[OS] Morning Moon [ปู่รองปู่อู๋]

[Koume]

[OS] Morning Moon [ปู่รองปู่อู๋]

....ห้ามถามว่าคู่ไหน ; U ; ไม่ใช่ปู่เอ้อร์ค่ะ ปู่รอง! พี่น้องสกุลอู๋ไง!
คำเตือน : ......มีการสปอยเล่มหนึ่ง บทแรก...เพราะออฟฟิเชียลมีให้แค่นั้น..... มโนมาก มโนสุดๆ เป็นเพียงจินตนาการของติ่งเท่านั้น



----------------------



ที่มณฑลหูหนาน ชายเมืองฉางซา สกุลอู๋ของข้าตั้งรกรากอยู่ที่นั่น

ตระกูลพวกข้าเป็นโจรขุดสุสาน มันเป็นอาชีพที่ทำกันมานานตั้งแต่บรรพบุรุษ สืบทอดมาจากรุ่นปู่ของปู่อีกที แต่ถึงจะมีประวัติยาวนานแค่ไหน หลักใจความกลับมีสั้นๆเพียงสองประโยคเท่านั้นที่คงอยู่เสมอมา ซัดให้ราบและกวาดให้เรียบ  ชัดเจนและตรงไปตรงมายิ่ง

ข้ากำลังนั่งผิงกองไฟ ลมหายใจพ่นออกมาเป็นไอขาว ช่วงนี้อากาศเริ่มหนาวจัด แม้จะยังไม่มีหิมะตกลงมา แต่มองไปทางไหนก็เห็นแต่หมอกลงปกคลุมเกือบทุกที่ ฤดูนี้พวกข้าจึงไม่ค่อยได้ลงตักทรายเท่าไรนัก การมองเห็นไม่ชัดในสถานที่ไม่คุ้นเคยจะยิ่งเพิ่มอันตราย เพื่อเป็นการลดความเสี่ยงให้น้อยลง สุดท้ายเลยได้แต่นั่งกินนอนกินอยู่ที่บ้านรอเวลาผ่านไปก่อนเท่านั้น

ลมพัดมาบาดผิวจนปลายจมูกเย็นเฉียบ เวลากลางคืนยิ่งหนาวตัวสั่น ได้แต่ซุกม้วนขดเป็นก้อนอยู่ในผ้าห่ม รักษาความอบอุ่นให้ตัวเอง เมื่อไม่มีอะไรให้ทำ จึงได้แต่นั่งมองเปลวไฟที่เผาไหม้กิ่งไม้แห้งๆเป็นระยะ

“ไอ้หนู เอ็งไสหัวมานอนได้แล้ว”

พี่รองตะโกนเรียกข้าจากข้างในบ้าน น้ำเสียงฉุนเฉียวมาก

ข้าไม่ตอบเขา เอาแต่นั่งจ้องกองไฟตาไม่กระพริบ

วันนี้ไม่มีใครอยู่ที่บ้าน นอกจากข้ากับพี่รองแค่สองคน อันที่จริงแล้วพี่รองเองก็อยากออกไปเที่ยวเรื่อยเปื่อย ติดที่พ่อสั่งกำชับหนักหนาว่าให้อยู่เฝ้าบ้านดูข้า ห้ามหนีออกไปเที่ยวเถลไถล ไม่อย่างนั้นพรุ่งนี้เขากลับมาจะตบกบาลพี่รองให้แตก เขาจึงไม่ไปไหนไม่ได้ ได้แต่นั่งอารมณ์เสียอยู่ที่บ้าน

ตอนนี้ดึกมากแล้ว ตามเวลาปกติข้าควรเข้านอนสักที แต่ในเมื่อไม่มีใครอยู่บ้านคอยคุมข้าก็ไม่เป็นไร

“ไอ้หนู! ข้าเรียกเป็นชาติกว่าแล้ว เอ็งไม่ได้ยินหรือไง” ได้ยินเสียงแล้วข้าพลันสะดุ้งสุดตัว พี่รองเปิดประตูเสียงดัง เดินกระแทกส้นเท้ามายืนอยู่ข้างหลังข้า หากประตูบ้านพังล่ะก็ข้าจะฟ้องพ่อ ข้าหันไปดูเขาหน่อยๆ พี่ชายผู้มีตาข้างเดียวกำลังมองข้าด้วยความโมโห สีหน้าบูดเบี้ยวน่ากลัว เขาเป็นคนอารมณ์ร้อนรุนแรงนัก เรื่องนี้ข้ารู้ดี เมื่อสองปีก่อนที่ข้านึกสนุกแอบสะกดรอยตามเขาไป ถูกจับตีซะก้นช้ำไปหมด จนถึงตอนนี้หากเขาง้างมือทำท่าจะตี ข้าต้องรีบวิ่งไปหลบหลังแม่ทุกครั้ง เขาเป็นคนนิสัยไม่ดีจริงๆ

โชคไม่ดีเท่าไรนัก วันนี้แม่ไม่อยู่ ข้าจะหันไปพึ่งพาใครก็ไม่ได้ แต่เมื่อกำลังจะลุกขึ้นหนี กลับถูกเขากระชากคอเสื้อเอาไว้ หิ้วลอยวืดขึ้นมาห้อยโตงเตงอยู่บนอากาศ

“เอ็งมีปัญหาอะไรอีกหรือไง หา!” พี่รองตวาดด้วยน้ำเสียงดุดัน ข้ารีบหุบปากเงียบทันที ไม่อยากพูดอะไรให้ถูกตีอีก ครั้งนี้ไม่มีคนช่วยข้าแน่ๆ ได้แต่จ้องตากัน ถึงเขาจะเหลือตาแค่ข้างเดียว แต่พี่รองเป็นคนที่มีตาดุดันมาก ชอบจ้องกดดันเสมอ พี่รองเห็นข้าเงียบแล้วถึงค่อยวางข้าลงยืนบนพื้นใหม่อีกรอบ ขู่ซ้ำว่าถ้าข้าไม่ยอมกลับไปนอนดีๆในสามนาทีนี้ โดนจับโยนลงบ่อน้ำแน่

หลังบ้านข้ามีบ่อน้ำหนึ่ง ปู่ข้าขุดขึ้นมาด้วยความบังเอิญ ครั้นจะทิ้งเอาไว้เฉยๆก็กลัวมีใครตกลงไป เลยก่ออิฐกั้นขึ้นมาแบบง่ายๆไม่พิถีพิถันมาก แม้มันจะไม่ลึกเท่าใดนัก แต่ข้าก็ไม่อยากลองเสี่ยงกับความหนาวใต้น้ำตอนกลางคืน จึงจำต้องถือผ้าห่มเดินกลับเข้าไปบ้านอย่างว่าง่าย ไม่ให้เขาลงไม้ลงมือกับข้าอีก

พี่รองมองสีหน้าบูดบึ้งข้าแล้วส่ายหน้า เขาเดินไปยกถังน้ำมาสาดดับกองไฟ จากนั้นก็เดินตามข้าเข้ามาในบ้าน สั่งให้ข้ารีบนอนซะ ไม่อย่างนั้นเขาจะตีให้หลังหัก

ข้าทำหน้าบึ้งใส่เขา ฉวยโอกาสตอนเขาเผลอเตะข้อพับเข่าเขาไปหนึ่งที พี่รองทรงตัวไม่ทัน เสียสมดุลจนเกือบทรุดฮวบลงกับพื้น ข้าถือจังหวะนี้วิ่งหนีเข้าห้อง ปิดคั่นบานประตูอย่างแน่นหนาแล้วจึงขึ้นที่นอน ได้ยินเสียงตะโกนก่นด่าของพี่รองจากนอกห้อง รู้สึกสะใจมาก ไม่บ่อยที่ข้าจะได้เอาคืนเขาบ้าง

ใครกลัวเขากัน พรุ่งนี้เช้าแม่ก็กลับมาแล้ว

คืนนี้หนาวมาก แต่ได้แกล้งพี่รองบ้างก็ไม่เลว





ล้มตัวลงนอนได้สักพัก เวลาน่าจะผ่านไปไม่นาน ก็ต้องสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาเพราะอากาศเย็นบาดผิว ปลายเท้าข้าชาจนแทบจะเป็นเหน็บอยู่รอมร่อ ปีนี้ฉางซามันจะหนาวเกินไปแล้ว แม้จะขดตัวอยู่ในผ้าห่มอุ่นๆก็ยังขนลุกตัวสั่น

หากเป็นตามปกติแล้วข้าคงไปนอนกับท่านแม่ นางจะกอดข้าเอาไว้ตลอดทั้งคืน

แต่วันนี้ท่านแม่ไม่อยู่....

ข้าพยายามข่มใจล้มตัวลงนอน แต่ไม่ว่าจะพยายามหลับตาก็แล้ว กลิ้งม้วนในผ้าห่มกี่รอบก็แล้ว ข้าก็ยังนอนไม่หลับอยู่ดี ได้แต่นอนถูปลายจมูกที่เย็นเฉียบ อากาศหนาวจัดทำให้เวลาหายใจเข้าเริ่มแสบคอถึงด้านใน เป็นความรู้สึกที่โครตทรมาน ดึกมากแล้ว ข้าเองก็อยากนอนพักเอาแรง แต่อากาศไม่เป็นใจเอาซะเลย

ข้าง่วง ข้าอยากจะนอน!

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร สุดท้ายข้าเลยตัดสินใจทางเลือกสุดท้าย เป็นหนทางที่แย่มาก ข้ายอมรับ แต่เมื่อดูสถานการณ์แล้วข้าคิดว่าตนเองไม่มีตัวเลือกอื่นอีก เพื่อสวัสดิภาพในการนอนของเด็กอย่างข้า

ข้าหอบหมอนกับผ้าห่มออกจากห้อง เดินไปห้องนอนที่อยู่ถัดไป

เพราะตอนนี้เหลือแค่ข้ากับพี่รองเท่านั้น ไม่รู้ว่าตนเองคิดดีแล้วหรือไม่ แต่ตอนนั้นข้าก็คิดอะไรไม่ออกแล้วจริงๆ ข้าหนาว!! พี่รองคงไม่ทำอะไรข้ามากหรอกน่า อย่างมากก็แค่โดนเขาโยนกลับห้องเท่านั้น

ข้าสูดลมหายใจเข้าลึกๆ(---โครตเย็น!) เคาะประตูเรียกเขาสองสามที พี่รองก็เดินมาเปิดด้วยทรงผมยุ่งเหยิงคล้ายเพิ่งตื่นนอนเมื่อสักครู่ เขาก้มลงมองข้าด้วยสีหน้าหงุดหงิด

“มีปัญหาอะไรอีกวะไอ้หนู”

“...ข้าขอนอนด้วยสิ”

ข้าเงยหน้าขึ้นมองเขา แน่นอนว่าที่ข้าคิดเอาไว้ทีแรกมันถูกต้อง พี่ชายคนรองข้าไม่ใช่คนใจดี เป็นพวกนิสัยเสียเอามากๆ ทั้งยังชอบใช้ความรุนแรงอีกต่างหาก เขามองหน้าข้าด้วยสีหน้าบึ้งตึง ยกฝ่ามือตบหัวข้าดังเพี๊ยะ ไม่มีการออมแรงสงสารน้องชายเลยสักนิด

“กลับไปนอน!!”

“ไม่!”

พวกข้ายืนจ้องตากันสักครู่ ข้าเริ่มโวยวายว่าคืนนี้มันหนาวมาก คืนนี้ท่านแม่ไม่อยู่ ถ้าข้าเป็นหวัดก็ต้องโทษพี่รอง โทษฐานที่เขาดูแลข้าไม่ดี พี่รองฟังคำพูดข้ายิ่งมีสีหน้าหงุดหงิดหนักกว่าเก่า คงเพราะเพิ่งถูกปลุกให้ตื่นตอนดึกด้วย

พี่รองพ่นลมหายใจด้วยความโมโห นวดหว่างคิ้วตัวเองแล้วสถบพึมพำก่อนจะอนุญาตให้ข้าเข้าไปในห้อง

ข้ารีบเดินตามเข้าไปทันที คลานไปแย่งที่นอนเขา จัดแจงวางหมอนเตรียมห่มผ้าเสร็จสรรพ ขนาดตัวพวกข้าสองคนยังต่างกันอยู่พอสมควร เขาคงไม่ว่าที่ข้ามาแย่งที่นอนเขากระมัง

เขาถอนหายใจ คล้ายกำลังปลงตก จากนั้นจึงล้มตัวลงนอนข้างๆข้า ผ้าห่มของพี่รองผืนใหญ่กว่าข้าอีก เวลาเขาคลุมมันเลยเผื่อแผ่มาทางข้าเพิ่มอีกชั้น ถึงแม้จะอุ่นไม่เท่าตอนนอนอิงท่านแม่ แต่ก็อบอุ่นไปอีกแบบ

ความอบอุ่นที่เพิ่มขึ้นทำให้ตาข้าเริ่มคล้อยลงเรื่อยๆ ข้าหาวเพียงสองสามทีก็รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะเคลิ้มหลับ ถึงกระนั้นข้ายังแอบเหลือบมองพี่ชายที่นอนอยู่ข้างกัน เขาหลับตาลงไปแล้ว แต่ฟังจังหวะการหายใจของเขาแล้วคงยังไม่ได้หลับ เพียงแค่นอนหลับตาเท่านั้น

“นี่ พี่รอง...”

เขายังหลับตาอยู่ แต่ยังตอบรับคำเรียกข้าด้วยน้ำเสียงงัวเงียเล็กน้อย

ข้าเขยิบตัวเข้าไปใกล้กับเขา อาศัยความอบอุ่นให้ตัวเอง ถามเขาต่อไปว่า

“ครั้งหน้าพี่รองกับท่านพ่อจะไปตักดินที่ไหน”

พี่รองลืมตาหน่อยๆ ตะแคงข้างมาฝั่งข้า “เนินเขาเปียวจื๋อหลิ่ง”

“ข้าขอไปด้วย”

ข้าเริ่มเคลิ้มหลับลงเรื่อยๆ แต่ก็ยังร้องอยากจะไปร่วมตักทรายด้วยอยู่ดี

“เอ็งไปขอท่านปู่สิวะ”

เขาตอบมาแค่นั้น นั่นเป็นสัญญาณว่าข้าจะตามไปก็แล้วแต่ เขาจะไม่ตีกบาลหรือจับข้ามัดติดเสาให้อยู่กับบ้านอีก ข้าลอบอมยิ้มหน่อยๆ ซุกใบหน้าใต้ผ้าห่มพี่ชาย

นี่อาจเป็นวัตถุประสงค์หลักที่ข้าหอบผ้ามานอนกับเขา อย่างไรก็ดี โอกาสที่ข้าจะได้คุยกับพี่รองแบบนี้มีไม่บ่อยนัก ข้าเลยลองหาเรื่องคุยกับเขาดูต่ออีกสักหัวข้อ

“นี่ พี่รอง...”

“...ไอ้หนู หุบปาก”

พี่รองจับผ้าห่มคลุมหน้าข้า ยกแขนข้างหนึ่งมาพาดบนตัวแบบไม่เกรงใจ เป็นอันจบบทสนทนาทั้งปวง รู้สึกอึดอัดมาก แต่สุดท้ายข้าก็คล้อยหลับไปทั้งอย่างนั้น

พรุ่งนี้ข้าจะวิ่งไปขอท่านปู่ให้พาข้าไปด้วยก็แล้วกัน





[END]


----------------------

/คิดชื่อฟิคไม่ออก แค่ชอบเฉยๆ...

เล็กๆน้อยๆตูก็เอา...ท่านปู่ไงล่ะ! ท่านปู่รอง!!
มีบทให้หนูอ้างอิงได้2หน้า ขอบคุณมากค่ะ.... ชอบคำเรียกว่าไอ้หนูมากๆ มันโมเอะ 5555

Q v O เรือล่มไปโล้ว... *ตะโกนแหกปากมายฮาร์ทวิวโกออนบนซากแพ*
อย่าสนใจติ่งจอมมโนเลยค่ะ หนูไม่รู้ หนูโดนยุมา
ว่าแล้วก็วิ่งหนีไปดีกว่า เย่ะ

[demidream]

ปู่รองงงงงงแงงงงงปู่ขาาาาาปู่ววววว กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดด กรี้ดแงงงงงงง กรี้ดดดดดดกปู่รองงงงงงง แงงงงงงงงงงงง /เลียแพล่บบบบบบบส์ศ์ษ์ซ์

แงงงงงงงง ปู่ววววววว ปู่วววววววววว /THIS IS TOO MUCH!!

โอ๊ยหนูเสียดายยยยยฟหกหหฟกกฟฟหฟฟฟ

พอแงงง มีแต่สครีมมม55555 ฉันขำอิตรง สปอล์ยเล่มหนึ่งบทแรก ม่างงงง55555 หนูจะร้องห้ายยยยย

รักนะคะชุ้บๆ แง5555555

[meanato]

ปู่รองออกมาแค่ตอนเดียวก็มีบทแล้ว ปู่อ๋น่ารักนะคะเนี่ยตอนเด็กๆ

[mage]

เฮิร์ทที่พอนึกถึงเหตุการณ์ต่อจากนี้ค่ะ ฮืออออออออ คุณปู่วววววววววว น่ารักมากเลยค่ะะะะ พร้อมจะดำน้ำไปตามซากเรือล่ม ฟกเดหฟฟดดห

[yiring]

กรี้ดดดดดดดด เสียใจมากค่ะ ทั้งๆที่คุณปู่ออกมาเท่ห์มากแท้ๆ ดันมีอยู่ไม่กี่หน้ากระดาษซะได้ //ดำน้ำไปงมซากเรือ ปู่อู๋วัยเยาว์โมเอ้มาก โฮร่ว

[ennewiis]

กรี๊ดดดดดดด ตามมากรี๊ดคู่ปู่รองปู่อู๋ด้วยอีกคนค่ะ ชอบคำว่าไอ้หนูของปู่รองมากเลย ///////

ตอนอ่านหน้าแรกๆ ก็จิ้นไปเฮิร์ทไป ทำไมมีแค่นี้ล่ะคะ!? เสียดายตัวละคร อยากจะให้มีปู่รองมาสร้างสีสันอีกเยอะๆ พอมาอ่านฟิคก็ฟินตายไปเลย พร้อมลงเรือเต็มที่ค่ะ ฮาาาา

ชอบนิสัยปู่รองที่ดุเถื่อนแค่ไหนสุดท้ายก็ต้องยอมให้น้องตัวเอง ถึงจะโดนขู่ก็เถอะ! แล้วไอ้การเอามือพาดน้องคืออะไรคะ นี่มันกอดในความหมายด้วงนะ ฟฟฟฟฟฟ ฟินได้แม้กับเรื่องแค่นี้ค่ะ เขินจัง

ขอบคุณสำหรับฟิคฟินๆ ด้วยค่า

[Feran.FS]

ฮึกกก พออ่านอันนี้แล้วไปอ่าน อฟช รู้สึกเหมือน เรือล่มแพระเบิดหายไปต่อหน้าต่อตา 555

[zerin]

เรืออภิมหาแรร์มากค่าา แต่ชอบบบ ชอบหนุ่มตาเดียวอารมณ์ร้อนเอะอะซัดป้าบๆเง้อววววว ///////

[Ahhhhhh]

ฮว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก //กรีดร้องแล้วว่ายน้ำรอบซากแพ
ฮืออออออ มันโมเอะจริงๆค่ะ มันน่ารักมากกกกกกก T_T ไอ้หนูวววว ♥
โดดขึ้นแพอย่างงงๆ 5555 เขียนได้น่ารักมากค่ะ Y///Y

[darkgreen]

อ๊ากกกกกกกกกกก!!! หนูชอบเรือผี หนูชอบเรือผี!!!!!!!//กรีดร้องลั่นแล้วรื้อขอนไม้สำริดด!
ปู่รองค้าาาาาาาาาาาาา!! หนูรักปู่น้าาาาาาาาาาาาา!! เอ็นดูปู่อู๋เยอะๆสิค้า อ๊ายยยย! >w<

[Nepenthes]

อ่านตั้งนานนนน เข้าใจะ ปู่รองงงง ////

[Rozenkreuz]

เยี้ยกกกกกกกกก
เรืออภิมหาแรร์ แพน้อยกลางมหาสมุทรรรรรรรรร
ง่อววววววววววววว ตามมาสครีมแบบดีเลย์ //วิ่งไปสีไวโอลินทำนองมายด์ฮาร์ทวิวโกออนนนนนนนนนนน

นี่มัน นี่มันนนน ปู่รองงงงง //แว่วเสียง แค่สองหน้าม้นก็ยังจะเอา ฟฟฟฟ

[MildLove]

ปะ.. ปู่รองงงงงงง หาอยู่นานว่าใครกว่าจะคิดได้เหมือนเห็นบอกสปอย.. เล่มหนึ่งบทแรก 5555
จำได้ละ ท่านปู่รองนี้เองงงง