[OS] #dmbjdaily "เกมฆ่าเวลา" (หัวข้อ : สูท (ย้อนหลังค่ะ)) [เฮยฮัว]

[maew3ta]

ส่งย้อนหลังค่ะ ไหน ๆ ก็เขียนแล้ว แงง TwT

#dmbjdaily : สูท




"เกมฆ่าเวลา"

Paring : เฮยฮัว






คุณชายเก้ามีสูทละลานตาเต็มตู้เสื้อผ้า ไม่มีทางจำได้หมดว่าตัวไหนเป็นตัวไหนบ้าง แต่มีอยู่จำนวนหนึ่งซึ่งเป็นตัวโปรด ชนิดที่ว่าถ้าหายไป เขาจะรู้.. รู้เร็วยิ่งกว่าอู๋เสียรู้ว่าจางฉี่หลิงหายตัวไปแล้วด้วยซ้ำ

และวันนี้มันหายไป...สูทตัวเก่งที่สุดของเขา หายวับอย่างลึกลับเหมือนกับอยู่ ๆ ก็ระเหยหายจากเก้าอี้ที่เขาพาดมันไว้ก่อนผล็อยหลับไปเมื่อคืน

จะว่าเหน็ดเหนื่อยจากการตรากตรำงานจนไม่รู้ตัวว่ามีใครลอบเข้าห้องตอนหลับ นับว่าเป็นไปได้ยาก อย่างไรเสียเขาเองก็ไม่ใช่กระจอก หากอีกฝ่ายไม่ได้เป็นพวกฝีมือดีมากระดับนักคว่ำกรวยมืออาชีพ ไม่มีทางที่เขาจะหลับเพลินจนไม่รู้ตัว ให้ลองไล่เรียงดูแล้ว ต้องมีความสามารถอย่างน้อยก็เทียบเท่าหรือมากกว่านายบอดเฮยเสียจื่อ...


เฮยเสียจื่อ..


เซี่ยอวี่ฮัวเลิกคิ้ว คล้ายจะนึกอะไรขึ้นมาได้


ตอนนั้นเองที่โทรศัพท์มือถือเขาแผดเสียงขึ้นพอดี


"คุณชาย"

เขาจำสำเนียงนั่นได้ และคิดว่าลางสังหรณ์ตัวเองไม่ผิด จึงไม่คิดใส่ใจเรื่องมารยาท

"เอาสูทฉันไปไว้ไหน"

“พูดเรื่องอะไรหรือครับ”

“ตอบ”

อีกฝ่ายดูไม่ยี่หระ "ทำไมถึงคิดว่าเป็นผมล่ะ คิดถึงผมขนาดนั้นเชียว?"

"สูทฉัน" เขาเมินคำถามนั้น "นายอยากตายหรือ"

"ตายด้วยมือคนงามขนาดนี้ก็ไม่เลวนะครับ"

"อยากตายจริง ๆ ใช่ไหม"

"สูทคุณชายกลิ่นหอมเหมือนดอกไม้" อีกฝ่ายเอ่ยกลั้วหัวเราะ "ถ้าผมตายก็ช่วยเอามันคลุมศพผมที"

เขาแทบปรอทแตกเต็มแก่ หมอนั่นยอมรับเองจนได้ นึกออกกระทั่งรอยยิ้มโรคจิตของคนพูดเป็นฉาก ๆ

"งั้นเสนอหน้ามาให้ฉันฆ่า แล้วฉันจะสงเคราะห์ด้วยสูทเก่า ๆ สักตัว"

เสียงหัวเราะน่าขนลุกดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ไม่ได้มาจากโทรศัพท์ ทว่าดังขึ้นในระยะประชิดจากด้านหลังของเขานี่เอง ท่อนแขนเขาขยับฟาดไปยังต้นเสียง เป็นปฏิกิริยาตอบรับอัตโนมัติต่อสิ่งคุกคาม แย่ตรงที่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะเตรียมรับมือไว้อยู่แล้ว จึงกันไว้ได้ไม่ยากเย็นนัก ทั้งยังคว้าข้อมือเขาไว้ได้ทันเสียอีก

"เฮยเสียจื่อ!"

"เต็มยศเชียว เป็นเกียรติจัง"

"เฮยเสียจื่อ!" เสียงดังขึ้นอีก

"ครับ ๆ"

"ไม่ได้ให้ตอบ!"

"ก็คุณเรียกผมเอง" อีกฝ่ายยักไหล่ แล้วยังพลิกมือดักทางไว้ทันก่อนเขาจะได้บิดข้อมือและศอกหนี "คุณชายเก้าเอาแต่ใจยิ่งกว่าพวกสาว ๆ ในโรงงิ้วเสียอีก"

"หุบปาก"

"ครับ"

"แล้วปล่อยมือฉันด้วย"

เฮยเสียจื่อโคลงศีรษะน้อย ๆ ไม่เถียงต่อ ทว่ามือกลับตรึงไว้แน่น ณ ตำแหน่งเดิม ทั้งยังโน้มใบหน้าลงไปจนริมฝีปากเกือบจรดข้อมือชายหนุ่มผู้กำลังฮึดฮัดตรงหน้า ทิ้งระยะห่างเพียงลมหายใจร้อนผ่าวจากปลายจมูกเป่าถึง เหลือบตาขึ้นมองลอดแว่น เห็นรอยแต้มสีชมพูระเรื่อบนแก้มใสเข้าก็ยักยิ้มพราย

"..ฉันจะเตือนนายอีกครั้ง"

พูดทั้งที่ยังหายใจแรงอย่างนั้นก็น่ารักไม่หยอก

"ผมอยากให้คุณคอยเตือนผมทั้งชีวิต"

โครม!

เก้าอี้ตัวที่ยังอยู่ข้างพวกเขาเมื่อชั่วพริบตาที่แล้ว บัดนี้ลอยไปฟาดเข้ากับผนังเสียงดังสนั่น ขาเก้าอี้หักกระเด็นออกมาหนึ่งข้าง

เฮยเสียจื่อปรายตามองมันแวบหนึ่ง ท่าทางราคาไม่ใช่น้อย เซี่ยอวี่ฮัวไม่รู้เหวี่ยงตัวอีท่าไหน หลุดมือเขาไปเสียแล้ว เท่านั้นไม่พอ ยังตอบโต้กลับมาทั้งสวยงามและคล่องแคล่วราวกับเล่นกายกรรม แต่รุนแรงจนหากเมื่อครู่นี้ไหวตัวไม่ทัน คงเป็นขาเขาเองที่หักแทนขาเก้าอี้

ชายหนุ่มทำปากจุ๊ ๆ อยากขยับแว่นที่เอียงกระเท่เร่เสียหน่อย แต่ตอนนี้ยังไม่สามารถทำได้ ด้วยมีพลองคู่ใจเซี่ยอวี่ฮัวจ่อประชิด ชนิดพร้อมจะขยี้คอหอยเขาให้แหลกหากพูดไม่เข้าหูคุณชายเก้าอีกสักที แต่จะให้หยุดก่อกวนน่ะหรือ?

"..นิ่ง ๆ สวย ๆ ก็ดีอยู่แล้ว อย่ารุนแรงนักสิครับ"

ดอกไม้งามย่อมมีหนาม นั่นไม่ใช่เรื่องที่เขากลัวแต่แรกอยู่แล้ว

ริมฝีปากจิ้มลิ้มเม้มลงแทบเป็นเส้นตรง สีแดงจากลิปสติกยังติดอยู่เลย เมื่อคืนอีกฝ่ายคงเพลียมากจริง ๆ ถึงขนาดผล็อยหลับไปโดยที่ลิปสติกยังเช็ดไม่หมดด้วยซ้ำ ไม่เช่นนั้นอย่าว่าแต่ฉวยเอาสูทตัวโปรดมาได้หนึ่งตัว แค่จะย่องเข้าห้องคุณชายยามวิกาล คงโดนพลองฟาดสมองไหลอยู่ตั้งแต่หน้าประตูนั่นละ

แว่นดำเอียงจนร่วงหล่นพื้นไปแล้ว ทัศนวิสัยในระยะห่างหนึ่งลมหายใจพวกเขาไม่มีสิ่งกั้นกลางอีก เครื่องหน้าที่หลายคนหลงใหลอยู่ใกล้เขาแค่นี้เอง ไม่แปลกใจสักนิดว่าทำไมเซี่ยอวี่ฮัวจึงเนื้อหอมนักทั้งกับหญิงและชาย

นัยน์ตากลมโตวาวโรจน์ จมูกเชิดรั้น ลมหายใจร้อนระบายผ่านริมฝีปากที่ยังเหลือรอยลิปสติกจาง ๆ..


...น่าจูบ...


ไวเท่าความคิด เขาจูบเซี่ยอวี่ฮัวบนกลีบปากอ่อนนุ่ม แผ่วเบาราวผีเสื้อจุมพิตดอกไม้


โครม!


คราวนี้หลบไม่ทัน..หรือบางทีอาจตั้งใจไม่หลบ จึงโดนฟาดเข้าเต็ม ๆ จนลงไปกองกับพื้น ได้กลิ่นคาวเลือดในปากพร้อมรสเค็มปะแล่ม รสชาติไม่ได้เรื่อง แต่แลกกับความหวานเมื่อครู่ นับว่าคุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม

เขายกหลังมือขึ้นเช็ดมุมปาก มองเซี่ยอวี่ฮัวที่ย่อตัวตามลงมา ไม่ได้ถืออาวุธไว้ในมือแล้ว ไอ้เจ็บก็เจ็บอยู่ แต่พอเห็นหน้ายุ่ง ๆ ของอีกฝ่ายแล้วก็อดขำออกมาไม่ได้

“คุณชายออมมือให้อย่างนี้ จะดีหรือครับ?”

คนฟังมุ่นคิ้ว ท่าทางไม่ชอบใจเหมือนถูกจับไต๋ได้ แต่ใครจะดูไม่ออกกันว่าเมื่อครู่นี้เซี่ยอวี่ฮัวยั้งมือไว้มาก เช่นเดียวกับเขาที่ก็จงใจให้พลองฟาดมาโดนเช่นกัน ต่างคนต่างแว้งกัดกันอย่างไม่จริงจัง ประหนึ่งเป็นการละเล่นฆ่าเวลาระหว่างรอใครสักคนอยู่..


...รอใครคนอื่น...


เบื้องหลังรอยยิ้มหยอกยั่วบนใบหน้า เฮยเสียจื่อนึกขัดใจอยู่ลึก ๆ เสมอกับความคิดนั้น


“นายกลับไปได้แล้ว” อีกฝ่ายพ่นลมออกจมูกยาวเหยียดอย่างอ่อนใจ “เอาแว่นนายกลับไปด้วย”

ว่าแล้วโยนผ้าชิ้นเล็ก ๆ มาให้ด้วยสีหน้าเหนื่อยหน่าย

เขารับมาคลี่ดู มันเป็นผ้าเช็ดหน้าผืนหนึ่ง มีลายปักดอกไม้เล็ก ๆ และเถาวัลย์เป็นเกลียวอ่อนช้อยอยู่ตรงมุม เมื่อเงยขึ้นมองเจ้าของ ก็พบว่าคนที่จ้องเขม็งอยู่เมื่อครู่กลับเบือนสายตาไปทางอื่น

“เช็ดเลือดซะ อย่าให้มันหยดใส่พรมฉัน”

เขาฟังแล้วถึงกับหัวเราะออกมาเสียงดัง

“ขำบ้าอะไร!?”

“คุณชายใจดีกับผมแบบนี้..ไม่ดีเลยนะครับ”

เซี่ยอวี่ฮัวเหลือบมองเขาด้วยหางตา เว้นช่วงให้ความเงียบคล้ายรอหยั่งเชิงว่าเขาจะมาไม้ไหนอีก

และเฮยเสียจื่อเล็งจุดตาย


“..มันทำให้ผมคิดว่าคุณลืมเขาได้แล้ว”


ใบหน้าชวนมองนั้นแทบเปลี่ยนสีโดยพลัน ท่าทางคล้ายอยากพูดอะไรต่อ แต่แล้วกลับเงียบไป ลุกขึ้นยืนโดยไม่เหลียวมาสักนิดแล้วเดินหนีจากตรงนั้น ดูหมดอารมณ์จะ ‘เล่น’ กับเขาแล้วโดยสิ้นเชิง

“เดี๋ยวก่อนสิครับ” เขาลุกขึ้นพรวดพราด ตามไปคว้าเอวอีกฝ่ายไว้ได้โดยไม่มีอะไรสักอย่างฟาดกลับมา นั่นเป็นสัญญาณว่าเขาทำพลาดไปหนึ่งอย่าง

เซี่ยอวี่ฮัวไม่ได้ขัดขืน ทำเพียงแต่ยืนนิ่งในอ้อมแขนเขา ระบายลมหายใจเหนื่อยอ่อนออกมา แม้แต่ตอนที่เขากดจมูกลงไปบนท้ายทอยเจ้าตัว ก็ยังไร้การปัดป้องแม้สักนิด

“เหนื่อยจะเล่นกับผมแล้วหรือ?”

“เหนื่อย” อีกฝ่ายตอบสั้น ๆ ตรงไปตรงมา จากนั้นหันหน้าเข้าหาเขา นิ่งงันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนใจอีกครั้ง มือยกขึ้นปลดกระดุมเสื้อเขาไปด้วย

เฮยเสียจื่อชะงักไปแวบหนึ่ง จึงจุดยิ้มขึ้นที่มุมปาก

เขาเอื้อมมือไปช่วยปลดกระดุมให้อีกฝ่ายบ้าง ผิวเนื้อช่วงอกปรากฏแก่สายตา ยังเหลือรอยแดงจาง ๆ จากครั้งก่อนประทับอยู่บนนั้น เพ่งสำรวจโดยละเอียด ไม่พบร่องรอยอื่นนอกเหนือจากของที่ตัวเองทำไว้ก็ให้นึกกระหยิ่มขึ้นมา

“จะคิดว่าผมเป็นเขาก็ได้”

เล็งจุดตาย...อีกครั้ง

“ถึงนายน้อยสามจะไม่เคยทำอะไรอย่างนี้กับคุณ แต่มาทำกับผมก็คงไม่ต่างกันนัก”

...และอีกครั้ง...

“หรือถ้าคุณชายอยากจะ—”

พูดยังไม่จบ กลับได้กลิ่นคาวอีกครั้ง คราวนี้เป็นเพราะเซี่ยอวี่ฮัวกระชากคอเสื้อเขามากัดที่ริมฝีปากจนเลือดออก


"เงียบ"


สิ้นคำสั่งนั้นของคุณชายเก้า เฮยเสียจื่อพลันคลี่ยิ้มในจูบ มือข้างหนึ่งประคองท้ายทอยคนตรงหน้า อีกข้างลากไล้ใต้เนื้อผ้าลงมาแถวเอวที่บางกว่าของตัวเขาเองจนน่าตกใจ


อยากเล่นต่อแล้วสินะ?


“พรุ่งนี้ผมมาอีกดีไหม?”


เซี่ยอวี่ฮัวเหลือบตาขึ้นมองเขา ริมฝีปากเผยอออกน้อย ๆ สายตาเย็นชาเมื่อครู่คล้ายว่ามีเปลวไฟลุกโชนขึ้นแทนที่


“เอาสูทนั่นมาคืนฉันก่อน”


“หือ?”


“ไม่งั้นพรุ่งนี้นายจะขโมยอะไร?”


เขาระบายยิ้มกว้างอย่างพึงใจ ปลดเข็มขัดอีกฝ่ายออก รั้งขอบกางเกงลงจากเอว ดันเบา ๆ ให้ร่างตรงหน้าเอนหลังลงบนเตียง จากนั้นโน้มตัวลงตามแรงดึงของวงแขนที่ยกขึ้นเกี่ยวรอบคอเขา


ที่เขากลัวไม่ใช่หนามของดอกไม้หรอก..ไม่เคยหวั่นไหวแม้แต่น้อยหากจะต้องถูกหนามแหลมทิ่มแทง


“ครับ คุณชาย”


กลัวแต่จะทำเฉาตายคามือไปเสียก่อนต่างหาก

= It never ends =

*กอดก่ายคุณชายเก้า* หงิงงงง

[velvetronica]

คุณชายยยยยยยยย //กรีดร้องไม่เป็นภาษา

คือ ชอบมาก เขินมาก อ่านไปกุมอกไป คือarrhythmiaมากที่ ชอบบบบบบบบ อุแง้ //ตั้งสติก่อนเมนท์มั๊ย...

โอ่ยยยย ชอบคุณชายเก้าแบบนี้มาก ฮรืออออ ฟาดหนูเถอะ(??) คสพ.แบบนี้มันแซ่บมาก ซัดกันแบบนี้คือใช่! (เดี๋ยว...)

กอดคุณแมวที่กอดคุณชายอยู่ ชอบมากค่ะะะะ ขอบคุณสำหรับฟิคดีๆนะคะ

[sinnerdarker]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

อิพ่ออิแม่วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว

หยอกกันขนาดนี้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ขอโทษค่ะ ซินพูดไม่เป็นภาษาแล้ว แออ /มนุษย์ที่อ่านได้ทั้งฮัวเฮยและเฮยฮัว /แซร่บมันทุกสมการ //จริงๆคือตกบ่วงเฮยฮัวนานแล้วตั้งแต่เจอสปอยเฮยเสียจื่อเซนเซย์

มันกร๊าวววมากค่ะคุณแมวววว แม่มมม นี่ล่ะใช่เลย เฮยฮัวในอุดมคติของซิน มันใช่!!

ตาเฮยแม่ม เขายอมดีๆ ไม่ชอบ ชอบให้เล่นด้วย โรคจิตตตตตตต

อ๋อ แต่นายก็อยากหใ้ดอกไม้ดอกนี้แข็งแกร่งอยู่เสมอสินะ ก่อนที่จะเฉาตายคามือ งั้นยอมโดนหนามทิ่มเลือดไหลไปเรื่อยๆน้า ;7;//

ขอบคุณสำหรับฟิคดีๆ ค่ะคุณแมว /ฟืดดด

[Ak_Zokyo]

/กรี๊ดอัดไม่เป็นภาษาตั้งแต่อ่านจบ ต้องไปตั้งสติให้คอมเม้นท์ออกมาได้เป็นภาษาคนไม่ใช่ภาษาด้วง ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ

สารภาพว่ากุมอก ต้องหยุดพักหายใจเป็นระยะ เพราะมันก๊าวมากกกกก สเป็คมากกกก เป็นเฮยฮัวที่ฟีลโซไรท์ เลิฟมากค่ะ<3 ขอบคุณนะคะ ขอบคุณ กำลังอดยากเรือนี้อยู่พอดีเลย ใช่เลย แงงงงงงงง

ชอบมากเรื่องตีกัน ตีกัน เรื่องขโมยสูทเป็นข้ออ้างให้ได้เจอ ไดอะล็อกรับส่งเนียนมากเลยค่ะ

"สูทคุณชายกลิ่นหอมเหมือนดอกไม้" อีกฝ่ายเอ่ยกลั้วหัวเราะ "ถ้าผมตายก็ช่วยเอามันคลุมศพผมที"

โรคจิต!! เห็นด้วยกะคุณชายว่าโรคจิต คุกคามมม คุณตำรวจคะะะะ กี๊ซซซ แต่เขิน (.....) /เขินทำไม แงงงง

"งั้นเสนอหน้ามาให้ฉันฆ่า แล้วฉันจะสงเคราะห์ด้วยสูทเก่า ๆ สักตัว"

“เช็ดเลือดซะ อย่าให้มันหยดใส่พรมฉัน”

สำลักความซึนเดเล่สุดโมเอ้ของคุณชาย ก๊าวนัก

โอย เล็งจุดตายแล้วยอม เล็งจุดตายอีกทีแล้วรุก คุณชายยยยยยย //////// แต่โดนพูดแบบนั้นฉันก็อยากกัดปากนายฟร่ะนายแว่น ดอกไม้หนามที่โดนแทงไม่เป็นไรแต่กลัวว่าจะหยอกหนักจนเฉาคามืองั้นเหรอ โรคจิต โรคจิต คิโม่ย แต่ชอบบบบบ

ชอบความสัมพันธ์คู่นี้ เคมีแบบนี้ ขออภัยกับคอมเม้นท์ที่พยายามตั้งสติแล้วแต่ยังไร้สิค่ะ ขอบคุณสำหรับฟิคก๊าวๆนะคะ อิ่มมาก ฝันดีเลย ฮรุม

[kame_kazuha]

ฮึกกก รักกันรุนแรงจริงๆ คู่นี้

นายแว่นนน ฉันละสงสารแก โดนดอกไม้งามพ่นพิษ ถถพถ

[sha]

ฮรือออออ กุมอก อยากจะกรีดร้องจริงเชียว (เอามือทุบพื้น) การหยอกกันแบบนี้คืออัลไลลลล โอยยย เราชอบเฮยฮัวแบบนี้มากเลยค่ะ ชอบเฮยที่จิตใส่คุณชาย และคุณชายก็ยอมด้วย สดทหงาวกฟฟ่กาวดหสก

[Naitear]

อว่ากกกกกกกกกกกกกกกกก ;///////////// #สครีมเป็นภาษาด้วงแล้วกดทรานสเลทเป็นภาษาคน เฮือก

โอยตายค่ะ ฟฟฟฟฟฟฟฟฟ ตื่นมาตอนเช้าเปิดเจอฟิคนี้ฟิคแรก แล้วก็ตายคาที่ ฟฟฟฟฟฟฟฟฟ แงงงง เฮยฮัวในอุดมคติจริงๆค่ะ ; w ; โอยชอบเวลาสองคนนี้หยอกกันแบบนี้ ย่องมาขโมยสูทตอนคุณชายหลับ พอคุณชายโทรทวงก็วกไปวกมาไม่ยอมบอกซักทีนั่นคืออะไรรรรร แงงงงงงงง

ยิ่งลิปสติกนะะ แงงงงงง เซะซี่อะไรอย่างนี้คะ ลิปสติกก ลิปสติกกกก คุณแมวบรรยายได้น่าจูบจริงๆค่ะ ถ้าไนร์เป็นนายเฮยไนร์ก็ยอมโดนฟาดเหมือนกันค่ะงานนี้ *แฮวร่ก*

"ตีๆกันแล้วก็ไปต่อบนเตียง" << ดิสอิสแดดฟีลลิ่งค่ะ อิอิ ช่วงสุดท้ายเผยความชั่วร้ายนายเฮยมาก ย้ำจุดตายเขาอยู่นั่นแหละ คุณชายเจ็บนะรู้ไหม O<--< ว่าแต่ตัดใจไม่ขาดนายแว่นเลยฉวยโอกาสมาสวมแทนงั้นเหรอคะ โฮวโฮววว #เจ็บแปลกๆ รอให้นายแว่นมาดูแลดอกไม้มีหนามสวยๆคนนี้ทุกวันนะคะ ดูท่าว่าหยอกเล่นทุกวันแบบนี้ไม่น่าจะเฉาคามือง่ายๆหรอกค่ะ ฟฟฟ /////////

ขอบคุณสำหรับฟิคเฮยฮัวก๊าวๆนะคะคุณแมวว /////// ชอบฟีลลิ่งแบบนี้ที่สุดเลยค่ะ โฮกกก ตื่นเช้ามายังไม่ทันจะทำอะไรก็ตายเสียแล้ว ตายกับเฮยฮัว วันนี้จะใช้ชีวิตทั้งวันอย่างเปรมปรีดิ์ค่ะ #ก๊าก

[MinMin]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด เฮยฮัว~~~
แซ่บทั้งคู่เลยค่ะ ชอบฟิคของคุณแมวจังเลย โฮกกกกกกกก

ทั้งสองฝ่ายที่รู้ทันกัน เหมือนจะไม่ยอม แต่ก็เหมือนจะยอม ช่องว่างที่มีทั้งสองคนดข้าหเข้าหากันแบบจิตๆ(?)

ชอบค่ะ ชอบมากๆเลย โฮววววววววววววววว

[faliona01]

เฮยเสียจื่อ!! นายมันไอโรคจิต!!!

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

คู่นี้มันอะไรกัน เฮยฮัว เลิศเลอ เฮยฮัวเลิศเลอ!!!
(อวยชัยๆ)

[karnzaya]

กรี๊ดดดดดดดดดดดฟงหสงดสฟงวหดสงฟห
ชอบเฮยฮัวโมเม้นต์แบบนี้มากเลย แบบซัดกันแล้วจบลงที่เตีย--- #ห้ะ
สองคนนี้ดูรู้ทันกันและกันอะ ชอบที่คุณชายดูจะรุนแรงแต่จริง ๆ ก็ออมมือให้ มันก๊าวววววว
///////////////

[zerin]

ฮัวเฮยของคุณแมวนี่ดีงามจริงๆค่าาาา ได้ฟีลมากกกกกก//ด้วงตาย O]-----[

[Feran.FS]

กี๊ซซซซซซซซซซ

"คิดซะว่าผมเป็นเขาก็ได้"

เป็นประโยคที่รออ่านจากคู่นี้เลยค่าาาาา อร๊ายยยยย