[OS] เพลง [ฮัวเสีย+นายแว่นดำ]

[MinMin]

เพลง
(บางส่วนต่อจากฟิค"โทรศัพท์มือถือ")





"ไม่ร้องสักเพลงเหรอ คุณชายเก้า"

คนที่ถือไมค์ไม่ปล่อยมาเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงเต็ม หันไปถามเพื่อนร่วมห้องคาราโอเกะที่ตั้งแต่ก้าว เข้าห้องก็นั่งกดโทรศัพท์มือถือไม่สนใจสิ่งรอบ ข้าง ต่อให้เขาร้องเพลงเสียงดังหนวกหูแค่ไหนก็ไม่มี เงยหน้าขึ้นมาสักครั้ง

ว่ากันตามจริง ตอนแรกเขาก็ร้องเพลงปกติ พอเห็นอีกฝ่ายไม่สนใจก็เริ่มร้องด้วยเสียงแปลกๆจากนั้นก็พยายามร้องเพี้ยนสุดกู่จนแน่ใจว่าคนฟังจะต้องขว้างอะไรสักอย่างใส่เขา

น่าเสียดายที่คนฟังยังคงกดโทรศัพท์มือถือราว กับไม่รับรู้ความพยายามเรียกร้องความสนใจของเขาเลย

"เวลาคุณอยู่กับนายน้อยสาม คุณเอาแต่กดโทรศัพท์แบบนี้หรือเปล่า"

คำถามนี้ทำให้เซี่ยอวี่ฮัวเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะ กลับไปก้มหน้ากดมือถือ "ถ้าไม่มีอะไรคุย ฉันก็นั่งเล่นเกมแบบนี้เหมือนกัน"

"นายน้อยสามไม่ว่าคุณเหรอ"

"ใช่ว่าพวกเราจะมีเรื่องให้พูดกันมากมาย ถึงจะเป็นเพื่อนสมัยเด็กแต่เราก็ไม่ได้สนิทกันถึงขั้นเปิดอกคุยได้ทุกเรื่อง"

"คุณตัดใจจากเขาแล้วเหรอ"

คำถามประโยคเดียวทำให้บรรยากาศในห้อง คาราโอเกะเปลี่ยนไปทันที นายแว่นดำหัวเราะร่วนเมื่อเห็นคุณชายเก้าพับฝาโทรศัพท์มือถือ...ในที่สุดอีกฝ่ายก็สนใจเขาสักที

พวกเขาเจอกันไม่บ่อย สาเหตุที่เจอหน้ากันก็เพราะการคีบลามะเท่านั้น ซึ่งแต่ละครั้งจะต่างคนต่างอยู่ ตัวใครตัวมัน คุณชายเก้าไม่เคยขอความช่วยเหลือจากใคร เช่นเดียวกับที่ไม่เคยช่วยเหลือใครก่อนโดยไม่จำเป็น

แล้ววันหนึ่งคุณชายเก้าที่ไม่เคยสนใจใครกลับ เป็นฝ่ายเข้ามาทักเขาก่อน เพียงเพราะได้ข่าวว่าเขาเคยไปคว่ำกรวยกับนายน้อยสาม

หลังจากนั้นพวกเขาก็พัฒนาจากไม่ทักทายกัน กลายเป็นพูดคุยเรื่องนายน้อยสาม

คุณชายเก้าค่อนข้างใส่ใจนายน้อยสามเป็น พิเศษ...แม้แต่คนตาบอดอย่างเขายังมองออก บางทีคนที่ไม่รู้เรื่องนี้อาจมีแค่คนเดียวเท่านั้น

"เฮยเสียจื่อ บางทีคุณก็พูดอะไรตลกดีนะ" คุณชายเก้าหัวเราะ "ร้องเพลงของคุณต่อไปเถอะ"

ประโยคนี้ตัดความ บอกเป็นนัยว่าให้เขาเลิกพูดถึงนายน้อยสาม

นายแว่นดำร้องเพลงอีกสองเพลง ขณะที่เพลงที่สามดังขึ้น เขาก็โยนไมค์ให้คุณชายเก้า

"สักเพลงสิ" เขายิ้มระรื่น "ถือเป็นค่าตอบแทนพิเศษ หักโทรศัพท์มือถือของคนใบ้จางอันตรายยิ่งกว่าคว่ำกรวย ถ้าหนีไม่ทันคงถูกบิดคอหลุดไปแล้ว"

เซี่ยอวี่ฮัวขำออกมา แต่เสียงหัวเราะนั้นปราศจากความรื่นรมย์ "ตอนนี้คอของคุณยังไม่หลุดสักหน่อย"

ถึงอย่างนั้น เสียงร้องเพลงก็ดังขึ้นอย่างไพเราะ แม้จะไม่ใช่เพลงงิ้ว แต่คุณชายเก้าก็แสดงให้เห็นแล้วว่านั่นไม่ใช่ ปัญหา

นายแว่นดำเงียบฟังจนกระทั่งจบเพลง รับไมค์ที่ถูกโยนกลับคืนมา

"คุณจะปล่อยนายน้อยสามไว้อย่างนี้หรือ"

"คนสกุลเซี่ยยึดหลักความรอบคอบ" รอยยิ้มของเซี่ยอวี่ฮัวงดงาม แต่เขาสัมผัสได้ถึงความรู้สึกบางอย่างที่ซ่อนอยู่ ภายใน "ฉันก็แค่รอเวลา"

ฟังคำตอบแล้วนายแว่นดำก็หัวเราะ "กว่านายน้อยสามจะรู้ตัว คุณอาจจะกลายเป็นคุณปู่หรือไม่ก็ลงไปนอนในสุสานแล้ว"

"ไม่จำเป็นต้องรู้ตัว"

ถ้อยคำเหนือความคาดหมายทำให้เขาหยุด หัวเราะ แต่ก็เพียงนิดเดียวก่อนจะหัวเราะดังกว่าเดิม

"เพลงบางเพลงไม่จำเป็นต้องเข้าใจความหมาย แค่มีคนฟังว่ามันเพราะ ฟังแล้วชอบก็พอ"

เซี่ยอวี่ฮัวจับไมค์อีกตัวหนึ่งขึ้นมา พร้อมกับทำสัญญาณว่าให้เปลี่ยนเพลง

บางที...เขาอาจจะกำลังร้องเพลงรักอยู่...

...ใช่แล้ว... ทั้งหมดที่เขาทำก็แค่ร้องเพลงให้อู๋เสียฟัง...

แค่เพียงอีกฝ่ายรับฟังก็พอ ไม่เข้าใจความหมายก็ไม่เป็นไร...

[heikitsune]

เฮียเฮย...นายนี่เองคนไปหักมือถือนายเมิน ( =____= ) ช่างกล้ายิ่งนัก สงสารเสี่ยวฮัว พยายามบอกรักนายน้อยแทบตายแต่นายน้อยตีมึน ฮรืออออออ

[Naitear]

ถ้าฟิคที่แล้วนึกถึงนายเมินหูลู่หางตกไปหาอู๋เสีย ทำหน้าจ๋อยๆเพราะมือถือพังล่ะก็ ฟิคนี้นึกภาพทั้งนายฮัวทั้งนายเฮยเป็นเดวิลแสยะยิ้มอยู่เบื้องหลังเลยค่ะ //ฮา
ส่วนตัวรู้สึกนายเฮยพยายามเรียกร้องความสนใจจากเสี่ยวฮัวมากเลยนะคะ (ถึงจะมาจากวิธีเกรียนๆก็เถอะ) นายแว่นดำ นายอยากฟังเสี่ยวฮัวของเราร้องเพลงก็บอกมาาาา
เสี่ยวฮัวคล้ายกับนายน้อยจริงๆค่ะ เพราะนายน้อย 'อะไรๆก็เมินโหยวผิง' ส่วนเสี่ยวฮัว 'อะไรๆก็อู๋เสีย'
ถึงแม้จะเป็นแค่ถ้อยคำที่ส่งไปไม่ถึงก็ตาม

ขอบคุณสำหรับฟิคก๊าวๆเรื่องนี้นะคะมินมินซังงง ;; w ;;

[ennewiis]

เสี่ยวฮัว ที่แท้นายก็คือผู้อยู่เบื้องหลังทั้งหมดนี่เอง!

สงสารเมินโหยวผิงในตอนก่อนมากค่ะ โธ่... ที่แท้นายก็ดูแลของดีแต่มีปีศาจมาวุ่นวายทำให้อุปกรณ์เชื่อมใจ(?)พัง ไม่ใช่เพราะไม่ระวัง

นานแว่นดำนี่ก็กลายเป็นลูกกระจ้อกเสี่ยวฮัวเต็มตัวสินะคะ ถึงกับยอมเอาคอไปแลก 55555555 นายแค่อยากเอาใจเสี่ยวฮัวก็แค่ทำตัวดีๆสิ! ไประรานเพื่อนร่วมกรวยทำไม

[karnalone]

//ปักธงแม่ยกคู่นี้เป็นทางการ
จากปกติก็โคตรชอบคู่นี้อยู่แล้ว ผลจากฟิคนี้ทำให้คู่นี้เป็นที่หนึ่งในใจเราไปเลยค่ะ
เสี่ยวฮัวเป็นคนที่ทุ่มเทให้นายน้อยมากพอๆ กับที่นายน้อยทุ่มเทให้เสี่ยวเกอ
เป็นคนที่เก็บซ่อนทุกอย่างแต่ก็ยังแอบแย้มๆ มาบ้างขนาดนี้แท้ๆ ทำไมอู๋เสียไม่เห็นบ้าง ฮรืออออ อินค่ะอิน
ชอบมากเลยค่ะ จะติดตามต่อไปนะคะ

ส่วนนายเฮย...สู้ต่อไปนะนาย สักวันคุณชายเก้าคงจะโอเคกับนายบ้าง เราหวังให้นายได้มีวันนั้นนะ

...เรามาอีดิทต่อค่ะ เพิ่งอ่านเรื่องก่อนหน้านี้มา

ร้ายทั้งคู่เลยนะ ๕๕๕๕๕๕๕ ก็ว่าลูกมือเสี่ยวฮัวนี่ใคร ก็อยากสงสารนายเฮยนะ แต่ว่า ๕๕๕ กลับมาได้ไม่โดนบิดคอถือเป็นบุญอย่างหนึ่งนะนาย 

[aathewolf]

"เพลงบางเพลงไม่จำเป็นต้องเข้าใจความหมาย แค่มีคนฟังว่ามันเพราะ ฟังแล้วชอบก็พอ"

อ่านประโยคนี้แล้วอยากวิ่งไปกอดนายเลย เสี่ยวฮัว

เพลงรักของนายน่าฟังมาก แม้คนฟังบางคนจะเทียนเจินตลอดกาลตีความไม่มีวันออก แต่คนที่มองแล้วตีออกอยู่ตรงนี้และประทับใจนะคะ XD

ปรกติเราตีความเสี่ยวฮัวกับนายน้อยไปอีกแบบ แต่มาเจอการตีความแบบนี้ชอบมากค่ะ

ขอบคุณสำหรับฟิคดีดีอีกเช่นเคยค่า (พูดคำนี้ทุกครั้งที่เมนต์เลยแงงงง)

[Nathael]

เหมือนเห็นห่วงโซ่อาหารชัดเจนขึ้นมาเลยค่ะ555 ตอนนายเฮยทำมือถือเสี่ยวเกอพังเนี่ย รอดตายมาได้ฝีมือไม่ใช่เล่นเลยสินะ ψ(｀∇´)ψ

[Mill]

ความสัมพันธ์แบบนี้ของทั้งสองคนนี่ก็ไม่เลวเหมือนกันนะคะ U v U
ตอนอ่านครั้งแรกนี่ถึงกับตกใจเลย ที่แท้มือถือเสี่ยวเกอหักเพราะแบบนี้นี่เอง555

ตอนจบรู้สึกว่าเสี่ยวฮัวหล่อมากเลยค่ะ ดูร้ายหน่อยๆ ฮือ ///////

[oilypicca]

ก็สงสัยว่ามือถือเสี่ยวเกอหักได้ไง อ่า ร้ายกาจ คุณชายเก้าร้ายกาจมาก 55555555
เทียนเจินก็ยังคงเป็นเทียนเจินที่สนใจแต่เมินโหยวผิง สิ่งใดๆรอบตัวย่อมไร้ความหมาย
เสี่ยวฮัวผู้มีความอดทนก็ต้องรอต่อไป ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่คนๆนั้นจะเข้าใจความหมายของเพลงนั้นสักที

//ชูป้ายเชียร์ฮัวเสียค่ะ เสี่ยวเกอเผลอเมื่อไหร่ค่อยเจอกันนะ! ฮาาาาาา *โดนสองนิ้วปลิดชีพ*

[Xyxear]

ที่แท้ก็ฝีมือนายแว่น5555555
ขำที่ว่าหักมือถือคนใบ้จางอันตรายยิ่งกว่าคว่ำกรวย
55555

[SilverCloud]

เบื้องหลังที่มือถือเสี่ยวเกอพังคือเสี่ยวฮัวหรอกเรอะ ท่าทางจะหึงแรงนะคะเนี่ย นายน้อยก็ซื่อไป เค้ารักเค้าแสดงออกขนาดนั้นยังไม่รู้ตัวอีก

[Feran.FS]

โอ๊ยคือมันหนึบบบบบ เป็นเส้นทางรักแบบเส้นตรง ต่างคนต่างก็มองแต่เป้าหมายของตัวเอง ไม่หันมองรอบข้างเอาซะเลย! บ้าชริมมมม #แต่ด้วงฟิน

[Narakas]

ชอบฟิคคุณมินมินจริงๆน้า

แออออออ

[meanato]

รักนะแต่ไม่แสดงออก
ส่วนนายน้อยนี่คงตั้งใจเมินสินะ

[galu]

มโนว่าเป็นวิญญาณด้วงนั่งเลือนลางอยู่ในห้องคาราโอเกะเป็นเพื่อนนายฮัวกับคุณชาย
นายแว่นก็ช่างแหย่ ดูเป็นตัวละครที่อยู่กับนายน้อยเก้าแล้วสนุกดีค่ะ
จะได้เห็นอากัปกริยาต่างๆของคุณชายตอนหลุด (U//v///U)
---------------------------------------------------
ประโยคหลังๆเหมือนจะทำท่าตบบ่าปุๆบอก มาสบอกผมได้น้า <ร้ายนัก

[carrotkun]

[เนื่องจากเราอ่านพร้อมกรีดร้องไปแล้วเมื่อคืนค่ะ แต่อ่านในไอแพดเม้นท์ลำบาก วันนี้เลยมาเม้นท์ใหม่...อยากให้ตัวเองมีอารมณ์เม้นท์แบบที่อ่านจบครั้งแรกมาก หวังว่าในเม้นท์แครอทจะแสดงออกได้เหมือนตอนที่อ่านจบบ้างนะคะ ฮือ /ขอโทษที่เม้นท์เวิ่นเว้อนะคะฟฟฟฟ]

==================================

แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง คุณมินมินให้คุณชายพูดจาทำร้ายด้วงอีกแล้วค่ะ ฮือๆๆๆ /กุมอก/
ชอบเหลือเกิน ชอบตั้งแต่คุณชายเอาแต่เล่นมือถือไม่สนใจแว่น ชอบตั้งแต่แว่นแม่งก็เอาแต่ร้องเพลงเหมือนเฉยๆแต่สุดท้ายก็ถามคำถามที่ทำเอาคุณชายถึงกับหยุดเล่น
ชอบที่ทั้งคุณชายหยุดเล่นแล้วยอมมาร้องเพลงนึง ชอบที่เหตุผลเหมาะเหลือเกินว่าทำไมอยู่ๆแว่นดำกับคุณชายถึงมาอยู่กันที่คาราโอเกะ ชอบที่ทำไมความสัมพันธ์สองคนนี้ถึงเกิดขึ้น(เกิดจากเพราะนายน้อย) อะไรแบบนี้ โฮ ชอบๆๆๆทุกอย่างเลยค่ะ การดำเนินเรื่องตอนต้นนี่มันเพอร์เฟคนัก ลงตัวดีเหลือเกิน บทสนทนาก็ดีค่ะ เป็นธรรมชาติ ไม่ยืดยาดแต่ชัดเจน

นายแว่นดำก็ร้ายเหลือเกิน ทำเป็นยอมแพ้ร้องเพลงแล้วดันมาถามกันง่ายๆว่าตัดใจแล้วเหรอ แง นายมันร้ายๆๆๆๆๆๆ ทำร้ายคุณชายได้ยังงัยยยยยยยยย *หักขาแว่นดำอย่างก้าวร้าว ฮือๆๆๆๆ*

คุณชายเองก็ตอบได้สมเป็นคุณชายจังเลยค่ะ ชอบจริงๆ เรารู้สึกว่าคุณมินมินแต่งฟิคทีไรเข้าถึงตัวละครดีเหลือเกินT Tอย่างคุณชายที่ตอบว่าไม่จำเป็นต้องรู้นั่นคือเราว่ามันสั้นๆแต่จบ ฟังดูรู้สึกแบบ...เอ...อารมณ์เหมือนจะหยิ่งๆเชิดๆนิดๆเหมือนเป็นคุณชายน่ะค่ะ คือมันใช่ แง
อิคำตอบนี้ก็ทำร้ายด้วงเหลือเกิน ตับแครอทไม่พอให้คุณมินทำลายแล้วนะคะ ฮือ
ไม่จำเป็นต้องรู้ แล้วเปรียบกับเพลงว่าเพลงบางเพลงไม่ต้องเข้าใจแต่รู้สึกว่ามันเพราะก็พอคือ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
*แครอทนอนถือไอแพดคำรามและพลิกซ้ายพลิกขวาอย่างก้าวร้าว*

ไม่รู้จะเม้นท์อะไรแล้วค่ะ ไม่งั้นก็จะมีแต่คำเดิมๆว่า "ชอบที่สุดเลยค่ะ"