[OS] ชา และ กลางคืน [ผิงเสีย]

by **Berry _** Tue 28 Oct 2014, 23:36

Daomubiji fanfic- (บันทึกจอมโจรแห่งสุสาน) One Shot
Title :ชา และ กลางคืน
Paring : เมินโหยวผิง x อู๋เสีย
Rate : PG

ผมอยากลองทำดู

แต่....

"โอ๊ย อู๋เสียเอ๊ย"

ผมนั่งอยู่ข้างเมินโหยวผิง ซึ่งเขากำลังหลับ อืม.. ผมคิดว่าอย่างนั้น เขานิ่งและปิดเปลือกตาลงไป เขานิ่งไปนาน ผมก็เดาเอาว่าเข้าหลับก็แล้วกัน สุดท้ายก็กลายเป็น ผมเป็นสิ่งมีชีวิตเดียวในละเเวกแถวๆ นี้ที่ขยับและเคลื่อนไหว นอกจากใบไม้ที่ลู่ลม

ผมไม่รู้หรอกว่าสุดท้ายแล้ว เราที่อยู่กันคนละมุม มานั่งอยู่กองอยู่ด้วยกันตรงหน้าประตูร้านอย่างไร อ้อ ใช่ก็ร้านของผม อา.. ร้านของผมในความดูแลของอาสามนั่นเอง ช่วงเวลายามค่ำคืน เขาแวะมาหา โดย ไม่ให้ซุ่มเสียงเหมือนอย่างที่เคย ผมไม่ตกใจใดๆ อีก พอเขาปีนหน้าต่างเข้ามา เเล้วเมินโหยวผิงก็เดินเลยผมไป วางกระเป๋าสัมภาระที่เหมือนเพิ่งไปคว่ำกรวยมาเสร็จ พร้อมทั้งดาบหนึ่งเดียวของเขาใกล้ ๆ กัน ผมคิดเอาว่าเขาดูเหนื่อย แต่ก็ไม่คิดเอ่ยอะไร ปล่อยให้เขาเดินไปไหนตามใจชอบในร้าน ในขณะที่ผมก็นั่งตรวจบัญชีของร้านไปเรื่อยๆ หลังจากหวังเหมิงจัดการในส่วนของตัวเองไปแล้ว เมินโหยวผิงซดชาที่หยิบมาจากไหนซักแห่งร้านของผม แล้วนั่งอยู่ริมประตู ผมก็นั่งทำงานต่อไป แต่ก็เผลอจนได้ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่แล้วที่หยิบแก้วชามา รินชา และไปนั่งจิบชากับเขาข้างๆ กัน และย้อนกลับไปตอนต้นว่า ผมก็มานั่งอยู่ตรงหน้าประตูร้านของตัวเองกับเมินโหยวผิงเสียแล้ว

ผมอยากอะไร

อยาก

อืม

จูบเขาซักที

ไม่ใช่ไม่เคย แต่ผมว่าช่วงนี้เหมือนเป็นใจยังไงก็ไม่รู้เหมือนกัน ผมวางถ้วยชาลงบนพื้นแผ่วเบา ไอ้ความอยากตั้งแต่ต้น ตอนมองเขาดื่มชาพักเหนื่อยไป จนมองเขาหลับตาพริ้มนิ่งสนิท

อา เสี่ยวเกอของผมดูดีจริง ๆ

ผมเข้าไปใกล้ใบหน้าที่แม้ว่าติดดูเหน็ดเหนื่อยกับงานของเขาทั้งวัน แต่เสี่ยวเกอ เมินโหยวผิงก็ยังดูดีเป็นรูปสลักที่สมบูรณ์แบบได้ทุกเวลา ผมหลงไหลเขามากเกินไปเสียแล้ว

และตอนนี้เข้าใกล้เขามากเกินกว่าจะถอยกลับออกมาจากที่ผมอยู่เดิม

ใกล้เข้าไปอีกนิด

ผมว่าผมอาจจะขโมยจูบเขาได้

"อ๊ะ"

"เสี่ยวเกอ!`"

ผมโดนจับได้ จับได้จริงๆ โดนจับคว้าเข้าไปในวงกอดของเสี่ยวเกอ แล้วแม่งก็โดนจูบเสียเอง สุดท้ายจบลงที่ผมเข้าไปอยู่ในวงเเขนเเข็งแรงของนายเมินโหยวผิง ตัวผมเอียงไปกว่าครึ่งซบอกเขาอยู่ หลังจากโดนจูบไปเสียชิบ ได้รับรสชาติชารสดีเข้าประจำของบ้านผมเสียจนไม่ต้องดื่มมันไปอีกนาน เพราะหมอนี่จูบเก่งมาก ไม่งั้นผมก็คงไม่มากองอยู่บนอกเขาหรอก แล้วแม่งก็ยังไม่ยอมปล่ยยอีกนะ ผมเงยหน้าจ้องมองดวงตาของเมินโหยวผิงที่นิ่งสนิท อา... ตอนนี้ไม่ค่อยนิ่งแล้วสิ รู้้สึกเเปลก ๆ ไงชอบกล แต่รู้แค่ว่า

ไอ้หมอนี่แม่งเเกล้งหลับ!

ไอ้หมอนี่แม่งร้ายกาจมาก

ไอ้หมอนี่แม่งจอมเเกล้งชัด ๆ

"อู๋เสียจะทำอะไร"
"เปล่าเลย มียุงอยู่บนหน้าผากนายเหอะ!"
"..."

ที่เงียบไป เมินโหยวยิ้มอยู่ที่มุมปาก พอใจมากเกินไปแล้ว เตี่ยนายสิ! ผมโดนเเกล้งอยู่เต็มๆ เพราะเขารู้อยู่แ้ล้วว่าผมมองเขาอยู่ ทุกครั้งที่เราอยู่ใกล้กัน หากเขานิ่งไป ผมก็นั่งมองเขา ผมรู้ตัวเองดีแล้วก็เป็นแบบนี้ทุกครั้ง เมินโหยวผิงน่าดึงดูด น่าหลงไหล สำหรับผม เขา ที่สุดทุกอย่าง

"อู่เสีย"
"อือ"
"อยู่นิ่ง ๆ "

คำว่าอยู่นิ่ง ๆ ของเสี่ยวเกอเท่าที่ผมเข้าใจ ตอนนี้ผมอยู่ในอ้อมกอดของเขา ก็หมายความว่าต้องอยู่ให้หมอนี่กอดไปนิ่ง ๆ แบบนี้...

"เมื่อย"
"อู๋เสีย..."
"เออ ก็ได้"

ยอมก็ได้ เห็นแก่ว่ามาเหนื่อยๆ จากคว่ำกรวยหรอกนะ

"ค่าชาบ้านฉันล่ะ"
"ให้ไปแล้ว"

เมินโหยวผิงลอบหลบสายตามองที่ปากของผมที่ยังแดงเห่อเล็กน้อยเพราะจูบรสชาเมื่อครู่นี้ แล้วก็เสมองทางอื่นไป เอนตัวนิดหน่อยพิงกับขอบประตูด้านข้าง ผมที่ยังคงอยู่ในอ้อมกอดเขาเอนตามไปด้วยเล็กน้อย

อะไรวะ มาหยิบชาของชาวบ้านไปดื่มจ๊อก ๆ มานั่งในร้านเขาอีก
โมเมว่าให้ค่าชามาแล้ว ...เป็นจูบนั้น
แถมยังมากอดเขาอีก

"อู๋เสีย..."
"อือ"
"อู๋เสีย.."
"อะไรเล่า"

เมินโหยวผิงยกมือที่มีสองนิ้วที่ยาวกว่าปกติทั่วไป ลากไล้ที่เเก้มของผมแต่ไม่ได้มองหน้าของผม หากแต่เขามองไปที่ไหนซักเเห่ง ผมไม่ได้เห็นแววตาตอนนั้นของเขา แต่มือเขาอุ่นขึ้นแล้วจากก่อนหน้านี้

"ชานั้นรสดี"

ผมก็ตอบว่าอือ เพราะว่านั่นเป้นชาของร้านผมหนิ

จบจ้า________________________________

ปล. ข้าแต่งอะไรออกมาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
นี่น่าจะเป้นส่วนหนึ่งในเล่มฟิคคิดอยากจะผลิตบ้าง
ตอนวันงานแห่ขันหมากฉางไป่ซานค่ะะะะ

by **Fenrir** Thu 30 Oct 2014, 14:29

ดื่มชาบ้านเขา จูบเจ้าของบ้านเขา กอดเจ้าของบ้านเขา

ตรงไหนคะเสี่ยวเกอที่จ่ายค่าน้ำชาเขาไปแล้วน่ะ!

(ก็จ่ายด้วยร่างกายที่เจ้าของบ้านหลงใหลไงจ๊ะ- //โดนกระซวกไส้)

by **Feran.FS** Thu 30 Oct 2014, 15:42

แค่นายอยู่กับฉัน กอดฉัน จะให้เสียอะไรอีกก็คุ้ม #ด้วงมโนไว้

by **sinnerdarker** Thu 30 Oct 2014, 19:27

//ลงไปนอนตายแล้วดีดดิ้นใส่ความหวาน//

ฟิคนี้มุ้งมิ้งน่ารักมากค่ะให้ตาย โถๆ ดีแล้วค่ะนายน้อยขา เราไม่ได้อยากแตะต้องเขาอยู่คนเดียว เขาก็อยากแตะเราบ้างอะไรบ้าง <3 แง ไม่รู้จะเมนต์ยังไงคือแม่งก็น่ารักไปอ้ะ กรี๊ดดดด

by **Ak_Zokyo** Sat 01 Nov 2014, 18:41

ชอบที่เสี่ยวเกอกลับมา วางของ ทำนู่นทำนี่จัดการตัวเองเสร็จเรียบร้อยไม่ต้องพูดอะไรแล้วนายน้อยก็ตรวจบัญชีไปมากค่ะ อารมณ์เหมือนคู่ชีวิตที่อยู่กินกันมานาน ไม่ใช่ไม่สนใจ ไม่ใช่ห่างเหิน แต่เข้าใจอีกฝ่ายดี กิจวัตรอีกคนก็เป็นแบบนี้ น่ารัก<3

อา เสี่ยวเกอของผมดูดีจริง ๆ << ใครสั่งใครสอนให้คิดอะไรแบบนี้คะเนี่ย นายนร้อยยยย ฮือออออ แต่เสี่ยวเกอของนายก็ดูดีจริงๆนั่นแหละ #อ่าว

ฉี่หลิงข่นบ้า ฉี่หลิงร้ายกาจ เห็นเงียบๆเเต่มุก(ฉวยโอกาส)เพียบนะครับ แวๆ ขอบคุณคุณที่แต่งให้อ่านกันนะคะ น่ารักมากๆเลย<3

by **Malangporyim** Sat 01 Nov 2014, 19:04

เรื่องนี้แอบอ่านในทวีตไปแล้ว แอบเฟฟไว้อ่านอีกรอบด้วย น่ารัก~ >w<

Ak_Zokyo พิมพ์ว่า:ชอบที่เสี่ยวเกอกลับมา วางของ ทำนู่นทำนี่จัดการตัวเองเสร็จเรียบร้อยไม่ต้องพูดอะไรแล้วนายน้อยก็ตรวจบัญชีไปมากค่ะ อารมณ์เหมือนคู่ชีวิตที่อยู่กินกันมานาน ไม่ใช่ไม่สนใจ ไม่ใช่ห่างเหิน แต่เข้าใจอีกฝ่ายดี กิจวัตรอีกคนก็เป็นแบบนี้ น่ารัก<3

ชอบจุดนี้จุดเดียวกับเม้นต์บนเลยค่ะ ให้ฟีลแบบเขารักกัน เขารักกันนน จางฉี่หลิงที่ทำอะไรตามใจตัวเองแบบมีจุดมุ่งหมายของตัวเอง แม้แต่เวลาใช้ชีวิตคู่ (หืม?) แบบนี้น่ารักมากเลยค่ะ อิ๊ น่าบิดแก้ม /กร๊อบ