[OS] #dmjbdaily (เปียก) อาบน้ำ [ผิงเสีย]

by **Vi-o-let** Thu 27 Nov 2014, 00:03

ผมสะลึมสะลือ อยู่ในช่วงคาบเกี่ยวระหว่างสัมปชัญญะกับความฝัน ไม่อยากเชื่อว่าไม่กี่ชั่วโมงก่อนผมยังอยู่ในป่าทึบสถานที่ตั้งของสุสานโบราณ กรวยนี้นายอ้วนไปได้ยินคำเล่าลือมา หลังหาข้อมูลพบว่าเชื่อถือได้ก็มาชวนผมกับเมินโหยวผิงไปด้วยกัน ตอนแรกผมค้านหัวชนฝา อยู่เป็นเถ้าแก่น้อยเฝ้าร้านก็สบายดีอยู่แล้ว ไม่มีเหตุให้ต้องไปเสี่ยงตาย

แต่พอเวลาสบายเกินไป ก็หวนคิดถึงความลำบากที่เคยลิ้มลอง

ดูท่ารสของความเป็นความตายจะมีอิทธิพลกับผมมากกว่า รู้ตัวอีกทีก็ไปหาซื้ออุปกรณ์ สะพายเป้เข้าป่าไปกับนายอ้วนและเมินโหยวผิงซะแล้ว

เหตุการณ์ในนั้นผมขอข้ามไป มันยากลำบากไม่แพ้ครั้งไหนๆ คิดดูก็น่าขำ พอเอาชีวิตออกมาได้ผมก็บอกกับตัวเองว่าไม่เอาอีกแล้ว จะไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับการคว่ำกรวยอีกแล้ว

แต่เชื่อเถอะ พอเวลาผ่านไปก็วนเข้าแบบเดิม

พอออกมาได้พวกเราก็มาจองห้องของโรงแรมที่เมืองใกล้สุด ผมมาถึงห้องก็นอนแผ่บนเตียงนุ่มๆ ทันที ความเมื่อยล้าเกาะกุมอยู่ทั่วตัว ผมเหนื่อย อยากหลับเต็มทน

พลัน...สัมผัสเปียกชื้นบางอย่างก็แตะลงที่หน้า

ผมขนลุกซู่ขึ้นมาทันที นึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ในกรวยใต้สมุทร คราวนั้นทำเอาผมกลัวผมยาวๆ เปียกๆ ฝังใจ แล้วสัมผัสนี้ก็ให้ความรู้สึกคล้ายกับมีผมเปียกชื้นมาแตะอยู่ที่หน้ามากนัก ผมตั้งสติ ลืมตาขึ้นมา ก็พบว่ามีใบหน้าซีดขาวใบหน้าหนึ่งจดจ้องมาที่ผมเขม็ง

ใบหน้านั้นถูกผมยาวสีดำสนิทปกปิดไปเกือบครึ่ง ผมนั่นยาวมาก และยังเปียกชื้นเหมือนเพิ่งขึ้นมาจากน้ำหมาดๆ ร่างกายขาวไม่มีสีเลือดทาบทับอยู่บนตัวผม แม้เรือนร่างผอมบางแต่หนักอึ้งมาก กดจนผมไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ ความหนาวยะเยือกแผ่ซ่านมาจากผิวกายนุ่มเนียน

ผมสบตาเข้ากับมัน นัยน์ตาปูดโปนเต็มไปด้วยเส้นเลือดสีแดงก่ำ จ้องมาอย่างอาฆาตแค้น ผมไม่รู้ว่าเจ้าตัวนี้โผล่มาจากไหน เข้ามาในโรงแรมได้อย่างไร อ้าปากจะร้องให้คนช่วย นายอ้วนน่าจะหลับไปแล้ว แต่เมินโหยวผิงคงจะตื่นถ้าได้ยินเสียงผม แต่จู่ๆ ผมของเจ้าตัวนี้ก็ยืดยาวกว่าเดิม เข้ามาปิดปากผมแน่นสนิท

ผมร้องแทบตาย ดิ้นสุดชีวิต ผมเปียกชื้นเริ่มพันรอบตัวของผม แน่นขึ้นเรื่อยๆ จนหายใจไม่ออก

ช่วยด้วย

ช่วยด้วย

เสี่ยวเกอ!

"อู๋เสีย!"

ผมสะดุ้งเฮือก ความรู้สึกเหมือนเพิ่งดิ้นรนขึ้นจากน้ำลึกที่หนาวเย็นจับใจ ก็พบนัยน์ตาเรียบนิ่งที่แสดงอารมณ์ตื่นตระหนกอยู่ภายในอย่างไม่เคยมีมาก่อน

หรืออาจจะเคยมี เพียงแต่ผมไม่เคยมองแววตานั้นใกล้เท่านี้

เหงื่อไหลอยู่ทั่วตัว ผมรอให้อัตราการเต้นของตัวใจลดลง แล้วจึงตั้งสติได้ ใบหน้าของเมินโหยวผิงเข้ามาใกล้ผมมาก จนรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ เป่ารดอยู่ที่ปลายคาง เมินโหยวผิงคงเพิ่งอาบน้ำเสร็จ เส้นผมเปียกชื้นของเขาระอยู่ที่แก้มของผม กลิ่นหอมจางลอยมาแตะจมูก

ไม่น่าผมถึงฝันร้าย เป็นเพราะเส้นผมของเมินโหยวผิงนี่เอง

"ทำไมต้องเข้ามาใกล้ขนาดนี้" ผมถาม เมินโหยวผิงมองมานิ่งๆ ไม่ได้ตอบอะไร

จังหวะนั้น ผมเพิ่งเห็นว่าเขายังไม่ได้ใส่เสื้อ มีแค่ผ้าขนหนูพันช่วงล่างเอาไว้

จู่ๆ ก็รู้สึกหน้าร้อนผ่าว ผมหลบตา เมินโหยวผิงจึงค่อยๆ ผละออกไป เขานั่งอยู่บนเตียงที่ผมนอนอยู่ ทั้งที่ควรจะไปอยู่ที่ห้องตัวเองแท้ๆ

เมื่อเห็นเขาไม่พูดอะไร ความง่วงก็เข้ามาเกาะกุมอีกครั้ง ผมปรือตาลง

ถึงจะไม่ได้มอง แต่รู้สึกได้ว่าเมินโหยวผิงมองผมอยู่ แล้วเขาก็พูดขึ้นว่า "ไปอาบน้ำ"

ผมร้องอื้อ ขี้เกียจกว่าจะเอ่ยเป็นคำ คิดว่าเขาคงเข้าใจว่าผมปฏิเสธ ตอนนี้ใครจะมีกะจิตกะใจไปอาบน้ำ เหนื่อยแทบตาย ผมยอมทนสกปรกแบบนี้ไปก่อน ตื่นมาค่อยอาบก็ได้

แต่เขาก็ยังย้ำ "ไปอาบน้ำ"

คราวนี้ไม่พูดเปล่า เอื้อมมือมาไล้แก้มของผมเป็นเชิงรบกวน ผมปัดๆ ออก พลิกตัวนอนตะแคงไปอีกข้าง ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงมารักความสะอาดเอาตอนนี้

ผมได้ยินเสียงปิดประตู คงเป็นเมินโหยวผิงที่ออกไปจากห้อง

แล้วผมก็ได้นอนอย่างสงบ คิดว่านะ ถ้าไม่ติดว่าอีกสองนาทีต่อมาก็มีเสียงเปิดประตูอีกครั้ง ก่อนตัวผมจะลอยเคว้งอยู่กลางอากาศ

"เสี่ยวเกอ ปล่อยฉันลง!" ผมโวยวาย เมื่อรู้ตัวว่าผมถูกเมินโหยวผิงอุ้มท่าเจ้าสาวอยู่ ตอนนี้เขาใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ให้ตาย ที่ออกไปคือไปใส่เสื้อผ้า ไม่ได้ยอมล่าถอยอย่างที่ผมเข้าใจ

เมินโหยวผิงทำท่าเป็นไม่ได้ยิน เดินดุ่มๆ พาผมเข้าไปในห้องน้ำ

เขาปล่อยผมลงที่ข้างอ่างอาบน้ำ พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่า "อาบน้ำ"

ผมต่อรอง "เสี่ยวเกอ ให้ฉันนอนก่อนเถอะ อีกสิบชั่วโมงค่อยมาปลุก จนถึงตอนนั้นจะให้อาบซักสิบรอบก็จะไม่บ่น"

เขามองหน้าผมนิ่งๆ ก่อนจะเข้ามาประชิดตัวในเสี้ยววินาที สองนิ้วที่ยาวกว่าปกติของเขาปลดกระดุมเสื้อของผมอย่างรวดเร็ว ผมอ้าปากค้าง รีบถอยกรูด แต่ไม่ทันความไวของเมินโหยวผิงอยู่ดี

เขาโอบผมเอาไว้ด้วยแขนข้างหนึ่ง ส่วนมือไม่ยอมละจากเสื้อของผม เมื่อกระดุมถูกปลดออกปลายนิ้วของเขาก็ปัดผ่านผิวกายของผมบางที ผิวเนื้อตรงที่โดนสัมผัสร้อนขึ้นมาอย่างประหลาด ไม่กี่วินาทีต่อมา เสื้อของผมก็ถูกถอดออกไปหมดแล้ว

แล้วสายน้ำเย็นเฉียบจากฝักบัวก็ราดซู่ลงมา

ผมอ้าปากค้าง ไม่คิดว่าคนอย่างเมินโหยวผิงจะใช้วิธีนี้กับเขาเป็นด้วย

ทีนี้ผมก็เปียกไปทั่วตัว ไม่มีทางหลีกเลี่ยงการอาบน้ำได้อีก

"ทำไมนายต้องอยากให้ฉันอาบน้ำขนาดนี้ด้วย" ผมหงุดหงิด อยู่ในกรวยผมแทบไม่ได้นอน ต้องออกแรงวิ่ง คอยระแวดระวังตลอด แม้จะน้อยกว่าเมินโหยวผิงที่มีสติอยู่กับตัวคอยคุ้มกันภัยพวกผมตลอดเวลาก็เถอะ ซึ่งตอนนี้เขาควรจะไปนอนพักผ่อนอย่างคนปกติได้แล้ว ไม่ใช่มาจับผมอาบน้ำอยู่อย่างนี้

"อาบซะ" เมินโหยวผิงย้ำสั้นๆ อีกรอบ แล้วทำท่าจะเดินออกจากห้องน้ำ แต่ผมไม่ปล่อยให้เขาจากไปเฉยๆ แน่

ซ่า!!

ฝักบัวกลายมาเป็นอาวุธล้างแค้นชั้นดี ผมล็อคเป้า จงใจฉีดเข้าที่หัวของเขาเป็นอันดับแรก แล้วไล่ลงมาตามตัว ไม่ปล่อยให้มีที่ว่างเหลือ

จนในที่สุดเมินโหยวผิงก็ 'เปียก' ไปทั่วตัวไม่ต่างจากผม

ผมหัวเราะออกมาเล็กน้อย เมื่อเห็นเขาหันกลับมา เพิ่งจะอาบน้ำไปก็ต้องมาเปียกอีกรอบซะแล้ว

ก่อนเสียงหัวเราะจะค่อยๆ จางลง เมินโหยวผิงถอดเสื้อที่อุ้มน้ำทิ้งไป จนเห็นรอยสักกิเลนอย่างชัดเจน ผมแปลกใจ เมื่อครู่ตอนที่เขามาปลุกผมยังไม่เห็นมี แถมน้ำยังไม่ใช่น้ำอุ่นที่จะทำให้อุณหภูมิร่างกายของเขาสูงขึ้นมาได้

หรือเพราะเป็น...จากสาเหตุอื่น

เมินโหยวผิงก้าวเข้ามาหาผมช้าๆ นัยน์ตาสีดำสนิทนั่นมีร่องรอยของอะไรบางอย่าง เขามองจ้องมาที่ผม ไม่ได้มองหน้า แต่...มองต่ำไปกว่านั้น

แค่คิดเหมือนก็เลือดจะมารวมอยู่ที่หน้า ทำไมผมถึงรู้สึกว่าตาคู่นั้นเจ้าเล่ห์ไปได้กันนะ

เขาเดินเข้ามาจนประชิด น้ำเสียงทุ้มต่ำกระซิบอยู่ข้างหู "เปียกหมดแล้ว คงต้องอาบน้ำกับนายแล้วล่ะ"

ผมตกใจ "หา! ก็ไปอาบน้ำที่ห้องของนายสิ"

พูดมาได้ยังไงว่าจะอาบน้ำกับผม!

เขาขยับเข้ามา มือทั้งสองข้างคว้าสะโพกของผม ดึงให้ผมประชิดตัว "ไม่เอา จะอาบที่นี่"

ผมดิ้น แต่มือของเขาว่องไวราวกับสำรวจถ้ำ นอกจากจะยึดผมไว้แล้วยังจะลากผ่านไปทั่วแผ่นหลัง

พอผมจะพูดเถียง ริมฝีปากก็ประกบลงมา...

ผมควรจะเอะใจตั้งแต่แรก ฝีมือขนาดเมินโหยวผิง หลบหลีกบ๊ะจ่างไม่เคยพลาด แค่จะหลบน้ำจากฝักบัวของผมเป็นเรื่องง่ายดายอย่างยิ่ง

แล้วกว่าการอาบน้ำจะจบลง ก็เล่นเอาผมอยากจะนอนยาวไปยี่สิบชั่วโมง

ตอนที่ผมสวมเสื้อผ้าอยู่นั้น สติเลือนลาง ก็ได้ยินเสียงเมินโหยวผิงบอกว่า

"ไปนอนได้แล้ว อย่าลืมที่นายบอกเอาไว้ ที่ว่าพอตื่นขึ้นมาจะอาบอีกสิบรอบก็ไม่บ่น"

--------------------------------------------------------------------------------
#dmjbdaily 264 days left
ก็แค่อยากเขียนฉากนายน้อยโดนผมเปียกๆ แตะแก้มเท่านั้นเอง...

by **SilverCloud** Thu 27 Nov 2014, 00:15

อีกสิบรอบ... นายน้อยได้ฟ้าเหลืองกันพอดี แล้ววันรุ่งขึ้นก็จะมีพาดหัวข่าว ดับอนาถเถ้าแก่น้อยสกุลดังชื่อย่อ ส.เสือ เล่นท่ายากในห้องน้ำกับอีหนูจนหมดแรงดับคาอก ญาติผู้ใหญ่ออกมาชี้จะเอาเรื่องอีหนูต้นเหตุให้ถึงที่สุด...อ่านต่อหน้า 15

by **Narakas** Thu 27 Nov 2014, 01:21

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด

"อาบ"น้ำหรือ"อาบ"อะไรกันคะ ฟหกดฟหกดฟหกด

by **Fenrir** Thu 27 Nov 2014, 10:46

เสี่ยวเกอคะ นี่ยังกะจะให้นายน้อยออาบต่อหลังตื่นนอนมาอีก10รอบจริงเหรอคะ!!!

งานนี้นายน้อยอยากหลับแบบไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลยแน่ๆ แค่คิดก็สยอง คงต้องฟ้าเหลืองคาห้องน้ำหลังตื่นอีกเลยทีเดียว

by **sinnerdarker** Thu 27 Nov 2014, 10:55

ตาบ้าเมินนนนน เดี๋ยวนี้ร้ายนะยะ ร้ายยยยยยยยยย

แหมมมมมม ว้่าแต่อาบน้ำอย่างเดียวจริงๆเหรอ ซินว่าไม่ใช่อ่ะ(..)

by **Duke_of_Florence** Thu 27 Nov 2014, 12:19

สัมผัสเปียกชื้นนั่น ท่าทางผีแม่ย่าจะเป็นหนึ่งในฝันร้ายที่ติดตรึงไปชั่วชีวิตอู๋เสียแน่ๆ 555

ตื่นมาค่อยอาบอีกสิบรอบก็ได้ ควรจะเปลี่ยนคำว่า ‘อาบ’ เป็นคำอื่นไหมคะเสี่ยวเกอ คนอะไรอาบน้ำ 10 รอบ ถ้าแค่อาบน้ำอย่างเดียว นายน้อยคงไม่หมดเรี่ยวหมดแรงแบบนั้นหรอกม้าง ทำหน้ารู้ทัน