[OS] #dmbjdaily (ชา) ชาดีต้องกินกับขนมหวาน [ฮัวเฮย]

by **SilverCloud** Fri 28 Nov 2014, 23:06

#dmbjdaily หัวข้อ "ชา"
Title: ชาดีต้องกินกับขนมหวาน
Pairing: เซี่ยอวี่ฮัว x เฮยเสียจื่อ
Rate: PG

ในยามบ่ายวันหนึ่งหลังจากเซ็นต์เอกสารแผ่นสุดท้ายเรียบร้อยแล้วผมพลันรู้สึกคอแห้ง สงสัยคงเพราะนั่งทำงานติดต่อกันมานานอย่าว่าแต่มื้อเที่ยง แม้แต่น้ำสักหยดก็ยังไม่ตกถึงท้องเลย

กำลังจะอ้าปากบอกให้ลูกน้องที่รอรับเอกสารไปนำเครื่องดื่มมาให้ก็นึกขึ้นมาได้ว่ามีใบชาที่ได้มาจากอู๋เสียอยู่จึงเปลี่ยนใจสั่งให้คนไปชงมาให้แทน

ช่วงนี้นายน้อยสามไม่รู้ว่านึกยังไงถึงได้เกิดอยากสะสมใบชาขึ้นมา คราวก่อนก็โทรมาถามผมว่าพอจะมีช่องทางติดต่อขอซื้อชาฝรั่งบ้างรึเปล่า ผมแปลกใจแต่ก็ไม่ได้ถามเหตุผล เอ่ยปากบอกเขาไปว่าอีก 7 วันของจะไปถึงมือ แล้วหลังจากนั้นผมก็วุ่นวายอยู่กับการสั่งชานำเข้าจากประเทศต้นกำเนิดจนแทบหัวหมุน

กว่าจะหายี่ห้อที่คิดว่าจะถูกใจอู๋เสียได้ก็เล่นเอาผมเหนื่อย แต่พอได้เห็นสีหน้าดีใจพร้อมมือนุ่มที่กอบกุมพร้อมยิ้มจนตาหยีนั่นหัวใจผมก็ราวกับดอกไม้ได้รับน้ำ และเพื่อเป็นการตอบแทนนายน้อยสามก็ได้ให้หนงเซียงเถี่ยกวนอิน(浓香铁观音)ผมมากระปุกหนึ่ง ถึงแม้จะไม่ใช่คนนิยมชมชอบในรสขมฝาดของใบชาแต่เพื่อรักษาน้ำใจผมจึงรับมันมา

จำได้ว่าหลังจากนั้นผมก็ไม่ได้แตะมันอีกเลยแต่เอาไปวางไว้ในห้องเก็บของส่วนตัวของผมแทน คราวนี้คงได้ฤกษ์ลองดื่มดูสักทีคราวต่อไปถ้าอู๋เสียโทรมาผมจะได้ไม่ต้องหาข้ออ้างปัดเลี่ยงเมื่ออีกฝ่ายถามถึงชาที่เคยให้มา

รอไม่นานสาวใช้ก็ยกชุดน้ำชาเข้ามากลิ่นกล้วยไม้ป่าเข้มแรงกระจายไปทั่วห้องทำงาน สีเหลืองอำพันใสตัดกับสีครามของ moonlight ของ Lomonosov ที่ผมได้มาจากคู่ค้าชาวต่างชาติเป็นของขวัญ ช่างดูลงตัวกันแม้เป็นของที่มาจากคนละซีกโลก

"คราวหน้าลองสั่งเข้ามาซักชุดเอาไว้เป็นของขวัญวันเกิดให้อู๋เสียละกัน" หวังว่าเจ้าแมวจอมหวงนั่นคงยอมให้นายน้อยสามรับของจากชายอื่นนะ

ผมประคองถ้วยชาขึ้นจิบ รสฝาดคือสัมผัสแรกที่ได้รับก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความหวานละมุนคละเคล้ากับกลิ่นหอมเฉพาะตัว เมื่อผ่านลำคอให้ความรู้สึกชุ่มฉ่ำกลิ่นกล้วยไม้ที่อวลอยู่ในปากพาให้สดชื่นขึ้นมา ความเหนื่อยล้าก่อนหน้านี้ถูกชะล้างจนหมดสิ้น มิน่าคนให้ถึงได้คะยั้นคะยอให้ผมดื่มมันนัก

ผมจิบชาไปเรื่อยๆ จนหมด เทเติมใหม่แล้วลุกขึ้นประคองถ้วยชาในมือไปเปิดประตูระเบียงออกไปสูดอากาศข้างนอก อืม..การจิบชายามบ่ายไปพร้อมกับการชมสวนนี่ก็ไม่เลว คราวหน้าผมควรจะสั่งให้ลูกน้องหาชุดโต๊ะเหล็กดัดสวยๆ มาวางไว้ตรงนี้สักชุด เอาแบบที่มีเก้าอี้สองตัวก็ไม่เลว เผื่อเวลาที่เจ้านั่นแวะมา

จะว่าไปแล้วช่วงนี้ไม่เห็นหมอนั่นเลยแฮะ ลงกรวยก็ไม่น่าใช่เพราะคนใบ้จางยังตัวติดกับนายน้อยอยู่เลย ครั้งสุดท้ายที่มันแวะมาหาผมก็เมื่ออาทิตย์ก่อน หายไปไหนกันนะ ไม่ใช่ว่าผมคิดถึงหรืออะไรหรอกนะก็แค่เหงามือที่ไม่มีเป้าไว้ลองซ้อมแค่นั้นเอง กลัวว่าถ้าขาดไปนานแล้วมือผมจะพาลฝืดเอา

"หืมม ผมไม่ยักรู้แฮะว่าคนติดหวานแบบคุณชายจะดื่มชาด้วย"

เสียงกวนประสาทดังขึ้นเรียกผมออกจากห้วงความคิด พอหันกลับไปมองก็เห็นร่างสูงในชุดหนังกำลังนั่งไขว้ห้างอยู่บนโต๊ะของผม นิ้วเรียวที่โผล่พ้นถุงมือหนังลากไล้ไปตามลายของชุดชา ผมเดินกลับเข้าไปในห้องก้าวไปหยุดยืนอยู่ข้างๆ ร่างบนโต๊ะทำงาน

ไอ้หมอนี่เข้ามาเงียบๆ อีกแล้ว ถึงผมจะพอมีฝีมืออยู่บ้างแต่ก็สู้เขาที่เป็นรองแค่คนใบ้จางไม่ไหว ที่ผมอยู่เหนือเขาควบคุมเขาได้ทุกวันนี้ก็เพราะความฉลาดแกมโกงล้วนๆ ไม่งั้นเจ้างูปลาไหลนี่คงไม่มีทางยอมอยู่ใต้อาณัติใคร ช่างน่าโมโหซะจริง

"ฉันบอกนายกี่ครั้งแล้วว่าก่อนเข้ามาให้เคาะประตู นายฟังภาษาคนไม่เข้าใจรึไง เฮยเสียจื่อ"

"จุ๊ๆ อย่าเอ็ดไปสิครับคุณชาย ถ้าผมเคาะประตูก่อนเข้ามาจะทันได้เห็นภาพงดงามแบบเมื่อกี้ได้ไงกันล่ะครับ"

เอ่ยตอบพร้อมรอยยิ้มยียวน ถึงจะมองไม่เห็นแต่ผมมั่นใจว่าดวงตาหลังเลนส์นั่นจะต้องกำลังพราวระยับอย่างน่าหมั่นไส้อยู่แน่ๆ

"เหอะ... หายหัวไปตั้งหลายวันนึกว่าจะไม่ต้องเห็นหน้าเหม็นบูดของนายแล้วซะอีก"

"โถ่ที่รักครับ ผมไม่อยู่แค่อาทิตย์เดียวเองคุณก็จะฟ้องหย่าผมซะแล้วเหรอ แล้วลูกในท้องของผมล่ะจะทำยังไง คุณชายไม่เห็นแก่ผมแต่ได้โปรดเห็นแก่เด็กตาดำๆ--- แอ๊ก!"

ผมตบหัวเข้าให้ฐานพูดจาเลอะเลือน อายุก็มากกว่าผมตั้งหลายปีแต่อายุสมองนี่พอๆ กับเด็ก 7 ขวบก็ไม่ปาน ถ้าผมต้องอยู่กับคนแบบนี้ทุกวันมีหวังอายุคงหดสั้นลงอีกหลายปี

"เหลวไหล! เด็กนายเกิดออกมาจากลำไส้ใหญ่ได้รึไง อย่าให้ฉันสมเพชในปริมาณเซลล์สมองของนายไปมากกว่านี้เลยนะนายบอด"

คนโดนด่าว่าสมองน้อยคลำจุดที่โดนตีป้อยๆ แกล้งบีบน้ำตาอย่างน่าสงสารแต่พอนึกขึ้นได้ว่าถึงยังไงคุณชายก็มองไม่เห็นเพราะมีแว่นบังจึงเลิกสะดีดสะดิ้งแล้ววกกลับเข้าเรื่องที่ตัวเองถามคาไว้ตอนต้น

"คุณชายฮัวใจร้ายอ่ะ ผมอุตส่าห์ดั้นด้นไปตั้งไกลเพื่อคุณชาย พอกลับมาคนใช้ข้างล่างบอกมาช่วงนี้คุณทำงานหนักผมเลยช่วยพูดผ่อนคลายให้แต่คุณกลับทำร้ายผมซะงั้น ว่าแต่... คุณชายยังไม่ตอบผมเลยนะครับ"

"อะไร" ตวัดสายตามองขุ่นเขียว ยังจะมีกระแซะอีกนะเจ้านี่

"ก็ชาไงครับ ผมว่าผมไม่เคยเห็นคุณดื่มเลยนะ"

"อ้อ อู๋เสียให้มาน่ะ ถึงจะฝาดไปนิดแต่โดยรวมก็โอเค"

"หืมม" เจ้างูหรี่ตาลง ริมฝีปากคลี่ยิ้มหวานหยดย้อยจนคุณชายเก้ามองอย่างระแวงว่ามันจะมาไม้ไหนอีก

และก่อนที่มือจะได้คว้าไม้พลองประจำตัวแขนภายใต้ชุดหนังพลันตวัดโอบรัดรอบเอวบาง ดึงรั้งให้คุณชายคนงามเข้ามาแนบชิด แต่คงออกแรงมากไปหน่อยประกอบกับเซี่ยอวี่ฮัวไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะมาไม้นี้จึงโถมทับลงไปเต็มๆ ตอนนี้ทั้งสองคนจึงอยู่ในสภาพคนนึงนอนแผ่หลาไปกับโต๊ะ ส่วนอีกคนคร่อมทับอยู่ด้านบน

"โอ๊ะ คุณชายใจเย็นๆ นะครับ ตอนนี้ยังสว่างอยู่"

ผมแทบจะเปลี่ยนมาบีบคอคนใต้ร่างแทน พูดจาได้น่าลงไม้ลงมือได้ทุกสถาณการณ์จริงๆ และในขณะที่ผมยังลดการ์ดอยู่เจ้างูก็ฉกริมฝีปากขึ้นมาวูบหนึ่ง ไล้เลียเบาๆ ยังมุมปากผมก่อนจะผละไป

"ชานี่ไม่ค่อยฝาดจริงๆ ด้วยแฮะ ว้า แบบนี้ก็น่าเสียดายแย่เพราะคุณชายคงไม่ต้องการขนมหวานล้างปากแล้วแน่เลย"

ดวงหน้าหวานแย้มยิ้มงดงามอย่างเข้าใจในสิ่งที่เจ้างูต้องการจะสื่อ หึ คงจะหึงผมกับอู๋เสียอีกแล้วสินะ เจ้างูสมองช้าเอ้ย

ไม่รอให้คนที่ตาพร่าเพราะรอยยิ้มนางฟ้าได้ทันตั้งตัว คุณชายสกุลฮัวก็โน้มลงมาปิดปากบางด้วยริมฝีปากเจือรสฝาดหวานของชา ลิ้นร้อนไล้เลียเพียงบางเบาเฮยเสียจื่อก็ยอมเปิดรับการรุกราน กลิ่นหอมหวานของกล้วยไม้ป่ากำจายอยู่ในปากช่วยเพิ่มให้รสจูบนี้ยิ่งหวานล้ำขึ้นไปอีก

เสียงดูดดึงคละเคล้าเสียงจูบดังขึ้นเบาๆ ในห้องกว้าง มือซุกซนของเจ้างูเลื้อยไล้สอดแทรกยังแผ่นหลังตึงแน่นของคนงาม สองขาอ้ากว้างขยับเสียดสีต้นขาภายใต้แสลคดำอย่างยั่วยวน

ผมผละจูบออกจากเจ้างูจอมยั่วตรงหน้า ก้มมองใบหน้าแดงก่ำไปด้วยอารมณ์ของมัน ปากบางที่เอาแต่พูดกวนนั่นฉ่ำวาวบวมเจ่อเชื้อชวนให้ลิ้มชิมอีกหลายๆ ครั้ง และก่อนที่จะได้สานต่อไปมากกว่านี้ผมก็โน้มตัวลงกระซิบริมหูของเฮยเสียจื่อ

"ฉันชอบกินหวาน แค่นี้น่ะไม่พอแกล้มชาหรอกนะ"

.

.

.

.

Fin. 262 Days left

เป็นฟิคมึนๆ ที่มาอย่างงงๆ ฮาา กำลังแต่งคู่รุ่นปู่อยู่ดีๆ ไหงมาลงที่ฮัวเฮยได้ก็ไม่รู้ค่ะ อิทธิพลอิแว่นช่างน่ากลัว

อ้างอิงข้อมูลชาค่ะ : http://steventearoom.blogspot.com/2013/10/23.html
อันนี้คือชุดชา moonlight ของ Lomonosov : http://www.goldencockerel.com/pic/product/PMO11298/m_PMO11298_a.jpg

by **tear** Fri 28 Nov 2014, 23:20

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

อิแว่นลวนลามคุณชายอีกแล้ววว //ตีงู

คุณชายดูใจดีกว่าเคยนะคะ ยอมเล่นตามน้ำไปกะงูด้วย ฮาาา

นึกว่าจะจับงูจีหลักหักแล้วซะอีก

แหนะๆ แว่นมีหึง แค่ชาเองนะ

by **Shiaeri** Fri 28 Nov 2014, 23:32

พอมาเป็นแบบนี้แล้วขุ่นเฮยดูเป็นร่างแยกของอิซายะ Drrr เลยค่ะ 555555555
เกรียนและยั่ว อ่อยตลอดเวลา

ชอบเวลาคุณชายรุก คุณชายแซ่บ

by **kuramajoy** Fri 28 Nov 2014, 23:33

ชอบอิแว่นของน้องจัง
มันคงคาแรกเตอร์ไว้ได้ ฮา แมนและกวนตีน
อยากทำได้มั่งงง
คุณชายน่ารักอะ แถมใจดีด้วย
กินเลยคะ จัดหนักข้อหามากวนประสาท

by **SilverCloud** Sat 29 Nov 2014, 00:18

tear
ตีงูทำมาย งูออกจะน่ารักนะคะ ถถถถ // คิดไม่ถึงเหมือนกันค่ะว่าในสายตาเราจะมองคุณชายเป็นคนใจดีแถมแอบซึนขนาดนี้ #โดนฟาด จริงๆอยากแต่งให้คุณชายเข้มกับงูมากกว่านี้แต่ยังเข้าไม่ถึงพอค่ะ orz

Shiaeri
นั่นเรียกว่าแฝดคนละฝากับนายแว่นเลยก็ได้ค่ะ เกรียนและยั่วพอกัน ฮาาา Drrr เราก็เมนอิซายะ อาจจะเอาคาแรกเตอร์มาปนกันก็ได้ค่ะ ถถถถ

kuramajoy
ขอบคุณค่า >< แอบหนักใจกับคาแรกเตอร์นายแว่นเพราะจริงๆ แทบจะไม่เคยลองแต่งดูเลยค่ะ มโนเอาล้วนๆ ฮาา (แต่แว่นแบบขี้อ้อนของคุณจิ้งมันน่าบรี้นัก)