ทั้งก๊าวทั้งเอ็นดูนายน้อยทั้งเขิน เสี่ยวเกอข่นบ้า กิเลนขี้แกล้ง จางอากงลาโมะ /ตีเบย /////////////////// ขอบคุณสำหรับฟิคข่วนจออีกฟิคนะคะ แอร๊ๆๆ

[Ployrinn]

โฮก เสพฟิครัวๆ ว่าไม่ดีต่อร่างกายแล้วนะ เจอจุ๊ปาจู๊ปติดเรทเข้าไปถึงกับตายคาคอมเลยทีเดียว
นายน้อยก็ช่างยั่วพ่อกิเลนก็รู้อยู่ว่าปลุกได้แต่ปราบยาก
ยิ่งอ่านยิ่งละลายนะเนี้ยคู่นี้มันอะไร มีมนต์ดำอะไรรึเปล่า?/โดนเจ้าของฟิคยิง
เอาละลายตามนายน้อยตอนที่นายเมินเลียจุ๊ปาจุ๊ป -////-
...อะ อร่อยมั้ยพ่อกิเลนขา?


อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!

[Rozenkreuz]

อ่อกกกกกกกกกกกกกกก
จากนี้ไปข้าไม่อาจเลียจุปาจุ๊ปด้วยความรู้สึกเดิมได้อีกแล้ว
โฮกกกกกก ผมชอบกินมากเลยนะ 555555555555 จากนี้คงซื้อกินบ่อยขึ้น ถถ
อยากลองทำตามขึ้นมาแล้วล่ะครับ แค่กๆๆๆๆ

[MildLove]

ท่านได้รับศพด้วง +1ea //นอนตายค่ะ