[OS] #DMBJDaily (สาม) : ทางเลือก [ผิงเสีย]

[Koume]

[OS] : ทางเลือก [ผิงเสีย]

คำเตือน : สปอยแหลก เกินเล่ม10 ไปนิดหน่อย.../เขิน/

.
.
---------------------



วันนี้เกิดเหตุการณ์แปลกประหลาดอย่างหนึ่ง เรียกได้ว่าโครตของโครตแห่งความประหลาด ส่วนจะแปลกแค่ไหนนั้น สามารถวัดได้จากสีหน้าเหรอหราของเมินโหยวผิง อย่างที่ทราบกันว่าพ่อยอดชายนายจางฉี่หลิงนั้นเป็นบุคคลผู้มีใบหน้าเรียบเฉยได้ทุกสถานการณ์ ไม่ว่าเรื่องที่พบเจอจะชวนลุ้นระทึก ขวัญบินลงหลุมบ๊ะจ่างขนาดไหน เขาก็จะเพียงขมวดคิ้วลงนิดหน่อย หากแต่เมื่อไรที่เขาแสดงสีหน้ามากเข้า ย่อมทายได้เลยว่าเรื่องที่กำลังเจอนั้นโครตพ่อโครตแม่อันตราย เป็นเครื่องวัดระดับหายนะเดินได้ดีๆนี่เอง

ภายในร้านขายของเก่าของอู๋เสีย จางฉี่หลิงที่แม้จะยังยืนนิ่งเฉยแต่สีหน้ากลับแสดงความงุนงอย่างชัดเจน ปกติแล้วเมื่อเข้ามาในร้าน เขาจะเจออู๋เสียนั่งตรวจบัญชีบนโต๊ะ หรือไม่อย่างนั้นก็หลับไปด้วยความว่างงาน มีบ้างที่อู๋เสียจะพูดหักเงินเดือนลูกจ้างเล่น แต่ครั้งนี้กลับพบอะไรที่แปลกกว่านั้น

เมินโหยวผิงยังเจออู๋เสียอยู่ในร้านเหมือนเดิม

แต่ทว่าเป็นอู๋เสียสองคน

ถึงแม้จะแต่งกายแตกต่างกัน แต่สองคนนั้นมีหน้าตาที่คล้ายคลึงกันมากจนแทบแยกไม่ออก พวกเขาทั้งสองดูเหมือนเป็นคนเดียวกัน แต่อีกคนดูจะแก่กว่านิดหน่อย จางฉี่หลิงยืนเหม่อมองเหตุการณ์แปลกประหลาดตรงหน้าด้วยความงุนงง อู๋เสียที่ชอบพูดมากไม่เห็นเคยเล่าให้ฟังเลยว่าตนมีญาติหน้าตาเหมือนกันขนาดนี้

อู๋เสียมองคนหน้าตาคล้ายกับตัวเองด้วยสายตาไม่ไว้วางใจ “นายเป็นใครวะ”

คนที่ดูอายุเยอะกว่าถลึงตามอง ล้วงมือไปหยิบหวงเหอโหลวในกระเป๋าเสื้อตัวเองออกมาสูบ กัดก้นบุหรี่ตอบว่า

“ฉันก็อู๋เสียน่ะสิ”

เมินโหยวผิงมองคนทั้งสองยืนเถียงกันหน้าดำคร่ำเครียด ต่างฝ่ายต่างบอกว่าตัวเองคือนายน้อยสกุลอู๋ ชวนปวดหัวมาก เขายืนฟังอู๋เสียพูดเรื่องเจ้าตัวปลอมที่มีหน้าตาเหมือนกัน แต่ไม่ว่าอีกฝ่ายจะตั้งคำถามยังไง อีกคนก็ตอบกลับได้ถูกต้องทุกคำถาม เหมือนทั้งสองเป็นคนเดียวกันอย่างนั้นแหละ

อันที่จริงเขาก็พอแยกออกว่าทั้งคู่มีความต่างกันอยู่บ้างส่วนหนึ่ง นอกเหนือจากการแต่งกายแล้ว อู๋เสียคนหนึ่งดูจะนิ่งสุขุมกว่า คล้ายผ่านเรื่องราวมามากมาย สีหน้าจึงไม่ค่อยแสดงออกอะไรมากนัก ผิดกับอีกคนที่คิดอะไรก็แสดงออกมาโต้งๆ คาดเดาความคิดได้ง่ายเอามากๆ

“เสี่ยวเกอ นายช่วยหน่อยสิ!” อู๋เสีย...คนที่ดูซื่อบื้อกว่าหันมามองจางฉี่หลิงด้วยสีหน้าบึ้งตึง ดูเจ้าตัวไม่ชอบใจเท่าไรนักที่จู่ๆก็เจอคนหน้าเหมือนตัวเองซ้ำหลายๆรอบ

“นายลองถามคำถามดูอีกก็ได้” อีกคนถอนหายใจ เหมือนจะปลงตกกับความวุ่นวายไม่มีสิ้นสุดตรงหน้า บุหรี่ในมือหมดไปเกือบครึ่งแล้ว

เมินโหยวผิงเผลอเหม่อไปอีกครั้ง เพิ่งได้สติตอนโดนอู๋เสียเรียกชื่อเมื่อสักครู่

เขาแค่กำลังนึกถึงหมาสองตัว... หมาสีน้ำตาลขนฟูนุ่ม ตัวหนึ่งวิ่งวน ส่วนอีกตัวหนึ่งกลับเอาแต่นั่งนิ่งอยู่เฉยๆ

เสี่ยวเกอยืนมึนเงียบไป คิดคำถามไม่ออกเลยสักคำถามเดียว แต่เมื่อผ่านไปสักพัก ลองนึกดูก็พอจะคิดออกอยู่นิดหน่อย มันเป็นประโยคที่พวกเขารู้กันแค่สองคน ถึงแม้ความทรงจำเขาจะหายไปหลังจากนั้น แต่เขายังจำได้เลือนราง เพียงแต่ไม่มั่นใจว่าอู๋เสียจะจำได้หรือเปล่า...จางฉี่หลิงพูดเสียงเรียบ

“ถ้าฉันหายตัวไป...”

“อย่างน้อยฉันจะรู้” อู๋เสียทั้งสองคนพูดตอบขึ้นพร้อมกัน ทันที ทั้งสองคนหันมามองหน้ากันเองเป็นรอบที่เท่าไรไม่รู้ของวัน นายน้อยอู๋ทำหน้าบูดลงเล็กน้อย ใบหูขึ้นสีจางๆ พูดจาโวยวายกลบเกลื่อนไป “แม่งเอ้ย นายจะถามตอกย้ำทำไมเนี้ย”

จางฉี่หลิงส่ายหน้า ปล่อยให้สองคนนั้นทะเลาะกันเองต่อไป เขาไม่รู้จะแยกอู๋เสียคนไหนออก ในเมื่อทั้งสองคนเหมือนกันมาก... เขาฉุดคิดอีกนิดหน่อย มันก็จริงอยู่ที่ทั้งคู่ดูมีบุคลิกแตกต่างกัน แต่ไม่ว่ายัง ในสายตาเขา ทั้งสองคนดูเป็นคนเดียวกันอยู่ดี

จะร้ายดียังไง อู๋เสียก็ยังคงเป็นเทียนเจินอย่างที่นายอ้วนพูดอยู่วันยังค่ำ

เขาเดินไปนั่งที่เก้าอี้ยาว ตัดสินใจโยนคำถามที่ว่าทำไมถึงมีอู๋เสียสองคนในที่เดียวกันทิ้งไป แล้วนั่งเหม่ออย่างที่ชอบทำแทน แต่ดูการกระทำลอยตัวเหนือปัญหาของเขาจะไม่ตรงใจอู๋เสียทั้งสองคนเท่าไรนัก พวกเขาเดินมาประกบซ้ายขวา เหมือนกำลังจะดักไม่ให้หนีไปไหน จางฉี่หลิงหันไปมองด้วยความสงสัย เมื่ออู๋เสียคนหนึ่งนั่งลงด้านข้างเขา เอื้อมมือมาลูบไล้ไปตามแนวไหล่ของฉี่หลิง ฉีกยิ้มด้วยสีหน้ายั่วเย้า

“นี่เสี่ยวเกอ...”

อู๋เสียอีกคนเห็นแล้วเหมือนไม่ยอมแพ้ ทรุดตัวนั่งลงอีกข้างแล้วแตะหลังมือเขาด้วยท่าทีเงอะงะเล็กน้อย

“สะ...เสี่ยวเกอ”

เป็นอีกครั้งที่ทั้งสองคนมองกันตาขวาง หรี่ตามองอีกฝ่ายเหมือนไม่ชอบใจ เมินโหยวผิงมองซ้ายขวาด้วยความสับสน ยิ่งเครียดหนักเมื่อจู่ๆอู๋เสียทั้งสองคนยิงคำถามเดียวกันใส่เขาว่า

“จางฉี่หลิง! นายเลือกมาว่าใครเป็นอู๋เสีย!”


.
.
(END.เถอะ)

.
.
----------------------

แค่อยากเห็นฉากเสี่ยวเกอและนายน้อยสามเทียนเจินกับเวอร์ชั่นคุณนายอู๋สิบปีถัดไปค่ะ

"ตกลงมันเข้ากับหัวข้อสามยังไง"
"นายน้อยสามไง!"
"งี้ต้องหัวข้อสองสิ มีสองคน"
"ก็สามพีอ่ะ ( 　ﾟ,_ゝﾟ) "
"....."

ที่เหลือต้องหลังไม...-- ไม่มี! พอค่ะ จบ 55555 *ร้องไห้ว่าตูเขียนอะไรลงไป*

[sinnerdarker]

กรี๊ดดดดดดดดด/ร้องไห้ดีใจ/ วันนี้ผิงเสียเยอะจุงเบย แม่ยกเรือใหญ่ปลาบปลื้มมม /แล้วไมเอ็งไม่แต่ง

น่ารักมากค่ะ โอยย เทียนเจินก็น่ารัก นายน้อยจอมยั่วก็เลอค่า เลือกไม่ถูกจริงๆค่ะ ตาเมินคะควบสองค่ะ!!

ประโยคเลอค่านั่นได้ยินกี่ครั้งก็ยังฟิน แอร๊ยยยยย //7///

ขอบคุ๊ณสำหรับอาหารค่ะ หลายวันมานี้ข้าเจ้าเจอแต่ฮัวเสีย รู้สึกขาดน้ำอย่างยิ่ง //ล่องเรือใหญ่แพร่บ

ปล. จะเอาหลังไมค์!!!! //ตะโกนใส่คุณโคเม

[Rainxx_fon]

เห็นเรือหลักแล้วชื่นใจจจ T---T
เรือหลักไม่ดราม่ายิ่งชื่นใจจ #พอเห๊อะะ

รู้สึกเลือกยากแทนเสี่ยวเกอ ฟฟฟฟฟ
แต่เสี่ยวเกอคะ เหมา 2 เลยค่ะ !! อีกคนก็ใสๆน่าแกล้ง อีกคนราชินีชอบยั่ว หูยย ไม่ต้องเลือก เหมาเลยค่าา #โดนดาบดำแทง

ขอบคุณมากๆค่าาา เสพพพพ

[Duke_of_Florence]

ขอกรี๊ดอีกคน แพรริ่งที่เรารอคอย เมินโหยวผิง X อู๋เสีย X อู๋เสีย มีคนแต่งจริงๆด้วย
แอบฮาตอนเสี่ยวเกอเปรียบอู๋เสียสองคนเป็นหมาสีน้ำตาลสองตัวอ่ะ น่ารักดี
ส่วนตัวติดว่าน่าจะเป็นอู๋เสียตัวจริงทั้งคู่รึเปล่า เพราะพูดประโยคนั้นได้เหมือนกันทั้งคู่เลย ชอบประโยคนั้นจริงๆให้ตายสิ
เสี่ยวเกอไม่ต้องเลือกแล้ว จัดไปเลย 3p อย่าได้ขาด
นายน้อยเวอร์ชั่นราชินีนี่เซ็กซี่ฟุดๆค่ะ น่าจะมีต่อหลังไมค์จริงๆนะ 555

[SilverCloud]

กรีดร้อง นี่มันฟิคที่อยากเห็นมานานนี่นา นายน้อยเทียนเจินกับนายน้อยราชินี เสี่ยวเกอนายมันกำไรจริงๆ

[meanato]

เรามาประท้วงเอาสามพีกันนนนนนนนนนนนนนนน

[Narakas]

อร๊ายยยย เพิ่งตามอ่านฟิค เจอฟิคนี้ขอกรี๊ดค่ะ อร๊ายยย

เสี่ยวเกอบอกขอสองงงงง //มรั่ย //เอ๊ะหรือใช่ ถถถถ

[Feran.FS]

ปลาบปลื้มมากค่าาาาาา อู๋เสียคนไหนก็เป็นของเสี่ยวเกอออออ อั๊ยยยยย