[OS] Cappuccino [เสียผิง/ผิงเสีย]

[ducky]

Cappuccino by yduckyneed

ผมนั่งเหม่ออยู่ในร้านกาแฟใต้โรงพยาบาลมาค่อนวัน มีแก้วกาแฟตั้งอยู่ตรงหน้า เหม่อมองมันเหมือนต้องตีราคาวัตถุโบราณทั้งที่เป็นแก้วพลาสติกธรรมดา ๆ ในยุคปัจจุบัน

คนไข้เสียความทรงจำ อาจใช้เวลานานในการรื้อฟื้น หรือความเป็นไปได้เป็นศูนย์ เนื้อความราว ๆ นี้เหมือนผ่านเข้าหูแต่ก็เหมือนไม่ได้ฟัง

พอรู้สึกว่า เข้าใกล้ได้อีกก้าว กลับโดนความเป็นจริงฟาดใส่หน้าว่าหันเจียมเนื้อเจียมตัวเสียบ้าง

ระยะห่างระหว่างผมกับเมินโหยวผิงกลับไปที่จุดเริ่มต้นอีกครั้ง เป็นดั่งคนแปลกหน้า ความรู้สึกใจเต้นที่เขาเข้ามาเบียดหาความอบอุ่นยังทำให้ผมรู้สึกหน้าแตกเหมือนยิ้มให้กับคนที่เขายิ้มให้คนที่อยู่ข้างหลังเรา พอคิดเรื่องนี้ก็ต้องยิ้มขื่นให้ตัวเองอีกครั้ง

ผมไม่ไปนั่งเฝ้าเมินโหยวผิง มานั่งแกร่วอยู่ในร้านกาแฟ ผมทนมองตาเขาที่ไม่มีภาพผมสะท้อนอยู่บนนั้นไม่ได้

เพิ่งเข้าใจในตอนที่เห็นแววตาว่างเปล่าของเขานั่นเอง คำพูดที่ว่า ผมจะไม่ลืมเขา มันเป็นคำพูดที่ยิ่งใหญ่ที่ผมต้องรับผิดชอบมันให้ได้ขนาดไหน

ตอนที่ผมพูด ผมตั้งใจเช่นนั้นจริง ๆ จะจำเมินโหยวผิงไว้ตลอดไป แต่ความหนักหนาของมัน ผมเพิ่งได้รู้สึกเมื่อมองตาเขาที่เหมือนมองผมเป็นคนแปลกหน้า การที่เรายังรู้เรื่องราวของใคร(คิดว่า)เป็นอย่างดี แต่เขาคนนั้นกลับไม่รู้จักเราเลยแม้แต่น้อยมันเป็นความรู้สึกเจ็บปวดและห่างไกลเหลือเกิน

ห่างยิ่งกว่าเดิมเสียอีก

นั่งมองแก้วกาแฟไปก็คิดได้ว่าความรักของผมช่างเหมือนการกินกาแฟเย็นแก้วนี้

เพราะแก้วทึบจึงมองเห็นแต่ฟองนมด้านบน เอาหลอดดูดด้านบนได้กลิ่นของผงโกโก้กับความรู้สึกฟูฟ่องของฟองนมที่ไม่เต็มลิ้น เหมือนตอนที่ผมเจอกับเขาใหม่ ๆ

พอเลื่อนหลอดลงไปก็เจอนมหอมมันที่คุ้นเคย รู้สึกสบายใจเมื่อเขาอยู่ใกล้ ๆ ต่อให้เป็นสถานการณ์เลวร้ายยังไง

แต่แล้วเมื่อนมด้านบนหมดก็เจอกาแฟเอสเปรสโซ ผมช่างโง่เขลาที่ไม่รู้ว่ามันคือกาแฟคาปูชิโน่ ไม่ได้เตรียมใจมาก่อนว่าจะมาเจอรสขมของกาแฟ ไม่ได้เตรียมใจมาก่อนว่าเขาจะลืมทุกสิ่ง ความหอมหวานที่เคยมีหมดสิ้นไป

ถ้าเกิดผมรู้ว่ามันคือกาแฟคาปูชิโน่เย็น ผมคงเอาหลอดคนนมกับกาแฟให้เข้ากัน ให้กาแฟขมมีรสนม รสชาติขม ๆ หอม ๆ กำลังดี ให้ตัวเองเตรียมใจกับสิ่งที่ต้องเจอ

ผมดูดกาแฟขมให้หมด ไม่อยากให้รสชาติจางเพราะน้ำแข็ง เมื่อพบว่าตัวเองแค่ตกใจในช่วงแรก สุดท้ายก็ดื่มมันหมดเพราะยอมรับมันแล้ว ผมก็ควรยอมรับความรู้สึกขม ๆ ในยามนี้ให้ได้เช่นกัน

ความรักของผมมันคงเป็นแบบนี้...

ถึงแม้ผมจะรู้สึกเจ็บปวดขนาดไหน แม้ความทรงจำเกี่ยวกับผมในตัวเขาจะไม่หลงเหลือเลยก็ตาม ผมก็สร้างมันขึ้นมาใหม่ได้ และจะรักษาคำพูดที่เคยให้ไว้กับเขา แม้เขาจะจำไม่ได้แล้วก็ตาม



"ฉันจะตามหาความทรงจำให้นาย"

ผมต้องรับผิดชอบคำพูดของตัวเองอีกครั้ง มันไม่ใช่ความรู้สึกที่หนักอึ้ง แต่มันเป็นความรู้สึกที่เตรียมใจมาพร้อม

ต่อให้เขาไม่เป็นที่จดจำของใคร แต่เขาจะอยู่ในความทรงจำผมเสมอ

ต่อให้เขาจะลืมผมอีกกี่ครั้ง ผมก็จะสร้างความทรงจำใหม่ของเราให้กับเขาเอง




----------------------
เอาของเก่าที่ลงในทวิตมาลงใหม่ค่ะ
ความตั้งใจเดิมเป็นเสียผิง...แต่ว่าอ่านไปอ่านมาก็ผิงเสียได้นี่นา เลยขอระบุไว้ทั้ง 2 อย่างค่ะ ><

[Mill]

ชอบที่เปรียบเทียบกับกาแฟจังเลยค่ะ น่ารักจังเลย นายน้อยสู้เขานะ ; ;
อ่านไปพลางได้กลิ่นหอมไปพลางเลยค่ะ

/แอบเติมน้ำตาลก้อนลงไปในกาแฟเยอะๆ แฮ่ ///v///

[SilverCloud]

เค้าว่ากันว่ารสชาติของกาแฟ แรกสัมผัสจะให้รสขม แต่เมื่อผ่านคำแรกลงไป ค่อยๆละเลียดชิมจะได้รสหอมหวานจนทำให้ใครหลายๆ คนต่างติดใจหลงไหลมัน เพราะฉะนั้นอย่าท้อนะคะนายน้อย ถึงแม้เสี่ยวเกอจะลืมเลือนไป แต่ร่างกายกับหัวใจยังคงจดจำอยู่แน่นอนค่ะ

[MinMin]

เพราะกาแฟมันขมนี่แหละค่ะ นายน้อยถึงต้องเติมความหวานให้กาแฟแก้วนั้น

ชอบที่นายน้อยบอกว่าเป็นคนรับผิดชอบ ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุอะไรก็ตามแต่อ่านฟิคนี้แล้วมีความรู้สึกว่า ถ้านายน้อยไม่ใช่คนตามหาความทรงจำเหล่านี้ สิ่งนั้นก็จะสูญหายไปจากเสี่ยวเกอตลอดกาล

[Feran.FS]

ไม่เป็นไรนะคะนายน้อย ถึงจะโดนลืมกี่ครั้ง แต่ก็ยังสามารถสร้างความทรงจำใหม่ๆร่วมกันได้นะคะ!!

ด้วงจะเอาใจช่วย!

[ryu77]

กาแฟถึงมันจะขม แต่ถ้าใส่น้ำตาลแล้วมันจะหวานนะคะ
นายน้อยคอยใส่น้ำตาล กะปริมาณให้พอดี เพราะถ้าใส่น้อยเกินไปมันก็ยังขมอยู่ แต่ถ้ามากเกินไปมันก็จะหวานจนเลี่ยน
เสี่ยวเกอต้องจดจำถึงสัมผัสของนายน้อยได้แน่ๆ!