[Drabble] #dmbj daily (เครื่องแบบ) [อู๋เสีย]

[aathewolf]

#dmbjdaily 278 days left หัวข้อ ‘เครื่องแบบ’




==============================================================================






ผมตื่นมาตอนเช้า  แล้วพบว่าวันนี้  ผมต้องโกนหนวด

เมื่อคุณนอนไม่หลับติดๆกันมาหลายวัน  คุณจะพบว่าการตื่นขึ้นอย่างกระฉับกระเฉงนั้นเป็นเรื่องยาก  ผมใช้เวลานานพอสมควรในการขยับลุกขึ้นจากเตียงไปเข้าห้องน้ำ  หลังจากแปรงฟันล้างหน้า โกนหนวด ทำธุระส่วนตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงกลับออกมาด้านนอก  เปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อหยิบชุดออกมาสวม

เสื้อผ้าในตู้มีอยู่หลายชุด  ทุกตัวแทบจะเหมือนกันหมด  อันที่จริงถึงผมใส่เสื้อตัวเดียวกันซ้ำไปสามเดือน  ก็ไม่น่ามีใครแยกแยะออก

คนอื่นบอกว่า...แบบนั้นถึงจะเป็นตัวผม

ผมสวมเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว  จัดแต่งทรงผมเล็กน้อย  ขั้นตอนเหล่านี้ไม่จำเป็นต้องบรรจงประณีต  หลังจากทำทั้งหมดนั่นเสร็จ  ผมเหลือบมองตัวเองในกระจกเงา





เสียงเคาะประตูดังขึ้น  ตามมาด้วยเสียงที่คุ้นหู  ผมกระแอมไอ  จากนั้นสั่งให้อีกฝ่ายเปิดประตู

หลังบานประตูคนแรกที่ผมเห็นคือพานจื่อ  เขาสวมชุดรัดกุมเตรียมพร้อม  หยุดยืนอยู่กรอบประตูด้านนอก  มีเพียงเสียงที่ลอดผ่านเข้ามาในห้อง  "พี่สาม  คนอื่นรออยู่ข้างล่างเรียบร้อยแล้วครับ"  

ผมกำลังจะตอบ  แต่คนอีกคนเดินเข้ามาขวางทางเสียก่อน  ใบหน้าอีกฝ่ายที่เด็กกว่าผมตอนนี้เกือบสองรอบคลี่ยิ้ม  เจ้าตัวยังคงใส่ชุดเชิ๊ตสีชมพูทับด้วยสูทประจำตัว  เมื่อเข้ามาใกล้พอที่เสียงเบาๆจะส่งมาให้ได้ยิน  เขาจึงถามคำถาม

"นายเป็นใคร"

ผมมองเขา  อีกฝ่ายจ้องตอบแบบไม่คิดจะหลบตา  รอยยิ้มเขายังคงเดิมไม่มีเปลี่ยน

คนที่ต้องเปลี่ยนคือผม  

"ฉันชื่ออู๋ซันเสิ่ง"  

ผมไม่รู้ว่าพูดคำนั้นด้วยสีหน้ายังไง  แต่เสี่ยวฮัวเพียงนิ่งไปครู่เดียว  จากนั้นจึงพยักหน้า  เขาหลบฉากถอยออก  ผายมือเชื้อเชิญไปยังประตู

"อรุณสวัสดิ์ครับอาสาม  ดูเหมือนอาจะเตรียมตัวเสร็จแล้ว  ถ้างั้นพวกเรารีบไปกันดีกว่า  วันนี้ยังมีงานอีกมาก"  

ผมพยักหน้าให้  แล้วเดินก้าวนำไปก่อนเขา  พานจื่อยังรอรับผมอยู่ด้านนอก  ผมคว้ากระเป๋าบนโต๊ะ  เตรียมส่งให้อีกฝ่ายจัดการต่อไป

ชั่วขณะหนึ่ง  ผมมองเงาสะท้อนของตัวเองในกระจกเป็นครั้งสุดท้าย

วันนี้....ผมยังใส่เครื่องแบบออกทำงาน




=============================================================================


Talk :  

ตอนแรก POV ของ drabble นี้จะเป็นเซี่ยเหลียนหวน  แต่....มีคำอื่นที่เหมาะกับอาเซี่ยมากกว่านี้  จึงขอยกยอดไว้คราวหน้า

ตอนแรกกว่าที่จะมาเป็น drabble กะจะวาดเหลาหย่างใส่ชุดคนคุก......./ ทำไมกลายมาเป็นดราม่า


=============================================================================







ออ....ยังไม่จบ แถมอีกนิดค่ะ









=============================================================================


(2)




ผมตื่นมาตอนเช้า  แล้วพบว่าวันนี้  ผมต้องโกนหนวด

เมื่อคุณนอนไม่หลับติดๆกันมาหลายวัน  คุณจะพบว่าการตื่นขึ้นอย่างกระฉับกระเฉงนั้นเป็นเรื่องยาก  ผมใช้เวลานานพอสมควรในการขยับลุกขึ้นจากเตียงไปเข้าห้องน้ำ  หลังจากแปรงฟันล้างหน้า โกนหนวด ทำธุระส่วนตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงกลับออกมาด้านนอก  เปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อหยิบชุดออกมาสวม

เสื้อผ้าในตู้มีอยู่หลายชุด  ทุกตัวแทบจะเหมือนกันหมด  อันที่จริงถึงผมใส่เสื้อตัวเดียวกันซ้ำไปสามเดือน  ก็ไม่น่ามีใครแยกแยะออก

คนอื่นบอกว่า...แบบนั้นถึงจะเป็นตัวผม

ผมสวมเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว  จัดแต่งทรงผมเล็กน้อย  ขั้นตอนเหล่านี้ไม่จำเป็นต้องบรรจงประณีต  หลังจากทำทั้งหมดนั่นเสร็จ  ผมเหลือบมองตัวเองในกระจกเงา






ใช้เวลาเพียงไม่ถึงนาที  ผมละสายตาจากภาพสะท้อนที่หยุดนิ่ง  เดินไปที่โต๊ะเพื่อหยิบกระเป๋าของตัวเองขึ้นมาถือ   จากนั้นจึงตรงไปเปิดประตู

หลังจากก้าวขาออกมานอกห้อง  ผมอดไม่ได้จะสอดส่ายสายตามอง  เพื่อพบว่าเบื้องหลังประตูนั้นว่างเปล่า....มีแต่บันไดที่ทอดตัวลง  

ผมนิ่งไปครู่เดียว  มองกระจกเงาที่ตั้งอยู่ข้างๆเป็นครั้งสุดท้าย  จากนั้นจึงก้าวต่อไป

วันนี้....ไม่มีใครมารับแล้ว  แต่ผมยังใส่เครื่องแบบออกทำงาน







============================================================


จบจริงๆค่ะ

[sinnerdarker]

อ่านแล้วเจ็บยังไงชอบกล...อ่านมือถือเม้นลำบาก เดี๋ยวฬช้คอมจะมาเม้นดีๆ นะก๊ะ ;7;//

+++++++++++++++++++++

เป็นฟิคที่สื่อหน้ากากของอาสามในอีกความหมายหนึ่งได้ดี ชอบมากค่ะ ซินอ่านแล้วไม่รู้ทำไมถึงรู้สกว่า อู๋เสียได้เคยชินกับเครื่องแบบนี้แล้ว ยอมรับโดยดุษฎี ให้เป็นสิ่งธรรมดาที่ตนต้องสวมใส่ อ่านแล้วไม่รู้ทำไมรุ้สึกสะท้อนอกสะท้อนใจชอบกล

จะว่าไป เสี่ยวฮัว นั่นนายจะกวนประสาทเขาหรือจะเตือนให้เขารู้ว่าตัวเองเป็นใครฮึ.... /แซวคุณชายแพร่บ

ขอบคุณสำหรับฟิคดีๆ นะคะ

[velvetronica]

แงงงงงงงงงงงงง พี่พานนนนนน (ได้ข่าวว่าไม่ใช่สาระสำคัญ...)

รู้สึกว่านายน้อยจากตอนแรกสุดจนมาถึงจุดนี้คือต้องเปลี่ยนไปมาก แต่ก็ยังอดสงสารไม่ได้อยู่ดี //เทียนเจินอู๋เสียเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าเป็นห่วง

ชอบเสี่ยวฮัวจัง นายบอกให้อู๋เสียดูแลตัวเองแต่ก็มาตามดูแบบนี้อ่ะน้าาา //น่ารัก //งับ

ขอบคุณสำหรับฟิคค่า

ปล.เหลาหย่างในชุดคนคุกก็ดีนะคะ แฮ่

[zerin]

ตอนจบแอบเจ็บมากเลยค่ะ ฮึกกกกก พี่พานนนน

[Feran.FS]

คืออ่านแล้วอยากจะตะโกนมาว่า เท่ค่อดดดดด แต่พอเจอท่อนหลังแล้ว....//ด้วงร้าวราน พี่ทำร้ายหนูววส

[SilverCloud]

หน้ากากก็เหมือนเครื่องแบบ เมื่อสวมใส่สิ่งที่ตามมาก็คือหน้าที่ที่ต้องกระทำ // ตอนจบแอบเศร้า ไม่มีคนๆนั้นมาคอยรับอีกแล้ว ฮือออ เฮียพานขา

[Ak_Zokyo]

พี่พานนนนนนนน <<นายน้อยบอกเห็นผมที่มีชื่อหัวโด่อยู่บนฟิคนั่นมั้ย ฮึก

สั้นๆแต่สะเทือนใจในหลายๆเรื่อง ยิ่งตอนแถมยิ่งนึกถึงฟีลลิ่งหลังอ่านเล่มสิบจบ โหวงตามนายน้อยไปด้วย ; v ;

[Mill]

โอย....อ่านจบแล้วเจ็บเหลือเกินค่ะ U___U
ชอบประโยค แบบนั้นถึงจะเป็นตัวผม
เป็นฟิคที่ให้ฟีลนุ่มลึกเหมาะกับสถานการณ์ในเรื่องมากเลย
ซีนที่เสี่ยวฮัวเข้ามาก็เท่มากๆเลย
พออ่านท่อนต่อข้างล่างแล้วรู้สึกว่าท่อนแรกดูอบอุ่นไปเลยค่ะ

[Rozenkreuz]

เฮือก ร้าวไปถึงกระเพาะอาหารเลยครับ
ฮืออออ โดยเฉพาะส่วนที่สอง พี่พานนนนน //โหยหวนน