[Drabble] 'สัมผัส' ...ลมหายใจ... #dmbjdaily [เสียผิง]

[Lin_ChaCHa]

หัวข้อ 'สัมผัส' #dmbjdaily



....ลมหายใจ...

Pairing : อู๋เสีย X เมินโหยวผิง






อู๋เสียเก้ๆกังๆ วางไม้วางมือไม่ถูกขึ้นมากะหันทัน ปกติอยู่กับเมินโหยวผิงสองคน ผมจะอุ่นใจและสบายใจในความเงียบของเขา ค่อนไปข้างสงบ


หากยามนี้เหงื่อกลับแตกพลั่กๆ ไม่รู้จะวางสายตาไว้ตรงไหนดีกับร่างตรงหน้า เพราะคำพูดบ้าๆ ก่อนปิดประตูออกไปของไอ้เสี่ยอ้วนนี่แหละ!!


'ทำให้ร่างกายร้อน? เป็นผู้ชายมันง่ายจะตายเทียนเจิ่น ลูบๆคลำๆ ถูๆไถๆ ก็ร้อนแล้ว'


นายอ้วนหวัง! ไอ้คนปากไม่มีหูรูดไร้ความรับผิดชอบ!!


"อู๋เสีย..."
เสียงเรียบเย็นที่คุ้นหูแล้วฟังดูหอบพร่าจนใจสั่นราวกับผมประสาทหลอน

เเผนที่! ท่องไว้ว่าแค่หาแผนที่โว้ยยย




ในขณะที่ผมกำลังคิดว่าสติแตกอยู่แบบนี้ไม่ดีแน่ แล้วกะจะเข้าห้องน้ำเอาหัวจุ่มอ่างให้เย็นลงสักหน่อย มือของเจ้าของเสียงเมื่อครู่ก็วางแปะลงบนไหล่

นัยน์ตาสีดำสนิทว่างเปล่า ใสจนแววราวกับลูกแก้วมองด้วยความประหลาดใจ

จะว่าไป... สัมผัสแบบนี้ แววตาเดียวกันนี้


ผมรู้สึกว่าคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก





"ไปทำงาน? แต่อารองบอกให้ผมอยู่กับอาสามนะครับ"

ผมในตอนนั้นเงยหน้ามองอาสามด้วยความงุนงงและเสียดาย อุตส่าห์ได้บอลลูกใหม่จากอาเตี่ยมาแท้ๆ กะว่าจะเอามาเล่นฉลองกับอาสาม จากนั้นก็ให้อาเลี้ยงไอติมสักหน่อย

แต่พอมาถึงกลับกลายเป็นว่าอาสามจะออกไปข้างนอกซะอย่างนั้น

"เสี่ยวเสียเป็นเด็กดีแล้วรออาสามอยู่ที่บ้านนะ อาสามไปไม่นานเดี๋ยวก็กลับ"

มือใหญ่ลูบศีรษะเบาๆ ก่อนเงยหน้าขึ้นพยักเพยิดไปทางด้านหลัง แถมไม่ทันให้หลายชายคนเดียวตอบรับหรือปฏิเสธก็เผ่นพลิ้วไปซะแล้ว ขาเล็กทำท่าจะวิ่งตาม

"จะไปไม่ได้นะ..."

น้ำเสียงเรียบเย็น พร้อมกับฝ่ามือเรียวยาวที่วางบนไหล่

ดวงตากลมโตหันกลับไปมองในความมมืดมิดของเส้นผมสีดำสนิทที่ล้อมกรอบเสี้ยวหน้าขาวจัด มีแก้วตาสีใสราวกับนิลประดับ

....เหมือนต้องมนตร์ในห้วงหลุมลึกล้ำสุดหยั่ง....

"ซั่นเสิ่ง.... บอกว่า นายชื่อ 'อู๋เสีย' "

บอลร่วงจากมือไปแล้ว เพราะผมคว้ามือที่ยื่นมาหา สองนิ้วที่มือขวายาวกว่าปกติและหยาบกระด้างกว่ามือนุ่มนิ่มของเด็กน้อยมากนัก

แต่กลับรู้สึกดีเหลือเกินกับมัน....
ผมไล่สัมผัสไปตามปลายนิ้วเย็นเฉียบ และด้วยความสูงที่ต่างกันของเด็กน้อยกับชายหนุ่ม ฝ่ามือของอีกฝ่ายจึงอยู่ในระดับริมฝีปากของผมพอดี


'เย็นจัง'

อู๋เสียกล่าว พลางเป่าลมหายใจอุ่นๆ ระรดบนฝ่ามือนั่นอย่างแผ่วเบาเช่นที่เคยเห็นอาเตี่ยทำให้ดู

'เวลาหนาวๆ เสี่ยวเสียถูมือตัวเอง แล้วเป่าลงไปนะ มันจะค่อยๆ อุ่นขึ้นล่ะลูก'

'แล้วเตี่ยล่ะ? มือเตี่ยก็เย็นเหมือนกันนะ'

อู๋อีฉยงส่ายหน้าและยิ้มน้อยๆ หากไม่ทันมือของลูกชายที่คว้ามือใหญ่ของตัวเองมาอังลมอุ่นๆ จากริมฝีปากบางน้อยนั่น

'เท่านี้ก็อุ่นทั้งคู่แล้ว'




........ลืม....ไปได้ยังไงกัน....นะ.....


"นี่... เสี่ยวเกอ ฉันคิดวิธีดีๆ ของแล้ว"

ใบหน้าว่างเปล่าไร้อารมณ์ที่มองออกไปนอกหน้าต่างหันกลับมามอง ความงุนงงเล็กน้อย...เพียงนิดเดียวพาดผ่านนัยน์ตาแสนเรียบเฉยนั่น

อู๋เสียโน้มตัวลงไปชิดกับผิวกายของอีกฝ่ายอย่างช้าๆ ใกล้จนปลายจมูกเขี่ยต้องผิวเนื้อของคนตรงหน้า ลมหายใจอุ่น... ไม่ได้ร้อนจัดระริน

หากรอยสักกิเลนดำกลับค่อยๆ คลี่คลายบนแผ่นอกนั่นอย่างช้าๆ



Fin.

[Feran.FS]

อุต๊ะ กิเลนขึ้นแล้ว มีฉากต่อไหมคะ!!!! #ผิดๆ

[bloodnine]

กิเลนขึ้นนนน-.,- ทำไมเวลานึกถึงกิเลนแล้วกำเดาจะตามมาOrz

[sakana301]

กิเลนขึ้นเลยข่าาา!! *ทุบโต๊ะปังๆ*
เอาแล้ว ไม่หนาวแล้ว เดี๋ยวมีร้อนแหงๆ ฟืดด

[Ak_Zokyo]

น่ารักกกกก ใช้ลมหายใจเรียกกิเลน =/////= นี่แน่ะ /เขินละตีนาย้อย นายน้อยบอกตีตุทำไม！

ต้าผิงกะเสี่ยวเสียน่าฮัก นึกถึงแก้มยุ้ยๆที่ดึงมือมาอังเป่าลมร้อนให้แล้วดาเมจตายมากๆค่ะ ฟฟฟฟฟฟฟ ขอบคุณสำหรับฟิคก๊าวๆนะคะ > <

[Rozenkreuz]

ทำไมนึกถึงกิเลนแล้วต้องมีฉากต่อสิ ถถถถถ