[Drabble] #dmbjdaily [Pocky Day] ผิงเสีย

by **sakana301** Tue 11 Nov 2014, 21:19

#dmbjdaily ป๊อกกี้เดย์ค่ะ

มีป๊อกกี้กองโตเท่าฉางไป๋ซานอยู่ในห้องของนายอ้วน

ผมพูดอะไรไม่ออก รู้สึกเหมือนถ้าปิดประตูดังไปคงถูกกองป๊อกกี้ถล่มมาฝังทั้งเป็น ได้แต่หันไปมองเจ้าของห้องอึ้งๆ

นายอ้วนทำเป็นไม่รู้คำถามในสายตาผม พูดด้วยสีหน้าไม่ทุกข์ร้อนสักนิด “มัวยืนอะไรอยู่ เข้าไปในห้องสิ”

ถ้าเข้าไปแล้วฉันจะถูกขนมนี่ทับตายไหม.. ผมกลืนคำด่าลงคอ แล้วเอ่ยปากถามแทน “นี่มันบ้าอะไรเนี่ย”

“อะไรกันเทียนเจิน นายไม่รู้งั้นหรือ” นายอ้วนตอบคำถามด้วยคำถาม ดูก็รู้ว่ากำลังกวนตีนผมอยู่ “วันนี้เป็นวันป๊อกกี้เดย์ ฉันก็เลยชวนพวกนายมากินป๊อกกี้แทนดวดเหล้าสักครั้งไง”

“ไร้สาระ กินหมดนี่มีหวังเบาหวานตาย” ผมด่า “ทำไมซื้อมาเยอะขนาดนี้ ต่อให้ถึงป๊อกกี้เดย์ปีหน้าก็ยังกินไม่หมด” แล้วจะให้พวกเรามานั่งกินขนมเนี่ยนะ ผมไม่อยากจะนึกภาพผู้ชายตัวโตๆสามคนมานั่งล้อมวงกินป๊อกกี้ประหนึ่งดื่มเหล้าเลยจริงๆ

“ก็เสี่ยอ้วนอยากกิน นายไม่ต้องพูดมาก คว้าๆมาแกะกินสักกล่องก็พอ”

เห็นนายอ้วนนั่งแหมะกับพื้น คว้าป๊อกกี้กล่องหนึ่งขึ้นมาแล้วผมก็ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงอะไรด้วยอีก หมอนี่มันมีลูกบ้า แต่ผมไม่คิดจริงๆว่ามันจะบ้าขนาดนี้ ซึ่งผมก็บ้าตามมันด้วยการนั่งลง คว้ากล่องป๊อกกี้ขึ้นมาบ้าง

ระหว่างที่ผมกำลังดูอยู่ว่าผมคว้าได้รสอะไร เมินโหยวผิงที่ไม่พูดไม่จามาตั้งแต่ต้นก็นั่งลงข้างๆ สีหน้าของเขานิ่งเฉย ไม่มีวี่แววตกใจหรือสะทกสะท้านต่อกองภูเขาป๊อกกี้สักนิด

อย่างน้อยก็น่าจะตะลึงบ้าง.. ผมถอนหายใจ รู้สึกได้เลยว่าหมอนี่ต้องใช้สกิลการเมินระดับสิบของตัวเองใส่ผมกับนายอ้วนอยู่แหงๆ ประมาณว่า พวกนายจะทำอะไรก็ทำไป ฉันไม่รับรู้

ผมกำลังคิดอะไรเพลินๆ จู่ๆเมินโหยวผิงก็ถามขึ้น

“ป๊อกกี้เดย์คืออะไร”

นายอ้วนถึงกับป๊อกกี้ติดคอ ส่วนผมตาค้าง หันไปมองคนถามที่ถามด้วยสีหน้าเหมือนไม่ได้อยากรู้คำตอบสักนิด แต่คำถามเมื่อครู่ออกมาจากปากเมินโหยวผิงจริงๆ ผมไม่มีทางฟังผิด

ผมไม่ได้ซ่อนรอยยิ้มเลยสักนิดเดียวตอนตอบกลับ “เป็นวันของขนมป๊อกกี้น่ะ ไอ้ขนมเคลือบรสต่างๆนี่แหละ ประเทศเราไม่ได้จริงจังกับวันนี้เท่าไหร่” ผมโยนกล่องขนมเล่น ก่อนหยิบป๊อกกี้สองชิ้นออกจากกล่อง ชูขึ้นมาข้างกัน “พอคู่กันแบบนี้แล้วเหมือนเลขสิบเอ็ดเลยใช่มั้ยล่ะ ถึงเรียกวันที่สิบเอ็ดเดือนสิบเอ็ดว่าเป็นป๊อกกี้เดย์ไง”

ว่าแล้วผมก็เอาป๊อกกี้ชิ้นหนึ่งเข้าปาก คาบไว้พลางพูดพร้อมก้มอ่านที่ข้างกล่อง “ที่ญี่ปุ่นจะมอบป๊อกกี้ให้กันเป็นของขวัญด้วยนะ เลยเรียกว่าเป็นวันแบ่งปั—“

ไม่ทันจะพูดจบ จู่ๆก็รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างโน้มเข้ามาใกล้

เสียง ‘ป๊อก’ ยังดังก้องในหูตอนที่เงาที่เข้าใกล้เมื่อครู่ผละออกไป

ผมตาค้าง หันขวับไปมองเมินโหยวผิงที่กำลังเคี้ยวอะไรบางอย่าง สีหน้าของเขานิ่งเฉย ซึ่งผมอ่านแววตาของเขาไม่ออก

ป๊อกกี้ที่เมื่อครู่ผมคาบอยู่ร่วงลงพื้น ปลายของมันหายไป ซึ่งไม่ต้องเดาก็รู้ว่ามันถูกกลืนลงคอของเจ้าหมอนี่ไปแล้ว

เมินโหยวผิงหันมามองผม ก่อนเลื่อนสายตาไปยังป๊อกกี้อีกหนึ่งชิ้นที่อยู่ในมือ

...แล้วผมควรทำยังไงกับป๊อกกี้ในมือชิ้นนี้ดีล่ะ

END

แต่งแบบเมาๆ โอรยยย ฉันต้องการสื่ออะไรเนี่ย /ร้องไห้
รู้สึกช่วงนี้แต่งถี่มากเลย ฮืออ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ

ป.ล. พวกนาย.. คงยังไม่ลืมใช่มั้ยว่าเสี่ยอ้วนชวนมากินด้วยกันสามคน ไม่ใช่กินกันเองสองคน *ไปนั่งกินป๊อกกี้ที่มุมห้องเป็นเพื่อนเสี่ย*