[OS] #dmbjdaily (สาม) +++ รอยยิ้ม +++ [เฮยเสียจื่อ x เมินโหยวผิง]

[kukuri]

Title : รอยยิ้ม
Author : kukuri
Paring :  เฮยผิง , ผิงเสีย

...รอยยิ้มของนายมันหลอกลวง...

เฮยเสียจื่อขยับยิ้มขบขัน   เขามองไปยังกระจกบานใหญ่ที่อยู่ในห้องน้ำ  เป็นภาพของชายหนุ่มร่างสูงโปร่งที่ใบหน้าครึ่งหนึ่งปกปิดด้วยแว่นตาสีดำ รอยยิ้มกว้างเป็นมิตรสะท้อนกลับมา  มือกร้านจับคางของตนก่อนแสยะยิ้มออกมา

ถึงจะเคยทำงานด้วยกันหลายครั้ง แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ถูก "คนใบ้จาง" ต่อว่า

เฮยเสียจื่อไม่คิดจะมีคนสนใจรอยยิ้มของเขา   มันเป็นเพียงการแสดงความเป็นมิตรอย่างหนึ่ง  ในวงการคว่ำกรวยตักทรายพวกนี้  การเผยสีหน้าหรือความรู้สึกที่แท้จริงเท่ากับว่าก้าวขาข้างหนึ่งสู่แม่น้ำแห่งความตาย

มีหลายคนพลาดและตายจากไปคนแล้วคนเล่า

เขาเชื่อว่าบนโลกใบนี้คนที่จะยิ้มออกมาจากใจมีเพียงเด็กน้อยที่ไม่รู้ประสีประสา
เมื่อนึกถึงอย่างนั้น  เฮยเสียจื่อก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงนายน้อยสามแห่งบ้านสกุลอู๋  ผู้มีรอยยิ้มไร้เดียงสาราวกับเด็กน้อย

รอยยิ้มจริงใจที่แสดงออกมาซื่อ ๆ   จริงใจกับสหายทุกคนที่คบหา

"อา..."

ความคิดบางอย่างผุดขึ้นในใจของเฮยเสียจื่อก่อนที่เสียงหัวเราะน่าเกลียดออกมาจากริมฝีปากของเขา

"นายเอาชั้นไปเปรียบเทียบกับนายน้อยสามเหรอเนี่ย ฮะๆ"

เฮยเสียจื่อยังหัวเราะต่อไปจนพอใจ
พลางนึกเรื่องสนุก ๆ  ขึ้นมา ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์มือถือโทรหาใครบางคน  สิ้นสัญญาณรอสายเสียงคุ้นเคยดังขึ้น

"ฮัลโหล  นายน้อยสามช่วงนี้ว่างหรือเปล่า~  พอนี้มีของอยากจะปล่อย"

"ของอะไร ? ปกตินายไม่เคยให้ชั้นปล่อยของนี่นาหรือว่าเป็นของร้อน" น้ำเสียงจับผิดของนายน้อยสามทำให้เฮยเสียจื่อหัวเราะเบาๆ
"อย่าเพิ่งปฏิเสธสินายน้อย ช่วงนี้กรวยใหญ่ ๆ ดี ๆ มันหายากนา  ผมจะมีของร้อนได้ยังไง"

"ชั้นรู้ว่านายเพิ่งไปคว่ำกรวยมา  ไม่ต้องมาหลอกชั้นหรอก  มีอะไรก็ว่ามาตรงๆ "

"เห~ นายน้อยสามรู้ได้ยังไงเนี่ย  หรือว่ามีคนบอก" เฮยเสียจื่อแกล้งถาม  รู้คำตอบอยู่เต็มอกว่าจางฉี่หลิงเป็นคนบอกเพราะสองสามวันพวกเขาเพิ่งไปคว่ำกรวยด้วยกัน

"ชั้นรู้ก็แล้วกัน" นายน้อยสามตอบเสียงหวน

"แหม...ถูกจับได้แล้วสิ  ฮะๆ ความจริงในสุสานนั่นไม่มีอะไรเลย แต่ได้ผ้าไหมลอกลายมาชุดหนึ่งล่ะ" เฮยเสียจื่อพูดต่อทันที

"หืม..." เสียงที่เปล่งออกจากปลายสายเริ่มสนใจ

เฮยเสียจื่อหัวเราะ  ดูเหมือน"เหยื่อ"จะหลงกลแล้ว  ชายหนุ่มพูดเสียงใส


"ไม่ทราบว่านายน้อยสามสนใจมั้ยครับ~"


................................................................



"นายคิดจะทำอะไร"

จางฉี่หลิงเอ่ยเสียงเย็นชา   ดวงตาสีดำสนิทจับจ้องไปยังเฮยเสียจื่อที่กำลังจิบเหล้าอย่างอารมณ์ดี   ข้างกายมีร่างของอู๋เสียที่นอนฟุบอยู่บนโต๊ะ   ใบหน้าแดงกล่ำเพราะฤทธิ์เหล้า  

เฮยเสียจื่อแย้มรอยยิ้มกว้าง  "ไม่เห็นเหรอ  พวกชั้นกำลังดื่มเหล้าอยู่  แต่นายน้อยสามไม่ไหวเลยนา ดื่มไม่กี่แก้วก็เมาซะแล้ว"

"อู๋เสียไม่ได้เป็นพวกคออ่อน"

จางฉี่หลิงหยิบแก้วเหล้าตรงหน้าอู๋เสียขึ้นมา  กลิ่นเหล้าจางๆ ผสมกับกลิ่นประหลาดอย่างหนึ่งจนทำให้คิ้วเรียวขมวดมุ่น  สายตาเย็นยะเยือกจ้องไปยังนายแว่นดำที่กำลังรินเหล้า

"สนใจมาร่วมวงกันมั้ย  ดื่มด้วยกันสามคน" เฮยเสียจื่อยังคงยิ้มกว้าง พลางยกแก้วเหล้าเป็นการเชื้อเชิญ

"นายใส่อะไรลงไป"

"แค่ยาสมุนไพรเท่านั้นเอง  ชั้นไม่กล้าทำอะไรนายน้อยสามหรอก" เฮยเสียจื่อบอกพลางใช้นิ้วเกี่ยวผมนุ่มของคนที่กำลังหลับอยู่
"คนน่ารัก ๆ แบบนี้ถ้าปล่อยให้ตายไปคงเสียดายแย่"

"..."

จางฉี่หลิงจับมือของเฮยเสียจื่อก่อนที่นิ้วกร้านจะสัมผัสใบหน้าของอู๋เสีย

"รู้สึกว่านายจะห่วงนายน้อยท่านนี้มากเป็นพิเศษ เพราะอะไรกันนะ"

"ไม่เกี่ยวกับนาย"  จางฉี่หลิงกำข้อมือนั้นแน่นก่อนจะปล่อย เขาเอ่ยเสียงเรียบ "อย่ามายุ่งกับอู๋เสียอีก"

เฮยเสียจื่อหัวเราะร่า  บนใบหน้าหล่อยังคงประดับด้วยรอยยิ้มกว้าง  "ทำไมละ นายน้อยสามมีอะไรดีกันนะถึงทำนายให้สนใจขนาดนี้"

ชายหนุ่มฉายา "นายแว่นดำ" ยังขยับยิ้มกวน ดวงตาภายใต้กรอบแว่นดำจ้องจางฉี่หลิงที่กำลังขมวดคิ้วแน่น เขาเพียงแค่หลอกนายน้อยสามมาเจรจาและชวนดื่มเหล้า ไม่ทันไรแมวดำตัวใหญ่ก็โผล่มาทันที  แผนเอา "หนูน้อย" มาเป็นเหยื่อล่อนับว่าประสบความสำเร็จ


ชายแว่นดำลุกขึ้นยืนเผชิญหน้ากับจางฉี่หลิงตรงๆ ขยับรอยยิ้มที่ตนเองภูมิใจให้อีกฝ่ายเห็นชัด  เอ่ยถามออกไป  

"หรือว่าชอบรอยยิ้มไร้เดียงสาของนายน้อย?"

มือกร้านลูบไล้ไปยังโครงหน้าเรียวได้รูป  ใกล้ขนาดนี้ยังไม่เห็นแววหวั่นไหวในดวงตานั้น "อา..นึกว่าเป็นพวกล่องลอยไม่ยึดติดอะไร  แต่ดูเหมือนชั้นจะคิดผิดแล้วสิ"

"นายคิดจะทำอะไร"
จางฉี่หลิงถามอีกครั้ง  แต่ก็ไม่ได้ห้ามปรามนายแว่นดำที่เริ่มทำตัวแปลก ๆ

ชายหนุ่มหน้านิ่งมองไปรอยยิ้มของเฮยเสียจื่อ  แม้แต่เวลานี้เขาก็ยังเห็นความหลอกลวงไม่จริงใจ
ก่อนที่เขาจะรู้ตัวเขาก็สัมผัสได้ริมฝีปากที่ประกบเข้ามา  และขบเม้มเบาๆ ราวกับกำลังหยอกล้อ

...แม้กระทั่งทำเรื่องพวกนี้  ยังไม่มีความจริงใจ...

"เป็นอะไรไป ตกใจขนาดนั้นเลยเหรอ" เฮยเสียจื่อหัวเราะก่อนวาดลิ้นเลียริมฝีปากตนเอง  
เสียงดนตรีขับกล่อมในร้านยังดังยังต่อไป  จางฉี่หลิงจ้องหน้าเฮยเสียจื่อก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบ

"ชั้นจะพาอู๋เสียกลับบ้าน"
คำตอบที่คาดไม่ถึงทำให้เฮยเสียจื่อเบิกตากว้าง ก่อนที่จะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอีกระรอก

"ฮะๆ ตามสบาย  ยังไงชั้นก็หมดธุระกับนายน้อยสามตั้งนานแล้วจะพาไปที่ไหนก็ได้"

จางฉี่หลิงนำตัวของอู๋เสียพาดบ่า  ก่อนที่จะหันกลับไปบอกคนที่ยังนั่งจิบเหล้าราวกับไม่อะไรเกิดขึ้น

"นายจะหลอกลวงตัวเองไปถึงเมื่อไหร่"

"เรื่องอะไร" เฮยเสียจื่อถาม  รอยยิ้มหลอกลวงยังประดับบนใบหน้า

"..."

จางฉี่หลิงเงียบไม่ตอบกลับไป  ก่อนจะเดินออกไปจากร้านเหล้า  เฮยเสียจื่อมองทั้งคู่ออกจากร้านเมื่อเห็นว่าเหล้าที่ตนเองรินนั้นหมดแล้วจึงเรียกบริกรมายกเพิ่ม  รอยยิ้มหยันยกขึ้นราวกับประชดตัวเอง


"ชั้นไม่เคยหลอกลวงตัวเองสักหน่อย"เฮยเสียจื่อพึมพำ  ก่อนเอามือสัมผัสอกที่จู่ ๆ เจ็บแปลบขึ้นมา


...อา  ทำไมเราต้องเจ็บปวดใจด้วยนะ...


................................................................END




Talk

ตอนที่เห็นหัวข้อ "สาม"  นึกถึงรักสามเส้าเลยค่ะ  (ถือว่าเข้าธีมนะคะ ฮา) ความรู้สึกแรกที่เขียนคู่นี้มันต้องรักสามเส้า (แน่นอนว่าคนที่ช้ำใจจะเป็นใครได้)

เฮยผิง นี่นับว่าเป็นเรือจิ้มฟันมาก (เก๊าเสียใจ) หวังว่าทุกคนจะชอบฟิคนี้นคะ  หาร่วมสครีมคู่นี้กันเถอะ!

ปล.เพิ่งลงฟิคที่บอร์ดนี้เป็นครั้งแรก  ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ ^ ^




281 days left--- - ก่อนเราจะพบกันที่ฉางไป๋ซาน

[SilverCloud]

โถววว นายแว่นผู้น่าสงสารยั่วขนาดนั้นแล้วเสี่ยวเกอยังไม่แลเลย เกิดเป็นน้อยต้องทำใจนะแว่น หลางอย่างนายน้อยนายสู้ไม่ได้หรอกรายนั้นเค้าบอบบางน่าทะนุถนอม ส่วนนายมันเป็นน้อยแบบจะโดนทิ้งขว้างเมื่อไหร่ก็ได้ น่าสงสารจริงๆ ถถถถถถ

[meanato]

แว่นเอ๋ยแว่น ทำไมนายชอบมีรักไม่สมหวังกันนะ

[bloodnine]

แว่นนนนนน อย่าเสียใจปายยยย มาซบอกเค้ามาาา //โดนตบ

เรามาแจวเรือไม้จิ้มฟันไปด้วยกันนะคะ(?) ฮาาา

[kuramajoy]

นายแว่นนายจะเอานายน้อยมาทำอะไร
ยิ่งทำงี้เขายิ่งเกลียด
ฮือออ โมเม้อยากปล้ำเสี่ยวเกอแต่ทำไมไ่ด้สินะเลยต้องลากนายน้อยมา มาทำให้เขาสนใจนายแม้แต่น้อยก็ยังดี

[aiwendil]

เก๊ามาขอขึ้นเรือเฮยผิงด้วยคนกั๊บ!