[OS] EYES ON YOU [ผิงเสีย or เสียผิง]

by **ennewiis** Tue 28 Oct 2014, 11:11

❥EYESONYOU

Title : Eyes on you
Fandom : 盜墓筆記, Daomu Biji, บันทึกจอมโจรแห่งสุสาน
Pairing : เมินโหยวผิง x อู๋เสีย , อู๋เสีย x เมินโหยวผิง
Rate : PG

คำเตือน : มีสปอยตั้งแต่เล่มสองเป็นต้นไปนะคะ

ตอนนี้พวกเรา ผม พานจื่อ นายอ้วน เมินโหยวผิง และเฉินผีอาซื่อ กำลังอยู่ในระหว่างโดยสารรถไฟจากมณฑลฉางซาไปยังด่านตรวจชานไห่กวนตามแผนการที่อาสามฝากนายโล้นให้ส่งต่อแก่พวกเรา ระยะการเดินทางอันยาวไกลชนิดที่แค่คิดถึงผมก็พลันปวดกระดูกก้นกบเสียแล้ว แต่ทำอย่างไรได้ เมื่อตกอยู่ในสถานการณ์เลยตามเลยแล้วย่อมต้องก้าวต่อไป และผมก็มีจุดประสงค์ที่จะตามหาตัวอาสาม ดังนั้นการเดินตามแผนการเขาย่อมเป็นวิธีที่ดีที่สุด

แต่การนั่ง ๆ นอน ๆ บนรถไฟเพียงอย่างเดียวมันช่างน่าเบื่อ นิตยสารที่มีทั้งหมดทั้งมวลโดนผมเปิดอ่านขนจะปลิวหลุดออกมาเป็นแผ่นอยู่แล้ว พานจื่อกับนายอ้วนยังคงเล่นไพ่กันอย่างต่อเนื่อง ไม่รู้จะสนุกอะไรกับมันหนักหนา เฉินผีอาซื่อก็เดินไปที่อื่นตั้งแต่ตอนที่รถไฟออก แต่ถึงเขาอยู่ผมก็คงไม่มีอะไรจะคุยกับเขาอยู่ดี คิดแล้วผมก็ยังแปลกใจ ไม่รู้ว่าอาสามให้ตาแก่นี่ติดตามมาด้วยทำไม เกิดเขาเหนื่อยตายกลางทางไม่ซวยพวกผมเอาหรอกหรือ แต่อย่างที่โบราณว่าไว้ว่าอย่าตัดสินคนแค่ภายนอก ไม่แน่ตาแก่นั่นอาจจะมีวิทยายุทธ์เป็นเลิศ สามารถกระซวกผีดิบให้ตายอีกครั้งในคราเดียวก็ได้

พูดถึงวิทยายุทธ์แล้วก็อดไม่ได้ ผมมองขึ้นไปเหนือเตียงนอนของนายอ้วน เมินโหยวผิงยังนอนหันหลังให้พวกผมอยู่เช่นเคย หมอนี่นอกจากจะนอนกับลืมตามามองพวกผมเป็นระลอกแล้วก็ไม่ทำอะไรอีกเลย ไม่รู้ไปอดหลับอดนอนมาจากไหนก็ไม่รู้ ผมจะชวนคุยก็เพียงแค่อือออ ทำสีหน้านิ่งเฉยแล้วไม่คุยอะไรกับผมอีก ทั้งที่พวกเราไม่เจอกันมาสักพักใหญ่แท้ ๆ กลับมาเมินกันแบบนี้มันน่าโมโหเสียจริง

ไม่ใช่ว่าผมอยากจะคุยกับหมอนั้นหรอกนะ เพียงแค่คิดว่าไหน ๆ ก็ลงเรือลำเดียวกันแล้ว จะผูกสัมพันธ์ให้มันแน่นแฟ้นขึ้นมาหน่อยก็คงไม่เสียหายเท่านั้นเอง

“โอ้ยยยย เสี่ยอ้วนทนไม่ไหวแล้ว! ทำไมคนอย่างเสี่ยอ้วนต้องมานั่งเล่นไพ่กับชายฉกรรจ์หน้าตาไร้ความอ่อนหวานแบบนี้ด้วย! เสี่ยอ้วนควรจะได้นั่งอยู่ในโรงน้ำชาท่ามกลางลิ่นบุปผาสิ ไม่ใช่แบบนี้”

อยู่ดี ๆ นายอ้วนก็โวยวายก่อนล่มวงไพ่ด้วยการเทกระจาดไพ่ในมือ แล้วเอาตัวอ้วน ๆ ของตนเองแทรกกายผ่านประตูออกไป ปล่อยพานจื่อที่งงกับอาการผีเข้าผีออกให้นั่งนิ่งอยู่บนเตียง ผมสบตากับเขาแล้วหัวเราะก่อนอธิบายว่ามันเป็นเรื่องปกติของนายอ้วนที่ผีเข้าผีออก เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายแบบนี้ เมื่อได้ฟังพานจื่อก็ยอมรับได้ เจ้าตัวจึงขอออกไปเดินเล่นนอกตู้นอนเพราะเบื่อกับการอุดอู้อยู่แต่ในนี้

ท้ายที่สุดในตู้นอนก็เหลือเพียงผมที่ไม่รู้จะทำอะไรกับนายเมินโหยวผิงที่ยังตั้งหน้าตั้งตานอนอยู่ เห็นแบบนั้นผมก็ได้แต่ถอนหายใจ ทรุดตัวลงนั่งบนเตียงของนายอ้วนแล้วหยิบไพ่ที่กองกันอยู่มาเรียงเล่น ๆ ยิ่งเรียงให้มันสูงขึ้นก็ยิ่งสนุก แต่เพราะแรงสั่นสะเทือนยามที่รถไฟเคลื่อนไปบนรางจึงทำให้กองไพ่สองชั้นที่ผมบรรจงตั้งขึ้นล้มแผละลงอย่างทรงตัวไม่อยู่ แต่มีหรือที่คนอย่างอู๋เสียจะยอมแพ้ ผมยังจับมันเรียงใหม่อีกหลายครั้งอย่างไม่มีเบื่อ

“ทำอะไร…”

เสียงที่ดังมาจากบนหัวทำให้ผมสะดุ้งจนกองไพ่สองชั้นทลายลงอีกครั้ง เมื่อผมเงยหน้ามองก็พบกับนายเรือพ่วงที่ก้มลงมามองผมอยู่ ผมสีดำของเขาที่ปรกลงมาบดบังใบหน้าครึ่งนึงดูน่ากลัวพอ ๆ กับตอนผมเจอผีแม่ย่าในหลุมสุสาน

“พ่อง… อยู่ดี ๆ มาห้อยหัวมองแบบนี้นายคิดว่าตัวเองเป็นมนุษย์ค้างคาวหรือไง” ผมด่าเขาไปหนึ่งทีจนตานั่นต้องเหวี่ยงตัวลงมายืนบนพื้นแบบคนปกติ ถ้าเป็นคนปกติคงมีแข็งขาหักไปแล้ว แต่กับหมอนี่ที่ไม่รู้ไปร่ำเรียนวิชามาจากไหนมันง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก

“ทำอะไร”

หมอนั่นถามอีกครั้ง ท่าทางดูจะสนใจการเรียงไพ่จริงจังจนผมต้องอธิบายให้เขาฟัง ไม่ลืมเสริมด้วยว่าที่ผมทำผิดพลาดเพราะแรงโมเมนตั้มขอฃรถไฟ ไม่ใช่เพราะฝีมือผมห่วย ถึงในใจลึก ๆ จะรู้ว่าส่วนนึงมันเป็นเพราะตัวเองห่วยจริง ๆ ก็เถอะ

เหมือนเขาจะอยากลองผมเลยกวาดกองไพ่มารวมตรงหน้าเขาให้ ไม่เกินสามนาทีกองไพ่ก็ทูนกันเป็นหอคอยสวยงามแบบที่ผมต้องอ้าปากค้าง นี่มันอะไรกัน! หมอนี่นอกจากจะมีนิ้วเทวะยังบังคับแรงดึงดูดของโลกได้ด้วยเหรอ ผมทำตาโตมองหอคอยไพ่ที่ตั้งตระหง่านแบบพูดไม่ออก

“นายนี่มันเก่งเกินหน้าเกินตาไปแล้ว! ทำแบบนี้มันหักหน้าคนสอนชัด ๆ!”

“นายลงแรงมันไม่ดีเองต่างหาก”

ยอกย้อน… ยอกย้อนเหลือเกิน ตั้งแต่เจอกันมาหมอนี้พูดประโยคยาว ๆ ใส่ผมครั้งแรกก็เป็นประโยคยอกย้อนใส่เสียแล้ว ช่างน่าหมั่นไส้นัก! ผมเบ้ปากใส่คนที่ยังทำหน้านิ่งมองผมอยู่ พลันนิสัยแบบเด็กขี้อิจฉาก็ตีพุ่งขึ้นมาในใจ ผมพรูลมหายใจออกมา ทำใจกล้าล่มหอคอยไพ่เสียจนกระจัดกระจายแล้วกอดอกยักคิ้วใส่เสียให้หายแค้น

นายเสี่ยวเกอนั่งมองกองไพ่แล้วเงยหน้ามามองผม แววตาไร้คลื่นนั่นสบตากับเขา ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่าแต่ดูเหมือนหมอนั่นจะไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ ก็แหงล่ะเป็นใครก็ไม่พอใจแน่อยู่แล้ว จู่ ๆ หมอนั่นก็รวบกองไพ่แล้วส่งให้ผม

“ทำสิ” ว่าแล้วก็ยื่นไพ่ค้างให้แบบนั้นจนผมต้องรับมา รู้ตัวดีว่าไม่สามารถทำแบบเขาได้แต่โดนพูดขนาดนี้แถมไปล้มกองไพ่เขาก็ต้องลองใหม่อีกสักตั้ง นายเมินโหยวผิงทำได้ ทำไมอู๋เสียคนนี้จะทำ (อีกครั้ง) ไม่ได้!

ผ่านไปห้านาที แม้อากาศจะไม่ร้อนแต่ผมรู้สึกถึงเหงื่อที่ซึมออกมาทั่วแผ่นหลังและบนหนัาผาก กองไพ่ชั้นที่สองเริ่มเป็นรูปเป็นล่างแล้ว ผมขมวดคิ้วเพ่งสมาธิและสายตาไปยังมือที่ถือไพ่ใบต่อไปและ แต่แล้วจู่ ๆ สัมผัสนิ่ม ๆ ก็แปะลงมาที่บริเวณหว่างคิ้วของผมแล้วคลึงเบา ๆ ผมนิ่งงันอย่างสงสัยว่าไอ้ที่มาจิ้มกับคิ้วผมคืออะไรจึงเหลือบมองและพบว่านายเรือพ่วงนั้นกำลังเอานิ้วชี้ที่ยาวผิดมนุษย์มาจิ้มหว่างคิ้วผมอยู่

“ทำอะไรของนาย”

“มันจะผูกกันอยู่แล้ว”

คิ้วบ้านแม่แกสิจะผูกกันได้ ผมเกือบจะด่าเขาออกมาอยู่แล้วเชียวถ้าไม่เผลอมองสบตากับเขาเสียก่อน ดวงตาของเขาเป็นสีเข้มที่ไม่เคยฉายแววอะไรออกมา เหมือนผืนฟ้าที่ไร้หมู่ดาวมีแต่ความมืดมิด แต่ไม่รู้ทำไมผมกลับคิดว่ามันสวยขึ้นมาได้ ยิ่งมองผมยิ่งรู้สึกชอบความมืดที่เหมือนจะดูดผมเขาไปได้เลยนั่งจ้องอยู่แบบนั้น เขาก็จ้องผมกลับเหมือนกัน เราสองคนมองตากันไปมาเหมือนเกมเล่นจ้องตา ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่มองกันอยู่อย่างนั้น จนมารู้อีกทีก็เมื่อเจ้าหนุ่มหน้าหยกเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ ตาเมินโหยวผิงเป็นคนหน้าตาดี ยิ่งมาอยู่ใกล้ ๆ แบบนี้ผมยิ่งรู้ว่าหน้าตาดีคงไม่ใช่คำที่เหมาะกับเขา แต่ต้องเป็นคำว่าหน้าตาดีมากต่างหาก ยิ่งคิดแบบนั้นใจผมพลันสั่นระรัวอย่างไม่รู้สาเหตุ ใบหน้าของเขายังใกล้เข้ามาทีละนิดอย่างไม่ยอมหยุด และยังไม่ทันจะได้ตั้งตัวผมก็โดนเขาดีดเพียะเข้าที่หว่างคิ้วเสียจนต้องร้องโอดโอย

“มันเจ็บนะเว้ย ทำบ้าอะไรของนายกัน!”

อารมณ์เคลิ้มที่เกิดขึ้นเมื่อครู่มันหายไปหมดสิ้น ผมด่าแม่เขาอย่างไม่ไว้หน้าแต่เจ้าบ้านั่นพอดีดคิ้วผมเสร็จก็ปีนขึ้นเตียงชั้นบนนอนหันหลังให้ผมแบบไม่สนใจว่าเมื่อกี้ทำอะไรใครเขาเอาไว้ ปล่อยให้ผมร้องเย้ว ๆ อยู่ด้านล่างอย่างเอาเรื่อง นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ทำไมผมถึงต้องมาโดนเขาทำอะไรแบบนี้ด้วยทั้งที่ผมยังไม่ทันทำอะไรเขาเลยด้วยซ้ำ ผมหงุดหงิดมาก หงุดหงิดทั้งเขาแต่ยิ่งหงุดหงิดตัวเองมากกว่า

กับอีแค่ได้มองหน้าหมอนั่นนิดหน่อยไอ้ใจบ้านี่มันจะเต้นแรงไปไหนล่ะเว้ย!

NEVER END

■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■

Talk : ก่อนอื่นต้องบอกว่า... สลับชื่อเรื่องกับเรื่องที่่ลงเมื่อวานไปค่ะ จ๊าดง้าวที่สุด Mad

แก้ตัวด้วยการยกนายน้อยให้ทุกคนลวนลามคนละทีค่ะ (โดนด้ามดาบฟาดหน้า)

กำลังตั้งเป้าหมายใหม่ที่จะปล่อยออกมาอยู่เพราะเจอแฟนอาร์ตกระแทกใจมาค่ะ ถ้าปั่นเสร็จแล้วจะมาลงให้ทุกคนอ่านเรื่อยๆนะคะ
ลองอ่านคำผิดรอบนึงแล้วแต่ไม่แน่ใจว่าจะมีหลุดออกมาอีกไหม หากเสียอรรถรสต้องขออภัยด้วยค่ะ

ขอบคุณที่แวะเข้ามาค่ะ

แอนนิว 28.10.57