[Drabble] #dmbjdaily (สาม) What is My True Form? [อาสาม]

[sinnerdarker]

[281 Days Left] (สาม)  What is My True Form? [อาสาม]


"281 Days Left... Until We meet Again"


ช่วงนี้ฟิคเดลลี่มีแต่แดรบเบิ้ลไร้สาระค่ะ ;7;// #คว่ำโต๊ะ

ตอนแรกจะเขียนเซี่ยเหลียนด้วย แต่น่าจะไม่ไหว ขอโทษค่ะ ฮือออ

ฟิคนี้ก็มาเบลอๆ มึนๆ เช่นเคย o]=[

What is My True Form?
++++++++++++++++




ชั่วชีวิตนี้ สิ่งที่บ่งบอกตัวตนของอู๋ซันเสิ่งได้คือการลงกรวย

เขามีความสามารถ มีพรสวรรค์ มีความดื้อดึงและสัญชาตญาณที่เฉียบแหลม

สิ่งนั้นผลักดันเขาให้ก้าวลงในโลกที่บิดาไม่ปรารถนาให้ร่วงหล่นลงไป แต่ตัวเขาเองดื้อดึงเกินไป ใครก็ควบคุมไม่ได้

สุดท้ายเขาจึงย่างก้าวลงไปในโลกใบนั้นอย่างสง่าผ่าเผย


……………….


เมื่อก้าวลงไปแล้ว ก็ยากจะถอยออกมา และจะว่าไปแล้ว ตัวเขาก็ไม่คิดจะถอยกลับมา

เขาดำดิ่งเริงร่าในอำนาจที่ตนได้รับ เกียรติอันเหลวแหลกซึ่งน้อยคนจะเข้าใจ มัวเมาในพรสวรรค์ที่เปล่งประกายของตน

เขาเริ่มมีอิทธิพลกว้างขวาง มีลูกน้องมหาศาล มีเครือข่ายที่มีประสิทธิภาพ

ทว่าไร้ซึ่งความน่าเชื่อถือ

อู๋ซันเสิ่งรู้ดี ในโลกใบนี้ที่เขาก้าวลงมา น้อยคนนักจะเชื่อถือได้ คนเหล่านั้นก้มหัวนอบน้อมต่ออำนาจ มิใช่ความภักดีอันจีรัง

กับดักในกรวยแม้หลอกล่อเพียงใด ยังซื่อตรงกว่าจิตใจของผู้คนที่พบเห็น

นั่นทำให้เขารู้ แม้ลงกรวยกี่ครั้ง สิ่งที่เชื่อถือได้ก็ยังเป็นตัวเอง

มีเพียงแค่ตัวเอง


………………………



คนที่เชื่อถือได้ ตามเขามาอย่างจงรักภักดี มีเพียงหมาบ้าพานจื่อ

บางทีควรเรียกว่าเก็บมาอย่างไม่คิด ทว่าสุดท้ายหมาบ้าตัวนั้นกลับกลายเป็นสุนัขเฝ้ายามที่น่าเกรงขาม

เป็นหนึ่งในคนที่ไว้วางใจ หรืออาจเรียกว่า เป็นคนคนเดียวที่วางใจ

รองลงมาจากครอบครัว



………………………………..



บางครั้งยังนึกคิด วิถีชีวิตของเขาอยู่ที่ใด

วันหนึ่งเขาสังเกตตนเอง ในบ้านอันเป็นที่พักอาศัย กลับดูคล้ายว่างเปล่า

ราวกับเป็นที่พักพิงค้างคืน ที่เมื่อรุ่งเช้ามาถึงก็จากไป ไร้ซึ่งความอาวรณ์

จิตใจของเขาอยู่ที่ใด ชีวิตของเขาอยู่ที่ใด บางที่สิ่งเหล่านั้นคงเปล่งประกายอยู่ที่อื่น

แต่ว่าที่ใดเล่า หรือว่าไม่มีเลย

เป็นแต่เพียงความว่างเปล่า


…………………………..



ในที่สุด ก็คล้ายพบที่อยู่ของตน พบเป้าหมายอันเปล่งประกายเจิดจ้า ท้าทาย

เขาพบเซี่ยเหลียนหวนในโมงยามอันแข็งแกร่ง ในโมงยามซึ่งกำลังค้นหาตัวเอง

พลันคล้ายพบเจอภาชนะที่จะบรรจุตัวเองลงไป พลันคล้ายค้นพบที่อยู่อันเป็นหลักหมายของตน

เขาพบแล้ว สถานที่ซึ่งรองรับจิตวิญญาณและตัวตนของเขา

จอมโจรแห่งสุสาน จะมีที่ใดเป็นดั่งบ้านแสนอันสุขนอกจากสุสาน

ที่นี่เองคือภาชนะที่กักเก็บตัวตนของเขาไว้

ของอู๋ซันเสิ่งผู้นี้



………………………………………..




นับจากนั้น วิถีชีวิตยากลำบาก บ้านอันเป็นแหล่งพักนอน ก็เป็นเพียงแค่แหล่งพักนอน

มิใช่บ้านอันชีวิตดำรงไว้

เขามอบชีวิตของตนให้สิ่งอื่น ยินยอมแบ่งตัวตนให้ใครอีกคน สับเปลี่ยนใช้ชีวิต เดินหน้าเพื่อเป้าหมายร่วมที่วาดฝัน

แม้บัดนี้ยังถามตัวเอง สิ่งที่แลกไปคุ้มค่าแล้วหรือไร

ทว่ายามคิดตอบคำถามก็ได้แต่บอก สิ่งที่แลกไปนั่น…มีค่าด้วยหรือไร

วิถีชีวิตซึ่งแต่เดิมไม่เคยเห็นค่า แลสัมผัสได้เพียงความว่างเปล่า

บางครั้งสิ่งที่ได้มายังอาจมีค่ากว่า

เพราะนั่นเป็นสิ่งที่บ่งบอกถึงรูปลักษณ์อันแท้จริงของเขา

เป็นจุดหมายซึ่งเขามองว่าคุ้มค่ากว่าสมบัติใดใด

+++++++++++++++

END

ตอนที่เห็นคำว่า “ไม่มีวิถีชีวิต” รู้สึกสะท้อนใจมาก จึงอยากนำมาขยายความต่อ แต่สุดท้ายรู้สึกว่ายากไป ตีความได้หลายอย่าง ว่าคำคำนี้หมายถึงอย่างไร หมายถึงนับแต่วันที่เข่าร่วมแผนการ อาสามก็ละทิ้งตัวตนของตัวเองแล้วหรือ

เสียสละเพื่อเป้าหมายที่คนอ่านได้แต่ถามว่าคุ้มค่าหรือไร อาจจะคุ้มค่าก็ได้ แต่มองนิสัยอาสามแล้วรู้สึกว่า เฮ้ คุณยอมลงไปอยู่ตรงนั้นจริงๆ หรือ?

แต่สุดท้ายบางครั้งนิสัยอาสามยังเข้าใจยากกว่าอารองอีก ณ จุดนี้ เลยไม่ได้เขียนในแง่มุมนั้นเพราะว่ายากไป

ขอให้สนุกกับแดรบเบิ้ลประหลาดชวนสับสนนี้นะคะ ฟฟฟ

[SilverCloud]

ทำไมอ่านไปอ่านมาแล้วเหมือนมันจะเป็น 30 (รึ 03).. เราคงเพ้อมากไปสินะคะ orz
เพราะรอบข้างที่มีแต่คำลวง ทุกคนพร้อมที่จะแทงใส่จากข้างหลัง อาสามจึงรู้สึกว่าอำนาจในมือตนเป็นแค่ความว่างเปล่าสินะ แต่พอเจออาเซี่ยก็เหมือนค้นพบตัวตนอีกครึ่งหนึ่งที่จะมาแบ่งเบาความรู้สึกว่างเปล่านี้ด้วยกันสินะคะ เพราะอย่างน้อยๆ ถึงใครจะเชื่อใจไม่ได้ แต่ "ตัวตนของตนเอง" ย่อมเชื่อใจได้เสมอ

[Koume]

อาขาาาา แงงงง; __ ; โอ้ย แง้ *โอจิค่อนกำเริบ*
ชอบท่อนนี้มากค่ะ "เกียรติอันเหลวแหลกซึ่งน้อยคนจะเข้าใจ"
ฮือ เพราะเป็นโจรขุดสุสานนี่นะ /ซบอกล่ำๆของอาสาม /พานจื่อยิงทิ้ง
หนุ่มรุ่นอาๆนี่ดีจังเลยค่ะ (*´▽｀*)♥

[meanato]

เรารักอาสามมมมมมมมมม เฮียพานก็รักมากด้วย