[OS] #dmbjdaily (ป่วย) แรกพบและบัดนี้ [ว่านวัง]

[Naitear]

Title : แรกพบและบัดนี้
Fandom : Daomubiji, บันทึกจอมโจรแห่งสุสาน
Pairing : กษัตริย์ว่านหนู x วังฉางไห่
Rate : PG



ปั่นแบบไร้สติมาก เพิ่งถึงบ้านตอนสามทุ่มครึ่งค่ะ //ลูบหน้า



---------------------------------------------------------------------------------------------------------




ทั่วทั้งกายเย็นเฉียบจากอากาศที่หนาวเหน็บบนเทือกเขาสูง ริมฝีปากแห้งแตกจนห้อเลือด ลำตัวซูบผอมจากการอดอาหารมาหลายวัน ขอบตาดำคล้ำจากการไม่ได้นอน และสองมือที่ถูกมัดติดกันไว้ด้านหลังจนขึ้นเป็นสีแดงบอบช้ำ


ผลกระทบของการถูกจับเป็นเชลย


สติของเขาพร่าเลือน ไม่รู้ตัวว่าถูกพามาที่พระราชวังอันแสนใหญ่โตนี้ได้อย่างไร เห็นเพียงทางเดินอันโอ่โถง เสียงพึมพำของภาษาที่เขาไม่รู้จัก และการสังเกตรอบตัวที่ทำให้คิดได้ว่า เขาน่าจะถูกพาตัวมาพบราชาของกลุ่มคนที่จับตัวเขามา


คนด้านหลังบังคับให้เขาคุกเข่า ซึ่งคนที่ขัดขืนไม่ได้อยู่แล้วก็ต้องยอม ได้แต่พยายามหลบเลี่ยงไม่ให้พื้นไปสัมผัสโดนแผลที่แทบจะมีอยู่ทั่วทั้งตัวเท่านั้น สักพัก จึงได้ยินเสียงแว่วมาจากด้านหน้า


นัยน์ตาที่แสบพร่าเห็นชายผ้าคลุมยาวกรุยกรายเคลื่อนมาหยุดอยู่บนบัลลังก์ที่อยู่ห่างจากเขาเพียงไม่กี่เมตร ถัดมาคือผมดำยาวตรงสลวยที่แทบจะถึงกลางหลังของบุคคลผู้นั้น และใบหน้าเชิดหยิ่งทระนงอันเป็นนัยยะของกษัตริย์ผู้ปกครอง


แต่มันไม่ใช่แค่นั้น


หัตถ์ทั้งสิบสองข้างประดับอยู่รอบกายของกษัตริย์แห่งตงเซี่ย มันไม่น่าขยะแขยง แต่กลับสวยงามจนแทบลืมหายใจ ราวกับกวนอิมพันมือที่เขาเคยบูชา ราวกับไม่ใช่สิ่งมีชีวิตบนโลกนี้แต่เป็นเทวดาที่จุติลงมาจากสวรรค์


ทั้งกายเย็นเยียบ มันไม่ใช่เพราะอากาศอันหนาวเหน็บอีกต่อไป แต่มันเป็นเพราะอิทธิพลของสิ่งที่เขาเห็นเบื้องหน้า วังฉางไห่แทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเอง เขาตัวสั่น และหวาดหวั่นจนแทบควบคุมตัวเองไม่ได้


เปล่าเลย มันไม่ใช่ความหวาดกลัว

.
.
.
มันคือความยำเกรง









.
.
.
แว่วเสียงกระทบของแก้วน้ำอยู่เบื้องหน้า วังฉางไห่ขยับตัว รู้สึกว่าคอแห้งเป็นผง


เขาตัวร้อน


“เจ้าต้องกินยาเสียหน่อย” คนตรงหน้าของเขาว่า มือข้างหนึ่งเลื่อนไปจับผ้าห่มให้มาคลุมตัวเขา อีกข้างหนึ่งขยับไปหยิบเสื้อคลุมมาสวมให้ และอีกข้างหนึ่งแตะเข้าที่หน้าผากของเขาอย่างเบามือ “อากาศหนาวยิ่งทำให้เจ้าป่วยหนัก”


วังฉางไห่ไม่ตอบ รู้สึกเพลียจากไข้สูงที่เกิดมาจากการหักโหมทำงานเสียจนไม่ได้นอนหลายวัน เขาเพียงแค่พลิกตัว แล้วก็เอ่ยออกมาเบาๆ


“น้ำ…”


อีกฝ่ายค่อยๆพยุงคนป่วยให้ลุกขึ้นนั่ง นำแก้วน้ำเข้ามาทาบที่ปาก ป้อนให้อย่างเบามือ


วังฉางไห่จิบน้ำอุ่น รู้สึกดีขึ้นมากจนเผลอถอนหายใจออกมา เมื่อรู้สึกว่าหายมึนหัวแล้ว ก็หันไปหากษัตริย์ว่านหนู เอ่ยเชิงปรามออกมาเบาๆอย่างไม่ค่อยมีแรงนัก


“ท่านเป็นราชา ไม่จำเป็นต้องมาดูแลทาสที่ถูกจับมาเยี่ยงข้า”


หากราชาที่ว่ากลับเพียงเลิกคิ้ว ขยับตัวมาเบียดสถาปนิกคนเก่งของเขาให้เคลื่อนไปอีกมุมหนึ่งของเตียง สักพักชาวฮั่นก็รู้สึกถึงกายอีกฝ่ายที่แทรกเข้ามาในผ้าห่มด้วย


“ข้าเป็นราชา” อีกฝ่ายทวนคำ มองหน้าเขา “แต่ข้าก็มีสิทธิ์ที่จะดูแลคนรักของข้า”


วังฉางไห่ชะงัก ไม่เข้าใจตัวเองว่าหน้าที่ร้อนขึ้นของตัวเองนั้น ร้อนเพราะพิษไข้หรืออย่างอื่นกันแน่


“ข้ารู้สึกเหมือนเป็นโรคหัวใจ” เขาพึมพำ หลบตา ขณะพยายามเถิบตัวหนีจากอีกฝ่าย “แล้วท่านก็โปรดหักห้ามมือท่านเสียหน่อย ข้ารู้สึกเหมือนกับโดนสัมผัสไปทั่วทั้งตัว”


กษัตริย์แห่งตงเซี่ยยกยิ้มพอใจ “ข้าเสียใจ เกรงว่ามือของข้าจะรักเจ้ามากเกินไปจึงอยากใกล้ชิดกับเจ้าให้มาก”


สถาปนิกคนป่วยแยกเขี้ยว ตีมือข้างหนึ่งที่ขยับมาลูบไล้แถวสะโพกของเขาจนรู้สึกหวิวๆจนมือข้างนั้นถูกชักกลับไปหาเจ้าของ “แค่เมื่อคืนนี้ยังไม่พออีกหรือ”


คนมือมากถอนหายใจ “ที่เจ้าป่วยนั่นก็เป็นเพราะข้าส่วนหนึ่ง เมื่อคืนก็คงจะหักโหมกับเจ้ามากไป”


แล้ววังฉางไห่ก็รู้สึกเหมือนเลือดขึ้นมาคั่งบนหน้าเขาอีกครั้ง รู้สึกอยากจะเอาแบบแปลนวังทั้งหมดมาขว้างใส่ราชากวนประสาทตรงหน้าแต่ก็ทำไม่ได้ จึงได้แต่ส่งสายตาค้อนกลับไปวงใหญ่ “ถ้าท่านไม่อยากให้ข้าป่วยมากขึ้น คืนนี้ก็อย่าทำ”


“แต่ข้าอยากให้เจ้าหายเร็วๆ” อีกฝ่ายว่าพลางเหลือบมองด้วยนัยน์ตาสีดำคมเสน่ห์ เบียดกายเข้ามาหาเขามากขึ้นจนวังฉางไห่แทบตกเตียง “เห็นลูกน้องของข้าบอกว่าถ้าย้ายหวัดไปติดคนอื่นได้ เจ้าก็จะหาย”


“งั้นข้าจะทำให้คนอื่นติดหวัดข้าได้อย่างไร จามใส่เขางั้นหรือ” สถาปนิกว่าเชิงขำขัน ยังไม่ทันจะนอนลงไปกับเตียงเพื่อพักผ่อนอีกครั้ง ก็สัมผัสได้ถึงริมฝีปากที่แนบเข้าหา ตามมาด้วยลิ้นอุ่นที่เข้ามาสอดแทรกในโพรงปากอย่างร้อนเร่า


สักพักกษัตริย์ว่านหนูจึงถอนจูบออก “นำหวัดของเจ้ามาติดข้า ฉางไห่”


และเขาก็หน้าแดง วังฉางไห่ฉลาดพอที่จะรับมือกับสถานการณ์ทุกรูปแบบ แต่มันกลับตันไปหมดเมื่อเจอกับคนตรงหน้า หัวใจเต้นระส่ำจนทำอะไรไม่ถูกไปหมด เขาหันหน้าหนี “ถ้าท่านป่วย ประชากรของท่านจะอยู่อย่างไร”


“ข้าจะนำหวัดไปติดตะขาบของข้าต่อ” อีกฝ่ายกระซิบ จุมพิตเข้าที่หน้าผากของเขา “เจ้านอนซะ”


รู้สึกได้ถึงอ้อมแขนหลวมๆที่โอบรอบกาย วังฉางไห่หลับตา ลมหายใจเริ่มที่จะสม่ำเสมอเข้าสู่วังวนของนิทรา ความคิดสุดท้ายลอยล่องไปอยู่ในอากาศ


.
.
.

เมื่อไหร่กันนะที่ความรู้สึกที่เคยมี เปลี่ยนแปลงไปเป็นความรัก


แต่มันก็ไม่อาจจะคงอยู่ได้ตลอดไป


.
.
.
ในเมื่อสุดท้าย เขาก็จำต้องจากไปจากที่นี่อยู่ดี





.
.
........................275 days left.........................





.
.
.
.
.

END.





--------------------------------------------------------------------------------------------------------

TALK. : ย๊ากกกกกกกกกกก ปั่นแบบบ้าพลังค่ะ ดันมานึกพล็อตออกตอนกำลังกินข้าวในเวลาสามทุ่มตรง และเพิ่งกลับจากการเรียน //ลูบหน้า แง 55555555555555
อยากลองเขียนว่านวังมานานแล้วค่ะ UvU เพิ่งจะสบโอกาส ส่วนตัวชอบตรงที่คิงว่านมีหลายมือดีนี่แหละ ลวนลามวังฉางไห่ได้ดียิ่งนัก #ทำมือหยุบหยับ #โดนตี
แต่คู่นี้เป็นความรักที่ไม่อาจคงอยู่ได้ตลอดไปค่ะ เรามองอย่างนั้นเพราะคิดว่าถึงจะรักยังไง วังฉางไห่ก็ต้องการอิสรภาพอยู่ดี ที่ที่ไม่ใช่ที่ของเขา จะบังคับเขาให้อยู่ไปตลอดมันก็ไม่ใช่เนอะ T v T ถึงจะหวานกันแค่ไหน แต่มันก็ต้องมีวันจากอยู่ดีนั่นแหละ #พราก
สารภาพว่าชื่อฟิคสิ้นคิดมากค่ะ ฮือออ 5555555555555 สมองตันมาก รนจัดกลัวส่งเดย์ลี่ไม่ทัน ถ้าชื่อฟิคไม่ตรงกับเนื้อเรื่องนักก็อย่าตบตีไนร์เลยนะคะ Y v Y #วิ่งหนีไปหลบหลังตะขาบ
ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้ค่ะ U v U,,๗ เลิฟๆผู้อ่านทุกท่านนะคะ

[mage]

โอ๊ยยยย เขินแทนวังฉางไห่เลยค่ะ >///<

...ว่าแต่คิงค่ะ จะเอาหวัดไปติดน้องตะขาบยังไงต่อหรอค-- /อ่อก

[Naitear]

...ว่าแต่คิงค่ะ จะเอาหวัดไปติดน้องตะขาบยังไงต่อหรอค-- /อ่อก

คิงไปจะถุยน้ำลายให้น้องตะขาบกินค่--------- #ไม่ใช่ #แง 55555555555555555555

[SilverCloud]

กรีดร้อง ท่านคิงขาอะไรจะโมเอ้ได้ขนาดนั้น นึกภาพท่านคิงนอนปลอบแต่มือเลื้อยไม่หยุดแล้วมัน... อรั๊ยยยยย ท่านวังแลดูเป็นเคะซึนๆน่าปราบมากค่ะ สรุปว่าที่ท่านวังป่วยก็เพราะ "หักโหม" มากเกินไปนี่เอง //ทำหน้าเข้าใจพลางปาดเลือด
ตอนท้ายแอบเศร้า ถึงทั้งคู่จะรักกันมากแค่ไหนแต่สุดท้ายคนนึงก็ต้องตายและอีกคนก็ต้องจากไปอยู่ดี

[Ak_Zokyo]

เฟิร์สอิมเพลสชั่นแห่งความยำเกรงเท่มาก แล้วไทม์สคิปมานี่อะไร เราต้องการฟิครอยต่อเพิ่มค่ะ รอยต่อ! #คุณนายตบ

มือเยอะนี่มันทั้งดีทั้งกำไรจริงๆเลยนะคะ /เขิล ช็อตที่บรรยายว่ามือนึงทำนี่ อีกข้างทำนี่ แล้วอีกข้างนึงทำแบบนี้ดูน่ารักจัง แต่แย่มากค่ะ ใช้แรงงานเขาทั้งกลางวันกลางคืน(?)แบบนี้ไม่ให้เรียกว่าหักโหมได้ยังไง /ตี

“ข้าจะนำหวัดไปติดตะขาบของข้าต่อ”

เผลอคิดว่าอะไรนะคะ ราชาจะไปจูบตะขาบต่อ? *แค่ก #โดนลิงในปากนกหน้าคนรุมทึ้ง แงงงงงงง

[zerin]

กร๊๊ดด ว่านวังง คิงว่านหวานเหลือเกินค่ะะ ฟินมาก //ฮาตรงจะเอาหวัดไปติดตะขาบต่อมากค่ะ5555 จะเอาไปติดยังไงคะท่าน!! อยากได้ฉากของเมื่อคืนจังค่----- แค่กๆ

[Dreamy]

กี้ดดดดดดดดดดดดดดดด ว่านวังงงงงงงงงงงงง ถือไม้พายวิ่งมาแจว ฟฟฟฟฟ
ขำตอนประโยคที่ว่าจะเอาไปติดตะขาบต่อมากค่ะ คืออะไรกัน นี่เห็นตะขาบน้อยเป็นที่รองรับความเจ็บไข้เรอะ ถถถ

[patri_perry]

คิงน่ารักกก ฮือออออ ;////;
ชอบคิงตอนบอกว่าจะเอาหวัดไปติดตะขาบมากเลยค่ะ แต่คู่นี้หวานปนขมจริงๆ รักกันยังไงแต่สุดท้ายก็ต้องจากกันอยู่ดี ด้วงเศร้าแทน ;-;

[Shiaeri]

ทำไมคิงน่ารัก แง ;////////;
โอ้ย คิงกับตะขาบและวังฉางไห่ของเขา ฟฟฟฟ

[meanato]

แอร๊ยยยยยยยยยย เขินเลยอ่ะ
แพคู่นี้หาอ่านยากมาก และส่วนมากจะเป็นแนวsm ขอบคุณมากนะค้า
แต่ยอมรับเลย หวานกันเกินหน้าเกินตาไปแล้วววว

[kame_kazuha]

แอร้กกก คู่นี่สิที่อยากอ่าน แรร์ไอเท็มสุดๆ

[Eclipse]

นี่มันคู่เรือผีสิงในตำนานที่หาฟิคยากเหลือเกินนี่นา! น..น้ำตาจะไหล ;///;

แอร๊ ท่านคิงคนบ้า ท่านคิงคนลามกกก//ตีมือท่านคิงเพียะก่อนจะโดนตบกลับรัวๆสิบสองที

[uxmishi]

แง๊ น่ารักมากเลยค่ะ ><

อ่านแล้วแอบขำพรืดตรงคำว่า "คนมือมาก" 5555555 เห็นภาพเลยทีเดียว
คู่นี้น่าร๊ากกกกกก อยากอานเรื่องยาวของว่านๆวังๆมั่ง อิอิอิ
ขอบคุณสำหรับฟิคมุ้งมิ้งนะค้า

[faliona01]

กร๊ีดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เรือแรร์ลอยออกมาจากเพอฮาเบิ้ลเเล้วเจ้าค๊า!!!!
ท่านคิง ท่านคิง ท่านคิงเจ้าค๊า!!!!!!!!!!!

มือท่านนะนี้มันอยู่ไม่สุขเลยจริงๆนะคะ!!!!
ตีสักทีจะเป็นไรไป!!! (ง้างสุดข้าง)

วังจ๋าวัง อดทนหน่อยนะจ๊ะ QwQ

[Rainxx_fon]

งื้อออ แพนี้แรร์มากค่าาาา >___<///
ท่านคิงมีหลายมือลวนลามได้สะดวกสินะคะ! #แต่ท่านทำเขินม้วนหลายตลบมากกกก

สงสารน้องตะขาบนะคะท่านคิง แง้ #ตะขาบผิดอะไรร๊

ทิ้งท้ายแบบเศร้าเคล้าน้ำตาให้เหงาเล็กๆอีกแล้วค่ะท่านเนียร์ TT

[Feran.FS]

อิอ๊าาาาาาา คิงตะขาบบบบ น่าร๊ากกกกก//ฟัด(?)

[FateKiRi]

คิงว่าน ฟดกฟหกดฟหกฟหกฟหดฟหกดฟหกฟหกฟกดฟหกกหฟดกหฟหฟก
คนบ้า!!! โดดขึ้นแพจนได้.....บ้าเจร้งงงงงงงงงงงงงง

[shuri]

คู่แรร์รี้อ่านอ่านแล้วฟินแท้ค้า คิงว่านน่ารักเชียว
นายช่างวังก็เขินได้น่ารักแท้ มิน่าคิงว่านถึงหลงเอาๆ ฮิฮิ
//ว่าแต่ท่านคิงจะส่งแต่หวัดให้น้องตะขาบเยี่ยงไรรึค้า
แต่ก่อนจะถึงขั้รส่งต่อหวัดให้น้องขาบ
แน่ใจรึค่ะ ว่าท่านคิงจะเป็นหวัดได้อ่า
สงสัยต้องลองรับหวัดจาก นายช่างวังสักหลายรอบดูนะค้า

[tear]

อ๊ายยยยยยยยยยยยย แอบหวานนนนนนนนน //ตัวลอยล่อง แต่เจอประโยคสุดท้าย ลงหน้าทิ่มลงกับพื้น แง้

ท่านคิงคะ .... ตะขาบเนี่ย... มันเป็นหวัดได้ด้วยเหรอ??

[schneewittchen]

อิย๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!!!!!!!!!
สองปู่ทวดน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!

[FunnyLee]

หูยยยยยย ท่านคิงขี้โกง มือเยอะ เลยจับได้ทุกส่วน ท่านวัง ไม่สบายเพราะนายนั่นหล่ะคิง