[OS] #dmbjdaily (สัมผัส) Unforgettable touch [ฮัวเฮย][์NC-18]

[kuramajoy]

Unforgettable touch
Fic บันทึกจอมโจรแห่งสุสาน
คู่ เซี่ยอวี้ฮัวxเฮยเสียจื่อ
NC-18

ผมสัมผัสกับคนอื่นมาก็มาก ทว่าวินาทีที่ได้สัมผัสยังเรือนร่างของดอกไม้งาม เซี่ยอวี้ฮัวมันทำให้ความยั้งคิดทั้งหมดของผมสูญหาย...ผมคงจะรักเขาจนเป็นบ้าไปแล้ว

วันนี้ผมคิดว่าตัวเองสติสตังคงไปแล้วแน่ๆถึงได้กล้าทำอะไรยั่วโมโหคุณชาย...

เฮยเสียจื่อไปคว่ำกรวยถึงทะเลทรายกว่าจะกลับมาได้ช่างยากเย็น มือถือก็ไม่มีสัญญานติดต่อยังสุดที่รักไม่ได้ หายไปเดือนครึ่งครั้นได้กลับบ้านเขาไม่ได้แวะไหนมาสักนิดรีบขึ้นรถพุ่งตรงมาหายังหวานใจ แล้วดูสิทั้งที่เขาคิดถึงทุกลมหายใจขนาดนี้แต่อีกฝ่ายกลับไม่เห็นความสำคัญ

“คุณชายฮัวครับ” เจ้างูตัวดีครางในลำคอวางกระเป๋าลงกับมุมห้อง ก้าวเข้ามาในห้องทำงานของเซี่ยอวี้อัว อย่างไม่เกรงกลัวโชคดีที่พวกบอดี้การด์ตระกูลเวี่ยต่างรู้ดีจึงไม่ได้ขัดขวาง

“มีอะไร” น้ำเสียงหวานติดจะเย็นชาเอ่ยตอบ เรือนร่างผอมบางงดงามอยู่ในชุดสูทเชิ๊ตชมพูดังเช่นเคย นั่งตรวจเอกสารอยู่บนโต๊ะทำงานไม้แม้จะเงยหน้าขึ้นมาหาแม้แต่น้อย เฮยเสียจื่อมุ่ยหน้าลงเดินไปนั่งบนโต๊ะที่เต็มด้วยเอกสารขัดขวางการทำงานของคุณชายแห่งตระกูลเก้า

“กลับมาแล้ว” เจ้างูตัวดีคลี่รอยยิ้มยั่ยวนแต่เคนที่อยากให้ตอบรับกลับไม่แม้จะเงยหน้าขึ้นมามอง ตาจับจ้องอยู่กับเอกสารมากมายพาให้ร่างที่เอ่ยคำทักทายรุ้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ

แพ้นายน้อยสามที่เป้นรักแรกของเขาผมยอมได้ แต่มาแพ้กระดาษเอกสารผมยอมไม่ได้

“คุณชาย” เฮยเสียจื่อนั่งลงบนขอบโต๊ะ ยืดขาแกว่งใบหน้ามุ่ยลงครางเสียงเบาแต่คุณชายกลับดุเจ้างูตัวดี

“ฉันจะไปทำงานนายไปที่อื่นก่อน”

ดูสิ ผมไม่ได้กลับมาเดือนครึ่งวิ่งหนีผีดิบแทบตายได้กลับมาเจอใบหน้างดงามของเมียกลับถูกสั่งให้ไปไกลๆ ใครจะไปยอม!

นายแว่นดำเบ้หน้า กระโดดลงจากโต๊ะที่เต็มไปด้วยเอกสารเคลื่อนตัวขึ้นมานั่งบนตักของเขา คุณชายฮัวขมวดคิ้วแต่ไมได้ดีดผมลง เจ้าตัวหยิบเอกสารขึ้นมาบังใบหน้าระหว่างเราพาให้คนยั่วยวนแยกเขี้ยว

งกเป้นบ้า...

ผมคิดเอาไว้แล้วว่าจะต้องทำให้เขาสนใจผมให้ได้ มือเรียวแกะยังกระดุมเสื้อแจ็กแก็ตตนเองเหวี่ยงมันลงกับพื้น ก่อนที่จะร่นซิบกางเกงตนเองแนบชิดสะโพกกดลงยังตำแหน่งเป้ากางเกงของคนทำงานอย่างจงใจ ก่อนที่จะแนบแก้มก้นเสียดสีกับความเร่าร้อนที่ยังไม่ถูกปลุก

“คุณชายจะไม่ให้อาหารสัตว์เลี้ยงบ้างหรือ?” งูขาดรักคว้ามือของคุณชายมา อ้าปากเลียยังนิ้วนั้น อมดูดดื่มเชื่อมผิวหนังอ่อนนุ่มด้วยน้ำลายเหนียว คุณชายฮัวเหลือบตามองผมก่อนที่จะชักมือหลับ หยิบเอื้อมมือข้ามไหล่ของผมไปหยิบเอกสารใหม่บนโต๊ะขึ้นมาบังหน้าผมกับเขา

คุณชายแม่ง!

ผมรู้สึกโกรธขึ้นมาจริงๆ ให้มันรู้ไปว่าเฮยเสียจื่อจะสู้กระดาษแผ่นหนึ่งไมได้!

“ผมจะคอยดูคุณชาย!” เจ้างูตัวใหญ่สงบสติอารมณ์ลุกขึ้นจากร่างบางดึงกางเกงตัวเองลงมาพร้อมกับชั้นใน ขยับเรียวขาเปล่าเปลือยคุกเข่าลงกับพื้นห้องศีรษะพาดบนตักนุ่ม ผิวกายอ่อนนุ่มเสียดสีกับผ้าเนื้อดีของคุณชายเก้าเหยีดยยิ้มยั่วเย้า ก้มลงใช้ฟันขาวงับซิบกางเกงของคุณชายฮัวรูดรั้งลงมา สอดนิ้วเข้าไปเกาะกุมยังความแข็งขืนของเขา

“ไม่ได้พบกันตั้งนาน” ไม่วายเล่นลิ้นเอ่ยทักทายของคุ้นเคย รู้สึกเหมือนโดนฝ่ามือเพรียวฟาดหัวจนเจ็บ ช้อนนัยน์ตาขึ้นมองเขาราวกับหมาหงอยประท้วง

“คุณชายจะอ่านเอกสารไม่ใช่หรือ ก็อ่านไปสิ สัตว์เลี้ยงตัวนี้ก็แค่มาขออาหารเท่านั้น”

“นั่นสินะ” คุณชายฮัววางเอกสารที่เซ็นล้วลงบนโต๊ะเอื้อมมือไปหยิบอีกฉบับท่ามกลางตาเบิกกว้างของร่างงาม ....

ให้ตายเถอะ!

เฮยเสียจื่อคว้าส่วนแข็งขืนของคุณชายขึ้นอ้าปากครอบครังส่วนปลายของมันเข้ายังโพรงปากร้อน ลิ้นนุ่มเข้าพัวพันโลมลเยราวกับว่ามันคืออมยิ้มแสนอร่อย มือเพรียวกอบกำค่อยๆไล่เลียมาตั้งแต่ส่วนปลายยังส่วนโคนก่อนที่อมดูดขบเม้มเบาๆกระตุ้นให้มันตื่นตัว

“อือ...” อดครางไม่ได้ในยามที่ส่วนอ่อนไหวที่ขยายตัวในโพรงปากจนแน่น รู้สึกเหมือนมันจะไปถึงลำคอ โพรปากร้อนดูดดื่มมันราวกับกระหาย ขบเม้มอย่างรุนแรงก่อนที่สลับกับเลียดูดเสียจนมันตื่นตัวเต็มที่ปลายลิ้นสีชมพูจึงได้ละจากแท่งอมยิ้มหวาน

“คุณชายผมจะดูว่าคุณจะเมินเฉยได้ไปถึงเมื่อไร” นายแว่นดำละริมฝีปากเปื้อนน้ำลายจากส่วนแข็งขึน ขยับปีนขึ้นไปบนตักของเขาเสียดสีร่องแก้มก้นกับส่วนแข็งขืนที่ชูชันเพราะการปลุกเร้า แนบร่างกายกับอกสวยงามของคุณชายฮัว รู้สึกได้ถึงเนื้อผ้าที่เสียดสีกับยอดอกที่ชูชัน อ้าปากคร่ำครวนถึงชื่อของเขาแต่คุณชายฮัวยังอดทนอ่านเอกสารได้อยู่อีก

บัดซบ....ผมว่างานนี้ผมต้องเอาชนะเอกสารให้ได้

“ผมออกจะคิดถึงคุณ” เฮยเสียจื่อแตะยังส่วนอ่อนไหวที่เริ่มชูชันของตนเองเคล้นคลึงสร้างความเสียวซ่านก่อนที่มือจะสอดเข้ายังช่องทางอ่อนนุ่ม แยกเรียวขากว้างความอึดอัดคละเคล้าสุขสมก่อเกิดจนต้องกระตุกร่าง...แต่มันยังไม่พอ



“ผมต้องการคุณ” คำอ่อนหวานถูกเอ่ยขึ้นในยามที่ยกตัวขึ้นก่อนที่จะกดร่างลงให้ช่องทางคับแคบดูดกลืนยังแท่งกายร้อนผ่าวทีละนิด ความอึดอัดเจ็บปวดโจมตีสมองจนต้องครางเสียงแผ่วเบา

เพราะไมได้ทำมานานร่างกายจึงยังไม่ชินการดูดกลืนยังของหวานเป็นไปอย่างเชื่องช้า ความรู้สึกร้อนรุ่มเสียจนต้องอ้าปากหอบหายใจกระตุกยังร่างที่สวยงาม งูตัวดีกดซ้ำยังปลายส่วนแข็งขืน ค่อยรั้งน้ำหนักของตัวเองลงมากลืนกินคุณชายเก้าทีละนิด ใช้เวลาไม่นานก็กดจนถึงโคน

“อึ๊ก..อ๊า” เสียงครางแผ่วเบาหลุดออกจากลำคอเมื่อความอ่อนนุ่มตอดรัดยังส่วนแข็งขืน เจ้างูขี้น้อยใจเกาะยังไหล่บางของผู้เป็นนายขยับเข่าดันตนเองขึ้นไปยังไม่ทันสุดปลายกลับกดร่างลงมา ตอกย้ำยังจุดเดิมความร้อนผ่าวที่ค้างคาในกายพาให้เสียวซ่านเสียต้องแอ่นอกกรีดร้อง

“อ๊ะ..อา..คุณชายผมคิดถึงคุณนะ” ริมฝีปากพร่ำเพ้อยังคนใจร้าย หยาดน้ำตาคลอที่หางตาในยามที่เข้าสู่ความหอมหวานของเซ็กส์ ความสุขสมระคนเสียวซ่านแล่นริ้วเข้าสู่ร่างกายจนต้องกระตุกถี่ มือนุ่มคว้าเอาเสื้อของคนที่ไม่สนใจไยดี แก่นกายร้อนผ่าวที่สอดเสียดเข้ามาใหญ่เสียจนต้องอ้าปากหายใจ

“อึ๊ก” เฮยเสียจื่อขยับกายขย่มอย่างเร่าร้อนบนตักของคุณชายเก้า ตอดรับยังแก่นกายหวานหอม เสียสีแก่นกายร้อนผ่าวที่ชูชันกับท้องน้อยของคุณชายฮัว คละไปกับอารมณ์กระหายจากช่องทางข้างหลัง บิดตัวยั่วยวนริมฝีปากได้แต่เอ่ยเรียกชื่อคนที่ตนรัก จวบจนมือนุ่มของคุณชายรั้งสะโพกบางหยุดยั้งกิจกรรมรักพาให้เจ้างูแทบน้ำตาเล็ด

“คุณชาย!” เฮยเสียจื่อคำรามอีกนิดเดียวก็จะได้ขึ้นสวรรค์อยู่แล้วแต่อีกฝ่ายกลับใจร้าย

“กระหายมากหรือไง ฉันบอกแล้วว่าจะทำงาน” น้ำเสียงเย็นชาพาให้เจ้างูทำแก้มป่องประท้วงโอดโอย เรือนร่างสวมส่วนถูกรั้งเข้าชิดใกล้ เสี่ยวฮัวใช้มือเพียงข้างเดียวแตะเคล้นคลึงเบาๆที่แก่นกายของเจ้างูเอาแต่ใจเพียงครู่เดียวหยาดหยดขาวขุ่นก็ไหลริน

“ไวไปนะ ข้นขนาดนี้นายไม่ได้ทำเลยหรือไง” เซี่ยอวี้ฮัวเหลือบสายตาของขาวขุ่นที่เลอะมือตัวเอง เจ้าตัวเช็ดมือกับกางเกงของตนก่อนที่จะดึงเจ้างูตัวน้อยที่กอดเขาไม่ปล่อย

“สัมผัสผมที” น้ำเสียงนั้นไม่ยอมปล่อยพัวพันไม่เลิกเหมือนงูเอาแต่ใจ เฮยเสียจื่อเบียดตัวกอดคนรักของเขาเอาไว้แน่น

“มักมาก” เซี่ยอวี้ฮัวต่อว่าพาให้เจ้างูตัวดีแลบลิ้น นัยน์ตาคู่งามเหลือบมองลอดแว่นราวกับจงใจยั่วยวน

“ช่วยไมได้นี่ผมไม่ได้ทำมาตั้งเดือนครึ่ง” เฮยเสียจื่ออดอ้อม มือเพรียวแตะลงยังช่องทางที่ยังเชื่อมกันอยู่แต่ขยับไมได้เพราะอีกฝ่ายไม่อนุมัติ ความเสียวซ่านที่ค้างคาพาให้เขาแทบสติแตก “แม้แต่มือผมก็ไม่ได้ใช้ ...ก็ตรงนี้เป็นของคุณชาย”

“อ๊ะ..” เสียงครางหวานดังลอดออกมาในยามร่างกายที่ถูกหยุดยั้งสะโพกกลมกลึงถูกยกขึ้น ก่อนที่ความหวาบหวามจะเสียแทงเข้าสู่เรือนร่างที่โหยหาอย่างเต็มที่ เฮยเสียจื่อรู้สึกเหมือนตนเองกำลังลอยคว้างอยู่ในพายุอันบ้าคลั่ง เพียงพริบตาความอึดอัดที่ถาโถมจู่โจมพร้อมกับความสุขสมก็อัดแน่นอยู่ในร่างกาย ร่างกายถูกขับเคลื่อนไปด้วยมือและแรงกระแทกร้อนผ่าว

เฮยเสียจื่อรู้สึกจุกเมื่อเจอเข้ากับความเอาแต่ใจที่กระแทกเข้ามาในร่างกายของเขาจนล้นปรี่ มือนุ่มสะบัดแตะไปโดนเอกสารที่คุณชายฮัวถือหระจัดกระจาย พริบตานั้นเจ้างูตัวดีถึงได้เห็นเต็มสองตา...

“คุณชายเก่งกาจจนอ่านเอกสารกลับหัวได้ด้วย คุณชาย!”

คุณชายแม่งแกล้งกันนี่หว่า!..ไม่ได้อ่านเอกสารตั้งแต่แรกแล้ว..

“หึ” เซี่ยอวี้ฮัวคลี่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ มันเป็นรอยยิ้มที่เฮยเสียจื่อรู้สึกหนาวจนขนลุก ขนแขนทั้งหมดพากันตั้งชันรับรู้ว่าตกหลุมกลเจ้าจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ตัวนี้ไปเต็มเปา คิดจะประท้วงหรือด่าทอความร้อนผ่าวก็กระแทกเข้ามาในร่างเริ่มกิจกรรมรักให้ร้อนแรง

“คุณชาย..อ๊า..อือ” แทบจะเปล่งเสียงไม่ได้ศัพท์ ความร้อนรุ่มอัดจนล้นในร่างกาย คุณชายฮัวตรึงสะโพกของเขายกขึ้นก่อนที่จะกระแทกแก่นกายร้อนผ่าวเข้าไปจนสุด ความรันจวนถาโถมจนร่างกายสั่นไหว บิดตัวครางระเส่าอยู่บนตักของคนใจร้าย มือเรียวโอบยังรอบคอของผู้เป็นนายก่อนที่งูเอาแต่ใจจะซบยังไหล่บาง

“อ๊ะ..อา เข้ามาอีกสิครับ” ลิ้นนุ่มแลบเลียยังปลาจมูกของคุณชายที่รัก แรงเสียดทานที่เคลื่อนไหวรั้งร่างของเขาให้โยกส่นไหวบนเรือนกายของคุณชายฮัว แก่นกายร้อนผ่านของเจ้างูถูกมือบางเคล้นคลึงนำทางไปด้วยกันความสุขสม

“อ๊ะ..อ๊ะ เซี่ยอวี้ฮัว” เสียงน่ารักร่ำร้องบ่งบอกว่าอีกฝ่ายจวนเจียนจะปลดปล่อยอีกรอบ เซี่ยอวี้ฮัวกระชับวงแขนกระแทกแรงรักเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่มที่ตอดรับเขาอย่างเต็มใจพร้อมกับบีบเคล้นคลึงยังแก่กายฉีดลำธารขาวขุ่นออกไปพร้อมกับที่รีดเร้นน้ำหวานจากร่างกายของเจ้างูตัวดี

เสียงหอบดังขึ้นในยามที่ได้ปลดปล่อยพวกเรามองหน้ากันและกัน เจ้างูเคลื่อนเข้ามาหอมแก้มดอกไม้งาม คลอเคลียด้วยความรักทั้งที่เรือนร่างเปล่าเปลือยเปรอะไปด้วยคราบขาวขุ่น หยาเหงื่อเกาะกราวยังกล้ามเนื้อได้รูป นัยน์ตาเปี่ยมไปด้วยอารมร์เย้ายวน มันสวยเสียจนน่าเสียดายที่จะต้องลอดแว่น

“คุณชายฮัว ?” งูตัวใหญ่ครางในยามที่มือบางถอดแว่นดำออกจากเขาไป แสงสว่างที่ลอดเข้ามาพาให้เฮยเสียจื่อต้องหลับตา คุณชายฮัวขยับร่างกายรั้งเอาร่างบนตักขึ้นไปไว้บนโต๊ะทำกายปัดเอกสารที่ทำค้างคากระจายร่วงหล่นจากโต๊ะ ได้ยินเสียงประท้วงเล็กๆแต่มันไม่สำคัญในยามที่คร่อมยังเรือนร่างเซ็กซี่กิจกรรมแกล้งงูก็เริ่มต้นอีกครั้ง

“ฉันคิดว่ามันยังไม่พอ มันยังไม่เต็มเลยนี่” คุณชายฮัวสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางสีชมพูอ่อน ผนังอ่อนนุ่มตอดรับนิ้วของเขาราวกับกระหาย เซี่ยอวี้ฮัวงอนิ้วกวาดเอาของเหลวที่ตนได้ฉีดเข้าไปร่างกายของเจ้าสัตว์เลี้ยงแสนน่ารัก ปาดคราบอสุจิออกมา

“อืออ...” เฮยเสียจื่อครางระเส่าในยามที่ถูกกระตุ้นกำหนักอีกครา “ครับ มันยังไม่เต็มเลยคุณจะช่วยฉีดน้ำลงมาให้เต็มได้ไหม ?”

เซี่ยอวี้ฮัวหัวเราะเมื่อมองยังนัยน์ตาคู่สวยที่พราวไปด้วยตัณหาดุน่าลุ่มหลง กับเรือนกายที่เซ็กวี่ เขาโน้มตัวลงจูบยังหน้าผากของเจ้างูซึบซับยังหยาดเหงื่อก่อนที่จะประทับลงกลีบปากสีชมพู ดุดดึงสอดแทรกลิ้นเข้าโพรงปากร้อนซึ่งเจ้างูก็ให้ความร่วมมือเข้าพัวพันราวกับไม่ยินยอมปล่อยเข้าไป

“นายอยากได้กี่รอบละ ?”

มันเป็นคำถามที่ไม่น่าถามเอาเสียเลยเมื่อเจ้างูมักมากแลบลิ้นใส่

“จนกว่าคุณ หรือผม จะหมดแรงก่อนไงครับ”

เรือนร่างสวยงามเข้าพัวพันอีกรอบเสียดสีเนื้อกายพาให้เกิดความรุ่มร้อน ดูท่าเอกสารบนโต๊ะคงจะต้องเอาไว้จัดการวันหลังตอนนี้ขอจัดการเจ้างูตัวดีเสียก่อน

“นี่คุณชายฮัว อย่าแกล้งผมอีกนะครับ” เฮยเสียจื่อออดอ้อนในยามที่ตกอยู่ในอ้อมกอดของคนงาม มือของเจ้างูยื่นขึ้นไปไขว่ขว้ายังดอกไม้งดงาม “ช่วยจับมือผมไว้ตลอดได้ไหมครับ”

เซี่ยอวี้ฮัวเหลือบตาคนเบื้องล่างที่แลบลิ้นยียวนเขา คุณชายสกุลเก้ารับรู้ว่าเจ้างูตัวนี้นอกจากจะชอบดื้อดึงยังหวาดกลัวการถูกทอดทิ้ง

“งี่เง่านะ เห็นฉันไม่เป็นคนรับผิดชอบขนาดนั้นหรือ เอามาเลี้ยงแล้วถึงสัตว์เลี้ยงมันจะกวนตีนพิกลพิการยังไงก็ต้องเลี้ยงต่อไปนั่นละ น่ารำคาญ”

มือนุ่มสอดประสานกับนิ้วทั้งห้าที่เอื้อมมา เจ้างูหัวเราะคิกคักคลี่ยิ้มงดงามพาให้เขิย้มงาม ให้ตายเถอะไอ้บ้างี่เง่า สมองนะมีไหม ถ้าไม่ชอบจะยอมลงให้ครั้งแล้วครั้งเล่าขนาดนี้หรือ...

“ผมรักคุณนะครับ เซี่ยอวี้ฮัว”

“น่ารำคาญ” เพราะมันเป้นคำบอกรักผสานกับการหัวเราะรื่นเริงเซียอวี้ฮัวจึงแก้เขินโดนการกระแทกหนักเรียกรั้งเสียงครางครวนจากอีกฝ่ายแทนการบอกรักกลับ...

เจ้างูตาสวยแบบนี้มีตัวเดียวแล้วจะปล่อยให้หลุดมือได้ยังไงกันเล่า งี่เง่าเอ้ย...

สัมผัสอ่อนนุ่ม ความรุ่มร้อนที่เกิดขึ้นแค่กับนายคนเดียวเฮยเสียจื่อ ....นายจะรู้ไหมยิ่งพวกเราสัมผัสกันมากเท่าไร ก็ยิ่งชิดใกล้กันมากขึ้นเท่านั้น

ยามที่ได้สัมผัสกับหัวใจอันอ้างว้างของนายมันอดไม่ได้ที่จะยื่นลงมือไปแตะต้อง

แล้วแบบนี้จะให้ปล่อยมือได้อย่างไร ...

ไม่เป้นไรหรอก...มือข้างนี้จะไม่มีวันปล่อยจะสัมผัสนายไปตลอด...

นี่ไม่ใช่คำบอกรัก หากแต่เป็นคำสัญญาของเซี่ยอวี้ฮัว..

ความเร่าร้อนคละเคล้าเสียงครางระเส่าในห้องเอกสารพาให้บอดี้การด์ที่ยืนหน้าห้องส่ายหน้า ....นึกขำเจ้านายตนเองเหลือเกิน

*********************************************
แถมท้าย

โจเป็นบอดี้การด์รับจ้างให้กับตระกูลเซี่ยมานานหลายสิบปี พ่อของเขาเองก็เคยรับใช้พ่อของคุณชายเก้าตลอดเวลาของการเป็นคนคุ้มกันคนสนิทเขาต้องจัดการเรื่องจิปาถะของเจ้านายด้วย ซึ่งเขาเองก็ทำงานได้ดีมาตลอดจวบจนมาถึงวันนี้

ที่เขาไม่รู้จะทำเช่นไร...

“คุณชายเอกสารมัน...” บอดี้การด์ร่างใหญ่ถือเอกสารที่มีร่องรอยยับยู่ยี่ เปรอะไปด้วยคราบปริศนาเป้นดวงๆ...เขากล้ำกลืนคำบางอย่างที่ไม่ควรพูดออกมามองไปยังเรือนร่างระหงงดงามของคุณชายใหญ่

คุณชายเก้า เซี่ยอวี้ฮัวเป็นคนรอบคอบ ฉลาดร้ายและเจ้าแผนการกลับทำงานส่งเดชแถมเอกสารยังเละไม่เป็นท่า

“ไปปริ้นมาให้ฉันเซ็นใหม่” เซี่ยอวี้ฮัวหลับตาสั่งงานแก่เขา โจจึงวางเอกสารไว้บนโต๊ะทำงานเห็นมือบางของคุณฯชายสาละวนกับการแยกเอกสารที่ปนกันอยู่

“ครับ” คนคุ้มกันตอบรับอย่างว่าง่าย รู้สึกว่าวันนี้คุณชายเซี่ยไม่ทำงานทำการเสียเลยแม้มือจะแกล้งทำเป็นแยกเอกสารแต่สายตาแอบชำเลืองยังเมดใหม่สดๆร้อนๆวันนี้

ใช่แล้ว...เมดคนใหม่ คือชายหนุ่มที่อยู่ในชุดกระโปรงของเมด กระโปรงบานปลิ้วไหวยาวเลยหัวเข่า เรือนร่างสวมส่วนถูกซุกซ่อนอยู่ในชุดสาวใช้สีชมพูหวานไม่เข้ากับแว่นดำบนใบหน้าแม้แต่นิดเดียว

“คุณชายใจร้าย” น้ำเสียงบ่นกระปอดกระปอดแผ่วเบาดังขึ้น มือของเมดมือใหม่ถือผ้าขี้ริ้วคลานเข่าถูพื้นอยู่กับพื้นจนแทบจะเปิดให้เห็นกางเกงบ็อกเกอร์ข้างในกระโปรงเสียหมด..

ความจริงที่บ้านนี้มีไม้ถูพื้นแต่ท่าทางจะโดนคนขี้แกล้งสั่งให้เช็ดด้วยมือ..

“แล้วก็” น้ำเสียงนุ่มของเจ้าตระกูลเซียเรียกให้บอดี้การดืร่างโตถอนสายตาจากเมดสีชมพู คุณชายเซี่ยคลี่ยิ้มเย็นพาให้หนาวสันหลัง

“นั่นนะเป็นคนบ้า ปล่อยมันไปไม่ต้องมอง ไม่ต้องทำว่ามันมีตัวตน”

น้ำคำเหมือนจะร้ายกาจจนทำให้เมดแว่นดำที่เช็ดพื้นผุดลุกขึ้นขึ้นประท้วง ...โจกรอกนัยน์ตาขึ้นฟ้าจนที่จะเดินออกจากห้องไปปริ้นเอกสารชุดใหม่

หวง....หวงชนิดมองก็ไมได้ ..

แต่ท่าทางคนถูกหวงจะไม่ได้รู้ตัวแม้สักนิด..คงเพราะคำจิกกันแทนที่จะเป็นคำห่วงใยกระมั้ง

โจถอนหายใจรู้สึกว่าในบ้านมีสีสันขึ้นมากตั้งแต่ที่บ้านนี้หลงเหลือเพียงคุณชาย รู้สึกว่ายุ่งยากมากกว่าเก่าแต่เมื่อได้เห็นรอยยิ้มของดอกไม้งดงามเขาก็พ่นลมหายใจ

เอาเถอะความสุขของเจ้านาย....บ่าวใช้ก็รับกรรมไป
The end

[tear]

กรี๊ดดดดด ๕๕๕๕๕๕ คุณจิ้งเอารูปมาให้เด้วยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดด

โถถถถถนายแว่นถูกคุณชายรังแกอีกแล้ว ฮาาาาาา นายแว่นที่พยายามอย่างเอาเป็นเอาตายให้คุณชายสนใจนี่มันโค ตะ ระ น่ารักเลยอ่ะค่ะะะะะะ แง้ แกล้งอีกค่ะคแกล้งอี๊กกกกกกก

ชอบนายแว่นที่งอแงแบบนี้จัง XD

นายแว่นใส่ชุดเมด แต่ใส่บ๊อกเซอร์เนี่ยนะ!!! คุณชายยยยทำไมไม่หากกน.ลายลูกไม้มาล่ะคะะะะะะะะะะะะ แต่งทั้งทีมันต้องจัดเต็มมมมมม

สงสารตาโจเป็นบ้า มีเจ้านายหลงสัตว์เลี้ยงต้องทำใจนะนายจ๋า ถถถ

[SilverCloud]

กรี๊ดดดดดด คุณชายแกล้งอิแว่นอ่าาา แต่งูมันน่ารักน่าแกล้งจริงๆนั่นแหละค่ะ ยิ่งนึกภาพนายแว่นทำท่าหงอยๆเป็นงูโดนทิ้งแล้วพอจะเข้าใจเลยว่าทำไมคุณชายถึงได้ชอบแกล้งมันนัก นายแว่นก็นะ คุณชายหลงแกขนาดนี้เค้าคงไม่ปล่อยมือจากแกหรอก มีแต่จะหวงมากขึ้นทุกทีมากกว่า XD

[Feran.FS]

//วิ่งมากรี๊ดอัด
กรี๊ดดดดด นายเเว่นม่างงงงง อ้อนได้น่ารัก เหลือเกิ๊นนนนนน

[kuchang]

สมเป็นนายแว่นจะเอาใจเจ้าของจะรุกหรือรับก็ดีงามมม

[meanato]

มีรูปด้วยยย
อา...ขอเลือดสำรองด่วนค่ะ