[OS] #dmbjdaily (สัมผัส) "May I kiss you?" [ฮัวเสีย]

[karnzaya]

#dmbjdaily "สัมผัส"
May I kiss you?


เข้าฤดูหนาวแล้ว หิมะโปรยปรายลงมาปกคลุมทุกสรรพสิ่ง ผมมองเกล็ดสีขาวร่วงหล่นจากฟากฟ้า แล้วกระชับเสื้อโค้ทพอดีตัว พลางเปิดประตูก้าวขาออกจากร้านของอาสาม

ได้เวลากลับร้านของผมเสียที

คาดไม่ถึงว่านอกจากหวังเหมิงที่นั่งเฝ้าร้านผมแล้ว ยังมีใครบางคนรอผมอยู่

เมื่อเดินเข้าร้าน เสื้อเชิ้ตสีชมพูอ่อนเตะตาคือสิ่งที่ผมเห็นเป็นอย่างแรก ลำดับต่อมาคือโทรศัพท์มือถือสีเดียวกัน พอเห็นชัดว่าเขาคือใคร ผมถึงกับขยี้ตาอีกครั้งอย่างไม่อยากเชื่อ

เวลานี้เสี่ยวฮัวควรอยู่ที่ปักกิ่งไม่ใช่หรือ

ผมหันไปทางลูกจ้างของตน หวังให้อธิบายเรื่องการปรากฏตัวของเสี่ยวฮัว แต่คนเชิ้ตชมพูกลับเงยหน้าขึ้นมองผมเสียก่อน

"นายน้อยสาม วันนี้อากาศหนาวเนอะว่าไหม"

"เสี่ยวฮัว นายมาหาฉันมีธุระอะไรหรือเปล่า" ผมถามเข้าประเด็น เนื่องจากคุณชายเก้าคนนี้ไม่ค่อยแวะมาเยี่ยมผมเท่าไหร่นัก ดังนั้นการที่เขามาหาผมอาจจะเพราะมีเรื่องสำคัญก็เป็นได้

"ฉันแค่มาทำธุระแถวหังโจว" เสี่ยวฮัวยิ้มบาง ตอบเพียงเท่านั้นก็หันกลับไปก้มหน้ากดมือถือเหมือนเดิม

ผมยืนงงอยู่ครู่ใหญ่ แต่อีกฝ่ายไม่เฉลยว่าธุระที่ว่าคืออะไร ผมจึงถอดเสื้อโค้ทพาดไว้กับที่แขวนเสื้อ แล้วจัดการกับสัมภาระของตัวเองก่อน

ความหนาวแทรกซึมเข้ามาภายในร้านทั้งที่หน้าต่างปิดสนิท แสดงให้เห็นว่าพายุหิมะเริ่มตกหนัก เหมือนคุณชายเก้าสังเกตได้ อยู่ ๆ เขาจึงถามขึ้นมาว่า

"นายหนาวหรือเปล่า" ผมชะงัก เห็นเขาเหลือบมองผมทั้งที่มือยังจิ้มมือถือ

"ก็นิดหน่อย"

เสี่ยวฮัววางโทรศัพท์ในมือลง พับเก็บใส่กระเป๋า แล้วกล่าวว่า "ปากนายซีดมาก"

โดยไม่ทันตั้งตัว คุณชายเก้าเดินเข้าประชิดตัวผม นิ้วชี้เรียวบางของเขาแตะบนริมฝีปากเย็นเฉียบของผม

"ผิดแล้ว นายหนาวมากต่างหาก"

ผมขมวดคิ้วใส่เขา รู้สึกหงุดหงิดนิดหน่อย ในเมื่อรู้แล้วจะถามผมอีกทำไม

เซี่ยอวี่ฮัวไม่ใส่ใจความความหงุดหงิดของผม

"มานี่" สิ้นเสียง ผมถูกดึงให้ถลาไปซบอกเสี่ยวฮัว แล้วมือเย็น ๆ ของผมถูกประสานเข้ากับมือของเขา มันอบอุ่นมาก ละลายความหนาวเย็นของผมไปจนหมด

ไม่ทันไรก็ได้ยินเสียงเก้าอี้ล้มโครม ท่าทางหวังเหมิงคงตกใจมาก ผมดันตัวออกห่างเสี่ยวฮัว หันไปด่าลูกจ้างหกร้อยหยวน แต่เจ้าตัวรีบผลุบหายเข้าหลังร้านไปเรียบร้อยแล้ว

"ผมไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น เชิญต่อตามสบายนะครับเจ้านาย"

คราวนี้เป้าหมายผมจึงเหลือเพียงเซี่ยอวี่ฮัวที่ยืนนิ่งราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ครั้นเตรียมเฉ่งคนที่ทำอะไรไม่รู้เรื่อง เสี่ยวฮัวก็ดึงมือผมขึ้นมากุมไว้

"ถ้าหนาวมากนายต้องรีบทำให้ตัวเองอบอุ่น รู้ไหมอากาศหนาวจัดทำให้คนตายได้"

ผมจะแย้งว่าคงไม่เกิดเหตุการณ์แบบนั้นกับตัวเองหรอก แต่อีกฝ่ายลากผมไปนั่งที่โซฟา แล้วดึงผมเข้าสู่อ้อมกอดเขาอีกครั้ง

"อย่าฝืนตัวเอง" เสี่ยวฮัวเอ่ยเบา ๆ แนบใบหน้าผมให้ชิดอก เสียงจังหวะหัวใจเต้นสม่ำเสมอสะท้อนเข้าโสตประสาทชัดเจน มือเท้าที่เริ่มชาค่อย ๆ อุ่นขึ้น และน่าแปลกที่กลิ่นน้ำหอมจากคุณชายเก้าไม่ทำให้ผมวิงเวียน กลับกันทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลาย

"สรุปแล้วนายมาทำธุระอะไร" ผมถามขึ้นทำลายความเงียบ ความเงียบที่ทำให้ผมตะขิดตะขวงใจอย่างบอกไม่ถูก ผมไม่เห็นหน้าเสี่ยวฮัวเพราะยังคงซุกหน้ากับอกของเขา แต่เสียงของเขาดังอยู่ริมหู

"มาทำธุระ...นี่ไง" คำตอบนั้นไม่ช่วยไขความกระจ่างแต่อย่างใด เสี่ยวฮัวกอดผมแน่นขึ้น พึมพำต่อว่า "นายน้อยสามอาจจะไม่มีฮีตเตอร์ในร้านก็ได้ใครจะรู้ แล้วจะปล่อยให้นายหนาวคนเดียวได้ยังไง"

ผมเริ่มจับความหมายในคำพูดของเขาได้ อุณหภูมิในร่างกายสูงขึ้นทันควัน พอเงยหน้าขึ้นกลับพบว่าตัวเองยิ่งทำผิดพลาดมหันต์

เสี่ยวฮัวมองผมด้วยสายตาอ่อนโยนอย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน สายตานั่นเป็นยิ่งกว่าฮีตเตอร์ชั้นดีเสียอีก ผมพยายามขืนตัวออก พยายามบอกเขาว่าตัวเองหายหนาวแล้ว แต่ก่อนได้ทำตามใจคิด ริมฝีปากคุณชายเก้าก็จรดลงบนหน้าผากผม

สัมผัสแรกที่ทำให้ใจผมหวั่นไหว

เลื่อนไล้ลงมายังแก้ม...

สัมผัสต่อมานุ่มนวลเหมือนปลอบโยน

สุดท้ายจึงเลื่อนมาหยุดที่ริมฝีปากของผม

"ขอจูบได้ไหม"

ผมจำไม่ได้แล้วว่าตัวเองตอบไปว่ายังไง แต่...

สัมผัสสุดท้ายนั้นประทับแผ่วเบาและเนิ่นนาน...


---END---


277 days left.
ช่วงคืนความสุขให้เสี่ยวฮัวค่าาาา /จุดพลุปั้งๆๆ (...)
เราอ่านฟิคที่เสี่ยวฮัวดราม่าแล้วปวดใจมาก ทนไม่ได้ ต้องให้พระรองของเรามีความสุขเสียหน่อย ; w ;
วันช็อตนี้สั้นกว่าทุกทีแฮะ ฮาา ยังไงก็ฝากฟิคนี้ด้วยนะคะ

[faliona01]

พลีชีพ........
บางทีเห็นเสี่ยวฮัวกับนายน้อยอยู่ด้วยกันก็อดเทใจให้ไมไ่ด้
ก็ระหว่างตาผิงที่ซึนเดเระ กับ เสี่ยวฮัวที่มั่นคงในตัวอู๋เสีย
บางทีเจอแบบนี้ก็เขว่เหมือนกันนะคะ T^T
รักเสี่ยวฮัวงะ ขอเสี่ยวฮัวจาก OS นี้กับบ้าน 1 อัน
(คุณได้รับบาดเจ็บจากไม้พลองดาเมจ 999 ดาเมจ)

[uxmishi]

โฮรวววววววว

ช่วงคืนความสุขใหเซี่ยอวี่ฮัวจริงๆค่ะ TAT แง๊ น่ารักจัง ชอบบบบบบบบ อยากให้เสี่ยวฮัวมีความสุขบ้าง แค่ 10 ปีก่อนจะคืนนายน้อยสามให้เมินโหยวผิงก็ยังดี สงสารคุณชายเก้าจริงๆ เพราะงั้นขอเถอะ หันกลับมามองคนที่รออยู่ข้างหลังบ้างเนอะ อู๋เสียเนอะ TAT

[zerin]

ขำตรงท้ายค่ะ "คืนความสุขให้เสี่ยวฮัว" 5555 เสี่ยวฮัวอ่อนโยนมาก ดีใจด้วยนะเสี่ยวฮัวคนงามนานๆทีจะมีฟิคนายไม่ดราม่า(?)

[karnalone]

ฮรืออออ น่ารักมากค่า อ่านแล้วอบอุ่นมากกกกกก

เสี่ยวฮัวมีความสุข แม่ยกก็ดีใจค่า //แอบดูข้างหวังเหมิง

โหย มาจากปักกิ่งเพื่อมาเป็นฮีตเตอร์ให้นายน้อยนี่  น่ารักไปมั้ยคะคุณชายเก้า  

ชอบค่า  แอบสงสารหวังเหมิงนะ  ๕๕

[Narakas]

ฮาาา คืนความสุขให้เสี่ยวฮัวววว

ชอบค่ะ ฟิคฮัวเสีย บทจะหวานก็มดกัดเลยนะคะคุณชายยยย รู้สึกอบอุ่นแทน แอร๊ยยยย

[Mill]

ร ร ร้ายกาจจจจจจจจจ/////////
หวานจนมดขึ้นแล้วค่ะคุณชายขาาา!
ฮืออออออ U/////U

[tear]

สำลักความหวานนนน แง้

เสี่ยวฮัววววววววววว โอ๊ยยยย หวานมากเลยค่ะ

ถึงกับห่วงว่าที่ร้านนายน้อยจะไม่มีฮีตเตอร์เชียว ถถถถถถ

สงสารหวังเหมิงเล็กๆ ๕๕๕๕๕

[patri_perry]

หวานมากกกกกก ฟหกดฟหกกหกก
อยากสิงหวังเหมิงแล้วไปแอบดู----- #ผิดๆ

[FateKiRi]

เป็นการคืนความสุขให้เสี่ยวฮัวที่ร้ายกาจยิ่งนัก
คุณชายเก้าวางแผนมาดิบดีแล้วสินะค่ะ ที่ว่าจะมาเป็นฮีตเตอร์ส่วนตัวให้นายน้อย
เจ้าเล่ห์นักนะเสี่ยวฮัวววววววววว