[OS] ของฝาก [Pocky Day] #dmbjdaily (ผิงเสีย)

by **pungjungza** Tue 11 Nov 2014, 22:24

ของฝาก

Fandom : Daomu Biji , บันทึกจอมโจรแห่งสุสาน
Pairing : เมินโหยวผิง X อู๋เสีย
Rate : 13+

ผมเพิ่งกลับจากไปซื้อของกับเสี่ยวฮัว มาถึงบ้านช่วงโพล้เพล้พอดี เดินตามแสงไฟที่เปิดรายทางไปถึงห้องด้านในสุด ออกแรงผลักประตูให้เปิดอ้าผมก็พบว่า บุคคลที่ย้ายจากบ้านนายอ้วนในปักกิ่งมาอยู่กับผมได้เดือนเศษ ยังคงนั่งอยู่บนเก้าอี้ริมหน้าต่างแล้วจ้องมองท้องฟ้าสีส้มหม่นเงียบๆ

รู้อยู่หรอกว่ายังจำอะไรไม่ค่อยได้นัก แต่หากว่าปล่อยให้นั่งเหม่อลอยเช่นนี้ต่อไปเรื่อยๆ ผมกลัวจะส่งผลเสียกับเขามากกว่า เรื่องบางเรื่องแม้พยายามคิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกง่ายๆ ยิ่งเอาใจไปจดจ่อคิดวนเวียนรอบแล้วรอบเล่า ยิ่งจะพาลให้เสียสุขภาพจิตเอาเปล่าๆ ผมจัดการวางของไว้บนโต๊ะไม้กลางห้อง แล้วเดินมาหยุดอยู่ข้างๆ แตะมือที่หัวไหล่กว้างเบาๆก่อนเรียก

“เสี่ยวเกอ ฉันกลับมาแล้ว” เขาหันกลับมามองผมด้วยแววตาเรียบๆ แล้วพูดออกมาหนึ่งคำ

“ช้า…..”

“ขอโทษที เราเดินดูของนานไปหน่อย”

“…..” เห็นเขาไม่ตอบผมก็อดรู้สึกผิดไม่ได้

“ตั้งแต่ฉันไป นายก็นั่งอยู่ตรงนี้ตลอดเลยหรือไง”

“อืม” เขารับคำเบาๆ

“งั้นคงเมื่อยแย่ ลุกมานี่ดีกว่า ดูสิฉันซื้ออะไรมาฝากนายบ้าง”

เสี่ยวเกอลุกตามผมมาอย่างว่าง่าย เราย้ายที่จากเก้าอี้ข้างหน้าต่างมาที่ชุดรับแขกกลางห้อง ผมหยิบเอาข้าวของเครื่องใช้ที่ซื้อมาฝากให้เขาดู หยิบเสื้อฮู๊ดสีน้ำเงินตัวใหม่อีกตัวที่คิดว่าเขาจะชอบมาทาบกับแผ่นหลัง เขาฟังผมพูดไปเรื่อย โต้ตอบบ้าง ไม่โต้ตอบบ้าง

จนกระทั่งผมหยิบเอาขนมหวานในกล่องสีชมพูอ่อนออกมาจากถุงแล้วเริ่มแกะกล่อง ภายในบรรจุด้วยซองพลาสติกสีเงินวาววับอีกชั้น หลังจากฉีกออกจึงเห็นตัวขนมที่เคลือบด้วยน้ำตาลรสสตอเบอร์รี่แท่งยาว

เสี่ยวเกอดูสนใจมันเป็นพิเศษทีเดียว เขาหยิบออกมาแท่งหนึ่ง ดมกลิ่นเล็กน้อยด้วยท่าทางใคร่รู้ ผมจึงต้องอธิบายว่าเจ้าสิ่งนี้คืออะไร

“มันคือป๊อกกี้ เป็นขนมน่ะ นายลองชิมดูสิ เสี่ยวฮัวให้มา อร่อยนะ”

แต่แทนที่เขาจะกินมันเข้าไป เขากลับยื่นมาจ่อปากผมแล้วจ้องมองเหมือนบังคับกันด้วยสายตากลายๆ ผมจึงจำใจต้องงับตรงปลาย ทว่ายังไม่ทันกัด เขาก็งับอีกด้านเสียก่อน จากนั้นเขาก็ค่อยๆขยับจนใบหน้าของเขาชิดเข้ามามากขึ้น

มากขึ้น

มากขึ้น

มากขึ้น

และ…มากขึ้น

เปาะ!

เสียงกัดดังขึ้นเป็นจังหวะเดียวกับที่เสี่ยวเกอถอนใบหน้าออกไปนั่งท่าเก่า หัวใจผมเต้นเร็วแทบคลั่งเพราะคิดว่าริมฝีปากของเราจะสัมผัสกัน มองหน้าตาเฉยชากับแววตาวับวามของเขายามนี้ ผมรู้ได้ทันทีว่าเมื่อกี้เขาแค่เล่นสนุก ถึงอย่างนั้นผมก็พูดอะไรไม่ออกสักคำเดียว เสียงหัวใจสั่นรัว ความร้อนเห่อขึ้นบนใบหน้าและความรู้สึกกระดากอายยังคงชัดเจนเกินไป

ในนาทีที่ผมกำลังสงบใจ เสี่ยวเกอที่หน้าตายมาตลอดกลับยิ้มนิดๆที่มุมปาก นั่นทำให้ผมไม่อาจระงับจิตใจให้เป็นปรกติได้ ยิ่งคำพูดประโยคสุดท้ายที่เขาเอื้อนเอ่ยออกมา มันทำให้ผมหมายมั่นเอาไว้เลยว่า จะไม่เอาขนมบ้าๆนั่นมาให้เขาเห็นอีก

“อยากให้ฉันชิมอีกไหมอู๋เสีย”

<><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><>

Taik : เอาล่ะตอนนี้มาหวานกันนิดๆ กับเสี่ยวเกอในแบบที่ขี้แกล้งหน่อยๆ
ก็อู๋เสียอยากปล่อยให้รอนานทำไมล่ะ (ร้องทุกข์แทนเสี่ยวเกอ)
อยากเขียนทุกวันเลย แต่ไม่ค่อยมีเวลาเลย เสียดายมากหัวข้อหนึ่ง สอง สาม ไม่ได้เล่น
อุตส่าห์มีพล๊อตไว้ในหัวแล้วด้วย แต่เขียนไม่ทันจริงๆ T_T