[Drabble] #dmbjdaily (Chupa chups) untitle(NC-17) [ฮัวเฮย]

[mage]

[Drabble] #dmbjdaily (Chu.pa chu.ps) untitle NC-17 (ฮัวเฮย)

Warning : สนองนี้ดตัวเอง มีมัดมือ , ใช้จูปาจุ๊บส์เป็นอุปกรณ์ จริงๆแล้วยาวอยู่น่าจะเป็นOS แต่มีแต่ฉากข้ามๆ(ที่พยายามปะๆกันแล้ว) อยู่ๆก็มา อยู่ๆก็จบ เลยให้เป็น Drabble ค่ะ ใครไหว เชิญต่อค่ะ m(_ _)m

---

คุณชายเก้ากำลังหงุดหงิด

เขารู้ดีเพราะได้ยินเสียงตวาดที่นานๆทีจะได้ยินไล่ลูกน้องออกจากห้อง

แต่เพราะรู้ว่าหงุดหงิดเลยยิ่งอยากแกล้ง

แล้วคนอย่างนายแว่นดำ เฮยเสียจื่อแล้วจะปล่อยโอกาสให้พลาดไปได้ยังไง

ไหนๆก็เพิ่งซื้อจูปาจุ๊บส์มา ขอดูท่ากินอันเซ็กซี่ของคุณชายเซี่ยหน่อยแล้วกัน♥︎

----

"บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่ามาสูบบุหรี่ในห้อง"
เซี่ยอวี่ฮัวบ่นเสียงเขียว แต่เจ้าตัวปล่อยควันบุหรี่ที่ลอยอ่อยอิ่งในห้องทำงานของเขา ก็ยังดูดบุหรี่พ่นควันอย่างไม่รู้สึกรู้สา
"โถ..คุณชาย นิดเดียวเอง อย่าบ่นไปสิครับ"
เฮยเสียจื่อขยับยิ้ม ล้วงที่ดับบุหรี่พร้อมกับอมยิ้มยี่ห้อดังออกมากระเป๋าสูท

"หงุดหงิดแบบนี้ขาดน้ำตาลสิท่า เอาจูปาจุ๊บส์หน่อยมั๊ยครับ"

เจ้างูยิ้มกริ่ม ถ้าเซี่ยอวี่ฮัวเดาไม่ผิดนัยน์ตาใต้แว่นสีดำสนิทนั้นคงกำลังเป็นประกาย  
เพราะตอนนี้ดูให้ตายก็น่าจะมีจุดประสงค์แอบแฝงชัดๆที่มาเสนออมยิ้มให้เขาแบบนี้

ถ้าปกติเขาคงจะยอมหยวนเล่นด้วยเหมือนทุกที
แต่ด้วยอารมณ์หงุดหงิดที่อยากหาที่ระบายออกตอนนี้ ไม่มีทางซะหรอก

"ขอบคุณในความหวังดี" มือเรียวหยิบชูปาจุ๊บจากมือหนาที่ยื่นส่งให้
แล้วแกะพลาสติกห่อออกอย่ารวดเร็ว ก่อนจะรั้งใบหน้าของอีกฝ่ายเข้ามาใกล้
"คุณชาย?"แม้ไม่เห็นแววตาแต่น้ำเสียงก็บ่งบอกถึงความสงสัยอย่างปิดไม่มิด

".....แต่เชิญนายก่อนแล้วกัน"
ว่าแล้วก็เสียบก้านอมยิ้มพรวดเข้าไปในปากของอีกฝ่ายโดยไม่ให้ตั้งตัว

"อุ่ก..อ่อก...อื้อ..อื้อออ.." เสียงสำลักดังขึ้นสองสามครั้ง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเสียงครางอื้อประท้วงในลำคอ
คิ้วเข้มขมวดเล็กน้อยเพราะไม่ได้นึกว่าจะเป็นฝ่ายโดนเล่นงานเสียเอง

ใครว่านายเเว่นดำเป็นรองแค่นายใบ้จาง มีอีกคนที่ให้ตายก็ไม่เคยชนะก็คือเจ้าสกุลเซี่ยที่กำลังขยับก้านพลาสติกในมือเล่นอย่างสนุกสนานนี่ไง

แต่ในเมื่อจัดมาก็ต้องสนอง

เฮยเสียจื่อขบกัดส่วนปลายที่เป็นลูกอมยื้อไม่ให้อีกฝ่ายขยับ เมื่อตั้งท่าได้แล้วลิ้นสากก็ลากขยับดูดเลียอมยิ้มเป็นจังหวะ
แว่นดำขยับเลื่อนลงจนเห็นนัยน์ตาคมสบกลับมาท้าทาย

"พอแล้ว"
มือเรียวของเซี่ยอวี่ฮัวกระชากจูปาจุ๊บออกแล้วแทนที่ด้วยริมฝีปากของตัวเอง รสหวานเลี่ยนของน้ำตาลยังค้างอยู่ในโพรงปากของอีกฝ่าย
ลิ้นของคุณชายเก้ากวาดไปตามไรฟันของเจ้างูที่บังอาจจะวางตัวเป็นผู้คุมเกม
ก่อนจะรุกล้ำเข้าไปด้านใน ลิ้นพันเกี่ยวอย่างกระหาย ราวกับต้องการดูดด่ำกับรสหวานของอมยิ้มที่เหลือ

ลมหายใจของเฮยเสียจื่อเริ่มติดขัดพอดี ตอนที่เซี่ยอวี่ฮัวถอนริมฝีปากออกมา
ใบหน้าใต้แว่นดำเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ ไหล่ขยับขึ้นลงตามแรงหอบหายใจ
หลังปรับลมหายใจได้แล้ว เสียงพึมพำเบาๆหลุดมาจากริมฝีปาก

"พอแล้วครับคุณชาย ผมไม่สูบแล้ว ลูกอมก็ไม่เอาแล้วด้วย"

แต่ใบหน้าคมวาดรอยยิ้มหวาน ลิ้มเลียจูปาจุ๊บที่เพิ่งเอาออกมาจากปากของอีกฝ่าย


"เสียดายของนะ เฮยเสียจื่อ แกะแล้วต้องกินให้หมดสิ"

.....

เฮยเสียจื่อขอสาบานกับตัวเองว่าจะไม่กวนอีกฝ่ายตอนอารมณ์เสียด้วยบุหรี่อีกเด็ดขาด
และที่มากไปกว่านั้นคือเขาคงเลิกซื้อชูปาจุ๊บส์ไปอีกนาน

กระจกเงาฝั่งตรงข้ามเผยให้เห็นสภาพที่น่าอาย หลังจากจูบรสหวาน เขาถูกคุณชายตรงหน้าจับมัดกับหัวเตียงด้วยเนคไทด์
ร่างกายเปล่าเปลือยพราวเหงื่อเต็มไปด้วยรอยจ้ำขมเม้มจากฝีมือของคุณชาย หน้าท้องที่ได้รูปด้วยกล้ามเนื้อเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบสีขาวขุ่น

ส่วนชูปาจุ๊ปส์ต้นเหตุนะหรอ? ไม่น่าถาม ก็คาบคาอยู่ในปากคุณชายนั่นแหละ

"จะว่าไปนายเพิ่งได้กินนิดเดียว ก็ไม่ยุติธรรมเท่าไหร่ ได้ยินถึงไหนเดี๋ยวจะหาว่าคนตระกูลเซี่ยดูแลคนไม่ดี นายว่ามั๊ย"

ไม่มีใครได้ยินหรอกครับคุณชาย

เฮยเสียจื่อฝืนยิ้ม แต่ในใจเริ่มสังหรณ์ประหลาด
นี่คงไม่ได้กะเอาคืนเรื่องอื่นด้วยหรอกนะ

"คุณชายไม่ต้องเกรงใจ ยังไงผมก็ซื้อมาฝากอยู่แล้ว"

"งั้นฉันทำอะไรกับเจ้าลูกอมนี้ก็ได้สินะ?"

ว่าแล้วเซี่ยอวี่ฮัวเสียบชูปาจุ๊บที่ละลายจนขนาดลดลงเล็กน้อยเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่มของอีกฝ่าย
เฮยจื่อเสียแทบร้องออกมาไม่เป็นภาษาเมื่อสิ่งแปลกปลอมที่ถูกใส่เข้ามาในร่างกายขยับเข้าออกเป็นจังหวะ
หูแว่วเสียงหัวเราะคิกคักของร่างที่นั่งคร่อมเขาอยู่
"ดูสิ ข้างในนี้ร้อนจนน้ำตาลละลายหมดเลย"

..
.
....
..
.
.
....

น้ำตาลละลายหมดแล้ว

แต่ดูเหมือนว่าความหวานของชูปาจุ๊บส์จะยังทำให้เขารู้สึกหายหงุดหงิดได้ไม่พอ

"ว่าแต่ก้านของชูปาจุ๊บจะทิ้งก็น่าเสียดายว่ามั๊ย เฮยจื่อเสีย?"

นิ้วเรียวของเซี่ยอวี่ฮัวสัมผัสส่วนอ่อนไหวของอีกฝ่าย
สัมผัสแผ่วเบาค่อยๆลากจากส่วนล่างจนไปถึงปลาย แก่นกายที่ช่ำเยิ้มด้วยของเหลวข้นขาวเริ่มตั้งชูชันขึ้นอีกครั้งตามแรงเร่าอารมณ์

มือข้างซ้ายยกก้านของชูปาจุ๊บที่ลูกอมตรงปลายละลายจนแทบไม่เหลือขึ้นมาปรดริมฝีปาก
ลิ้นเลียก้านพลาสติกจนชุ่ม

"คะ..คุณชาย" นายแว่นดำพยายามขยับหนี แต่ข้อมือที่ถูกเนคไทด์ผูกไว้กับหัวเตียงทำให้การขยับหนีดูจะเป็นการขยับดิ้นเร่ายั่วชายหนุ่มตรงหน้าเสียมากกว่า

เซี่ยอวี่ฮัวขยับยิ้มเย็น

นิ้วที่สัมผัสแก่นกายของอีกฝ่ายเมื่อครู่เปลี่ยนท่าเป็นกอบกุมไว้ไม่ให้ขยับหนี


"นายพูดถูกนะ เฮยเสียจื่อ ชูปาจุ๊บส์เป็นความคิดที่ไม่เลวเลย"

............................
..........
..
.
แว่วเสียงกรีดร้องของเฮยเสียจื่อแว่วมาตามลม
.
.
♥︎

260 day left!

talk : ตะ..ตัดจบค่ะ ไม่มีชื่อเรื่อง เป็นอะไรที่เกิดจากแรงหื่น คือเห็นคีย์แล้วอยากอ่านฟิคแนวนี้ เพราะเคยเห็นโดที่ใช้จูปาจุ๊บส์เป็นอุปกรณ์มาก่อน
แต่วันนี้ไม่มีฟิคเลย (เพิ่งเห็นตอนจะมาแปะว่ามีสองเรื่องแล้ว) เลย...เลยจัดเอง มือไม่ถึงช่างกล้า มาแบบขาดๆเกินๆไม่ปะติดปะต่ออีก /เอาหน้าซุกหมอน
บ้าเจงงงง จริงๆเเล้วชอบเฮยฮัว แต่พอSMอุปกรณ์เราว่ามันต้องเสี่ยวฮัวราชินีก็เลยออกมาเป็นเช่นนี้ค่า
ทำอะไรกันต่อมโนกันเองนะคะ ไม่ไหวแล้วค่า ฮือออออออ ;////;

[sha]

กรี๊ดดด ฮัวเฮยยยยยย (กุมอก) จริง ๆ พอเห็นหัวข้อนี้ เราก็คาดหวังอะไรแบบนี้ทันทีเลยล่ะค่ะ
แต่รออ่านของชาวบ้านเค้าเอา (นิสัย) แล้วก็ไม่คิดว่าจะได้อ่านจริง ๆ แถมเป็นคู่ที่ชอบมาก ๆ เลยด้วย
ฮรือออ ขอบคุณมากนะคะ

[kuramajoy]

เริ่มแรกขอกราบไหว้สิ่งศักดิ์ไม่สิทธิแว่นดำก่อนคะ
เจอฟิคฮัวเฮยนิ่งกว่าเจอเข็มในมหาสมุทรโอยกอดรัวๆแม่จ้าววววววววววววว
เฮยนายมันหาเรื่องชัดๆเป็นไงละยั่วเขาดิชั้นเชื่อว่ามันคงไม่จบแค่จุ๊บปาจุ๊บ

ต้อไปป่กล่างนายแว่นคงอมลูกอมใหญ่ๆของคุณชายใช่ไหมมมมมกริ้ดดดดดด
อยากอ่านต่อเลยคะคุ(รชายขี้แกล้งแอร้

[tear]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ว๊ายยยยคุณช๊ายยยยยยยย //ตั้งกล้อง

กินแบบนี้นี่ดีงามค่ะ แฮ่กๆๆๆๆๆๆ

เอาอีกกกกกกก //นายแว่นบอกพอแล้วเฟร้ยยยยย ฮา