[OS] อู๋เสียตัวน้อยกับนายเฮยเสียจื่อ (น่ารักสดใส normal ปกติ)

by **faliona01** Fri 14 Nov 2014, 01:10

One Short สั้นๆ โลกสดสวยด้วยร้อยยิ้ม
จัดอยู่ในหมวด AU
ตัวละครหลัก : เฮยเสียจื่อ อู๋เสีย
rate : normal ใสกิ๊ง!!! PG

===========================================
ณ โรงเรียนอนุบาลไป๋ฉางซา

“คุงครูแว่ง…”

“หืม?”

ห้องอนุบาลบ๊ะจ่างแห่งโรงเรียนอนุบาลไป๋ฉางซาเด็กชายหญิงตัวเล็กๆหลายคนกำลังนั่งเล่นของเล่นเป็นกลุ่มใหญ่ๆ เฮยเสียจื่อรับหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงเด็กอายุ 3-4 ขวบ คอยดูแลเด็กพวกนี้ทั้งหมด

ว่าแต่ทำไมเขาต้องมาเป็นพี่เลี้ยงเด็กด้วยนะ ไม่เข้าใจ…

“ปวดฉี่…..” เด็กน้อยตากลมโตในชุดสีฟ้ายืนบิดตัวไปมาทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ หลังจากลุกเดินมาหาและบิดขาเหมือนกลั้นอะไรสักอย่าง

“ปวดฉี่หรออู๋เสีย” ผมขยับแว่นกันแดดมองเจ้าเด็กอู๋เสียพยักหน้าแก้มแดงๆ

“ไปฉี่เองดิ!!”

จบผมพูดเจ้าเด็กอู๋เสียทำหน้าเหมือนโลกแม่มจะแตกทั้งใบ เบะหน้าร้องไห้ ผมรู้สึกภูมิใจอยู่ในอก

“คุงครูผมปวดฉี่ แง…” อู๋เสียลงไปนั่งยองๆขยี่ตาร้องไห้

สิ่งที่หน้ารำคาญที่สุดคือเวลาเด็กร้องไห้ ผมขยับตัวเอาเท้าพาดโต๊ะเปิดหนังสือพิมพ์อ่านไม่สนใจ สำหรับเด็กๆ เสียงร้องไห้ก็เหมือนโรคติดต่อ ถ้ามี 1 ก็ต้องมี 2 ถ้ามี 2 ก็ต้องมี 3 และก็ 4 5 6 7 ไปเรื่อยๆ

แต่เขาก็ไม่สนใจอยู่ดี ร้องไปสิ ฮะฮ่า………

เฮยเสียจื่อนั่งเอาเท้าพาดโต๊ะอ่านหนังสือพิมพ์ไม่สนใจ สักพักเสียงฝีเท้า 2 เสียง วิ่งตรงจะมาห้องเขา เฮยเสียจื่อรีบปิดหนังสือพิมพ์วางลงในเสี่ยววินาทีก้มลงไปกอดอู๋เสียและลูบหัว พร้อมๆกับที่เสียงเปิดประตูกระแทกดังปั้ง!!! ตามเข้ามาติดๆ

“คุณเฮยเสียจื่อเด็กๆเป็นอะไรรึเปล่าคะ!! / ไอแว่น!! เด็กห้องแกร้องไห้ทำไมวะ!!”

หยุนไฉ่หอบเหนื่อยท่าทางตื่นตระหนก มาพร้อมๆกับเซี่ยอวี้ฮัวที่อุ้มเด็กชายคนหนึ่งในแขน

เฮยเสี่ยจื่อกำลังปลอบอู๋เสียที่เริ่มหยุดร้อง สะอื้นหอบฮักๆ

“อู๋เสียปวดฉี่ ก็เลยร้องไห้ คนอื่นเห็นก็เลยร้องตาม ฉันพามันไปห้องน้ำก่อน รบกวนพวกนายดูเด็กๆให้ที”

เซี่ยอวี่ฮัวหรือเสี่ยวฮัวแยกเขี้ยวจ้องเขม็งดูเหมือนว่าจะรู้ทัน ต่างจากหยุนไฉ่ที่รีบเข้าไปปลอบเหล่าเด็กๆที่กำลังบรรเลงเพลงโศกกันอย่างเมามัน
วุ่นวายจริงจริ๊ง!!!

จบศึกอู๋เสียเข้าห้องน้ำ นายแว่นก็กลับมาทำหน้าที่ต่อ เสี่ยวฮัวและหยุนไฉ่กลับห้องประจำของตัวเอง หนังสือพิมพ์กางพรึบเท้า 2 ข้างพาดวางขาบนโต๊ะและเริ่มอ่านอย่างว่องไว

“ครูครับ”

เฮยเสี่ยจื่อเหลือกตากำมือแน่นๆจนหนังสือพิมพ์ยับ ก้มลงไปมองตามเสียง

จางฉี่หลิงกำลังยืนมองเขา ข้างๆมีอู๋เสียที่กำแขนเสื้ออีกฝ่ายแน่น

“อู๋เสียปวดท้องจะถ่ายทุกข์ครับ” ฟังพูดจบเจ้าเด็กอู๋เสียก็ก้มหน้าก้มตายิ่งกว่าเก่ากอดตุ๊กตาหมีในมือแน่น หน้าจ๋อยๆเลิกลักต่างกับจางฉี่หลิงที่ยืนตรงนิ่งเป็นท่อนไม้

“พามันไปเข้าสิ” แล้วก็ก้มหน้าอ่านหนังสือพิมพ์ต่อ

เจ้าเด็กฉี่หลิงพยักหน้าจูงอู๋เสียไปเข้าห้องน้ำ

“เดี๋ยว! อู๋เสีย แค่ไปเข้าห้องน้ำต้องเอาตุ๊กตาหมีไปด้วยรึ?”

อู๋เสียหันกลับมากล่าวหน้ายิ้มแย้ม เห็นพวงแก้มยุ้ยๆ

“ไม่มีหมีละขี้ไม่ออก”

เป็นอันว่าจบศึกรอบที่ 2

เฮยเสียจื่อพลิกหน้าหนังสือพิมพ์อ่านต่อเหมือนไฟกำลังติด เด็กๆก็เล่นอยู่ในห้องตามเดิมสักพักก็มีเสียงเรียกออกมา

“คุณครูเฮยเสียจื่อ” ผมหันลงไปมอง

อาหนิงกำลังจับมืออู๋เสียแน่น

“เสี่ยวอู๋ลืมน้องหมีทิ้งไว้ที่ห้องน้ำ แต่เขาไม่กล้าไปคนเดียว” อู๋เสียก้มหน้าเหมือนจะร้องไห้ส่วนอาหนิงก็จับมือไม่ยอมปล่อย

“เธอพามันไปแทน”

แล้วผมก็อ่านต่อ จบศึกรอบที่ 3

ผ่านไปสักพักเสียงเปิดประตูก็ดังเข้ามาอู๋เสียเข้าห้องตาแดงก่ำวิ่งเข้ามากอดขาเฮยเสียจื่อ อาหนิงมองนิ่ง เดินกลับไปนั่งเล่นกับกลุ่มเด็กผู้หญิงต่อ

“คุงครูแย่แย้วฮับ ห้องน้ำมืดตื๋อเยย ผมมองไม่เหง น่ากลัว… ฮะ ฮึก!!!!!!”

ผมก้มลงไปมองก่อนตะโกนเรียกเด็กสาวอีกคน

“ซิ่วซิ่ว ไปเปิดไฟในห้องน้ำให้อู๋เสียที เธอไม่กลัวความมืดใช่ไหม”

เด็กสาวผมแกละเงยหน้ามอง พยักหน้าตกลง เดินมาจูงมืออู๋เสียจากไปอีกครั้ง ส่วนเขาก็ก้มหน้าอ่านหนังสือพิมพ์ต่อ

จบศึกรอบที่ 4

ชั่วครู่ผ่านไปเสียงประตูเปิดขึ้นขากางเกงถูกกระตุกอีกครั้ง เฮยเสี่ยจื่อก้มลงไปมอง

ซิ่วซิ่วมองอย่างนิ่งเฉยมือขวาจับมือกับอู๋เสียที่น้ำตาไหลพรากแต่ไม่ร้องเสียงดัง

“สวิสต์ไฟอยู่สูงไปกดไม่ถึง”

แล้วก็เดินไปนั่งเล่นอยู่เหมือนเดิม อู๋เสียยิ่งแล้วใหญ่ ตัวสั่นกึกไม่หยุด

หนังสือพิมพ์ปิดลง ถอนหายใจเสียงดัง

“รอบนี้ฉันไปกับแกก็ได้!!”

จบเรื่องรอบที่ 5 แม่มเอ๊ย!! พอสักทีเถอะ!!!

เฮยเสี่ยจื่อกำลังกางหนังสือพิมพ์อ่านหน้าเคร่งขมวด มือยกขยับแว่นกันแดดก่อนจะถูกกระตุกขากางเกงอีกครั้ง

อู๋เสียยิ้มแก้มตุ่ยยิ้มให้เขาจนตาหยี

“มีอะไร”

แล้วกระดาษสีขาวพร้อมสีเทียนก็ถูกมอบมา

“คุงครูวาดรูปให้ดูหน่อยฮะ”

อู๋เสียขยับตัวปีนขึ้นมานั่งบนตัก หนังสือพิมพ์ถูกปิดและเก็บลงลิ้นชัก

พอกันทีไม่ต้องอ่านมันแล้ว!!!

“แกอยากดูตัวอะไรละ” สีเทียนในมือจ่ออยู่ในกระดาษ

“ควายฮะ!!” อู๋เสียบอกเสียงดัง เขาเลิกคิ้ว

รู้สึกแปลกๆมันคงไม่ได้หรอกด่าหรอกใช่ไหม แต่ก็ไม่ได้สนใจ ค่อยๆวาดคางตามด้วยตา หู และปาก

“ควายจะต้องมีอะไรบนหัว บอกฉันหน่อยสิ อู๋เสีย”

เด็กน้อยดูดนิ้วอยู่นาน เงยหน้าตอบด้วยใบหน้าน่ารัก น่าชัง

“ต้องมีเขาอันโตๆ”

แล้วเขาควายก็ถูกเติมลงไป เจ้าเด็กอู๋เสียหัวเราะชอบใจก่อนพูดออกมาอีกคำ

“ใส่แว่นให้ควายด้วยสิฮะ คุงครู”

เข้าสู่ช่วงบ่ายเด็กๆกางฝูกนอนหลับ เฮยเสียจื่อเหมือนได้พักสักที หนังสือพิมพ์ค่อยๆถูกหยิบออกมาอ่านอีกครั้ง ล่วงไปจนถึงเวลากลับบ้าน เด็กๆตื่นนอน ล้างหน้าปะแป้ง ที่นอนถูกเก็บนั่งรอผู้ปกครองมารับ

“อู๋เสีย วันนี้ใครจะมารับกลับบ้าน” เฮยเสียจื่อถาม ตากลมๆเปิดออกมายกมือเช็ดปากที่มีลำลายยืดย้อยของตัวเอง

“กลับเองฮะคุงครู”

อู๋เสียเดินมากอดขาเฮยเสียจื่อแน่นก่อนจะปรือตาหลับไป เด็กๆทยอยกลับบ้านทีละคน 2 คน จนสุดท้ายเหลือแต่อู๋เสียเพียงคนเดียว

หนังสือพิมพ์ถูกวางลง มือหนาค่อยๆอุ้มอู๋เสียที่หลับไม่ยอมตื่นขึ้นมา ได้ยินเสียงดูดนิ้ว แจ๊บๆ ข้างๆหู เฮยเสียจื่อได้แต่ถอนหายใจปิดแอร์ ปิดไฟ ก้มหน้ามองหนังสือพิมพ์เป็นครั้งสุดท้าย

‘โจรลักพาตัวเด็กชุกชุม ต่ำช้าท้าทายแผ่นดิน ผู้ปกครองควรเฝ้าระวังตัวบุตรหลาน’

อ่านหัวข้อข่าวที่พาดแล้วมองเจ้าเด็กที่หลับอุตุ ไม่ยอมตื่น แก้มยุ้ยๆสีแดงเรือกับผมฟูๆเป็นรังนกกำลังนอนหลับตาดูดนิ้วฝันดีไม่มีทีท่าจะตื่นมาง่ายๆ
ประตูห้องปิดตัวลง แว่นกันแดดขยับให้เข้าที่ก้าวเท้าออกนอกโรงเรียนไปทางบ้านที่อู๋เสียอยู่

วันนี้เจ้าเด็กนี้ช่างหน้าวุ่นวายจริงๆ
===============================================
น่ารักสดใสกับนายแว่น อ่านแล้วกระชุ่มกระชวยหัวใจดีไหมคะ
(หม้อขันจานชามกะละมังไหปลิวร่อนลม)