[OS] dmbjdaily สัมผัส' [ป้านเจี๋ยหลี่,อู๋เหลาโก่ว(no pairing)]

[velvetronica]

'สัมผัส' [ป้านเจี๋ยหลี่,อู๋เหลาโก่ว(no pairing)]

เสียงน้ำไหลแผ่วเบาจากธารเล็กในสวนกว้างซึ่งถูดจัดแต่งอย่างเรียบง่ายงดงามตามความพึงใจของสตรีผู้เป็นดังดวงใจของบ้านสกุลสาม ป้านเจี๋ยหลี่นั่งหลังตรงทอดสายตาไปยังมุมหนึ่งอย่างนิ่งสงบ
เสียงฝีเท้าเนิบนาบดังไล่มาตามพื้นไม้ ปีศาจเฒ่านึกกังขาว่าผู้ใดกันที่กล้าเข้ามาเมื่อเขาออกปากว่าต้องการอยู่เพียงลำพัง แต่เมื่อเจ้าตัวโผล่มาจากหลังฉากเขาก็ต้องแอบลอบถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย

"ข้าสั่งไม่ให้ใครมากวน"
"ข้าไม่ได้มากวนท่าน แต่ข้ากับจิ่วเย๋คิดเห็นตรงกันว่าจะเชิญท่านป้านไปรับน้ำชา" รอยยิ้มกว้างจากพ่อคนอารมณ์ดีไม่สะทกสะท้านกับเสียงเยียบเย็นแม้แต่น้อย
"เชิญข้าดื่มชาในบ้านข้างั้นหรืออู๋เหลาโก่ว" เขาถามกลับไป

เด็กหนุ่มตรงหน้าหัวเราะ อู๋เหลาโก่วเป็นผู้นำตระกูลห้าก็จริง แต่ในสายตาของสามสกุลบนอย่างเขาที่อายุห่างกันเป็นรอบก็ยังเป็นเพียงหนุ่มวัยคะนองเท่านั้น

"ต่อให้ฉีเถียจุ่ยมีวิชาพยากรณ์ล้ำเลิศเพียงใดก็ย่อมผิดพลาดได้" เขาเหลือบตามองคนพูดอย่างรำคาญใจ "แต่ต่อให้เถียจุ่ยว่าถูก ก็มีคนมากมายพร้อมช่วยอยู่นะท่านป้าน"
"ไม่มีประโยชน์...ข้าเป็นผู้กระทำบาปมานับไม่ถ้วนข้าย่อมไม่เกรงกลัวต่อมัน อย่างไรสักวันก็ต้องชดใช้" น้ำคำเย็นชาถูกส่งกลับทันที
"งั้นก็ขออย่าเป็นครั้งนี้เลย" เด็กหนุ่มสกุลอู๋ป้อนยิ้มกลับ "ท่านป้านเป็นบุคคลที่ข้านับถือยิ่ง ข้าทราบว่าท่านป้านไม่เคยเกรงกลัว ต่อให้เป็นกวนอูขึ้นมาลากท่านลงไปก็คงไม่หวั่น แต่ข้าก็ทราบดีว่าท่านเป็นห่วงอาซ้อ"

ป้านเจี๋ยหลี่ขมวดคิ้วจ้องคนตรงหน้าที่ไม่มีท่าทีหวั่นเกรง

"ข้านับถืออาซ้อเยี่ยงญาติผู้ใหญ่ อาซ้อเคยกรุณาข้ามากมายนัก" อู๋เหลาโก่วจ้องตากลับ "ข้ากับจิ่วเย๋คิดกันแล้วว่าอย่างไรก็ทนเห็นอาซ้อเศร้าเสียใจไม่ได้ ท่านป้าน...ถึงพวกข้าจะเป็นสกุลระนาบหรือสกุลล่างแต่เราก็เป็นหนึ่งในเก้าสกุลเช่นกัน มีเรื่องใดก็ย่อมต้องช่วยเหลือ ข้ามิได้อยากละลาบละล้วงเรื่องในสกุลหลี่แต่ข้ายินดีช่วยอาซ้อจากใจจริง"

สายตาซื่อตรงเป็นหนึ่งในสมบัติสกุลอู๋ คนคนนี้เข้าหาทุกคนอย่างเปิดเผย ความสัมพันธ์ของสกุลบนและสกุลล่างค่อนข้างห่างเหิน คือต่างคนต่างสนแต่ธุระของส่วนตน ซึ่งจะพูดให้ถูกก็มีแต่คนแบบอู๋เหลาโก่วที่เอาแต่วิ่งไปวิ่งมาระหว่างพวกเขาแล้วถักทออะไรบางอย่างขึ้นมา
เจ้าบ้านห้าผู้ดื้อด้านทำให้ปีศาจเฒ่าอย่างเขาอดจะเหนื่อยใจไม่ได้จริงๆ ป้านเจี๋ยหลี่กรอกตาก่อนจะหันไปบอกเสียงเรียบ

"ข้าคอแห้ง...ไปบอกให้คนยกน้ำชามา"

++++++

เสียงร้องครวญครางปานจะขาดใจของหญิงสาวผู้เป็นที่รักของคนรอบข้างทำให้ผู้ฟังล้วนแล้วแต่จะขาดใจ ทว่าสิ่งที่กังวลกลับทำให้ทุกคนนิ่งเงียบแล้วกระตุ้นให้ประสาทเฝ้าระวังตื่นตัว
ช่วงเวลาแห่งความทรมานอันยาวนานสิ้นสุดลงเมื่อเสียงร้องไห้จ้าดังขึ้นมากลางห้อง เด็กน้อยโวยวายเสียงลั่นในอ้อมแขนของหมอตำแยเป็นสัญญาณของความสมบูรณ์พร้อม ทุกคนล้วนถอนหายใจอย่างโล่งอกที่ครั้งนี้ฉีเถียจุ่ยทำนายพลาด ป้านเจี๋ยหลี่จึงยกมือเรียกให้อุ้มเด็กน้อยเข้ามาหา
หมอตำแยที่ทำหน้าที่ท่ามกลางความกดดันมานานยกตัวเด็กขึ้นอย่างเหนื่อยอ่อน อารามโล่งใจทำให้มือไม้พาลอ่อนลง เมือกน้ำคร่ำลื่นส่งผลให้ในจังหวะที่กำลังจะส่งมอบชีวิตอันล้ำค่าเกิดพลัดร่วงลงจากอัอมแขน

วินาทีหยุดชีวิต ทุกคนที่เผลอโล่งใจไม่มีใครทันตั้งตัวแม้ขยับปลายนิ้วรวมถึงป้านเจี๋ยหลี่ คนเพิ่งเป็นบิดาราวกับถูกกระชากหัวใจทิ้งในช่วงเสี้ยวพริบตา
ความสูงของระยะคุกเข่าไม่มากแต่กับร่างกายอันบอบบางของเด็กแรกเกิดคงทำให้ถึงการจากลาได้หากไม่มีหมอนนุ่มฟูรองรับ

หมอนนุ่มฟู?

ป้านเจี๋ยหลี่เบิกตามองภาพตรงหน้าราวกับผีหลอก ก้อนขนฟูถลาเข้ามาขดตัวรองรับร่างของเด็กน้อยอย่างพอดิบพอดี ทั้งห้องเงียบกริบมีเพียงเสียงร้องของเด็กน้อยที่ยังปกติดีเท่านั้นที่ดังก้องไปทั่ว
คนที่เคยอยู่วงนอกสุดเดินแทรกตัวเข้ามาท่ามกลางผู้คนที่ยังตะลึงงัน อู๋เหลาโก่วเอาผ้าหนานุ่มเข้ามาห่อร่างน้อยไว้แล้วยกขึ้นส่งมอบให้กับบิดา แล้วก้มลงเอ่ยคำชมกับสหายคู่ใจที่ทำหน้าที่ต่างเบาะรองอย่างดีเยี่ยม

"ท่านหมอคงเหนื่อยมากจากการทำงาน เชิญท่านไปพักผ่อนเถิด"

รอยยิ้มใจดีทำให้หมอตำแยดวงเกือบกุดตะกายขึ้นมาจากพื้นที่ตนทรุดลงไปแล้วคำนับขอตัวหลบเลี่ยงไปอย่างหวาดกลัว
อู๋เหลาโก่วทำให้ทุกคนตั้งสติได้อีกครั้ง ความวุ่นวายเลยกลับมา เสียงบอกงานอื้ออึงไปทั่ว บรรดาสาวใช้รีบเข้าไปดูอาซ้อที่สลบไปอย่างเหนื่อยอ่อน

ป้านเจี๋ยหลี่โอบอุ้มเด็กน้อยด้วยความรู้สึกสั่นสะท้าน ทารกแรกเกิดยังลืมตาไม่ได้แต่เจ้าตัวน้อยหยุดร้องทันทีที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาราวกับรู้ว่านี่คือที่ปลอดภัย
มือหยาบกระด้างที่เปื้อนเลือดมามหาศาลไม่เคยสั่นระริกเท่านี้มาก่อน สัมผัสของชีวิตในมือเขาตอนนี้มีค่ายิ่งกว่าสมบัติใดบนโลก
ปีศาจเฒ่าหันไปมองคนที่ก้มลงไปคุยกับสุนัขขนฟูข้างๆ ด้วยท่าทีร่าเริงเป็นปกติ สักพักเซี่ยจิ่วเย๋ก็เดินเข้ามาเรียกให้หลบทางไม่เกะกะคนทำงาน

อู๋เหลาโก่ว
ผู้ทลายทุกกำแพงเข้าไปสัมผัสถึงเนื้อในของใครต่อใคร...ป้านเจี๋ยหลี่หัวเราะแผ่วเบา คนแบบนี้ต่อให้เป็นจางฉี่ซานหรือเอ้อร์เย่ว์หงก็ต้องพ่ายแพ้
ครั้งนี้เขายอมแพ้จริงๆ...บุคลลผู้จำเป็นต้องมีสักคนในเก้าสกุล

#dmbjdaily 277 days left

::talk::

งานมโนมาเต็ม 555555555555
ฮือ ว่าจะไม่เขียนแต่มันแบบ อ่านอฟช.แล้วฟุ้งซ่านเกินไป ชอบรุ่นปู่จริงจัง //เขียนให้ครบเลยดีไหม //ปู่เอ้อร์คะรอก่อนนะ //ฮั่กกกก
ชอบปู่อู๋ ปู่น่ารัก แงงงงง5555555
หวังว่าจะถูกใจกันนะคะ //คำนับ

[SilverCloud]

ปู่อู๋น่ารักกกก คุณสมบัติที่ทำให้คนอื่นประสานกันได้นี่เหมือนนายน้อยจะได้รับมาบางส่วนเลยนะคะ ส่วนการเข้าหาคนโดยให้ใจไปนี่นายน้อยได้มาเต็มๆ (แถมดูจะมากกว่าซะด้วย)

[meanato]

ปู๋อู๋เมพมาก ปู่เป็นสูญรวมจิตใจใช่มั้ยเนี่ย

[Lin_ChaCHa]

ปู่อู๋คร้าาาาาาาาาาาาาาา ปู่อู๋ววววววววววว //มาโบกธวเป็นเอฟซีปู่ค่ะ

รอยยิ้มปู่กับคารมนี่ดีงามจริงๆ ทำให้คนใจแข็งที่สุดยังใจอ่อนได้

ใช้ 'ใจ' แลก 'ใจ' จริงๆ ค่ะคนนี้

[Ak_Zokyo]

ใช้ 'ใจ' แลก 'ใจ' จริงๆ ค่ะคนนี้

ชอบคอมเม้นท์นี่มากค่ะ แอ

ชอบที่พูดถึงในมุมมองปู่ป้านที่เป็นคนโหดเหี้ยมขี้ระแวง (แต่รักเมี-- แค่ก) แต่ยอมเปิดใจให้ปู่เหล่าโกวด้วย บทสนทนาเจ้าคุณปู่ลื่นไหลมากเลย เท่ ดูไว้ท่าที อย่างตอนที่ปู่ป้านพูดเหมือนรับชะตากรรมแต่ที่จริงไม่เชื่อใจกับเก๊กไม่ยอมให้ใครช่วยนั่น ///////

ของปู่อู๋ก็"ดู"จริงใจได้เท่มากๆเหมือนกันค่ะ

ความสัมพันธ์หลวมๆที่มีเป้าหมายกับผลระโยชน์ร่วมกัน ก็ยังมีมิตรภาพที่หาได้ยากในยามยากอยู่เน้อ > <

[anurakbeer]

มาลงชื่อว่าอ่านแล้วครับ
สำนวนสวยงามมากครับ ^^

[zerin]

ตอนอ่านประวัติปู่ป้านแล้วรู็ว่าสนิทกับปู่อู๋ทั้งที่ดูเป็นคนเชื่อใจใครยากแท้ๆ สกุลอู่นี่เหมือนเทวดาตัวน้อยๆเลยน้าาา แต่งดีมากเลยค่ะ ><

[Mill]

โอย ปู่อู๋กับน้องหมาน่ารักจังเลยค่ะ ///v///
สกุลอู๋นี่ไม่ว่าใครก็เปิดใจให้จริงๆ

[kame_kazuha]

ปู๋อู๋ น่ารักจังเลยยย