[OS] เปียก [ผิงเสีย+เสี่ยวฮัว] #dmbjdaily 264 days left (เปียก)

[MinMin]

dmbjdaily 264 days left
เปียก






เสียงโทรศัพท์มือถือดังได้สักพักแล้ว แต่ผมไม่สามารถเอื้อมไปหยิบได้ มือของผมกำลังเลอะ...เปียกจนไม่อาจจับอะไรได้ แต่จะขอให้คนมือไม่เลอะไปรับสายก็รู้สึกห่วงสวัสดิภาพโทรศัพท์มือถือของตัวเอง

หลังจากมันดังต่อเนื่องอีกราวบุหรี่หนึ่งมวน เมินโหยวผิงที่นิ่งมาตลอดก็ถามว่า

"ให้รับมั้ย"

ผมหยุดมือที่กำลังขยับขึ้นลง เงยหน้ามองเขา ลังเลว่าควรจะให้เขารับโทรศัพท์ดีหรือไม่ บอกตามตรงว่าผมไม่ค่อยไว้ใจ เขาเคยทำโทรศัพท์พังมาแล้วครั้งหนึ่ง

แต่เมื่อเสียงเรียกเข้ายังดังต่อเนื่องจนผมเริ่มรำคาญ ผมคลายมือจากสิ่งที่กำเอาไว้ ใช้แขนเช็คน้ำขุ่นๆที่กระเด็นเปื้อนหน้า บอกให้เขากดรับสาย แล้วส่งมาให้ผมคุย

เมินโหยวผิงกดรับสาย...โอเค มันยังไม่พัง  ผมถอนหายใจโล่งอก ทำท่าบอกให้เขาวางโทรศัพท์ไว้ที่ไหล่ของผม แต่เขากลับส่ายหน้า

"นายยังเปื้อนอยู่"

"ช่างมันเถอะ ส่งมาเร็ว" ผมบอก ในใจสบถด่าเขาไปหนึ่งคำ...จะมารักสะอาดอะไรเอาตอนนี้ แล้วที่ผมต้องเปียกอยู่แบบนี้คิดว่าเป็นเพราะใครกัน

เขาก้มตัวลงมา แต่ไม่ได้วางโทรศัพท์ไว้ที่ไหล่ เขาถือมันไว้ ห่างจากหน้าหูของผมไม่กี่เซนติเมตร

เสียงปลายสายนั้นคุ้นเคย ดังชัดเจนมาก

"ยุ่งอยู่หรือเปล่า"

"เปล่า"

"ทำไมรับสายช้า วันนี้นายหยุดอยู่บ้านไม่ใช่เหรอ"

...เรื่องที่วันนี้ผมหยุดเป็นเรื่องกะทันหัน เสี่ยวฮัวชักจะรู้เรื่องส่วนตัวของผมจนใกล้เคียงกับพยาธิในท้องมากขึ้นทุกวันแล้ว

"มือของฉันเลอะ เสี่ยวเกอถือโทรศัพท์ให้อยู่ นายมีธุระอะไรรีบๆพูดมา"

"เลอะ? ตอนนี้นายทำอะไรอยู่"

ผมรู้สึกได้ถึงน้ำเสียงที่เปลี่ยนไป แต่ไม่รู้สาเหตุ จึงตอบไปตามตรงว่า

"ซักผ้า"





หลังจากที่รู้ว่าเสี่ยวฮัวยืนรออยู่หน้าบ้าน ผมก็ทิ้งกองผ้าไว้ ล้างมือล้างหน้า แล้วเดินไปเปิดประตูต้อนรับแขกที่ไม่ได้เชิญมา

เสี่ยวฮัวยืนอยู่หน้าประตู สวมสูทสีดำทับเสื้อเชิ้ตสีชมพู ปลดกระดุมเม็ดบนและยังคงไม่มีเนคไท มือหนึ่งกดโทรศัพท์มือถือ อีกมือหนึ่งถือถุงใส่ของใบใหญ่ เมื่อเห็นผมเปิดประตูออกมา เขาก็ส่งยิ้มให้

"นายน้อยสามซักผ้าเองด้วยเหรอ"

"คุณชายเก้าซักผ้าไม่เป็นเหรอ" ผมถามกลับ ถึงยังไงผมก็ชายโสดออกมาอยู่คนเดียว เรื่องงานบ้านก็ต้องพอทำได้บ้าง ไม่อย่างนั้นให้จ้างแม่บ้านตลอด งบบัญชีตัวแดงคงพุ่งสูงจนเตี่ยสั่งยุบร้าน จะให้จ้างหวังเหมิง...ผมเห็นเขาทำความสะอาดที่ร้านแล้วก็ต้องยอมรับว่าผมยังมีความเป็นแม่บ้านสูงกว่าเขาอีก

"ฉันจำได้ว่านายมีเครื่องซักผ้า" เสี่ยวฮัวพูดต่อ ผมคิดว่ายืนคุยกันหน้าบ้านคงไม่ดี เลยเชิญเขาเข้ามา เดินไปคุยไป

"เคยมี" ผมบอก "จนถึงเมื่อเช้า"

ผมหันไปมองตัวการที่ทำให้ต้องอำลาเครื่องซักผ้าที่อยู่ด้วยกันมาหลายปี...เมินโหยวผิงยืนอยู่ในห้องรับแขก เขากำลังจ้องมองผมกับเสี่ยวฮัว การกระทำเช่นนี้ถือเป็นเรื่องผิดปกติ เพราะเขาควรจะนั่งเหม่อมองพื้นมองเพดานมากกว่าสนใจว่ามีใครเดินเข้ามาในห้อง

"เสี่ยวเกอ มีอะไรแปลกๆเหรอ" ผมอดถามไม่ได้

เมินโหยวผิงไม่ตอบ ในเมื่อเขาไม่ตอบ ผมก็จะถือว่าไม่มีอะไร ถ้าเขาไม่ตอบต่อให้ผมถามอีกร้อยครั้งเขาก็ไม่มีทางตอบ

"นายมาหาฉันทำไม" ผมหันไปสนใจเสี่ยวฮัวแทน

"ฉันมาหาของแถวนี้ ได้ของดีมา เลยเอามาให้นายด้วย" เขายื่นถุงใส่ของใบใหญ่มาให้ ทันทีที่ผมรับมา ไหล่ก็แทบทรุด...ไอ้ของนี่มันหนักเป็นบ้า แต่เสี่ยวฮัวถือเข้ามามือเดียวอย่างสบายๆ ทำเอาผมรู้สึกสมเพชกับพละกำลังของตัวเองจริงๆ

เมินโหยวผิงเห็นท่าทางของผมก็เดินมาหยิบถุงนั้นไปวางไว้บนโต๊ะ ขอย้ำว่าหยิบ...จับแบบสบายๆราวกับมันคือกระดาษหนึ่งแผ่น

ผมไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองแรงน้อยเท่านี้มาก่อนเลย แต่พอนึกถึงวีรกรรมของเมินโหยวผิงเมื่อเช้า ผมก็รู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย บางทีอาจไม่ใช่เพราะผมแรงน้อย แต่คนรอบตัวผมแรงเยอะผิดมนุษย์  ผมขอสัญญากับตัวเองเลยว่าจะไม่ปล่อยให้เมินโหยวผิงอยู่กับเทคโนโลยีแบบสองต่อสองอีกต่อไป

"นายซักผ้าเสร็จแล้วเหรอ"

พอเสี่ยวฮัวทัก ผมก็นึกถึงผ้าที่แช่อยู่

"ถ้านายไม่รีบ นายนั่งรอตรงนี้กับเสี่ยวเกอ ฉันซักผ้าเสร็จแล้วจะ..."

"ฉันช่วยนายซักได้นะ" เสี่ยวฮัวยิ้ม ถอดเสื้อสูทวางพาดเก้าอี้ เริ่มพับแขนเสื้อเชิ้ตสีชมพูขึ้น "สองคนช่วยกันเร็วกว่า จริงมั้ย"

เขาถามผมแต่กลับหันไปมองเมินโหยวผิง บางครั้งผมก็ไม่เข้าใจเสี่ยวฮัวเอาเสียเลย และยิ่งไม่เข้าใจเมื่อเมินโหยวผิงเริ่มพับแขนเสื้อ พับขากางเกงอีกคน

"ฉันซักผ้าได้"

เมินโหยวผิงพูด ผมสบถออกมาทันที

"ทำไมนายไม่บอกตั้งแต่แรก"

"...นายไม่ให้ฉันยุ่ง"

...ผมนึกย้อนเหตุการณ์ ผมไปพูดห้ามเขาตอนไหนกัน...

เมินโหยวผิงมาหาผมโดยไม่บอกล่วงหน้า ตอนนั้นผมกำลังโกยเสื้อผ้าที่สุมกองหลายวันมารวมกันเพื่อโยนลงเครื่องซักผ้า

"ทำไมจะมาไม่บอกกันก่อน" ผมถาม สภาพของเขาบอกชัดว่าเพิ่งเสร็จจากการคว่ำกรวย ผมพาเขาเข้ามาในบ้าน ควานหาเสื้อผ้าที่เขาเคยเอามาทิ้งไว้ตอนที่มาค้างคราวก่อน ผมบังคับให้เขาไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ส่วนเสื้อผ้าตัวเก่าของเขา ผมเอามันโยนรวมกับของผม คิดว่าไหนๆก็ซักของตัวเองแล้ว เพิ่มเข้าไปอีกสักสองสามตัวคงไม่มีปัญหา

ตอนที่ผมกำลังจะเอาผ้าไปโยนลงเครื่อง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น พบว่าเป็นเตี่ยโทรมา ผมจะไม่รับก็ไม่ได้ เลยทิ้งกองผ้าเอาไว้

ผมคุยกับเตี่ยได้สักพัก เมินโหยวผิงก็เดินออกมาในสภาพสะอาดเอี่ยม ไอ้หนุ่มคลุกดินแปลงโฉมเรียบร้อย ผมทำมือชี้ไปที่กองผ้า ตั้งใจจะฝากให้เขาเอาผ้าเข้าเครื่อง ซึ่งจริงๆไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย แค่ยัดๆแล้วก็กดปุ่ม

แต่ผมลืมคิดไปว่านี่คือเมินโหยวผิงผู้มีความเชื่อมโยงกับเทคโนโลยีเป็นศูนย์ ดังนั้นหลังจากไหว้วานเขา ผมคุยกับเตี่ยต่ออีกไม่กี่ประโยคก็ได้ยินเสียงครืดๆครึกๆ แล้วก็เสียงตึง...เหมือนอะไรสักอย่างหมดสภาพตกลงมานอนตาย ชะโงกหน้าไปทางต้นเสียงก็พบว่าอะไรสักอย่างนั้นคือเครื่องซักผ้าของผมเอง...

ผมถึงกับสมองไม่สั่งการไปหลายวินาที ได้ยินเสียงฮัลโหลๆของเตี่ยผ่านหูซ้ายทะลุหูขวา เมินโหยวผิงยังคงยืนมึนๆอยู่หน้าเครื่องซักผ้า พอผมตั้งสติได้ ผมก็บอกเตี่ยว่างานเข้าด่วน กดวางสาย แล้วเดินไปหาเมินโหยวผิง

"นายถอยไป ไม่ต้องยุ่งตรงนี้ ฉันจัดการที่เหลือเอง"

...ผมจำได้แล้ว แต่นั่นหมายความว่าห้ามไม่ให้เขายุ่งกับเครื่องซักผ้า ไม่ได้ห้ามเขาซักผ้า!!! ไอ้พวกสกิลการใช้ชีวิตติดลบระดับเก้า ไอ้พวกอ่อนด้อยทางเทคโนโลยีระดับสิบ ไอ้พวกความเข้าใจคนอื่นเป็นศูนย์!

ผมกุมขมับ สบถด่าต้นตระกูลจางยาวเหยียด ก่อนจะหันมาสนใจสถานการณ์ในปัจจุบันแทน

ขณะนี้เสี่ยวฮัวกำลังซักผ้า...ไม่ใช่ ผมควรจะเรียกว่าขยำผ้าต่างหาก เขาใช้มือข้างหนึ่งขยำผ้าในน้ำ อีกข้างกรีดกรายผ้าพ้นน้ำด้วยลีลาท่าทางเหมือนกำลังแสดงร่ายรำอะไรสักอย่าง ทำอย่างนี้อยู่สองสามครั้งก็ช้อนผ้าขึ้นจากน้ำ สะบัดด้วยท่วงท่าสง่างาม มีหยดน้ำกระเซ็นซ่านเป็นอุปกรณ์ประกอบการแสดง...

"เสี่ยวฮัว นายซักผ้าอยู่ใช่มั้ย"

เขามองผม แล้วก็ขำพรูดออกมา นิ้วชี้ยกขึ้นชี้มาทางผม ถามว่า

"นายใส่ไอ้นั่นจริงๆเหรอ"

เขาไม่ได้ถามผม แต่ถามอีกคนที่อยู่ข้างหลังผม เมินโหยวผิงกำลังสะบัดกางเกงในลายลูกเจี๊ยบด้วยหน้านิ่งๆ...ผมเข้าใจชัดเจนเลยว่าเสี่ยวฮัวหัวเราะเพราะอะไร

เมินโหยวผิงไม่ตอบเขา กลับมาก้มหน้าก้มตาซักผ้าต่อ เขาซักผ้าได้เร็วและูชำนาญมาก สมกับที่ไม่ถูกกับเทคโนโลยี พอเป็นระบบอนาล็อคนี่คล่องเชียว

ผมกลับมาสนใจกองผ้าของตัวเอง ซักไปได้สักพักก็มีมือยื่นมาแย่งผ้าจากกะละมังของผมไป

"ฉันช่วย" เสี่ยวฮัวอาสาอย่างมีน้ำใจ...แต่ผมไม่ต้องการ!!!
นั่นมันกางเกงในของผม ผมขอซักเอง!!!

ผมกำลังจะอ้าปากบอกปฏิเสธ ตอนนั้นเอง อีกมือหนึ่งแย่งของผมไปอีกแล้ว เมินโหยวผิงซักผ้าของตัวเองเรียบร้อย และตอนนี้กางเกงในของผมก็อยู่ในมือของเขาเช่นกัน

พวกนายเป็นโจรขโมยกางเกงในกันหรือไง!!! ผ้าชิ้นอื่นมีเยอะแยะไม่หยิบ ดันหยิบอะไรแบบนี้!!!

"ที่เหลือตรงนี้ฉันซักเอง พวกนายไม่ต้องช่วยแล้ว" ผมกระชากของใช้ส่วนตัวกลับมาอย่างไม่รักษามารยาท "อีกอย่าง พวกนายเป็นแขกมาเยี่ยมฉัน ช่วยเท่านี้ก็พอ"

"แค่กางเกงใน ฉันเคยเห็นนายใส่กางเกงในตัวเดียวมาแล้ว ไม่เห็นต้องอายเลย" เสี่ยวฮัวพูดด้วยน้ำเสียงปกติเหมือนพูดคุยว่าเมื่อวานกินอะไรเป็นข้าวเย็น

จริงๆทั้งผมทั้งเขาก็เป็นผู้ชาย เรื่องพรรค์นี้ไม่มีอะไรน่าอาย แต่ผมสังหรณ์ใจไม่ดีเอามากๆ โดยเฉพาะเมื่อหันไปสบตากับเมินโหยวผิง...หน้านิ่งๆของเขาแต่เดิมก็หลอนอยู่แล้ว ผมขยับตัวเองถอยห่างโดยอัตโนมัติ

"พวกนายกลับเข้าบ้านไปก่อนเลย" ผมออกปากไล่อีกรอบ แต่ไม่มีใครฟังผมเลยสักคน พวกเขามองหน้ากันเอง เหมือนสื่อสารอยู่ในโลกของพวกเขาสองคน จากนั้นสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น

เสี่ยวฮัวกับเมินโหยวผิงแย่งกันโกยผ้าออกจากกะละมังของผม ผมใจหายวาบนึกว่าพวกเขาจะเอาผ้าไปทำอะไร ปรากฏว่าพวกเขาเอาไปซัก...ซักราวกับจะแข่งขันว่าใครซักได้เร็วกว่ากัน ผมห้ามก็ไม่มีใครฟัง ตั้งหน้าตั้งตาซักผ้าราวกับมันคือหน้าที่ของพวกเขา พวกเขาเกิดมาเพื่อสิ่งนี้

ผมสุดจะทน ยกกะละมังของตัวเองขึ้น ตั้งใจจะสาดน้ำเรียกสติของพวกเขา แต่พื้นตรงนั้นเปียกน้ำ...และลื่นมาก

ผมที่ยืนบิดตัวเตรียมสาดน้ำใส่ทั้งสองคน พอถอยขาไปตั้งหลักก็กลายเป็นลื่นพรืด กะละมังในมือคว่ำสาดใส่ตัวเอง ผมสบถด่าความซุ่มซ่ามของตัวเอง มั่นใจว่าต้องเจ็บตัวแน่ นับถอยหลับสามวินาทีเตรียมก้นกระแทกพื้น แต่...กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ผมลืมตา พยายามมองผ่านฟองและน้ำซักผ้า ข้างหน้าของผมคือเสี่ยวฮัว เขาจับแขนขวาของผมไว้ ส่วนอีกมือจับที่ไหล่ซ้าย ในขณะเดียวกันผมรู้สึกได้ถึงมือที่เย็นกว่าของเสี่ยวฮัว จับอยู่ที่แขนซ้ายที่หนึ่ง กอดเอวของผมอีกที่หนึ่ง

...ผมไม่มีอะไรจะพูดในท่าทางแบบนี้ รู้อย่างเดียวว่ามันต้องเป็นภาพที่ไม่น่าดูเอามากๆแน่นอน!!!

"ตาของนายเป็นอะไรหรือเปล่า" ได้ยินเสียงของเสี่ยวฮัว แต่แรงดึงที่เอวกระชากตัวผมหลุดจากมือของเสี่ยวฮัว จากนั้นหน้าของผมก็ถูกผ้าเปียกลูบๆเช็ดๆ เมื่อเจอน้ำสะอาดเช็ดฟองออกไปจากหน้า ผมก็พอจะลืมตาเห็นอะไรชัดขึ้น

หน้าของเมินโหยวผิงอยู่ใกล้มากจนผมผงะ แล้ววินาทีต่อมาผมก็ถูกดึงไปอีกทาง

"นายเปียกไปทั้งตัว เข้าไปเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อก่อนที่จะไม่สบาย" เสี่ยวฮัวจับแขนจะลากผมเข้าบ้าน แต่ก็ต้องชะงักเมื่อแขนอีกข้างของผมถูกเมินโหยวผิงดึงไว้ สภาพของผมตอนนี้เหมือนเชือกที่กำลังจะถูกคนแรงควายสองคนชักกะเย่อ

...พวกเขาเป็นบ้าอะไรกัน!!!

ผมสบถด่าทั้งตระกูลเซี่ยและตระกูลจาง ขุดทุกคำหยาบออกมาเท่าที่จะคิดได้ สถานการณ์ของผมตอนนี้กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ไม่เข้าใจอะไรสักอย่าง พวกเขาถูกผีสิงหรือเปล่าไม่รู้ แต่ที่แน่นอนคือผมรู้สึกว่าการถูกจับโดยสองคนนี้เลวร้ายยิ่งกว่าถูกจิ้นผอดักหน้าผีแม่ย่าดักหลัง

และก่อนที่เรื่องราวจะแย่ลง ผมได้ยินเสียงตะโกนลั่นจากหน้าบ้าน

"เสี่ยวอู๋!!! นายอยู่ใช่มั้ย แม่งหลับอยู่หรือไง โทรไปก็ไม่รับ"

ผมรู้สึกได้ว่าแรงที่จับแขนของผมอ่อนลง จึงอาศัยจังหวะนั้นสะบัดแขนเดินหนีสองคนนั้นเข้าไปในบ้าน พุ่งไปที่ประตู เปิดออกเห็นนายอ้วนยืนอยู่ด้วยใบหน้าอารมณ์เสีย...แต่สาบานได้เลยว่าต่อให้เขาทำหน้าเหม็นเบื่อน่าเกลียดกว่านี้ ผมก็คิดว่ามันดูดีมาก

ผมแทบจะกระโดดกอดเขา ถ้าไม่ติดว่าเขายกมือขึ้นห้าม และถอยหลังไปสองก้าว

"ฉันไม่ได้รังเกียจที่นายเปียก...แต่นายยืนยันได้มั้ยว่าถ้านายกระโดดมาหาฉันแล้วสองคนข้างหลังนั่นจะไม่ทำอะไรฉัน"

...

คราวหน้าผมจะซักผ้าเองคนเดียว บทเรียนครั้งนี้น่ากลัวกว่าคว่ำกรวย
ผมไม่เอาอีกแล้ว!!!



_______________________________

ฟิคนี้มโนที่สุดแล้วจริงๆ...
ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ

[lilitho]

เป็นฟิคที่อ่านแล้วฟีลกู๊ดมากๆค่ะะะะะะะ ชอบบบบบบบบบบ
ขำฉากแย่งกกน.นายน้อยไปซัก พวกนายเป็นบ้าอะไรก๊านนน 55555555555 /เข้าไปแย่งมาดมซักด้วย #แย่ว์
ขอบคุณสำหรับฟิคค่าา

[sinnerdarker]

ตายแล้ว

ตายแล้วค่ะ

อิ่มมากค่ะ น่าร๊ากกกกกกก

แมร่มมม โมเมนต์แย่งนายน้อยนี่กี่ทีๆ ก็กร๊าวววววววววววววววว กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

แงงงงงงงงงง ตาบ้าเมินทำเครื่องซักผ้าพัง 555 นายแม่มมมม บัญชีร้านอู๋เสียจะติดตัวแดงเพราะนายนั่นแหละ

เสี่ยวฮัวคะคิดอะไรอยู่คะ (คือเอาเถอะ ด้วงก็คิด)

แงง คิดถึงฟิคคุณมินนนน อ่านบ้างไม่อ่านบ้างขออภัยยังไม่ว่างตาม ฮืออออออ

[Mill]

5555555555555555555 ; 7 ;
โอ๊ย ขำมากค่ะฮือออ ภาพมาเป็นชอจเป็นช่องเลยทีเดียว
ยิ่งตรงที่บอกว่าซักผ้าราวกับเกิดมาเพื่อสิ่งนี้นี่ขำมากกก
แง ชอบค่ะ 5555555

[Naitear]

แงงงงงงงงงงง น่าร้ากกกกกกกกกกกกกก T////v////T

สารภาพว่าอ่านตรงช่วงแรกๆแล้วไม่ได้คิดว่านายน้อยซักผ้าเลยค่ะ #ไนร์เป็นด้วงใสๆ ฟฟฟฟฟฟฟฟ ฮรู้ยยยยย นายเมินทำหน้ามึนๆตอนเครื่องซักผ้าพังน่าร้ากกกก /////////// ชอบท่าเสี่ยวฮัวซักผ้าด้วย ติดรำงิ้วมาเหรอคะ ซักซะกรีดกราย 5555555555555

ดูจากตอนที่เสี่ยวฮัวไปจับเนื้อต้องตัวนายน้อยเต็มๆแล้ว พรุ่งนี้นายเมินน่าจะได้ทำให้อู๋เสียไม่ได้ไปทำงานอีกวันค่ะ แต่ด้วยคนละสาเหตุ(?) U v U

อย่างที่คุณซินบอก คิดถึงฟิคมินมินซังเหมือนกันค่ะ ช่วงหลังโดนงานกระหน่ำ ไม่ค่อยได้ด้วงเลยฮือ #จะเอื้อมมือไปแตะบอร์ดฟิคแต่เหมือนการบ้านจะไม่เข้าใจ ขอบคุณสำหรับฟิคน่ารักๆนะคะะ

[Narakas]

โอ๊ยยยยยย น่ารักกกกกกกกก แงงงงงงง 55555555555

สารภาพว่าช่วงแรกคิดลึกเหมือนกันค่ะ แฮร่ก //เขิล

[kampe]

น่ารักกกกก ฮือออออออออ
เสี่ยวฮัวซักผ้าอย่างกรีดกรายนี่อยากเห็นมากเลยค่ะ
ฮามากค่ะ ไม่รู้จะสงสารหรือขำนายน้อยดี5555555554

[GhostInGrave]

โอยยย ขำมากไม่ไหวแล้วค่าาาาาาาาาาา เสี่ยวเกอกับเสี่ยวฮัวแข่งกันซักผ้าคงยิ่งกว่าแอคแทคสิบแรงมือ ถ้าผ้านายน้อยหมดแล้วมาซักผ้าต่อที่บ้านเรามั้————

[leralalita]

ฮือ55555555555555555 น่ารักแต่ก็ตลกค่ะแง 55555555555555555

นึกภาพไปก็ขำไม่ไหวแล้ว 555555 รู้ว่าแย่งกันทำคะแนนนะคะ แต่แบบ 55555555555 ให้นายน้อยซักเองเถอะพ่อคุณ TvT กกน.เลยนะ ฟฟฟฟ ล แล้วราวกับเกิดมาเพื่อสิ่งนี้ ฮือ5555 จริงๆเกิดมาเพื่อสิ่งนี้คือเกิดมาเพื่อดูแลอู๋เสียกันสิน้า//// #มโน

เสี่ยวเกอก็ซื่อจน อ่าก แต่น่ารักค่ะให้อภัย ไม่ยุ่งก็ไม่ยุ่ง แถมยังแผ่รังสีหึงหน้านิ่งๆอีกแง น่ารักก น่ารักที่สุด T////T เสี่ยวฮัวก็พอกัน เพื่อคนนี้แล้วรู้ตารางหมดสินะคะโฮ 55555 แต่วันนี้กำไรนะ ได้จับตัวด้วย กรี๊ด *ดิ้น*

เสี่ยอ้วนไม่..ไม่รับประกันค่ะว่าจะไม่โดน55555 แอ ขอบคุณสำหรับฟิคนะคะ ,,u v u

[ennewiis]

โอ้ยยยยย ขำไม่ไหวแล้วค่ะ
555555555555555555555555555

ชอบโมเม้นท์เสี่ยวฮั่วกับนายเมินแย่งนายน้อยกันมากมายมหาศาล แล้วดูวิธีการไฝว้กันของแต่ละคนนั่นสิ เหมือนโรคจิตมากกว่าจะช่วยมั้ย ยิ่งอ่านก็ยิ่งขำ เข้าใจหาเรื่องช่วยซักผ้านะพวกนาย

ตอนแรกแอบจิ้นไปถึงเรื่องติดเรทแล้วค่ะ แต่คิดว่าต้องหักมุมแน่ๆ พออ่านไปอ่านมาขำแทน ชอบเรื่องฟีลกู้ดแบบนี้จริงๆ ค่ะ

[darkgreen]

กริ๊ดดดดดด!!! 55555
โจรขโมยกกน.มันฮามากค่ะ มุ้งมิ้งสดใสไปอีกแบบ อ่านแล้วอยากจะลงไปช่วยซักจริงๆ >w<

[gustoon]

แง่งงง โหดร้ายมากตอนอ่านนี่คิดไปไกล5555555
3คนนี้น่ารักกกกก เกิดศึดชิง(กางเกงใน)นาย
นายอ้วนอยู่เฉยๆดีแล้วปลอดภัยสุดล่ะะะ

[uglygirl]

เสี่ยวเกอ เสี่ยวฮัว พวกนายทำบ้าอะไรกัน
แข่งกันซักผ้าเนี่ยนะ แถมดูแล้วจะจริงจังมากซะด้วย
อันที่จริงก็อยากจะเข้าใจความรู้สึกของนายสองคน แต่เราว่า
ถามอู๋เสียก่อนซักนิดมั้ย ว่าเค้าซักกางเกงในเองได้รึเปล่า
ก็ถ้าจะแย่งกันขนาดนี้ ไม่ถอดตัวที่ใส่อยุ่ออกมาซักซะเลยหล่ะ
อุปส์!!!

[Shiaeri]

โอ้ย เป็นการซักผ้าที่ตลกมาก โอ้ย 55555555555555555555555555
นี่มันศึกชิงนาย ไม่ไหวละ แข่งกันซักผ้า แงงงงงงงงงงง ตัลโหลก 55555555555555555555555555555555555555555555555
ความคิดสร้างสรรค์ของคุณมินนี่เลอค่าเหมือนเดิมเลยค่ะ ชอบ ประทับใจ ขอเป็นแฟนคลับนะคะ 5555555555

[Feran.FS]

อ่านมาเจอคำว่าซักผ้านี่คือลั่นค่ะ ลั่นเบยยย ขำก๊ากจนแม่มอง 5555
โอ๊ยยยย ฮาค่ะ ฮาาาาาาาา//ด้วงขำกลิ้ง

คือเสี่ยวเกอออ เสี่ยวฮัวววว พวกนายมันติงต๊องงงง 555555//ขำอัด

ขำเสี่ยอ้วนตอนสุดท้ายด้วยย

[FateKiRi]

น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อดขำไม่ได้จริงๆ
ยิ่งตอนอ่านแรกๆนี่หัวไปไกลมากพอมาเจอคำว่าซักผ้ายิ่ง....5555555555
แงงงง๊ ละอายใจจัง(. . )
เสี่ยวเกอกับเสี่ยวฮัว พวกนายนี้มัน แย่555555555555555

[velvetronica]

ฮูววววววววววว ศึกชิงนายนี่มันนนนนนนนนน //ทำหน้าด้วงพุ่งเข้าไปแย่งนายน้อยด้วย

น่ารักมากค่ะคุณมินมิน แงงงง ชอบอ่ะ จะงหวะแข่งกันซักผ้าคืออะไร พวกนายเป็นเด็กอนุบาลแย่งกันจีบครูประจำชั้นหราาาาาาา 55555555555555

กอดคุณมินมิน ขอบคุณสำหรับฟิคนะคะ ฟฟฟฟฟ

[zerin]

พึ่งได้อ่านค่ะ โอยยย ตลกมากก น่ารักมากกก ชอบจังค่ะ พวกนายนี่ติงต๊องกันรึง้ายยแข่งกันซักผ้า5555

[Ak_Zokyo]

ไหนจะช็อตคุณชายกรีดกรายซักผ้า ไหนจะอีกคนเชี่ยวชาญแบบอนาล็อกสมเป็นว่าที่พ่อบ้านที่ดี #เดี๋ยว แงงงงงงงงงงงงงง ไม่ไหวเลี้ยว

เป็นศึกชิงนายระหว่างทำงานบ้านที่บันเทิงมากค่ะ ถถถถถถถถถถถถถถ โอย ตลกอ่ะ วางถุงกาวลงก่อนนะหนุ่มๆ 555555555

[Tang_An-An]

เพิ่งมาตามอ่านหลังจากห่างหายจากบอร์ดไปนาน โอ้ย...ฟิคอารมณ์แบบนี้ล่ะที่เราชอบ อร้ายยย
บอกตามตรงฉากแรก ๆ นี่ไม่ได้คิดว่านายน้อยซักผ้าเลยย55555//คิดไปไกล

[natsume]

เสียงเสี่ยอ้วนคือระฆังช่วยชีวิตนายน้อยจริงๆ

(รึเป็นระฆังเริ่มยกของสองคนนั้นวะนั่น?) = ="

พวกนายดีงามมากๆค่ะ พ่อบ้านพ่อเรือน นายน้อยเเต่งเข้าจะได้ไม่ลำบาก //โดนสหบาทา...

อ่านแล้วขำไม่หยุดเลยค่ะ

[Starsong]

โอ้ยยยยยยย 55555555555555 //หัวเราะตกเก้าอี้
เหมือนจะขยันช่วยซักผ้าแต่สุดท้ายก็กลายเป็นโจรขโมยกกน.นายน้อย!!!!!
เสี่ยวเกอ!! เสี่ยวฮัว!! พวกนายสองคนทำอะไรก๊านนน
เริ่มเป็นห่วงนายน้อยแบบแปลกๆขึ้นมา อยู่กับสองคนนี้จะปลอดภัยจริงเร้อ??
อาจปลอดภัยจากบ๊ะจ่างและบุคคลภายนอกล้าน% แต่ไม่รอดจาก.........
แต่ที่ด้วงแน่ใจคือพรุ่งนี้นายน้อยคงไปทำงานไม่ไหวแน่ๆค่ะ เอร๋ยยย~ *//////*
(เอาจริงๆเสี่ยวฮัวที่รู้ตารางชีวิตนายน้อยละเอียดยิบขนาดนั้นเราก็ว่าเข้าขั้นน่ากลัวแล้วนะเนี่ย! หรือนายแว่นตามสตอกเสี่ยวฮัว แล้วเสี่ยวฮัวก็ตามสตอกนายน้อยอีกต่อ!! //ด้วงสะพรึง *[]*)

//เสี่ยวฮัวเคยเห็นนายน้อยกกน.ตัวเดียวตอนไหนเหรอคะ? พยายามนึก หรือแค่แกล้งพูดยั่วตาคนหน้านิ่งนั่นเฉยๆ ‘__’?
//แอบฉวยจังหวะที่ทุกคนเผลอขโมยกกน.ลูกเจี๊ยบที่ซักสะอาดเอี่ยมแล้วกลับบ้าน อิ___ฮิ

[Rozenkreuz]

ไอ้พวกสกิลการใช้ชีวิตติดลบระดับเก้า ไอ้พวกอ่อนด้อยทางเทคโนโลยีระดับสิบ ไอ้พวกความเข้าใจคนอื่นเป็นศูนย์!
555555
เสี่ยวเกอน่ารักก็ตรงนี้แหละเทียนเจินอ่ะ

คำถามแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวคือ เปียกอะไร!!! //พลั่ก //นายน้อยชอบใช้ความรุนแรง *ชี้*
มโนสลายกลางอากาศเลย บู่ๆ