[OS] "เขากับเจ้าพวกนั้น" (จางฉี่ซาน*อู๋เหล่าโกว)

[heikitsune]

[DMBJ One-Short Fiction] “ข้ากับเจ้าพวกนั้น” (จางฉี่ซาน*อู๋เหล่าโกว)

By : จิ้งจอกแดงสกุลเฮย

____________

พ่อพระใหญ่จาง หรือ จางฉี่ซานไม่ใช่คนรักสัตว์อะไรมากมายนัก แต่ก็ไม่ได้แปลว่าเขาเกลียดบรรดาสัตว์ทั้งหลายจนอยากจะฆ่าให้ตาย มันก็มีบ้างเป็นบางครั้งที่เขานึกเอ็นดูเจ้าสัตว์สี่เท้าขนปุกปุยพวกนี้

“หือ?” แม้จะใส่กางเกงขายาวและรองเท้าบู้ทหนังสูงครึ่งแข้งแต่ด้วยความที่ว่าเขาเองก็เป็นหนึ่งในแม่ทัพที่คลุกคลีอยู่กับสงครามและมีอีกร่างเป็นโจรขุดสุสาน แต่ละครั้งที่ลงกรวยต้องรบรากับบรรดากลไกกับดักต่างๆ จึงช่วยไม่ได้ที่จางฉี่ซานจะเป็นผู้มีประสาทสัมผัสไวกว่าคนทั่วไปหลายเท่า เขาก้มลงมองบางสิ่งที่กำลังคลอคเลียอยู่ที่ขา และก็เป็นไปตามคาด

ที่ใต้โต๊ะนั้น สุนัขตัวพันธุ์ทางตัวขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็กจนเกินไปตัวหนึ่งกำลังออดอ้อนคลอเคลียเอาขนนุ่มนิ่มของมันถูไถกับขาของเขาอยู่ บอกได้ชัดเจนเลยว่ามันต้องกำลังอยากได้บางอย่างแน่ๆ

จางฉี่ซานไม่ใช่คนโง่ และไม่ได้มาบ้านสกุลอู๋เป็นครั้งแรก นัยน์ตาสีดำสนิทเหมือนบึงไร้ก้นกวาดมองไปทั่วโต๊ะอย่างรวดเร็ว

บนโต๊ะ มีซองบุหรี่ของอู๋เหล่าโกววางอยู่หนึ่งซอง น้ำชาสองถ้วยซึ่งถ้วยหนึ่งเป็นของเขาอีกถ้วยคือของเจ้าบ้าน และ….

“อยากกินนี่อย่างนั้นเหรอ” จางฉี่ซานยกชามของตนให้สุนัขตัวน้อยดู ดวงตาสีน้ำตาลเข้มกลมป๊อกเป็นประกายพราวระยับ ร่างที่ปกคลุมไปด้วยขนสีขาวแต้มน้ำตาลหมุนเป็นวงกลม แสดงอาการตอบรับ

แน่นอน สุนัขไม่กินบุหรี่และน้ำชา ดังนั้นสิ่งที่มันได้กลิ่นและปราถนาจะกินย่อมเป็นบะหมี่แห้งปูที่เขาหอบมาจากบ้านสกุลเอ้อร์ เอามาฝากคนที่บัดนี้บัญชีติดตัวแดงจนข้าวยังไม่มีจะกิน

“เอาไป แต่อย่าให้เจ้านายแกรู้ล่ะว่าข้าให้แกกิน” พ่อพระใหญ่จางลดเสียงพูดลงจนเหลือเพียงแค่เสียงกระซิบ ดวงตาคมดุจตาเหยี่ยวมองจนแน่ใจว่าอู๋เหล่าโกว เจ้าของเจ้าตัวน้อยนี่ไม่ได้อยู่ในระยะห้าสิบเมตรจากตรงนี้ จากนั้นเขาจึงก้มตัวลงเทบะหมี่ในชามลงที่พื้นไม้ฝุ่นเขลอะของศาลารับแขกกลางสวน

แม้จะรู้สึกผิดกับเจ้าตัวน้อยนี่ที่ต้องให้กินบะหมี่ผสมฝุ่นไปบ้าง แต่เขาเองก็ไม่มีเวลาไปตามหาชามใส่ข้าวของมันแล้ว

อย่างที่บอก จางฉี่ซานไม่ได้รังเกียจเจ้าหมาพวกนี้ หนำซ้ำพักนี้ยังออกจะเอ็นดูพวกมันเป็นพิเศษ และเขาก็ไม่ได้อดอยากถึงขนาดจะเสียดายบะหมี่ปูที่กินจนเบื่อแล้ว

เมื่อมันรู้จักขอ เขาก็รู้จักให้ แต่ปัญหามันอยู่ตรงที่….

“อะแฮ่ม ไม่ทราบว่าท่านพ่อพระใหญ่จางกำลังทำอะไรอยู่ไม่ทราบ” เสียงที่เจือความหงุดหงิดอยู่จางๆดังมาจากเหนือศีรษะ เมื่อเงยหน้าขึ้นมองก็พบกับร่างโปร่งของคนวัยเดียวกันในชุดเสื้อคอจีนสีขาวสะอาดแขนยาว ที่แขนเสื้อข้างหนึ่งของชายหนุ่มมีสุนัขตัวเล็กจ้อยซุกตัวอยู่

“โฮ่ง!” ซันชุ่นติงเห่าทักเขาครั้งหนึ่งอย่างเป็นมิตรก่อนจะกระโดดผลุงลงจากแขนเสื้อของอู๋เหล่าโกว เข้าร่วมก๊วนกินบะหมี่ไปอีกตัว

“เฮ้ย!! ซันชุ่นติง!! อย่าไปกิน! หยุดเลย แกก็ด้วยหยุดเดี๋ยวนี้!” อู๋เหล่าโกวโวยวายเสียงดัง หมดความสนใจในตัวจางฉี่ซานในทันที เขาตั้งท่าจะถลาไปคว้าตัวซันชุ่นติงไม่ให้สวาปามบะหมี่บนพื้นรวมถึงกันอีกตัวออกด้วย แต่ก่อนที่มือจะทันได้แตะสุนัขในอานัติทั้งสอง เอวก็โดนผู้สมรู้ร่วมคิดกระทำผิดคว้าเอาไว้ ยึดไว้อย่างแน่นหนาด้วย

“จางฉี่ซาน!! ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้นะโว้ย!!!!” ปกติแล้วจางฉี่ซานไม่ใช่คนชอบแสดงออกทางสีหน้า แต่เมื่อคนในอ้อมแขนโวยวายพร้อมทั้งดิ้นแด่วๆเป็นไส้เดือนโดนขี้เถ้า คิ้วทั้งสองก็อดขมวดเข้าหากันแน่นอย่างเสียไม่ได้

“แค่บะหมี่ปูชามเดียว จะเป็นอะไรไปอู๋เหล่าโกว” แขนแข็งแรงอีกข้างตวัดรวบให้เจ้าของสุนัขหยุดดิ้นเสียที หากแต่อู๋เหล่าโกวกลับหันมาแยกเขี้ยวฮึ่มแฮ่ใส่เขา นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มจนเกือบเป็นสีดำทอประกายวาวโรจน์ทำให้หนาวสันหลังแปลกๆ เดี๋ยวไม่ใช่ว่าจะหันมางับคอเขานะ

“จางฉี่ซาน! คิดว่าทุกวันนี้บัญชีค่าใช้จ่ายค่าติดตัวแดงเพราะใครกัน!! ก็ท่านนั่นแหละ! เพราะท่าน! เพราะท่านเอาบะหมี่ปูมาให้หมาข้ากินเกือบทุกวัน ตอนนี้พวกมันแทบไม่กินอาหารที่ข้าให้แล้ว!!!”

“อาหารเกรดเลวแบบนั้น ถ้าข้าเป็นมันข้าก็ไม่กิน”

“นี่ของดีที่สุดเท่าที่จะจ่ายได้แล้วโว้ย!!!!”

ริมฝีปากหยักขึ้นเป็นรอยยิ้มบาง แม่ทัพจางรั้งร่างของอู๋เหล่าโกวให้นั่งลงบนตักของเขา แกล้งใช้น้ำเสียงตัดพ้อพูดกับอีกฝ่าย

“อะไรกัน เจ้าจะโทษว่าที่สุนัขของเจ้าเสียนิสัยมันเป็นความผิดของข้าอย่างนั้นหรือ ข้าก็แค่อยากให้พวกมันได้กินของดีๆเองนะ”

“แต่คนลำบากน่ะข้าเฟ้ย!!!” เออ ไม่ใช่ว่าไม่ทราบซึ้งบุญคุณที่เอาข้าวเอาน้ำมาให้กินหรอกนะ แต่เล่นเผื่อแผ่ไปจนหมาเสียนิสัยด้วยนี่ถ้าจะไม่ไหว!!!

“งั้น…” ใบหน้าคมหล่อซบลงกับแผ่นหลังของคนที่กำลังเดือดจัด “ข้าจะเอาอาหารดีๆมาให้เจ้าพวกนี้ทุกวันเลย ดีไหม”

“ไม่ดีโว้ย!!! ไม่ต้องมาเลี้ยงลูกๆของข้าแทนข้าจางฉี่ซาน กลับกองทัพไม่ก็บ้านสกุลจางไปซะ!!!” หงุดหงิดถึงขั้นออกปากไล่แล้วนะ!!!

ทว่าจางฉี่ซานกลับไม่สะดุ้งสะเทือนอะไรทั้งสิ้น ใบหน้าหล่อเหลากับเรือนผมนุ่มนิ่มเหมือนขนแมวเริ่มถูไถไปมากับแผ่นหลังบาง จากนั้นจึงเปลี่ยนเรื่องพูดซะดื้อๆ

“อู๋เหล่าโกว ข้าไร้ค่ากว่าเจ้าพวกนั้นขนาดนั้นเชียวหรือ”

พวกนั้น? พวกไหน? นี่แม่ทัพจางเมาขนหมาซะแล้วหรือไง เริ่มพูดไม่รู้เรื่องแล้ว

ขณะที่ความสงสัยก่อตัวขึ้นอย่างเงียบๆ มือหนาที่ยังโอบรั้งเอวของชายหนุ่มไม่ยอมปล่อยก็ชี้ไปยังเจ้าพวกตัวที่กำลังเอร็ดอร่อยกับบะหมี่ปูกองใหญ่จนแทบจะเลียพื้นอยู่แล้ว

พอได้รู้ ขากรรไกรของอู๋เหล่าโกวก็อ้าค้างในทันที แม่ง! แม่ง! แม่ง! แม่ง! โลกนี้มันจะมีใครเอาตัวเองมาเทียบกับหมาบ้างวะเนี่ย แม่ทัพจางต้องเมาขนหมาเขาแล้วแน่ๆ เขาขอยืนยัน!!

“ตอบข้าสิอู๋เหล่าโกว” เสียงทุ้มพูดอู้อี้เร่งเร้าเอาคำตอบ….นี่มันเอาจริงเหรอวะ!

“แม่ง แม่ทัพจาง…ท่านนี่มัน” อู๋เหล่าโกวยกมือขึ้นนวดขมับพลางถอนหายใจเฮือกยาวออกไปจากปอด รู้สึกปวดหัวตุบๆคล้ายกำลังจะเป็นไมเกรน

“ข้าจัดอันดับความสำคัญระหว่างท่านกับลูกๆไม่ได้หรอกนะ ก็ดันอยู่อันดับเดียวกันนี่นา“

รอยยิ้มจางกลายเป็นรอยยิ้มกว้าง เมื่อได้รับคำตอบที่พอใจ จางฉี่ซานก็ปล่อยให้อู๋เหล่าโกวเป็นอิสระ แน่นอนว่าคนห่วงหมาย่อมพุ่งไปจับหมาออกจากกองบะหมี่เป็นอันอับแรก อนิจจา…สายไปเสียแล้ว ทั้งสองตัวจัดการสวาปามบะหมี่จนไม่เหลือแม้แต่ครึ่งเส้น

“แม่ง!!! พวกแกสองตัว!! วันนี้ไม่ต้องกินข้าว!!!” อู๋เหล่าโกวอาละวาดโวยวาย ชี้นิ้วแว้ดใส่สุนัขทั้งสองจนพวกมันพากันหน้าหงอยคอตก หลังดุจนสาแก่ใจแล้ว เขาถึงได้สังเกตว่าจางฉี่ซานหายตัวไป ไม่ได้นั่งอยู่บนเก้าอี้แล้ว!!

“อ้าว แม่ทัพจาง จะกลับแล้วเรอะ ไหนว่ามีเรื่องจะคุยกับข้าไง” เขาชะโงกหน้าตะโกนถามร่างสูงในชุดหหารสีเขียวเข้มซึ่งกำลังก้าวยาวๆไปทางประตูหน้า รอบตัวมีบรรดาสุนัขที่เขาเลี้ยงไว้ล้อมหน้าล้อมหลังเต็มไปหมด

….อาณุภาพของบะหมี่ปูช่างน่ากลัวนัก….

จางฉี่ซานผินหน้ากลับมา รอยยิ้มอันหาได้ยากยิ่งยังคงระบายอยู่บนใบหน้าดูดี แม่ทัพหนุ่มขยับปากพูดเสียงเบาราวกับไม่ต้องการให้อู๋เหล่าโกวได้ยิน

“ข้าได้คำตอบจากเจ้าแล้ว”

จากนั้นก็หันหลังเดินจากไป มือข้างหนึ่งยกขึ้นโบกอำลา เจ้าของบ้านขมวดคิ้วด้วยความงุนงงแต่ก็โบกมือลาอีกฝ่ายเช่นกันแม้ว่าแม่ทัพจางจะไม่หันหน้ากลับมาดูก็ตาม

“แล้วครั้งหน้าข้าจะเอาบะหมี่มาให้เจ้ากับเจ้าพวกนี้อีก”

“ไม่ต้องแล้วโว้ย!!!!!!”

“โฮ่ง!!!”

“พวกแกหุบปากให้หมด!!!”

FIN (19.11.2014)

TALKเล็กๆน้อยๆ : เหอะๆๆๆ ความก๊าวของปู่จางปู่อ๋นี่ต้องขอบคุณคุณมิน MinNoShinzou สหายด้วงในทวิตล้วนๆเลยค่ะ #จางสยบหมา ของคุณมินก๊าวมาก ก๊าวจนเราสามารถปั่นฟิคทันวันนี้ได้ 55555555555555. มุขบะหมี่ปูก็ก๊าวค่ะ เลยกลายมาเป็นฟิคปู่จางแอบเอาบะหมี่ปูมาให้ลูกๆของปู่อู๋กินทุกวัน(….)]

[faliona01]

อั๊ยย๊ะ! จีบปู่อู๋ให้เข้าทางหมาจริงๆ
ปู๋จางนี้เป็นแผนหรือเปล่าคะ

ปู่อู๋นี้ขี้โว๊ยวายสมกับเป็นสมัยหนุ่มๆจริงๆคะ น่ารักอะ
ปู่จ๋า ปู๋จ๋า 15 มันสวยงามเจิดจรัสจริงๆ

ดีงามจนกำเดาไหลนอง

[MinMin]

มาอ่านอีกทีในบอร์ด ปู่จางรุกเข้าไปเลยค่ะ!!! อย่ามาแค่เอาคำตอบแล้มาแค่เอาคำตอบแล้วถอย~

แต่ชอบที่เอาตัวไปเทียบกับหมาจริงๆ...หึงหมาใช่มั้ยคะ
แล้วที่ปู่อู๋ตอบว่าสำคัญเท่ากัน...ปู่จางควรจะดีใจนะคะ มีความสำคัญเท่ากับน้องหมาเลย!!!

ขอบคุณสำหรับฟิคค่ะ

[Koume]

มีความรู้สึกเหมือนปู่จางกำลังจีบแม่ม่ายลูก(หมา)ติดเลยค่ะ /ซีเรียส....
ว่าแต่ทำไมปู่จางมาหาถึงบ้านแล้วถอยแบบนี้ล่ะคะ รุกอีกสิ!--- /โดนปู่อู๋ต่อยคว่ำ

[meanato]

เอาบะหมี่ปูติดสินบนลูกๆสินะคะ

[PHRAPRAI]

แงงง คู่คุณปู่น่ารักมาอีกแล้วค่ะ

บะหมี่ปูนี่ช่วยเข้าทางหมาได้จริงๆเลย ถถถถถถถถถ

[Tang_An-An]

ปู่อู๋น่ารัก น่ารัก น่ารักไปแล้วววว >///<
คนสกุลอู๋นี่น่ารักกันทุกคนจริง ๆ ตั้งแต่ปู่ยันหลาน(+เคะทุกคนเลยด้วย- -)
ปู่จางก็รุกได้รุกดี555 คนอะไรเอาตัวเองไปเทียบกับน้องหมา
แต่ก็แหงล่ะ...ปู่อู๋รักน้องหมาเป็นที่หนึ่งนี่นา
โอ้ย...ช่งนี้ดาเมจ 15 กระจายมากเจ้าค่ะ ด้วงเสพไม่ไหว
*ขอเลือดด่วน*

[kaew_nya]

จะจีบคนรักน้องหมาก็ต้องเข้าทางน้องหมาใช่ไหมคะ
ปู่จางทุ่มทุนมากค่ะ จะซื้อบะหมี่ปูมาเลี้ยงทั้งเจ้าของทั้งน้องหมาอีก
ขำตอนปู่อู๋โวยวายพวกเจ้าหมาน้อย น่ารักได้อีกค่ะ โฮกกกกก

[SilverCloud]

กรีดร้อง 15 คือดีงามมมม ปู่จางแผนสูงมากเอาบะหมี่ติดสินบนน้องหมาจะได้เข้าหาเจ้าของง่ายๆ
ชอบตอนที่ปู่จางอ้อนปู่อู๋ ให้ความรู้สึกเหมือนคู่รุ่นหลานเวลาเสี่ยวเกอง้อนายน้อยเลยค่ะ ฟฟฟฟฟ

[Rainxx_fon]

แพลำนี้ช่างดีงามม~~
ก๊าวคู่ 15 มากกก
ปู่จางปู่อู๋น่ารักละเกิ๊นนนน อยากจีบเจ้าของต้องเอาใจหมาก่อนสินะคะ (ฮา)

[Feran.FS]

อ่านแล้วนึกถึงโค้ด
*จางสยบหมา*
เลยค่าาาาา

[ryu77]

น...นี่มัน ติดสินบนด้วยบะหมี่ปูสินะ จางฉี่ซาน!
ฟิคนี้ปู่จางดูขี้อ้อนนนน เขินแทนปู่อู๋
แถมยังอิจฉาสุนัขด้วย

โอ๊ยยย ปู่จาง >/////<

[FunnyLee]

5555555 ลูกๆของปู่อู่ นิสัยเสียเพราะปู่จางแท้ๆ แหม่ๆก็บะหมี่ของปู่เอ้อร์มันอร่อยนี่เนอะ